Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het spijt me, maar dit is niet
de film die u nu zult gaan zien.
De film die u zult zien is
nogal onplezierig.
Als u een film wilt zien
over een blije kleine elf,
dan weet ik zeker dat er nog
plaats voor u is in zaal 2.
Maar, als u houdt van
verhalen over slimme
en redelijk aantrekkelijke wezen,
verdachte vuurtjes,
vleesetende bloedzuigers,
Italiaans eten
en geheime organisaties,
dan blijf maar zitten
en zal ik terugkeren op elke ellendige
voetstap van de Baudelaire kinderen
Mijn naam is Lemony Snicket,
en het is mijn trieste plicht
om dit verhaal te documenteren.
Violet Baudelaire, de oudste,
was een van de beste 14 jarige
uitvinders in de wereld.
Iedereen die Violet goed kende,
wist dat ze altijd iets uitvond
als haar lange haar was
vastgebonden met een lintje.
In een wereld van verlaten voorwerpen
en weggegooid materiaal,
wist Violet dat er
altijd wel iets was.
Iets dat ze kon omvormen
tot bijna elk apparaat
voor bijna elke gelegenheid.
En niemand kon haar
uitvindingen beter testen
dan haar broer.
Klaus Baudelaire, het middelste kind,
hield van boeken.
Of beter gezegd, de dingen
die hij leerde van de boeken.
De Baudelaire ouders hadden een
enorme bibliotheek in hun villa.
Een kamer gevuld met duizenden
boeken over bijna elk onderwerp.
En niets gaf Klaus meer plezier
dan een middag zijn hoofd vullen
met de inhoud van die boeken.
En hij onthield alles wat hij had gelezen.
Sunny, de jongste,
had een andere interesse.
Ze hield ervan om in dingen te bijten
en had vier scherpe tanden.
Er was maar weinig waar
Sunny niet graag in beet.
Sunny was op een leeftijd waarop
men meestal sprak
in een serie onverstaanbare kreten.
Bijvoorbeeld:
Wat waarschijnlijk kan
worden vertaald met:
'Zie je die geheimzinnige figuur
uit de mist te voorschijn komen.'
Of misschien:
'Waarom sjokt een bankier zoals Mr. Poe
door het zand om ons te zoeken
op Briny Beach?'
Kinderen,
Ik moet jullie vertellen over
een ontzettend ongelukkige gebeurtenis.
Het spijt me te vertellen dat jullie
ouders zijn omgekomen in een brand
welke jullie huis totaal heeft verwoest.
Als je al ooit iemand hebt verloren
die veel voor je betekende,
dan weet je al hoe je je voelt.
En zo niet,
dan kun je je het niet voorstellen.
Niemand weet precies hoe de
Baudelaire brand is begonnen.
Mij collega's en ik hebben alles
zo goed mogelijk onderzocht.
Maar het enige wat we
ontdekten is, dat de brand
is gestart vanaf een grote afstand
door het breken en
samenkomen van licht.
En binnen enkele seconden
stond de hele villa in vlammen.
En zo mysterieus als de bron van de brand,
begonnen andere mysteries zich te
onthullen voor de ogen van de kinderen.
Elke familie heeft zijn geheime
deuren die nog dicht zijn.
Maar zoals Klaus zich
nu realiseerde,
liet de kleinste ontdekking
zijn hoofd tollen met vragen.
Was was die verrekijker die
verborgen was in het buro van zijn vader?
Waren er nog andere geheimen over
zijn ouders die nog niet ontdekt waren?
Vragen waarvan hij vreesde
dat ze nooit beantwoord zouden worden.
En van het ene moment op het andere,
werden de Baudelaire kinderen
de Baudelaire wezen.
Ik heb u gewaarschuwd.
Dit is een goed moment
om de bioscoop te verlaten,
of de woonkamer of het vliegtuig
waar deze film nu wordt vertoond.
Het is nog niet te laat om
een film te kijken over een blije kleine elf.
Ja, kom maar mee.
Nu, als hoofd officier
van Mulctuary Management
en beheerder van het
landgoed van uw ouders
is het mijn wettelijke plicht om op
uw geld te passen tot u meerderjarig bent
en om u in de zorg te plaatsen
van uw naaste familielid.
Dus ik neem u mee naar
uw geliefde Graaf Olaf,
die hier in de stad woont,
slechts 37 blokken verder.
Ik geloof niet dat dit de
juiste betekenis van 'naaste' is.
Wij kennen geen Graaf Olaf.
Ja, ja, natuurlijk kennen jullie hem.
Hij is oftewel jullie derde
neef in de vierde graad
of jullie vierde neef in de derde graad.
Iemands hersens zijn verwijderd.
En hij is acteur van beroep.
Is dat niet opwindend, kinderen?
Jullie mogen je wel
gelukkig prijzen, kinderen.
Dit soort edelmoedigheid is zeldzaam
bij personen van zijn beroep.
We zijn er, jullie nieuwe tehuis.
Is het niet prachtig, kinderen?
Oh, hallo.
Jullie moeten de Baudelaires zijn.
Hoi.
Het spijt me van het ongeluk,
maar ik was blij om te horen
dat jullie hier zouden komen.
Welkom, Ik ben Justice Strauss
van de stads-rechtbank.
lk ben Violet.
En dit is mijn broer Klaus, en mijn zus Sunny.
Poe, Mulctuary Management.
Hoe maakt u het?
Prachtig.
Uw huis is zo schitterend.
Dank u.
Wees alstublieft geen vreemden.
Kom me bezoeken wanneer u maar wilt.
Bezoeken?
- Bedoelt u,
dat u niet bij Graaf Olaf woont?
Wonen bij...? Bij Graaf Olaf? Nee.
Nee, nee, nee, nee. Hij is..
Hij is mijn buurman.
Laten we buiten slapen.
Entrood.
Ik heb niet de hele dag.
Ik moet nu gaan.
Nou, hallo, hallo, hallo.
Ik ben jullie geliefde Graaf Olaf.
En welkom in mijn geliefde huis.
Mogen jullie troost vinden in
de warme schoot van...
...zijn donzige vederbos.
Of zoals de Grieken uit de
oudheid zouden zeggen:
Orphanis...
...encribo...
...nog iets, nog iets, nog iets.
Muziek bouwt op tot een crescendo...
eindigen op de juiste voet
en slaat een Fosse aan.
Niet precies wat ik wou zeggen,
maar je snapt wat ik bedoel.
Mijn liefste...
...Violet.
Enchanté.
Hoe maakt u het?
En dit moet Klaus zijn.
Jonge Klaus.
Je linkerkant is de goede.
En...
...wat is dit?
Ik ben Sunny.
Sorry, ik spreek geen aaps.
Banaan.
Ik ben geen aap!
Sunny is ons zusje.
Ik moet zeggen dat jullie er
somber uit zien. Waarom zo triest?
Onze ouders zijn gestorven.
Oh ja, natuurlijk.
Wat verschrikkelijk afschuwelijk.
Wacht, dat doe ik even over.
Geef me die zin nog eens.
Vlug, nu het nog vers in mijn hoofd zit.
Onze ouders zijn...
...gestorven?
Oh, ja.
Wat een aansteller!!
Mr. Poe...
...Ik zal deze wezen opvoeden
alsof ze echt gewild zijn.
En ofschoon u het een last zouden noemen,
een offer,
heeft u het mis, meneer.
U zou zich moeten schamen.
De gedachte.
In ieder geval, waar moet ik
tekenen voor het fortui... lk bedoel...
...kinderen.
U heeft pas voogdijschap
na de zitting op donderdag ochtend.
En wat moet ik met hen doen in de tussentijd?
Pardon?
Wat ik bedoel is...
Trainen jullie? Jullie zien er goed uit.
Gezond, bedoel ik.
Nou, ik ga maar terug naar de bank.
Kunt u niet even blijven voor een drankje?
Een glaasje port? Sanka?
Nou, ik denk dat ik wel even...
- Een andere keer, dan.
Kinderen, als jullie iets nodig hebben
doe alsof je thuis...
Oh nee, het gaat goed.
Het gaat ons allemaal goed.
Voor vragen kunt...
Ik besef dat mijn nederig verblijf
niet zo luxe is
als de Baudelaire villa,
maar ik krijg binnenkort
een flinke som geld,
en ik denk dat het tamelijk
charmant is als het klaar is.
Zullen we eens rondkijken?
Dit is de woonkamer.
De keuken.
Ik weet wat jullie denken:
'Dit huis kan wel een beetje TLC gebruiken.'
Ik neem aan dat jullie zijn ingeënd tegen
Tetanus, Polio. Pokken, Tyfeus, Malaria.
Dit is de vermaak of rumpus kamer.
Het plafond kan men in record tijd
aan de standaards laten voldoen.
Je hebt toch geen hoogtevrees?
Stel je eens voor.
Een aap met hoogtevrees.
Mijn theater.
Deze kant op.
Wat is daar boven?
De toren...
...waar jullie nooit mogen komen...
...onder geen enkele voorwaarde.
En hier zullen jullie slapen,
als er tijd voor is. Truste.
Maar de zon schijnt nog steeds.
- 'Maar de zon schijnt nog steeds.'
Ik weet niet of je het
ooit hebt gemerkt,
maar eerste indrukken zijn
vaak helemaal verkeerd.
Bij voorbeeld, toen Sunny pas was
geboren, vond Klaus haar helemaal niet leuk.
Maar toen ze zes weken oud was
waren die twee zo dik als dieven.
Een zin die hier betekent:
'pakken en bijten voor uren aan een stuk. '
In het geval van Graaf Olaf echter...
Wezen!
...waren ze juist.
Elke ochtend gaf Graaf Olaf de Baudelaires
een groot aantal verschrikkelijke taken.
Waarna hij naar zijn
mysterieuze torenkamer sloop.
En hoe ongelukkig hun situatie ook leek,
het zou alleen nog erger worden.
...waskuip vol met ijs in Baja,
en ik kwam er achter dat deze slimme
kinderen mijn nier hadden gestolen.
Nee!
- Nee!
Kun je je mijn verbazing voorstellen.
Wezen, dit is mijn acteurs groep.
Acteurs groep, wezen.
Ze zien er niet rijk uit.
Lelijke kleine mensen.
Waarom zijn jullie kinderen niet in
de keuken om ons diner klaar te maken?
Diner?
Dat is het Franse woord voor avondmaal.
Aan de achterkant. Draai het om.
We gebruiken het in de eetkamer om 8:00.
En we verwachten totale stilte
als we ons toneelstuk repeteren.
Maar we hebben nog nooit een diner gemaakt.
- Het is al 7:30.
Acht uur!
Pasta zal het zijn.
Okay. Laten we deze pup eens casten.
Nou,
Wie speelt er
de knapste graaf in de hele wereld?
Wilt u het doen, meneer?
Oh, Okay.
'Pasta puttanesca.' Dat is Italiaans voor
'zeer weinig ingrediënten,' weet je.
Dat is mooi.
Sunny. Beetje helpen.
Ik begin er aan.
Okay, we hebben een pot nodig.
- Geen pot.
En een zeef.
- Geen zeef.
Dank u.
Graag gedaan.
En een steelpan.
Dit is een stuk dat ik noem:
'Electrische Stoel.'
Ik denk dat je het aan moet steken.
Is daar iemand?!
Zeef. Dat is briljant.
Sunny, hoe zit het met die pot?
Sunny, dat is geen pot.
Dat is een kwispedoor.
Een kwispedoor? Bedoel je, zoals...?
We wassen het twee keer uit.
Nou?
Het is goed. Het is echt goed.
Tijd check.
Laten we terug gaan in de prehistorie,
toen dinosaurussen over de aarde heersten.
Baudelaire wezens
naar de hoftafel.
Baudelaire wezens
naar de hoftafel.
Wat wenst u?
Het diner is opgediend.
Puttanesca.
Hoe noemde je me?
Dit is pasta. Pasta puttanesca.
Waar is het gebraden rundvlees?
Gebraden rundvlees?
Rundvlees. Ja. gebraden rundvlees!
Dat is de Zweedse term voor
rundvlees dat is gebraden.
Maar u heeft ons niet verteld dat
u gebraden rundvlees wilde hebben.
Weet je, er is een grote wereld daar buiten,
gevuld met wanhopige wezen
die graag door een oceaan
van punaises zouden zwemmen
om een kleine glimps op te vangen
van alles wat ik heb bereikt.
Maar ik geef niet om hen.
Ik kies ervoor om mijn hart open te stellen
aan jullie twee schattige kinderen
en jullie afschuwelijke mensaap.
Het enige dat ik terug verlang is,
dat jullie alles doen wat in mijn hoofd opkomt.
terwijl ik geniet van het enorme fortuin
dat jullie ouders hebben achtergelaten.
Nee.
- Wat, jij klei...
Terug jij, papegaaiekop!!
Ik ga hoger bijten!
Het wordt tijd dat de kinderen
een beetje respect leren opbrengen.
Zet haar neer!
Jij monster!
Jullie zagen het allemaal.
De jongen gleed uit.
U krijgt geen cent totdat Violet 18 wordt.
Echt waar?
Wie zegt dat?
De wet. Zoek maar op.
We zullen Mr. Poe direct hierover opbellen.
Doen jullie dat?
Jullie stellen me zeer teleur, kinderen.
Waar zijn we gebleven?
Gaat het een beetje?
Nee.
Klaus, wat ben je aan het doen?
Ik ga.
- Waarheen?
Naar huis.
Dit is nu je huis.
Dit is niet mijn huis.
Huis is waar je ouders je 's avonds
naar bed brengen.
Waar ze je leren om te fietsen.
Of waar ze helemaal opgewonden
raken op jouw eerste schooldag.
Dit is niet mijn huis.
Hoe kunnen ze ons dit aandoen?
Dat zijn maar slechte mensen.
Zij niet. Mam en Pap.
Klaus!
- Wat?
Violet, jij denkt er ook zo over.
Hoe konden ze?
Hadden ze helemaal geen plan voor ons?
Nou, misschien hadden ze een plan.
Nou, het lijkt mij van niet.
Herinner je je toen Mam
en Pap naar Europa gingen?
En we dachten dat ze ons hadden achtergelaten
omdat ze nog niet eens schreven.
En toen kwamen we er achter dat ze
een hele lange brief hadden geschreven.
En die was verloren geraakt bij de post.
Herinner je je hoe schuldig we ons voelden
omdat we slecht dachten over hen?
Dit is precies hetzelfde.
Nee, dat is het niet.
Waarom?
Omdat ze niet in Europa zijn.
Ze komen niet terug.
Denk je dat er ooit nog iets als thuis zal zijn?
'vluchthaven'
is een woord dat hier betekent,
'een veilig plekje in een gevaarlijke wereld.'
Zoals een oase in een uitgestrekte woestijn
of een eiland in een stormachtige zee.
De Baudelaires genoten van hun avond
in de vluchthaven die ze samen hadden gebouwd.
Ik snap het. Ik snap het.
Maar in hun hart wisten ze dat de
moeilijke wereld net hier buiten lag.
Een wereld die, het spijt me om het te zeggen,
kan worden beschreven met twee akelige woorden.
Voogdij toegestaan.
Dank u, eerwaarde.
Goed zaken doen met u.
Kinderen, ik heb eens nagedacht
over onze situatie,
en ik realiseer me dat ik een beetje
terughoudend ben geweest, zullen we maar zeggen.
Wat in dit geval een heel groot woord is
met de betekenis...
Pure boosaardigheid.
...lastig, maar eerlijk.
Maar nu dat we familie zijn,
Kan ik het goed maken met jullie.
Ik kan de ultieme vader zijn.
Ik weet het.
Zullen we stoppen voor iets lekkers.
Soda. Soda. Banaan.
Val dood.
Begrepen.
Violet, waar zijn de sloten heen?
Hallo. Ik ga een volkomen onschuldig
tochtje maken door de landstreek
met mijn kinderen, waar ik van houd.
Staat die klok goed?
Wat is het?
Ik denk dat het een dienstregeling is.
Kiwi Watermeloen Verrassing. Mijn favoriet.
Ga!
Hij heeft de sleutels meegenomen.
- Probeer alles.
Graaf Olaf? Hello. Poe.
Ik bel u terug over die erfenis
vraag die u heeft gesteld.
Mr. Poe, gelukkig.
- Wie is dit?
Violet Baudelaire.
We zitten in Graaf Olaf's auto.
Oh, hallo, Violet.
Nou, waar is Graaf Olaf?
Hij is nu niet hier, maar...
Rijd jij alleen in de auto?
Nee. Wij zijn... De auto staat op
de treinrails en de trein komt er aan.
Het spijt me, Violet, Ik kan niets verstaan.
Ik rijd naast een trein!
We zullen door de trein worden aangereden.
Goed. Ja.
lk kan je niet verstaan vanwege de trein!
Ik bel je terug als ik op de bank ben. Dag!
Klaus, jij hebt boeken gelezen over treinen.
Wat kunnen we doen?
De wissel.
Daar!
Het is te ver weg.
Nee, er moet iets zijn dat we kunnen
gebruiken om het om te zetten.
Hier zit niets in.
- Er is altijd wel iets.
Sunny, bijt het hoofd van die elf af.
Graag!
Vlug, trek het terug.
Violet.
- lk heb het.
Ik wil je niet opjagen.
Goed geschoten.
- Bedankt! Trekken.
Mr. Poe. Beste Mr. Poe. Kunnen we hier
niet over praten als redelijke mensen?
Sorry, Graaf Olaf.
Toestaan dat een kind van
Sunny's leeftijd in een auto rijdt...
is gewoon geen goede opvoeding.
Hij probeerde ons te vermoorden.
Niet overdrijven, Klaus.
Het voertuig stond niet eens in de versnelling.
Mag ik even een momentje alleen met de kinderen?
Tot ziens, kids.
Het was leuk.
Ik krijg je wel.
Waar je ook gaat,
Wat je ook doet, ik vind je wel.
Je bent zo overleden.
Neem ze mee, Mr. Poe...
...voordat ik het verlies, groots.
Een talentloze schurk aftroeven
mag wel heel normaal lijken
voor drie geniale wezen.
Maar de Baudelaires
genoten van hun overwinning
terwijl ze naar hun nieuwe thuis gingen.
Wat de toekomst voor hen zou
brengen, was onduidelijk,
maar ze bleven voorzichtig optimistisch
dat hun volgende voogd beter zou
zijn dan de vorige.
Of hen tenminste niet zou proberen
plat te maken met een trein.
Weten jullie wat voor soort
geleerde hij is?
Nee, geen idee. Ik was te druk bezig
om regelingen voor jullie te treffen.
Ik had geen tijd voor pietpraat.
Hallo!
Oh, mijn God.
Kijk eens aan. Jij moet Violet zijn.
Ken je me nog?
Ik geloof het niet.
Je was toen nog maar een baby.
En Klaus, wij hebben elkaar nog nooit gezien.
Hoe maak je h...?
Wat een stevige greep.
Als een Birmaanse python.
En Sunny. Kleine Sunny.
Je lijkt zo sprekend op je moeder.
Dank u zeer, Mr. Poe.
Ik neem het nu wel over.
Oh, misschien moet ik even binnenkomen.
Oh, natuurlijk.
Je kunt ons helpen om
de darmwormen te verwijderen
uit de schaal van de Viscid Boa.
Kinderen, denk er aan,
Als je me ooit nodig hebt,
Kun je me via de telefoon of de fax bereiken.
Goede dag.
Nou, we zijn hem kwijt, niet waar?
Kom binnen. Kom binnen. We hebben niet veel tijd
en we moeten nog inpakken.
Inpakken?
Zei u 'inpakken'?
Oh, ja. We moeten alle apparatuur nog inpakken.
En natuurlijk het noodzakelijke,
zoals kleding en dergelijke.
En alle slangen die met ons meegaan,
moeten nog een etiket krijgen.
Meegaan waarheen?
Oh, heb ik al verteld
dat we naar Peru gaan?
Nee.
- Ja, we gaan naar Peru.
Morgen ochtend.
Is dat niet opwindend?
Deze kant op naar de reptielenkamer.
Welkom in mijn nederig stulpje.
Weten jullie kinderen iets over slangen?
Alleen wat ik in boeken heb gelezen.
Nee, niet erg veel.
Nou, er zijn hier wel een of twee dingen
die niet in boeken voorkomen.
Ik zal deze grote knaap in zijn bed leggen
en jullie voorstellen aan een paar van mijn vrienden.
En hier...
Dat is de tweekoppige cobra.
Goed gezien.
Is dat een hij of een zij?
Geen idee.
Het is denk ik niet beleefd om dat te vragen.
En hier,
de Tibetaanse Drie-oog Pad.
Deze knaap wil maar niet ophouden met zingen.
Om. Ribbit.
En nu, kinderen, moeten jullie
mijn laatste ontdekking zien.
Gevonden in Tanzania. Zeer zeldzaam.
De Ongelooflijk Dodelijke Adder.
Mijn assistent en ik zijn waarschijnlijk
de enige mensen die hem ooit hebben gezien.
Oh, sorry. Mijn lint zit vast.
Ik zal het even aanpassen.
Okay.
Klaar.
Zo,
Waar was ik?
Oh ja, de aanval van de
Ongelooflijk Dodelijke Adder.
Niet *** zijn, kleintje.
Je bent veilig.
Het kan je geen kwaad doen.
Daar gaan we.
De Ongelooflijk Dodelijke Adder
kan haar geen kwaad doen?
Nee. Nee, nee, nee, nee.
Het is een groot watje.
Een van de minst schadelijke
en meest vriendelijke wezens
van het dierenrijk.
Het is een verkeerde benaming.
Ik heb hem alleen maar zo genoemd
als grap op die stomme shirtjes
van de Herpetological Society.
Oom Monty,
waarom gaan we naar Peru?
Ik vroeg me vanochtend af,
'Hoe kunnen we met z'n
allen de stad verlaten?'
En ik dacht, 'Peru.'
Ze hebben slangen in Peru, nietwaar?
Maar waarom verlaten we de stad?
Violet, weet je dat slangen ***
voor jou zijn dan jij voor hen?
Weinig mensen weten dat.
Als ze worden bedreigd, trekken
slangen zich terug naar een plaats
die stil is, veilig, verlaten.
Een vluchthaven.
Waar het zich buiten gevaar kan voelen.
Daarom dus Peru.
Wacht, die verrekijker.
Ik heb er zo een gezien in mijn vader's...
Straks nog genoeg tijd voor pietpraat.
Maar nu, wat ik nodig heb is een uitvinder,
een lezer
en een bijter.
Kennen jullie iemand?
Mijn tanden staan tot uw beschikking, meneer
Petunia, wat heb ik je hierover gezegd?
Weet je, ze denkt dat ik een boom ben.
Ik denk dat ik dat lied ken. Ik denk... Ik denk
dat onze ouders dat lied voor ons speelden.
Dat deden ze inderdaad.
Zoals ik het voor die van mij deed.
Had u kinderen?
- Oh, ja.
En een vrouw en een huis.
Tot de brand.
Een brand?
Ik weet beter dan wie ook
wat jullie nu meemaken.
Maar het komt allemaal goed.
We zullen onder mensen zijn die
ons begrijpen. Die zijn zoals wij.
Mensen die unieke kinderen waarderen
die kunnen lezen en uitvinden
en dingen bijten.
Oom Monty, waarom doet u dit allemaal voor ons?
Is dat niet wat familie doet?
'En zo gingen de Baudelaire kinderen
naar Peru
en samen beleefden ze
wonderbaarlijke avonturen.
met hun liefhebbende en
schitterende nieuwe voogd.
The end. '
Deze woorden zou ik dolgraag willen typen.
Oh, ik zou alles geven om te zeggen
dat het verhaal hier eindigt.
Maar helaas, mijn missie is niet om
happy endings te verzinnen
die niet hebben plaatsgevonden,
maar om de waarheid te vertellen
in de levens van de ongelukkige
Baudelaire kinderen.
En hoe pijnlijk het ook voor me is
moet ik bekennen dat hun
moeilijkheden pas waren begonnen.
En dat gebeurde met twee muzikale noten.
Hallo.
Ik kom voor
Dr. Montgomery Montgomery.
Ik ben.. Ik ben Italiaans,
en ik kom hem zo goed ik kan
assisteren bij zijn onderzoek.
En tegelijkertijd om toezicht te houden.
U bent Graaf Olaf.
Nou, waarom zou u zoiets toch zeggen?
Ik heb nog nooit zo iemand
ontmoet als Graaf Olaf,
maar als dat wel zo was,
dan weet ik zeker dat hij er heel
anders zou uitzien.
U bent Olaf,
en we laten u niet binnen.
Nou, misschien moet je je veronderstelling
eens herwaarderen.
In ieder geval, daarom moet je nooit
weg rennen met zoiets als dit, jongens.
Inderdaad woorden van wijsheid,
Mr. Stephano.
Oeps, je hebt me gesnapt als leraar.
En dank u dat u zo snel kon komen.
Geen dank, geen dank.
Mijn hoofd assistent, Gustav, werd ziek
en belde nog geen uur geleden.
Hij zou alles geven om nu hier te zijn.
Gelukkig was u beschikbaar.
Noul, lk ben een fan, als ik zo vrij mag zijn.
Uw werk heeft diepe invloed gehad
op mijn onderzoekingen
bij de Monterey Bay Aquarium...
...over de zeeslang.
Het is een zeer levendig dier.
Misschien moeten we...
- Het beet me wel 43... 700 keer.
Meestal in het gezicht.
Veel ervan is vernieuwd.
Maar ik denk dat ze goed
werk hebben geleverd,
zelfs al zit mijn snor een beetje scheef.
Dit geloof je toch niet?
Ik vraag me af of de kinderen
me kunnen helpen met mijn tassen.
Mijn linker zijde is ietwat
neurologisch verhinderd.
Maar natuurlijk. Kinderen...
- Oom Monty...
Alsjeblieft. Laten we niet onbeleefd
zijn tegenover onze gast.
Nou, ga maar.
Wat is hij van plan?
Geen idee.
Er is natuurlijk geen goed moment voor
een beruchte schurk om te arriveren,
maar de timing dat Olaf opdook,
net toen Dr. Montgomery's geheim
kon worden onthuld aan de kinderen,
was bijna meer
dan Klaus kon verdragen.
Violet, luister eens,
Monty's verrekijker. Ik zag precies
dezelfde in vaders buro.
Klaus, dat is toeval.
- Violet, nee.
Alles gebeurt met een reden.
Nou, de kinderen zullen ons uitgebreid
helpen met onze research in Peru.
Heeft u ervaring met kinderen?
Kinderen zijn vreemd
en buitenlands voor mij.
Ik ben nooit kind geweest.
Ik weet dat ze een belangrijk deel
zijn van het ecosysteem.
Hij zal ons nooit alleen laten met Monty.
We moeten hem een boodschap geven.
Laat dat maar aan mij over.
Ik gaf de zee-aal te eten
en ik werd natuurlijk eigenwijs.
En meer is er niet nodig.
Het hoeft maar één keer te gebeuren.
Slechts één keer.
Ik had de zalm in mijn mond.
En er was een team van
National Geographic aanwezig.
Zij hebben alles gefilmd.
En, nou ja, veel mensen weten dit niet
over de zee-aal,
maar je denkt, je weet, 'Dit kan geen
waanzinnig sterk dier zijn.'
Ik bedoel, natuurlijk,
het heeft een bepaalde sterkte,
maar hoe kan het een man
een grot binnen trekken?
In ieder geval, lang verhaal kort,
de bochten,
een herstellende operatie...
Maar ja, zoals ik het begrijp,
Peru is een prachtige plaats.
De stranden, het volk.
De slappe voogdij wetten.
Slappe voogdij wetten?
Zei ik dat?
Verdomde kalmeringspillen.
Oh, Stephano, u heeft een
grote gave van vertellen.
Niet waar, kinderen?
- Oh, ja.
Heeft u er bezwaar tegen
om Petunia te melken?
Petunia. Nou, het melken...
Nou, weet je, wat ik was...
Kan ik niet...?
Ja natuurlijk. Ik wil het wel proberen.
Nou, ze noemden me Old MacDonald
daar op het melk lab.
omdat ik die dingen de hele dag door wilde melken.
Maar de kleine uiers zijn zo moeilijk te vinden.
In ieder geval, waarom neemt u dat niet
en begint u maar zonder mij,
en dan...
Ik heb geloof ik mijn melkgerei niet bij.
Ik ben ook zo'n idioot.
Kijkt hij nog steeds?
Ja!
Niet naar mij kijken.
Doe maar alsof je met Klaus praat.
Okay.
Ik snap het.
Maak je geen zorgen. Ik weet het.
Echt waar?
- Ja.
Een zee-aal zou nooit zalm eten.
Veel te zout.
En zag je hoe hij in mijn tas bleef gluren,
waar ik de exotische slangen giffen bewaar?
Jullie kinderen hadden gelijk.
Stephano is een bedrieger.
Ja.
Hij is een spion voor
de Herpetological Society.
Hij is hier om de Ongelooflijk
Dodelijke Adder te stelen.
Nee.
- Nee. Oom Monty...
Verdorie. Alles klaar.
lk verheugde me zo op het melken.
Is het niet kinder bedtijd?
Absoluut.
Vroege start morgen, kinderen.
Naar boven, jullie.
Welterusten.
Oh, en als jullie rusteloos
zouden worden vannacht,
dan ben ik onder in de hal
en ik slaap heel licht.
In feite slaap ik bijna nooit.
Hebben jullie een hal pasje?
Ik denk het niet.
Oh, Petunia, ik zal je missen.
Je bent zo'n lief meisje, nietwaar?
Zo'n lief meisje.
Dat ben je. Echt, dat ben je.
Oh, jawel ***.
Het is zo raar,
de dood van een geliefde.
Oom Monty?
Het is alsof je de trap naar je
slaapkamer op gaat in het donker...
en denkt dat er nog één tree meer is dan er is.
Je voeten vallen omlaag door de lucht,
en dan is er dat ziekelijke moment
van donkere verrassing.
Oom Monty?
Het verdriet van de kinderen
was niet alleen voor hun oom
maar voor die zoete hoop
dat ze weer een tehuis hebben gevonden.
Een hoop welke, dank zij een gemene
acteur, langzaam in duigen viel.
Ik voel me enigszins verantwoordelijk
voor deze tragedie.
Ik had het fatsoen moeten hebben
om hem te waarschuwen
dat de Ongelooflijk
Dodelijke Adder
de gevaarlijkste slang is
in het gehele ecosysteem.
Ik kan het weten. Ik heb het ontdekt.
Wat heb je?
Detective?
Meisje, de deur van de grote kooi is open.
Geen slang. Dode vent.
Weet je wat ik denk?
Ik denk, 'Wie heeft me om 9 uur
s ochtends wakker gemaakt voor dit?'
Het is absoluut een slangenbeet.
Dat is zeker.
Slangenbeet, dat is zeker.
Bedankt, dok.
U snapt het niet. De Ongelooflijk
Dodelijke Adder kan hem niet gedood hebben,
want het is een van de minst gevaarlijke
en meest vriendelijke wezens
van het dierenrijk.
Bezwaar als ik het papierwerk oversla?
Nee, dat is het beste.
Deze kinderen hebben genoeg meegemaakt.
Volgens mij is het een goed idee
om de plannen nu te veranderen.
We zouden morgen naar Peru gaan,
en we kunnen de kaartjes niet teruggeven.
- Nee.
Dok, wat denkt u er van?
Zou de enige kans voor hen zijn
om dit drama af te sluiten.
Ik regel dit wel
Af te sluiten. Dank u, dok.
Uit interviews met getuigen
die die dag daar waren,
heb ik het volgende ontdekt
over het jongste Baudelaire's plan:
Dappere Sunny startte hier
en benaderde de
Ongelooflijk Dodelijke Adder
met slechts één doel voor ogen.
Nee, dat is Graaf Olaf,
en die dokter is zijn medeplichtige.
Hij probeerde ons te vermoorden met een trein.
En waar zou deze man een trein vandaan halen?
- Waar zou ik een trein vandaan halen?
Kinderen, hou eens op met die onzin.
Mr. Stephano lijkt absoluut niet op Graaf Olaf.
Wie is die ongelooflijk knappe
Graaf Olaf waar ze het over hebben?
Graaf Olaf is hun oude voogd
die een inschattingsfout heeft gemaakt.
Hoe zit het met de tattoo?
Graaf Olaf had een tattoo van een oog op zijn enkel.
Alles voor de kinderen.
Voilà! ***-and-span.
Nou, hij is een acteur.
Hij heeft het bedekt met makeup.
Dokter, zou u me kunnen helpen
om de kinderen...
...naar de wagen te brengen.
- Nee. Mr. Poe...
Nee, Mr. Poe!
- Ik zal u een kaartje sturen.
Over één ding waren alle getuigen het eens.
Het geluid dat ze vervolgens hoorden
was zo schokkend, zo verrassend,
dat het ze nog steeds achtervolgt.
Verdorie. Dit was zo'n goed karakter.
Wees gerust, kinderen. De autoriteiten zitten
achter Mr. Stephano aan,
van zijn wenkbrauwloze voorhoofd
tot zijn ongetattoëerde enkel.
De Italiaanse vriend.
Alhoewel nog steeds in de
greep van een piekerende bankier,
vierden de Baudelaires hun
ontmaskering van Graaf Olaf
terwijl zij over de ijzige vlakte
van Lake Lachrymose scheerden.
Maar Klaus dacht niet na
over vlakten van wat dan ook.
Hij wist dat er iets achter hun reis zat,
ofschoon hij alleen maar de
verrekijker als aanwijzing had,
de kennis van een andere verschrikkelijke brand
en twee woorden op een stukje papier.
Tante Josephine?
Nooit van gehoord.
Verbaast het je niet dat geen van
onze familieleden verwant is aan ons?
Tante Josephine?
Baudelaires? Zijn jullie het echt?
Ja.
Oh, goed.
Kom binnen. Kom binnen. Kom binnen.
Orkaan Herman
kan elk moment hier zijn.
Oh, Violet. Kijk jou toch eens aan.
Hallo.
Kom binnen, vlug.
Vlug, kinderen.
Wat? Wat?
- Wat is er aan de hand?
Niet zo vlug.
Je struikelt nog over het welkomsmatje,
en onthoofd jezelf.
Dus, snel, maar niet te snel. Okay?
Sorry dat het zo fris is hier binnen.
Soms is het zo koud dat ik er
bijna niet tegen kan.
Zal ik de verwarming wat
hoger zetten, tante Josephine?
Oh, nee. Ik zet de verwarming nooit aan.
Ik ben *** dat hij zal ontploffen.
Kinderen, ik moet jullie vragen om geen van de
deurknoppen in dit huis te gebruiken.
Druk maar gewoon tegen de deur
en hij gaat wel open.
Hoezo?
Nou, ik ben altijd ***
dat de deurknoppen...
in miljoenen kleine stukjes
uit elkaar zullen spatten,
en dat een van die stukjes mijn oog zal raken.
Iemand komt uit Gekken Stad.
'Delmo' is geen woord.
Ik geloof dat ik haar
goed Engels moet leren.
Grammatica is het leukste wat
er bestaat, vind je ook niet?
Zeker te weten.
- lk houd van grammatica.
Zij is burgemeester van Gekken Stad.
Perfect. Lekkere hete soep.
Eigenlijk is het gekoelde komkommersoep.
Ik kook nooit iets warms.
Ik ben *** dat het gasstel
in vlammen op zal gaan.
Waar is je broer?
De keuken.
Klaus?
Wat doe je?
Servetjes.
Servetjes liggen hier. Ga weg van de koelkast.
Als hij valt dan drukt hij je plat.
Okay.
Willen jullie foto's zien?
Voorzichtig. Snijd je niet aan het papier.
ls dit lke?
Was hij niet knap?
Al de dingen die u gedaan heeft,
Tante Josephine.
Was u leeuwentemmer?
Oh, Ik was nogal avontuuriljk
toen Ike nog leefde.
Oom Monty?
Kende u oom Monty?
Nee, dat is geen goede foto van mij.
Wacht eens, zijn...? Zijn dat onze ouders?
Was dat een soort club?
Waarom hebben jullie allemaal
van die verrekijkers?
Ik sta helemaal niet goed op die foto.
Is lke gestorven in een brand?
Nee, nee, nee, nee. Mal kind, nee.
Hij is opgegeten door bloedzuigers.
Kom, ik zal het je laten zien.
Pas op voor de kroonluchter, kinderen.
Als het valt, dan word je gespietst
Ike en ik hebben elke kreek en
inham van Meer Lachrymose verkent.
Van Horrid Harbor,
helemaal naar Curdled Cave,
helemaal daar ginds.
En vlakbij die rots hebben de
bloedzuigers hem aangevallen.
Lachrymose bloedzuigers hebben zes rijen
met zeer scherpe tanden
en een hele scherpe neus.
Ze zijn blind, maar ze kunnen
voedsel van kilometers ver ruiken.
En als ze voedsel ruiken,
dan gaan ze zwermen.
Ik zei tegen hem: 'Ike, je moet een
uur wachten voordat je in het water gaat.'
Maar...
...hij wachtte slechts 45 minuten,
en...
Mijn excuses, kinderen.
Klaus!
Dat deel is privé.
Dat was Ike's kamer.
Oh, God, ik haat het hier.
Nou, tante Josephine,
heeft u er ooit aan gedacht
om eens te gaan verhuizen?
Misschien als u van Meer Lachrymose
weg zou gaan, zou u zich beter voelen.
Ik zou nooit,
nooit, nooit, nooit dit huis verkopen.
Ik ben *** van makelaars.
Er zijn twee soorten angst:
rationeel en irrationeel.
*** zijn van makelaars
is een irrationele angst.
Komt het gelegen?
We moeten haar uit huis zien te krijgen.
Pas op voor die avocados. De pit
kan in je keel blijven steken.
En kijk uit voor die kar.
Het zou los kunnen raken en ons overrijden.
Alles is in orde, Tante Josephine.Heer donderende spring-op Jehovah.
De zwarte pest!
Is het de zwarte pest?
Nee, dat daar was geheel mijn schuld.
Ik zal je vertellen.
Ik kan niet vertellen hoe het me spijt...
dat ik tegen je zusje ben aangelopen.
Tante Josephine, dit...
Stelletje schatjes zijn jullie.
Vooral jij.
Tante Josephine...
Maar laat ik me even voorstellen.
Nee, laat Klaus en ik hem voorstellen.
Dit...
- 'Klaus en mij.'
Het geeft niet. Dit is...
Geeft niet?
Hou je me voor de gek, meisje?
Nou, misschien ligt het aan de nukken
van een expert visser...
maar grammatica is het allerbelangrijkste...
...in deze wereld voor mij.
Echt waar?
Is ze wanhopig?
Het is de hele bal met was.
De hele zooi en zwik.
Nou, zonder je goede grammatica...
zou de hele vervloekte schietwedstrijd
op z'n achterste vallen over een theepot.
Nou, u kunt nogal een zin samenstellen.
Ik kan het opgooien
en ook omlaag wrijven.
Dat hangt natuurlijk helemaal
van u af, ***.
Kapitein Sham...
...tot uw dienst.
Hij liegt. Dat is Graaf Olaf.
Die verschrikkelijke man waar je me
voor hebt gewaarschuwd? Waar? Wie?
Recht voor u.
- Waar is hij dan?
Achter kapitein Sham?
- Nee.
Ik zal hem eens wat laten zien.
Ik geef hem de goeie oude 'Was op, was neer'.
Kapitein Sham is Graaf Olaf.
Ik wil dit niet nogmaals meemaken.
Kinderen van het koren!
Klaus!
Waarom deed je dat tegen
deze arme man?
Het spijt me. Sorry.
Dat zal morgenvroeg pijn doen.
Oh, ik geef niets om dat geeft niets, ***.
Hij is slechts een jongen,
net uit zijn OshKosh B'Gosh.
Ik heb daar mee moeten leren leven
sinds mijn been afgebeten is
door die Lachrymose bloedzuigers.
Waarom wachtte ik nou geen uur voordat ik
ging zwemmen? Waarom? Waarom? Waarom?
De bloedzuigers pakten mijn echtgenoot ook.
Ga weg.
Nee, echt waar!
Jeetje, die verdomde bloedzuigers gaven
me een huppelend leven, dat deden ze.
Tuurlijk, ik krijg goede parkeerplaatsen,
maar wie houdt van een man met een been
en een gezicht als het achtereind van een kip?
Ik ben zo eenzaam als een
meeuw op een rots, meisje.
Oh, Kapitein Sham.
Wilt u vanavond bij mij thuis
komen dineren?
Nee!
- Nee!
Oh, nee, dat weet ik nog niet, ***.
Ik ben *** dat ik door de vloeren
ga met deze cribbage pion.
Nou, ik zal kranten neerleggen.
Alstublieft. De kinderen maken een
heerlijk diner klaar met puttanesca.
De zelfde maaltijd welke ik had
voordat ze mijn been afpakten!
Oh, lieve hemel. Nou kinderen,
ik neem Kapitein Sham mee naar huis.
En jullie gaan boodschappen doen
voor een geheel puttanesca-vrij diner.
Maar...
- 'Maar' is geen zin, Klaus.
Tante Josephine.
Hé, u heeft daar nog niet voor betaald.
Die jeugd van tegenwoordig.
Tante Josephine?
Tante Josephine?
Bent u hier?
Tante Jo?
Bent u hier?
Tante Josephine?
Oh, nee.
Nee.
We zijn te laat.
We zijn te laat.
Wat staat er?
Het is een zelfmoord briefje
'Violet, Klaus en Sunny, als jullie
dit lezen, is mijn leven ten einde.
Mijn hart is zo koud als Ike
en ik vind het leven indraaglijk.'
'indraaglijk'?
Ga verder.
'Ik weet dat jullie kinderen geen benul
hebben van het zielige leven van een douarr...'
'douairière' heeft maar één 'r'.
Dat geeft niet. Ga door!
'...of wat tot deze wanhopige daat heeft geleid.'
'Daad' moet worden geschreven met een 'D'.
Het is een zelfmoord briefje.
Waarom controleer je de spelling?
Ze zei dat grammatica het leukste is
dat er bestaat.
Waarom maakt ze dan al die fouten?
Als jij uit een raam gaat springen,
zou je ook wel wat
spellingsfouten maken.
'Weet dat ik op deze manier
veel gelukkiger ben.
Als mijn laatste wens en testament,
laat ik jullie drie in de zorg van Kapitein Sham,
een aardig en eerzaam man.'
Dat was zijn plan.
Hij liet haar dit briefje schrijven,
en toen duwde hij haar uit het raam.
Nee. Het is geen zelfmoord briefje.
Het is een boodschap.
Het moest niet 'Ike' zijn.
Het moest 'ijs' zijn. Met een 'S'.
En 'Ondraaglijk' met een 'O'.
helemaal naar Curdled Cave,
helemaal daar ginds.
Ze is niet dood. Ze heeft zich verstopt.
Curdled Cave?
Sunny!
Hij onderzocht branden.
Klaus, we moeten gaan.
Blijf weg bij de koelkast.
Wat?
Als hij valt dan drukt hij je plat.
Dat kan niet.
ls het voorbij?
Violet, Je kunt je haar beter opbinden.
Violet, ideetjes?
Geef me die brandblusser eens.
Waarom?
Omdat we dit anker naar ginds
moeten verschuiven.
Wat?
- Help me nou maar.
Ik tel tot drie en dan breken we die balk.
Breken?
- Ja.
Maar dat houdt ons omhoog.
- Precies.
Weet je zeker dat je je haar
strak genoeg hebt gebonden?
Tot drie.
Een.
Twee.
Drie.
Wacht.
Wacht.
Wacht. Stop eens, Sunny.
Nu!
En wat doen we nu?
Ze leeft nog. We moeten naar de
autoriteiten gaan.
Nee.
- Wat?
Ze luisteren toch niet. Dat doen ze nooit.
- Violet!
Het is Olaf. Hij zal nooit ophouden.
We zullen haar zelf moeten vinden.
Hé, kinderen.
Ik ben Kapitein Sham,
jullie nieuwe voogd.
Jullie blijven waar je bent
en wij komen waar jullie zijn.
Ooit boeken gelezen over zeilen?
Klaus had precies 15 boeken gelezen over
zeilen en twee boeken over meteorologie.
Maar theorie is één ding...
maar de praktijk is het andere.
Weinig kan hen voorbereid hebben
voor het oversteken naar Curdled Cave
in de handen van een boos
en slechtgehumeurd meer.
Maar toen de storm voorbij was
en het water kalmeerde,
hadden de Baudelaires een fijn gevoel
over hun prestatie.
Een zeldzaam moment van plezier
in hun anders droevig bestaan.
Ze hadden het voor elkaar gekregen.
En als hun voogd hen niet kon redden,
dan zouden zij hun voogd redden.
Tante Josephine?
Tante Josephine?
Tante Josephine?
Bent u hier?
Tante Josephine?
Oh, kinderen.
Je hebt het voor elkaar! Je hebt de
aanwijzingen uit mijn briefje ontcijferd.
Wij zijn zo blij dat u gezond bent.
Het was zo verschrikkelijk.
Graaf Olaf dwong me om dat
testament te schrijven,
en het was bijna mijn dood om
al die schrijffouten er in te stoppen.
Hebben jullie de
boodschappen meegebracht?
Boodschappen?
We komen zojuist uit een storm.
Nou en?
Hoe moeten we overleven in deze grot
als jullie geen voedsel
hebben meegebracht?
Overleven in deze grot?
Nee, nee, nee. Tante Josephine,
u moet met ons mee terug gaan.
Uw testament geeft ons aan Kapitein Sham.
U bent het enige bewijs dat dat een leugen is.
Nee, Nee, Nee, Nee, Nee, Nee, dat is
veel te gevaarlijk, kinderen. Het spijt me
Te gevaarlijk? U bent onze voogd.
U moet voor ons zorgen.
Ik wil het er niet meer over hebben.
Weet u, tante Josephine,
Curdled Cave is te koop.
Dus?
Dus binnenkort zullen er mensen
komen om het te bezichtigen.
En sommige van die mensen
zullen makelaars zijn.
Tante Josephine,
Wat betekent dat?
Waar heb je dat gevonden?
Ik vond het in lke's kamer.
De branden.
Waarom onderzocht hij branden?
Dat deden we allemaal.
Oom Monty, lke en...
Onze ouders.
Zij waren onze leiders.
Kinderen,
er zijn goede mensen
en slechte mensen hier op aarde.
Degenen die de branden starten
en degenen die ze uitmaken.
Wie doet dit?
ls het Olaf?
Ik heb al te veel gezegd.
Je ouders wisten het antwoord daarop,
en kijk wat er met hen is gebeurd.
Onze ouders? Wat hebben ze gezegd?
We hadden die grot nooit moeten verlaten.
Het is nog niet te laat
om nu nog om te draaien.
en dan neem ik mijn kansen
met die makelaars.
Tante Josephine,
Wat hebben onze ouders gezegd?
We zullen sterven.
Wat?
- Het zijn de bloedzuigers!
Het is geloof ik maar goed, dat
we al een tijdje niet hebben gegeten.
Raad nog eens!
Tante Josephine!
Er zit een gat in de boot!
Klaus, wat moeten we doen?
Ze eten de boot op!
We zinken, zinken, zinken.
Klaus, roeien alsjeblieft.
- Verdoemd. Verdoemd.
Tante Josephine,
daar helpt u ons niet mee.
Daar is een boot.
Hier zijn we! Hier zijn we!
Maar hoe onaangenaam Lachrymose
bloedzuigers ook kunnen zijn,
er kwam nog iets onaangenamers
uit de mist te voorschijn.
Hallo, hallo, hallo.
Ik heb jullie gemist.
Zo te zien kunnen jullie
wel wat hulp gebruiken.
U zult hulp kunnen gebruiken
als we terug in de stad zijn.
Tante Josephine zal iedereen
vertellen wat er is gebeurd.
Dan word ik gearresteerd en
in de gevangenis gegooid,
en leven jullie nog lang en gelukkig
en vullen jullie je leven met uitvindingen
en boeken lezen
en jullie apentandjes scherp maken.
En dapperheid en edelmoedigheid
zullen uiteindelijk zegevieren.
En deze gemene wereld
zal langzaam veranderen
in een plaats van vrolijke saamhorigheid.
En iedereen zal zingen
en dansen en giechelen
als de kleine elf.
Een happy End.
Had je dat in gedachten?
Want ik denk dat niemand
een dode vrouw zal geloven.
U raakt Tante Josephine niet aan.
Ze vertelt iedereen wat er gebeurd is.
Nee, nee, nee, nee,
Ik zal niemand iets vertellen. Dat beloof ik.
Gooi me alstublieft niet
naar de bloedzuigers.
Je mag het fortuin hebben.
Je mag de kinderen hebben.
Tante Josephine!
Alsjeblieft.
Welkom aan boord. Hete aardappel.
Ik zal weg gaan. Ik zal mijn haar verven.
Ik zal mijn naam laten veranderen.
Maar wij dan?
- Wees stil kind, als volwassenen praten.
Ik hoef je, denk ik, niet te vermoorden.
- Nee.
Aan de andere kant, met die
stunt van je daar bij het raam,
ben je niet een betrouwbaar persoon gewezen.
Maar...
...Ik zou genade kunnen hebben.
'Geweest.'
Wat?
Je zei 'gewezen'. Dat is slechte
grammatica. Je had moeten zeggen:
'Ben je niet een betrouwbaar persoon geweest.'
Bedankt voor de correctie.
Geen dank.
Nee. Nee, nee, nee, nee, nee.
Tante Josephine. Tante Josephine!
Tante Josephine.
- Je kunt niet...
Tante Josephine. Tante...
- Tante Josephine. Spring!
Nou, je snapt het wel, hè?
Tante Josephine.
Nou, we hebben gedaan wat we konden.
Iedereen rustig blijven.
Kinderen? Zijn jullie dat?
Mr. Poe! We zijn...
Aan het verdrinken.
Ik heb hem gered. Ik redde de
jongen van de bloedzuigers!
Terug de diepte in,
jullie vingerige duivels.
Vandaag zullen jullie niet het
hoofd van deze jongen verslinden.
Graaf Olaf?
Wat doet u hier?
Mr. Poe, alstublieft. Graaf Olaf,
wat doet u hier, man?
Ik weet het, ik weet het.
Ik had niet moeten komen.
Maar toen ik hoorde dat de kinderen
in gevaar waren, moest ik...
Zelfs als ik niet...
...geschikt ben om hun voogd te zijn.
Het lijkt er op dat ik me
in u heb vergist, Graaf Olaf.
Nee!
- Nee.
U heeft uzelf bewezen als een
uitzonderlijk vaardige voogd.
En het zou een gemis zijn
in mijn verantwoordelijkheid
als ik de kinderen niet onmiddellijk
aan u zou overdragen.
Maar, als u er niet was geweest, dan...
- Zeg het niet!
Ik moet er niet aan denken
dat ik mijn schatjes zou verliezen.
Zelfs de gedachte aan de
massieve erfenis
zou een constante herinnering
aan mijn hartzeer zijn.
Nou, nou, het is niet nodig
om zo verdrietig te zijn.
De wet zegt duidelijk dat u het
Baudelaire fortuin niet zal erven
als er iets met de kinderen zou gebeuren.
Wat zegt u?
Nee, nee. Uitgezonderd natuurlijk
zijn bloedverwanten en getrouwde stellen.
Echt waar?
Mr. Poe,
Heb ik u al verteld over
ons nieuwe toneelstuk?
Criticus.
Criticus!
Cape, meneer.
Probeer niet in een
goed blaadje te komen.
Wat is hij van plan?
Waarom zitten we in het toneelstuk?
Hij gebruikt dit als hulpmiddel.
Hier staat dat twee getrouwde mensen
recht hebben op al het geld
dat wie van hen beiden ook heeft.
Nee, maar hij krijgt ons fortuin toch
niet door te trouwen in een toneelstuk?
Kan ik dat niet?
Samenzweerders. 'Caesar moet dood.
Caesar moet dood. Caesar moet dood.'
Om een geldig huwelijk te krijgen,
moet het worden geregistreerd
door een geldige wetshandhaver.
Dat staat hier.
Rechter Strauss,
bent u klaar voor uw debuut?
Kijk jou toch eens.
Violet, je ziet er zo knap uit.
Jij bent de bruid. Ik ben de jury.
Wie is de bruidegom?
Nee, rechter Strauss, u snapt het niet.
Het toneelstuk is echt waar.
Ja! Ja!
Het moet echt waar zijn.
Daarom heb ik u uitgekozen.
Al de andere acteurs die ik
heb gezien, misten de echte...
Welk woord zoek ik?
Haren?
- Handen?
Waarschijnlijkheid.
Nou, goed onthouden, rechter Strauss,
u moet de woorden precies zo zeggen
als u zou doen bij een echte bruiloft.
Het moet precies goed zijn. Er zijn
talentscouts in het publiek...
op zoek naar iemand van uw leeftijd.
Het komt allemaal op dit stuk neer.
Waarom moest je me dat vertellen?
Oh, mijn God.
Breng haar naar de makeup.
Geniet! omarm de vlinders.
Dit is belachelijk. Violet is pas 14.
Ze kan niet wettig trouwen.
Wel als ze toestemming
van haar voogd heeft.
En wie is dat? Oh ja, IK!
Zoek maar op, boekenwurm.
Ja. Zodra ik 'ja ik wil' zeg
en de huwelijksakte onderteken,
zul je mijn geliefde bruid zijn.
Je zult koken en schoonmaken
en mijn eksterogen masseren.
en mijn dikke gele teennagels knippen.
Ja, het huwelijk is geen picnic.
Je zult er voor moeten werken.
Ik zal nooit zeggen 'ja ik wil'.
Nooit.
Ik denk toch van wel...
...zodra je daar boven kijkt
Laat haar gaan!
Graag. Laat haar gaan!
Ne!
- Stop daarmee.
Als je niet zegt 'ja ik wil',
of als er iets gebeurd dat
deze voorstelling zou onderbreken...
zeg ik één woord hier in,
en omlaag komt baby
met wiegje en al.
Kleng!
Hoe kunt u?
Ze is nog maar een zuigeling.
Oh, Violet. Violet, Violet, Violet.
Violet.
Je bent 14 jaar.
Je zou toch onderhand moeten weten
dat je niet alles kunt hebben wat je wilt.
Je wil een leven vol geluk?
Een dak boven je hoofd?
Een plekje voor jezelf
en nog meer van die onzin?
En mijn wensen dan?
Ik wil dat enorme fortuin
en alle onderzoeken tegen
me laten staken.
En jij helpt me om
te krijgen wat ik wil...
...vanavond.
Mijn publiek wacht.
Dames en heren,
wilt u uw uiteinden bij elkaar brengen
voor De Wonderbaarlijke Bruiloft.
Nee. Je gaat dit niet doen.
Ik moet wel.
Nee, kom op.
Er is altijd wel iets.
Er is altijd wel iets.
Nee, deze keer niet.
Maar...
Camel, jij moet op.
Ga, Klaus.
- Violet.
Ga!
Omhoog met die bult, kameel.
Jij moet op.
Niets ter wereld houdt de graaf
weg van zijn geliefde bruid.
Niets ter wereld houdt de graaf
weg van zijn geliefde bruid.
Niets ter wereld.
Niets ter wereld.
Niets.
Niets.
Wat een prachtige dag voor een huwelijk.
Was de knappe graaf nou
maar hier om zijn bruid op te halen.
Met zijn hoofd vol met haar
en grote dapperheid.
de graaf heeft geen gelijke.
Wat zou Violet doen?
De dappere strijd wacht hem op.
Er is altijd wel iets.
Er is altijd wel iets.
En een kalme, kale minnaar
heeft de genegenheid
van de bruid gestolen.
Helaas. De bruidegom is een ploert.
En totaal niet zo knap als de graaf.
We wachten op een wonder.
Iets waardoor de knappe graaf
de bruid zou komen redden...
Wat zal dit een volkomen
onwonderbaarlijke bruiloft zijn.
Maar wacht.
Wat is dat?
Het is de graaf, in zijn autogiro.
Ik wist niet dat ze
zo'n groot budget hadden.
Ja, ik ben het,
gekomen om met mijn bruid te trouwen.
En u, meneer,
U bent sprakeloos van verbazing.
Voorzichtig. De volgende scene zou
wel eens zeer levendig kunnen zijn.
Ga weg, schavuit!
Haarloze Lothario!
Pak aan. En dat.
Kunnen jullie het touw wat laten vieren?
Laat de bruiloft beginnen.
Niet naar beneden kijken.
Niet naar beneden kijken.
Neemt u, Graaf Olaf,
deze vrouw tot uw wettige echtgenote
in voor- en tegenspoed
tot de dood u scheidt?
Tot de dood...
Dat doe ik zeker.
Neemt u, Violet Baudelaire,
deze man...? Graaf Olaf
tot uw wettige echtgenoot,
in voor- en tegenspoed
tot de dood u scheidt?
Rechter Strauss, lk...
Ja ik wil.
Zij verdient hem niet.
- Nee.
Denk je dat echt?
- Nee, dat doet ze niet.
Nou, wat er nu nog moet gebeuren...
- Sunny?
...is dat het gelukkige paar
de huwelijksakte tekent.
Dan zal de verbintenis...
Officieel...
en wettig zijn.
Sunny, waar is de sleutel?
De sleutel van het slot.
Het oog!
Rechterhand, alstublieft.
Kinderen, het spijt me dat ik
jullie moet vertellen
over een zeer verschrikkelijke gebeurtenis.
Het spijt me te vertellen dat jullie
ouders zijn omgekomen in een brand
die jullie woning geheel heeft verwoest.
Deze dingen gebeuren niet gewoon.
Kom op, kom op,
Kom op, kom op!
Kijk eens wat ik met jullie
mooie huisje heb gedaan.
Laten we hier eindigen.
Baas.
Wat is er? Ik ben nu enigszins bezet.
We hebben een probleem.
Waar ben je?
Kijk omhoog.
Hoi!
En zo eindigt ons toneelstuk!
Nee, wacht, het was geen toneelstuk!
Graaf Olaf zou Sunny vermoorden
als ik niet meedeed met het huwelijk.
Belachelijk.
Nee, luister nou naar me.
Hij trouwde enkel met me
om het Baudelaire fortuin te krijgen.
Nee, dat deel is eigenlijk wel waar.
Wat?
Violet en ik zijn inderdaad
een zalig getrouwd stel,
omdat, snap je,
we zijn getrouwd
in een officiële ceremony,
met officiële en wettige beloften
voor een geldige wetshandhaver
Oh, mijn God, wat heb ik gedaan?
Het spijt me! Ik wist het niet!
Eerste zakelijke opdracht,
geef de andere twee blagen op
voor adoptie, afzonderlijk.
in de verre hoeken van de aarde.
Deze kinderen zijn bemoeiziek
als ze samen zijn.
Mr. Poe!
- Jij ploert! Arresteer hem!
Waarom?
Omdat je een begerig monster bent!
Kom op.
Oh, ben IK het monster?
Ben IK het monster?
JIJ bent het monster!
Kom op. Kom op.
Deze kinderen probeerden het je te
vertellen, maar je wou niet luisteren.
Niemand luistert ooit naar kinderen.
Kom op.
- Denk je dat je onschuldig bent?
Jullie zijn medeplichtig.
Dit certificaat zegt
dat ik het fortuin nu heb.
Kom op!
En er is niets wat je er aan kunt doen.
Wat denk je? Te duivels?
Geef me wat reacties.
Hé, het huwelijk is geen picnic.
Oh, en trouwens,
je bent een waardeloze acteur.
Nou, nou,
Laten we onze koppen er bij houden.
Als jullie me iets aandoen
zinken jullie tot mijn niveau.
Om maar niet te spreken over het
verschrikkelijk voorbeeld voor de kinderen.
Schuldig.
Het verheugt me om te zeggen
dat Graaf Olaf werd vastgezet
voor meer misdaden dan
we hier kunnen opnoemen.
En voordat hij levenslang kreeg,
gaf de rechter het vonnis
dat Olaf moest lijden
voor elke ontbering
die hij de kinderen heeft aangedaan.
- Ja!
Ga weg! Ga weg!
Oh, nee.
De Baudelaires hadden gezegevierd.
Een woord dat hier betekent: 'Een gemene
en talentloze brandstichter ontmaskeren
en het mysterie van de
Baudelaire brand oplossen. '
Als rechtspraak maar zo aardig zou zijn.
Graaf Olaf verdween nadat een jury van
gelijken het vonnis omver had gegooid.
En wat de Baudelaires betreft,
wat voor hen lag was onduidelijk.
Maar één ding wisten ze wel
terwijl ze opnieuw
achterin de auto van Mr. Poe kropen:
Ze zouden verder gaan.
Nou, wees niet ***, kinderen,
Ik weet zeker dat de politie Graaf Olaf
zeer spoedig zal vangen.
Nee, nee, we zullen niks meer te
maken hebben met die gemene man.
Voordat we weggaan,
is er misschien tijd
om nog even te stoppen.
'Violet, Klaus en Sunny.'
Het is aan ons geadresseerd!
Kijk een naar al die poststempels.
Het is in Engeland geweest en Rome
en Kenya en Ijsland.
Ik weet niet eens
waar deze van zijn.
Van wie is het?
Mama en Papa.
Het is de brief.
De brief die nooit is aangekomen.
'Liefste kinderen,
Sinds we in het buitenland zijn
hebben we jullie allemaal zo gemist.
Bepaalde gebeurtenissen dwongen ons
om onze reizen voort te zetten.
Eens, als jullie ouder zullen zijn,
zullen jullie alles horen over de mensen
waar we mee bevriend zijn geraakt.
en de gevaren die we hebben getrotseerd.
Soms kan de wereld een onvriendelijke
en onheilspellende plek lijken.
Maar geloof ons als we zeggen dat
er veel meer goede dingen zijn dan slechte.
Je moet alleen goed genoeg kijken.
En wat ongelukkige
gebeurtenissen lijken te zijn
zouden wel eens de eerste
stappen van een reis kunnen zijn.
We hopen jullie spoedig
in onze armen te kunnen houden.
Maar mocht deze brief eerder aankomen,
weet dan dat we van jullie houden.
Wij zijn blij om te weten dat
wat er ook gebeurd in dit leven
jullie drie goed op elkaar zullen passen
en vriendelijk zullen zijn en dapper
en onzelfzuchtig,
zoals jullie altijd al geweest zijn.
En onthoud één ding, schatjes,
en vergeet het nooit:
dat waar je ook bent, weet dat
zolang je elkaar nog hebt,
dat je familie hebt
en dat je thuis bent.
Jullie liefhebbende ouders.'
De toorts doorgeven is een uitwisselings-
ceremonie die vele vormen kan aannemen.
Maar misschien de minst bekende
en meest wonderbaarlijke
is het doorgeven van een verrekijker.
Beste lezer, er zijn mensen
in de wereld
die geen leed en ellende kennen.
Zij halen troost...
uit de vrolijke films over sjilpende
vogels en giegelende elfjes.
Er zijn mensen die weten dat er altijd
een mysterie opgelost moet worden.
En zij halen troost
uit het onderzoeken
en het opschrijven van
alle belangrijke aanwijzingen.
Maar dit verhaal gaat
niet over dat soort mensen.
Dit verhaal gaat over de Baudelaires.
En zij zijn het soort mensen die
weten dat er altijd wat zal zijn.
Iets om uit te vinden,
Iets om te lezen,
Iets om in te bijten
en iets om te doen
om een vluchthaven te maken
hoe klein ook.
En dat is de reden,
ben ik blij om te zeggen,
dat de Baudelaires inderdaad
zeer fortuinlijk zijn.
Split en sync door Dr_IT.
www.ondertitel.com