Tip:
Highlight text to annotate it
X
F
Fe
Fea
Fear
Fearl
Fearle
Fearles
Fearless
Fearless T
Fearless Te
Fearless Teq
Fearless Teq U
Fearless Teq Un
Fearless Teq Und
Fearless Teq Unde
Fearless Teq Under
Fearless Teq Underg
Fearless Teq Undergr
Fearless Teq Undergro
Fearless Teq Undergrou
Fearless Teq Undergroun
FearlesS Teq Underground
Fearless Teq Underground en Suurtje
B e w a r e !! For The unbeatable Union.
Vertaald door Suurtje
-- Controle Suurtje en Teq --
Op de vijftiende mei, in de jungle
van Nool in de hitte van de dag...
in de koelte van de poel,
was hij aan het spetteren...
genoot van het enorme plezier
van de jungle.
Toen hoorde Horton de olifant,
een klein geluid.
Goedemorgen klas, zijn jullie klaar?
- Ja.
Spring maar aan boord.
Van onderen, Tommy is aan boord.
Katie, ben je daar?
Daar is het.
Dit is één van de meest fantastische wezens
van de jungle, de bladluis.
Om zichzelf te beschermen
tegen roofdieren...
vermomt hij zich als een blad.
Hij heeft nogal een stevige greep.
Kom op klein vriendje, doe niet zo verlegen.
Ik denk dat ik mij vergist heb, kinderen.
Er zijn blijkbaar geen bladluizen in
dit gebied.
Ze zitten op mij.
Ik denk dat ik er één ingeslikt heb.
Tommy, haal hem eruit.
En er was een zure kangoeroe...
het type dat er van overtuigd is,
dat zij het beter weet dan jij.
Zij maakte elke wet, en voerde
elke regel uit...
als zelf uitgeroepen hoofd,
van de jungle van Nool.
Waarom kan ik niet met
de andere kinderen spelen, mama?
Hoe vaak heb ik je al gezegd...
dat de jungle geen plaats is, om je als
een wild dier te gedragen.
Die Horton is zeker excentriek.
De kinderen leren zo veel van hem.
- Leren om een paar idiote halve garen te zijn.
En daarom is mijn Rudy gebuideld.
En terwijl de kangoeroe daar
stond te sneren...
Horton, ik heb de beste tijd van mijn leven,
wat ga je ons straks laten zien?
Vloog het stofje weer vlak langs
Horton's oor.
En hij hoorde het weer. Een heel zwak gejank,
alsof een heel klein persoon om hulp riep.
Weet je wat hij dacht? Dat er wel iemand moest
zitten boven op dat kleine stofje stof.
Of een familie, dat zou kunnen. Een familie
met kinderen, die net begonnen te groeien.
Ik wil blijven leven.
Ik moet gaan. Katie, jij hebt nu
de verantwoordelijkheid.
Wacht. Kom terug.
Ik *** iemand komen.
Geef mij die.
Luid het alarm.
Sorry, mag ik er even door?
Sorry Wickersham's, ik beloof dat ik dit
later allemaal opruim.
Breng de ellebogen.
Ik hou van de geur van bananen
in de morgen.
Bananen in het gat.
Kom op jongens, we zijn allemaal zoogdieren.
Ik voel dat het diplomatieke proces
begint af te breken.
Daar ben je. Ik heb je.
Hallo, kinderen.
Nu ben je veilig.
Ik weet dat ik je iets heb horen zeggen.
Ik weet het gewoon.
Waar ben je?
Er is dat stofje, en dat riep om hulp.
Het stofje riep om hulp?
Ik bedoel dat stofje niet.
Dat is belachelijk.
Dacht jij dat ik dat bedoelde? Nee.
Dat stofje kan niet om hulp roepen.
Kom op.
Doe eens normaal.
Er is een klein persoon op dat stofje,
en die heeft mijn hulp nodig.
Absurd.
Er zijn geen mensen die zo klein zijn.
Nou, misschien zijn zij niet klein.
Misschien zijn wij wel groot.
Nee, echt. Denk er eens over na.
Als er nu eens iemand was,
helemaal daar buiten...
die nu op onze wereld aan het neerkijken is?
En voor hen, zijn wij de stofjes.
En dan komt daar iemand langs, en die zegt:
'Er zijn geen mensen die zo klein kunnen zijn'.
Dan komt de eerste jongen langs, en die zegt:
'Noem jij mij een leugenaar'?
Dan komt de tweede jongen langs, en die zegt:
'Als de schoen past, trek hem dan aan'.
Dan vliegen de vuisten in het rond, en
de eerste jongen pakt een baksteen...
je wilt misschien de buidel dicht ritsen
voor het volgende deel.
Goed vetzak, wil je hier iets van?
Er is niets op dat stofje.
Maar ik heb het gehoord.
- Heb je dat echt? Jeetje.
Hoe komt het dan, dat ik niets ***?
Nou...
Als jij iets niet kan zien, horen,
of iets niet kan voelen...
dan bestaat het niet.
En geloven in kleine denkbeeldige mensen,
is niet iets wat wij doen.
Of tolereren, hier in de jungle van Nool.
Echt? Want ik denk als ik het
echt probeer...
dat ik iemand vind, die mij gelooft.
- Jij doet helemaal niet zo iets.
Jij zegt geen woord van die leugen
tegen iemand anders.
En zeker niet tegen de kinderen.
Ik wil niet dat jij hun hersenen vergiftigd
met deze onzin.
Onze gemeenschap heeft normen,
Horton.
Als jij daar een deel van wilt blijven,
dan stel ik voor dat jij die opvolgt.
Een fijne dag verder.
Goed, ik zal daar over denken, ik
waardeer zeker jouw inbreng.
Ik begrijp het niet.
Ik weet dat ik jou gehoord heb.
Net zo duidelijk als de neus op mijn gezicht.
Dat is het. Misschien kan jij mij niet horen.
Natuurlijk. Jouw oren zullen wel klein zijn.
Ik moet harder praten.
Hallo.
Sommige mensen daarbuiten denken
misschien dat ik Who ken...
en die zullen het eens zijn,
met die zure kangoeroe.
Er kunnen geen mensen zijn,
zo klein als een mijt.
Dat kan wel, en die zijn er ook.
Want Horton had gelijk.
Die ene hallo, reisde helemaal naar
het stofje door de lucht...
tot ze een kleine stad gevonden had.
Een stadje dat Whoville heette.
Want daar woonde de Who's...
gelukkig en veilig. Ze kende
alleen goed nieuws.
Zich er niet van bewust dat hun wereld
een stofje was op een klaver.
Zich er niet van bewust, het lieve leventje dat
zij kende, misschien voorbij was.
De burgemeester van Whoville,
een man die Mc´dot heette...
was toegewijd en eerlijk en een beetje vreemd.
De burgemeester en zijn vrouw hadden
heel veel kinderen.
Negenenzestig dochters, sommigen
hier, en sommigen daar.
Negenenzestig meisjes om van te houden,
negenenzestig meisjes om iets te leren.
Maar de burgemeester had maar
een paar seconde voor elk van hen.
Ik heb mijn 'whostery test' nog
beter gedaan.
'Whostery' dat herinner ik mij nog goed.
Dat is één van mijn meiden.
Hildy gebruikt mijn borstel.
- Hooly gebruikt mijn borstel.
Kijk daar eens.
Zo, allemaal beter.
Mag ik alsjeblieft een 'Who telefoon' papa?
Iedereen in mijn klas heeft er één.
Echt, iedereen?
Ik zal er over denken.
- Papa, kijk.
To.
- Met een T H lieverd, het is 'tho.
In de Whoville traditie, niet zoals
bij jou en mij...
is de oudste van de burgemeester,
de volgende van de generatie.
En wie was de oudste?
De leider, groot en sterk?
Het was JoJo zijn zoon.
De kleinste Who van allemaal.
JoJo, wat gebeurt er allemaal.
Niet voor jou of mij, dat is wel duidelijk,
dat Jojo zijn vader's carrière niet wilde.
Maar de burgemeester ging gewoon
door, compleet voor de mal gehouden...
en JoJo zat daar maar steeds te
zwijgen, en brabbelde ka ka.
Waarom krijgt hij meer tijd?
- Dat is niet eerlijk.
Zoon, hé...
- En waarom sprak hij niet?
Ik denk, dat de jongen ***
was als hij dat zou doen...
hij zijn vader misschien zou teleurstellen.
- Weet je wat fantastisch zou zijn?
Dit is fantastisch.
Kijk naar de mannen en vrouwen die
aan deze muren hangen...
jij mijn jongen bent deel van een erfenis
van een familie die eeuwen teruggaat.
Weet je wat? Jouw grootvader
was burgemeester van Whoville.
En, jouw overgrootmoeder...
dat klopt, helemaal tot aan jouw...
groot...
niet zo groot.
Groot...
groot. Grootvader.
Op een dag hoop ik bij ze te komen.
En één van de grootten te zijn.
Ik zeg je JoJo, er is niets beters
dan burgemeester te zijn.
Ik mag besluiten ondertekenen, voorraden
goedkeuren, begrotingen aanvullen...
en in de dierenparade zit ik boven op
de gigantische gehaktbal.
Op een dag, kan jij dat ook zijn, JoJo.
Op een dag zal jij het wapen van
burgemeester dragen.
Jij moet gewoon...
weet je wat ik bedoel?
Goed, kerel...
ik ben blij dat wij dit gesprek
hebben gehad.
Dat ik nu verder met mijzelf voortzet.
Goed.
Dat moet comfortabel zijn.
Niets mis mee, Horton.
Hier is niets mis mee.
Gewoon jij en ik en het stofje
met een licht briesje.
We zijn een club, we zijn een groep,
we kunnen stemmen over een onderwerp.
We kunnen een geheime gemeenschap zijn,
dat de macht in de wereld heeft.
En niemand kan daaraan meedoen,
tenzij zij grappige hoedjes dragen.
Luister, Horton.
- De voorzitter erkent broeder Morton.
Ik ben heel blij dat jij dat stofje
hebt gevonden, en alles...
maar je zou er over moeten denken,
omdat voor jezelf te houden.
Waarom?
Je praat tegen een klavertje, dat
staat niet zo goed.
Weet je wat er niet zo goed uitziet?
Jij, die aan het praten is over dat stofje,
alsof dat stofje er helemaal niet is.
Dat stofje heeft helemaal niets slechts
over jou gezegd.
Veel geluk met jouw denkbeeldige
voorkeur.
Weet je, dat stofje kan over mij
denken wat hij maar wil. Het is een stofje.
Ik zie wat er hier aan de hand is.
Morton, hoe hecht het stofje en ik
ook worden...
het stofje kan jou nooit vervangen.
Ik ben alleen maar verdrietig dat ik
dit op dit punt moet uitleggen.
Dat is fantastisch, Horton.
Dat helpt echt.
Probeer maar gewoon dit voor jezelf
te houden. Ik zie je later. Probeer het.
Wat gebeurt er daar?
- Wat? Niets.
We doen niets.
We zijn helemaal alleen.
Wie zijn wij?
- Wie, wat, wie? Zei ik dat?
Dat zou ik nooit zeggen. Dat zou betekenen
dat ik met iemand was, en niet alleen.
Ik vertel het. Je mag het aan niemand
vertellen, als iemand hier achter komt...
zou dat heel erg kunnen zijn.
Ik weet niet zeker waarom.
Wij zullen het aan niemand vertellen.
En als wij dat doen...
zullen wij tegen hun zeggen, dat ze
het aan niemand moeten vertellen.
Perfect.
Goed, ik neem een bad, omdat mijn huid erg
droog wordt, een beetje een knoeiboel...
Terwijl Horton zijn mond niet kan houden,
over dat stofje dat hij heeft gevonden...
en hoe hij het gered heeft, toen
het bijna verdronk...
ging de burgemeester op weg
naar zijn werk...
en merkte dat niet alles hetzelfde was
op zijn route.
Maar geef Horton alsjeblieft niet de schuld,
want hij wist dat niet...
dat die kleine klap boven...
- En ik gooide het zo in het water.
een grote klap beneden was.
Hé Joe, werk niet zo hard.
Deze luxe flatgebouwen, bouwen
zichzelf bijna.
Kijk daar eens, ik denk dat zij zich
inderdaad zelf bouwen.
Goed, dat kan gebeuren.
De burgemeester wist dat hij de ongewone dingen
die hij die dag zag, bekend moest maken...
er was één probleem, hoewel
zijn wil sterk was...
Je bent laat.
- Dank je, Mevr. Yelp.
Niets was er ooit fout gegaan in Whoville.
We hebben alles wat wij nodig hebben,
we hebben alles nodig wat wij hebben.
We vinden het leuk in Whoville,
we vinden het erg leuk.
We zijn allemaal erg druk bezig, met
het eeuwfeest van Who dat er aan komt, dus...
dus laten we deze vergadering
tot orde roepen.
Mijnheer de burgemeester, ik neem aan
dat u wat goed nieuws voor ons hebt?
Nou, het is nieuws...
ik weet niet of wij het goed of slecht
moeten noemen, of zoiets. Het punt is...
ik heb opgemerkt, dat er iets raars
aan de hand is. In Whoville de laatste tijd.
Zijn er goede dingen aan de hand?
Nou weet je, aardschokken, wolken
wervelen in de lucht...
en het lijkt mij, gewoon voor de
veiligheid, dat wij moeten overwegen...
het eeuwfeest van Who uit te stellen.
- Wat moeten wij overwegen?
Het eeuwfeest van Who uit te stellen.
Wat? Spreek harder, man.
Het eeuwfeest van Who uitstellen, goed?
We staan op het punt om honderd jaar
van Whoville geluk te vieren...
en harmonie, en jij wilt de
viering uitstellen?
En als Whoville nu niet veilig is?
- Er gaat nooit iets fout in Whoville.
Dat is nooit gebeurd, en zal ook nooit
gebeuren, kletsende sufferd.
Het eeuwfeest van Who zal doorgaan
zoals het plan was.
De burgemeester was alleen maar
een idioot.
Er zullen van nu af aan alleen
maar glimlachen zijn.
Ik heb al vijftienduizend vrienden.
Wat bedoel je, die lijkt niet op mij.
Die lijkt precies op mij.
Tien jaar geleden. Wacht eens even.
Behandel mij als een idioot?
Ik ben geen idioot.
Zie ik er uit als een idioot?
Jij wilt niet dat ik daar op antwoord.
- Ik ben geen idioot.
Hij durft mij een sufferd te noemen?
Ik zou nooit iemand een sufferd noemen.
Hij is een sufferd.
- Kijk jij nou eens.
Kijk naar jouw gezicht.
En ik denk niet dat jij er zo goed uitziet
met een nietje in jouw hoofd.
Dank je, Mevr. Yelp.
- Graag gedaan.
Hallo?
- Wie is daar?
Hallo?
Hallo.
Wie is daar?
- Dit is de burgemeester.
De burgemeester?
Ik wist het. Ik wist, dat
er leven was op dit stofje.
Het stofje? Wat voor stofje?
Nou, ik weet niet precies hoe
ik je dit moet vertellen, maar...
jij woont op een stofje.
Ik vind het jammer, om het niet eens te zijn
met jou, stem uit de afvoerpijp...
maar ik woon in Whoville.
Nou, dan is Whoville een stofje.
Goed, oké, serieus wie is dit?
Wie is deze vogel, uit de provincie.
Nee, dit is Horton.
Ik ben een olifant.
Oké, Horton, valse naam.
Waar ben jij?
Nou, vanaf waar jij staat, denk ik
dat ik in de lucht ben.
Vergeleken bij jou, ben ik enorm. Wat nogal
nogal wat zegt, want ik ben erg afgevallen.
Ik zwem.
Jouw hele wereld past op een bloem.
Mijn wereld...
Je drijft wel een beetje door, vogel.
Geloof jij mij niet? Let op wat
er gebeurt als ik jou in de schaduw leg.
Dit is absoluut onmogelijk.
Donker.
Licht.
Donker.
Licht.
Licht.
Zie je het dan niet?
We hebben een paar verbazende
kosmische veranderingen...
twee verschillende werelden, die op
een wonderbaarlijk manier elkaar's pad kruisen.
Die van mij kolossaal, die
van jou minuscuul.
En toch, op één of andere manier zijn
wij er in geslaagd contact te maken.
Als je er over nadenkt, is het
behoorlijk verbazingwekkend.
Is alles goed, daar beneden?
Ik weet het niet.
Vertel jij het mij maar.
Jij bent degene die het stofje vasthoudt.
Ik ben degene die het stofje vasthou.
Ik ben degene die het stofje vasthou.
Maakt u zich maar geen zorgen,
mijnheer de burgemeester...
Wacht even, alsjeblieft.
Wat betekende dit allemaal?
De burgemeester had geen idee.
Hij rende naar het kantoor
van Dr. Larue.
De knapste kop van de staf
van Who.
Dit is krankzinnig.
Mijnheer de burgemeester, hoe kan
ik u helpen?
Ik weet het niet.
Ik vroeg mij af...
als onze wereld een, laat ik zeggen,
een klein stofje was...
drijvend in de ruimte, hoe zouden
wij dat dan weten?
Waarom vraag je zoiets?
- Helemaal geen reden voor.
Ik herinner het mij niet eens.
Jawel, dat doe ik wel, weet je wat...
een jongen praatte tegen mij, geen olifant
in de lucht, maar een jongen op de grond...
Dat zouden vertakkingen die
bewegen moeten zijn.
Goede vertakkingen.
Een klein stofje?
- Ja, een klein stofje.
In het rond drijven.
Dan zouden wij onverklaarbare
aardschokken hebben.
Traumatische veranderingen
in het weer.
En als wij uiteindelijk niet één of andere
soort van stabiliteit bereiken...
zou onze wereld...
vernietigd worden.
- Vernietigd?
Nee, dit is Benny, Horton
is nu even bezig.
Ik maak een grapje, ik ben het.
We zijn verdoemd.
- Luister, Horton...
het lijkt erop, dat ik jouw hulp
een klein beetje nodig heb.
blijkbaar, als dat stofje blijft bewegen,
zal onze hele wereld...
vernietigd kunnen worden.
Dus jij moet, voor ons de Who's een
stabielere, veiliger thuis vinden...
en snel.
- Geen probleem, Hr. de burgemeester.
Eens kijken.
Dat is een mooi uitzicht.
Hallo? Is alles goed?
Wat gebeurt er, daar boven?
Deze hele jungle is een huis des doods.
Wacht even, daar is een goede plek.
En toen zag Horton, op
de top van de berg Nool...
een kleine grot die er vredig en
stil en koel uitzag...
waar een zonnebloem trots
en groot uit de grond groeide...
daar wist hij, zou elke Who veilig zijn...
en gezond.
- Ik heb het gevonden, burgemeester.
De perfecte plek.
Precies daarboven.
Op de top van de berg Nool.
- Hr. de burgemeester?
Ik wou dat je...
Glanzend.
Het comité van het honderdjarig Who feest,
is op u aan het wachten, om...
te kijken naar de gigantische gehaktbal,
voor de dieren parade.
En dan moet u naar de tandarts,
voor uw Who's tandwortelbehandeling.
Weet je, Who voor alles neer te zetten,
daar doet het niet minder pijn van.
Wacht...
- Tijd.
Ik wil niet gaan.
Luister Horton, ik moet gaan. Er is blijkbaar
een probleem met de gigantische gehaktbal.
Zorgt u maar voor die gehaktbal, mijnheer.
En laat het opgewonden raken
maar aan mij over.
Dus begon Horton, aan zijn op erewoord
beloofde lange weg...
vastbesloten de kleine wereld
op het stofje te redden.
Horton was trouw en standvastig
in zijn soort...
Ik heb je, maak je geen zorgen.
hij was een dappere held.
Tenminste in zijn geest.
- Wij moeten onzichtbaar worden...
in stilte reizen, want er zijn krachten die
op zoek zijn om ons te vernietigen.
Jij denkt dat jij tegen mij op kunt, hé?
Het is duidelijk, dat jij geen partij bent
voor mijn techniek.
Ik zie dat jij de manier
van 'de brekende tak' beheerst.
Zie hoe ik kan buitelen.
Horton laten we gaan.
Jij loopt op de grond, maar
de kangoeroe heeft apen.
Ik zal apen van die apen maken,
dat is hun noodlot.
Horton is de grootste held van allemaal.
Horton, ga.
Nee, die kant op.
Naar de top van berg Nool, zo
snel als licht, ik ben onderweg.
Sorry, kleine kerel.
Het komt wel goed met jou, denk
gewoon genezende gedachten.
Horton, kijk.
Wij hebben allemaal onze eigen
klaver, met werelden erop.
In mijn wereld is iedereen een pony...
en ze eten allemaal regenbogen,
en poepen vlinders.
Dat is prachtig, Katie.
op een vreemde manier.
- Mijn wereld heet Jessica Land...
en iedereen aanbidt Koningin Jessica, omdat
Jessica zo mooi is.
Jessica? Dat was fantastisch.
Mama, doe voorzichtig, mijn
beste vriend Frederick leeft daar.
Rudy, niemand leeft daarop,
dat is niet mogelijk.
Die Horton is een lastpost.
- Mama, je bent zo raar, doe mij dat niet aan.
Lieverd, ga naar je kamer.
Het is goed.
- Wat denk jij dat je aan het doen bent?
Jullie zitten in de problemen.
Hebben jullie vergeten wat wij
besproken hebben?
Nee, ik ben een olifant.
Olifanten vergeten nooit.
Het is eigenlijk een vloek. Ik herinner
mij dat ik op mijn hoofd stond...
en jij zei m.., en ik keek op en jij zei:
'wat ben je aan het doen'?...
ik zei dat ding over dat stofje, en
jij trok aan mijn oren...
en jij trok mij aan mijn voorhoofd.
Dat heb jij gedaan.
Geef mij die klaver, Horton.
Nu.
Nee.
Nee.
- Ja.
Weet jij zeker dat jij dit gevecht
wilt vechten, Horton?
Omdat ik jou beloof, dat het heel gemeen,
heel snel gaat worden.
En jij jezelf moet afvragen, wil ik
hier echt allemaal doorheen gaan?
Voor een klaver?
Neem het van mij aan, Horton...
Dat wil je niet.
Dus geef het hier.
Nee. Ik kan het niet aan jou geven.
Er zitten mensen op dit stofje.
Toegegeven, het zijn hele kleine mensen,
maar een mens is een mens.
Het maakt niet uit hoe klein.
Jij bent net de lijn overgegaan, Horton.
En ik laat jou betalen.
Die Horton is een lastpost, hij laat
de kinderen hun fantasie gebruiken.
Het is ziek.
Ik moet dit stofje naar de top
van de berg Nool krijgen, z.s.m.
Wat dat ook betekent, waarschijnlijk
zo snel als maar mogelijk...
Ik bedoel, hoe moeilijk kan dat zijn.
Het is gewoon een rechte val,
naar een zekere dood.
Dit ziet er een beetje wankel uit.
Geen zorgen maken.
Blijkbaar, toen ze deze brug
bouwden, hielden ze er rekening mee...
dat olifanten er hier overheen
zouden gaan.
Juist, dat voelt goed, ik zal gewoon...
Moed.
- Dat is waar.
Hallo, hoe gaat het vandaag,
mijnheer de burgemeester?
Zeg eens A.
Uitspugen, alstublieft.
Ik denk dat een paar van deze
planken vervangen kunnen worden.
Ik moet gewoon licht denken.
Ik ben licht als een veertje.
Ik ben licht als een veertje.
Zwaar veertje.
Dit zal een beetje pijn doen.
Ik ben lichter dan een veertje.
Wat is lichter dan een veertje?
Lucht. Er is niets lichter.
Dus naar mijn mening...
dat hoe meer lucht ik heb...
des te lichter...
ik zal zijn.
Volgende, alstublieft.
- Goed dit was absoluut afschuwelijk.
Als ik mijzelf gewoon opdruk...
probeer niet in paniek te raken.
Dat had een ramp kunnen worden.
Ik voel mij nu erg goed.
Misschien komt dat omdat ik nu
een nieuw doel heb.
JoJo, ik heb jouw hulp nodig.
Kan jij mij helpen?
Goed, als eerste wil ik dat jij naar
de meisjes hun kamer gaat.
Neem Hedy's gespaarde collectie mee,
en kijk niet zo naar mijn arm...
berg Hooly's collectie op,
en dan, weet je wat...
let op alles wat kan breken
of in stukken kan vallen.
Kijk eens heel erg goed...
begrepen, bedankt, JoJo.
Hier, en dat daar...
Hallo, jij bent laat thuis.
- Sorry schat, ik had gewoon...
iets bij de tandarts laten doen,
aan mijn arm.
Wat was dat...?
Wat ben jij aan het doen?
- Wat bedoel je?
Ik ben geen detective Ned, maar
jij hangt aan de kroonluchter.
Ik dacht dat het er beter uitzag,
zo kan het niet op ons vallen...
en ons platdrukken terwijl wij slapen.
Wat is er aan de hand?
Schat, heb jij ooit het gevoel gehad...
dat er naar je gekeken wordt?
Ja, zeker.
Dat denk ik wel.
- En dan krijg je het gevoel...
dat het ding dat naar je kijkt,
is misschien...
een gigantische olifant.
En dan krijg je dat rare gevoel, dat
jouw wereld eigenlijk een klein stofje is.
En dat die olifant, waar ik net
over aan het praten was...
het rond draagt op een bloem,
en dan realiseer jij je...
dat als je dat aan iemand vertelt,
denkt die dat je gek bent, maar...
je voelt steeds de verantwoordelijkheid
om iedereen veilig te houden.
Ken jij dat gevoel?
Weet je? Ik moet nee zeggen.
Ken jij dat gevoel?
Nee.
Ik denk dat het tijd is om
onder de wol te kruipen.
Lieverd, ik weet dat jij onder
een hoop stress staat...
en als jij olifanten en bloemen ziet...
dan is dat goed. Maar vertel niemand
dat verhaal, goed? En denk er aan...
het is niet het einde van de wereld.
Het einde van de wereld?
Horton aan de burgemeester.
Ontvangt u mij, burgemeester?
Ik heb hier een vreselijke ontvangst.
En zo dan? Als ik heel erg dichtbij
kom, kunt u mij dan horen?
Ja, dat heb ik ontvangen.
Zijn wij al op die veilige plek?
Bijna. Ik ben er zeker van, dat
het ergste deel achter de rug is.
Hier spreekt uw olifant, ga zitten, geniet
van de rit, en we zijn zo bij de berg Nool.
Nee, je kan geen ijs bij
het ontbijt krijgen.
Wie is dat?
Is daar nog iemand anders?
Dat zijn mijn vrouw en kinderen.
Hebt u een gezin?
- Dat heb ik zeker.
Een prachtige vrouw,
zesennegentig dochters...
en één zoon.
Bezig baasje.
- We delen allemaal één badkamer.
Je weet hoe dat is.
- Nou en of ik dat weet.
Badkamer?
Lieverd, jij weet dat je op het dak bent?
Wat is dat? Nee, je moet naar bed, papa
is aan het instorten.
Wat ben je nu weer van plan?
Ik wilde de kinderen net naar bed gaan
doen, als ik van het dak af ben...
en dat is wat er gebeurd is. Juist.
Papa? - Ja?
- Mag ik een glas water?
Natuurlijk.
- Ik ook. - Ik drie...
Een heleboel vloeistof.
Jij bent net degene die ik nodig heb.
Ja, ik realiseer dat wij de laatste tijd
het niet eens zijn met elkaar...
en dat is het meeste mijn schuld.
Het is waar.
Weet jij wat ik heb geprobeerd te doen?
Ik heb mijn droombeeld over jouw toekomst
opgedrongen aan jou.
Laat ik dit heel duidelijk maken.
JoJo, jij kan elke burgemeester worden,
die jij maar wilt zijn.
Praktisch, sterk en stil, openhartig,
dat is jouw keuze.
Goed, ik voel mij veel beter.
Ik verwacht grote dingen van jou,
jonge man. Grote dingen.
Goed, welterusten.
Goed spul. Goed gesprek.
Toen sloop JoJo naar buiten, hij voelde
zich eenzaam en verdrietig...
tragisch genoeg, niet begrepen
door zijn vader.
En waar ging hij zo laat naar toe?
Naar de verlaten Toren van Whoville,
waar ze Sterren Bestuderen...
Een plaats waar de jongen zich
tevreden voelde, en vrij...
een plaats waar hij kon zijn,
wat hij wilde zijn.
En wat was daar binnen? Ik zou
het zeggen als ik kon...
maar daar boven, was de kangoeroe
niets goeds van plan.
Mag ik nu naar buiten komen, mama?
- Nee, Rudy, blijf in je kamer.
Maar mama...
- Blijf binnen.
Aan het eten, ga weg.
- Ik weet dat u druk bent, maar ik...
heb uw hulp nodig.
Het is Horton.
Hij is bezeten geworden
van een klaver.
En hij denkt echt dat er kleine mensen
op zitten.
Ik wil dat die klaver vernietigd wordt.
- Natuurlijk, dit is een grote zaak...
voor jou.
Ik zou het zelf wel doen...
maar omdat ik een dame ben, wil ik
mijn handen liever niet smerig maken.
Maar ik heb gehoord, dat jij
daar geen problemen mee hebt.
Nee, geen probleem.
Makkelijk genoeg, maar...
ik doe dit alleen voor een prijs.
In ruil voor een paar gloednieuwe...
nee, deze kleine kangoeroe.
Wat Rudy? Mama denkt er over na.
Nee bedankt, na er over gedacht
te hebben...
denk ik dat ik de Wickersham broers,
dit voor mij laat opknappen.
Ja, natuurlijk, de Wickersham's, die
zijn een chique onderneming. Wacht...
Nee, je kan niet naar Wickersham gaan.
Nee, de Wickersham's zijn perfect
voor deze baan.
Maar dat zijn apen, dat is niet eng.
Toch bedankt, misschien de volgende keer.
Wacht.
Dit is wat ik zal doen, bij die
geliefde klaver...
ik zal het pakken, ik zal
het vermorzelen...
en ik zal het verslinden.
Groter dan het eruit zag,
één ogenblikje.
Wacht even.
Dan braak ik het uit...
en dan ga ik het de tweede keer
verslinden.
Dus twee keer verslonden.
Dat is leuk.
Maar ik denk dat ik met
de Wickersham's ga praten.
Wacht.
Hier is het beste gedeelte...
ik doe alles... gratis.
Dat is zonder kosten.
Wat denkt u?
Afgesproken.
- Ja, gescoord...
ik bedank u.
U zult er geen spijt van krijgen.
Burgemeester.
Doe open, Hr. de Burgemeester.
Kom alstublieft hier.
Het sneeuwt. In de zomer.
Ja, dat is het.
Het is een dramatische verandering
in het weer.
Alsof we een stofje zijn,
die wel door de ruimte drijft.
Ik weet niet hou u dat wist. Maar op
de één of andere manier wist u dat.
En Whoville is op weg naar een ramp.
Wat?
- Niets.
Ik ga er mee aan de gang.
- Het is aan ons...
om de mensen van Whoville te redden.
Nog iemand?
Goed.
Nee, geen standbeeld.
Dit is geen pretje, dit is een soort
van einde.
Lieverd.
Nee, gevaar.
Hou meteen op met pret maken.
Dit is gevaarlijk.
We zitten in grote problemen hier
beneden. Het is gebeurd, het sneeuwt.
Middenin de zomer.
Het is het einde van de wereld.
Wacht even, burgemeester. Ik denk
dat ik weet wat uw probleem is.
Is het zo beter?
Dat lijkt gewerkt te hebben.
Ruik ik pinda's?
- Ja, dat is mijn favoriete hapje.
Maar die blijven een beetje hangen.
Frederick, nee.
Wacht even, Hr. de Burgemeester.
Ik moet misschien even vechten.
Gevonden olifant kan erg gevaarlijk zijn.
Jij bent naar gedonder gekomen, maatje.
Als jij trekt in problemen hebt, dan kan
je van een salade bar eten. Neem een hapje.
Ik hoorde jou rennen.
- Morton?
Doe dat niet.
Horton, daar ben je.
We hebben problemen.
Hoorde je dat? Nee, ik ben hier, oké.
Luister. Nee, ga.
kangoeroe, is gek geworden.
Knettergek. Ze vertelt iedereen dat
jij uit Nool geschopt moet worden.
Heeft zij dat gezegd?
Ik dacht dat wij vrienden waren.
Ik heb gehoord, dat zij naar Vlad
is gegaan.
Vlad. Ik ken twee Vlad's.
Is het de slechte Vlad, of het konijn Vlad?
Die de koekjes maakt.
Ja, Horton. Zij stuurt jou een konijn
met koekjes.
Ik denk dat wij kunnen aannemen,
dat het de slechte Vlad is.
Ja, dat is goed gedacht.
Dus, als jij oké bent met reusachtige
messcherpe klauwen...
die het vlees van jouw lichaam
scheuren...
zorg dan dat je die klaver kwijtraakt.
- Dat kan ik niet.
Ik heb het de burgemeester belooft.
Ik meende wat ik zei, en
ik heb gezegd wat ik meende.
En een olifant kan je voor
honderd procent vertrouwen.
Alsjeblieft, voor mij, voor deze éne keer...
wees dan betrouwbaar voor
negenennegentig procent van de tijd.
Ik ben nog nooit negenennegentig procent
van iets geweest.
Ik denk dat ik fantastisch ben,
kom op dus.
Ik meende wat ik zei, en
ik heb gezegd wat ik meende.
Ik zeg het niet.
Je kan dat de hele dag doen,
het gaat niet gebeuren.
Een olifant kan je voor
honderd procent vertrouwen.
Dat klopt, dat is mijn code.
Mijn motto.
Maar bedankt voor de waarschuwing.
Motto, oké. Maar let op de lucht.
Let op de lucht.
Burgemeester, u moet iedereen
onder de grond zien te krijgen. Nu.
Ik wil u niet alarmeren, maar er
is een goede mogelijkheid...
dat wij worden aangevallen door
een gigantische vleesetende vogel. - Wat?
Er is een kleine kans, dat het een konijn
met koekjes is, maar ik zou er niet op rekenen.
Die zijn ontzaglijk.
- Burgemeester, bent u daar?
Ja, dat is een geweldig idee.
Het is alleen...
om iedereen gemobiliseerd te krijgen, moet ik
de goedkeuring hebben van het gemeentebestuur.
En die luisteren nooit naar mij.
Ik ben al een paar keer een sufferd genoemd.
Ik kan het niet doen.
- U moet met ze praten, burgemeester.
Goed, luister...
Dat is absoluut geen konijn.
Ik ben hem kwijt. Wilde hem verliezen,
en ik ben hem kwijt.
Is die boom wel echt?
- Hou je vast, Whoville.
Dit gaat er hard aan toe.
Nu ga je het krijgen.
Maak je klaar voor het beste.
Laat mij met rust.
Ik weet dat hij ergens tevoorschijn springt.
- Hallo.
Schaakmat.
Nu is het tijd voor mij om de klaver te nemen,
en alle kleine mensen plat te drukken...
Sorry, hier gaan wij eruit.
Recht in mijn snavel.
Mooie lijn, jammer dat ik die dingen
niet later kan bedenken.
Burgemeester, is alles goed met u?
Nou, min of meer.
Wat is er gebeurd? De vogel?
Ja, hij viel mij aan. Burgemeester...
uw mensen zijn in gevaar.
Weet je wat? Ik ga het doen.
Ik ga daar naar toe, en ik ga ze
vertellen wat er aan de hand is.
Perfect. Ga nu, snel.
Hr. de Burgemeester, er is iets
niet goed.
Mijn kelder, is op zolder.
Het wetenschapsmuseum, is geschiedenis.
Wat is er aan de hand, Hr. de burgemeester?
Ik verklaar dat er
een noodtoestand is.
Maak je geen zorgen, de burgemeester
doet alleen maar of hij een idioot is.
Whoville is in vreselijk gevaar...
Iedereen moet meteen naar
de ondergrondse opslagruimte gaan.
Laten we dit democratisch doen.
Wie wil de vreugde en glorie van het
honderdjarige feest...
van Whoville laten doorgaan zoals
dat het plan was?
En wie, zoals de burgemeester...
denkt dat het beter is, om het
honderdjarige feest van de Who's...
door te brengen in een ondergrondse
opslagruimte.
Ja.
Wacht, jullie moeten naar mij luisteren.
Onze hele wereld kan exploderen.
Nog veel sneller. En onze wereld
maakt niet dat geluid.
De mensen hebben gesproken,
Hr. de Burgemeester.
Het is afgelopen met je.
Niemand gelooft je.
Niemand steunt je.
Horton gelooft mij.
Wie is Horton?
Horton, is een gigantische olifant
in de lucht.
Je hoeft niet te kijken, hij is
onzichtbaar. En hij is degene...
die zijn leven waagt, om te zorgen
dat Whoville...
dat trouwens een stofje op
een klaver is...
in veiligheid komt.
Ik kan het bewijzen. De stem van Horton
komt uit deze hoorn.
Ik heb alle Who's verzameld
op het stadsplein.
Laat ze weten, dat jij daar bent.
Dit is dan een situatie met veel
spanning.
Ik ga hier eigenlijk een beetje af.
Ik weet het.
Horton, we wachten.
Tijd om iedereen te laten zien, dat
jij bestaat, en...
en er aan toe te voegen, dat ik
geen sufferd ben.
Wacht. Iedereen, kijk naar de wind.
Wat denken jullie dat dat betekent?
Het betekent...
blijkbaar...
laat de vlieger race beginnen.
Wat jammer voor jou, Horton.
Mijn hersens bevriezen.
Geef mij mijn stofje terug.
Deze keer niet, jongen.
Het spijt mij dat ik je
zo teleurgesteld heb.
Dit is veel groter dan mij.
Haal de familie bij elkaar, en zorg
dat ze ergens veilig zijn.
Dat zal ik doen.
Ik geloof je.
Nu heb ik je, olifant.
Nee.
Nee.
Burgemeester? Is er iemand?
Iemand?
Klaver voor klaver vond hij, maar degene
waar hij naar zocht was niet in de buurt.
Burgemeester?
En tegen de middag, was arme Horton,
meer dood dan levend...
en plukte en zocht, en stapelde er...
Negenduizenden vijf op.
Hallo? Het spijt mij dat
ik u lastig val.
Niemand.
Klop, klop.
Nu zou je moeten zeggen:
'Wie is daar'?
Als daar iemand zou zijn.
Snap je? Wie is daar.
De hele dag zocht hij.
Hij zocht maar door.
Tot hij bijna geen hoop meer had.
Nee, alsjeblieft, nee.
Dit is niet eerlijk.
Maar wacht. Zou dit die éne zijn?
Was al het gezoek nu eindelijk gedaan?
Ja, dit was het uur. Horton had het gevonden
uit drie miljoen bloemen.
Burgemeester, ik heb u gevonden.
Burgemeester, bent u daar?
Burgemeester?
Burgemeester?
Burgemeester, bent u daar?
Burgemeester?
Burgemeester?
Burgemeester?
Burgemeester.
Nee, dit is Floyd.
Kan ik een boodschap aannemen?
Burgemeester? Alles is goed met u.
Horton, hou daar mee op.
Sorry, dat moet er hard aan toe
gegaan zijn daar beneden.
Ik was bezorgd over u.
De burgemeester had gelijk.
Papa.
Alles is goed met mij.
En met jullie ook.
Inwoners van Whoville...
ik wil jullie voorstellen aan
onze vriend...
Horton.
Hij zal ons gaan helpen.
Ik heb het begrepen.
Dit is de uitdaging.
Het is afgelopen met u in deze stad.
Hebt u dat begrepen.
Afgelopen met u, sufferd.
Ik maakte maar een grapje.
Dat was een goeie.
- Dit is mijn vrouw, Sally.
Jij bestaat echt. Dit betekent dat
mijn man niet gek is.
En een paar van mijn dochters, Hedy, Holly,
Hooly, Hilda, en Heathy. - Hallo.
En hier is Mevr. Yelp, mijn trouwe assistent.
En dit is dokter Larue.
- Jij hebt ons gered.
En Bert, uit de provincie.
En Mevr. Quilligan, en Hr. Farfoogan,
van de Cloogan Farfoogan's.
En de oude man in de badkuip.
- Laten we de arme jongen niet overweldigen...
hij zal al die namen nooit onthouden.
Ik doe mijn best.
Sally, voorzitter, Hedy, Holly,
Hooly, Hilda, en Heathy.
Mevr. Yelp, dokter Larue, bert
van de provincie, Mevr. Quilligan...
Hr. Farfoogan, van Cloogan Farfoogan's...
en was daar niet een oude man
onder de ***.
Badkuip.
- Ja.
We zijn allemaal hier, Horton.
En we geloven allemaal in jou.
Dat is fantastisch.
En die verantwoordelijkheid, neem
ik niet lichtvaardig.
Ik beloof jullie een toekomst, die
veilig, gezond en stabiel is.
We zullen een wereld creëren, waarin
elke Who, drie onuitwisbare rechten heeft...
wat op een later tijdstip
beslist zal worden.
En we zullen een stofje plaatsen op
berg Nool, voor het einde van dit decennium.
Die olifant is gek, grote goedheid.
Ik moet het aan iedereen vertellen.
Ik moet naar de kangoeroe.
Vlug, voor ze het ontdekken.
Je had mij moeten zien, ik
heb de olifant echt op zijn donder gegeven.
Ik heb hem opgejaagd, hem gemarteld, en in
miljoenen kleine olifanten stukjes gebroken.
Het was mooi, echt mijn beste werk.
Klassieke Vlad.
- En de klaver?
Het is afgelopen met de klaver.
Horton zal die in geen miljoen jaar vinden.
Luister, klaver is voorgoed weg.
Ik zag Horton, en hij praat nog
steeds tegen die klaver.
Idioot.
Ik ben een pro. Je hebt het
tegen mij.
Kom op, laten we niet vergeten
dat ik dit gratis heb gedaan.
Wat gebeurt er met de jungle van Nool?
Er was eens een tijd, toen mensen
mensen waren.
En dat stofjes, stofjes waren.
Ik zeg, als je het niet kan zien,
horen of voelen...
dan bestaat het niet.
Onze manier van leven wordt aangevallen.
En wie leidt die aanval?
Wacht even. We praten over Horton.
Jullie kennen hem allemaal.
Hij zou nog geen vlieg kwaad doen.
Behalve die vlieg waar hij op ging zitten.
En dat deed hij niet met opzet.
Hou je kop, muis.
- Ja, dat is raar.
Mijn brownies branden aan,
ik moet gaan.
Laten wij iemand die moeilijkheden
veroorzaakt zoals Horton...
de geest van onze kinderen vergiftigen?
Wat? De kinderen.
Als Horton de kinderen vertelt,
over een wereld buiten de jungle...
laat hij ze twijfelen aan gezag.
Wat leidt naar...
anarchie.
- Ja.
Horton moet betalen.
- Het is dat stofje.
We moeten iets doen.
- Voor de kinderen.
Voor de kinderen.
Laten wij hem hier mee wegkomen?
Morton, ik heb jou gezegd,
honderd procent.
Morton, ga eens een beetje
sneller.
Ik ben het niet.
Ik zie het, het is een boze ***.
Sorry Morton, ik dacht dat jij
het was, die al dat...
Verdorie.
Rennen, Horton.
Laten we hem vastbinden.
Laten we hem pakken.
Hé jongens, zagen jullie dat?
Allemaal tegelijk.
Jullie zien er goed uit, als een kudde.
Kijk eens naar de rotzooi, die jij
voor jezelf gemaakt hebt.
Al dat kabaal, over een domme bloem.
Het is een stofje.
- Juist.
Het is eigenlijk flauw. Al dat gepraat, over
jou vastbinden, en in een kooi stoppen...
we hoeven niet in details te gaan.
Het punt is, deze boze ***...
Al de moeilijkheden waar jij in bent...
dat kan allemaal weggaan.
Echt?
- Natuurlijk.
Je hoeft alleen maar toe te
geven, aan iedereen...
dat er geen kleine mensen wonen,
op dat stofje.
Dat jij ongelijk had, en dat ik gelijk had.
Als jij dat doet, gaan de dingen weer
net zo als zij waren.
Maar, als jij dat niet doet...
dan moet jij de prijs betalen.
Dus, ik moet gewoon zeggen
dat het niet waar is.
Ga je gang, bind mij vast. Stop mij
in een kooi. Doe wat je maar wilt...
maar er zitten mensen op dit stofje.
En er is een burgemeester, en die
heeft negenenzestig dochters...
en een zoon, die heet JoJo. Ze delen allemaal
een badkamer. Wat dat ook mag zijn.
En ook al kun je ze niet horen,
of zien...
een mens is een mens.
Maakt niet uit hoe klein.
Dat was prachtig, Horton.
Bind hem vast, stop hem in een kooi...
stop dat stofje in een kokende pot met olie.
Zij geloven niet dat wij hier zijn.
We moeten wat lawaai maken.
Wij zien hier.
Wij zijn hier.
Wij zijn hier.
- Kom op.
Allemaal.
We zijn hier.
Hierdoor zal je nooit meer verhalen vertellen,
over mensen op stofjes.
Luister, daar zijn ze.
Bind hem vast, stop hem in een kooi.
- Het werkt niet.
Ik kan u horen, maar hun oren
zijn niet goed genoeg.
We moeten luider zijn.
Iedere Who moet lawaai maken.
Iedereen.
We zijn hier.
JoJo, waar ga je naar toe?
We hebben elke stem nodig.
Jullie moeten wat lawaai maken daar beneden,
of we worden allemaal vernietigd.
De burgemeester greep een trommel,
en begon er op te slaan.
En alle andere Whoville's maakten herrie.
Zij ratelde op tinnen borden,
sloegen op pannen...
op vuilnisdeksels en veenbessen kannen.
Ze bliezen op een hoorn, en stoten
op grote tuba's.
En op trommels en op een fluit.
Kunnen ze ons nu horen?
Luister, alsjeblieft.
Het is het mooiste wat je ooit
hebt gehoord.
Ik *** niets.
Ik denk het niet, maar blijf
het proberen.
Weet je zeker, dat iedere Who in
Whoville het aan het proberen is?
Waar is JoJo?
- Waarschijnlijk bij de oude sterrenwacht.
Er is een grens.
Jij hoort dat deel niet aan te raken.
Heb jij dit gebouwd?
Ze maken een vergissing.
Dit gaat jou niet aan lieverd.
Terug in jouw buidel.
Iedereen. Niet stoppen.
Blijf doorgaan.
Dit moet het doen.
Kunnen ze het horen?
- Nee.
Wat er ook gebeurt, ik had
geen betere zoon kunnen hebben.
Kom op. Blijf doorgaan.
Nee.
Stop.
Ik *** het.
Ze zijn daar.
En dat gat, dat extra kleine gaatje,
dat deed het hem.
En al dat Who lawaai barsten
uit de klaver.
Ik *** het. Ik ook.
Rudy, geef dat aan mij.
Rudy, ga terug in de buidel.
Nu.
Nee, mama.
Wickersham's, pak die klaver.
Iemand? Pak het van hem af.
Het is je gelukt, burgemeester.
Het is je gelukt.
Het is ons gelukt.
Goed gedaan, zoon.
Oké, burgemeester.
- Papa, jij bent één van de beste.
Rustig aan, iedereen. Rustig.
Hallo, Vlad.
Dat zou ik niet moeten doen, maar...
Dat is een leuk gebaar.
Ik ben hopeloos hierin. Emotioneel.
Hier komt de waterglijbaan.
Er zijn zoveel mensen om te bedanken.
De goede mensen van Nool...
die mij in een kooi stopten,
en mij prikten met stokken.
Dat was ik.
- Mijn maatje, Morton...
die de enige was die naast mij stond.
Nou, niet vlak naast mij.
Hij verstopte zich in de bosjes, en stuurde
goede gedachtes naar mij.
Klein.
- Maatje, jij bent een strijder, dichter.
En vooral wil ik de burgemeester
van Whoville bedanken.
Die vanaf het begin in mij geloofde.
Wij gaan jou missen.
Wat moeten we zonder jou doen, Horton?
Maak je geen zorgen, ik ben
altijd in de buurt.
En zelfs als ik mij afvraag, dan
hou ik het voor mijzelf.
Jij bent een kaars in het raam.
Op een koude donkere winternacht.
- Een geweldig voorbeeld.
En zo eindigde dus alles goed, voor
zowel Horton en de Who's.
En voor allemaal daar in de jungle,
zelfs voor kangoeroes.
Dus laat dat een les zijn, voor
ééntje en voor allemaal.
Een mens is een mens...
het maakt niet uit hoe klein.
Vertaald en gesynct door SUURTJE
Sync dvdrip: Danga