Tip:
Highlight text to annotate it
X
Herhaal wat ik zeg, oké?
Dit is vertaald door Geffen.
Paul, laat me met rust.
- Bon appé***.
- Bon appé***.
Boter.
Dit moet je proeven.
Alsjeblieft.
Ik bedoel...
- Ik weet het.
- Maar ik...
Ik weet het.
Zie je dat! Paul, het is zo mooi!
Rij wat langzamer.
Sorry.
Dit is het. Kijk, stop.
Ik kan niet geloven dat we hier mogen wonen.
Paul!
Gaan we nu de fout in?
Hadden we in Brooklyn moeten blijven?
Wij zullen van Queens gaan houden.
Queens is geweldig.
De verhuiswagen is er.
Gaat het?
Alles is gevallen.
Wat doen we hier?
Herhaal wat ik zeg.
- 275 vierkante meter.
- 275 vierkante meter.
Plus, het is vlak bij jouw kantoor.
Plus, het is vlak bij mijn kantoor,
maar we hoeven niet te verhuizen.
We kunnen van de huur afkomen,
Alles weer inpakken en in de Jeep gaan wonen.
Je hebt gelijk.
- Eric, wat is dat geluid?
- Welk geluid?
zal het zo elke nacht zijn?
Misschien.
Jule?
Het is Versailles.
Ik ben zo blij dat je het mooi vindt, schat.
Goede morgen,
Lower Manhattan Development Corporation,
LMDC.
Lower Manhattan Development Corporation,
Julie Powell.
- Mijn zoon stierf in de tweede tower.
- Het spijt me.
Het spijt me heel erg.
Bent U degene die ik moet spreken als ik
de overlijdensadvertentie niet goed vind...
- die vanmorgen in de krant stond?
- U kunt met mij spreken.
- Heeft U enige autoriteit?
- Nee.
Ik wil iemand met autoriteit spreken.
Ik vind het gewoon niks.
Ik vind het ook niks.
Jullie zijn een stelletje
harteloze Bureaucratische sufferds.
Ik ben geen harteloos Bureaucratische sufferd.
Ik ben gewoon iemand in een bureauhokje,
en ik geef mijn uiterste, mevrouw.
Dit is mijn zesde telefoontje
en ik *** alleen maar...
dat ik een formulier moet invullen
om recht te hebben op de verzekering.
U heeft daar recht op. Maar, ik bedoel,
Zal ik hem ander voor u invullen,
Maar dan moet u nog steeds even hier komen
om het te ondertekenen.
- Naar uw Bureauhokje?
- Ja.
Ik leef erg met u mee,
Mr Diamond, maar...
u heeft helemaal geen idee,
Ms Powell. U heeft geen idee.
- Schreeuw alstublieft niet tegen mij.
- Deze gang van zaken is compleet inefficiënt.
- Wilt u stoppen met schreeuwen.
- Het is belachelijk.
- Mijn driejarig kind kan beter helpen.
- Ik ben uw vriend hier.
Nu zeg de dokter dat er fiberglas
in zijn longen zit.
Hij hoest. Hij houdt niet op met hoesten.
Ik weet niet wat ik moet doen.
Zijn vrouw zegt dat er zoveel rotzooi in
zijn longen zit dat hij niet meer kan ademen...
en de verzekering wil niet betalen
voor medicijnen die het kunnen verlichten.
- Laat haar de gezondheidsdienst bellen.
- Maar dat is een antwoordapparaat.
Andrea Gomez in het burgemeesters kantoor.
Dank u.
Chocoladetaart.
- Weet je wat ik zo heerlijk vind aan koken?
- Wat?
Ik vind het heerlijk
dat na een onzekere dag...
en ik bedoel onzeker,
dan kom je thuis en je weet...
dat als je eigeel bij chocola voegt
en suiker en melk...
het stijf wordt. Dat is zo`n troost.
Slechte dag?
wanneer is deze taart nu klaar?
Zo, maar ik moet eerst nog
slagroom maken en het laten afkoelen.
Ik kan niet wachten.
het is een meesterwerk.
Ritueel Cobbsalade lunch morgen.
Beangstigend, beangstigend.
Metro.
Hoe gaat het?
Wat mag het zijn, dames?
Ik wil graag een Cobbsalade,
zonder blauwe kaas.
- Cobbsalade, geen bieten.
- Cobbsalade, geen bacon.
- Cobbsalade, geen eieren.
- Oké, zeg hun...
Luister goed, Tracy. Zeg hen
dat ze het bod moeten verhogen naar 185.
- Daar gaat ze.
- Herhaal het, Tracy.
- 1-8-5.
- Wat gebeurt er?
En bel mij als ze reageren.
Mijn assistente.
Je hebt er eigenlijk niets aan.
Weet ik. Gisteren zei ik tegen Allison...
'Ga na de apotheek,
haal een paar zwarte ***’s.'
Ze kwam terug en zei,
'Ze hadden er geen.'
Ik vroeg,
'Heb je het nog ergens anders geprobeerd?'
Bij Bloomingdale's.
Je kan toch bij Bloomingdale's kijken?
Ik snap het niet.
Kon ik maar mijn eigen assistente zijn.
Dat kan wel.
Ontsla haar,
en huur vervolgens niemand in.
Nee, zo bedoel ik het niet, Julie.
Momentje.
- Die zijn leuk.
- Bedankt.
Zeg hun 190, 1-9-0. Geweldig.
'1-9-0.' Wat? Wat ben je van plan?
$190 miljoen.
We stellen een pakketje samen in de binnenstad.
Da`s mooi, Cassie.
Wat voor pakketje?
Gebouwen.
We slopen ze allemaal
en bouwen wolkenkrabbers.
- op je pakketje.
- Dank je.
Genoeg over jou, nu ik.
Vanaf gisteren, ben ik senior vice-
president met de leiding over corporate publicity.
- Nee.
- Wat betekent dat ik salarisverhoging krijg...
en ik nu een half miljoen dollar kan lenen
met een rente van 2% als ik wil.
- Geweldig.
- Als je wilt?
- Hoe is het op jou werk, Julie?
- Het is...
- Ik kan het me voorstellen. Hartverscheurend.
- Zo veel ellende.
- Pijnlijk.
- Niet slecht bedoeld.
- Sorry. helemaal vergeten.
- Excuseer mij.
Hé, Jules? Laat me je interviewen
voor een artikel dat ik schrijf.
Tuurlijk, Annabelle, mooi. het is me een eer.
Bel Julie over het interview.
Nee.
Waar gaat het artikel over?
Het gaat over onze generatie, die 30 wordt.
Mensen die 30 worden,
ik heb het zo druk.
Ik weet niet wanneer ik tijd voor je kan maken.
Heel even, ik wil jou niet zien,
jij wil mij toch zien.
Ja. Zou het tijdens het ontbijt kunnen?
ik geloofde haar. Ik ben een idioot.
Ze zei,
'Het gaat over onze generatie die 30 wordt.'
Wat had je verwacht?
Annabelle was altijd al een leugenaar.
'Julie Powell, eens de redactrice van
het Amherst literair magazine...
'Zij die het zou gaan maken...
heeft 8 jaar geprobeerd
haar roman te schrijven...
en werkt nu in een bureauhokje
als een gemiddelde bureaucraat...
waar ze mensen helpt om te gaan
met de nawerkingen van 9l1.'
Oh, God, je hebt het van buiten geleerd?
Hoe zielig is dat.
Ze heeft zoveel weggelaten.
Maar, de foto was goed.
- Ik leek dik.
- Alleen je gezicht maar.
Ben ik nog vergeten te vertellen.
Weet je wat Annabelle nu doet?
- Sarah vertelde het me. Een blog.
- Waarover?
Wat bedoel je 'Waarover'?
Een blog over Annabelle.
Over elke gedachte
die door haar hersenen schiet.
Haar domme, smakeloze, nietszeggend...
Ik zou een blog kunnen schrijven.
Ik heb gedachtes.
En je bent een schrijfster,
Dat kan ik van Annabelle niet zeggen.
- Was dat maar waar.
- Je hebt een roman geschreven.
Een halve roman,
en niemand wilde die uitgeven.
Je bent geen schrijver
als niemand je werk publiceert.
Dat is het geweldige van blogs.
Je hebt geen uitgever nodig.
Je gaat online,
drukt op enter en klaar, uitgegeven.
Waar zou ik een blog over schrijven?
Jij bent een redacteur,
ik luister.
Waarom schrijf je geen blog over
hoeveel je van Queens houdt?
Dat wordt een blogje.
Je kan over je werk schrijven.
Als ik een blog over mijn werk schrijf
en iemand van het werk zou het lezen...
- Ik bedoel, hallo.
- Dit is lekker.
Dit is echt lekker.
Trouwens, de bedoeling van een blog is dat
je even weg bent uit de dagelijkse sleur.
Zoals het koken dat voor mij is.
Het haalt mij uit de dagelijkse sleur.
Schrijf dan een blog over koken.
Ik ben geen echte kok,
niet als Julia Child of Mario Batali.
Julia Child
was niet altijd Julia Child.
Als ik echt koken zou willen leren...
zou ik gewoon Julia Child`s kookboek
gaan volgen.
Ik zou daarover kunnen bloggen.
Ik heb haar boek.
Ik stal het van mijn moeder
Toen ik acht was, kwam mijn vaders baas
bij ons eten, dat was nogal speciaal...
en mijn moeder maakte boeuf bourguignon.
Maar het was geen gewone boeuf bourguignon.
Het was Julia`s boeuf bourguignon.
En het was net of zij er was,
Alsof Julia er was, in de kamer...
aan onze zijde
net als een grote goede fee.
En alles zou goed komen.
Ik ga nu proberen om
dit ding om te gooien...
Wat nogal een uitdaging is.
Zij veranderde alles.
Voor haar waren het diepvriesmaaltijden
en blikkenopeners en marshmallows.
Voorzichtig met marshmallows.
Als je iets omgooit...
moet je gewoon overtuigd zijn
dat je het kunt.
Zeker als het een losse substantie is als...
Dat ging niet helemaal goed.
Maar, weet u, toen ik het omgooide...
- Had ik niet de moed die ik nodig had...
- Zij is zo aardig.
ik had het.
Maar je kunt het weer bij elkaar rapen.
En je bent alleen in de keuken.
Niemand ziet het?
Parels. Die vrouw draagt parels
in de keuken.
je moet gewoon oefenen,
net als pianospelen.
Ik ben Julia Child.
Bon appé***.
- Bon appé***.
- Bon appé***.
Bon appé***.
Julia Child is de medeauteur van het boek
'Meester worden van de Franse keuken.'
Bon appé***.
'Voor de Amerikaanse kok zonder personeel.'
Dat ben ik inderdaad.
Oké, volgend probleem.
Ik heb nog nooit een ei gegeten.
En ik heb nogal last van maagzuur.
We ruilen.
Dus ik ga alles uit
Julia Childs kookboek koken...
en schrijf er een blog over.
- Ik heb een deadline nodig.
- Waarom?
Anders wordt het net als
al het andere wat ik gedaan heb.
Ik heb nog nooit iets afgemaakt.
Het is de waarheid.
Weet je waarom?
- A.D.H.D.
- Heb jij A.D.H.D.?
Ja. Daarom ben ik zo slecht in het huishouden.
Oh, is het daarom?
Ik wil maar zeggen,
een deadline zou goed zijn.
Dus een deadline.
'ben dol op deadlines.'
'Ik hou van het geluid dat ze maken
als ze voorbij razen.'
- Hitchhiker`s Guide to the Galaxy.
- Ik meen het.
- Oké, een jaar dus, ongeveer.
- Een jaar?
Dit ding weegt wel 1 Kilo.
Ik heb een fulltime job. Soms
ben ik pas om 8:00 à 9:00 uur thuis en...
Het is gekkenwerk.
- Is het gekkenwerk?
- Ja.
- Oké, wil je Blog Z doen?
- Ja.
Blog Z wordt het.
Niemand hier.
Behalve wij koks zonder personeel
van Amerika.
'Koks zonder personeel.'
- Wat denk je?
- Mooi.
'Start blogging.'
'Het Julie/Julia Project. '
Het Boek,
Meester worden van de Franse keuken.
Eerste editie, 1961 door Simone Beck,
Louisette Bertholle...
en, natuurlijk, Julia Child, De vrouw
die Amerika leerde eten en koken.
Het is nu 40 jaar later en niemand
heeft haar geëvenaard.
De Uitdaging, 365 dagen, 524 recepten.
De kandidaat, Julie Powell.
Overdag Regeringsfunctionaris,
s`avonds afvallige eter .
Die haar huwelijk, baan en
kats gezondheid op het spel zet...
zij heeft zich gemeld
voor deze krankzinnige taak.
Hoe ver het zal gaan,
niemand weet het.
Beste Charlie, we zijn gesetteld nu,
en Julia vindt het geweldig hier.
Zij wil hier voor altijd blijven.
Je weet hoe lekker chagrijnig
de Fransen kunnen zijn, beste broer.
Iedereen is zo vriendelijk hier.
Maar Julia haalt het beste
zelfs uit een stinkdier.
Zo charmant.
Dus zij vindt het de aardigste
mensen van deze wereld.
Ik voel dat ik Frans ben.
Ik moet het zijn.
Dat zou je kunnen zijn.
Als we hier altijd zouden moeten blijven,
zou ik geen bezwaar hebben.
Ik ben zo blij dat je mee bent gegaan.
-Het was een mooie show.
- Bedankt voor het komen.
- Ik heb me geamuseerd.
- Paul, proficiat. Mooie tentoonstelling.
- Dank je, Jack.
Jack Donovan, dit is mijn vrouw, Julia.
- Het was een geweldige tentoonstelling, Paul.
- Dank je.
- Ik ben zo trots op je.
- Oh, goed zo.
Franse mensen, eten Frans voedsel!
- Elke dag! Ik kan het niet begrijpen.
Weet je, ik hou zoveel van jou,
Daarom mag jij eerst proeven.
- Dat is zo lekker.
- Nog voordat ik.. het is lekker, hé?
Wat zal ik doen, denk jij?
Hoe bedoel je?
Ik wil niet weer voor de regering gaan werken.
Weet je, maar ik...
Moet ik niet iets vinden om te doen?
Die vrouwen doen niets hier.
- Zo ben ik niet. Zo ben ik gewoon niet.
- Ik weet het.
Ik zag een briefje op het bulletin bord
bij de ambassade...
over een hoedjes maak cursus.
Jij houdt van hoeden.
Inderdaad.
Inderdaad.
Wat is het wat je echt graag doet?
Eten.
- Dat is wat ik echt graag doe.
- Ik weet het.
- En je bent er zo goed in.
- Ik ben er goed in.
- Nu. Hoe goed ben je.
- Ik groei waar je bijstaat.
Ik overweeg om bridgelessen te nemen.
- Je houdt van bridge.
- Inderdaad. Ik vind het een goed idee.
Vier punten voor een aas,
drie punten voor een koning,
Twee punten voor een koningin,
een punt voor een boer.
En speel je kaarten.
Heeft u ook Franse kookboeken
in het Engels?
- Het spijt me, Nee.
- Gosh.
De verkoopster. Zij...
Had geen idee... Omdat, er geen
Frans kookboek is in het Engels...
en alles wat ik heb is
'Vreugde aan het Koken van Irma Rombauer.'
En het is een uitstekend, uitstekend kookboek,
Maar het is niet Frans.
Dus ik heb mijn vriend
Avis De Voto gevraagd.
Om te kijken in de Verenigde Staten
of zij iets kon vinden...
Juist.
Ik dacht dat ik Frans tegen u
aan het praten was!
Oh, lieve hemel!
Wat hebben we hier?
- Het is een exemplaar van...
- Het zijn mijn memoires.
Och, kijk.
het is fantastisch! Maar het is Frans!
- Jij komt er wel....
- Dank je, schat.
Ik weet het. Ik ben het aan het leren
IK probeer het. Echt...
Van harte gefeliciteerd.
Gefeliciteerd.
- Wat zou dit betekenen?
- Wat?
- 'Was de zijde.'
- Nee, 'dompel.'Dompel de zijde.
- Kijk, maar dan...
- Waar?
'In boter.' Ik snap dat.
Maar wat is de...
'Dompel de zijde in boter
en dan vul de...'
Wat betekent dat woord?
- De Hen!
- Juist. Hen.
'Tot ze het niet meer aankan.'
- Dat staat er niet.
- Wel waar.
Ik laat het je zo in het woordenboek zien.
Ik loop het hele recept met je door.
- Waarom ga ik niet op kookles?
- Waarom niet?
- Ik ben serieus.
- Ik ook.
Wat als je niet verliefd
was geworden op mij?
Maar ik deed het wel.
Gisteren was het Dinsdag,
13 Augustus, 2002.
Dag een. 364 dagen te gaan.
Ik kookte artisjokken
met hollandaisesaus
Dat is gesmolten boter die
met eigeel geslagen is in een kom...
tot ie dood en naar de hemel gegaan is.
En als ik een ding mag zeggen.
Is er iets beter dan boter?
Denk er maar eens over.
Iedere keer als je iets proeft...
dat buitengewoon lekker is,
en je vraagt, 'Wat zit erin?'
Het antwoord zal altijd zijn 'boter.'
Het is ongelofelijk.
het is tot room geklopt, daarom.
Als er een meteoriet op aarde afkomt
en we hebben nog 30 dagen te leven...
dan zal ik die doorbrengen
met het eten van boter.
Nog een laatste opmerking.
Je kan nooit teveel boter hebben.
24 Augustus, dag 11.
Is dit wat je bedoelt met,
'Geen overdadig aantal champignons'?
Is dit overdadig?
353 dagen te gaan.
Een vreselijke werkdag.
Een oude oma, die
geen vlieg kwaad zou doen...
noemde me een kantoorbediende
en een kapitalische bedrieger.
Maar ik kwam thuis en braadde kip
met room, champignons en port...
en het was een totale zaligheid.
Hier is het grote nieuws.
Ik bak champignons mijn hele leven
al op de verkeerde manier.
Gebruik geen overdaad aan champignons,
anders worden ze niet bruin.
Luisteren jullie,
wie jullie ook zijn?
Jullie zullen dit op prijs stellen.
Dag 22.
Deze is erg goed met vijgenjam.
Ik liet me helemaal gaan bij Dean & DeLuca
en spendeerde de helft van mijn huishoudgeld.
En het eerst wat ik me daarna realiseerde
toen ik bij de metro kwam...
met mijn boodschappen,
een zak kattenbakkorrels...
een fles olijfolie die ik absoluut niet
kon missen, en een grote bos takken.
Dat die takken
niet zo`n goed idee waren.
Sorry.
Ze sloegen mensen in het gezicht
en ik zweette als een varken.
Niet gek, zins ik te druk was met
het koken van dikmakend eten en niet meer sportte.
Toen ik thuis kwam kreeg ik ook nog
een opbeurend telefoontje van mijn moeder.
Vertel me nog eens waarom je dit doet.
- Blog.
- Maakt niet uit.
Het is discipline, mam.
Net als sit-ups.
- Nou, het geeft alleen maar stress.
- Hoezo stress?
Je hebt een drukke baan,
je hebt een echtgenoot...
en nu wordt je ziek van blogging.
- Het is net als bij AA.
- Wat bedoel je?
Het geeft je iets wat je elke dag
moet doen, stap voor stap.
Hoe kom je aan die termen?
Schatje, ben je een alcoholiste?
Ik zeg gewoon dat het goed voor mij is
om korte termijn doelen te hebben.
Ik vind het onnozel.
Het is gewoon onnozel.
Wie leest je blog?
Mensen lezen het. Zeker weten.
Nou ja, het is jouw beslissing...
en jij kan besluiten om er mee te stoppen
en niemand zal dat erg vinden.
Nee. Snap je het niet?
Ik ben er net mee begonnen.
Ik kan niet stoppen. Ik moet het afmaken.
Het is het enigste wat ik heb.
Hallo? Hallo?
Stomme telefoon.
Het is niet het enigste wat je hebt.
Ik weet het.
Zo bedoelde ik het niet.
Gisteren, heb ik een ei gepocheerd.
Het leek het perfecte ding
om uit te proberen.
Na een hele zware werkdag.
Leg eens uit waarom jij in je hele leven
nog nooit een ei hebt gegeten.
Ik heb eieren gehad in dingen,
zoals gebak.
Maar nog nooit een 'ei' ei.
Ik was een erg koppig kind.
Het pruttelt.
Ik dacht dat
eieren pocheren simpel zou zijn.
Maar daar had ik me in vergist.
'onmiddellijk en zachtjes schuif het eiwit
over het eigeel met een houten lepel...
gedurende twee à drie seconden'.
Onmiddellijk!
Walgelijk.
Misschien zijn de eieren niet vers.
Julia zegt de eieren moeten vers zijn.
Ze zijn vers.
Je hoeft niet zo te snauwen.
Ik citeer Julia alleen maar.
Met z`n drieën hingen we,
over een pot met kokend water...
maar, uiteindelijk,
is het ons gelukt.
- Hallo.
- Welkom.
Is dat niet schattig?
en ik at het allereerste ei
in mijn hele leven.
Ik dacht dat eieren vet zouden smaken
en slijmerig, maar het smaakt als...
kaassaus.
Julia Child, jij bent zo goed.
- Proost.
- Proost.
En, mag ik opmerken,
een uitstekende wijn?
- Denk je dat Julia van jou afweet?
- Zou ik willen.
In mijn fantasie komt ze bij mij eten
en ik laat haar mijn nieuwe citroenzesteur zien.
We worden goede vrienden.
De waarheid is,
niemand weet van mij af.
Het voelt alsof ik dingen
in een grote leegte stuur.
Schiet me net te binnen. Annabelle's blog.
Heb je het onlangs nog gelezen?
Ja.
- Het is wel grappig.
- Echt?
Ze gaat uit met een rijke kerel
die een vliegtuig heeft, hij heet Lester.
En ze doen het in het vliegtuig.
Mensen zijn er dol op. Het is een grote hit.
Wat denk je dat het betekent
als je je vrienden niet leuk vindt?
- Dat is heel normaal.
- Mannen vinden hun vrienden leuk.
We hebben het niet over mannen.
Wie heeft het over mannen?
Vijf weken bezig, nog 47 te gaan,
en ik voel me fantastisch.
Soms, vraag ik me af.
Is er iemand daar die dit leest?
Maar ik weet zeker dat jullie er zijn,
nietwaar? Iemand?
Maakt niet uit wie?
Ernestine, ik heb een reactie.
Mijn moeder. Dat telt niet.
Vandaag leren we hoe we eieren moeten koken.
Allereerst, moet je zeker zijn
dat het ei vers is.
Ik hoopte zo dat...
Wel, voor iets meer gevorderd,
Madame Brassart.
Maar u bent geen gevorderde kok.
Maar ik weet al hoe ik een ei moet koken.
Weet u hoe u een eend uitbeent?
Nee, maar dat is nu precies...
wat mij interessant lijkt
om te leren hoe ik dat moet doen.
Er is nog een andere cursus,
maar u zult het niet leuk vinden.
Het is voor professionals,
wat u nooit zult worden, dunkt mij.
Allemaal mannen. Getrainde koks.
En erg duur.
Ik kan me niet voorstellen,
dat u dat cursusgeld wilt betalen.
Hoeveel?
Oké de ui is klaar, maar...
u moet het mes ten eerste zo vasthouden.
Pols, ontspannen. De duim hier.
De hand en het mes worden één.
En de hand, de andere hand,
moet u beschermen.
Zo, u moet alleen maar de ui snijden. Ja?
- Niet mijzelf.
- Ja.
En dan, doe uw duim hier
en de andere vingers hier.
Jule?
Denk je niet dat je een beetje overdrijft?
Nou, je had eens moeten zien
hoe die mannen naar mij keken.
Alsof ik een onnozel huisvrouwtje was
die iets zocht om de tijd mee te doden.
Nou...
- Waar ga je heen?
- Niet hier.
- Heb je honger?
- Nee.
Goed.
Goed gedaan, Madame Child.
Beste Avis,
het is mijn derde week bij Le Cordon Bleu...
en ik ben uiterst tevreden.
Elke morgen gaat de wekker af om 6:30,
en ik spring uit het bed.
Ik ben wakker!
Om 7:30 ben ik op school, in mijn schort,
aardappels aan het schillen.
Daarna maken we fond en ontgraten vis.
We bereiden duif.
We maken gebak met zoveel boter...
dat je hart er bijna van stopt
als je er naar kijkt.
Mijn leraar gaat zo snel
dat ik soms de draad kwijtraak.
Maar ik lig ver voor de andere in mijn klas,
allemaal mannen...
en allen zeer onvriendelijk totdat
ze ontdekte dat ik onverschrokken was.
Iets wat zij en ik
op hetzelfde moment ontdekte.
Om 12:30 hebben we pauze,
dan ga ik naar huis en maak middageten voor Paul.
Dan gaat Paul een dutje doen.
En later in de middag, gaat hij terug naar
de ambassade en ik ga terug naar school.
Jullie moeten een stamper en vijzel hebben.
Overigens, mijn vader
verafschuwt het dat ik naar de kokschool ga.
Wilde mij extra geld geven
om een kok in te huren.
Ga door. Plezier! Genot!
Dat is belangrijk.
Ik ben waarschijnlijk de enige
Amerikaanse die ik ken in Parijs...
die vindt dat het kopen van eten net
zo leuk is als het kopen van een jurk.
Maar, zo zou ook jij denken
als je leefde in een land...
waar ze absoluut niets
in mijn maat hebben.
Trouwens, wist je dat
als je vlees niet droogt...
het niet goed bruin wordt?
Irma Rombauer zegt daar niets van
in de Joy of Cooking.
Avis, Ik ben in het paradijs hier.
Ik zoek mijn hele leven al een Carrière...
- Fijne Valentijnsdag.
- ... en ik heb het gevonden.
We hebben elkaar ontmoet in Ceylon
waar we werkten voor de O.S.S.
Maar hij zag mij eerst niet.
Nou, dat is niet waar. Ik zag jou wel.
Ik zag je benen meteen.
Oh, je was een charmeur.
- Alle vrouwen waren dol op hem.
- Kon je hun dat verwijten?
Nou ja, we werden uitgezonden naar China.
Het is heerlijk, al zeg ik het zelf.
Julia.
Als je klaar bent met school,
dan zal je les geven op Cordon Bleu.?????
Nee, dat denk ik niet.
De vrouw die daar de leiding heeft
haat mij!
Kom op.
Oh, niemand kan een hekel aan jou hebben.
Da`s waar. Maar zij wel.
Waren jullie spionnen?
Nee. Ja. Nee.
Oh, zo geheim, of niet?
Jullie zaten bij het bureau van Strategische diensten
en waren geen spionnen?
Ik was alleen maar een dossierklerk.
Maar Paul? Paul ontwierp alle geheime
oorlogs kamers voor Generaal Mountbatten.
Nou, alleen plattegronden en tentoonstellingen
en zo. Het was niet.
Deed hij wel! Hij heeft in zijn eentje
de oorlog voor ons gewonnen.
Nou ja, Ik moest wel. Ik bedoel,
het had al lang genoeg geduurd, nietwaar?
in elk geval, daar waren we in China,
gewoon vrienden tijdens een etentje...
en het werd Julia.
Het was eigenlijk altijd al Julia.
Julia, je bent de boter op mijn brood,
en de adem van mijn leven.
Ik hou van jou, schattig meisje.
Gelukkige Valentijnsdag.
Beste Charlie...
Julia voor haar oven??????????????
heeft dezelfde betovering voor mij
als het kijken naar een keteldrummer?????
tijdens een symfonie.
De ovendeur opent en sluit zo snel...
dat je nauwelijks de handige beweging
van de lepel opmerkt terwijl ze in de stoofpan dipt...
en dan naar haar mond
voor een smaak test.
Net als een perfect berekende
dubbele slag op de drums.
Dan met haar blote vingers...
pakt ze cannelloni
uit de pan hetend water...
en ze gilt.
'Deze vervloekte dingen
zijn zo heet als een stijve lul.'
- Ze zei wat?
- Ik weet het.
- Julia Child zei, 'Heet als een...'
- Ik weet het, ik ben verbijsterd.
Het is uit een brief die Paul Child
schreef aan zijn tweelingbroer Charlie in 1949.
Toen Julia net met school begonnen was
bij Le Cordon Bleu.
Dus Julia and Paul, beaucoup,
- Ik weet het. Daaruit blijkt wel.
- Wat?
Je kunt nooit iets vertellen
over iemands seksleven qua uiterlijk.
Ze waren zo verliefd.
Hete saus van een lezer.
En vandaag had ik 12 reacties van lezers,
en ik kende geen van hen.
Dank aan al mijn trouwe lezers
voor deze buit.
Ik heb nu 65 recepten afgerond in 47 dagen.
Op schema met 103 recepten
in net iets meer dan 2 maanden.
Ziet er uit als een muffin.
Gekookte kreeft komt eraan...
en ik zal een schaaldier vermoorden
en in stukken moeten scheuren .
Hoe zal ik dit ooit doen?
Vannacht, onze slaap machine,
die we naast ons bed hebben.
om het rommelend geluid van vrachtwagens
te verdringen die voorbij komen...
praatte tegen mij. en het zei...
'kreeften killer'.
'kreeften killer'.
Een van mijn lezers zei
dat als je de kreeft in de vriezer doet...
het hen verdooft.
Toen kreeg ik een andere reactie die zei,
'Verman je, vermoord die verdomde kreeft'.
'Pak gewoon een mes en doe het'.
Het leeft!
Eric.
'Een opmerking over levende kreeften'.
'Als je bezwaren hebt tegen het stomen
van levende kreeften.'
'Plaats de punt van het mes
in het hoofd tussen de ogen'.
Julia, het lijkt zo simpel.
Kreeften killer.
Eric.
Eric.
Weg hier.
Ik heb jou helemaal niet nodig.
Ik heb even helemaal niks aan jou.
Ik gooi ze gewoon in het water...
en doe er de deksel op dat is alles.
Mooi.
Hallo.
Het spijt me.
Het spijt me.
Alles goed?
Alles is goed.
Oké, jongens.
Er is een nieuwe sheriff in de stad.
Kreeften killer.
Kreeften killer.
Onder controle.
Jij bent een heilige.
Dank u.
- Dank u.
- Graag gedaan.
- Ik kan niet.
- Je kan het.
- Nee, Ik kan niet. Ik heb nog zoveel te doen.
- Je kan het.
- Eric, Ik kan niet.
- Nog eentje.
- Hier. Ga, Ik heb het zo druk. Ga!
Eruit!
- Heel, erg bedankt.
- Hé , man. Hoe gaat het?
Gefeliciteerd.
Ja, geweldig. Blij je te zien.
- Cake.
- Cake. Schoonbroer.
- Hou van jou, man.
- Hé, man.
Bon appé***.
Gefeliciteerd, Julie.
- Van harte Gefeliciteerd.
- Hoi! bedankt, lieveling.
Bedankt dat jullie gekomen zijn.
Hé, jij.
Hier is een ongelofelijk detail.
Toen Julia en Paul elkaar ontmoete,
was ze nog maagd.
Echt?
Ze was, al, 40.
- Serieus?
- Hoe kan iemand dit weten?
Er waren verschillende brieven die Julia
schreef naar haar goede vriendin Avis De Voto.
En Paul schreef naar zijn broer, en iemand
gooide iets weg, zo ver als ik weet.
Toen ze trouwden,
kon ze nog geen ei koken.
Is dat niet verbazingwekkend?
Echt waar?
- Gesmoorde komkommers, zijn een openbaring.
- Dit is lekker.
Ik ben bezeten door haar.
Helemaal bezeten.
Ze is helemaal bezeten.
Nou, dat is maar goed ook,
omdat dit verbazingwekkend is.
Serieus. Zo goed.
Wel, geniet ervan, want er niet meer.???????????
Ik bedoel, kreeft, is erg duur.
Waarom zet je geen PayPal ding
op de website?
Mensen kunnen dan, als ze willen,
geld opsturen.
Ja. Zeker weten.
Je hebt fans, Je lezers zijn dol op jou.
Heb ik die? Heb ik fans?
Ja, die heb je.
- Maar, ik kan toch geen geld van ze vragen.
- Waarom niet?
Ik denk dat je dat PayPal ding moet doen.
Dan kunnen we meer kreeft eten.
- Harder. allemaal.
- Dertig.
Van harte gefeliciteerd, liefje.
Dank je.
Net als die van Julia.
Alleen die van haar waren waarschijnlijk echt.
Ze zijn prachtig.
Ik zal je helpen ze om te doen.
Eens kijken of het me lukt.
Hoe voelt dat?
Ja.
Ik ben 30.
Ik dacht dat het verschrikkelijk zou zijn,
Maar dank zij jou, en Julia...
overleef ik het wel.
Cake.
Meer cake. Hoe vinden jullie de cake?
Hé, jij.
Ik ga naar bed.
Ernie, 53 reacties op mijn kreeftenblog.
Serieus.
- Julie Powell.
- Is dit de persoon met wie ik kan praten...
als ik een probleem heb?
Ja, meneer. Wat is uw probleem?
Teveel eten, te weinig seks.
Eric, dat is niet leuk.
Ik vond het best grappig.
Oké, was het ook.
- Raad eens?
- Wat?
Jij staat op de derde plaats
in de populairste blogs van salon.com.
- Ik?
- Ja, jij.
Ikke!
Ik heb uitgerekend dat voor elke reactie...
er honderden zijn die geen reactie plaatsen.
Denk je niet?
Het is net als een hele groep mensen
die een band met mij hebben.
Zij hebben mij op een of andere manier nodig.
Als ik niet zou schrijven
zouden ze van streek raken.
Zij zouden waarschijnlijk, vergif nemen,
proberen zelfmoord te plegen.
Julia.
Maak je nog steeds hoedjes?
Nee, daar ben ik mee gestopt.
Maar ik ben bijna afgestudeerd
bij de Cordon Bleu.
Maar ik krijg die verdomde vrouw, die de school runt,
niet zo ver om een examen in te plannen.
Madame Brassart?
Is dat de vrouw die je bedoelt?
Zij is een trut.
Dat is ze, helemaal mee eens.
Ik denk dat zij de enigste persoon
op de wereld is die ik echt niet kan uitstaan.
Zij is niet de enigste persoon
die ik niet kan uitstaan.
Kennen jullie elkaar al?
Dat zou toch moeten.
Julia Child, Simone Beck.
- Simca.
- Simca, hoe maakt u het?
En dit is mijn vriendin
Louisette Bertholle.
Ik snap niet dat jullie elkaar
nog nooit ontmoet hebben.
Simca en Louisette
schrijven een kookboek.
- Voor Amerikanen.
- Echt?
Waarom moet je een stom examen doen?
Zodat ik een diploma krijg.
Dan kan ik les gaan geven.
Je hebt geen diploma nodig om les te geven.
Jij hebt gelijk.
- Avis zegt dat ook.
- Wie is Avis?
Mijn vriendin, Avis De Voto,
Zij woont in Cambridge, Massachusetts.
Zij is erg verstandig.
Maar ik kan er niets aan doen.
Ik wil een diploma.
Ik ben zeer conventioneel.
Ik weet niet wat ik nog kan doen.
Nou, waarom schrijf je niet
naar die verschrikkelijke Madame Brassart...
en bedreigt haar?
Haar bedreigen? Met wat?
De Verenigde Staten van Amerika.
Ja!
Vertel haar dat de Amerikaanse ambassadeur
persoonlijk wil dat jij...
het examen aflegt.
Nee.
Dat kan ik niet doen. alsjeblief, nee!
De Amerikaanse ambassadeur.
Ik ken de man nauwelijks.
Natuurlijk kan je het wel.
Beste Madame Brassart...
Iedereen op
de Amerikaanse ambassade...
inclusief mijn goede vriend de ambassadeur...
zal zeer verrast zijn als ik geen
toestemming krijg om mijn examen te doen.
U schrijft nu de recepten op...
van oeufs mollets.
Côtelettes de veau en surprise...
et crème renversée au caramel.
Côtelettes de veau en surprise.
Ik had geen idee
wat vea en surprise was. Geen enkel.
Ik had het gemaakt in de klas.
Het zijn stukjes kalfsvlees met champignons in een zak.
Een papieren zak. Dat is de surprise.
Je opent de zak, surprise!
Kalfsvlees met champignons ,
Ik ben in mijn hele leven, nog nooit ergens voor gezakt.
- Ik was altijd de beste in de klas.
- Je kan het nog eens proberen.
- Mag dat?
- Natuurlijk.
Ondertussen, kan je met ons les
gaan geven.
Is het waar dat u les wil gaan geven?
Ja, we gaan aan Amerikanen
in Parijs leren hoe ze moeten koken.
Madame Child, Ik moet U vertellen,
u heeft geen talent om te koken.
Maar de Amerikanen
merken dat toch niet.
We zijn, jammer genoeg,
uitgekomen bij Preskop.
Preskop is een vleespastei
van gekruid kalfsvlees gemaakt in een vorm.
Klinkt dat niet heerlijk?
Ik snap niet
waarom niemand ze meer maakt.
Je begint met een kalfsvoet.
Die ik nu,
dankzij mijn zalige man, in mijn bezit heb...
en die kook je tot
je keuken stinkt als een leerlooierij.
Daarna laat je het stollen in de koelkast
en stort je het op een bord.
Wat, volgens Julia Child
erg makkelijk is.
En alles wat ik daarover wil zeggen
niet om jou te beledigen, Julia, is...
De trut heeft gelogen.
Hoeveel Preskoppen heb je nog?
Zeven.
Niemand zal het merken als je ze niet doet.
Er is geen, soort,
Preskop politie of zoiets.
Je kunt liegen.
Kan ik niet. Ik kan dat niet.
Julia zal het weten. Het is net alsof ze mij
in de gaten houdt. Ik ben beïnvloed door haar.
Ik word een beter mens door haar.
Jakkes! De gootsteen! Zie je dat!
Ik haat het hier!
Heb jij iets in de gootsteen gedaan?
Jij haat het hier?
Hoe kan ik in deze keuken iets koken?
Het is geen wonder dat mijn vorm uit elkaar viel.
We hebben natuurlijk geen ontstopper.
Nee, of jij moet die gekocht hebben.
Ik doe dit allemaal.
verwacht je dat ik ook ontstopper koop?
Op dit moment, sta je echt niet
onder de invloed van Julia Child.
Wat als ik mijn deadline niet haal, Eric?
Dan heb ik een jaar van mijn leven weggegooid.
Ik was slank en nu word ik dik.
- Dik?
- En dan moet ik ook nog...
een hele eend uitbenen.
- Wanneer?
- Dat moet ik ook nog doen.
- Kan jij een eend uitbenen?
- Nee, dat kan ik niet.
Uiteraard kan jij dat niet.
Jullie weten allemaal nog
dat ik een paar dagen geleden...
een inzinking had over mijn Preskop...
en ik nam me voor om mezelf
te veranderen in een beter mens.
En toen moest ik
poulet rôti à la normande gaan binden
Dat is geroosterde kip gevuld met
kippenlevertjes en room kaas...
en die viel op de vloer en de vulling
viel uit elkaar in een grote kleverige ***.
Zo, kort samen gevat,
weer een inzinking.
Dit is krankzinnig.
Nog erger dan de vorige keer.
Ik kan niet eens binden.
En ik huilde als een klein,
emotioneel gestoord kind.
Ik ben helemaal verward.
Ik heb het.
Hallo?
Ja, met wie spreek ik?
Heeft u een momentje?
Ik weet niet zeker of ze er is.
Ze wilde even weggaan. momentje.
Hé, het is een reporter van
de Christian Science Monitor.
Hij wil een artikel over jou schrijven.
Wil hij dat?
Ik zal hem terug laten bellen, goed?
Nee, ik praat wel met hem.
Hallo?
Ja?
U wilt met wie komen eten?
Nee, natuurlijk weet ik wie dat is.
Ik weet precies wie dat is.
Wie?
Dat zou geweldig zijn,
dat zou echt heel mooi zijn.
Tot ziens.
- Wie?
- Raad eens wie er komt eten?
Oh, mijn God.
Op Les Trois Gourmandes.
Eén voor allen, allen voor één.
Ja!
Ik heb zo vreselijk veel werk gehad...
om deze recepten om te zetten
vanaf het metrische stelsel.
- Maatvoeringen zijn niet belangrijk.
- Oh, ze zijn heel belangrijk!
Ze zijn heel belangrijk.
Dat was een van de grote discussies...
die Louisette en ik hadden
toen we aan ons kookboek werkten.
Dat eindelijk af is.
Opgestuurd naar de uitgever.
Binnenkort zijn Simca en ik beroemd.
Wij worden de volgende
Mrs. Joy of Cooking.
Misschien. In orde. Wel, laten we proberen.
Laten we het gewoon proberen om...
Kan ik helpen?
Ja. Het is goed.
Zo, Ja. Ze zijn vroeg. Amerikanen!
Beste Dorothy,
je zus, Julia, geeft nu kookles.
We hebben drie leerlingen
die $2 per les betalen.
Nauwelijks genoeg om de kosten van het eten te
dekken, maar dat maakt niet uit.
Simca, Louisette, en ik
zijn Les Trois Gourmandes.
Hoewel we meestal
Les Deux Gourmandes zijn.
omdat Louisette
steeds hoofdpijn krijgt...
en steeds naar de doktor
gaat tijdens de les.
Ik heb een beetje hoofdpijn.
Jij ontmoet hen wel
als je hier komt volgende maand...
behalve, natuurlijk als,
Louisette buikpijn heeft.
Perfectie. En als het niet zo is,
nooit verontschuldigingen aanbieden.
Geen verontschuldigingen!
Geen uitleg geven.
Louisette heeft ons weer achtergelaten,
alweer buikpijn.
En gisteren...
verliet ze de les nog voor we klaar waren
met het maken van chocolade Bavariaanse crème.
Ik kan niet geloven dat haar tandarts
alleen op dat tijdstip tijd voor haar had.
Goed opletten.
Straks zien we Dorothy niet.
Het is onmogelijk om je zuster niet te zien.
Ik zie haar niet!
- Daar is ze.
- Dorothy!
Hoi, Julia! Ik heb je gemist!
Zo goed om te zien...
- Paul!
- Hoi. Hoi, lieveling.
Ik heb een avontuurlijke reis gehad
met de oceaanboot!
- Ik ben helemaal niet ziek geweest!
- Goed zo meisje! Hoe ging het met je benen?
De passagiers vielen als vliegen
waar ik maar keek!
- Kijk.
- Oh, lieve hemel.
kijk eens aan.
Ik denk de hele dag alleen aan eten
en ik droom er de hele nacht van.
Het is waar, ze is bezeten.
Ik moet wel in de keuken gaan zitten,
anders zou ik ze nooit zien.
Afgelopen week, droomde ik dat
ik een stoofpotje maakte voor vader...
en hij vond er niks aan, uiteraard.
Hij begrijpt helemaal niets van dit.
Ik heb bijna medelijden met hem.
Hij wou zo graag
dat wij in Pasadena waren gebleven.
Getrouwd met een Republikein,
en fokte als konijnen.
- Waarom hebben we dat niet gedaan?
- We waren te lang.
Laten we eerlijk zijn, Het is zo.
Al vanaf het begin,
werden we niet geaccepteerd. Werkelijk.
- Dus doe je geen moeite meer.
- Ik weet het, het is waar.
Treiter vader niet over politiek
als hij komt.
- Nee.
- Anders betaalt hij de etentjes niet meer.
- Doet ie niet, nietwaar?
- Ik kan niks beloven.
- Hij is gek op Senator McCarthy.
-Ik weet het.
- Pasadena.
- Pasadena.
Onheil.
Dort, heb je... jij hebt de Brie.
- Is dit de Brie?
- Ja. Ja, dat is de Brie.
Is dat niet de lekkerste kaas
die je ooit gehad hebt?
- Ja!
- Ja.
Het antwoord is ja.
Ik heb van de chef van Chez la Mère Michel
het recept gekregen van beurre blanc.
Beurre blanc. Wat is beurre blanc?
- Boter gemixed met witte wijnazijn.
- Ik ben dol op boter.
Je Klopt ze samen...
en het zuur in de azijn
reageert met de vaste melk in de boter...
zodat de boter, in plaats van versmelten,
verandert in een....
romig, luchtig, schuimend...
met een soort een
fantastisch subtiel soort van...
met een speciale geur.
Het heeft een prikkelende geur.
Een prikkelende geur?
Ja.
Wel, daarmee...
Daarmee ben ik getrouwd.
Nou ja...
je serveert het op vis en het is schitterend.
Ik zal het voor je maken.
- Dat zou hemels zijn.
- Ja.
En, Dort, we geven een feestje voor je.
Echt?
- Opwindend.
Overigens, er is een man
die ik aan je voor wil stellen.
Ik denk dat jij hem werkelijk...
Hij is...
Groot. Hij is erg groot.
Pardon?
Groot.
Bijzonder groot.
- Ik ben bijzonder groot.
Maar hij is nog groter, dus dat is goed.
- Hij is zelfs groter.
Wel, dat is goed.
Best goed.
Maar niet geweldig.
Hallo, Dames. Wil iemand iets?
Ja.
Ga je gang. De tapenade is prachtig.
Julia, daar ben je.
John!
Daar ben je.
Nou, waar is die zus van jou?
Daar is ze. Hoi, John.
Hoi, Paul.
- Daar.
We hebben haar veel over jou verteld.
Wel, ik wil haar gesprek niet storen.
Met Ivan Cousins?
Ze hebben elkaar net ontmoet.
Ik kan me niet voorstellen
dat Dorothy wegloopt met Ivan Cousins.
Geachte aanwezigen...
Oh John, dit is prachtig.
Ik heb nog nooit
een bruiloft als deze meegemaakt.
Hier, Julia.
Wat een mooie bruiloft.
- Bedankt, paps.
Ik ben niet enthousiast over dit huwelijk.
Je was ook niet erg enthousiast
over ons huwelijk.
Dat is waar.
Hoe gaat het op de ambassade, Paul?
Uitstekend. Dank je, Phila. dank je.
Nou, niet geweldig, Omdat ze 90%
van ons bibliotheek budget geschrapt hebben.
Het schijnt dat Senator McCarthy
zijn tentakels overal heeft.
Senator McCarthy is een man
die beslissingen durft te nemen.
Ik bewonder een man die beslissingen
durft te nemen.
Nou, we kennen veel mensen in Washington
die hun baan verloren hebben,
na jarenlang voor de regering gewerkt te
hebben, zomaar zonder enige rede.
En Paul moest een lijst maken van
alle boeken in de ambassade bibliotheek.
Je wil toch niet zeggen
dat de Franse regering beter is.
En...
- Zullen we dansen?
Kom op, dans met mij.
Excuseer ons.
Je zei dat je er niet over wilde praten,
toen ging je er toch over praten.
Ik weet het, ik leer het nooit.
Waar is mijn groot bloempje?
Boven, aan het opschuimen.
En het middageten, mayonaise?
Dat is lekker.
- Dat is lekker, nietwaar?
Erg. Van je zus.
- Ik ga dit recept naar Avis sturen.
Ik ben er erg blij mee.
Ik vind het een doorbraak.
- Wel, zo smaakt het wel.
Dorothy is zwanger.
Paul.
Is dat niet fantastisch?
Ja.
Ik ben zo blij.
- Ik weet het.
Ik weet.
Als je de kom een beetje verwarmd
voor je de eierdooiers erdoor klopt,
krijg je een heel ander resultaat.
Perfecte mayonaise. Absoluut perfect.
Ik heb het uitgewerkt.
Je bent niet overtuigd?
- Over de mayonaise? Helemaal.
Ik ben zeker dat je 100% gelijk hebt.
Wetenschappelijk werken. Dat is mijn motto.
Julia.
Wij hebben een klein probleem.
Onze redacteur...
- Voor ons kookboek.
Vindt dat ons boek niet in het Engels is.
Maar jullie boek is in het Engels.
Ze wijzen het boek af.
Maar zij stelde voor dat
als we er mee door wilde gaan,
we er iemand bij betrekken
die neemt wat we hebben,
en geschikt zou kunnen maken
voor Amerikanen.
Zou je dat willen doen, Julia?
Of ik het zou willen doen?
Ja.
We gaan nu het spel spelen.
"Raad eens wie er komt eten. "
Aanstaande Woensdag, mag ik gastvrouw
spelen voor een welbekende gast.
Aanwijzing nummer èèn.
De kloof tussen Julia Child en mij,
wordt een factor duizend kleiner.
Duizend.
Om jullie vraag te beantwoorden, nee,
het is niet Amanda Hesser van de New York Times,
ook niet Nigella Lawson, niet Ina Garten.
Maar hier is aanwijzing nummer twee.
Ik ga boeuf bourguignon maken.
Wat de eerste maaltijd was
die onze welbekende gast kookte.
Nadat ze "Beheers de kunst van de
Franse keuken" voor het eerst gelezen had.
Boeuf bourguignon.
Julia Child's boeuf bourguignon.
Nadat niemand mijn geheime gast geraden heeft,
zal ik het tegen jullie allen vertellen.
Het is Judith Jones, de redactrice
die destijds verantwoordelijk was,
voor het uitbrengen van Julia`s kookboek,
de vrouw die historie herkende
in een dun papieren manuscript.
Ze is al ouder en waarschijnlijk
niet gewend om te eten om 22:00 s`avonds.
Maar ik wil dit gerecht bereiden dus maak
ik dit stoofpotje de avond van tevoren al klaar.
En terwijl ik het bereid,
voelt het alsof Julia en ik
contact met elkaar hebben.
Op een diep, geestelijk, mysterieus vlak.
Hoewel, meestal, zit ik in mezelf te praten.
- Hoe lang duurt de bereiding?
- Twee en een half uur.
Welkom.
Ik ben Julia Child.
En vandaag gaan we een feestmaal bereiden,
oftewel les fêtes d'holiday.
En we gaan starten met een halfuitgebeende
kip een poularde demi-désossée.
Nu, eerst, verwijder de lever en
bak die met een paar uien als tussendoortje.
Of misschien een heerlijke leverworst
die je kan smeren op een cracker.
Een Ritz cracker, een zoute wafel.
Zoute wafel.
Of als u een huisdier heeft, een kat
of een hond, ze zijn dol op lever.
Bewaar de lever.
- Bewaar de lever.
- Bewaar de lever.
Plaats nu de kip op zijn buik,
snij over de ruggengraat
in de richting van het staartbeen.
Nu heb ik het gedaan.
Ik heb mijn vinger tot aan het bot ingesneden.
Nu, ik ben eigenlijk blij dat dit gebeurd is.
Weet u, ongelukjes gebeuren
soms in de keuken.
We hebben nog nooit besproken
hoe we dan moeten reageren.
Eerstens, moet u het bloeden stoppen.
De beste manier is door er
druk op uit te oefenen met uw schort.
Til uw hand boven uw hoofd.
Ik adviseer natuurlijke stolmiddelen
zoals kippenlever te gebruiken.
Nog een reden om kippenlever te bewaren.
God, het klopt!
Een bloed afklemband, dat is het.
Waarom draait u allemaal?
Wel, ik denk dat ik maar eens ga slapen.
Bon appé***.
Nee.
Ach, het is gewoon, een grote collectie
van simpele recepten.
Het werkt helemaal niet.
Ik moet het merendeel gewoon wegooien
en geheel opnieuw beginnen!
Dit moet een kookboek worden,
die de Franse keuken toegankelijk maakt
voor Amerikanen die geen kok in dienst hebben.
Die personeels...loos zijn.
Is dat een bestaand woord?
Personeelsloos.
IK denk dat het een woord is.
Julia?
Wat als we Parijs moeten verlaten?
- Waarom zouden we Parijs moeten verlaten?
Omdat mijn taak hier voor vier jaar was.
Nou dan hebben we nog tijd.
Acht maanden.
En dit kookboek is niet iets
wat je in acht maanden afkrijgt.
Nee. Maar twee jaar moet lukken.
Julia.
Wat als ze me ergens anders heen sturen?
Zouden ze dat doen?
Ja.
Zij interesseren zich niet om mij.
Paul, maar natuurlijk doen ze dat wel.
Dat doen ze echt niet.
Wel, als we niet in Parijs kunnen blijven,
dan stuur ik de pagina`s wel op
aan Louisette en Simca,
en zij kunnen ze dan weer terug
naar mij sturen.
Daarvoor hebben ze de post uitgevonden
en carbon papier zodat je het kan dupliceren,
of ik kan gewoon de trein naar Parijs pakken
wanneer wij drieën
absoluut samen moeten werken, weet je.
Of wij beiden, eigenlijk, want we weten dat,
Louisette eigenlijk niets doet.
Maar we zouden wel ergens in Europa zijn.
Denk je niet?
Het is moeilijk te zeggen,
gezien het huidige politieke klimaat.
Senator McCarthy
heeft een hekel aan ons soort mensen.
Aan ons? Waarom?
Wat hebben wij misdaan?
We hebben niets gedaan.
Daar gaat het niet om.
Wij waren in China, dat is alles.
Dat vinden ze reden genoeg.
Nou, ondertussen,
zitten we nog mooi hier.
- Ja, dat klopt. Je hebt gelijk.
- Ja.
Proost, op je boek.
De Franse keuken voor allemaal!
Of Frans koken thuis.
Vind je dat iets? Welke vind jij mooi?
Ik vind ze beide goed.
Beste Avis, bijgesloten zit een deel van ons
kookboek. Het hoofdstuk over sauzen.
Natuurlijk, mag je het aan niemand
laten zien.
Of je moet er zeker van zijn dat
nog nooit,
en nog eens niets te maken willen hebben
met een uitgeverij.
Er zijn mensen
die niets liever doen,
dan het stelen van dit hollandaise recept.
We zijn laat! Denk je dat ze er is?
Louisette? Natuurlijk zal zij er zijn.
Het is bij haar thuis.
Ik maakte een grapje.
Waar gaat het eigenlijk over?
- Louisette wil me niets vertellen.
Ze zei dat het een verrassing was.
Misschien wil zij met het project stoppen.
Dat zou een zegen zijn.
- Julia.
- Is toch waar.
Mijn vrienden, dit is Irma Rombauer.
Mrs. Joy?
Het duurde een jaar om de eerste editie
van "the Joy of Cooking" te schrijven.
Maar een jaar?
Inclusief het testen van de recepten?
Ik heb eigenlijk niet alle recepten getest.
Het waren er zo veel.
En toen vond ik een uitgever,
een kleine drukkerij in St. Louis.
Hoeveel geld betaalde hij u?
Ik betaalde hem $3,000.
- $3,000?
- Een klein fortuin.
Ik had een beetje geld van
de levensverzekering, omdat mijn man...
- Nee!
- Heeft hij zelfmoord gepleegd?
Ja.
En ik dacht, "Wat moet ik toch
met het verzekeringsgeld doen?"
Toen, begon de verkoop te lopen,
en Bobbs-Merrill nam het over,
nu had ik een echte uitgever.
Gaven zij u wat geld?
Absoluut niet.
Zij bedrogen mij.
Zij stalen mijn auteursrecht,
en nu is er een nieuwe editie,
en raad eens?
- Wat?
- De index is een complete ramp.
Als je Stads Kip opzoekt,
vind je het niet onder "S".
Werkelijk?
Het staat onder nep "Drumstick. "
Nee.
Het enigste waar ze het over wilden hebben,
was hoe haar uitgever
haar duizenden dollars,
royalty’s door de neus heeft geboord.
Toen besefte ik me...
Het zal niet simpel zijn,
dit gepubliceerde gedoe.
Dit is van Avis, voor jou.
Ooh, jee. Eens kijken.
Wat heeft ze geschreven?
Avis vindt mijn sauzen hoofdstuk geweldig.
Dat is prachtig, schat.
Nee.
Ze heeft het aan iemand laten zien. Want ik
heb haar nadrukkelijk gevraagd dat niet te doen.
Ze heeft het aan een redactrice laten zien
bij Houghton Mifflin in Boston,
en de die redactrice gaf het
aan het hoofd van de uitgeverij en...
Paul!
Ja? Wat?
Zij willen...
Zij willen ons boek uitgeven.
Dat is geweldig nieuws!
En ze willen ons een voorschot geven
Hoeveel?
- $250!
- Nee.
En als het boek klaar is, $500 meer!
Ik ben zo trots op jou.
De redactrice vindt het boek geweldig!
Zij vindt het geweldig.
'En terwijl de geur van verbrande
stoofschotel nog steeds in de lucht hing,
Werd ik wakker met een ontzettende maagpijn'.
"Ik melde me ziek."
En ging terug naar bed.
Schrijf dat in de blog voor het geval
dat iemand van je werk je blog leest.
En ging terug naar bed.
s`middags, was ik weer in staat
om mezelf overeind te krijgen.
Wat ben je aan het maken?
Kocht de ingrediënten voor
boeuf bourguignon opnieuw.
Boeuf bourguignon.
Sleepte mezelf naar huis.
En maakte een nieuwe boeuf bourguignon.
En als toetje,
een frambozen Bavariaanse crème.
Op het einde van de dag,
voelde ik me goed.
Ik was aan het koken
voor een legende,
Hoewel ik tot een paar maanden geleden
nog nooit van haar gehoord had.
Misschien biedt ze jou
wel een boekcontract aan.
Wat als ze dat doet?
Ik meen het, wat zou dat betekenen?
Dat ik een schrijfster zou kunnen worden.
Hoeveel geld verdienen
mensen met boeken?
Als voorschot? Ik heb geen idee.
$100,000?
Hou op.
Hallo?
Hoi.
Ik weet.
Hier ook. Pijpenstelen.
Ik weet.
Ik weet.
Ik weet.
Wel, bedankt.
Daag.
Ze komen niet.
Dat was de man
van de "The Christian Science Monitor".
Het regent.
En we wonen in Long Island City
en ze is, ouder.
Het is niet te doen.
Bekijk het positief,
meer stoofschotel voor ons.
Kan je het voor één keer
niet positief bekijken?
Ja. Maar het is niet het einde van de wereld.
Ik dacht, Ik dacht echt, dacht ik echt.
Ik dacht "boek contract. "
Ik, Judith Jones,
nog lang en gelukkig.
En dan hadden we een beetje geld.
En hoefden we niet meer boven een pizzeria
te wonen voor de rest van ons leven.
Hoe moet ik dit tegen mijn lezers uitleggen?
Mijn lezers zullen echt van streek zijn.
Ze leefden zo mee.
- Je lezers zullen echt van streek zijn.
- Ik had het niemand moeten zeggen.
Zij overleven het wel.
Op een of andere manier,
Jouw lezers overleven het.
Is het smakeloos?
Niet meer.
Bedankt dat je me dit met me deelt.
Je liet me bijna Judith Jones
smakeloze boeuf bourguignon voorschotelen.
Dit is een nachtmerrie.
Ik vertelde tegen iedereen dat ze kwam.
Zij overleven het.
En als dit jaar voorbij is,
en ik kan niet wachten tot het voorbij is,
zullen jouw lezers
verder gaan met hun leven.
Maar ik niet, bedoel je dat?
Weet ik niet. Ik heb geen idee.
Ik bedoel, wat gebeurt er als je niet
meer het middelpunt van het heelal bent?
Dat is geweldig.
Ik ben eindelijk helemaal toegewijd tot iets.
Oké, misschien ben ik een beetje narcistisch.
Een beetje, op een schaal van 10?
Een 9.3. Maar wat denk je wat een blog is?
Dat ben ik elke dag.
Ik dacht dat het leuk zou zijn.
Hoe idioot was dat?
Het werden gewoon heel veel
wat jij noemde"inzinkingen",
Maar het voelt niet als inzinkingen.
Het voelt alsof ik woon met
een totaal zelfingenomen persoon,
die dingen schrijft voor
een stel compleet vreemden.
En het zou een groot avontuur worden
maar dat is het niet.
Het is ons leven. Het is ons huwelijk.
En, hier, in deze kamer,
voelt het niet als een avontuur, het voelt ***.
- Het was jouw idee!
- Ik weet het, het spijt me.
Hoe kwam ik erop?
En ik zal je iets vertellen.
Ik ben geen heilige.
- Dat ben je wel.
- Ben ik niet!
- Dat ben je wel.
- Ben ik niet!
En ik voel me een lul
iedere keer als je het schrijft!
En schrijf hier niet over in je blog.
- Waarover?
- Over deze ruzie!
Ik ben weg.
Gaat het, Julia?
Ja ***, in orde.
Ik ben helemaal in orde.
Beste Avis,
vandaag hebben we het laatste ingepakt,
en morgen ruilen we ons
dierbaar Parijs in voor Marseille.
Paul is benoemd als Cultureel Zaak Gelaste
voor Zuid Frankrijk.
Het is moeilijk te verbergen
dat ik er ondersteboven van ben.
Ik ga wat brood kopen.
Het voordeel van Marseille is dat het
niet de afleidingen van Parijs zal hebben.
Dus kunnen wij meer tijd
aan ons boek besteden.
Hoewel we de deadline niet halen.
We zijn gelukkig nog steeds in Frankrijk.
Beste Avis, ik weet niet
waaraan we dit verdiend hebben
Maar we zitten in Duitsland.
Om precies te zijn in een buitenwijk
van Bonn genaamd Plittersdorf am Rein,
dat schilderachtiger klinkt dan het is.
Trouwens, we halen
bij lange na niet meer de deadline.
Het duurt minstens
nog twee jaren langer.
Ondertussen, is Paul
opgeroepen naar Washington.
We hebben geen idee waarvoor.
Wel, ze gaan je bevorderen, eindelijk.
Dat moeten ze wel.
Ik weet niet of ze me daarvoor
helemaal naar Washington laten komen.
Zij kunnen ook gewoon een telegram sturen.
Zou een stuk goedkoper zijn.
Dan gaan ze je een nieuwe positie aanbieden.
Dan vragen ze jou welke voorkeur
je hebt, Parijs of Parijs.
Het is een mogelijkheid.
Niet waarschijnlijk, maar mogelijk.
En als ze ons terug naar Parijs
willen verhuizen,
kan ik volgende week vast
kijken naar een appartement.
Goed idee, Ja?
Ik bel je meteen als ze me vertellen,
dat we overgeplaatst worden naar Parijs,
Oké?
Oké.
Ik weet het, schat. Ik weet het.
Ik denk dat het zou kunnen.
Het zou kunnen, ik weet het.
Even vasthouden. Dat is perfect.
Even lachen, eendje.
- Goed. Uitstekend.
- Doe je benen bij elkaar, lieveling.
Het is erg simpel.
We gaan haar gewoon vertellen dat ze
een kleiner deel van de royalty’s krijgt.
Omdat het duidelijk is dat zij er niet de
40 uren per week in steekt zoals wij dat doen.
Zestig komt meer in de buurt. Tachtig.
Juist.
Jij en ik zijn vaches enragées.
Dat is precies wat we zijn. Gekke koeien.
Maar ik kan het niet opbrengen
het Louisette te vertellen.
Jij moet het maar doen.
Ik ga het doen. We moeten koelbloedig zijn.
Ik zal meer van haar gaan houden
als dit opgelost is.
Het is niet dat je niet helpt.
In enige mate.
Maar ik help toch.
Het was mijn idee om de erwten
toe te voegen aan het coq au vin recept.
Dat weten we, en dat was een prachtig idee,
maar het boek moet een magnum opus worden.
Maar we zijn een team.
We zijn Les Trois Gourmandes.
één voor allen.
Ja, dat is absoluut waar, Louisette.
Ja, het is waar.
En je bent zeer waardevol geweest
voor het project.
Dank je.
Maar...
Maar...
Ik ga scheiden.
- Wat?
- Jean-Luc gaat mij verlaten.
Het spijt me zo. Louisette.
Vergeet maar dat ik het ter sprake bracht.
Maar het is niet eerlijk als Louisette
dezelfde hoeveelheid geld krijgt als wij.
Simca, nu is niet te tijd om hierover te
discussiëren. Ze gaat scheiden.
Maar ze doet haar werk niet.
Je doet het werk niet,
dus je deel zou 10% moeten zijn.
Tien procent?
Je doet het werk niet.
Vijfentwintig.
- Vijftien.
- Twintig.
Achttien en geen cent meer.
En waar onze namen staan,
denk ik dat zou moeten staan,
"Door Julia Child en Simone Beck,
met Louisette Bertholle. "
"Met"?
en in kleinere letters.
Nee, Simca.
Onze namen precies hetzelfde.
En alfabetisch.
Het was haar idee niet eens
om de erwten bij de coq au vin te doen.
- Nee.
- Daar erger ik me aan.
Voor mij?
Beste Avis, we hebben net
onze eigen versie van Kafka gehad.
Paul is naar Washington,
en in mijn naïviteit,
dacht ik dat het was omdat de regering,
eindelijk had ingezien
hoe waardevol hij was.
Ik had me vergist.
Hij werd ondervraagd.
Het vuur werd hem drie dagen aan
de schenen gelegd in een klein donker kamertje,
met een torenhoge stapel dossiers
die dreigend op de tafel lagen.
Zij vroegen hem over onze vrienden,
welke boeken wij lazen,
over onze jaren in China,
over patriottisme.
Zij vroegen zelfs
of hij een homoseksueel was.
- Bent U een homoseksueel, Mr. Child?
- Nee.
Ik ben geen homoseksueel.
Dit is geen grap.
Dat besef ik me heel goed.
Hij kwam naar huis, na een vrijspraak,
maar diep gekwetst.
Julia, het was een nachtmerrie.
Wat zal ik gaan doen?
Het voelt alsof mijn hele leven verspild
is geweest.
Paul.
Ik krijg nog één positie,
dan ga ik met pensioen en dan?
We komen er wel uit.
Ik weet gewoon niet meer
waarvoor ik het gedaan heb.
Begrijp je?
Jij hebt tenminste nog je boek.
Wel, het is ook jouw boek.
Dat is het.
Zonder jou, zou er geen boek zijn.
Niet dat Simca en ik het ooit afkrijgen.
Op een dag heb je het klaar.
Ik vraag het me af.
Kort samengevat,
om 18:22 gisterenavond,
raad eens wie niet kwam eten?
Inderdaad.
Het begon te regenen
en Judith Jones zegde af.
Ik was er totaal kapot van.
En daar bovenop,
kreeg ik een vreselijke ruzie met mijn man
en heeft mij verlaten.
De boeuf bourguignon was heerlijk,
niet dat ik die gegeten heb.
En de frambozen bavoroise crème,
die neem ik mee naar het werk.
Morgen.
Julie, kun je even binnen komen?
Ik heb hem niets verteld, ik zweer het.
Julie?
- Voel je je beter?
- Veel beter.
Dus je hebt het gerecht laten aanbranden?
Maar dat is niet waarom ik niet kwam werken.
Ik kwam niet omdat ik,
buikpijn had.
Luister, het is een vrij land.
Maar dat dingetje van jou op het internet,
ik wil er niet in vermeld worden, oké?
En als je geen zin hebt om te komen werken
laat het me weten.
Iemand anders wil je baan wel.
Er moet hier gewerkt worden.
Het spijt me.
Iemand anders had je al ontslagen.
Een republikein had je ontslagen.
Ik ben geen lastig persoon.
Je laat me schrikken.
Ik kan het niet geloven.
Jullie zijn een perfect stel, als jij en Eric
het niet redden wie kan dat dan wel?
velen kunnen dat.
Alleen ik niet omdat ik een trut ben.
Ik ben, Sarah. Ik ben een trut
Weet ik. Ik weet dat je dat bent.
Trouwens, Garth en ik zijn uit elkaar.
Oh, God, ik had het moet vragen.
Ik ben een eenrichtingsweg, net als Eric zegt.
Het is in orde. Ik hield niet van hem.
Vind je me echt een trut?
- Eigenlijk wel, ja.
- Ik snap het.
Maar wie is dat niet?
Julia.
Ik zat te denken over mij en Julia.
Zij was een secretaresse
voor een regeringskantoor en dat ben ik ook.
Een echt aardige man trouwde met haar.
Een echt aardige man trouwde met mij.
Allebei waren wij de weg kwijt,
en wij werden beide,
op een of ander manier, door eten gered.
Grote overeenkomsten. Maar laten we het
onder ogen zien, ik ben niet Julia Child.
Julia Child viel nooit uit haar rol
omdat er iets overkookte,
of in elkaar zakte in de oven,
of uit elkaar viel.
En ze deed zeker
nooit vreselijk tegen haar man.
En ze dacht nooit iets van,
"Wie heeft er nog tijd om getrouwd te zijn?"
Zoals ik dus, jammer genoeg,
mezelf soms gedraag.
Ik zou willen dat ik meer als haar was.
Zij verdiende haar man en ik niet.
Zo is het gewoon.
Tenminste, zo is het nu gewoon.
Yoghurt als avondmaal.
U bent verbonden met Eric Powell van het
Archeologisch tijdschrift. Spreek uw bericht in.
Het was niet leuk om afgelopen nacht
alleen te slapen.
Waar ben je?
Ik mis je.
- Hallo?
- Liefje, is er iets mis?
Nee.
Hoe kom je daar op?
Hebben jij en Eric problemen?
Natuurlijk niet.
- Is hij nu bij jou en kun je niets zeggen?
- Hij is er niet.
Ik heb net je blog gelezen,
en het was zo anders, je vertelde niet alles.
- Waar is hij?
- Weg.
Hij ging een pizza halen.
Ben je gestopt met koken?
Tijdelijk.
Even een kleine pauze ingelast.
Nou, ga weer aan de slag.
Het zal goed voor je zijn
om eens iets af te maken in je leven.
- Julia gaf niet op.
- Wie zegt dat ik het opgeef?
Ik wil alleen maar zeggen,
geef niet op.
Ben je terug?
Ben alsjeblief terug.
Wat eten we?
Avis zei dat ze hier zou zijn.
Ook als we niet op tijd waren.
Als ze niet hier is,
kunnen we een taxi nemen.
Ze hebben waarschijnlijk taxi’s in Boston.
Ze komt wel.
Gekleed in een Schots ruiten jasje.
Daaraan kan ik haar herkennen.
Hoe bedoel je, "haar herkennen"?
Is ze veranderd?
Nou...
'Kijk uit naar een vrouw van middelbare leeftijd
in een Schots ruiten jasje.'
- Dus...
- Jij en Avis hebben elkaar nog nooit ontmoet?
We zijn penvriendinnen.
Jullie kennen elkaar niet?
We kennen elkaar wel. We schrijven.
Maar hoe zijn jullie daarmee begonnen?
Dat is een lang verhaal.
Avisses man, Bernard De Voto, nu overleden,
was een prachtige, prachtige schrijver.
Hij schreef een artikel in Harper's Magazine
over roestvrijstalen messen.
Over wat voor een hekel hij aan ze had.
Ja.
Toen schreef ik hem een fan brief
omdat hij 100% gelijk had,
en Avis schreef terug naar mij.
Dus schreef ik haar terug,
en zij schreef weer terug naar mij.
Nu, duurt het al acht jaar, denk ik.
- Avis.
- Julia.
- Mijn lieve vriendin.
- Laat me eens naar je kijken.
Schitterende vrouw.
Dit is een indrukwekkende onderneming,
Mrs. Child en Mrs. Beck.
Heel erg bedankt.
en uw redactrice is er dol op.
Dat ben ik. Ik vind het briljant.
Zoiets unieks is er nog niet
in de markt.
- Het probleem is niet alleen de omvang.
- Het zijn 700 pagina's.
- Ja, dat weten we. Het is veel.
- Ja, we weten dat het veel is.
U heeft 700 pagina`s
alleen al aan saus en gevogelte recepten.
We dachten dat u het
in delen zou kunnen uitbrengen.
Deel één, sauzen.
- Deel twee...
- Gevogelte.
Ja.
Deel drie, Vis.
Vlees, groentes, en dessert.
Dat zijn er één, twee, drie...
Dat zijn zes delen.
Eieren.
- Eieren.
- Eieren. zeven. zeven Delen.
Maar wij willen geen encyclopedie uitbrengen.
Ik dacht dit bedoeld was voor huisvrouwen.
Ja, huisvrouwen willen
iets snels met variatie.
Zoals dit.
Als ik even het woord mag,
als jullie het willen herschrijven, zouden
we zeker allen zeer geïnteresseerd zijn.
Simca, het spijt me.
Je hebt gewoon de verkeerde partner
uitgekozen.
Klopt, ik had met deze vrouw moeten samenwerken.
'Gebakken Alaska in een Bloempot.'
We halen het boek gewoon weg bij
Houghton Mifflin en zoeken een andere uitgever.
We zijn net met de strijd begonnen.
Julia, je boek is een meester werk.
Wat is een Marshmallow Fluff?
En trouwens hou het voorschot.
Hou de hele $250.
Geef hun geen cent terug.
Waarom hebben wij ooit besloten dit te doen?
Hoe kwamen wij erop.
Wie weet het nog?
Ik weet het.
We wilde een Frans kookboek schrijven
voor Amerikaanse vrouwen die geen kok hadden.
Dat is nu precies wat wij gaan doen.
We beginnen gewoon helemaal opnieuw.
En dat is dat. Wordt een makkie.
Echt waar. Het dessert deel is klaar.
Dankzij Simca, is het briljant.
Dank je.
Ik heb het alleen nog niet uitgetypt.
Maar dan heb ik iets te doen in Oslo.
Eric, kom eens kijken naar
s`werelds mooiste kip.
Ontdeugend.
Oh, mijn God.
Het voelt zo lekker.
Serieus. Ik ben verliefd!
Ik wil gewoon van dit moment genieten.
Het moment waarop alles mogelijk lijkt.
Het moment waarop je jezelf voorstelt
dat ze het helemaal geweldig zullen vinden.
En dat er miljoenen kopieën verkocht worden,
en dat het de wereld verandert.
Ja. Maar ik denk dat dit,
vraagt om een goede fles wijn.
- Denk je niet?
- Ja.
Wat eten we?
Wat als ze geen varken eet?
Zij schrijft over eten, natuurlijk eet ze varken.
Het komt goed. Het komt goed.
Je hebt gelijk. Ik weet dat je gelijk hebt.
Ik weet zeker dat je gelijk hebt.
- Is ze vroeg?
- Ze is precies op tijd.
- Ik maak het wel af.
- Dank je.
Jij bent een verschrikkelijk mens.
en erg moeilijk om mee te leven.
Wie is daar?
Amanda Hesser van de New York Times.
Kom binnen.
Je hebt de smaak van Julia.
Als je zoiets doet,
als een lerares, als een stem.
Ik praat met haar als ik aan het koken ben.
Het is net alsof ze bij mij in de keuken is.
Zij is als een denkbeeldige vriendin.
Ja.
En, natuurlijk,
is zij de persoon waarvoor ik elke dag schrijf.
Alhoewel, ik niet denk dat zij het ooit leest.
Ik weet het niet.
Ik zou haar heel graag willen ontmoetten.
Ik had graag haar bruidsmeisje willen zijn
bij haar huwelijk in 1946.
Ik begrijp dat het alleen
via tijdreizen mogelijk zou zijn,
Maar dat zijn de soort dingen
waar ik aan denk.
We willen op bedevaart
naar de keuken van Julia in Cambridge.
in het nationaal museum,
als dit achter de rug is.
Maar eerst, moet ik dit afmaken.
Ik heb nog 15 dagen en 24 recepten,
en ik moet nog steeds een eend uitbenen.
Ik heb gelezen dat het niet netjes is om 'jammie'
te zeggen tijdens het eten maar 'jammie.'
Lower Manhattan Development Corporation,
Met Julie Powell. Momentje.
Lower Manhattan Development Corporation,
Met Julie Powell. Heeft U een moment?
- Ja.
- Geweldig.
- Lower Manhattan Development...
- Julie, met Sarah.
De New York Times.
Ik kan het niet geloven!
Ik weet het.
Kan ik je terugbellen?
Ik moet je terugbellen. Momentje.
Hallo, met Julie Powell.
Hoe kan ik U helpen?
Raad eens? Berichten op apparaat?
Vijfenzestig.
- Vijfenzestig?
- Vijfenzestig.
Als dit de Julie Powell uit de
New York Times is, met Judy Clain.
Ik ben een redactrice bij Little Brown
en wilde u vragen,
of u interesse heeft
om een boek te schrijven.
U kunt mij bereiken onder 049-0067.
Hoi, met Sarah Chalfant.
Ik ben een literair agent.
Ik weet niet of je al een agent hebt,
maar ik wil graag met je praten
om jouw belangen te mogen behartigen.
- Ik ben een producent bij CBS Morning News.
- Eric, ik word een schrijfster!
Je bent een schrijfster.
Met Ruth Spungen,
ik ben redactrice bij Food & Wine Magazine.
Wilt u mij alstublieft bellen op 157-3245.
- Ik moet een perentaart maken.
- Later.
Hoi. Met je Moeder.
Je staat in de New York Times!
Je zult het niet geloven, iedereen belt.
Tante Jessie's nicht Dorrie uit Abilene,
die met die man
die de vla-eet-wedstrijd won,
en gek is op puzzelen.
Zij hebben een abonnement op
De New York Times. Zij lazen het in Abilene.
Iedereen is zo opgewonden!
Met Ken Dryer.
Ik ben redacteur bij Random House,
en ik heb net je blog gelezen en het is
geweldig. We willen graag iets van je publiceren.
Ik ben redactrice bij Bon Appé***.
Hoi, ik ben producent bij de Food Network.
We willen graag iets met je afspreken.
Met je praten.
We hebben een paar ideeën.
Ik weet niet of jij dit wil omzetten in een...
- Een boek.
- Een film.
- Een televisie serie.
- Een one-woman show.
- Bel mij.
- Bel mij.
Bel mij.
Dank u, God.
Dat geluid.
- Alsjeblieft.
- Dank je.
- Hoi, met Julie.
- En Eric.
- Wij zijn aan het koken.
- En bloggen.
En andere dingen,
dus spreek een boodschap in.
- Ze zijn lekkerder.
- Ik heb ze sterker gemaakt.
Hoi, met Barry Ryan
van de Santa Barbara News-Press,
en ik schrijf een artikel over
Julia Child's negentigste verjaardag,
en ik vroeg haar over jou blog,
ze was er niet echt van onder de indruk
dus ik dacht misschien wil je erop reageren.
Hallo?
Ja, spreekt u mee.
Zei ze dat?
Julia Child zei dat?
Heeft ze mijn blog gelezen?
Nee, ik wil niet echt een commentaar geven.
Maar bedankt voor het bellen.
Julia haat mij.
Jule?
Ze haten ons.
Wie?
Houghton Mifflin.
- Die haten je niet.
- Doen ze wel. Absoluut.
Nee, ze vinden het boek goed.
Maar ze willen het niet uitgeven.
Ze denken dat het te duur is.
Zij vinden dat het niet winstgevend zal zijn.
Acht jaren van ons leven
was niet meer dan bezigheidstherapie,
zodat ik iets te doen had.
Ach, ja.
Wat nu?
- Je bent een lerares.
- Ja.
Je kan lesgeven.
Juist? We gaan naar huis en...
Waar is thuis?
Waar gaan we wonen?
- Thuis is waar wij ook maar zijn.
- Ja.
Goed?
We komen er wel uit.
- Je kan lesgeven in onze keuken.
- Klopt.
Je kan lesgeven op televisie.
Televisie?
- Ik?
- Ja.
- Paul.
- Nee, Julia.
Ik denk dat jij het uitstekend zou doen op TV.
Ik meen het.
Paul!
Ik meen het.
Niet doen...
Ik hou je niet voor de gek. Echt niet.
Iemand gaat jouw boek uitgeven.
Iemand gaat je boek lezen
en beseffen wat jij hebt gedaan.
Omdat jouw boek verbazingwekkend is.
Jouw boek is het werk van een genie.
Jouw boek gaat de wereld veranderen.
*** je mij?
Je bent zo lief.
Dat ben je.
De liefste man.
*** hen.
Judith, kan jij hier naar kijken?
Onze onverschrokken literaire scout,
Avis De Voto,
is bevriend met een of andere vrouw die
een gigantisch Frans kookboek heeft geschreven.
Houghton Mifflin heeft het net afgewezen.
"Franse Recepten voor Amerikaanse Koks. "
Afschuwelijke titel.
Veel plezier, Judith.
- Gevonden.
- Wat...
- Wie is dat?
- Ik weet niet.
Aangetekende brief voor Mrs. Julia Child.
Fris!
Alstublieft.
Beste Mrs. Child,
we hebben uw heerlijk Frans kookboek
gelezen,
het bestudeerd, er mee gekookt,
prognoses gemaakt, enzovoorts.
En wij kwamen tot de conclusie
dat het een uniek boek is
Dat wij heel graag willen uitgeven.
Paul!
Wat?
Knopf...
Knopf wil ons boek uitgeven.
Is het "K-nopf" of "Nopf"?
- Boeien?
- Boeien?
Zij bieden ons een voorschot van $1,500.
"We zijn overtuigd dat uw boek
voor Frans koken, in Amerika doet,
"wat Rombauer's the Joy of Cooking deed
voor het standaard koken.
"En zo willen we het verkopen. "
Julia!
Wanneer we elkaar ontmoeten,
wat hopelijk snel gebeurt,
Wil ik met u over de titel
van het boek praten.
Omdat het zeer belangrijk is
dat de titel dit boek onderscheidt,
van alle andere kookboeken op de markt.
- Heb je dit altijd al zo gedaan?
- Absoluut niet.
"Mastering the Art of French Cooking. "
Wat vindt je?
Wel, op dit moment,
heb ik echt geen idee.
- Julia, dat is niet goed genoeg.
- Oké dan.
Ik ben er dol op.
Ze zei "haat"?
Julia Child gebruikte het woord "haat"?
Nee.
Dat het weinig respect toonde,
of serieus, of zoiets.
Hoe serieuzer kan iemand nog worden?
Denk je
dat zij denkt dat ik haar gebruik?
Ze kan jouw blog niet gelezen hebben.
Heeft ze het gelezen?
Hij wist niet of ze het gelezen had.
Maar ze had er wel degelijk een mening over.
Denk je dat het komt omdat ik
het "F" woord soms gebruik?
Kan zijn. Wie weet?
Kijk, er is iets mis met haar
als ze niet snapt waar je mee bezig bent.
Er is niets mis met haar. Niets.
Ik heb een jaar met haar doorgebracht.
Zij is perfect.
De Julia Child in jouw hoofd is perfect,
de Julia Child die niet snapt
wat jij doet is niet perfect.
Die in je hoofd is het belangrijkste.
Ik ga haar nooit ontmoeten.
Maar je kent haar al.
- Dank je.
- Graag gedaan.
- Zij heeft mij gered.
- Jij hebt jezelf gered.
Ik verdronk
en zij trok me uit de oceaan.
Je kan ook te ver gaan.
Julia Child begon met koken,
omdat ze van haar man hield,
en ze hield van eten,
en ze wist niet
wat ze anders zou moeten doen.
In het proces, vond ze plezier.
Ik heb dit lang niet begrepen,
maar nu snap ik het.
Julia leerde me dat.
Maar hier is wat Julia mij echt geleerd heeft.
Ze leerde mij koken.
Hier zij we nu uitgekomen.
Nog één dag en één recept.
U zal denken dat het uitbenen van een eend
een onmogelijke taak is.
- En de hele procedure...
- Niets is onmogelijk.
kan de eerste keer
door angst wel 45 minuten duren.
Ben niet ***.
Geen angst, Julia. Geen angst.
Pak uw mes, confronteer de eend.
Confronteer de eend. Jij bent mijn eend.
U maakt een diepe snee
over de rug van de vogel,
helemaal van de nek tot aan de staart
om de ruggengraat bloot te leggen.
Met de punt van een klein scherp mes
snijdt u langs het bot,
Ik deed het. Kijk eens, Julia.
Het ziet er uit als die van jou.
langs een kant van de vogel,
trek aan het vlees.
Rijg de eend op een plank,
met de huid beneden.
Tik het op zijn plaats. Rol het deeg uit.
Twee uur en haal het uit de oven
laat het enkele uren afkoelen.
Het ziet er precies zo uit
als het eruit moet zien.
Alsjeblieft, kun je de borden ook nog dragen?
- weet je het zeker?
- Ik heb ze.
Kom erlangs.
Hier komt ze.
Dank je. La pièce de résistance.
365 dagen. 524 recepten.
- Gefeliciteerd!
- Dank jullie.
Schat. Het is fantastisch.
Zo goed.
Ik vind het geweldig.
Eric, ik had het nooit
zonder jou kunnen doen.
Zoals iemand ooit zei,
Je bent de boter op mijn brood,
de adem van mijn leven.
Op mijn echtgenoot.
Ik hou van jou.
Dank je.
Zo, het is voorbij.
Het project is ten einde gekomen.
We zijn helemaal terug waar we gestart zijn,
Eric, ik, de kat,
enigermate slechter door slijtage,
zittend in een buitenwijk, te eten.
Bedankt, allemaal.
En raad eens?
Bon appé***.
Zie je dat de werkbladen hoger zijn?
Ze had die speciaal laten maken.
Daar is haar beroemde stamper en vijzel.
Jij kan het weten.
- Perfect.
- Maak een foto.
Dat is aardig. Geef me nog iets.
Daar gaan we. Tegen haar pratend.
Dat is goed.
Nog eentje.
Zeer lief.
Dat is het. Dat is hem.
Dat is hem.
Geef me een momentje.
Ik hou van jou, Julia.
Daar ben je!
Dat ruikt goed. Wat krijgen we?
Navarin d'agneau.
Post voor jou.
Ondertiteld door Geffen
Gedownload van ondertitel.com