Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het spijt me, maar dit is niet
de film die u nu zult gaan zien.
De film die u zult zien is
nogal onplezierig.
Als u een film wilt zien
over een blije kleine elf,
dan weet ik zeker dat er nog
plaats voor u is in zaal 2.
Maar, als u houdt van
verhalen over slimme
en redelijk aantrekkelijke wezen,
verdachte vuurtjes,
vleesetende bloedzuigers,
Italiaans eten
en geheime organisaties,
dan blijf maar zitten
en zal ik terugkeren op elke ellendige
voetstap van de Baudelaire kinderen
Mijn naam is Lemony Snicket,
en het is mijn trieste plicht
om dit verhaal te documenteren.
Violet Baudelaire, de oudste,
was een van de beste 14 jarige
uitvinders in de wereld.
Iedereen die Violet goed kende,
wist dat ze altijd iets uitvond
als haar lange haar was
vastgebonden met een lintje.
In een wereld van verlaten voorwerpen
en weggegooid materiaal,
wist Violet dat er
altijd wel iets was.
Iets dat ze kon omvormen
tot bijna elk apparaat
voor bijna elke gelegenheid.
En niemand kon haar
uitvindingen beter testen
dan haar broer.
Klaus Baudelaire, het middelste kind,
hield van boeken.
Of beter gezegd, de dingen
die hij leerde van de boeken.
De Baudelaire ouders hadden een
enorme bibliotheek in hun villa.
Een kamer gevuld met duizenden
boeken over bijna elk onderwerp.
En niets gaf Klaus meer plezier
dan een middag zijn hoofd vullen
met de inhoud van die boeken.
En hij onthield alles wat hij had gelezen.
Sunny, de jongste,
had een andere interesse.
Ze hield ervan om in dingen te bijten
en had vier scherpe tanden.
Er was maar weinig waar
Sunny niet graag in beet.
Sunny was op een leeftijd waarop
men meestal sprak
in een serie onverstaanbare kreten.
Bijvoorbeeld:
Wat waarschijnlijk kan
worden vertaald met:
'Zie je die geheimzinnige figuur
uit de mist te voorschijn komen.'
Of misschien:
'Waarom sjokt een bankier zoals Mr. Poe
door het zand om ons te zoeken
op Briny Beach?'
Kinderen,
Ik moet jullie vertellen over
een ontzettend ongelukkige gebeurtenis.
Het spijt me te vertellen dat jullie
ouders zijn omgekomen in een brand
welke jullie huis totaal heeft verwoest.
Als je al ooit iemand hebt verloren
die veel voor je betekende,
dan weet je al hoe je je voelt.
En zo niet,
dan kun je je het niet voorstellen.
Niemand weet precies hoe de
Baudelaire brand is begonnen.
Mij collega's en ik hebben alles
zo goed mogelijk onderzocht.
Maar het enige wat we
ontdekten is, dat de brand
is gestart vanaf een grote afstand
door het breken en
samenkomen van licht.
En binnen enkele seconden
stond de hele villa in vlammen.
En zo mysterieus als de bron van de brand,
begonnen andere mysteries zich te
onthullen voor de ogen van de kinderen.
Elke familie heeft zijn geheime
deuren die nog dicht zijn.
Maar zoals Klaus zich
nu realiseerde,
liet de kleinste ontdekking
zijn hoofd tollen met vragen.
Was was die verrekijker die
verborgen was in het buro van zijn vader?
Waren er nog andere geheimen over
zijn ouders die nog niet ontdekt waren?
Vragen waarvan hij vreesde
dat ze nooit beantwoord zouden worden.
En van het ene moment op het andere,
werden de Baudelaire kinderen
de Baudelaire wezen.
Ik heb u gewaarschuwd.
Dit is een goed moment
om de bioscoop te verlaten,
of de woonkamer of het vliegtuig
waar deze film nu wordt vertoond.
Het is nog niet te laat om
een film te kijken over een blije kleine elf.
Ja, kom maar mee.
Nu, als hoofd officier
van Mulctuary Management
en beheerder van het
landgoed van uw ouders
is het mijn wettelijke plicht om op
uw geld te passen tot u meerderjarig bent
en om u in de zorg te plaatsen
van uw naaste familielid.
Dus ik neem u mee naar
uw geliefde Graaf Olaf,
die hier in de stad woont,
slechts 37 blokken verder.
Ik geloof niet dat dit de
juiste betekenis van 'naaste' is.
Wij kennen geen Graaf Olaf.
Ja, ja, natuurlijk kennen jullie hem.
Hij is oftewel jullie derde
neef in de vierde graad
of jullie vierde neef in de derde graad.
Iemands hersens zijn verwijderd.
En hij is acteur van beroep.
Is dat niet opwindend, kinderen?
Jullie mogen je wel
gelukkig prijzen, kinderen.
Dit soort edelmoedigheid is zeldzaam
bij personen van zijn beroep.
We zijn er, jullie nieuwe tehuis.
Is het niet prachtig, kinderen?
Oh, hallo.
Jullie moeten de Baudelaires zijn.
Hoi.
Het spijt me van het ongeluk,
maar ik was blij om te horen
dat jullie hier zouden komen.
Welkom, Ik ben Justice Strauss
van de stads-rechtbank.
lk ben Violet.
En dit is mijn broer Klaus, en mijn zus Sunny.
Poe, Mulctuary Management.
Hoe maakt u het?
Prachtig.
Uw huis is zo schitterend.
Dank u.
Wees alstublieft geen vreemden.
Kom me bezoeken wanneer u maar wilt.
Bezoeken?
- Bedoelt u,
dat u niet bij Graaf Olaf woont?
Wonen bij...? Bij Graaf Olaf? Nee.
Nee, nee, nee, nee. Hij is..
Hij is mijn buurman.
Laten we buiten slapen.
Entrood.
Ik heb niet de hele dag.
Ik moet nu gaan.
Nou, hallo, hallo, hallo.
Ik ben jullie geliefde Graaf Olaf.
En welkom in mijn geliefde huis.
Mogen jullie troost vinden in
de warme schoot van...
...zijn donzige vederbos.
Of zoals de Grieken uit de
oudheid zouden zeggen:
Orphanis...
...encribo...
...nog iets, nog iets, nog iets.
Muziek bouwt op tot een crescendo...
eindigen op de juiste voet
en slaat een Fosse aan.
Niet precies wat ik wou zeggen,
maar je snapt wat ik bedoel.
Mijn liefste...
...Violet.
Enchanté.
Hoe maakt u het?
En dit moet Klaus zijn.
Jonge Klaus.
Je linkerkant is de goede.
En...
...wat is dit?
Ik ben Sunny.
Sorry, ik spreek geen aaps.
Banaan.
Ik ben geen aap!
Sunny is ons zusje.
Ik moet zeggen dat jullie er
somber uit zien. Waarom zo triest?
Onze ouders zijn gestorven.
Oh ja, natuurlijk.
Wat verschrikkelijk afschuwelijk.
Wacht, dat doe ik even over.
Geef me die zin nog eens.
Vlug, nu het nog vers in mijn hoofd zit.
Onze ouders zijn...
...gestorven?
Oh, ja.
Wat een aansteller!!
Mr. Poe...
...Ik zal deze wezen opvoeden
alsof ze echt gewild zijn.
En ofschoon u het een last zouden noemen,
een offer,
heeft u het mis, meneer.
U zou zich moeten schamen.
De gedachte.
In ieder geval, waar moet ik
tekenen voor het fortui... lk bedoel...
...kinderen.
U heeft pas voogdijschap
na de zitting op donderdag ochtend.
En wat moet ik met hen doen in de tussentijd?
Pardon?
Wat ik bedoel is...
Trainen jullie? Jullie zien er goed uit.
Gezond, bedoel ik.
Nou, ik ga maar terug naar de bank.
Kunt u niet even blijven voor een drankje?
Een glaasje port? Sanka?
Nou, ik denk dat ik wel even...
- Een andere keer, dan.
Kinderen, als jullie iets nodig hebben
doe alsof je thuis...
Oh nee, het gaat goed.
Het gaat ons allemaal goed.
Voor vragen kunt...
Ik besef dat mijn nederig verblijf
niet zo luxe is
als de Baudelaire villa,
maar ik krijg binnenkort
een flinke som geld,
en ik denk dat het tamelijk
charmant is als het klaar is.
Zullen we eens rondkijken?
Dit is de woonkamer.
De keuken.
Ik weet wat jullie denken:
'Dit huis kan wel een beetje TLC gebruiken.'
Ik neem aan dat jullie zijn ingeënd tegen
Tetanus, Polio. Pokken, Tyfeus, Malaria.
Dit is de vermaak of rumpus kamer.
Het plafond kan men in record tijd
aan de standaards laten voldoen.
Je hebt toch geen hoogtevrees?
Stel je eens voor.
Een aap met hoogtevrees.
Mijn theater.
Deze kant op.
Wat is daar boven?
De toren...
...waar jullie nooit mogen komen...
...onder geen enkele voorwaarde.
En hier zullen jullie slapen,
als er tijd voor is. Truste.
Maar de zon schijnt nog steeds.
- 'Maar de zon schijnt nog steeds.'
Ik weet niet of je het
ooit hebt gemerkt,
maar eerste indrukken zijn
vaak helemaal verkeerd.
Bij voorbeeld, toen Sunny pas was
geboren, vond Klaus haar helemaal niet leuk.
Maar toen ze zes weken oud was
waren die twee zo dik als dieven.
Een zin die hier betekent:
'pakken en bijten voor uren aan een stuk. '
In het geval van Graaf Olaf echter...
Wezen!
...waren ze juist.
Elke ochtend gaf Graaf Olaf de Baudelaires
een groot aantal verschrikkelijke taken.
Waarna hij naar zijn
mysterieuze torenkamer sloop.
En hoe ongelukkig hun situatie ook leek,
het zou alleen nog erger worden.
...waskuip vol met ijs in Baja,
en ik kwam er achter dat deze slimme
kinderen mijn nier hadden gestolen.
Nee!
- Nee!
Kun je je mijn verbazing voorstellen.
Wezen, dit is mijn acteurs groep.
Acteurs groep, wezen.
Ze zien er niet rijk uit.
Lelijke kleine mensen.
Waarom zijn jullie kinderen niet in
de keuken om ons diner klaar te maken?
Diner?
Dat is het Franse woord voor avondmaal.
Aan de achterkant. Draai het om.
We gebruiken het in de eetkamer om 8:00.
En we verwachten totale stilte
als we ons toneelstuk repeteren.
Maar we hebben nog nooit een diner gemaakt.
- Het is al 7:30.
Acht uur!
Pasta zal het zijn.
Okay. Laten we deze pup eens casten.
Nou,
Wie speelt er
de knapste graaf in de hele wereld?
Wilt u het doen, meneer?
Oh, Okay.
'Pasta puttanesca.' Dat is Italiaans voor
'zeer weinig ingrediënten,' weet je.
Dat is mooi.
Sunny. Beetje helpen.
Ik begin er aan.
Okay, we hebben een pot nodig.
- Geen pot.
En een zeef.
- Geen zeef.
Dank u.
Graag gedaan.
En een steelpan.
Dit is een stuk dat ik noem:
'Electrische Stoel.'
Ik denk dat je het aan moet steken.
Is daar iemand?!
Zeef. Dat is briljant.
Sunny, hoe zit het met die pot?
Sunny, dat is geen pot.
Dat is een kwispedoor.
Een kwispedoor? Bedoel je, zoals...?
We wassen het twee keer uit.
Nou?
Het is goed. Het is echt goed.
Tijd check.
Laten we terug gaan in de prehistorie,
toen dinosaurussen over de aarde heersten.
Baudelaire wezens
naar de hoftafel.
Baudelaire wezens
naar de hoftafel.
Wat wenst u?
Het diner is opgediend.
Puttanesca.
Hoe noemde je me?
Dit is pasta. Pasta puttanesca.
Waar is het gebraden rundvlees?
Gebraden rundvlees?
Rundvlees. Ja. gebraden rundvlees!
Dat is de Zweedse term voor
rundvlees dat is gebraden.
Maar u heeft ons niet verteld dat
u gebraden rundvlees wilde hebben.
Weet je, er is een grote wereld daar buiten,
gevuld met wanhopige wezen
die graag door een oceaan
van punaises zouden zwemmen
om een kleine glimps op te vangen
van alles wat ik heb bereikt.
Maar ik geef niet om hen.
Ik kies ervoor om mijn hart open te stellen
aan jullie twee schattige kinderen
en jullie afschuwelijke mensaap.
Het enige dat ik terug verlang is,
dat jullie alles doen wat in mijn hoofd opkomt.
terwijl ik geniet van het enorme fortuin
dat jullie ouders hebben achtergelaten.
Nee.
- Wat, jij klei...
Terug jij, papegaaiekop!!
Ik ga hoger bijten!
Het wordt tijd dat de kinderen
een beetje respect leren opbrengen.
Zet haar neer!
Jij monster!
Jullie zagen het allemaal.
De jongen gleed uit.
U krijgt geen cent totdat Violet 18 wordt.
Echt waar?
Wie zegt dat?
De wet. Zoek maar op.
We zullen Mr. Poe direct hierover opbellen.
Doen jullie dat?
Jullie stellen me zeer teleur, kinderen.
Waar zijn we gebleven?
Gaat het een beetje?
Nee.
Klaus, wat ben je aan het doen?
Ik ga.
- Waarheen?
Naar huis.
Dit is nu je huis.
Dit is niet mijn huis.
Huis is waar je ouders je 's avonds
naar bed brengen.
Waar ze je leren om te fietsen.
Of waar ze helemaal opgewonden
raken op jouw eerste schooldag.
Dit is niet mijn huis.
Hoe kunnen ze ons dit aandoen?
Dat zijn maar slechte mensen.
Zij niet. Mam en Pap.
Klaus!
- Wat?
Violet, jij denkt er ook zo over.
Hoe konden ze?
Hadden ze helemaal geen plan voor ons?
Nou, misschien hadden ze een plan.
Nou, het lijkt mij van niet.
Herinner je je toen Mam
en Pap naar Europa gingen?
En we dachten dat ze ons hadden achtergelaten
omdat ze nog niet eens schreven.
En toen kwamen we er achter dat ze
een hele lange brief hadden geschreven.
En die was verloren geraakt bij de post.
Herinner je je hoe schuldig we ons voelden
omdat we slecht dachten over hen?
Dit is precies hetzelfde.
Nee, dat is het niet.
Waarom?
Omdat ze niet in Europa zijn.
Ze komen niet terug.
Denk je dat er ooit nog iets als thuis zal zijn?
'vluchthaven'
is een woord dat hier betekent,
'een veilig plekje in een gevaarlijke wereld.'
Zoals een oase in een uitgestrekte woestijn
of een eiland in een stormachtige zee.
De Baudelaires genoten van hun avond
in de vluchthaven die ze samen hadden gebouwd.
Ik snap het. Ik snap het.
Maar in hun hart wisten ze dat de
moeilijke wereld net hier buiten lag.
Een wereld die, het spijt me om het te zeggen,
kan worden beschreven met twee akelige woorden.
Voogdij toegestaan.
Dank u, eerwaarde.
Goed zaken doen met u.
Kinderen, ik heb eens nagedacht
over onze situatie,
en ik realiseer me dat ik een beetje
terughoudend ben geweest, zullen we maar zeggen.
Wat in dit geval een heel groot woord is
met de betekenis...
Pure boosaardigheid.
...lastig, maar eerlijk.
Maar nu dat we familie zijn,
Kan ik het goed maken met jullie.
Ik kan de ultieme vader zijn.
Ik weet het.
Zullen we stoppen voor iets lekkers.
Soda. Soda. Banaan.
Val dood.
Begrepen.
Violet, waar zijn de sloten heen?
Hallo. Ik ga een volkomen onschuldig
tochtje maken door de landstreek
met mijn kinderen, waar ik van houd.
Staat die klok goed?
Wat is het?
Ik denk dat het een dienstregeling is.
Kiwi Watermeloen Verrassing. Mijn favoriet.
Ga!
Hij heeft de sleutels meegenomen.
- Probeer alles.
Graaf Olaf? Hello. Poe.
Ik bel u terug over die erfenis
vraag die u heeft gesteld.
Mr. Poe, gelukkig.
- Wie is dit?
Violet Baudelaire.
We zitten in Graaf Olaf's auto.
Oh, hallo, Violet.
Nou, waar is Graaf Olaf?
Hij is nu niet hier, maar...
Rijd jij alleen in de auto?
Nee. Wij zijn... De auto staat op
de treinrails en de trein komt er aan.
Het spijt me, Violet, Ik kan niets verstaan.
Ik rijd naast een trein!
We zullen door de trein worden aangereden.
Goed. Ja.
lk kan je niet verstaan vanwege de trein!
Ik bel je terug als ik op de bank ben. Dag!
Klaus, jij hebt boeken gelezen over treinen.
Wat kunnen we doen?
De wissel.
Daar!
Het is te ver weg.
Nee, er moet iets zijn dat we kunnen
gebruiken om het om te zetten.
Hier zit niets in.
- Er is altijd wel iets.
Sunny, bijt het hoofd van die elf af.
Graag!
Vlug, trek het terug.
Violet.
- lk heb het.
Ik wil je niet opjagen.
Goed geschoten.
- Bedankt! Trekken.
Mr. Poe. Beste Mr. Poe. Kunnen we hier
niet over praten als redelijke mensen?
Sorry, Graaf Olaf.
Toestaan dat een kind van
Sunny's leeftijd in een auto rijdt...
is gewoon geen goede opvoeding.
Hij probeerde ons te vermoorden.
Niet overdrijven, Klaus.
Het voertuig stond niet eens in de versnelling.
Mag ik even een momentje alleen met de kinderen?
Tot ziens, kids.
Het was leuk.
Ik krijg je wel.
Waar je ook gaat,
Wat je ook doet, ik vind je wel.
Je bent zo overleden.
Neem ze mee, Mr. Poe...
...voordat ik het verlies, groots.
Een talentloze schurk aftroeven
mag wel heel normaal lijken
voor drie geniale wezen.
Maar de Baudelaires
genoten van hun overwinning
terwijl ze naar hun nieuwe thuis gingen.
Wat de toekomst voor hen zou
brengen, was onduidelijk,
maar ze bleven voorzichtig optimistisch
dat hun volgende voogd beter zou
zijn dan de vorige.
Of hen tenminste niet zou proberen
plat te maken met een trein.
Weten jullie wat voor soort
geleerde hij is?
Nee, geen idee. Ik was te druk bezig
om regelingen voor jullie te treffen.
Ik had geen tijd voor pietpraat.
Hallo!
Oh, mijn God.
Kijk eens aan. Jij moet Violet zijn.
Ken je me nog?
Ik geloof het niet.
Je was toen nog maar een baby.
En Klaus, wij hebben elkaar nog nooit gezien.
Hoe maak je h...?
Wat een stevige greep.
Als een Birmaanse python.
En Sunny. Kleine Sunny.
Je lijkt zo sprekend op je moeder.
Dank u zeer, Mr. Poe.
Ik neem het nu wel over.
Oh, misschien moet ik even binnenkomen.
Oh, natuurlijk.
Je kunt ons helpen om
de darmwormen te verwijderen
uit de schaal van de Viscid Boa.
Kinderen, denk er aan,
Als je me ooit nodig hebt,
Kun je me via de telefoon of de fax bereiken.
Goede dag.
Nou, we zijn hem kwijt, niet waar?
Kom binnen. Kom binnen. We hebben niet veel tijd
en we moeten nog inpakken.
Inpakken?
Zei u 'inpakken'?
Oh, ja. We moeten alle apparatuur nog inpakken.
En natuurlijk het noodzakelijke,
zoals kleding en dergelijke.
En alle slangen die met ons meegaan,
moeten nog een etiket krijgen.
Meegaan waarheen?
Oh, heb ik al verteld
dat we naar Peru gaan?
Nee.
- Ja, we gaan naar Peru.
Morgen ochtend.
Is dat niet opwindend?
Deze kant op naar de reptielenkamer.
Welkom in mijn nederig stulpje.
Weten jullie kinderen iets over slangen?
Alleen wat ik in boeken heb gelezen.
Nee, niet erg veel.
Nou, er zijn hier wel een of twee dingen
die niet in boeken voorkomen.
Ik zal deze grote knaap in zijn bed leggen
en jullie voorstellen aan een paar van mijn vrienden.
En hier...
Dat is de tweekoppige cobra.
Goed gezien.
Is dat een hij of een zij?
Geen idee.
Het is denk ik niet beleefd om dat te vragen.
En hier,
de Tibetaanse Drie-oog Pad.
Deze knaap wil maar niet ophouden met zingen.
Om. Ribbit.
En nu, kinderen, moeten jullie
mijn laatste ontdekking zien.
Gevonden in Tanzania. Zeer zeldzaam.
De Ongelooflijk Dodelijke Adder.
Mijn assistent en ik zijn waarschijnlijk
de enige mensen die hem ooit hebben gezien.
Oh, sorry. Mijn lint zit vast.
Ik zal het even aanpassen.
Okay.
Klaar.
Zo,
Waar was ik?
Oh ja, de aanval van de
Ongelooflijk Dodelijke Adder.
Niet *** zijn, kleintje.
Je bent veilig.
Het kan je geen kwaad doen.
Daar gaan we.
De Ongelooflijk Dodelijke Adder
kan haar geen kwaad doen?
Nee. Nee, nee, nee, nee.
Het is een groot watje.
Een van de minst schadelijke
en meest vriendelijke wezens
van het dierenrijk.
Het is een verkeerde benaming.
Ik heb hem alleen maar zo genoemd
als grap op die stomme shirtjes
van de Herpetological Society.
Oom Monty,
waarom gaan we naar Peru?
Ik vroeg me vanochtend af,
'Hoe kunnen we met z'n
allen de stad verlaten?'
En ik dacht, 'Peru.'
Ze hebben slangen in Peru, nietwaar?
Maar waarom verlaten we de stad?
Violet, weet je dat slangen ***
voor jou zijn dan jij voor hen?
Weinig mensen weten dat.
Als ze worden bedreigd, trekken
slangen zich terug naar een plaats
die stil is, veilig, verlaten.
Een vluchthaven.
Waar het zich buiten gevaar kan voelen.
Daarom dus Peru.
Wacht, die verrekijker.
Ik heb er zo een gezien in mijn vader's...
Straks nog genoeg tijd voor pietpraat.
Maar nu, wat ik nodig heb is een uitvinder,
een lezer
en een bijter.
Kennen jullie iemand?
Mijn tanden staan tot uw beschikking, meneer
Petunia, wat heb ik je hierover gezegd?
Weet je, ze denkt dat ik een boom ben.
Ik denk dat ik dat lied ken. Ik denk... Ik denk
dat onze ouders dat lied voor ons speelden.
Dat deden ze inderdaad.
Zoals ik het voor die van mij deed.
Had u kinderen?
- Oh, ja.
En een vrouw en een huis.
Tot de brand.
Een brand?
Ik weet beter dan wie ook
wat jullie nu meemaken.
Maar het komt allemaal goed.
We zullen onder mensen zijn die
ons begrijpen. Die zijn zoals wij.
Mensen die unieke kinderen waarderen
die kunnen lezen en uitvinden
en dingen bijten.
Oom Monty, waarom doet u dit allemaal voor ons?
Is dat niet wat familie doet?
'En zo gingen de Baudelaire kinderen
naar Peru
en samen beleefden ze
wonderbaarlijke avonturen.
met hun liefhebbende en
schitterende nieuwe voogd.
The end. '
Deze woorden zou ik dolgraag willen typen.
Oh, ik zou alles geven om te zeggen
dat het verhaal hier eindigt.
Maar helaas, mijn missie is niet om
happy endings te verzinnen
die niet hebben plaatsgevonden,
maar om de waarheid te vertellen
in de levens van de ongelukkige
Baudelaire kinderen.
En hoe pijnlijk het ook voor me is
moet ik bekennen dat hun
moeilijkheden pas waren begonnen.
En dat gebeurde met twee muzikale noten.
Hallo.
Ik kom voor
Dr. Montgomery Montgomery.
Ik ben.. Ik ben Italiaans,
en ik kom hem zo goed ik kan
assisteren bij zijn onderzoek.
En tegelijkertijd om toezicht te houden.
U bent Graaf Olaf.
Nou, waarom zou u zoiets toch zeggen?
Ik heb nog nooit zo iemand
ontmoet als Graaf Olaf,
maar als dat wel zo was,
dan weet ik zeker dat hij er heel
anders zou uitzien.
U bent Olaf,
en we laten u niet binnen.
Nou, misschien moet je je veronderstelling
eens herwaarderen.
In ieder geval, daarom moet je nooit
weg rennen met zoiets als dit, jongens.
Inderdaad woorden van wijsheid,
Mr. Stephano.
Oeps, je hebt me gesnapt als leraar.
En dank u dat u zo snel kon komen.
Geen dank, geen dank.
Mijn hoofd assistent, Gustav, werd ziek
en belde nog geen uur geleden.
Hij zou alles geven om nu hier te zijn.
Gelukkig was u beschikbaar.
Noul, lk ben een fan, als ik zo vrij mag zijn.
Uw werk heeft diepe invloed gehad
op mijn onderzoekingen
bij de Monterey Bay Aquarium...
...over de zeeslang.
Het is een zeer levendig dier.
Misschien moeten we...
- Het beet me wel 43... 700 keer.
Meestal in het gezicht.
Veel ervan is vernieuwd.
Maar ik denk dat ze goed
werk hebben geleverd,
zelfs al zit mijn snor een beetje scheef.
Dit geloof je toch niet?
Ik vraag me af of de kinderen
me kunnen helpen met mijn tassen.
Mijn linker zijde is ietwat
neurologisch verhinderd.
Maar natuurlijk. Kinderen...
- Oom Monty...
Alsjeblieft. Laten we niet onbeleefd
zijn tegenover onze gast.
Nou, ga maar.
Wat is hij van plan?
Geen idee.
Er is natuurlijk geen goed moment voor
een beruchte schurk om te arriveren,
maar de timing dat Olaf opdook,
net toen Dr. Montgomery's geheim
kon worden onthuld aan de kinderen,
was bijna meer
dan Klaus kon verdragen.
Violet, luister eens,
Monty's verrekijker. Ik zag precies
dezelfde in vaders buro.
Klaus, dat is toeval.
- Violet, nee.
Alles gebeurt met een reden.
Nou, de kinderen zullen ons uitgebreid
helpen met onze research in Peru.
Heeft u ervaring met kinderen?
Kinderen zijn vreemd
en buitenlands voor mij.
Ik ben nooit kind geweest.
Ik weet dat ze een belangrijk deel
zijn van het ecosysteem.
Hij zal ons nooit alleen laten met Monty.
We moeten hem een boodschap geven.
Laat dat maar aan mij over.
Ik gaf de zee-aal te eten
en ik werd natuurlijk eigenwijs.
En meer is er niet nodig.
Het hoeft maar één keer te gebeuren.
Slechts één keer.
Ik had de zalm in mijn mond.
En er was een team van
National Geographic aanwezig.
Zij hebben alles gefilmd.
En, nou ja, veel mensen weten dit niet
over de zee-aal,
maar je denkt, je weet, 'Dit kan geen
waanzinnig sterk dier zijn.'
Ik bedoel, natuurlijk,
het heeft een bepaalde sterkte,
maar hoe kan het een man
een grot binnen trekken?
In ieder geval, lang verhaal kort,
de bochten,
een herstellende operatie...
Maar ja, zoals ik het begrijp,
Peru is een prachtige plaats.
De stranden, het volk.
De slappe voogdij wetten.
Slappe voogdij wetten?
Zei ik dat?
Verdomde kalmeringspillen.
Oh, Stephano, u heeft een
grote gave van vertellen.
Niet waar, kinderen?
- Oh, ja.
Heeft u er bezwaar tegen
om Petunia te melken?
Petunia. Nou, het melken...
Nou, weet je, wat ik was...
Kan ik niet...?
Ja natuurlijk. Ik wil het wel proberen.
Nou, ze noemden me Old MacDonald
daar op het melk lab.
omdat ik die dingen de hele dag door wilde melken.
Maar de kleine uiers zijn zo moeilijk te vinden.
In ieder geval, waarom neemt u dat niet
en begint u maar zonder mij,
en dan...
Ik heb geloof ik mijn melkgerei niet bij.
Ik ben ook zo'n idioot.
Kijkt hij nog steeds?
Ja!
Niet naar mij kijken.
Doe maar alsof je met Klaus praat.
Okay.
Ik snap het.
Maak je geen zorgen. Ik weet het.
Echt waar?
- Ja.
Een zee-aal zou nooit zalm eten.
Veel te zout.
En zag je hoe hij in mijn tas bleef gluren,
waar ik de exotische slangen giffen bewaar?
Jullie kinderen hadden gelijk.
Stephano is een bedrieger.
Ja.
Hij is een spion voor
de Herpetological Society.
Hij is hier om de Ongelooflijk
Dodelijke Adder te stelen.
Nee.
- Nee. Oom Monty...
Verdorie. Alles klaar.
lk verheugde me zo op het melken.
Is het niet kinder bedtijd?
Absoluut.
Vroege start morgen, kinderen.
Naar boven, jullie.
Welterusten.
Oh, en als jullie rusteloos
zouden worden vannacht,
dan ben ik onder in de hal
en ik slaap heel licht.
In feite slaap ik bijna nooit.
Hebben jullie een hal pasje?
Ik denk het niet.
Oh, Petunia, ik zal je missen.
Je bent zo'n lief meisje, nietwaar?
Zo'n lief meisje.
Dat ben je. Echt, dat ben je.
Oh, jawel ***.
Het is zo raar,
de dood van een geliefde.
Oom Monty?
Het is alsof je de trap naar je
slaapkamer op gaat in het donker...
en denkt dat er nog één tree meer is dan er is.
Je voeten vallen omlaag door de lucht,
en dan is er dat ziekelijke moment
van donkere verrassing.
Oom Monty?
Het verdriet van de kinderen
was niet alleen voor hun oom
maar voor die zoete hoop
dat ze weer een tehuis hebben gevonden.
Een hoop welke, dank zij een gemene
acteur, langzaam in duigen viel.
Ik voel me enigszins verantwoordelijk
voor deze tragedie.
Ik had het fatsoen moeten hebben
om hem te waarschuwen
dat de Ongelooflijk
Dodelijke Adder
de gevaarlijkste slang is
in het gehele ecosysteem.
Ik kan het weten. Ik heb het ontdekt.
Wat heb je?
Detective?
Meisje, de deur van de grote kooi is open.
Geen slang. Dode vent.
Weet je wat ik denk?
Ik denk, 'Wie heeft me om 9 uur
s ochtends wakker gemaakt voor dit?'
Het is absoluut een slangenbeet.
Dat is zeker.
Slangenbeet, dat is zeker.
Bedankt, dok.
U snapt het niet. De Ongelooflijk
Dodelijke Adder kan hem niet gedood hebben,
want het is een van de minst gevaarlijke
en meest vriendelijke wezens
van het dierenrijk.
Bezwaar als ik het papierwerk oversla?
Nee, dat is het beste.
Deze kinderen hebben genoeg meegemaakt.
Volgens mij is het een goed idee
om de plannen nu te veranderen.
We zouden morgen naar Peru gaan,
en we kunnen de kaartjes niet teruggeven.
- Nee.
Dok, wat denkt u er van?
Zou de enige kans voor hen zijn
om dit drama af te sluiten.
Ik regel dit wel
Af te sluiten. Dank u, dok.
Uit interviews met getuigen
die die dag daar waren,
heb ik het volgende ontdekt
over het jongste Baudelaire's plan:
Dappere Sunny startte hier
en benaderde de
Ongelooflijk Dodelijke Adder
met slechts één doel voor ogen.
Nee, dat is Graaf Olaf,
en die dokter is zijn medeplichtige.
Hij probeerde ons te vermoorden met een trein.
En waar zou deze man een trein vandaan halen?
- Waar zou ik een trein vandaan halen?
Kinderen, hou eens op met die onzin.
Mr. Stephano lijkt absoluut niet op Graaf Olaf.
Wie is die ongelooflijk knappe
Graaf Olaf waar ze het over hebben?
Graaf Olaf is hun oude voogd
die een inschattingsfout heeft gemaakt.
Hoe zit het met de tattoo?
Graaf Olaf had een tattoo van een oog op zijn enkel.
Alles voor de kinderen.
Voilà! ***-and-span.
Nou, hij is een acteur.
Hij heeft het bedekt met makeup.
Dokter, zou u me kunnen helpen
om de kinderen...
...naar de wagen te brengen.
- Nee. Mr. Poe...
Nee, Mr. Poe!
- Ik zal u een kaartje sturen.
Over één ding waren alle getuigen het eens.
Het geluid dat ze vervolgens hoorden
was zo schokkend, zo verrassend,
dat het ze nog steeds achtervolgt.
Verdorie. Dit was zo'n goed karakter.
Wees gerust, kinderen. De autoriteiten zitten
achter Mr. Stephano aan,
van zijn wenkbrauwloze voorhoofd
tot zijn ongetattoëerde enkel.
De Italiaanse vriend.
Alhoewel nog steeds in de
greep van een piekerende bankier,
vierden de Baudelaires hun
ontmaskering van Graaf Olaf
terwijl zij over de ijzige vlakte
van Lake Lachrymose scheerden.
Maar Klaus dacht niet na
over vlakten van wat dan ook.
Hij wist dat er iets achter hun reis zat,
ofschoon hij alleen maar de
verrekijker als aanwijzing had,
de kennis van een andere verschrikkelijke brand
en twee woorden op een stukje papier.
Tante Josephine?
Nooit van gehoord.
Verbaast het je niet dat geen van
onze familieleden verwant is aan ons?
Tante Josephine?
Baudelaires? Zijn jullie het echt?
Ja.
Oh, goed.
Kom binnen. Kom binnen. Kom binnen.
Orkaan Herman
kan elk moment hier zijn.
Oh, Violet. Kijk jou toch eens aan.
Hallo.
Kom binnen, vlug.
Vlug, kinderen.
Wat? Wat?
- Wat is er aan de hand?
Niet zo vlug.
Je struikelt nog over het welkomsmatje,
en onthoofd jezelf.
Dus, snel, maar niet te snel. Okay?
Sorry dat het zo fris is hier binnen.
Soms is het zo koud dat ik er
bijna niet tegen kan.
Zal ik de verwarming wat
hoger zetten, tante Josephine?
Oh, nee. Ik zet de verwarming nooit aan.
Ik ben *** dat hij zal ontploffen.
Kinderen, ik moet jullie vragen om geen van de
deurknoppen in dit huis te gebruiken.
Druk maar gewoon tegen de deur
en hij gaat wel open.
Hoezo?
Nou, ik ben altijd ***
dat de deurknoppen...
in miljoenen kleine stukjes
uit elkaar zullen spatten,
en dat een van die stukjes mijn oog zal raken.
Iemand komt uit Gekken Stad.
'Delmo' is geen woord.
Ik geloof dat ik haar
goed Engels moet leren.
Grammatica is het leukste wat
er bestaat, vind je ook niet?
Zeker te weten.
- lk houd van grammatica.
Zij is burgemeester van Gekken Stad.
Perfect. Lekkere hete soep.
Eigenlijk is het gekoelde komkommersoep.
Ik kook nooit iets warms.
Ik ben *** dat het gasstel
in vlammen op zal gaan.
Waar is je broer?
De keuken.
Klaus?
Wat doe je?
Servetjes.
Servetjes liggen hier. Ga weg van de koelkast.
Als hij valt dan drukt hij je plat.
Okay.
Willen jullie foto's zien?
Voorzichtig. Snijd je niet aan het papier.
ls dit lke?
Was hij niet knap?
Al de dingen die u gedaan heeft,
Tante Josephine.
Was u leeuwentemmer?
Oh, Ik was nogal avontuuriljk
toen Ike nog leefde.
Oom Monty?
Kende u oom Monty?
Nee, dat is geen goede foto van mij.
Wacht eens, zijn...? Zijn dat onze ouders?
Was dat een soort club?
Waarom hebben jullie allemaal
van die verrekijkers?
Ik sta helemaal niet goed op die foto.
Is lke gestorven in een brand?
Nee, nee, nee, nee. Mal kind, nee.
Hij is opgegeten door bloedzuigers.
Kom, ik zal het je laten zien.
Pas op voor de kroonluchter, kinderen.
Als het valt, dan word je gespietst
Ike en ik hebben elke kreek en
inham van Meer Lachrymose verkent.
Van Horrid Harbor,
helemaal naar Curdled Cave,
helemaal daar ginds.
En vlakbij die rots hebben de
bloedzuigers hem aangevallen.
Lachrymose bloedzuigers hebben zes rijen
met zeer scherpe tanden
en een hele scherpe neus.
Ze zijn blind, maar ze kunnen
voedsel van kilometers ver ruiken.
En als ze voedsel ruiken,
dan gaan ze zwermen.
Ik zei tegen hem: 'Ike, je moet een
uur wachten voordat je in het water gaat.'
Maar...
...hij wachtte slechts 45 minuten,
en...
Mijn excuses, kinderen.
Klaus!
Dat deel is privé.
Dat was Ike's kamer.
Oh, God, ik haat het hier.
Nou, tante Josephine,
heeft u er ooit aan gedacht
om eens te gaan verhuizen?
Misschien als u van Meer Lachrymose
weg zou gaan, zou u zich beter voelen.
Ik zou nooit,
nooit, nooit, nooit dit huis verkopen.
Ik ben *** van makelaars.
Er zijn twee soorten angst:
rationeel en irrationeel.
*** zijn van makelaars
is een irrationele angst.
Komt het gelegen?
We moeten haar uit huis zien te krijgen.
Pas op voor die avocados. De pit
kan in je keel blijven steken.
En kijk uit voor die kar.
Het zou los kunnen raken en ons overrijden.
Alles is in orde, Tante Josephine.