Standard Operating Procedure - Nederlands Transcript

Het was een puinhoop, zonder twijfel. Ik had nog nooit zoiets gezien. Ik had nooit gedacht Amerikaanse soldaten zo gedeprimeerd en met zo'n laag moreel te zien. Het was ongelofelijk. In elk opzicht. Je moet jezelf als dood beschouwen. Als je terugkomt, heb je geboft. Maar als je jezelf als dood beschouwt, kun je je werk doen. Ik zou nu niemand een vakantie naar Irak aanraden. Toen Saddam's zonen Uday en Qusay gedood werden, werd er veel informatie in beslag genomen. Dit was een belangrijke operatie. We hoeven niet meer in te zitten over Uday en Qusay, maar we moeten deze informatie gebruiken om Saddam te vinden. Na die grote gebeurtenis kwam de minister van Defensie. Hj wilde de gevangenis zien. En de vooruitgang. Iedereen die daar op bezoek kwam, bezocht de martelkamers en de galgenkamer. Dus we planden meerdere bezoekjes. We gingen eerst naar de galgenkamers. We wilden z'n rondleiding voortzetten, maar hij zei. Nee. Ik wil nergens anders heen. "Breng hier wat soldaten, dan nemen we wat foto's. "Ik hoef verder niets te zien." En toen vertrok hij. Generaal Miller komt op. De goeroe van het verhoren en 't verkrijgen van strategische informatie. Hij komt aan op de dag na 't bezoek van Rumsfeld. Hij ging dezelfde verhoormethoden als op Guantanamo Bay invoeren. Ondervragers contracteren, militairen die ervaring hadden in Afghanistan of op Guantanamo Bay, ze kwamen allemaal na 't bezoek van Miller. Hij geeft instructies en zegt: "Behandel de gevangenen als honden. "Ze moeten weten dat jullie de baas zijn." Celblok 1A komt onder leiding JANIS KARPINSKI Brigadegeneraal - Militaire politie van kolonel Pappas, brigadecommandant van de militaire inlichtingendienst. De leiding over Celblok 1B gaat wat later over van mij naar kolonel Pappas. Ze gaan de cellen alleen gebruiken voor gevangenen van grotere waarde. Abu Ghraib werd precies wat generaal Miller zei dat hij ervan wilde maken. het ondervragingscentrum van Irak. OKTOBER 2003 GRATIS POST "1 oktober 2003. De eerste dag in de gevangenis. "Het is negen uur 's avonds. We horen schoten. " 's Avonds mag er geen wit licht aan. "Na het donker mag je niet weg. "Ik hoop dat we hier niet lang zijn. "We reden binnen en er landden twee helikopters "die gevangenen meenamen. "Ik ben *** voor helikopters door de droom. "De staart zwaaide heen en weer. "Toen kwam er een enorme vlam en hij ontplofte. "Ik heb 'n slecht gevoel over deze plek. "De gevangenis heet Abu Ghraib. Hier zijn 30.000 mensen vermoord. "In één kamer zijn die mannen opgehangen. "Ik weet niet of geesten bestaan, maar 't is eng. "Ik hoop met de kerst thuis te zijn, of snel erna. Ik hou van jullie. Sabrina." We komen aanrijden en zien een enorm gebouw. Zes voetbalvelden groot. We zagen 'n bord met: "Fallujah". De eerstvolgende stad. We zeiden: "We zitten er nu middenin." We gaan naar binnen, het is niets dan puin, door granaten opgeblazen gebouwen, overal rennen honden, er lagen verbrande resten. De stank was ondraaglijk. Urine, uitwerpselen, lijken. Het was walgelijk. Je wilde niets aanraken. Toen moesten we zelf gevangeniscellen binnengaan. Je loopt rond in het kamp. En opeens is het: boem. Dekking. Iedereen roept: "Dekking." "Dekking." Je moet rennen. Boem, boem, boem. Je wordt gek, want het gebeurt telkens opnieuw. Later verdwijnt de angst en word je kwaad. Je denkt: "Kunnen we terugschieten?" Een kwam door het dak van de gevangenis, maar ontplofte niet. Hij landde op de grond. De soldaten daar riepen: "Sodeju." Ze zeiden niet. "Sodeju." Ze zeiden wat grovers. Je liep van het hoofdgedeelte naar 1A en 1B en daar waren gevangenen van de inlichtingendienst. Toen zag ik dat ze naakt waren. JAVAL DAVIS Sergeant militaire politie Ik zei: "Sergeant, waarom zjn ze naakt?" "Dat is de MI. Zo werkt de MI. Ik weet het niet." "Waarom dragen ze damesslipjes?" Hij zegt: "Om ze te breken." Naakte mannen, mannen met slipjes, mannen geboeid in pijnlijke houdingen, in isoleercellen zonder licht en zonder ramen. Je opent de deur, doet 't licht aan. "O, mijn god, allah." Je doet het licht ut, sluit de deur. Je denkt: "Wat is dat?" Je dacht: "Zo werkt de MI. Bemoei je er niet mee." En vanaf toen dacht ik: "Er klopt iets niet." Ik werkte in de gevangenis. Soms werkte ik tot tien uur, soms de hele nacht. LYNNDIE ENGLAND Soldaat eerste klas - Militaire politie Afhankeljk van hoeveel gevangenen we binnenkregen. Soms waren er wel 200 op 'n avond, dan werkte ik tot zes uur 's morgens, en dan om zes uur 's morgens wachtdienst en daarna sliep ik 'n paar uur en ging weer aan 't werk. Na 't werk ging ik meestal naar de hard site. Samen met Megan, Graner en Freddy, keken we naar 'n film op z'n laptop. Sommge avonden ging ik daarheen en waren er mensen in pijnljke houdingen. Ze moesten op rantsoendozen hurken of heen en weer rennen of iets dergelijks. We vonden het ongewoon en raar en verkeerd, maar toen we daar kwamen, was het voorbeeld al gevestigd. Dat zagen we. Het was in orde. Het eerste wat me opviel, was... 'n Man. Hij had ondergoed op z'n hoofd en hij zat ruggelings met handboeien aan 'n raam. Ze stelden hem vragen. Dat was de eerste keer dat ik foto's nam. Ik schreef 'n brief naar huis. Aan Kelly, m'n echtgenote. "20 oktober 2003. "Ik blijf eraan denken. "Ik liep naar beneden en zag de taxichauffeur ruggelings geboeid, "naakt en met z'n ondergoed over z'n hoofd en gezicht. "Hij leek op Jezus Christus. Eerst moest ik lachen, "dus pakte ik de camera en nam een foto. "Een van de mannen pakte m'n wapenstok en porde ermee tegen z'n piemel. "Oké. Grappig. Toen besefte ik het. "Dat is mishandeling. "Ik nam meer foto's om 't vast te leggen. "Niet veel mensen weten hiervan. "Ik wil daar alleen zijn voor de foto's "om te bewijzen dat de VS niet is wat men denkt. "Maar ik weet niet of ik 't mentaal aankan. Stel dat ik dat was. "Ik dacht dat ik alles aankon. "Ik had 't mis. " Als ik naar je toe kom en zeg: "Dit gebeurt er", zou je 't waarschijnlijk niet geloven tenzij ik bewijs had. Als ik zeg: "Dit is er aan de hand. Kijk, ik heb bewijs, dan kun je 't niet ontkennen. Gevangene 151128 viel in z'n cel op de grond 24 oktober 2003 Gus was de gevangene met de riem. We dachten dat hij bij het Iraakse leger was, want hij zei altijd: "Saddam zal terugkomen en jullie vermoorden. Ik haat julle." Dat soort dingen. Hij was heel kwaad. Dus we dachten dat hij belangrijk was. En toen ontdekten we waarom hij gearresteerd was en daar was. Hj had in dronken toestand iemand in elkaar geslagen. Hij was een gewone gevangene, zoals je die hebt in 'n huis van bewaring. Toen hij op de hard site kwam, stopte hj met eten. We moesten hem vijf tot acht i.v.-injectes geven, of zakjes met i.v.-vloestof om hem in leven te houden. Gus was verbaal bedreigend en volgde aanwijzingen niet op. Graner deed hem de riem om. Daarna kroop hij zelfstandg uit de cel. Toen gaf hij de riem aan Lynnde. En toen nam hij de foto's. Daarna stond de man zelf op. Ze zeiden dat ze hem meesleurde, maar dat was niet zo. Ik was erbj. MEGAN AMBUHL GRANER Onderofficier - Militaire politie 't Was misschien ongewoon, maar hij kwam uit de cel en hij verwondde niemand en raakte zelf ook niet gewond. Graner had de camera in z'n uniformzak. Hj vroeg mij en Ambuhl met hem mee te gaan. Toen hij de deur opende, was Gus daar, naakt. Hij wilde niet opstaan, daarom had hij de riem. Hj deed de riem om z'n hals en wilde hem naar buiten laten kruipen. Hij kwam bijna halverwege de deur. Graner zei dat ik de riem moest pakken, dus dat deed ik. Ik pakte hem. Je kunt zien dat hij slap hangt. Mensen zeggen dat ik hem voorttrok, maar dat deed ik niet. Graner nam drie foto's na elkaar. Je ziet Megan aan de kant staan. Hij had me nooit naast Gus laten staan als de camera daar niet was. Ik ben een vrouw van 45 kilo, bovendien een kleine vrouw, die de riem van z'n nek vasthoudt. Ik domineer hem. Misschien wilde Graner dat afbeelden. Misschien was 't voor documentatie, of voor z'n eigen plezier. Ik weet 't niet. Ik weet niet wat hij dacht. Maar hij nam de foto. Toen ik politieagent was, zijn de meeste zaken opgelost omdat de misdadiger iets stoms deed. De foto's nemen is een van de stomme dingen. Ze gaven me 12 cd's en zeiden. "Hier zijn duizenden foto's van Abu Ghraib. "Zoek alle foto's eruit met mishandeling van gevangenen "of mensen die in de buurt waren van de mishandeling. "En we willen weten wanneer de foto's gemaakt zjn." De foto's spraken boekdelen, maar als je niet wist van wanneer ze waren, wist je niet wat het verhaal was. Ik bracht foto's bij elkaar op onderwerp. Ik rangschikte ze chronologisch, zodat de jury kon zien wanneer 't incident begon en wanneer 't eindigde. Hoeveel tijd zat er tussen de foto's? Hoe groot was de rol van die mensen in wat ze met de gevangenen deden? Wie was er nog meer bij toen het gebeurde? Hoe kon dit doorgaan zonder dat iemand 't zag? Als je naar deze zaak kijkt als één groot mediagebeuren, verlies je het overzicht. Op deze foto's staan een aantal afzonderiijke incidenten van mogeiijke mishandeling of standaardprocedures. Je kunt alleen de feiten presenteren. Je kunt in de rechtszaal geen emoties of politiek tonen. Toen ik in de gevangenis was, was elke vrouw daar vanwege 'n man. Om verschillende redenen, maar vanwege een man En als je in 't leger gaat, wat anderen ook zeggen, 't is 'n mannenwereld. Je moet 'n gelijke zijn of je wordt beheerst door hem. Als je hun gelijke wilt zijn, moet je sterk zijn. Ze proberen je te beheersen. Je moet ze het hoofd bieden en laten zien wie de baas is. "Dat pik ik niet. Ik laat je geen macht over me uitoefenen. "Ik laat me niet beheersen, omdat ik 'n vrouw ben en jij 'n man. "Het gebeurt niet." Ook al is 't het leger. In het leger heb je een vuurwapen. Gebruik 't maar. Had ik daar toen aan gedacht, dan had ik 't gedaan. Maar ik was verblind door de liefde voor 'n man. Graner is heel charmant. Als je hem niet kende en je ontmoette hem, dan voelde je je tot hem aangetrokken. in een drukke ruimte keek je naar hem. Hij trok de aandacht. Ais hij geen aandacht krijgt, zorgt hij daar wel voor. Dat doet hij. Daar houdt hij van. Als je hem geen aandacht schenkt, praat hij over je en dit en dat. Hj zegt precies wat je wilt horen. En hij weet het. Hij wist 't. Ik was 20 jaar toen ik 'm ontmoette. Hij was 34. Hj had 14 jaar meer ervaring dan ik. Dus hij wist wat te zeggen, wat te doen. En ik was zo dom erin te trappen. Ik had moeten luisteren. Iedereen zei. "Hij is te oud. Hij is een slechte man." Maar ik geloofde ze niet, omdat ik om een of andere reden hem geloofde. Nu snap ik niet waarom. De populatie groeide, maar niemand had een plan voor de vrijlating van voormalige "vermoedeljke terroristen" of handlangers van ze. Generaal Wodjakowski zei me na de eerste opname van gevangenen dat dit meerdere weken zou duren en dat we uiteindelijk misschien ruim 1500 gevangenen zouden hebben waar we verantwoordeljk voor waren. En ik zei: "Had u dat niet moeten melden? "We hebben geen middelen "om te letten op de 200 gevangenen. "En nu geeft u er ons nog 1500 bij. "Wat zijn de vrijlatingsprocedures?" Hij zei: "Je mag niemand vrjlaten. Begrepen? "Als 'n gevangene wordt vrijgelaten of op straat komt, "kom ik je achterna." Ze gingen 's nachts op pad, pakten alle mannen van dienstplichtige leeftjd op en sloten ze op. Daarom *** je de verhalen over zonen en vaders en neefjes die allemaal opgesloten werden. Dat deden ze. Stel je voor dat er iemand naar je stad komt en alle mannen meeneemt. Ze kwamen met veewagens. Ze kwamen naar de achterdeur. Je hoort 'n bons, bam, bam, bam. Daar is de vrachtwagen vol met bange mensen de naar de gevangenis gaan. Ze zeiden: "Ze komen me 's nachts halen. "Zit ik in de problemen? Wat heb ik gedaan? Ik ben geen terrorist." Het waren taxichauffeurs, lassers, bakkers, en de zitten in Abu Ghrab. We hadden kinderen. Als we de oproerleider niet konden krjgen, namen we z'n kind. "Akbar, je zoon is in de gevangenis. Geef jezelf aan en we laten hem gaan." Ik noem dat ontvoering. Het raakte zo snel vol dat we de kinderen er niet meer uit konden halen. Ze moesten er blijven. Je hebt medelijden met ze, omdat ze alleen vastzitten vanwege wie hun vader is. Je kunt hun verblijf alleen wat draagljker maken. Je geeft ze al 't snoep uit de rantsoenen SABRINA HARMAN Onderofficier - Militaire politie om hun verblijf aangenamer te maken. Maar je kon maar zoveel doen en voelen. "De lichten in de gevangenis zijn uit, "dus zitten we in 't donker. "Ik ***. 'Mevrouw, mevrouw. 'Ik ga naar beneden en schijn m'n zaklamp "op een 16-jarige die mieren doodslaat. "Het zijn Iraakse mieren. Grote. "Zo groot dat ze een hond zouden kunnen dragen. "Alle mieren kwamen naar die cel "en namen de boel over. "Ik spoot lysol. De mieren lachten en gingen door. "Hier waren we dan in 't donker met 'n zaklamp "de mieren met schoenen aan 't doodslaan. Het verhaal van de mieren... die wonnen. "Dus zo begon m'n dienst. "De gevangenen zijn uitgekleed "en aan de tralies geketend. "Ik lach ze uit en gooi maïskorrels naar ze. "Ik heb medelijden met die mannen, "ook al worden ze ervan beschuldigd VS-soldaten te hebben gedood. "We vernederen ze, maar slaan ze niet, en da's positief. "Ze slapen 'n uur, blijven 'n uur wakker en slapen weer 'n uur. "Dat gaat 72 uur door, terwijl we ze pesten. "De meesten zijn zo *** dat ze zichzelf onderplassen. Triest. "Er zijn foto's van, je moet ze zien. "Een in hete saus gedrenkte zandzak werd over hun hoofd gedaan. "Oké, slecht, maar ze hebben informatie. "We probeerden ze te laten praten. Meer niet. " Het woord waar ik aan denk, is "onwerkelijk". Alles wat je zag, wat er gebeurde. Een stelletje amateurs dat z'n werk niet goed deed. Allemaal bij elkaar gegooid, door elkaar gehusseld. Dan krijg je de toestanden in 't nieuws over Abu Ghrab. TIM DUGAN Civiel ondervrager - CACI Corporation Het is walgeljk. Het maakt me razend. Want zolang we aanklooien en ons werk niet goed doen, sterven er Amerikanen. Abu G. was getroffen door een spervuur van granaten. dat twee Amerikanen doodde en ongeveer 16 verwondde. We gingen de Wolf ondervragen, de celleider van de groep die de gevangenis had beschoten. Er waren twee vrouwelijke onderofficieren, 'n ondervrager en 'n analist. Ze trokken al z'n kleren uit, wat we niet mochten doen. Toen de ondervraging klaar was, vroeg ik: "Waarom is hij naakt? "Wat gebeurt er?" Wat zeiden ze ook weer. In de Arabische cultuur zijn vrouwen ondergeschikt. Om dat te doorbreken, zodat hij meewerkt met 'n vrouw, ondervragen ze hem naakt. Ik vroeg m'n pelotonssergeant ernaar. Hij zei: "Ja, 't mag eigenljk niet, "maar we laten de vrouwen dat wel doen "om de Arabische cultuur te doorbreken." Ik zeg: "Je zei niet dat 't niet mocht." En hij zegt: "Zij mogen het doen, maar jij niet." Ik zei: "Wat moet ik dan doen?" En hij zegt: "Als ik jou was, zorgde ik dat ik daar wegbleef." 25 oktober 2003 verzoek alles op schrift te stellen Ze probeerden niets te verbergen. En dat valt me op. KEN DAVIS Sergeant - Militaire politie Als je weet dat je iets heel verkeerds doet, verberg je 't. Je probeert 't te verbergen, zodat mensen de beter weten 't niet zien. Toen ik binnenliep, was er 'n man in z'n korte sportbroek en T-shrt en doucheslippers, en er was 'n man met alleen z'n broek en shirt aan. Elk had 'n naakte gevangene bij zich. Eén zegt: "We zijn MI. We weten wat we doen." Ik zeg: "Oké." Want ik had geen idee. Ik wist niet welke rang ze hadden. Ze deden de handboeien boven hun hoofd, strekten ze in de lengte, strekten ze in de breedte. Toen ketenden ze hen aan elkaar vast. Ze schreeuwen: "Beken. Beken. "Je hebt 't gedaan. Zeg wat je gedaan hebt." Toen ketenden ze hen in wat leek op gesimuleerde seksuele standjes. Ik was verbijsterd. Ik snapte het niet. Later bleek dat de mannen verdacht waren van 'n verkrachting. Geen militaire informatie. Cruz schreeuwt: "Uitkleden." En de mannen: "Nee." Eenmaal naakt, gooiden ze water op de grond en lieten ze kruipen, zodat hun genitaliën over het beton sleepten. Ik zei. "Wat is dit nou weer? "Ondervragen jullie mensen zo?" Hij zegt: "We hebben vele methoden." Dus ik zei. "Genoeg," en ik ging weg. De volgende dag was de luitenant er. Ik zei: "De MI is op de hard site." "Ze doen nogal rare dingen met naakte gevangenen." Hij zei dat ik daar niets te zoeken had. En ook: "Bemoei je niet met de MI. Laat ze hun werk doen." Oké. Rechts, met de zwarte sportbroek, staat Cruz. Onderofficier Cruz Militaire inlichtingendienst Naast hem sta ik. Onderofficier Krol Militaire inlichtingendienst Links tegen de muur staat Graner. Korporaal Graner Militaire inlichtingendienst We kijken naar de gevangenen, geboeid op de grond. Verder zei ik niets. Het was nooit bedoeld als ondervraging. Het was geen ondervraging. Het schreeuwen was gewoon voor de show, geloof ik. Om de anderen te laten zien dat dit met iedereen zou gebeuren die de regels overtrad. Abu Ghrab werd bjna elke dag beschoten met granaten. Er gingen mensen dood. ROMAN KROL Ondervrager militaire inlichtingendienst Dus ik was erg gefrustreerd. En toen ik hoorde dat gevangenen een jongetje verkracht hadden, werd ik razend. Voor ik vertrok, was ik zo kwaad dat ik met 'n fles water sommigen bespatte om m'n haat te tonen. We hadden eens een rugbybal. Iedereen gooide er mee over. Hier ga ik hem halen. 'n Keer gooide ik en raakte een tegen 't been. 't is 'n rugbybal, dus het kan geen pijn doen. Graner wilde dat ik wat foto's nam. Hij zei niet waar ik wel of niet foto's van moest nemen. Dus ik liep gewoon rond en... "Neem er maar een." De MI raakte erbij betrokken. Ze wilden hen ook treiteren. Ze vonden 't niets dat ze 'n 15-jarge jongen verkracht hadden. Ze tuigden hen af, lieten ze op en neer rennen, kruipen, tegen muren aan rennen. En ze ketenden hen aan elkaar vast. Korporaal Graner Militaire politie Dat is Graner met z'n handen in z'n zij en met de handschoenen aan. De twee mannen op de achtergrond Onderofficier Krol Militaire inlichtingendienst zijn van de MI. Ze wilden niet op de foto. Ze waren kwaad. Maar ik dacht: "Bekijk het maar. "Ik neem gewoon foto's." Ik ga niet eens in op 't nemen van foto's. Ik heb niet gezien dat er foto's genomen werden. Ook al stond ik er wel eens op, ik zag geen flits of zo. Anders had ik wel iets tegen de jongens gezegd. Ten eerste is er een groot bord: "Geen foto's." Bovendien is 't stom om zoiets te fotograferen. Ik heb 10 maanden cel gekregen, ben gedegradeerd tot soldaat en ontslagen vanwege slecht gedrag. Ik vond de straf vernederender dan het gestraft worden. Acht maanden cel voor het gooien van water over iemand en het gooien van 'n rugbybal naar iemand. Dat is vernederend. Mensen lachen erom. Dus ik ga terug naar m'n gevangeniscel en buiten zat een tolk op me te wachten. Hij zegt: "Mr Dugan, ik ben toch zo kwaad. "De generaal die jullie ondervraagd hebben, wou vertellen waar Izzat was. Dat is geweldig. En hij zegt. "Nee, de ondervrager wou hem niet vragen waar Izzat was." Hij is de vicepresident van Irak. Saddams nummer twee. Tien keer zei de generaal: "Ik vertel je waar Izzat is." Maar de ondervrager stelde de vraag niet. Hij stond in de houding voor z'n cel. Hij had geen handboeien om. Hij was als 'n grootvader. Heel respectvol. Ze hadden z'n wenkbrauwen afgeschoren en hij was zo van streek. Ik zei dat hij er niet over moest inzitten, 't maakte 'm jonger. Ik had echt te doen met die man. Vier dagen later ondervragen we 'm. De jonge militair doet de zandzak af en de man lijkt op Yoda. Geen wenkbrauwen, geen haar. Ik zeg: "We is dat in godsnaam?" En hij zegt: "De generaal." Ik zeg: "Gelul." Ik dacht dat hij me in de maling nam. "Verdomme, ik wil deze onzin niet. "Ik wil de generaal ondervragen en weten waar Izzat is." Hij zegt: "Dit is de generaal. Ik hou je niet voor de gek." We hebben hem niet kunnen pakken. De generaal wou er niks over zeggen. Hij besloot niet meer mee te werken. Eerst waren we oppassers en nu moesten we voor bepaalde omstandigheden zorgen. We werden bij 't plan betrokken. De mensen van de MI kwamen daar en zeiden: "Draai zo laat muzek. En hard. "Zonodig zet je de megafoon voor de deur. "Zet de muziek zo hard dat ze niet kunnen bidden, "niet kunnen slapen. Desoriënteer ze volkomen." Dus ik draaide Hip-Hop Hooray, keer op keer opnieuw. Hip-hop hooray Hoi Zo ging het. Na 'n tijdje begonnen de Irakezen: Hey, hoi Dit werkt niet. Dus zette ik nu heavy-metalmuziek op. Ik zette Metallica op. Enter Sandman, 'n heel hard nummer. Toen schreeuwden ze: "Dit is niks." Maar later waren ze er ongevoelig voor. Ze waren doof van de gitaar, het A-akkoord, dat ze konden slapen. Wie weet. Ik zette countrymuziek op. Dat werkte. Ze haatten 't. Ze zeiden: "O, mijn god, allah. Zet af." Tegen de tjd dat de ondervragers ze uit de cel kwamen halen, wilden ze maar al te graag weg. "Neem me alsjeblieft mee." Soms kwam de MI binnen en zeiden ze: "We gaan vandaag deze man ondervragen. "Haal hem uit de cel en... Maak hem murw." Schreeuw, laat hem gymnastiek doen. Boei hem in een pijnljke houding. Kleed hem uit en laat een vrouw het doen, want dat vernedert hem nog meer. We hebben ze niet vermoord. Of hun hoofden afgehakt. Of ze doodgeschoten. We hebben ze niet gesneden en laten doodbloeden. We deden wat ons werd verteld: ze murw maken voor verhoor. We moesten alles met ze doen behalve ze doden. We lieten ze in pijnlijke houdingen staan uren achter elkaar om ze te belasten en uit te putten. We lieten ze op en neer kruipen. We gooiden koud water over ze heen. We lachten en wezen naar hem terwijl hij naakt in de *** was. Douchten hem met z'n kleren aan. Sneden z'n kleren af met een mes. Brandden hem met 'n sigaret. We deden alles wat ze ons opdroegen. Als ze willen dat we 'm laten gymmen, dan doen we dat. Als ze willen dat we 'm wakker houden, dan doen we dat. Ze zeggen: "We willen dat hij wakker is." Ze zeggen: "Hij is vies, ik wil dat hij veel gedoucht wordt." Was het niet vreemd? Niet als je bedenkt dat ons verteld werd dat het help om levens te redden en je ziet dat er mensen bnnenkomen van buiten het kamp, met ontbrekende ledematen en ze moeten weten we het doet om het te stoppen. Het zijn je strijdmakkers. Gilgan was degene op de doos en had stroomdraden om. Hij zou twee CID-agenten hebben vermoord. Het was zijn doos. Hij moest 'm vasthouden, erop staan. Het was koud, dus had hij een deken om. Hij is nooit geslagen, dat heb ik tenminste nooit gezien. Hij was gewoon heel moe. Hij gaf steeds een andere naam op, dus Graner noemde hem "Gilligan." Toen ik daar kwam, was hij in de ***. Er zaten stroomdraden om z'n vingers. Hij werd geëlektrocuteerd als hij viel. Er stond geen stroom op de draden en dan zeggen. "Als je eraf valt, word je geëlektrocuteerd", dat zou iedereen wakker houden. Het hoorde bij 't slaapplan. Je moest 'm wakker houden. Het was gemener met echte stroom, als hij echt geëlektrocuteerd kon worden. Het waren maar woorden. De draden werden afgedaan na de foto's. Je ziet sergeant Frederick op de foto. Die heb ik genomen. En de foto waarbij ik buiten de *** sta en naar binnen kijk, heb ik ook genomen. Hij werd 'n hulpje, dus hij mocht er elke dag uit. Hij was wel grappig. Maar ik denk dat z'n onschuld bewezen was. We gaven hem extra eten en sigaretten voor z'n hulp. Hj was 24 of 25. Een jonge man. Heel geschikt. Alle foto's hadden 'n tijdstempel, maar ze weken allemaal af, ruim 'n jaar tot 'n paar uur. BRENT PACK - Speciaal agent leger Afdeling Crimineel onderzoek Elke keer dat ze op 'n cd gekopieerd werden, veranderden de tijden door de tijdinstelling. Maar de tijd die constant bleef, is wat we metadata noemen. Metadata is 'n duur woord voor informatie over informatie. Fotobestanden bevatten informatie die je vertellen wanneer het bestand gemaakt is, door welke software het gecreëerd is, de belichtingsinstellingen en datum en tijd waarop volgens de camera de foto genomen is. ik was heel blij dat de metadata nog intact waren. De drie camera's waren van Graner, Harman en Frederick. Met Graners camera, de Sony FD Mavica, waren de meeste foto's gemaakt. Er was 'n Sony Cybershot die van Harman was, denk ik. En een Deluxe Classic Cam van Frederick. Toen besefte ik dat zij foto's hadden gemaakt van hetzelfde incident op zowat hetzelfde moment. Ik vond acht tijdsynchrone incidenten zo van. "Volgens deze was 't zo laat. "Volgens deze camera was 't zo laat." Toen ik 't kon bijstellen, vormden alle foto's 'n rij. Burgergevangene 152735 werkt voor Al Jazeera Het bewakerslogboek waarin ze incidenten noteerden die in de gevangenis gebeurden. Het bevestigde dat 't tijdstip klopte. Volgens de camera van Sabrina Harman was 't 2002. Ik moest haar camera 'n jaar, 11 uur en 29 minuten bijstellen. Die van Frederick en Graner weken slechts zeven of acht uur af. Bijna niemand van ons kreeg daar eigenljk informatie los. De meeste ondervragers waren 18-jarge reservisten. En als je erbj stilstaat, je hebt een 45- tot 65-jarge generaal met één tot vier sterren met wie je praat. En jij bent 18 jaar oud, net bij het leger gegaan en opgeleid tot ondervrager. Wat ga je de 55-jarge generaal vragen, die de wereld heeft gezien, alles al heeft gedaan en overal is geweest? De jongeren zjn heel geïntimideerd. En de generaals en kolonels weten dat. Ze lachen hen uit. Dus ik ondervraag iemand en krijg niks los. Z'n broer was gelijk met hem gevangengenomen. Ik liep de gang in en ging kijken hoe 't met de ondervraging van z'n broer stond. Er zijn zes verhoorkamers, elk met 'n spiegelraam, dus je kunt kijken hoe het met de ondervraging gaat. Een vrouwelijke en 'n mannelijke militair flirtten met elkaar en stelden de gevangene geen vragen. Ze waren aan het flirten terwijl ze die sukkel moesten ondervragen. Ik zei. "Waarom wisselen we hen niet om?" Dus de andere gevangene is in m'n kamer en ik zeg: "Ik heb je nu twee uur meegemaakt, "eigenlijk al twee dagen, "want ik stond voor 'n spiegelraam "toen je door de andere twee verhoord werd. "Ik weet dat je informatie hebt. "En ik weet dat je de groentjes "in de zeik neemt." Ik zei: "Mij neem je niet in de zeik. "Ik doe er drie minuten en 47 seconden over om deze sigaret op te roken. "Ik ga zo deze sigaret oproken "en als ik terugkom, "vertel je me alles wat ik wil weten. Begrepen?" Ik zei: "Zie ik erut alsof ik in 't leger zit?" En ik sloeg met m'n vuist door de plastic tafel en ging m'n sigaret roken. Na anderhalve minuut kwam er gehuil en geschreeuw uit m'n kamer. M'n tolk stond naast de deuropening en zei: "Je hebt 'm doodsbang gemaakt. "Hij weet niet wat je gaat doen. "Hij vertelt je alles wat je wilt weten." Dus ik liep weer naar binnen, ging in de hoek zitten en zei: "Wat heb je besloten"? Observatiehuis (200) Gevangenis Badush (1900) Transportgevangenis (300) Abu Ghrab (6000) Mijn gevangenissen lagen wijd verspreid, Sahkya (200) - Tasferat (300) - Russafa (600) dus ik was veel op weg. Ik kwam eens aan in Abu Ghrab en luitenant Wood zei tegen me: "We zijn met 'n ondervraging bezig. "Wilt u het zien?" We stonden in de gang, ik observeerde het en het zag er normaal uit. Ik heb me vaak afgevraagd of ze me dat lieten zien zodat ik zou kunnen zeggen: "Ik heb 'n verhoor gezien en 't zag er normaal uit." Het was wel gek dat als een hoge piet de gevangenis bezocht, we een toneelstukje opvoerden. Iedereen kreeg z'n matras terug. Iedereen kreeg z'n kleren terug. En zodra 't bezoek weg was, werd degenen de iets afgenomen was het weer afgenomen. Het leek normaal om mensen iets af te nemen als ze niet meewerkten. De CIA, de Iraqi Survey Group, de DIA, FBI, Task Force 121, noemden we de andere overheidsdiensten, de AOD. Ze hadden geen regels. Buitenlandse overheidsdiensten We noemden ze de spoken, want je wist niet wie ze waren. Wie hun gevangenen ook waren, je registreerde ze niet. "Hoe is 't, soldaat? "Hier is 'n man, registreer 'm niet. "Hij is hier niet en is hier nooit geweest. "Stop hem in 'n cel en noteer niks. "Als het Rode Kruis komt, breng je ze naar 'n andere plek. "Als 't Rode Kruis daarheen gaat, "breng je ze weer terug. Want ze bestaan niet." Ik was veel op weg. "Soldaat, ga dit doen." "Begrepen, sergeant. Doe ik. Tot ziens." Maar nu maakten we deel uit van deze belangrijke operatie. We helden ons bezig met de meestgezochten, wij kregen hen. Dat is 'n belangrijke taak. Moeten we de mannen nu bewaken? Toen veranderden de dingen. Ze namen ze mee in de ***, deden 'n gordijn over de deur, stopten ze onder de ***. Of in de vuilnisemmers met het ijs. En begonnen met martelen. Een jutezak over hun hoofd. Het water kleeft aan je neus en mond. Het is alsof je verdrinkt. Je doet 'n raam open terwijl 't buiten 40 graden is en je ziet ze in zichzelf verdwijnen. Urenlang hoorde je alleen maar geschreeuw en klappen. Als ze acht tot tien uur later klaar waren, brachten ze hem naar buiten. Ze waren ver weg of bewusteloos. Ze gingen terug de cel in en dan: "We komen morgen terug." Ik weet hoe het klinkt als iemand geslagen wordt. Ik *** wanneer iemand schreeuwt omdat hij overstuur is en wanneer iemand schreeuwt omdat hij pjn heeft. Ik ken het verschil. Logo in *** 1B niet gebruiken tot AOD weg is uit 1A 34I5 Het was 's morgens vroeg, rond 4.30 uur, dus het was stil. AOD's zeiden: "We hebben hier 'n speciale gevangene." Hij droeg alleen 'n shirt. Hij kwam geboeid binnen en had een kap over z'n hoofd. ANTHONY DIAZ Sergeant - Militaire politie We stelden geen vragen. We vroegen niet wie hij was, wat hij gedaan had. Het ging ons niet aan. Twee soldaten brachten 'm meteen naar de ***, waar hij ondervraagd werd door 'n AOD. Hij was daar vrij lang. Ik denk ongeveer anderhalf uur. Plotseling deed de AOD de deur open en zei. "Kun je me even helpen? "Hem hoger vastbinden, want hij wil niet meewerken. "Hij is, denk ik..." Hij hing slap. Er waren mannen van de CIA. Ik denk dat ze dat waren. Ja. Maar toen wisten we niet bij welke dienst ze hoorden. We moesten hem aan 't raam ketenen, zodat hij zchzelf omhoog moest houden. Want hij speelde dat hij bewusteloos was. Ik hield hem vast aan z'n overall. Ik hield hem niet vast onder z'n armen of zo. Z'n overall kroop omhoog in z'n kruis JEFFREY FROST Onderofficier - Militaire politie en ik zei: "Hij speelt wel goed dat hij bewusteloos is." Ik zou het uitschreeuwen met een overall die omhoog kroop in m'n kruis. Iedereen lachte maar wat. Niemand maakte zich er druk om. Ik weet nog hoever z'n armen naar achteren gingen. Het was een heel pijnljke houding. Nogmaals zei ik: "Hij speelt het wel erg goed "want z'n armen breken bijna. "Het verbaast me dat ze nog niet gebroken zijn. Ik wacht op de klap." En plotseling loopt er bloed ut z'n neus en mond. Dus we beseften dat er iets mis was. Toen deed ik de kap af en zag ik voor het eerst z'n gezicht. Z'n gezicht was helemaal toegetakeld. Hij had enorme blauwe ogen met overal kneuzingen. Ik vroeg: "Wat is er met hem gebeurd?" En een van z'n ogen was open. Dus ik bewoog m'n hand voor z'n ogen om te kijken of ze meebewogen. Er gebeurde niets. Hij keek zo naar beneden. Ik zei: "Jeetje, hij... Hij leeft niet eens." De hele tijd dat we met die man bezig waren, hem droegen en optilden, was hij al dood. Ik kreeg zelfs wat bloed op m'n uniform, want hij droop. Het voelde slecht. Ik wist dat ik er geen deel aan had, maar... Maar dat voelt wel zo omdat je erbij bent. Kolonel Jordan, die de leiding had over de MI's, kwam binnen, de artsen kwamen binnen, kapitein Reese, kapitein Brinson, de eerste sergeant, sergeant Snider, iedereen kwam opdagen. Mensen van hoog tot laag waren daar om de zaak uit te zoeken. We onderzochten hem en 't was duidelijk dat hij dood was. En we... Ik liep de kamer uit, zo van... Alsof er niets gebeurd was. Toen vroeg ik aan een van de CIA-agenten: "Wat doen jullie normaal gesproken "in zo'n situatie?" Ze waren net paniekerig, maar ze waren aan het bellen om te vragen wat ze moesten doen. Wat doen we met hem? We kunnen hem niet in 'n lijkzak afvoeren, want dat kan 'n rel veroorzaken. Dus we moesten hem daar 's nachts houden. We hadden een lijkzak. We hadden een heleboel ijs. We koelden hem. Lieten hem in die kamer en deden de deur op slot. Ik zei tegen de onderofficier: "Je moet de reservesleutel bij je houden, "anders gaat er waarschjnlijk iemand binnen, zich met hem bemoeien." We hadden beide sleutels moeten meenemen in plaats van een daar te laten. Maar hij moest er daar een laten voor het geval ze het lijk de nacht wilden ophalen. Het moest geheim blijven. Het mocht niet bekend worden. "Gisteren was 'n waanzinnige dag. De man die ze binnenbrachten, is overleden. "Hij was flink toegetakeld. Ik weet niet wat er gebeurd is. "Het is gebeurd tijdens de dienst voor ons. "Ze hebben hem in 'n kamer gelegd naast de kamer waar ik gisteravond werkte "en hem in een lijkzak met ijs gedaan. Het is walgelijk. "Hij is al 24 uur aan 't ontdooien." Kapitein Brinson riep ons bijeen in 't hoofdkantoor. Hij zei dat er 'n gevangene overleden was in de ***. Aan 'n hartaanval. Sergeant Frederick had de sleutel, en we bekeken hem. Hij begon te ontdooien en 't begon te stinken. Hij had daar al minstens 24 uur gelegen voor wij er kwamen. Hij had er behoorlijk lang gelegen. Z'n knieën waren gekneusd, z'n dijen waren gekneusd bij z'n genitaliën. Hij had sporen van boeien op z'n polsen. Het was duidelijk dat hij niet aan 'n hartaanval overleden was. Je bent in de problemen gekomen door de omhooggestoken duim. Dat begrijp ik wel. Het ziet er vreselijk uit. Maar als ik op de foto kwam, wist ik me geen raad met m'n handen. Waarschijnlijk heb ik op elke foto m'n duim omhoog. Het gaat automatisch. Zoals je ook vaak lachend op de foto wilt. Het is gewoon iets wat ik deed. Hij was 'n geheime gevangene, dus hij hoorde daar niet te zjn. Het Rode Kruis mocht hem daar niet zien, dus moesten we iets doen. Iemand kwam met het idee om hem uit de lijkzak te halen, hem 'n oranje overall aan te trekken, op 'n brancard te leggen, 'n i.v.-slang in z'n arm te doen en de gevangenis uit te voeren. Daarna hebben we er niks meer over gehoord. De man overleed, ze legden hem op 'n brancard en hij was weg. Ga door met je werk. Hij verdween in het niets. Ze beschuldigden me van vernieling van overheidsbezit, wat ik niet begrijp. En van mishandeling door foto's te nemen van 'n dode man. Hij was dood. Ik zie dat niet als mishandeling. En van 't knoeien met bewijs, vanwege het verwijderen van 't verband om z'n ogen om er 'n foto van te nemen, waarna ik 't verband weer omdeed. Toen hij overleed, maakten ze hem schoon en deden toen de verbanden erom. Dus het is niet echt knoeien met bewijs. Zij hadden 't al gedaan. Om de andere beschuldigingen hard te maken, moesten ze met de foto's komen, maar ze wilden de dode erbuiten laten, de AOD, want ze verdoezelden een moord en dat zou ze in een slecht daglicht stellen. Dus ze lieten alle aanklachten vallen met betrekkng tot de AOD. Rel over, maar niet op Ganc Er was een enorme rel in Kamp Ganc. Het ging om 'n vrouweljke MP. Ze was in 't gezicht geslagen met 'n baksteen. Ze waren ontsnapt uit 't tentenkampement en hadden de MP's gegijzeld. We namen ze mee in de gang, zetten ze op de grond. Daar kom ik in het spel. Ik kan niet slapen als ik me zorgen maak over gevangenen die me willen vermoorden terwijl ze me buiten de muren ook willen vermoorden. Dit moet ophouden. Ze moeten 't weten. Dus ik werd woedend. Ik gooide ze op de grond, liet me op ze vallen zoals ze bij worstelen doen. Ik sprong een beetje op ze. Ik wilde meer doen, ik was kwaad. Ik dacht: "Jullie hebben een van ons verwond, nu is 't uit." Ik trapte op de man z'n vinger, en op z'n teen. Ik wilde hem pijn doen, hij had de vrouw met 'n baksteen geslagen. Ik wilde hem heel erg pijn doen. M'n werkdag in 't voertuigendepot zat erop en ik had de avond generatorwacht. Je zit daar 's avonds en het wordt heel saai. De computer was traag. Ik zat te wachten tot m'n e-mail verscheen. JEREMY SIVITS Onderofficier - Militaire politie Sergeant Frederick kwam binnen. Hij moest wat uitprinten. We begonnen te praten. Hj kreeg 'n oproep dat hij 'n paar gevangenen moest opnemen. Hij zei: "Loop met me mee naar de cel." Dus ik liep mee. Ze hadden de zeven gevangenen daar. Ik zei: "Freddy, "zal ik een van de gevangenen voor je meenemen?" Hij zei: "Ga je gang." Toen ik dichter bij etage 1 Alpha kwam, hoorde ik Graner schreeuwen. Ik zeg: "Waar willen jullie 'm hebben?" Ze zeiden: "Op de grond." Dus ik duwde hem op de grond bij de andere mannen. En toen begon dat met de foto's en alles. Toen trapte Javal op de vingers en tenen van de man, en Lynnde deed dat ook. Toen begonnen we foto's te maken en Graner vroeg me om de in scène gezette foto te nemen, waarbij hij z'n arm om 't hoofd van 'n gevangene hield en deed alsof hij 'm zou slaan. Hij heeft hem niet geslagen. Zodra ik de foto genomen had, legde hij de gevangene neer. En dan beginnen ze de gevangenen uit te kleden en meer foto's te maken. Graner loopt naar 'n gevangene, stompt hem tegen de slaap, waarom weet ik niet. Hij slaat de gevangene echt hard. Daarna vergelijkt Sabrina de nummers en zegt: "Deze man zit hier voor verkrachting." Graner scheurt de broekspijp van zijn overall open. Sabrina schrijft op hem. "Ik ben 'n verkrachter". VERKRACHTER De man heeft al twee of drie minuten niet bewogen. Ik kijk naar hem en zeg: "Grane, er is iets mis met de man." Ik deed de zandzak omhoog, tot waar ik z'n ogen kon zien. Hij was bewusteloos. Ik zei: "Graner, je hebt 'm bewusteloos geslagen." En hij schudde z'n... Na de klap schudde hij z'n hand en zei: "Au. Verdomme, dat doet pijn." Hij leek er zich niet erg druk over te maken. Toen liep ik terug naar Freddy. We stonden daar. Freddy kijkt naar me en zegt: "Let op." Hj gaat naar de man die ik daar gebracht had, tilt hem omhoog, zet een "X" op z'n borst en slaat hem tegen z'n borst. Ik dacht: "Wat?" "Dit is niets voor Freddy." Toen lieten ze 'n man op z'n knieën naar de muur zitten en zetten de andere boven op hem. Ze hadden nylon boeien, die lijken op spanbanden. Ik zei tegen Graner. "Hij verliest z'n handen "als we die boeien niet afdoen. Ze zijn paars. "Ik heb m'n Gerber bij me. Daarmee lukt 't wel, "maar we moeten 'm eerst rechtop zetten." Het duurde even, maar ik kreeg ze los en er stroomde weer bloed in z'n handen. Ik geloof dat hij z'n handen gehouden heeft. Toen begonnen Graner en Freddy met de menseljke piramide. Graner zei dat hij een bevel opvolgde, daarom deed hij het. Toen ik de etage verliet, werd me gezegd dat ik niets gezien had. En ik probeer altijd iedereen te vriend te houden. Ik zei: "Wat gezien? Ik heb niks gezien." De CID vroeg me steeds: "Waarom heb je dit niet gemeld? Wist je niet dat 't verkeerd was?" Ik ze: "Ja, maar als 't oorlog is, veranderen de dingen." Ze zeiden: "Geen foto's van gevangenen." Het werd me gevraagd. Ik ben aardig, dus nam ik de foto. Ik probeer iedereen te vriend te houden. Zo ben ik. Maar aardig zijn wordt niet altijd beloond. Mensen vragen me nu waarom ik niet zo aardg meer ben. Ik zeg: "Verplaats je eens in mijn positie. "Maak door wat ik de afgelopen drie jaar heb doorgemaakt. "Eens kijken hoe aardig je zult zijn." Sivits was er misschien vijf minuten bij. Hij heeft niemand wat gedaan. Hij kreeg 'n jaar cel om niks. Gewoon omdat hij erbij was. Hij had geen celstraf moeten krijgen. Hij was vast niet beschuldigd als hij niet op die video stond. Wie maakte de video? -Ik. Op het laatst stond er één man en één zat op z'n knieën. En de ene had z'n hand op het hoofd van de ander. Dat was m'n laatste foto. Toen gingen we telefoneren. Keiiy was jarig, dus ik ging haar bellen. Megan en ik waren nog boven in 't kantoor. We liepen naar buiten. Ze gooiden hen op 'n hoop en namen foto's vanaf de bovenste etage. Graner, Davis en Frederick begonnen toen op de hoop te springen. Ik ging naar beneden met 'n camera. Graner wilde dat er beneden ook foto's gemaakt werden. Ik, Freddy en Sabrina namen foto's. Er waren die avond drie camera's. Ze stonden tegen de muur en Graner greep ze een voor een. We wisten niet waar hij mee bezig was. Niemand wist het. Hij zei niks. Toen zei hij dat hij ze opstapelde tot 'n piramide. En wij vroegen. "Waarom?" Hij zegt. "Om ze in bedwang te houden" Dus wij. "Oké." Freddy is degene die hen dwong te masturberen. Ik weet niet waarom hij 't deed. Hij begon met één en wilde zien of de anderen 't ook zouden doen, denk ik. Ik weet het niet. Hij liet 't ze allemaal tegelijkertijd doen. Op 'n gegeven moment stopten zes van de mannen ermee en de ene bleef het zo'n 45 minuten doen. Echt waar. Ik sta op de foto met degene die nog aan 't masturberen was. Hij wou me erop hebben maar ik wou 't niet. Ik zei: "Ik ga daar niet staan." We wilden je erop hebben? -Freddy. En toen ze Graner ook: "kom op." Ik zei: "Ik ga daar niet staan." Hij zei: "Doe het voor mij." En ik zeg: "Goed." Was dit je verjaardag? Ze brachten hen na middernacht. Ja, dus. Hoe oud was je geworden? -21. Graner ze: "Dit is je verjaardagscadeau" en ik had iets van... Ik weet niet waarom hij dat zei, want ik had daar echt geen behoefte aan, maar ja. Hij gebruikte me. Ook al was ik zo stom om erin te trappen. Nu weet ik waar ik op moet letten. Maar nu ben ik over hem heen. Dit was de beruchte stapel van zeven naakte Irakezen. De gezichtsuitdrukkingen laten zien wat ze toen voelden en dachten. Je kijkt in hun ogen en ze lijken lol te hebben. Dit tafereel bezegelde hun lot. Bijna iedereen die eraan meedeed, staat op een foto. Hier zie je Graner een stompbeweging maken. Twee camera's legden hem vast vanuit twee verschillende hoeken. Weer zie je de zeven opgestapelde mannen met 'n kap over hun hoofd. Je ziet beide camera's op elk van de foto's. Het gaat niet zozeer om de mishandeling. Als je op de foto's staat, raak je in de problemen. -Grote problemen. Onze president heeft zich moeten verontschuldigen, dus inderdaad. "Ik heb de hele nacht niet geslapen. Gisteravond zijn zes gevangenen ontsnapt. "Dat zijn er acht in drie avonden. Er gaat hier iets ergs gebeuren. "Ik hoop dat ik 't mis heb, maar zo niet, weet dat ik van je hou. "Het gerucht gaat dat er 'n onderzoek naar ons komt. "Ja, ze slaan de gevangenen. Ik heb dat nooit goed gevonden. "Daarom neem ik foto's om m'n verhaal te bewijzen. "Niemand zou ooit geloven wat er gebeurt. "Ais ik er foto's van wil blijven maken, "moet ik steeds 'n glimlach veinzen. "Ik hoop niet dat ik problemen krijg vanwege iets wat ik niet gedaan heb. "Ik hou van je. Sabrina. " Het drong door dat wat er gebeurde verkeerd was, wat je van begin af aan weet, maar het is je baan. Je kunt niets... Je kunt niet weglopen en zeggen: "Ik kom niet terug", of "Ik doe dit niet." In beide gevallen ben je de lul. Een Iraakse gevangenbewaarder smokkelde een 9mm-pstool bnnen, en een bajonet. Hj wikkelde het in een laken en duwde 't door 'n celraam naar binnen. De gevangene pakte de 9mm vanonder z'n kussen en schoot sergeant Cathcart in z'n kogelvrije vest. Sergeant Elliot moest de shotgun naar binnen steken om de man te laten stoppen met schieten. Hij schoot 'm alleen in 't been, want hij zat in de hoek te bidden. "Allah. " Hij was bereid te sterven. Alle betrokken Iraakse gevangenbewaarders werden gepakt en sommigen ontslagen, maar de Irakezen namen ze weer aan. Je leven liep gevaar door granaten van buiten, maar ook door de niet-gescreende Iraakse gevangenbewaarders. En de gevangenen. Het gevaar kwam van drie kanten. De kans was groot dat je gedood werd. Ze waren niet allemaal slecht, maar de meesten wel. De man die 't pistool binnengesmokkeld had, was 'n goede man, dacht ik. Een goede bewaker. Hij bleek 'n Fedayeen te zijn. Een lach in je gezicht, 'n dolk in je rug. Ze waren er meteen en doodden de man de net geprobeerd had ons te doden. Maar op de foto's ziet het er anders uit. Je verbeelding kan op hol slaan als je alleen maar bloed ziet. De foto's laten 'n fractie van 'n seconde zien. Je ziet niet wat ervoor en erna gebeurde. Je ziet niet wat er buiten 't kader gebeurt. "Dit is de eerste keer dat ik hier militaire politiehonden heb gezien. "Twee honden met twee eigenaren gaan naar de man die tegen de muur staat. "De man is doodsbang. De honden komen dichterbij. "De Irakees begint te gillen en rent op Graner af. "Een van de mannen laat z'n hond los, die hem in z'n been bijt. "De man is hysterisch. De hond beet nogmaals. "Overal lag bloed. "De tandafdrukken zagen er ongeveer zo uit. "Een van onze artsen kwam en leerde me hechten. "Dat was leuk maar ik vond 't erg voor die man. "Die honden hoorden daar niet." Wat 'n ondervrager altijd doet in z'n rapporten, is het op betrouwbaarhed beoordelen van de informatie de je gekregen hebt. Dat is de slotparagraaf van al je rapporten. Dus als ik informatie krijg door marteling, kan ik niets verifiëren, want je zou me verteld hebben wat ik wou horen om de pijn te laten ophouden. Maar als je dingen belooft en redenen geeft om mee te werken, krijg je meestal betrouwbaardere informatie. Generaal Sanchez wees steeds met z'n vnger naar kolonel Pappas, porde met z'n vinger in zijn borst en ze: "Ik wil Saddam. Vind Saddam. Vind Saddam. Is dat begrepen? "Vind Saddam. Vind Saddam, koste wat kost." Als je lang genoeg in iemands borst port, zal hij alles doen om je daarmee op te laten houden. Het is 'n neerwaartse spiraal. "Dit werkt niet. Probeer dit. Dit werkte in Guantanamo. "Dit werkte in Bagram. Probeer dit. Het is in orde." Het houdt de granaten niet tegen, levert niet de informate op die je wilt en je vindt Saddam er niet mee. Hij is niet gevonden via informatie uit 'n verhoor in Abu Ghrab. Soldaten in het veld vonden Saddam. Ben je hier klaar voor? De boerderij waar Saddam zich schuilhield, 'n boerderijtje aan de rivier de Tigris. Saddam klopte op de deur en zei: "Ik ben Saddam Hussein, de president van Irak. "Alle mensen van Irak zijn mijn mensen. "Alle huizen zijn mijn huizen." Hij liep naar de keuken en bakte een ei, at het ei op en vertrok. Vier uur later kwam hij terug en zei. "Ik blijf hier." De vrouw van de man werd hysterisch. Saddam werd de 13e gevangengenomen, 'n zondagmorgen. Maandag moest ik op 't kantoor van kolonel Pappas komen. Hij vroeg of we wilden deelnemen aan 'n speciaal project. Hij had net gebeld met minister van Defensie Rumsfeld. Rumsfeld en Sanchez stonden alle verhoortechnieken toe voor gevangenen van grote waarde. Ze zeiden dat we het oproer meteen konden beëindigen vanwege de informatie die met Saddam verkregen werd. En toen geloofde ik dat. Je moet kijken wat de foto's exact uitbeelden. Het was belangrijk om de misdaden te scheiden van voorvallen die dat niet waren. Daar moest 't OM zich op concentreren. Ais iemand verwond was, is het een misdaad. MISDAAD Iemand in seksueel vernederende posities zetten, is een misdaad. Hen dwingen te masturberen is 'n misdaad. Toekijken als iemand z'n hoofd tegen de muur bonkt en er foto's van maken is plichtsverzuim, dus een misdaad. De man die met stroomdraden aan z'n handen op 'n doos staat, zie ik als iemand die in 'n belastende houding wordt gezet. Ik kijk ernaar en denk. "Het lijken geen echte stroomdraden." STANDAARDPROCEDURE Standaardprocedure. Meer is 't niet. Is dit een misdaad of is het standaardprocedure? Waarschijniijk standaardprocedure. Het slipje voegt iets toe, maar het is niet meer dan slaaponthouding. Op zich werden ze niet gemarteld. Het werd ze ongemakkelijk gemaakt om informatie te verkrijgen. Ik zit al 20 jaar in het leger. Ik was bij Desert Storm One. Ik ben vier maanden op Guantanamo Bay geweest. Van mensen die mijn ervaring niet hebben, kan ik niet verwachten dat ze de foto's op dezelfde manier zien. STANDAARDPROCEDURE Ik kwam 's avonds terug van 'n bespreking. Ik opende m'n e-mail. "Ik wilde u laten weten dat ik de bevelvoerende generaal "ga inlichten over de voortgang van het onderzoek in Abu Ghrab. "Over de beschuldigingen van mishandeling en de foto's." Ik schreef terug: "Ik weet niet wat ik moet zeggen. Ik wist er niks van." Ik nam me voor om een kleine persconferentie te geven om meteen de waarheid te vertellen. "Dit hebben we ontdekt. "We onderzoeken het, omdat we onszelf disciplineren. "We zijn Amerikanen en kunnen goed van kwaad onderscheiden." Generaal Sanchez zei: "Absoluut niet. U bespreekt dit met niemand." Angst voor de waarheid deed mensen zwijgen. Iedereen in de gevangenis wist het. Iedereen de daar woonde en werkte had de foto's. Ze kregen kopieën van Graner. Hij had cd's, dus hij maakte kopieën. "Kijk maar. Welke wil je hebben?" Iedereen had wel 'n kopie van een foto. Iedereen wist 't. Een dag nadat de foto's openbaar werden, gaf kolonel Pappas het hele bataljon verlof. Elk bewijs werd vernietigd. Verbrand 't, gooi 't weg, wis 't van de computer en je bent ervanaf. Hj schakelde alle getugen à decharge uit, tot op de laatste persoon die naar voren had kunnen stappen en zeggen: "Dit is wat ik weet", in één dag. Wie zal er na 't verlof naar voren stappen? Wie zal zeggen: "Ik weet iets. "Ik weet wat er gebeurd is"? Niemand. Verdoezel het, en dat hebben ze gedaan. Offer de kleine jongens op, zo verdoezelen ze het. Ik ben een 28-jarige jonge Amerikaan. Een vrijwillige soldaat. En ik krijg de schuld. "Lieverd, je bent met 'n misdadiger getrouwd. De foto's zijn gepubliceerd "en er loopt nu een onderzoek naar me. "Daar gaat m'n idee om de foto's af te geven als ik thuiskom. "Ik wist dat ik problemen zou krijgen door erbij te zijn. "Maar hoe laat je mensen anders weten wat 't leger uitvreet? "Je zou denken dat ik *** ben, maar dat is niet zo. "Ik wist dat ik ook gepakt zou worden. Verkeerde plaats, verkeerde tijd. "Het is klote dat bijna de hele compagnie weet wat er gebeurd is, "de foto's heeft gezien en niks gedaan heeft. " M'n man zit nu in de gevangenis. Ik kan niet verder tot hij weer thuis is. Dat is heel moeilijk. Dit politieke monster heeft Lynnde England drie jaar gekost, Ivan Fredrick acht jaar en m'n man tien jaar. Toen ik deelnam aan Desert Storm waren we de redders, de helden. Onze missie was om Koeweit te heroveren. Dat was iets eervols. Deze oorlog in Irak, net als die in Vietnam, zal herinnerd worden als de keer dat we niet de helden waren, we waren niet de redders. En de foto's zullen daar 'n grote rol in spelen. Oorlog is een zware tijd voor mensen. Ze werden in de gevangenis regelmatig met granaten bestookt. Een jong iemand zonder levenservaring kan in zo'n situatie in de war raken. Achteraf is 't makkeljk praten. En ik weet zeker dat ze nu allemaal beseffen dat het fout was en dat het heel beschamend was voor het land. Maar ze waren in 'n oorlogsgebied, waar de regels soms onduideljk worden. Ik heb medelijden met Lynnde England. Zij is een van de jonge mensen met weinig levenservaring. Er was geen indicatie dat ze bij zoiets betrokken zou raken. Maar ze was verliefd. Ambuhl. Zij... Ze wist wanneer 't te ver ging en wanneer ze weg moest gaan. Want ze was bij sommge voorvallen aanwezig en bij andere opvallend afwezg. Waarschijnljk was ze een van de slimmeren. in de gepubliceerde foto's zag je alleen mij. Soldaat 1e klas Lynnde England Militaire politie Je zag Megan niet, Onderofficier Megan Ambuhl Militaire politie want zo was de uitsnede. Graner zei dat hij haar uit beeld wilde hebben, omdat het z'n foto zou bederven. Misschien wilde hij haar beschermen, want ze waren intiemer met elkaar dan ik wist. Misschien wilde hij haar beschermen. Wanneer wist hij dat je zwanger was? Toen ik 't op 20 februari ontdekte, vertelde ik 't aan de eerste sergeant. Ze wilden weten we de vader was. Dus ze wsten 't en toen vertelde ik 't aan hem. Eerst klonk hij blij en daarna wilde hij niks meer met me te maken hebben. Hij wilde niks van de baby weten. Toen het verhaal bekend werd, ontkende hij dat het kind van hem was. Hij zei dat ik hem bedroog, wat ik nooit gedaan heb. Als hij het zo wil spelen, prima. Hij zal hem nooit te zien krijgen. Het is zijn keuze. Ik was in de eetzaal. Ik keek op en zag mezelf en Dan Rather en ik zeg: "Wat krijgen we nou"? Er stond: "Sergeant Javal Davis." Ik zeg: "Dat ben ik. "Hoe komen ze aan deze foto?" Ze waren naar m'n school gegaan. Ze bemachtigden een krantenfoto van mij waarop ik aan het hordelopen was. Ze knipten m'n gezcht eruit en lieten me zo zien. In werkelijkheid sprong ik niet over 'n horde. Ze lieten me eruitzien als een rotzak. Ze tonen een piramide van naakte mensen en een foto van mij. Ik dacht: "Wacht even, zie je op de foto's "ergens een zwarte man staan?" We zouden niet in het nieuws gekomen zijn en er zou geen schandaal geweest zijn zonder de foto's. Het zou overgewaad en vergeten zijn. Foto's zijn wat ze zijn. Je kunt ze verschillend uitleggen, maar wat de foto afbeeldt, is wat 't is. Je kunt er elke betekenis aan geven, maar je ziet wat er op dat moment gebeurde. Je zou emoties van hun gezicht kunnen aflezen, maar het zijn geen harde feiten. Je kunt alleen beschrijven wat er op de foto staat. Onze regerng is te kijk gezet. Daar gaat 't om. Daar zjn ze kwaad over. Buiten beeld mag je mensen doden. Mensen doodschieten, hun kop eraf knallen. Als het maar buiten beeld gebeurt. Anders hang je. Er werd niet gemarteld op de foto's. Het was vernedering. Het was murw maken. Martelen gebeurde tijdens verhoren. Mannen werden verhoord en gingen dood. Ze werden vermoord. Daarbij werd gemarteld. Daar zijn geen foto's van. Ik vond het 'n dom stel MP's dat zich idioot gedroeg. Dat vind ik nu niet meer. Ze worden tot zondebok gemaakt. Het is 'n doofpotaffaire en mensen zijn *** om aansprakelijk gehouden te worden, dus niemand zegt iets. Ze laten anderen ervoor opdraaien. Ik kreeg een telefoontje van een journalist die zei: "U bent van het commando ontheven." Ik zei: "Daar weet ik niets van." Generaal Helmly had me niet gebeld. Hij ontbood me niet op z'n kantoor in Washington om me te ontslaan. Dat is lafheid ten top. Je bent *** om Janis Karpinski in de ogen te kijken? Ik kreeg 10 dagen later een brief van z'n kantoor die me onthief van 't commando over de 800ste brigade. Ik had een goede reputatie in het leger. M'n oom stierf in Vietnam, 13 jaar na m'n geboorte. M'n vader heeft twee bronzen sterren voor moed overgehouden aan Vietnam. M'n grootvader heeft 'n bronzen ster overgehouden aan Vietnam. En dan raak ik daarbij betrokken. Dat heeft de reputatie bezoedeld. Vanaf het begin wordt je geleerd dat je bevelen moet opvolgen. Als je dat niet doet, krijg je problemen. Als je 't wel doet, kom je dus ook in de problemen. Het is makkeljk voor gepensioneerde hoge militairen om te zeggen: "Ze hadden moeten weten dat 't illegaal was "en het hoofd moeten bieden aan hun meerderen. "Het hoofd moeten bieden aan hen in een oorlogsgebied "waar levens op 't spel stonden." Het is niet realistisch om te denken dat... Dat dat zou gebeuren. Je werd elke dag met granaten beschoten, elke dag beschoten. Gevangenen maakten messen, wapens, begonnen rellen. De man heeft 10 van m'n maten opgeblazen. Hij moet op z'n donder krijgen. Ik weet wat ik mag doen en denk te weten wat niet mag. Maar ik zei hen dit doen en ik zei wat de CIA doet. Na 'n tijdje denk je: "Weet je wat? "Alles mag, als je ze maar niet vermoordt." Ik was daar niet de persoon die ik nu ben of die ik was voor ik daar kwam. Ik weet niet wat ik anders had kunnen doen. Ik had kunnen zeggen: "Val dood, ik kap ermee." Dan had ik gevangenisstraf gekregen, denk ik. Maar ik weet het niet. Ik weet zeker dat iedereen iets anders kan doen... Maar ik weet niet wat ik anders zou doen als ik weer in dezelfde situatie was. Als ik helemaal kon teruggaan, zou ik niet in 't leger gaan. Dat zou ik anders gedaan hebben. Het is 't gewoon niet waard. Je moet weer helemaal opnieuw beginnen. Je probeert weer op 'n school te komen, je probeert... Het was 't gewoon niet waard. Ik wil verder met m'n leven. Een baan nemen, m'n zoon opvoeden. Ik denk dat ik weinig opties heb. Ik kan 't niet terugdraaien, dus... En anders zou ik Carter niet hebben. Ik zou hem nergens voor willen ruilen, dus... Ik zou niets willen veranderen. Zo gaat het, hè? Mensen die anderen verraden. Oneerlijkheid. Het is drama. Het is 't leven. Je leeft 't. Nu moet ik verder. Ik weet 't niet, ik zweer het. Ik ben zo verward over wat daar gebeurd is. Ik denk er elke dag aan en droom er elke nacht over. Ik droom over allerlei dingen. Vooral over akelige dingen. Eerder dacht ik over 't breken van 't verzet en hoe stom we waren en hoe we deze ellende konden oplossen en levens konden redden. Maar dat is gewoon onmogeljk. Als we vertrekken, vermoorden ze elkaar en ons. Als we blijven, vermoorden ze elkaar en ons. Dat is 't eindresultaat van dit hele debacle. Ten oosten van Abu Ghraib was een palmbos. Binnen tien minuten na zonsopgang vlogen er duizenden vogels op uit de palmen en verduisterden de zon. Ze vlogen naar 't noordwesten en over de bovenste hoek van 't kamp. Als het kon kwam ik uit m'n kamer of nam een rookpauze rond zonsondergang, want de vogels kwamen elke dag voor zonsondergang terug en landden weer in de palmen. Dus ik begon elke dag met 't kijken naar de vogels en met de gedachte dat er nog iets normaal was. Zij konden wegvliegen van Abu G. Ze kwamen elke avond terug, maar konden elke morgen weer wegvliegen. Het hielp me omgaan met de waanzin. Charles Graner zit momenteel een gevangensstraf van 10 jaar uit en het Amerkaanse leger staat niet toe dat hij geïnterviewd wordt Ivan "Chip" Frederick werd tot 8 jaar gevangenisstraf veroordeeld en werd in oktober 2007 voorwaardeljk vrijgelaten. Niemand boven de rang van stafonderofficier heeft een celstraf gekregen voor de mishandelingen in Abu Ghrab. Controle, aanpassingen: Goffini