Tip:
Highlight text to annotate it
X
Heb ik een originele gedachte
in mijn hoofd? In mijn kale hoofd?
Misschien zou mijn haar niet
uitvallen als ik gelukkiger was.
Het leven is kort, ik moet
eruit halen wat erin zit.
Vandaag is de eerste dag van
de rest van mijn leven.
Ik ben een wandelend cliché.
Ik moet naar de dokter,
hij moet naar mijn been kijken.
Er is iets mis, er zit een bult op.
De tandarts belde weer.
Ik ben te laat met betalen. Als ik
niet alles uitstelde, was ik gelukkiger.
Ik zit alleen maar op
mijn dikke reet.
Als mijn reet niet zo dik was,
zou ik gelukkiger zijn.
Ik zou mijn overhemd niet meer
uit mijn broek hoeven laten hangen.
Alsof niemand het dan ziet. Dikzak!
Ik moet weer gaan hardlopen,
vijf kilometer per dag
en deze keer echt.
Of anders bergbeklimmen.
Ik moet een draai aan mijn leven geven.
Wat moet ik doen?
Ik moet verliefd worden.
Ik moet een vriendin hebben.
Ik moet meer lezen.
Mezelf verbeteren.
Als ik nu eens Russisch leer ofzo?
Of een instrument leer spelen?
Ik zou Chinees kunnen spreken.
Ik zou de scenarioschrijver zijn die Chinees
sprak en hobo speelde. Dat zou mooi zijn.
Ik zou mijn haar kort moeten laten knippen.
Niet meer doen alsof ik een volle haardos
heb. Hoe zielig kun je zijn?
Gewoon echt zijn, zelfverzekerd.
Is dat niet wat vrouwen aantrekt?
Mannen hoeven niet aantrekkelijk te zijn.
Maar dat is niet waar.
Vooral tegenwoordig niet.
Van mannen wordt tegenwoordig bijna net
zoveel verwacht als van vrouwen.
Waarom zou ik moeten denken dat ik me
voor mijn bestaan moet verontschuldigen?
Misschien is het de chemie van mijn hersenen.
Misschien is dat mijn kwaal, een slechte chemie.
Al mijn problemen en angsten
zijn te wijten aan...
een chemische onbalans of een
slechte verbinding in de hersenen.
Ik moet daaruit komen.
Maar ik zal lelijk blijven.
Daar verandert niets aan.
op de set van 'Being John Malkovich'
zomer 1998
Stilte! Oké?
Laten we vandaag echt onze cameraproblemen
proberen op te lossen.
Houd de tijd tussen de opnamen
zo kort mogelijk,
die maskers zijn bloedheet.
Begrepen?
Ik wil dat iedereen dat goed begrijpt.
Niet rondlummelen, tenzij het absoluut
noodzakelijk is voor de opnamen. Oké?
Ik zeg dit niet voor mezelf, ik zeg het
voor de mensen...
in de zware rubber pakken.
Mijn kleding is comfortabel.
Oké?
Mensen, hou je aan die regels!
Oké? Hou je aan die regels!
Klaar staan voor de opnamen.
- Laat ze...
een beetje meer om de tafel draaien.
Jij daar, jij komt in beeld.
Kun je alsjeblieft de set verlaten?
Wat doe ik hier?
Waarom ben ik hier
vandaag naartoe gegaan?
Niemand lijkt zelfs mijn naam te weten.
Ik loop al veertig
jaar rond op deze planeet...
en ik begrijp nog helemaal niets.
Waarom ben ik hier?
Hoe ben ik hier gekomen?
4 miljard en 40 jaar eerder
Mijn been doet pijn, ik vraag
me af of het kanker is.
Er zit een bult. Ik begin
te zweten, stop met zweten...
ik moet stoppen met zweten.
Kan ze het van mijn hoofd zien druppelen?
Ze kijkt naar mijn haarlijn.
Ze vindt dat ik kaal ben.
- We vinden je fantastisch.
Dank je wel, dat is leuk om te horen.
We vonden het 'Malkovich'-script geweldig.
- Dank je.
Je drukt je op een unieke manier uit.
Ik zou graag eens willen kijken...
wat er in jouw hoofd zit.
- Geloof me, dat is geen lolletje.
Vertel eens wat jij van ons
kleine gekke projectje vindt.
Ten eerste, ik vind het een heel goed boek.
Laroche is een grappig figuur, hè?
Zeker. En Orlean vertelt
heel boeiend over orchideeën,
en ook haar beschrijvingen van Florida,
de jacht op orchideeën,
de indianen, het is allemaal schitterend
geschreven, in de stijl van de 'New Yorker'.
Ik wil daar dichtbij blijven.
Ik wil dat de film bestaat, niet dat hij
kunstmatig van een plot wordt voorzien.
Geweldig!
Ik geloof dat ik niet
precies weet wat dat betekent.
Ik weet ook niet wat dat betekent.
Ik wil hem niet bederven door er
zo'n Hollywoodproduct van te maken.
Een film als 'De Orchideeënroof'
of iets dergelijks.
Of de orchideeën veranderen
in jonge hondjes...
en er een film over drugsrunners
van maken. Snap je?
Ja.
- Waarom niet gewoon een film over bloemen?
Wij dachten dat misschien...
Susan Orlean en Laroche verliefd konden worden.
- Oké, maar...
ik bedoel, ik wil hem
niet volstoppen met seks...
of met wapens of achtervolgingen...
of met personages...
die diepe levenslessen leren,
die zich ontwikkelen of
elkaar leuk gaan vinden...
of problemen moeten overwinnen
waarin ze uiteindelijk slagen.
Het boek is niet zo.
En het leven is niet zo, snap je?
Zo is het gewoon niet.
Dat is voor mij heel belangrijk.
tijdschrift 'New Yorker', 3 jaar eerder
John Laroche is een lange man, mager als
een lat, met fletse ogen...
en hangende schouders, maar toch knap,
ondanks het ontbreken van al zijn voortanden.
Ik ging twee jaar geleden naar Florida,
voor een artikel voor de 'New Yorker'.
De aanleiding was een klein bericht
over een blanke man en...
drie Seminole-indianen die waren
gearresteerd met zeldzame orchideeën,
gestolen uit het
Fakahatchee Strand Reservaat.
twee jaar eerder
'Aangezien natuurlijke selectie
uitsluitend werkt door en ten behoeve van...
elk wezen, zullen alle fysieke en
mentale kwaliteiten zich ontwikkelen...
in de richting van perfectie.
Het is interessant om een begroeide
oever te aanschouwen...'
Polyrrhiza lindenii.
Een geest.
Snij maar af, Russell.
Goedemorgen.
- Hallo.
Mag ik vragen wat u in
die kussenslopen heeft?
Ja, meneer, dat mag u zeker.
Goed, dan vraag ik het.
- Oké, even kijken.
We hebben vijf bromeliasoorten,
één peperomia, negen verschillende
orchideeën,
al met al ongeveer 130 planten,
die mijn collega's uit
het moeras hebben gehaald.
U weet dat het illegaal
is planten of dieren...
weg te nemen van land dat
staatseigendom is?
Ja, en vergeet niet dat al die planten
met uitsterven bedreigd zijn, meneer.
Allemaal.
- Precies.
Dat is nu juist het punt.
Dit is een reservaat.
Ja, meneer. Dat is het.
En mijn collega's zijn alledrie
Seminole-indianen, had ik dat al gezegd?
U kent vast de rechtzaak van de staat
Florida tegen James E. Billie.
Dan weet u dat, ondanks dat opperhoofd
Billie een Floridapanter doodde,
één van de... Wat? Veertig in de hele wereld?
de staat hem niet
met succes kon vervolgen,
want hij is een indiaan
en het is zijn recht.
Hoe afschuwelijk u en ik,
als blanke natuurbeschermers,
dat ook mogen vinden.
En dan heb ik het niet
over de drie mislukte pogingen...
om Seminoles te vervolgen wegens
de roof van palmbladeren, die ze...
geloof ik, gebruiken voor de daken
van hun traditionele 'chickee'-hutten.
Dat is toch zo? Van die 'chickee'-hutten?
Ja, hij heeft gelijk. Daar gebruiken
we ze voor, voor de 'chickee'-hutten.
Ja.
- Ja.
- Ja.
- Ja, maar ik...
Ik kan jullie nog niet laten vertrekken.
Wacht even.
- Goed.
Charles? Ben jij dat?
Heb je al geluncht?
Er stond een garnalencocktail
in de koelkast.
Was die van jou?
Ik hoop van niet.
Ik wist het niet meer,
dus ik heb hem opgegeten.
Misschien moeten we onze namen
op het eten gaan zetten, wat vind jij?
Wat is er met jou?
- Mijn rug.
Charles, ik heb een plan om me
snel uit jouw huis te krijgen.
Een baan is een plan.
Is jouw plan een baan?
Tromgeroffel!
Ik word scenarioschrijver!
Net als jij.
Oké, ik weet dat jij denkt dat dit een
van mijn word-snel-rijk-plannen is,
maar ik ga het nu goed aanpakken.
Ik ga een cursus van drie dagen volgen.
Dat kost maar 500 dollar!
Cursussen voor scenarioschrijvers
zijn onzin.
In theorie ben ik het met je eens.
Maar deze is anders. Deze staat hoog
aangeschreven in de industrie.
Donald, zeg niet 'industrie'.
- Sorry, vergeten.
Charles, deze man weet alles van
het schrijven van scenario's.
Ze komen overal vandaan
om bij hem te studeren.
Ik betaal je terug, zodra ik...
- Ik zal je wat vertellen.
Iemand die zegt dat
hij hét antwoord heeft,
zal wanhopige mensen aantrekken,
hetzij op het gebied van religie...
Ik moet even gaan liggen
terwijl jij het mij uitlegt.
Neem me niet kwalijk.
Goed, ga door.
Dus...
- Sorry.
Oké, ga door.
- Er zijn geen regels, Donald.
En iemand die zegt dat die er wel zijn...
- Nee, nee.
...is gewoon...
- Het zijn geen regels.
Het zijn principes.
McKee schrijft: 'Een regel zegt
dat je het op deze manier moet doen.'
'Een principe zegt: dit werkt
en heeft altijd gewerkt.'
Het script waar ik aan begonnen ben
gaat over bloemen.
Niemand heeft ooit een film
over bloemen gemaakt.
Dus zijn er geen richtlijnen.
- En 'Flowers for Algernon' dan?
Dat gaat niet over bloemen.
- Oké.
En het is geen film.
- Sorry, ik heb het nooit gezien.
Oké, ga door.
Ik bedoel, dat soort leraren is gevaarlijk
als je van plan bent iets nieuws te maken.
Een schrijver moet dat altijd als doel hebben.
Schrijven is een reis naar het onbekende.
Het is niet zoiets als
modelvliegtuigjes bouwen.
McKee heeft film gestudeerd, Charles.
Heb jij film gestudeerd?
Zeg iets. Ik heb haar meegenomen
en nu zeg ik niets.
Maak haar aan het lachen,
zeg iets grappigs.
Ik haat feesten, Amelia. Waarom zijn
we hier naartoe gegaan?
Omdat we hippe jonge mensen
zijn die iets te vieren hebben.
Eerder oude sukkels die op de vloer zitten.
- Jezus, Charlie. Spreek voor jezelf.
Oké.
Charlie, we gaan jou opknappen.
We gaan in één keer alle problemen
van Charlie Kaufman oplossen.
Oké.
- Goed. Even zien.
Wat heb je nodig? Wat, wat, wat?
Ik ben blij dat je dat
orchideeënscript gaat maken.
Ja?
Ik denk dat het heel
verfrissend kan werken.
Het zal je dwingen eens
na te denken over...
de natuur enzo.
- Ik kan nog niet geloven dat ik het mag doen.
Na die lunch zweette ik als een gek
en sloeg ik wartaal uit,
ik was helemaal in de war.
- Je was nerveus omdat ze mooi was.
Hoe weet jij dat ze mooi was?
- Nu ik je acht maanden ken...
weet ik waarvan jij gaat zweten.
- Oké.
Dus wat... Laat maar.
Volgende probleem.
Je moet nieuwe kleding hebben.
Die flanellen hemden maken
je niet bepaald mooier.
Bedankt dat je met me
bent uitgegaan vanavond, Amelia.
Beginnen, beginnen...
Hoe begin ik?
Ik heb honger.
Ik moet koffie nemen,
koffie helpt me denken.
Maar ik moet eerst iets schrijven
en dan mezelf belonen met koffie.
Koffie met een muffin.
Oké...
Ik moet eerst de
onderwerpen vaststellen.
Misschien eentje met bananen en
noten, dat is een lekkere muffin.
'De jacht op orchideeën is
dodelijke bezigheid.'
100 jaar eerder
'De Victoriaanse orchideeënjager
William Arnold...
verdronk tijdens een expeditie.'
'Osmers verdween zonder een spoor
achter te laten in Azië.'
'Augustus Margary overleefde
kiespijn, reumatiek,
pleuritis en dysenterie
en werd vermoord...
toen hij zijn doel had bereikt
en voorbij Bhamo was gekomen.'
'Laroche hield van orchideeën, maar...
ik begon te geloven dat hij meer
hield van de moeilijkheden...
en gevaren van het verzamelen, dan
van de orchideeën zelf.'
Ik ben al twaalf jaar
tuinbouwer van beroep.
6 maanden later
Ik had een eigen kwekerij die
is verwoest door de orkaan.
Ik geef lezingen over planten.
Ik heb zeker zestig lezingen gegeven
over het kweken van planten.
Ik ben schrijver en mijn werk wordt
gepubliceerd in tijdschriften en boeken.
En ik heb zeer veel ervaring
met orchideeën.
En de aseksuele micropropagatie bij
orchideeën onder aseptische culturen.
Dat is laboratoriumwerk, ja...
Absoluut niet te vergelijken met
het werk in de kwekerij.
Ik ben waarschijnlijk de
slimste persoon die ik ken.
Dank u.
- Heel graag gedaan.
Meneer Laroche, ik ben Susan Orlean.
Ik schrijf voor de 'New Yorker'.
Dat is een tijdschrift...
- Ik ken de 'New Yorker'.
De 'New Yorker'? Ja.
De 'New Yorker'. Toch?
Ja, zeker.
Ik zou graag een artikel schrijven
over uw situatie hier...
O, ja? Hierover schrijven?
Het kan me niet schelen
wat hier gebeurt.
Ik heb gelijk en ik ga door
tot aan de Hoge Raad.
Want die rechter kan doodvallen.
Gaat dat echt geplaatst worden?
- Zeker weten.
We beginnen op State Road 29,
een gedeukt wit busje raast voorbij,
maakt een scherpe bocht naar rechts
richting Fakahatchee Strand Reservaat.
De bestuurder is een magere man
zonder voortanden.
Dit is John Laroche.
Ik moet even stoppen.
Ik vond het vioolconcert heel mooi.
- Ik ook, geweldig.
Het einde was wel een beetje vreemd.
- Helemaal niet.
Het was hartstochtelijk, triomfantelijk,
de solist was fantastisch.
Zulke prachtige tonen, zo zuiver.
Ik ging uit mijn bol.
Ik wou dat ik zo kon spelen.
- Dat kun je.
Charlie, dat is niet waar.
Ik ben middelmatig.
- Ik *** je heel graag spelen.
Dank je, Charlie.
We zijn er.
Dus...
Wat ga je nu doen?
Ik kan maar beter naar bed gaan.
Ik heb een hoop werk, morgen.
- Oké, slaap lekker dan.
Ik zou wel willen blijven,
maar ik worstel met het script.
Ik denk te klein. Een verhaal over
Laroche alleen is niet genoeg.
Ik wilde over bloemen schrijven.
Hoe dan ook, ik ben er nog niet uit en ik
heb de laatste tijd slecht geslapen,
dus ik wilde naar huis gaan en
proberen goed te slapen...
en morgenochtend fris beginnen.
Anders zou ik blijven.
- Ik begrijp het...
Ik hoop dat je eruit komt.
- Dank je.
Bedankt voor het uitgaan en alles.
- Graag gedaan, het was leuk.
Ik moet volgend weekend naar Santa Barbara,
voor een orchideeënshow.
Wil je misschien mee?
Nee, ik...
Ik kan niet volgend weekend,
ik geloof dat ik niet kan.
Ik heb al iets, sorry.
Oké.
Goed dan.
Welterusten.
- Welterusten, Charlie.
Waarom ben ik niet naar binnen gegaan?
Ik ben zo'n lafaard.
Ik ben een idioot. Ik had haar
moeten kussen. Ik heb het verpest.
Ik moet nu op haar deur kloppen en haar
kussen. Dat zou romantisch zijn.
Iets dat we later aan onze
kinderen zullen vertellen.
Ik ga dat nú doen.
3 jaar eerder
Hallo.
- Hallo.
Bedankt dat u me ophaalt.
- Dit busje is een wrak,
maar als ik nog eens de hoofdprijs win,
dan koop ik een fantastische auto.
Waar rij jij in?
- Een huurauto.
Een Chevrolet Lumina.
- Geweldig.
Ik denk dat ik die ook ga kopen.
Daar gaan we.
Waar hebben die mensen leren rijden?
De wereld is gek.
Ik was onder de indruk van uw
kennis van de plantenwereld.
Ja. Wat je moet weten is dat ik
al mijn hele leven zoek...
naar een plant die mij rijk zal maken.
En dat is een geest.
Waarom de geestorchidee?
Omdat die zeldzaam is, snap je?
En ik ben de enige in de wereld
die weet hoe je ze moet telen.
Het idee was om ze door de indianen
uit het moeras te laten halen.
Ik heb het uitgezocht. Zolang ik geen
planten aanraak, kan Florida ons niets maken.
En ik zorg ervoor dat er niet meer geroofd
gaat worden, want iedereen kan ze kopen.
Ik ben de held, de bloemen zijn gered.
Laroche en de natuur winnen.
grootheidswaan
Heb je dat laatste?
- Ja.
'Orchideeën zijn de meest opwindende
bloemen ter wereld.
Het woord 'orchidee' komt van het Latijnse
'orchis', dat 'testikel' betekent.
Niets...'
- Hé, Charles!
Ik heb mijn script naar mama geschoven.
- Niet 'schuiven' zeggen.
Sorry. Maar ze zei...
dat het 'Silence of the Lambs'
gekruist met 'Psycho' was.
Misschien kunnen jullie gaan samenwerken.
Mama is heel goed in structuur.
Waarom komt Amelia niet meer langs?
Heb je je misdragen ofzo?
Hallo! Ik zoek John Laroche.
Hallo.
Ik schrijf een artikel over John en...
ik kom even kijken of hij er is.
- John is er niet vandaag.
Jij was met hem in het moeras, toch?
Ik zag je in de rechtszaal.
- Ja, ik ben Matthew Usiola.
Susan Orlean. Aangenaam.
Misschien kan ik even met jou spreken.
Ik wil gewoon even...
- Je hebt prachtig haar.
Dank je wel.
Dank je. Ik heb het net
vanochtend gewassen.
Ik heb een nieuwe crèmespoeling.
Ik kan je droefheid zien.
Het is mooi.
Ik ben alleen maar moe, dat is alles.
Dat is mijn probleem.
Misschien kunnen we even praten...
en kan ik even wat achtergronden...
- Ik ga niet veel tegen je zeggen.
Het is niet iets persoonlijks.
Zo doen indianen dat.
Angraecum sesquipedale.
Prachtig! God!
Darwin heeft over deze geschreven. Charles
Darwin, die gozer van de evolutie. Hallo?
Zie je die honingklier?
Darwin stelde zich een nachtvlinder voor...
met een neus van 30 centimeter
om hem te bestuiven.
Iedereen dacht dat hij gek was.
Tot ze zo'n nachtvlinder vonden,
met een proboscis van 30 centimeter.
'Proboscis' betekent 'neus'.
- Ik weet wat 'proboscis' betekent.
Laten we bij het onderwerp blijven.
Dit is geen geen afzeikwedstrijd.
Het punt is, dat wat zo mooi is...
is dat elk van deze bloemen een speciale
band heeft met het insect dat het bestuift.
Een bepaalde orchidee lijkt precies
op een bepaald insect.
Het insect wordt aangetrokken door de bloem,
zijn dubbelganger, zijn liefdespartner.
En wil niets meer dan de liefde
ermee bedrijven.
Als het insect wegvliegt, vindt het
een andere bloem, vrijt ermee...
en bestuift het zo.
Noch de bloem, noch het insect zal ooit
de betekenis van hun vrijpartij begrijpen.
Hoe kunnen zij weten dat de wereld
leeft door hun kleine dans?
Omdat zij doen waarvoor
ze ontworpen zijn,
gebeurt er iets groots en schitterends.
Zo laten zij zien hoe je moet leven en dat
je hart je enige meetinstrument is.
Dat je je, als je jouw bloem ziet,
door niets mag laten tegenhouden.
Het is echt een opvallend type,
zonder voortanden...
en het schijnt hem niets te interesseren.
- Waarom laat hij er niets aan doen?
Het is bijna sociopatisch om
iedereen daarnaar te laten kijken.
Je kunt er wel prima mee pijpen.
Het is een fascinerend figuur.
- Klinkt als een goudmijn, Sue.
Misschien, ik weet het niet.
Hij is...
Hij woont bij zijn vader, hij is
geobsedeerd door zijn overleden moeder...
en hij draagt zijn zonnebril aan
een touwtje rond zijn nek.
Prachtig.
Vertel ze over het busje.
- Oké...
Het busje, ik kan niets vertellen over
het busje, ik moet plassen.
Blijf zitten en vertel ons
over het busje.
Kom op.
- Het is ongelofelijk...
Het is...
Jullie hebben het gedaan in het busje.
- Nee. Hou je mond.
David, vertel jij maar.
Nee, doe maar niet!
Oké, het busje...
- David!
Het busje was afgeladen met rotzooi.
- Hou op!
Graafgereedschap, lege verpakkingen
van eten, mest...
Susie zei dat ze hoopte
dat het mest was.
Laroche had een bepaalde
aromatische uitstraling.
En ze zei ook...
dat zijn obsessies misschien zijn
persoonlijke hygiëne in de weg stonden.
Misschien was al het beschikbare
water voor de orchideeën.
'Ik wilde graag iets begeren,
zoals sommigen die planten begeerden,
maar...
het past niet in mijn karakter'.
'Ik denk dat ik één vrijmoedige
passie heb:
ik wil weten hoe het voelt om
zielsveel van iets te houden'.
'Als je ooit het geluk hebt
een geestorchidee te aanschouwen,
dan wordt al het andere
in de schaduw gesteld.'
'Als de geestorchidee in werkelijkheid
een geestverschijning was,
dan was het toch zo betoverend, dat het
mensen kon verleiden ernaar te zoeken,
jaar in jaar uit, kilometers lang.'
'Als het een echte bloem was,
wilde ik er een zien.
Niet omdat ik van orchideeën houd,
ik vind ze zelfs niet bijzonder mooi.
Wat ik wilde was zien wat voor ding...
mensen zo doelbewust en krachtig aantrok.'
Hoeveel schildpadden had je verzameld?
- Ik was kort daarna mijn belangstelling kwijt.
Ik stopte met schildpadden toen ik
verliefd werd op fossielen uit de ijstijd.
Ik spaarde ze als een gek.
De fossielen waren het enige waar ik
belangstelling voor had in deze klotewereld.
Na de fossielen werd het
zilver en oude spiegels.
Mijn moeder en ik hadden de grootste verzameling
ter wereld van 19e eeuwse Hollandse spiegels.
Misschien heb je over ons gelezen in de
'Mirror World' van oktober 1988.
Ik heb hier ergens een exemplaar.
Ik wil graag weten hoe je zo
gemakkelijk afstand kunt doen...
van iets waarin je zoveel van jezelf
hebt geïnvesteerd. Heb je nooit...
de schildpadden gemist, die zo belangrijk
voor je waren toen je 10 jaar oud was?
Ik zal je wat vertellen, oké?
Ik werd ooit vreselijk verliefd
op tropische vissen.
Ik had zestig vistanks in huis.
Ik dook zelfs om de vissen te vinden.
Anisotramus Virginicus, Holacanthus Ciliaris
Chaatodon Capistratus, noem maar op...
En op een dag zei ik:
'Weg met die kutvissen.'
Ik zwoer de vissen af. Ik beloofde
dat ik nooit meer de oceaan in zou gaan.
Zo belangrijk zijn vissen voor mij.
Dat was 17 jaar geleden en ik heb nooit
meer een teen in de oceaan gestoken.
En ik hou van de oceaan.
Maar, waarom?
Ik was de vissen zat.
'Als je echt van iets gehouden had,
bleef daar dan niets van hangen?
Laroche kon blijkbaar abrupt met iets
stoppen en verder gaan met iets nieuws.
Soms wilde ik dat ik dat ook kon.'
Goedemiddag.
Waar heeft u vandaag zin in?
- Een stuk citroentaart, alstublieft.
Een klein stukje...
en een koffie, met magere
melk, alstublieft.
Orchideeën! Ik hou van orchideeën.
- Leuk! Dat is...
Ik ben zo terug met uw taart.
Ik vind het zo leuk, ik heb altijd
al naar een orchideeënshow willen gaan.
Ik vind deze bloemen zo opwindend.
Laten we kijken wat hierachter is.
Wat?
- Wil je mijn verhaallijn horen?
Sodemieter op!
Ik wil alleen maar iets doen.
Dank je wel, broer, aardig van je.
Oké, er is een seriemoordenaar.
Nee, wacht. Hij wordt achtervolgd
door een politieagent,
en hij daagt die agent uit door...
hem aanwijzingen te sturen
over zijn volgende slachtoffer.
Hij houdt haar al gegijzeld
in zijn enge kelder.
Dus de agent wil absoluut achter haar
identiteit komen, en tijdens het speurwerk...
wordt hij verliefd op haar,
ook al heeft hij haar nooit ontmoet.
Ze wordt iets onbereikbaars,
zoiets als de Heilige Graal.
- Het ligt er te dik bovenop, vind je niet?
Oké, maar dan komt de wending!
We komen erachter dat de moordenaar lijdt...
aan een meervoudige persoonlijkheidsstoornis.
Hij is zowel de agent als het meisje.
Hij is drie personen in één!
Is dat niet waanzinnig!
Nog meer gebruikt dan de seriemoordenaar
is de meervoudige persoonlijkheid.
Daarnaast verken je het concept
dat agent en misdadiger in werkelijkheid...
twee aspecten zijn van dezelfde persoon.
Snap je? Dat komt al in
in elke politiefilm voor.
Mama noemde het 'psychologisch gespannen'.
Daarbij komt dat je het
onmogelijk kunt schrijven.
Heb je daaraan gedacht?
Ik bedoel... Hoe kun je iemand
vasthouden in een kelder,
terwijl hij op hetzelfde moment
werkt op een politiebureau?
Beeldtrucage.
- Goed, maar...
dat vraag ik niet.
Luister goed.
Wat ik vraag is dit: in de
werkelijkheid van deze film,
is maar één personage, toch?
Ja, toch? Hoe ga je..?
Hoe gaat dat precies..?
Ik ben het eens met mama. Heel 'gespannen'.
Een kruising van 'Sybil' met... weet ik veel.
'Dressed to Kill'.
- Mooi! Ik vond 'Dressed to Kill' heel goed.
Tot aan het begin van de derde acte.
- Zo zeg je dat niet.
Neem me niet kwalijk.
Hallo.
- Hallo.
Weer een stukje citroentaart vandaag?
- Oké, klinkt prima.
Je krijgt een extra groot stuk,
omdat je een goede klant bent.
Dank je, dat is heel aardig van je.
- Ik ben gewoon heel aardig.
Je leest toch nog wel over orchideeën?
- Jazeker.
Een vriendin van mij heeft zo'n hele kleine
roze, en hij groeit op een boomtak, zó...
Ik weet niet meer...
- Dat is een Epiphyte!
Ja! Dat klopt!
Jij weet waar je het over hebt.
- Nee, niet echt.
Ik ben het aan het leren.
Epiphytes groeien op bomen,
maar het zijn geen parasieten.
Ze halen al hun voeding uit
de lucht en de regen.
Ik ben onder de indruk.
Dat is geweldig.
Er zijn meer dan 30.000 soorten
orchideeën in de wereld.
Dat is veel, hè?
- Ja.
Ja.
- Oké, ik ben zo terug...
met een extra groot stuk citroentaart
voor mijn orchideeëndeskundige.
Wacht even, ik vroeg me af...
Ik ga zaterdag naar Santa Barbara voor
een orchideeënshow en ik... ik...
Neem me niet kwalijk.
- Ik...
Sorry.
- Ik ben zo terug met je taart.
'Er zijn meer dan 30.000
soorten orchideeën bekend.
Een lijkt op een schildpad.
Een lijkt op een aapje.
Een ander lijkt op een ui.'
Een lijkt op een lerares.
Een lijkt op een turnster.
Een lijkt op dat meisje van de
middelbare school met de crèmekleurige huid.
Een lijkt op een intellectueel
uit New York, met wie je...
de kruiswoordpuzzel uit de
Sunday Times in bed maakt.
Een lijkt op een
schoonheidskoningin.
Een lijkt op Amelia.
Een heeft ogen die dansen, een ander ogen
die alle droefheid van de wereld bevatten.
Dus ik trouwde en ik en mijn mooie
vrouw, nu ex-vrouw... die teef,
begonnen een kwekerij. Al snel
kwamen er overal mensen vandaan...
met allerlei vragen.
Ze bewonderden mijn planten,
ze bewonderden mij.
Ik denk dat sommigen met mij
omgingen omdat ze eenzaam waren.
Weet je waarom ik van planten hou?
- Nee.
Omdat ze zo veranderlijk zijn.
Adaptatie is een grondig proces.
Ik bedoel, het is uitzoeken hoe
je het best gedijt in de wereld.
Ja, maar het is eenvoudiger voor
planten, ik bedoel...
ze hebben geen geheugen. Ze stappen
gewoon over op iets anders.
Voor mensen geldt dat niet.
Je aanpassen is bijna iets om je voor
te schamen, alsof je voor iets vlucht.
Hé, man.
Geen crewleden bespringen, Donald.
- Wie, dat meisje van de make-up?
Zij besprong mij, broer.
Zet me niet voor lul, oké?
Ik moet met die mensen werken.
Oké.
Trouwens, luister.
Ik wilde je wat vragen.
Ik zoek een mooie manier
om mensen te vermoorden.
Geen paniek, het is voor mijn script.
Ik schrijf niet dat soort dingen.
- Kom op, alsjeblieft, jij bent het genie.
Goed. De moordenaar is een
literatuurprofessor.
Hij snijdt kleine stukjes van het lichaam
van zijn slachtoffers tot ze sterven.
Hij noemt zichzelf:
'de deconstructionist'.
Dat klinkt goed.
- Ik maakte maar een grapje, Donald.
Oké, sorry.
Je hebt me beet.
Maar vind je het erg als
ik het toch gebruik?
Het is echt goed.
- Wat ik heb geprobeerd te doen is...
de scène met Cassie in tweeën delen,
van begin tot eind.
Ja, dat zag ik. Waarom heb je dat gedaan?
- Ik wilde er meer spanning in.
Snap je?
- Geniaal.
En dan komt dat later,
en blijft er meer spanning.
En blijft het publiek geboeid.
- Ja.
Vind je het goed?
- Ja.
Je ziet er lekker uit vanavond, schatje.
- Lief dat je dat zegt, Donald.
Vind je haar niet lekker, broer?
- Ik ga naar huis, Donald.
Echt? Kom op.
Hé, daar is Amelia!
Hallo, Amelia!
- Hallo, Donald!
Hallo, Charlie!
- Hallo, Amelia.
We zien je bijna nooit meer, Amelia.
Wat is er met je gebeurd?
Ik heb je gemist.
- Goed je weer te zien.
Dit is mijn vriendin, Caroline.
Ze werkt als grimeuse bij de film.
Hallo.
- Hallo.
Dit is David, mijn vriend.
Hallo.
- Hallo, aangenaam.
Amelia heeft veel over je verteld.
- Hallo, ik ben Donald.
Caroline.
- Hallo.
Mooie camera.
- Hoe gaat het met je?
Je kent me. Het gaat slecht.
- Charlie, ik ben heel blij je te zien.
En je werk?
- Een ramp, ik weet niet wat ik doe.
Maar het is mijn probleem,
ik wil je er niet mee vervelen.
Jij hebt je eigen dingen, ik bedoel,
we hebben allebei andere dingen.
Maar ik moet gaan. Ik zou juist
weggaan, om nog wat werk te doen.
Ga je mee?
Nee, ik blijf bij Caroline vanavond.
Donald! Wat ben je toch een kind.
Ik zie je, Charlie!
Om over een bloem te schrijven,
een bloem te dramatiseren,
moet ik de levensboog
van die bloem tonen.
En die levensboog strekt zich uit
tot het begin van alle leven.
Hoe is die bloem hier gekomen?
Welke weg heeft hij afgelegd?
Engeland, 139 jaar eerder
'Derhalve moet ik analogisch concluderen...
dat waarschijnlijk alle organismen
die op deze aarde hebben geleefd,
afstammen van een bepaalde
oervorm waarin...
het eerste leven werd ingeblazen.'
- Het is een reis van evolutie, aanpassing.
De reis die we allemaal maken,
de reis die ons allen verenigt.
Darwin schrijft dat we allemaal afstammen
van het allereerste eencellig organisme.
Ik.
En Laroche.
En Orlean, en de geestorchidee.
Allemaal gevangen in ons eigen lichaam,
in momenten van de geschiedenis.
Dat is het, dat is wat ik moet doen.
Al die geschiedenissen samenbrengen.
We beginnen vlak voor het
eerste leven op aarde.
Alles is levenloos,
en dan begint het leven...
met organismen, die kleine
eencellige dingetjes.
En het is vóór seks,
want alles is aseksueel.
Vanaf daar gaan we naar
grotere dingen, kwallen.
En dan van die vissen met pootjes
die op het land kruipen.
En dan zien we dinosauriërs en die
zijn er een hele tijd.
Dan valt er een asteroïde en boem!
Insecten, zoogdieren, primaten, apen...
de vroege apen, de oude die
evolueerden tot de nieuwe,
en dan de mensapen of zoiets,
en dan de mens.
Dan zien we onze hele gezamenlijke
geschiedenis van jagen, oogsten, vormen,
oorlog, liefde, religie, gebroken harten,
ziekte, eenzaamheid, technologie.
We reizen langs de hele weg van de menselijke
geschiedenis en eindigen bij Susan Orlean...
in haar kantoor in New York, die schrijft
over bloemen en boem! De film begint!
Dit is fantastisch!
Dit is het begin waarop ik hoopte!
Alles klopt en...
- McKee is een genie!
En grappig.
Hij heeft aldoor van die
goede grappen en iedereen moet lachen.
Maar hij is ook serieus, Charles.
Jij zou hem wel mogen.
Hij is helemaal voor originaliteit,
net als jij.
Maar hij zegt dat we goed moeten
beseffen dat we allemaal...
in een eigen genre schrijven.
We moeten binnen dat genre
originaliteit vinden.
Het blijkt dat er geen...
nieuw genre meer is sinds Fellini
de 'documentaire parodie' uitvond.
Mijn genre is de 'thriller'. En de jouwe?
- Jij en ik hebben hetzelfde DNA.
Is er iets eenzamers denkbaar?
- Wat zeg je, broer?
Ja?.
- Hallo.
Hallo, Susie.
Wat doe je?
- Ik wou je niet storen,
ik belde alleen voor meer informatie.
Je zei hele wijze dingen, John.
Ja, ik ben de slimste jongen die ik ken.
Dus...
Wat is er eigenlijk gebeurd
met je kwekerij?
Alles ging heel aardig.
Maar soms gebeuren er slechte dingen,
valt de duisternis.
9 jaar eerder
Gaat het goed met de kwekerij, Johnny?
- Alles gaat goed, oom Jim.
Afgelopen jaar was een droomjaar.
We komen eindelijk uit de schulden.
- Amen, schat.
Ik ben zo trots op jullie.
Wie is er dood?
- Meneer, alstublieft...
Wie is dood?
...dood.
Ik heb mijn moeder en mijn oom vermoord.
Zo heb ik mijn voortanden verloren.
En mijn vrouw lag in coma, ongeveer...
drie weken.
En ze scheidde van me,
zodra ze bij bewustzijn kwam.
Ik denk dat als ik bijna was doodgegaan,
ik ook mijn man zou hebben verlaten.
Waarom?
Omdat dat zou kunnen.
Omdat het een soort vrijgeleide is,
niemand kan over je oordelen...
als je bijna bent doodgegaan.
- Ik heb wel over haar geoordeeld.
En misschien is over mij ook geoordeeld.
Want een maand daarna...
kwam de orkaan Andrew
als een engel van God...
en verwoestte alles wat ik nog over had.
Alles.
Ik kon het niet aan om een
nieuwe kwekerij te openen, dus...
toen de Seminoles belden...
Ze zochten een blanke, een deskundige...
om hun kwekerij op poten te zetten
en ik nam de baan.
Ik wilde ze geen gewone
plantenwinkel geven.
Ik wilde ze iets ongelofelijks
bezorgen, weet je?
Ja, ik weet het, John.
Ik weet het.
'Ik wilde ze iets ongelofelijks
bezorgen'. Prachtig geschreven.
Je hebt echt een uniek geluid.
- Dank je wel.
Wij bewonderen je zeer.
- Dank je.
Laroche is zo'n grappig figuur.
Ja.
- Grappig en origineel.
En triest, op een bepaalde manier.
Wij vroegen ons af wat nu komt.
Ramdom House heeft me gevraagd...
het uit te breiden naar een boek.
Dus dat ga ik doen.
Susan, wij willen het graag kopen.
Willen jullie er een film van maken?
- Een film, ja.
O, God.
Dat is echt...
Hoe klinkt dat?
- Heel spannend.
Goed.
- Grappig, ik heb nooit gedacht...
Ik heb nooit eerder
een scenario geschreven...
Maak je geen zorgen, daar hebben we
scenarioschrijvers voor.
Hallo superster,
hier is Marty, je superagent.
Ik wil je even eraan herinneren
dat er al 13 weken voorbij zijn...
en Valerie wil heel graag
een kladversie zien.
Dus als je ervoor kunt zorgen dat
zij dat maandag heeft, fantastisch.
Bel me als je dit hoort.
Tot ziens.
'De Orchideeëndief' door Charlie Kaufman
bewerking van het boek 'De Orchideeëndief'
van Susan Orlean
Waarom lach je?
Je bent een genie.
- Welke regel?
Je bent een genie. Je bent een genie.
'We zien orchideeënjager
Augustus Margary.
Hij heeft een smerige, met
speeksel doorweekte lap...
om zijn hoofd om de ondraaglijke
pijn te verlichten.
De achterkant van zijn broek
zit vol met zwarte vlekken...
door lekkage uit de ***
vanwege dysenterie.
Hij beseft bij iedere stap door het
ziekmakende, te dicht begroeide oerwoud:
Ik ben naar de klote'.
Oké. We beginnen met Laroche.
Hij is grappig.
Hij zegt: 'Ik hou van het
muteren van planten.'
Hij zegt: 'Mutatie is leuk.'
We laten bloemen zien.
Dan komt de rechtszaak.
We laten Laroche zien.
Hij zegt: 'Ik ben als baby gemuteerd.
Daarom ben ik zo intelligent.'
Dat is grappig!
We beginnen bij het begin der tijden.
Nee, we beginnen met Laroche die...
naar het moeras gaat.
- Gekke blanke man!
Nee!
Ik weet niet hoe ik dit moet bewerken.
Ik moet bij mijn eigen dingen blijven.
Ik weet waarom ik dacht dat ik het kon.
- Zie je haar?
Die heb ik in haar kont geneukt.
Nee, grapje.
Misschien kan ik helpen.
Het gaat over bloemen.
Oké.
Maar het gaat niet alleen over bloemen,
toch? Je hebt toch ook die plantengek?
Hij is grappig.
Toch?
'Hij is lang niet genoeg om
een boek mee te vullen,
dus Orlean...
verzandt in lange passages', blablabla...
'Er is geen verhaallijn die
die passages bijeen houdt.'
Recensie uit de 'New York Times'.
Ik kan geen structuur aanbrengen.
Het is van die slordige
'New Yorker'-rotzooi.
Haar zou ik graag in haar kont neuken.
Sorry.
- Het boek heeft geen verhaal.
Er zit geen verhaal in!
- Oké, verzin een verhaal.
Ik bedoel...
Niemand in deze stad kan een
gek verhaal verzinnen zoals jij.
Jij bent de koning van het gekke verhaal.
- Nee, dat wil ik deze keer niet doen.
Het is materiaal van iemand anders.
Dat kan ik niet maken tegenover Susan.
Bovendien wilde ik groeien als schrijver.
Ik wilde iets eenvoudigs maken.
Laten zien hoe verbazingwekkend
bloemen zijn.
Zijn ze verbazingwekkend?
Ik weet het niet.
Ik denk van wel.
Jij moet me hieruit halen.
Charlie, je houdt ze al een
paar maanden aan het lijntje.
Als je ze nu niets geeft, is dat
heel slecht voor je carrière.
Mijn script gaat fantastisch.
Op dit moment werk ik aan
een beeldsysteem.
Vanwege het thema van
meervoudige persoonlijkheid...
heb ik gekozen voor een
motief van gebroken spiegels...
om de gefragmenteerde persoonlijkheid
van de hoofdpersoon te verbeelden.
Bob zegt dat een beeldsysteem...
de complexiteit van een
esthetische emotie enorm vergroot.
Bob zegt...
- Je klinkt alsof je in een sekte zit.
Nee, het is gewoon een
goede schrijftechniek.
Ik heb voor jou een kopie gemaakt
van de tien geboden van McKee.
Ik heb er een in onze
werkkamers gehangen.
de 10 geboden van Robert McKee
Dat had je niet moeten doen.
Het is echt heel handig.
Charles, ik doe er een
liedje in, 'Happy Together'.
Een personage zingt dan popsongs
in pyjama en danst in het rond.
Ik vond het een goede manier om
de spanning te breken.
Ik durfde het eerst niet aan om
een popsong in een thriller te doen.
Maar Bob zegt dat in 'Casablanca',
een van de beste scripts ooit,
precies hetzelfde is gedaan.
Het mengen van genres.
Ik heb al een week
niet geslapen, Donald.
Ik moet naar bed.
Oké, welterusten.
Ja?
- Hallo, John. Ik ben het weer, Susan.
Hallo, Susie!
- Ik...
Hoe gaat het?
- Geweldig.
Ik ben bezig met het internet.
Het is fascinerend,
ik hou me bezig met ***.
Het is ongelofelijk hoeveel ze willen
betalen voor foto's van meisjes.
Het maakt niet uit of ze dik zijn,
of lelijk, of wat dan ook...
Dat klinkt goed.
- Het is geweldig.
Luister, John. Ik wil me niet
graag aan je opdringen, maar...
Ik...
Ik heb nog steeds geen geest gezien.
- Ja.
En ik hoopte dat jij me misschien...
- Ja.
Ja, ik neem je mee.
Morgen.
- Serieus?
Dank je wel!
Verdomme!
'Er zijn te veel ideeën en dingen en mensen,
te veel mogelijke richtingen.
Ik begon te geloven dat het belangrijk
was zielsveel om iets te geven,
omdat dat de wereld reduceert
tot een beter hanteerbare maat.'
Zo lief en zo triest.
En zo waar.
Ik kijk graag naar je.
Ik kijk ook graag naar jou, Charlie.
Ik weet niet hoe ik het moet doen.
Ik ben *** dat ik je zal teleurstellen.
Je hebt een prachtig boek geschreven.
Ik kan niet slapen.
Mijn haar valt uit.
Ik ben dik en weerzinwekkend.
- Dat ben je niet, dat ben je niet.
Je moet gaan snijden.
Concentreer je op één aspect van
het verhaal, vind dat ene ding...
waar jij zielsveel om geeft.
En schrijf daar dan over.
We zien Susan Orlean. Tenger, achtervolgd
door eenzaamheid, fragiel, mooi.
Ze ligt wakker naast haar slapende,
onverschillige echtgenoot.
Haar commentaarstem begint: 'Ik denk
dat ik één vrijmoedige passie heb:
ik wil weten hoe het voelt om
zielsveel van iets te houden'.
Hallo.
- Goedemorgen.
Wat zijn jullie vroeg op.
Je bent vrolijk.
- Ja.
Ik heb een paar nieuwe ideeën.
- God, jullie zijn zo intelligent.
Het lijkt hier wel een hersenfabriek.
- Ik heb vanmorgen ook wat ideeën.
Hij heeft een paar hele goede.
Op zijn manier.
Ik heb... hé!
Wat?
Ik heb er een achtervolgingsscène
ingestopt.
De moordenaar vlucht op
een paard, met het meisje,
en de politieagent zit ze
achterna op een motor.
Het is een soort strijd tussen motoren
en paarden. Technologie tegen paard.
En het blijft één personage?
- Dat is de grote ontknoping.
Klinkt spannend.
- Dank je wel.
Dank je.
- Ik zei toch dat hij het goed zou vinden?
Jij bent mijn muze.
Echt.
- Ik ben graag jouw muze.
Daar ben ik zo blij om.
Ik kom voor een bestelling
voor Kaufman.
Hallo.
- Hallo, Charlie.
Wat een toeval dat ik je hier zie.
- Het spijt me dat ik niet heb teruggebeld,
ik was de hele week weg.
Ik was het wel van plan.
Dat is niet erg.
- Ik zeg het je, want...
het gaat nu heel goed en
ik wil dat je dat weet.
Dat is fantastisch en ik kan niet
wachten tot ik wat zie, maar luister,Dat is niet erg.
- Ik zeg het je, want...
het gaat nu heel goed en
ik wil dat je dat weet.
Dat is fantastisch en ik kan niet
wachten tot ik wat zie, maar luister,
ga even zitten, want ik ben
hier met Susan.
En ze wil je heel graag zien,
dus het is mooi dat ik je tegenkom.
Ga zitten.
- Is Susan Orlean hier?
Ja, ze is in de stad voor
een lezing of zoiets.
Nu is ze even aan het bellen.
Ga zitten, pak een stoel.
Ze wil je dolgraag zien.
Ik...
Ik kan beter gaan...
want... ik zou haar ook
graag ontmoeten,
maar ik wil me niet verplicht voelen,
want als je iemand waarover je schrijft kent,
is het moeilijk de zaken te scheiden.
Dus... Oké...
We spreken elkaar gauw,
ik ben bijna klaar.
Ik ben bijna klaar.
- Oké.
Zeg tegen Susan dat ik haar graag
later wil ontmoeten.
Als het haar uitkomt.
- Oké.
Wie hou ik voor de gek?
Dit is niet het verhaal over Susan Orlean.
Ik heb niets met haar te maken,
ik kan haar niet eens ontmoeten.
Ik kan niemand ontmoeten.
Ik begrijp alleen mijn eigen paniek...
en zelfmedelijden en mijn zielige,
kleine bestaan.
Het lijkt wel of ik alleen maar geschikt
ben om te schrijven over mijzelf en mijn...
We openen met Charlie Kaufman...
Dik, oud, kaal, weerzinwekkend,
zittend in een restaurant in Hollywood.
tegenover Valerie Thomas, een lieftallige,
beeldschone filmdirecteur.
Kaufman probeert werk te krijgen,
wil indruk op haar maken,
zweet overdadig.
De dikke, kale Kaufman loopt heftig
op en neer in zijn slaapkamer.
Hij praat in zijn memorecorder en zegt...
Charlie Kaufman: dik, kaal, weerzinwekkend,
oud, zit in een restaurant...
in Hollywood met Valerie Thomas.
Kaufman, weerzinwekkend, belachelijk,
trekt zich af op de foto
op het boek van Susan...
Wat? Wat wil je?
Mijn script is klaar.
Het is me gelukt.
Wil je het laten zien aan je agent?
Het heet 'De Drie'.
Dank je. Ik wil je ook
bedanken voor je idee.
Het heeft me veel geholpen.
Ik heb het een beetje veranderd.
Nu snijdt de moordenaar lichaamsdelen af
en laat de slachtoffers die opeten.
Een beetje als... Caroline heeft een tatoeage
van een slang die zijn eigen staart opeet.
Ourobouros.
- Ik weet niet wat dat betekent.
Die slang heet 'Ourobouros'.
- Ik denk van niet.
Maar het komt goed uit dat de moordenaar
deze modus operandi hanteert.
Want aan het eind, als hij de vrouw,
die hij zelf is,
dwingt zichzelf op te eten,
eet hij ook zichzelf op.
Ik ben gek.
Ik ben Ourobouros.
- Ik weet niet wat dat woord betekent.
Ik heb mezelf in mijn script verwerkt.
- Dat is nogal vreemd, hè?
Het is zelfingenomen, narcistisch,
solipsistisch, meelijwekkend...
Ik ben zielig, ik ben dik en zielig.
- Je hebt vast goede redenen, Charles.
Je bent een kunstenaar.
- De reden is dat...
ik te verlegen ben om met de
schrijfster van het boek te praten.
Omdat ik zielig ben.
Omdat ik niet weet hoe ik moet schrijven.
Omdat ik bloemen niet interessant kan maken.
Omdat ik waardeloos ben.
- Kom ik voor in het script?
Ik ga naar New York.
Ik ga met haar praten, dat is het.
Dat is wat ik moet doen.
Word niet boos op mij
om wat ik ga zeggen, Charles.
Maar Bob geeft een seminar in
New York komend weekend,
dus als je niet verder kunt...
En zij zei: 'Laroche is zo'n grappig figuur'.
- Dat ben ik zeker.
Wie gaat mij spelen?
- Ik moet eerst nog het boek schrijven, John.
En dan gaat iemand het scenario schrijven.
- Ik vind dat ik mijzelf moet spelen.
'Veel mensen hunkeren naar iets speciaals,
iets dat dusdanig inspireert...
dat zij er alles voor op het spel zouden
willen zetten. Maar weinigen ondernemen actie.'
'Het is heel indrukwekkend en bedwelmend
om in de buurt te verkeren van iemand...
die zo levenslustig is.'
- Oké, volg mij.
We zijn er dichtbij.
Mag ik je een persoonlijke vraag stellen?
- We zijn niet verdwaald.
Ik heb dit duizenden keren gedaan.
Als alles me tegenwerkt,
dan zeg ik: 'Lazer op'...
en ga ik recht vooruit.
Een zonnewijzer.
Ik zet hem in de grond en
we wachten een paar minuten.
En dan weten we in welke
richting de zon beweegt.
We moeten naar het zuidoosten.
Verzamel jij iets?
- Nee, niets.
Nee.
- Weet je...
Het gaat niet echt om het verzamelen.
Het is meer het kunnen...
Weet jij iets van computers? Ik vind ze
leuk en ik steek er veel tijd in,
maar het is niet iets dat leeft,
iets dat vertrekt of dood gaat...
John, het spijt me. Ik...
- Oké.
Oké, weg met de zonnewijzer.
Ik weet hoe we hieruit komen.
Ik weet hoe dat moet.
Ik ken dit moeras als mijn broekzak.
Je bent hetzelfde als alle anderen.
Een verdomde bloedzuiger.
Je bijt jezelf in mij vast
en zuigt me helemaal leeg.
Waarom heb je zelf geen leven?
Een eigen interesse?
Verwende trut!
'Het leven lijkt vol te zitten met
dingen als de geestorchidee.'
'Mooi om over te fantaseren en
gemakkelijk om verliefd op te worden,
maar een beetje denkbeeldig en vluchtig...
en buiten bereik.'
3 jaar later
'...maar een beetje denkbeeldig en vluchtig...
en buiten bereik.'
Hallo?
- Met Marty. Hoe gaat het?
Heeft het gesprek met de schrijfster je
geholpen? Hoe heet ze ook alweer?
Susan Orlean. Het ging goed.
Ga je vooruit? Valerie zit me op de huid.
Je kunt inspiratie niet forceren.
- Oké.
Luister. Waarvoor ik je
nog meer bel, is 'De Drie'.
Dat is ongelofelijk.
- Ik weet niet wat het is.
Het script van Donald!
Een intelligente, rusteloze thriller.
Het beste script van het afgelopen jaar.
Mooi.
- Ik ga het verkopen voor een hoop geld.
Twee getalenteerde
jongens uit een familie.
Misschien kun je aan je broer vragen of
hij je helpt met het orchideeënverhaal.
Marty, zeg zulke dingen niet...
- Oké, het was maar een idee.
Ik bedoel, hij is echt verschrikkelijk
goed in structuur.
Ik moet weg.
- Oké, tot ziens.
Ophangen.
Kut!
Oké, dank u, dank u.
We hebben drie lange dagen voor de boeg.
Over een paar jaar zult u op
een cocktailparty aanwezig zijn...
en dan prijst u zich gelukkig dat u
een heel weekend hebt doorgebracht in...
één ruimte met een klootzak uit
Hollywood, ten behoeve van uw kunst.
Ik ben zielig,
ik ben een sukkel.
- Dus...
Wat is de essentie van schrijven?
- Ik heb gefaald, ik ben in paniek,
ik heb mezelf verkocht,
ik ben waardeloos, ik...
Wat doe ik hier godverdomme?
Wat doe ik hier verdomme? Klote!
Het is mijn zwakheid, mijn
ultieme gebrek aan zelfvertrouwen...
dat me hier brengt.
Makkelijke antwoorden, regels
die snel voor succes zorgen.
En hier zit ik, omdat mijn afdaling in de
afgrond me niets goeds heeft opgeleverd.
Maar is dat niet het risico dat je
loopt als je iets nieuws probeert?
Ik moet eigenlijk nu opstappen
en opnieuw beginnen.
Ik moet dit project goed aanpakken en...
Moge God je helpen als je een
commentaarstem gebruikt in je werk.
Moge God je helpen! Het is
slap en onzorgvuldig schrijven.
Elke idioot kan in een verhaal
met een commentaarstem...
de gedachten van een personage uitleggen.
Oké, tot hier. Een uur lunchpauze.
Je kunt geen hoofdpersoon hebben
zonder verlangen, dat slaat nergens op.
Dat slaat helemaal nergens op!
Snap je? Goed.
Iemand anders?
Ja.
- Meneer, hoe zit het als de schrijver...
probeert een verhaal te creëren waarin niet
veel gebeurt? Waar mensen niet veranderen,
geen verschijningen krijgen,
waarin ze worstelen en gefrustreerd zijn,
en niets wordt opgelost.
Meer een afspiegeling van de echte wereld.
- De echte wereld?
Ja, meneer.
- De echte wereld.
Ten eerste...
Als je een script schrijft zonder conflicten
of crises, dan verveelt je publiek zich dood.
Ten tweede...
Er gebeurt niets in de wereld?
Ben je verdomme helemaal gek?
Elke dag worden mensen vermoord.
Er is genocide, oorlog, corruptie.
Elke dag is er iemand in de wereld...
die zich opoffert om
iemand anders te helpen.
Elke dag is er ergens iemand die bewust het
besluit neemt iemand anders te vernietigen.
Mensen vinden liefde,
mensen verliezen liefde.
Een kind ziet dat zijn moeder...
wordt doodgeslagen op de trappen
van een kerk.
Iemand lijdt honger. Een ander verraadt
zijn beste vriend om een vrouw.
Als jij dat soort dingen niet kunt
vinden in het leven, dan...
weet jij geen donder van het leven.
En waarom verspil jij godverdomme
mijn twee kostbare uren met jouw film?
Ik heb daar geen behoefte aan!
Ik heb daar verdomme geen behoefte aan!
Goed, dank u wel.
Dank u.
- Graag gedaan.
Meneer McKee?
- Ja?
Ik ben degene...
tegen wie u schreeuwde vanochtend.
Ik heb meer nodig.
- Ik vond dat er in het leven niets gebeurde.
Ja, oké. Leuk je te zien.
- Ik wil u spreken.
Meneer McKee, hier staan vind ik al eng,
ik ben niet goed met mensen,
maar wat u vanmorgen zei,
heeft me zwaar geschokt.
Het ging verder dan de keuzes
bij het schrijven van scenario's.
Het ging over de keuzes die ik
maak als mens. Alstublieft!
Ja.
Ja. Weet je? Ik *** wel een borrel.
'...maar een beetje denkbeeldig
en vluchtig...
en buiten bereik'.
- Wat gebeurt er dan?
Zo eindigt het boek.
Ik wilde het eenvoudig verbeelden,
zonder de standaardpersonages,
zonder er een sensatieverhaal
van te maken.
Ik wilde bloemen laten zien
als Gods wonderen.
Ik wilde laten zien dat Orlean nooit de
geestorchidee in bloei heeft gezien.
Het ging over teleurstelling.
Ik snap het.
Dat is geen film.
Je moet terug.
En er drama in verwerken.
Ik kan niet terug. Ik heb pagina's vol met
slechte starts en verkeerde benaderingen...
en ik ben ver over de deadline.
- Ik zal je een geheim vertellen.
Een laatste scène bepaalt de film.
Verleid je publiek aan het einde,
en je hebt succes.
Je kunt er bloemen in doen of problemen,
maar verleid ze aan het einde...
en je hebt een hit.
Zoek een einde. Maar speel niet vals.
En waag het niet met een deus ex
machina op de proppen te komen.
Je personages moeten veranderen...
en de verandering moet van hen uitgaan.
Doe het zo en alles komt goed.
Belooft u dat?
Meneer McKee!
Heb je mijn cursus al eerder gedaan?
- Dat was mijn broer.
Mijn tweelingbroer Donald.
Hij zei dat ik moest gaan.
Tweeling scenarioschrijvers?
- Ja.
Julius en Philip Epstein,
die 'Casablanca' hebben geschreven,
waren ook een tweeling.
- Dat zei u al in de les.
Het mooiste scenario dat
ooit is geschreven.
Met het Huis van Grote Schrijvers.
- Donald.
Hoe bevalt je uitstapje?
Leer je die journaliste al goed kennen?
- Ja.
Ik bel om je te feliciteren met je script.
- Is het niet geweldig?
Marty zegt dat het meer dan een miljoen zal
opbrengen, plus vijf procent van de winst.
Dat is fantastisch, Donald.
- Ik wil je bedanken voor al je hulp.
Ik heb niet goed geholpen.
- Jawel, ik mocht in je huis wonen.
En je onkreukbaarheid heeft me er zelfs
toe aangezet het te proberen.
Het was een lange weg.
Catherine wil graag Cassie spelen.
- Alsjeblieft, Donald.
Catherine Keener?
Is Catherine Keener in mijn huis?
- Ja, we doen een spelletje boggle.
Ze is zo leuk, je zou eens met
haar moeten uitgaan, Charles.
Ja. Luister.
Ik heb eens nagedacht.
Misschien heb je zin om een paar dagen
met mij in New York door te brengen?
Ja, graag!
- Ja?
Ik wil mijn scenario aan wat mensen laten
zien en misschien wil jij het ook lezen.
Als je dat leuk vindt.
Natuurlijk. Ik voel me vereerd.
Oké.
- Dank je, Charles.
Oké, tot ziens.
Wat zou je doen?
Het script maakt me belachelijk, hè?
- Sorry, ik probeerde iets...
Niet erg, ik vind het leuk.
- Goed. Oké.
Dus, wat zou je doen?
Jij en ik zijn zo verschillend, Charles.
Wij zijn verschillende talenten.
Weet ik, maar even voor de gein: wat voor
einde zou de grote Donald verzinnen?
Hou je mond. 'De grote Donald'.
Ik heb het idee dat je iets vergeet.
Oké, wat dan?
- Luister.
Op het vliegveld heb ik
het bestudeerd.
'Soms blijkt dit soort verhalen
iets meer te zijn.'
'Een glimp van het leven dat zich ontvouwt,
zoals die Japanse bollen van papier...
die je in het water gooit en
uitbloeien tot bloemen.'
'En die bloem is zo prachtig...
dat je niet kunt geloven
dat je kort daarvoor...
alleen een papieren bol
had en een glas water.'
Ten eerste, daar is ze
inconsequent.
Ze zei dat ze niet om bloemen gaf...
- Jezus, dat is maar een metafoor.
Een metafoor voor wat?
Wat verandert die papieren bol in een
bloem? Dat staat niet in het boek, Charles.
Ik weet het niet.
Je zoekt spijkers op laag water.
Misschien. Maar ik denk dat je eens met de
schrijfster moet praten. Haar leren kennen.
Dat kan ik niet.
Echt niet.
- Dan ga ik.
Ik doe alsof ik jou ben.
Ik wil het doen, Charles.
We gaan het tot op de bodem uitzoeken.
We gaan jouw film regelen, broer.
Maar je moet precies zijn zoals ik.
Ik heb een reputatie te verliezen.
Je mag geen sukkel zijn en geen klootzak.
- Ik ben geen klootzak.
Je snapt wel wat ik bedoel,
geen geflirt,
geen flauwe grappen,
niet lachen zoals jij lacht.
Ik ga niet lachen, ik ga ze
laten denken dat ik jou ben.
Het is een eer.
Oké, ik denk dat ik nu de
belangrijke vragen ga stellen.
Heeft u nog contact met Laroche?
Ik vraag dat omdat ik een aantrekking
tot hem meende te bespeuren...
tussen de regels door.
Onze relatie beperkte zich tot
journalist en geïnterviewde.
Natuurlijk treedt er ook in zo'n relatie
een bepaalde vorm van intimiteit op.
Ik was per definitie zeer
geïnteresseerd in alles wat hij zei.
Maar de relatie eindigt
als het boek eindigt.
Wat?
Niets.
Ik heb nog een vraag.
Als u kon dineren met een historisch
figuur, levend of dood, wie zou u kiezen?
Ik zou zeggen...
Einstein of...
Jezus.
Heel goed.
Interessant antwoord.
Ze liegt!
- Hoe bedoel je?
Wat is er gebeurd?
- Niets.
Ze zei alles goed.
Te goed!
- Misschien omdat ze de waarheid spreekt.
Heb je me voor paal gezet?
- Mensen die te correcte antwoorden geven...
zijn leugenaars. En iedereen zegt Jezus
en Einstein, dat is een voorgekookt antwoord.
Wat bedoel je met Jezus en Einstein?
- Luister, Charles.
Ik heb een idee. We hebben
een verrekijker nodig.
Hoezo Jezus en Einstein?
Kom op!
Kom op! Zing nou mee!
Waar hebben we dan een
verrekijker voor nodig?
Laten we weggaan.
Ze heeft de telefoon opgehangen.
Ze is van streek.
Stop met spioneren.
Laat haar met rust.
Ze huilt!
Ze zit achter haar computer.
Dit is niet netjes.
- United...
naar Miami...
morgen om 11:55...
Ik dacht dat ze Laroche niet meer zag.
- Haar ouders wonen in Florida, Donald.
Ze sprak niet met haar ouders, mijn vriend.
- Zeg niet 'mijn vriend'!
Een man komt binnen... knap.
Dat moet haar man zijn.
Ze doet wel raar tegen hem, hè?
Vind je niet?
Wat verbergt ze voor hem?
Misschien is ze lesbisch en weet ze niet
hoe ze dat moet vertellen. Wat denk jij?
Heb je de pornosite van Laroche al bekeken?
- Nee, ik probeer te lezen.
Ik ga die pornosite bekijken. Onderzoek.
Zeg het niet tegen mijn vrouw.
- Je bedoelt mama?
Nee, ik bedoel niet mama.
Ik vind dat we morgen naar Miami moeten gaan.
- Vergeet het maar.
Sommige van die meisjes zien er best
goed uit. Raad eens.
We gaan morgen naar Miami.
- Ik zei 'nee'.
En ik zei: 'ja, schatje, kom eens hier'.
'Wat ik begon te begrijpen is dat
verandering geen keuze is,
noch voor een plantensoort,
noch voor mij.
Het gebeurt, en dan ben je veranderd.'
3 jaar eerder
'Het enige onderscheid tussen de plant en mij...
is misschien dat ik naderhand loog over
mijn verandering. Ik loog in mijn boek,
ik deed alsof er tussen mij en
mijn man niets veranderd was,
maar er gebeurde die dag
iets in het moeras.'
Kijk!
Ik zei toch dat ik het juweel
van Fakahatchee zou vinden?
Het is een bloem.
Het is maar een bloem.
Ik kan hem net zo goed plukken,
nu ik toch hier ben.
Mijn pornosite wordt groot.
Er is iets dat ik je niet verteld heb.
Ik wil je iets vertellen over
de geestorchidee, goed?
Ik denk dat ik je kan helpen.
Ik was pas met de kwekerij begonnen.
Op een nacht ging ik erheen
om iets op te halen.
Zij wilden de geest alleen maar
vanwege de verdovende werking.
Het was niet iets ceremonieels.
De jongeren wilden gewoon *** worden.
Dus Matthew was een van die jongens die...
- Ja. De hele tijd, totdat hun voorraad op was.
Want een keer was hij...
gefascineerd door mij...
en door mijn haar...
mijn...
droefheid.
- Ja.
Dat is een effect ervan.
Dat wilde ik je vertellen.
Ik denk dat je het zult waarderen, Susie.
Het helpt mensen gefascineerd te raken.
Ik kan het eruit halen voor je.
Ik weet hoe dat moet.
Ik heb gekeken. Ik ben waarschijnlijk
de enige blanke die weet hoe dat moet.
Ik wil dat voor je doen, Susie.
Ik ben uitgekeken op orchideeën, Laroche.
Hallo?
- Hallo, met John.
Heb je mijn pakketje ontvangen?
- John? John!
Johnnie.
Hé, John.
- Ja?
Ik ben heel gelukkig nu.
- Mooi, daar ben ik blij om.
Heel gelukkig.
John?
Doe eens zo.
Nee, niet stoppen.
Nee, nee.
Ik probeer een kiestoon te maken,
en jij moet de toon aanhouden...
en dan val ik bij en dan samen...
Want ik kan het niet alleen.
- Oké, welke toon moet ik doen?
Ja, ja, ja.
- Oké, kom op.
Dat is het.
- Het is ons gelukt.
Het is gelukt.
Dat is ongelofelijk.
Ben jij wel eens eenzaam, John?
- Ik was een vreemd kind.
Niemand vond me leuk.
Maar ik had het idee...
dat als ik maar lang genoeg wachtte,
er iemand...
zou komen en...
je weet wel...
me zou begrijpen.
Niet mijn moeder,
maar iemand anders.
Ze zou naar me kijken...
en zachtjes zeggen:
'Ja'.
Gewoon zo,
en ik zou nooit meer alleen zijn.
Ik wou dat ik een mier was.
Ze zijn zo mooi glanzend.
Jij glanst meer dan welke mier dan ook.
Dat is het liefste dat ooit
tegen mij gezegd is.
Ik vind je leuk, daarom zeg ik het.
3 jaar later
Ik ga wat dichterbij.
Wacht hier.
Nee, wacht!
Ik moet gaan.
Ik bedoel, ik moet het doen, toch?
Ik bedoel, het is mijn...
Begrijp je?
- Oké.
Zet hem op.
Ik wil weten wat er door je heen ging.
- Jij ging de vorige keer over me heen.
Godverdomme!
Naar binnen!
- Ik was...
Hou godverdomme je smoel!
Zitten!
Wie is dat?
- Wie ben jij, verdomme?
Ik... niemand...
Ik...
Wacht eens even, wacht eens even.
Weet je wie dat is?
De scenarioschrijver.
Degene die ons boek aan het bewerken is?
- Ja.
Geweldig! Aangenaam.
Hé, vriend, wie gaat mij spelen?
- Ik... dat weet ik niet.
Ik moet...
- Ik heb bedacht dat ik mij moet spelen.
Waarom?
Is hij me gevolgd?
- Nee, natuurlijk niet.
Ik moet gaan.
- Ja, ja.
Het was leuk je te ontmoeten, maar...
Ik geef je mijn nummer.
- Nee, nee...
Ik ben even de kluts kwijt, Johnnie.
Waarom is hij hier?
Waarom is hij mij gevolgd?
Wat weet hij?
- Ik weet niets over niets.
Hij heeft de broeikas gezien.
- ***!
***!
Ga je dit in je scenario verwerken?
- Ik weet niet wat 'dit' is.
Hij liegt.
Wacht.
- Blijf zitten.
We moeten hem vermoorden.
- Wat?
Ik weet het niet, wat moeten we anders?
- Ga godverdomme zitten!
Susie!
Je moet kalmeren.
Je wordt iets te emotioneel.
En jij weet niet wat hij...
- Hij mag dit niet over me schrijven.
Ik kan niet hebben dat iedereen
het weet, van ons...
en van dit.
Waarom? Ben je...
Schaam je je voor mij, Susan?
- Nee, dat is het niet.
Nee, hoe kun je dat nou denken?
Ik ben een professioneel journaliste en...
de drugs.
- Susie.
We kunnen niet iemand vermoorden..
- Oké, goed.
Dan doe ik het.
Ik doe het alleen.
- Susan!
Hé, klootzak! Ga zitten!
Ik was niet aan het kijken.
- Doe hem in de auto!
Motor uit en uitstappen.
Rennen! Rennen!
Susan! Wat was dat?
Weet ik niet. Ik zag niets.
***! Kut!
Kom op! We moeten een zaklantaarn hebben.
Dus er was een andere vent.
- Ja.
Dik. Dat is wat ik weet.
Dit is belachelijk.
We moeten opsplitsen.
Ben je gek? Je blijft bij mij.
Ik doe het niet.
Ze zullen ons vinden.
- Ik denk van niet.
Ik wil niet dood, Donald.
Ik heb mijn leven weggegooid.
- Dat is niet waar.
Je gaat niet dood.
- Ik heb het weggegooid.
Ik bewonder jou, Donald.
Weet je dat?
Ik ben mijn hele leven verlamd geweest en
bezorgd om wat mensen van me zouden denken.
En jij, jij bent je nergens bewust van.
Dat is niet waar.
- Nee, je begrijpt me verkeerd.
Ik bedoel het als compliment.
Een keer op de middelbare school, keek ik
naar je uit het raam van de bibliotheek.
Je was aan het praten met Sarah Marshall.
- Ik was vreselijk verliefd op haar.
Weet ik. En je flirtte met haar.
En ze was heel aardig tegen je.
- Dat weet ik nog.
En toen, toen je weg was...
begon ze grappen over je
te maken met Kim Kenady.
En het voelde alsof ze mij uitlachten.
Wist je dat niet?
Je leek zo gelukkig.
- Ik wist het wel.
Ik hoorde ze.
Waarom was je dan zo gelukkig?
- Ik hield van Sarah, Charles.
Het was van mij... die liefde.
Helemaal van mij.
En zelfs Sarah mocht het
niet van me afnemen.
Ik mag houden van wie ik wil.
Zij vond je meelijwekkend.
Dat was haar probleem, niet het mijne.
Je bent wat je liefhebt,
niet wat jou liefheeft.
Dat heb ik lang geleden besloten.
Wat is er?
Dank je.
Waarvoor?
Luister!
Ik *** ze, ik *** ze.
Ik *** ze ademhalen.
Charlie!
Charlie!
- Charlie!
Jongens!
Charlie!
- Charlie!
Waar is het busje?
Zijn ze weg?
- Weet ik niet.
Misschien.
John? John!
***!
Ik kan niet geloven dat ik geraakt ben!
Is dat niet klote?
Mond dicht, niet lachen.
Donald! Het komt goed met je.
Het komt goed, Donald.
Niet gaan slapen, niet
gaan slapen, Donald.
Kijk naar me, Donald!
Blijf naar me kijken!
Doe je ogen open!
Donald, alsjeblieft, doe je ogen open.
Donald, alsjeblieft!
Alsjeblieft, open je ogen, Donald.
Donald, doe je ogen open!
Kijk naar me.
Help!
John!
Blijf staan!
Het spijt me, maar ik kan niet anders.
Ik ga je vermoorden.
Je hebt jezelf...
Johnnie!
Nee!
Help!
- Nee, nee!
Johnnie! John!
Nee, nee, nee.
Johnnie, Johnnie...
Jij vette klootzak!
Hij is dood!
- Hou je bek!
Sukkel!
- Hou je smoel!
Je hebt mijn leven kapotgemaakt.
- Hou je bek!
Dikke klootzak!
- Val dood, stom wijf!
Je bent gewoon een eenzame, oude,
hopeloze, zielige drugsverslaafde!
Het is afgelopen.
Alles is afgelopen.
Ik heb alles verkeerd gedaan.
Ik wil mijn leven terug.
Ik wil mijn oude leven terug.
Ik wil weer een baby zijn.
Ik wil nieuw zijn.
Ik wil nieuw zijn.
Hallo?
Hallo?
- Mama.
Charles?
Charles, ben jij dat?
Charles, wat is er, gaat het?
Donald zegt:
'Dat was haar probleem, niet het mijne.'
'Je bent wat je liefhebt,
niet wat jou liefheeft.'
'Dat heb ik lang geleden besloten.'
Kaufman begint te huilen.
Hij probeert zijn broer te bedanken,
maar de woorden ontbreken hem.
Hoe gaat het nu met je?
- Wel goed.
Ik mis hem.
En het scenario?
- Goed, het is bijna klaar.
Ik ben blij als ik weer
eens wat anders kan doen.
Zeg dat wel.
En met jou, ook alles goed?
- In januari gingen David en ik naar Praag.
Dat was heel mooi.
- Klinkt geweldig.
Er zijn daar fantastische theaters.
- Ja, dat heb ik gehoord.
Dat wil ik nog eens zien.
- En er is een kerk versierd met...
menselijke schedels en botten,
duizenden schedels en botten.
Hoe ging het met jou toen ik weg was?
Charlie, ik heb iemand.
Waarom doe je dit nu?
Ik hou van je.
Ik moet gaan.
Ik moet...
Ik moet dingen doen...
We gaan weg dit weekend.
Een heleboel dingen, oké?
- Ja.
Ik hou ook van jou, weet je dat?
Ik moet nu meteen naar huis, ik weet
nu hoe ik het script moet afronden.
Het eindigt met Kaufman die naar huis
rijdt na zijn lunch met Amelia,
terwijl hij denkt dat hij weet hoe hij
het script moet afronden.
***, dat is een commentaarstem.
Dat zou McKee niet goedkeuren.
Hoe moet ik anders zijn gedachten
duidelijk maken? Ik weet het niet.
Wat maakt het uit wat McKee zegt.
Het voelt goed...
en overtuigend. Ik vraag me af
wie mij gaat spelen.
Iemand die niet te dik is.
Ik vind Gérard Depardieu goed,
maar kan hij het zonder dat accent?
In ieder geval, het is afgelopen.
En dat is heel wat.
Dus, Kaufman rijdt weg na
zijn ontmoeting met Amelia,
voor het eerst vervuld met hoop.
Ik vind dit mooi.
Dit is goed.
ONDERTITELS: Ragger (raggers@gmx.net)
voor www.ondertitels.nl