Tip:
Highlight text to annotate it
X
Quality over Quantity (QoQ) Releases
The Great Gatsby (2013)
Vertaling: r3p0 & Cdrazar
Controle: RQ ~ Sync: THC
In mijn jongere en meer kwetsbare jaren...
gaf mijn vader mij wat goede raad.
"Probeer altijd het goede in mensen te zien",
zei hij altijd.
Als gevolg hiervan,
ben ik geneigd niet snel te oordelen...
maar zelfs ik heb een limiet.
Destijds, dronken we allemaal te veel.
Hoe meer we in harmonie met die tijd waren...
hoe meer we dronken.
En niemand van ons droeg iets nieuws bij.
Toen ik terug was van New York, walgde ik.
PERKINS SANATORIUM
Psychiatrische kliniek voor rehabilitatie.
Ik begrijp het, Mr Carraway.
Ik walgde van alles en iedereen.
"Extreem alcoholisme, slapeloosheid,
woede-uitbarstingen..."
Slechts één man was vrijgesteld
van mijn afschuw.
Eén man, Mr Carraway?
Gatsby.
Was hij een vriend?
Hij was...
de meest hoopvolle persoon die ik ooit ontmoette.
En die ik waarschijnlijk nooit meer ontmoet.
Er was iets aan hem.
Een gevoeligheid.
Hij was zoals...
die dingen die aardbevingen
tienduizenden kilometers verderop waarnemen.
Waar heeft u hem ontmoet?
Op een feestje.
In New York.
In de zomer van 1922.
De tempo van de stad versnelde.
Hysterie.
De aandelen behaalden recordhoogtes...
en Wall Street floreerde in een gouden roes.
En de feestjes waren groter...
de shows werden ruimer, de gebouwen hoger.
De meisjes waren losser en het verbod
op alcohol had een averechtse uitwerking.
Dat maakte de drank goedkoper.
Wall Street trok de jonge ambitieuzen aan.
En ik was een van hen.
Ik huurde een huis
op 30 kilometer van de stad, op Long Island.
Ik woonde in West Lake.
In een vergeten conciërgewoning...
tussen de landhuizen van de nouveau riche.
Om te beginnen kocht ik een dozijn boeken
over krediet-bankieren en beleggen.
Alles was nieuw voor mij.
Uiteraard is niets 100% zeker.
Waarom met kleingeld investeren?
In Yale droomde ik ervan een schrijver te worden,
maar dat heb ik allemaal opgegeven.
Met de zon die scheen
en de groene bladeren aan de bomen...
plande ik om de zomer studerend door te brengen.
HOOFDSTUK 1- Marktspeculatie
En dat had ik waarschijnlijk ook wel gedaan...
ware het niet voor het leuke amusement dat wenkte.
Vanachter de muren van dat...
kolossale kasteel, dat eigendom was...
van een heer die ik nog niet ontmoet had...
met de naam Gatsby.
Dus, hij was uw buurman?
Mijn buurman.
Als ik erover nadenk...
begon het verloop van deze zomer echt de avond dat
ik voor een etentje naar mijn nichtje Daisy reed.
Zij woonde aan de overkant van de baai.
Het oude geld, de East Egg.
Haar echtgenoot was erfgenaam
van een Amerika's welvarendste families.
Zijn naam was...
Tom Buchanan.
Toen we samen in Yale zaten,
was hij een sportster.
Nu waren zijn gloriedagen achter hem
en hij stelde zich tevreden met...
Telefoon voor Mr Buchanan.
Ik ben het.
- ...andere zaken.
Ik zei je mij hier niet te bellen.
Hoe gaat het met je geweldige boek?
- Ik verkoop nu obligaties bij Walter Chase.
Zullen we na het eten de stad in gaan?
- Kan ik niet.
Bij wat vrienden van het Wolf Pack.
- Ik moet morgen werken.
Flauwekul, we gaan.
Eerste team, geheel Amerikaans.
Zie je, dat maakte mij tot wie ik vandaag ben.
Forest Hills. Speelde tegen de Prins van Wales.
Wat een mietje.
Het leven is aan wie het neemt, Nick.
Als je er klaar voor bent.
Henri, waar ben je?
- Oui, monsieur?
De deuren, sluit ze.
Sorry, dank u.
Ben jij dat, mijn liefje?
Daisy Buchanan, het gouden meisje.
Ze straalde een ademloze warmte uit.
Een belofte dat er niemand anders
in de wereld was, die ze wilde zien.
Hebben ze mij gemist in Chicago?
- Ja.
Tenminste een dozijn mensen hebben je gemist.
Hoe prachtig.
- Ze zijn in totale rouw.
Ze huilen.
- Echt?
Ja, ze jammeren.
- Ik geloof je niet.
Ze roepen:
Daisy Buchanan, we kunnen niet zonder je.
Ik ben verstijfd van geluk.
Jordan Baker, een erg beroemde golfer.
Zij was de angstaanjagendste persoon
die ik ooit zag.
Ik heb je gezicht gezien
op het voorblad van Sporting Life.
Nick Carraway.
Ik genoot ervan naar haar te kijken.
Ik lig al zolang ik me kan herinneren op die sofa.
Deze zomer koppel ik jullie beiden,
ik duw jullie samen de linnenkast in.
En de zee op, in boten.
- Ik luister naar geen woord van je.
Nick, Daisy zegt dat jij in West Egg zit.
Je ophoudend met die opklimmende,
primitieve nouveau riche-types.
Mijn stulpje is een kartonnen doos
voor 80 dollar per maand.
Jij hebt een schattig leven.
- Ik ken iemand in West Egg.
Ik ken niemand aan die kant van de baai.
- Ach, Gatsby moet je echt wel kennen.
Gatsby?
Welke Gatsby?
Madame, het eten wordt opgediend.
Ik *** graag een familiegeheim.
- Daarom ben ik ook gekomen.
Het gaat over de neus van de butler.
- Het ging toen van slecht naar erger.
Ik haat dat woord.
Ik hoorde een gerucht dat je met een meisje
uit het westen zou trouwen.
Dat is een leugen, ik ben te arm.
- Ze moeten oud zijn, zodat ze snel sterven.
Kunnen we het niet over iets anders hebben?
Eender wat.
Je geeft me een onbeschaafd gevoel, Daisy.
- De beschaving gaat eraan.
Heb je 'De opkomst
van het Cullen Imperium' gelezen?
Iedereen zou het moeten lezen.
Het idee is, dat het aan ons is,
het dominante ras...
om op te letten, voordat die andere rassen
de dingen onder controle krijgen.
Tom is tegenwoordig erg diepzinnig.
Hij leest diepzinnige boeken met lange woorden.
Het is bewezen. Wetenschappelijk.
We moeten ze neerslaan.
De Buchanan-residentie.
Mr Wilson, van de garage.
Excuseer me, ben zo weer terug.
Het spijt me.
Die Mr Gatsby waar je het over had,
hij is mijn buurman.
Niet praten. Ik wil weten wat er gebeurt.
Gebeurt er iets?
- Ik dacht dat iedereen het wist.
Ik niet.
- Tom heeft een vrouw in New York.
Hij heeft een vrouw?
- Was beleefd om niet tijdens het eten te bellen.
Vind je ook niet?
Ik vind het geweldig dat je aan mijn tafel zit.
Je doet me aan een roos denken.
Totaal een roos, niet soms?
- Dus na het eten...
Ik ben helemaal geen roos.
- ...wilde Nick de stad in gaan. Of niet, Nick?
Naar de Yale Club.
- Nicky, blijf toch.
Ik moet morgen vroeg op.
- Flauwekul.
We hebben nog zoveel te bepraten.
- Maar voor een paar drankjes.
Niemand van ons
kon die schrille, metalen rinkel negeren.
Wat?
Het is gewoon, ik vind dat alles
toch maar verschrikkelijk is.
Echt?
- Ja.
Ik ben overal geweest,
heb alles gezien en alles al gedaan.
Ik heb een erg slechte tijd gehad.
En ik ben erg cynisch over alles.
Je dochter, ik veronderstel
dat ze praat en eet en zo.
Pammy?
Ach, ja.
Luister, Nick. Toen zij geboren werd, was Tom...
God mag weten waar.
God weet alles.
Ik vroeg de verpleegster
of het een jongen of een meisje was.
En ze zei dat het een meisje was. En ik huilde.
Ik ben blij dat het een meisje is.
En ik hoop dat ze een dom wicht wordt.
Dat is het beste wat een meisje
in deze wereld kan zijn.
Een mooi, dom wicht.
Alle heldere, waardevolle dingen vervagen zo snel.
En ze keren niet terug.
Toen ik thuis kwam...
zag ik dat er iemand
op de pier van mijn buurman stond.
En iets zei me, dat het Mr Gatsby was.
Hij leek naar iets in de duisternis uit te reiken.
Het groene licht.
Ik wil het er niet over hebben, dokter.
Schrijf er dan over.
Erover schrijven?
Waarom zou ik dat doen?
U zei het zelf al, schrijven geeft u soelaas.
Ach, ja.
Dat bracht niemand anders soelaas.
Ik bakte er niets van.
Niemand hoeft het te lezen.
U kunt het ook verbranden.
Waarover zou ik dan schrijven?
- Eender wat.
Wat u maar gemoedsrust geeft.
Een herinnering, een gedachte, een plaats...
Schrijf het op.
Een plaats.
De Vallei van het As was een groteske plek.
De vuilnisbelt van New York,
halverwege tussen West Egg en de stad...
waar de uitgebrande kolen
de prachtige gouden stad van energie voorziet...
werd afgedankt door mannen
die zich traag en gestaag bewogen...
door de stoffige lucht.
Deze fantastische boerderij was altijd
onder toezicht van Dr T.J. Eckleberry.
Een vergeten oogarts,
wiens blik dit alles overzag.
Net als de ogen van God.
Tom had me naar de stad uitgenodigd.
Blijkbaar voor een lunch in de Yale Club.
Maar de dag bracht een onverwachte wending.
Kom op.
Kom op.
- Wat bedoel je?
Vertrouw me maar, kom op.
- Waar gaan we heen?
Hé, wat doen jullie?
Tom, wacht even.
Hallo daar, Wilson.
Hoe gaan de zaken?
Ik mag niet klagen.
Wanneer ga je mij die auto verkopen?
Ik heb iemand die ermee bezig is.
- Die is nogal traagjes, niet?
Misschien laat ik hem elders verkopen.
- Nee, dat bedoelde ik niet.
Als het over zaken gaat, moet je met mij praten.
Haal eens wat stoelen, zodat ze kunnen zitten.
Natuurlijk.
Laten we het over zaken hebben.
Natuurlijk. Ik zal de stoelen halen.
Myrtle, hou ze even gezelschap.
- Schiet op.
Buchanan, een snoepje?
- Nee, bedankt.
Nee? Goed dan.
- Ms Wilson, Nick Carraway.
Aangenaam.
- Nick is een schrijver.
Ik doe eigenlijk obligaties.
- Waarom neem je niet...
de volgende trein.
Ja.
Kunnen we een hond halen? Voor het appartement?
- Wat je maar wilt.
Mr Buchanan, wilt u een water?
- Nee, is goed zo.
Bel je zus, die zal hem leuk vinden.
- Nee, dat is niet nodig.
Er wordt gezegd dat Catherine erg mooi is,
door mensen die het moeten weten.
Echt, ik kan niet.
Wil je Myrtle in verlegenheid brengen?
Dat is niet netjes.
Laten we ons misdragen.
Ik ben Catherine. Hebben we een feestje?
Ik weet niet of het nu het goede moment is.
Ik ging net weg. Er zijn eigenlijk...
Hallo. Chester, dit moet de neef zijn.
Wat ben jij toch schattig.
Dank u.
- Chester McKee, aangename kennismaking.
Kom op, je zal het leuk vinden.
- Ach, een plant.
Ik moet er echt vandoor.
Geef iedereen wat te drinken,
voor ze in slaap vallen.
Tom, ik ging er net vandoor.
Wacht.
- Ik ga nu. Ik moet hier weg.
Flauwekul. Ga naar binnen en praat met Catherine.
Ik voel me hier niet goed bij.
Daisy is mijn nichtje.
Je vindt kijken leuk.
Weet ik nog van de universiteit.
Dat is niet wat ik...
- Ik oordeel niet.
Wij hebben de hele zomer.
Blijf je aan de zijlijn staan kijken...
of wil je meespelen?
- Meespelen.
Ben ik niet goed genoeg voor jou?
- Kom nou.
Gaat hij aan de zijlijn staan en kijken,
of gaat hij meespelen.
McKee doet aan artistieke fotografie.
Nick is artistiek.
- Nee, nee.
Echt?
Ik schrijf een beetje, maar...
- Echt? Woon jij ook op Long Island?
Ik woon in West Egg.
- Ik was daar een maand geleden op een feestje.
Bij iemand genaamd Gatsby. Ken je hem?
Ik woon er vlak naast.
- Hij is een neef van Keizer Wilhelm.
Je weet wel, de boosaardige Duitse koning.
Hé, McKee, neem hier maar een foto van.
Ik ben niet een van die modellen.
Maar je mag best, als je wil.
Geen van beiden kon de persoon verdragen
met wie ik getrouwd was.
Vindt zij Wilson ook niet leuk?
- Hij is een gore, vuile smeerlap.
Nee, dank je, ik voel me net zo goed met niets.
Kalmeringspilletjes.
Ik krijg ze van een dokter in Queens.
Wil je er eentje?
- Nee, ik ben kalm genoeg, dank je.
Ik ben slechts twee keer
dronken geweest in mijn leven.
En de tweede keer was die ene namiddag.
Die avond, in de geheime flat van Tom,
die hij voor Myrtle geheimhield...
waren we bezeten door een chemische gekte.
Een bereidheid van het hart
die zich over ons heen spoelde.
En plots begon ik New York leuk te vinden.
Dat is beter dan de Yale Club.
Hoog boven de zee...
moeten onze gele ramen hun deel
bijgedragen hebben aan menselijke geheimen.
De toevallige voorbijganger in de straat.
En ik was ook hem, opkijkend en me afvragend.
ik was met hem en zonder hem.
Betoverd en verafschuwd...
over de onuitputtelijke verschillen van het leven.
Jij hebt geen recht haar naam uit te spreken.
- Ik spreek haar naam...
Je bent gek.
Ik heb geen flauw idee hoe ik thuis ben geraakt.
Maar ik weet wel dat ik wakker werd
met een opvallend ongemakkelijk gevoel...
dat Gatsby naar mij keek.
Naar u keek?
Ja.
Gatsby hield me altijd in het oog.
En hoe wist u dat?
Ik kreeg een uitnodiging.
Ik was de enige.
Daarmee bedoel ik dat niemand, behalve ik...
ooit een uitnodiging van Gatsby kreeg.
De rest van New York kwam gewoon, onuitgenodigd.
De hele stad verpakt in auto's,
het gehele weekend en elke weekend...
eindigde bij Gatsby.
Echt iedereen, van elke rang of stand,
van elke straat in New York.
Deze mengelmoes spoelde door Gatsby's deur.
Mijn uitnodiging.
Ik ben uitgenodigd.
Miljardairs, playboys, uitgevers
en hun blonde verpleegsters.
Erfgenamen vergeleken erfenissen
op het strand van Gatsby.
Mijn baas, Walter Chase,
die geld verliest aan de roulettetafels.
Roddelcolumnisten naast gangsters
en gouverneurs die telefoonnummers uitwisselen.
Filmsterren, Broadway-regisseurs,
moraalbeschermers, schoolverlaters...
En Ewing Klipspringer,
de dubieuze nazaat van Beethoven.
Weet u waar de gastheer, Mr Gatsby, is?
Ik woon hier vlak naast.
Ik heb Mr Gatsby nog nooit gezien.
Niemand eigenlijk.
Alleen en een beetje beschaamd.
Ik besloot om stomdronken te worden.
Ik dacht wel je hier te zien.
Ik herinnerde me dat je hiernaast woont.
- Het is net een pretpark.
Zullen we?
Heb jij een uitnodiging gekregen?
- Je wordt niet uitgenodigd bij Gatsby.
Ik wel. En ik ben blijkbaar de enige.
Wie is die Gatsby?
- Hij was een Duitse spion tijdens de oorlog.
Teddy Barton, Nick Carraway.
- Een Duitse spion?
Nee, hij is de moordenaar van de Keizer.
- Ik hoorde dat hij ooit iemand vermoord heeft.
Dat is waar.
- Hij doodt voor het plezier. En gratis.
Hij is zeker rijker dan God.
Je gelooft toch niet echt
dat hij iemand vermoord heeft?
Laten we hem opzoeken,
dan kan je het hem zelf vragen.
Gelieve op het podium te verwelkomen,
de ongelooflijke, Ms Gil LeGray.
Mr Gatsby.
Kom op.
Maar je vergist je,
want ik ben de mysterieuze Mr Gatsby.
Je zal hem niet vinden.
Dit huis en alles wat ertoe behoort...
maken deel uit van een uitgebreide verhulling.
Die Mr Gatsby bestaat niet.
Fout, ik heb hem ontmoet.
- Echt?
Welke dan wel? De prins, de spion...
de moordenaar? Ik kan niemand vinden...
die echt iets weet over Mr Gatsby.
Dat maakt mij niets uit.
Hij geeft grote feestjes en daar houd ik van.
Ze zijn zo intiem.
Bij kleine feestjes is er geen privacy.
Als dat waar is, waar is dit alles dan voor?
Dat, mijn beste vriend, is dé vraag.
Mag ik deze dans?
- Armoedig mannetje dat je bent.
Ik steel haar van je weg, Carraway.
Dames en heren,
een jazzgeschiedenis van de wereld...
en begeleid door vuurwerk.
Kom op, Nick.
Kijk om je heen, rijke meisjes
trouwen niet met arme drommels.
Ze is van mij.
Je gezicht is bekend,
zat je in de Derde Divisie tijdens de oorlog?
Ja, het negende bataljon.
- Ik zat in het zevende.
Dacht al dat je er bekend uitzag. Leuk hier?
- Het is allemaal ongelooflijk. Ik woon hiernaast.
Hij stuurde me een echte uitnodiging.
Ik ben blijkbaar de enige.
Ik heb Mr Gatsby nog niet ontmoet.
- Niemand heeft hem ontmoet.
Men zegt dat hij de derde neef van de Keizer is,
de tweede neef van de duivel.
Ik vrees dat ik geen goede gastheer was.
Weet je...
ik ben Gatsby.
Zijn glimlach was een
van die zeldzame glimlachen...
die je maar een keer of vijf
in je leven tegenkomt.
Hij leek je te begrijpen en in je te geloven...
net zoals je begrepen en in geloofd wilt worden.
Sorry, ouwe jongen, ik dacht dat je het wist.
- Vergeef me, ik weet niet wat ik moet zeggen.
Het geeft niet.
- Ik heb te veel gedronken.
Mr Gatsby, Chicago aan de telefoon.
Momentje.
Ik ga morgen met mijn nieuwe
watervliegtuig vliegen. Wil je meegaan?
Hoe laat?
- Wat jou uitkomt.
Dat is aardig van u.
Leuk u weer eens te zien, Ms Baker.
Als er iets is wat je wilt,
dan moet je het gewoon vragen.
Excuseer me. Geniet van uw avond.
Ik had verwacht dat hij...
Oud en dik?
- Ja.
Jonge mensen komen nooit zomaar uit het niets
en kopen een paleis op Long Island.
Hij vertelde me ooit dat hij uit Oxford kwam.
Maar ik geloof het niet.
Waarom niet?
- Weet ik niet.
Ik geloof niet dat hij daar geweest is.
- Pardon.
Mr Gatsby wil graag met u spreken, alleen.
Mij?
- Ja, mevrouw.
Ik heb zojuist schokkend nieuws gehoord.
- Waar was je, de auto staat klaar.
Kom, we gaan weg.
Ik was overdonderd,
het valt allemaal op zijn plek.
Wat valt op zijn plaats?
- Alles.
Kom op, dit is gekkenwerk, we moeten gaan.
En ik je maar prikkelen
en ik zwoer dat ik het niet zou vertellen.
Vertel het me.
- Sorry, ik zwoer dat ik niets zou zeggen.
Sorry dat ik het je niet verteld had.
Vergeet niet dat we morgen een vlucht gaan maken.
Philadelphia voor u aan de telefoon.
Welterusten, ouwe jongen.
- Welterusten.
Dank u.
Kom me opzoeken.
Dan drinken de volgende week thee.
Ik sta in het telefoonboek.
- Ik bel je wel.
We vlogen met het watervliegtuig
en ik heb nog twee feestjes van hem bezocht...
en ik heb zelfs gebruikgemaakt van zijn strand.
Maar weet u, dokter, ik realiseer me...
dat ik helemaal niets van Gatsby wist.
Totdat...
Het is prachtig, niet?
Heb je hem al eens eerder gezien?
Het is een uniek gebouwd model, met turbomotor.
Kleed je aan, we gaan lunchen.
Luister eens, ouwe jongen,
wat is jouw mening over mij?
Mijn mening?
- Ja, jouw mening.
Ik wil niet dat je de verkeerde indruk krijgt
door alle beschuldigingen die je over mij hoort.
Een stapel leugens, kan ik je vertellen.
Ik heb de verhalen gehoord.
Ik zal je de waarheid vertellen.
De echte waarheid over mezelf.
Ik ben een rijkeluiszoon uit het midwesten.
Jammer genoeg zijn ze nu allemaal dood.
Ik ben opgevoed in Amerika,
maar geschoold in Oxford...
omdat mijn voorouders daar al jarenlang
geschoold waren. Het is een familietraditie.
De manier waarop hij praatte.
Geen wonder dat men dacht dat hij loog.
Nadat mijn familie overleden was,
erfde ik heel veel geld.
Toen leek ik wel een jonge prins
in alle hoofdsteden van Europa.
Europa?
- Ja, Europa.
Parijs, Venetië, Rome, Wenen,
Zurich, Helsinki, Moskou, Istanbul.
Juwelen verzamelen, met name robijnen.
Ik ging op jacht, schilderde zelf dingetjes.
Net toen ik dacht
dat het niet nog mooier kon worden.
En toen begon de oorlog.
Hij werd een oorlogsheld,
die in zijn eentje het Duitse leger versloeg.
In het Argan bos
schakelde ik twee machinegeweren uit...
Kansloos, met vijf tegen een...
Er zat een kilometertje tussen beide kanten...
We verbleven twee dagen...
130 man, met maar 16 Lewis-geweren.
Elke geallieerde regering gaf me een medaille.
Zelfs Montenegro.
Dat is van Montenegro.
"Majoor J. Gatsby, voor uitzonderlijke moed".
- Dat klopt.
En dit is iets wat ik altijd bij me heb,
als herinnering aan mijn dagen in Oxford.
Opgenomen in de Trinity Quad.
De man links van me is nu de Graaf van Doncaster.
Wat kan ik hier op zeggen?
De foto leek behoorlijk echt,
zou dit dan allemaal waar zijn?
Natuurlijk hoef je me niet te geloven.
Bij de lunch zal ik je voorstellen
aan een van de voornaamste zakenlui in New York.
Mr Meyer Wolfsheim, een goede vriend van mij.
Hij zal alles bevestigen
en instaan voor mijn goede karakter.
Ik weet zeker dat dat niet nodig is.
- Maar dat is het wel.
Ik wil dat je iets weet over mijn leven.
Ik wil niet dat je denkt dat ik...
Dat je denkt dat ik een nietsnut ben.
Weet je, ouwe jongen, ik ga...
Ik ga vandaag iets heel groots van je vragen.
- Iets groots vragen?
Ms Baker zal je alles uitleggen,
als je vanmiddag met haar thee gaat drinken.
Wat heeft zij ermee te maken?
- Ik verzeker je dat het niets verkeerd is.
Ms Baker is een eerlijk sportvrouw
en zou niets doen wat niet goed is.
Aan de kant. Stop bij de stoep.
- Al goed, ouwe jongen.
Alles in orde. Volgende keer weet ik wie u bent.
Mijn excuses.
Dank je.
Een oude vriend van Oxford?
- Ik was in staat de commissaris ooit te helpen.
Stuurt me elk jaar een kerstkaartje.
Ik neem aan dat hij ook bij de lunch zal zijn.
Tegen de tijd dat we bij de brug waren,
was ik helemaal verward.
Ik wist niet wat ik moest denken...
maar de stad zien vanaf de Queensboro brug...
is altijd alsof je de stad voor het eerst ziet.
En zijn eerste, wilde belofte...
van alle mysterie en schoonheid van de wereld.
Alles is mogelijk.
Toen we over de brug glijden, dacht ik..."
Alles kan, zelfs Gatsby kan gebeuren.
Mijn jongen.
Je ruikt goed. Moet je nou eens zien.
- Dit is mijn goede vriend, Mr Meyer Wolfsheim.
Een genoegen u te ontmoeten.
- Het genoegen is aan mij.
Mr Gatsby praat constant over u.
- Is dat zo?
Zullen we?
Ga met ons mee voor een kleine lunch.
Ik wil op jacht. Hij houdt zijn mond dicht,
anders krijgt hij geen cent.
Daar hebben we het straks over.
Drankje, Mr Gatsby?
- Ja, doe maar.
Zorg goed voor mijn vriend.
Hij is de volgende zwaargewichtkampioen.
Breng mijn respectvolle groet aan je baas.
Hé, Jay, je staat onder arrest.
Pas maar op, u wordt straks nog
een echte jazzliefhebber, commissaris.
Dat is de commissaris, daar achter.
Goed je te zien.
Pas maar op aan tafels, senator.
- Ik zal een gokje voor je wagen, Jay.
Bestel de kreeft,
die krijg je met truffels en kruiden.
Hoe lopen de obligaties, Mr Carraway?
- Goed, dank u.
Ik begrijp dat u een zakenconnectie zoekt?
- Nee.
Dit is niet de kerel, Meyer.
Dit is die vriend waar ik je over vertelde.
Excuseer. Ik had de verkeerde voor me.
Als jullie me willen excuseren,
ik moet nog iemand bellen.
Nog geluk, senator?
- Wat een heer.
Uit een van de beste families uit het midwesten.
Spijtig genoeg, allemaal dood.
Toen ik voor het eerst het genoegen had
kennis te maken met Mr Gatsby, na de oorlog...
wist ik dat ik een man
van goede afkomst ontdekt had.
Een oorlogsheld, met meerdere medailles.
En, een man van Oxford.
Kent u Oxford?
- Ja, ik heb ervan gehoord.
Dan weet u, als het om getrouwde vrouwen gaat,
dat een man als hij vertrouwd kan worden.
Met een vriend, met iemand zoals u...
zou hij niet eens naar uw vrouw kijken.
Ik ben niet getrouwd.
- Maar u werkt toch wel op Wall Street?
Ja.
Kijkt u naar mijn dasspeld?
Het mooiste exemplaar van een menselijke kies.
Heren.
Alles in orde?
- Ja, we hadden het over andermans vrouwen.
Andermans vrouwen?
- Mijn werk zit erop.
Ik laat jullie praten over sport en jullie vrouwen.
Andermans vrouwen.
- Hallo, dames.
Wie is hij eigenlijk, een acteur?
- Meyer? Nee, hij is een gokker.
Hij heeft de World Series van 1919 vervalst.
Vervalst?
Hoe krijg je dat voor elkaar?
- Hij zag de kans, denk ik.
Hij is een slimme man.
En nu, ouwe jongen, over Ms Baker
en die vraag waar we het over hadden.
Tom, grappig jou hier te zien.
Hoe gaat het?
- Ja, goed.
Daisy is woedend, je belde niet.
- Mr Gatsby, dit is Mr Buchanan.
Het is een genoegen u te kennen.
Ik had niet verwacht jou hier aan te treffen.
- We hebben lunch met Mr Gatsby.
Ik zie haar, ik heb haar al gezien.
Wat voor spelletje spelen jij en Gatsby?
- Gaat meneer u vergezellen?
Een ogenblik. Het is raar.
Hij pikt me op in zijn mooie gele auto...
en vertelt mij zijn hele leven, de oorlog en...
- Stil, de mensen kunnen je horen.
Wat is die grote vraag waar het over gaat?
- Hij wil dat je Daisy op de thee uitnodigt.
Daisy?
En Gatsby?
Waarom?
- Ik zou niet weten waar ik moet beginnen.
Ik realiseerde het me niet tot die nacht,
maar ik heb Gatsby ontmoet.
Vijf jaar geleden, in Louisville.
Het was de dag dat ik
mijn nieuwe Engelse golfschoenen had.
Daisy was verreweg het populairste meisje
bij de officieren van Kamp Taylor.
Hoi, Jordan.
Iemand zat bij haar in de auto. Het was Gatsby.
De manier waarop hij naar haar keek,
was hoe alle meisjes bekeken willen worden.
Vertel me wat er gebeurd is.
- Dat weet ik niet.
Aanvallen.
Gatsby werd naar de oorlog gestuurd.
Toen de oorlog voorbij was...
wachtte Daisy op hem, maar om een
onbekende reden kon Gatsby niet terugkeren.
Een jaar later kwam Tom Buchanan uit Chicago
en stal haar van hem.
Hij gaf haar een parelketting
ter waarde van 350.000 dollar.
Maar op de ochtend van de bruiloft
ontving Daisy een brief.
Zeg dat Daisy van gedachten is veranderd.
- Wat heeft dit te betekenen?
Geef hier.
- Nee.
Laat me met rust.
- Niemand mag dit weten.
Wat stond er in de brief?
- Dat weet ik niet, dat zei ze niet.
Maar het was te laat.
Die dag om vijf uur 's middags...
trouwde Daisy Fay met Tom Buchanan,
met meer praal dan Louisville ooit zag.
Na de bruiloft zag ik hen in Santa Barbara.
Het was ontroerend. Ik heb nog nooit
een meisje zo verliefd op haar man gezien.
Een week later verongelukte Tom met zijn auto.
Hij was met een dienstmeisje van het hotel.
Het stond in alle kranten.
Het is een raar toeval.
- Wat dan?
Het feit dat Gatsby's huis
net aan de andere kant van de baai zit.
Dat is geen toeval.
Hij kocht dat huis om dicht bij haar te zijn.
Hij gaf al die feestjes,
hopend dat zij ook zou komen.
Hij vroeg constant naar Daisy.
Ik was enkel de eerste die haar kende.
Dat allemaal voor een meisje
dat hij vijf jaar niet gezien heeft.
En nu wil hij dat ik haar uitnodig voor thee.
Wat een bescheidenheid.
Adembenemend, niet?
- Goedenavond.
Waar moeten jullie heen?
- Long Island, alstublieft.
Zal ik het doen? Wil Daisy, Gatsby wel zien?
- Ze mag het absoluut niet weten.
Je moet haar alleen uitnodigen,
zodat hij haar toevallig ziet.
Ik herinner me dat ik me verscheurd voelde.
Was het juist om mijn nichtje Daisy,
een getrouwde vrouw...
samen te brengen met een man die ik amper kende.
Toen ik thuis kwam,
was Gatsby's huis helemaal verlicht...
alsof er weer een feest aan de gang was.
Maar het was doodstil.
Dank u.
- Nog een fijne avond, meneer.
Je huis lijkt wel
een wereldtentoonstelling of Coney Island.
Is dat zo?
- Ja.
Ik was in sommige kamers aan het rondkijken.
Laten we naar Coney Island gaan.
We kunnen mijn auto nemen.
- Het is al laat.
We kunnen een duik in het zwembad nemen, ik heb...
- Ik moet echt naar bed.
Goed dan.
Ik zal het met plezier doen.
Ik ga Daisy bellen en haar voor thee uitnodigen.
Wanneer komt jou het beste uit?
Ik wil je geen overlast bezorgen.
- Is overmorgen goed?
Overmorgen?
Ik moet het gras nog laten maaien.
Je verdient niet veel geld, of wel?
- Niet echt.
Neem me niet kwalijk.
Ik heb nog een andere bedrijvigheid.
Je begrijpt wel wat ik bedoel, toch?
Je verkoopt toch obligaties, niet?
- Dat probeer ik.
Het is iets vertrouwelijks...
maar het is wel een leuk extra zakcentje.
- Nee, dank je, ik heb genoeg te doen.
Je hoeft geen zaken met Wolfsheim te doen,
dat verzeker ik je.
Het is een gunst, Jay, gewoon een gunst.
Ik doe het met plezier.
- Gunst?
Ja.
Welterusten.
In de krant stond dat de regen
met de herfst zou stoppen.
Ik denk dat het de Journal was.
Naar rechts, heren. Rechts de woonkamer in.
Dank u.
Is alles in orde?
- Het gras ziet er goed uit, als je dat bedoelt.
Gras, welk gras?
Ik heb cakejes mee.
Heb je alles wat je nodigt hebt?
- Misschien meer bloemen.
Ze hebben het goed gedaan, niet?
- Prachtig.
Denk je dat het te veel is?
- Ik denk dat het is wat je wilde.
Dat denk ik ook.
Ik kan niet heel de dag wachten. Ik vertrek.
Doe niet zo gek, het is twee voor vier.
- Niemand komt voor thee om...
Ze is er.
Woon je hier echt, lieverd?
- Ja, het bevalt me.
Waarom moest ik alleen komen?
Ben je soms verliefd op me?
Dat is het geheim van kasteel Carraway.
Vertel je chauffeur dat hij ver weg mag gaan.
Kom maar terug over een uur, Purdy.
Zijn naam is Purdy.
Ik kan het niet geloven.
Heb je soms een tuinier overvallen?
Hij is verliefd op me.
Alsjeblieft.
Het is grappig.
- Wat is grappig?
Wat ben je aan het doen?
Ik ben echt blij je weer te zien.
Ik ben ook blij jou weer te zien.
We hebben...
elkaar eerder ontmoet.
Ik zal dit meteen laten repareren.
Mijn excuses voor de klok.
Het is een oude klok.
- Prachtige klok.
We hebben elkaar al vele jaren niet gezien.
- Vijf jaar, aankomende november.
Thee?
- Ja, dank je.
Citroen of suiker?
- Geen van beide.
Ik moet even het dorp in.
- Dorp?
Ik ben zo terug.
- Ik moet je even spreken.
Ja, ik ben zo terug.
Dit was een vergissing,
een verschrikkelijke vergissing.
Je schaamt je gewoon. Daisy schaamt zich ook.
Zij schaamt zich?
- Ja, net zo veel als jij.
Praat niet zo luid.
Je gedraagt je als een klein jongetje.
Je bent onbeleefd. Daisy is helemaal alleen...
Als ik mijn verhalen tot nu toe teruglees,
word ik eraan herinnerd, dat...
voor de tweede keer, die zomer,
ik andermans geheimen bewaarde.
Nogmaals, was ik binnen, maar toch erbuiten.
Het is gestopt met regenen.
Ja, dat is zo, niet?
Wat vind je daarvan, Daisy?
Kijk nou.
Hoe grappig.
Kijk, het is mijn huis.
Net aan de andere kant van de baai.
Ik heb hetzelfde uitzicht vanaf mijn huis.
Waar is jouw huis?
Ik wil Daisy en jou naar mijn huis uitnodigen.
Ik wil haar rondleiden.
Weet je zeker dat ik mee moet?
- Absoluut, ouwe jongen.
Open de poorten.
Ik heb deze poorten van een kasteel
in Normandië laten overbrengen.
Het is zo groot.
- Vind je het mooi?
Ik vind het geweldig.
Maar hoe kun je hier alleen wonen?
- Doe ik niet.
Ik hou het altijd vol
met interessante en gevierde mensen.
Ga met me mee.
Het huis ziet er goed uit,
met hoe het licht er nu op valt.
Het ziet er schitterend uit.
Kom op, jullie twee,
ik wil de koninklijke rondleiding.
Je moet weten dat ik van alle moderne dingen houd.
Het verse sap komt daaruit.
Iemand zin om te golfen?
- Je weet toch dat ik golfkampioene ben?
Geweldig.
- Doe maar.
Ik zal je laten zien hoe.
- Goed dan, sla dan maar.
Klaar, fore.
Wat ben ik toch wild.
- Klaar voor je close-up?
Je glinstert helemaal.
- Zij past zo op het voorblad van Vogue.
Zet de camera aan.
Het is prachtig.
- Het is een op maat gemaakte Wurlitzer.
Kan iemand daarop spelen?
- Klipspringer wel.
Laat iemand hem wakker maken.
- Jawel, mijnheer.
Muziek. Dat we de hele avond kunnen dansen.
- Hij is een symfonische genie, kan alles spelen.
Ze laat het er geweldig uitzien. Vind je niet?
Ik heb een man in Engeland die mijn kleding koopt.
- Ik heb nog nooit zoiets gezien.
Iets voor de dame.
Stuurt aan het begin van elk seizoen een selectie.
Deze zijn zijden, flanellen...
- Wat prachtig.
Indisch katoen.
- Hou op.
Linnen.
Nicky, hij is gek geworden.
- Ik kan je niet helpen.
Jij zal ze stuk voor stuk terug moeten opvouwen.
Je maakt ze vuil.
Jay, hou op.
Vangen.
Wat is er?
Daisy, liefje, wat is er?
Het maakt me verdrietig.
- Waarom?
Omdat...
De vijf verloren jaren kreeg ze niet
over haar lippen gesproken.
Het enige wat ze voortbracht, was...
Waarom?
Omdat ik nog nooit eerder zulke mooie hemden zag.
Als er geen mist was,
kon je het groene licht zien.
Wat voor groen licht?
Dat de gehele avond
aan het einde van je pier brandt.
Misschien was het bij Gatsby opgekomen
dat de immense betekenis van dat licht...
voor altijd verdwenen was.
Nu was het gewoon weer
een groen licht aan een pier en...
was zijn aantal betoverende dingen
met één verminderd.
Wie is dit? Je vader?
- Nee, dat is Mr Dan Cody, ouwe jongen.
Hij is nu dood.
Hij was vele jaren geleden mijn beste vriend.
Je hebt me nooit verteld
dat je een Pompadoer had, of een jacht.
Ik wil je wat laten zien.
Ga zitten.
Ik heb vele knipsels verzamelt...
over jou.
Je hebt mijn brieven bewaard.
Dit was mijn eerste foto van jou.
Ken je deze brief nog?
We mogen elkaar niet verliezen en al die glorieuze
liefde tot niets laten leiden. Kom naar huis.
Ik zal hier op je wachten en hopen...
dat elke lange droom van jou mag uitkomen.
Verontschuldig me.
Ik kan nu niet praten, ouwe jongen.
Je moet weten dat het een dorp is.
Luister naar me.
Ze zeiden 'een dorp'.
Hij heeft geen nut voor ons
als hij Detroit een dorp vindt, begrijp je dat?
Spreek je later, ouwe jongen.
Goed.
Klipspringer.
Dan is hij vast wakker.
Zullen we?
Ik wilde dat ik alles op aarde met jou had gedaan.
Al heel mijn leven...
wilde ik dat het altijd al zo was.
Dat zal het zo zijn.
Was dat maar voldoende voor Gatsby geweest,
gewoon om Daisy vast te houden.
Maar hij had een grote visie over zijn leven
en de rol van Daisy daarin.
Het was niet tot het einde van die zomer,
op de laatste avond dat ik Gatsby zag...
dat hij mij vertelde van het leven
dat hij voor zich zag, sinds hij klein was.
Weet u, dokter...
Gatsby's echte naam was...
James Gats.
Zijn ouders waren steenarme boeren
uit Noord-Dakota.
Maar hij heeft hun nooit als zijn ouders aanvaard.
In zijn eigen verbeelding was hij de zoon van God.
Bestemd voor een toekomstige heerlijkheid.
Op zoek naar zijn lot,
liep de zestienjarige Gats heel ver weg.
Op een namiddag, vlakbij de kust
van Lake Superior, zag hij een jacht in nood.
Hij roeide erheen en redde het schip en
de kapitein, de alcoholische miljonair Dan Cody.
Pak het touw.
Je gaat de zandbank raken.
- Wat ben jij aan het doen?
Ouwe jongen.
Dit was zijn kans en hij greep hem.
Ik besloot toen dat ik Jay Gatsby zou heten.
Hij zeilde de jacht uit het gevaar
en recht zijn toekomst in.
Gatsby toonde talent en ambitie.
Gedurende vijf jaar zeilden ze de wereld rond.
Hij was een beste, ouwe kerel.
Heeft mij alles geleerd.
Hoe te kleden, te handelen
en te spreken als een heer.
Jay Gatsby.
Ze ziet er goed uit, niet?
Gatsby hoopte Cody's fortuin te erven.
Maar toen Cody stierf, heeft Cody's familie
hem zijn erfdeel ontnomen.
Hij had nog wel de mogelijkheid
om een heer te spelen...
maar hij was andermaal berooid.
GATSBY'S DUIZELINGWEKKENDE RIJKDOM
GELD, GELD, GELD, GELD
Tegen de zomer was Gatsby voorpaginanieuws.
WAAR KOMT HET GELD VANDAAN?
Waar kwam het geld vandaan?
Dat is wat geheel New York wilde weten.
En het was dezelfde vraag waar Tom mee zat...
toen hij Daisy vergezelde
naar een van Gatsby's flitsende feestjes.
Ik ben zo weer terug.
Veel van die nieuwe rijken
zijn slechts smerige dranksmokkelaars.
Gatsby niet.
Hij is een zakenman die veel drogisterijen bezit.
- Een zakenman?
Mag ik u voorstellen aan Senator Gulick.
Mr Carraway.
- Senator.
Ms Buchanan.
- Mijn genoegen.
Ik ben verheugd.
En Mr Buchanan, de polo-kerel.
Nee, dat ben ik niet.
- Altijd een genoegen een Buchanan te ontmoeten.
Insgelijks.
- Senator, ik zie u later wel bij de dobbeltafel.
Ik ben liever niet de polo-kerel.
- Je moet trots zijn op wat je bereikt hebt.
Mag ik jullie rondleiden?
- Natuurlijk.
U zult vele gezichten herkennen.
Veel mensen waarvan u al gehoord hebt.
Ik ga er niet zo veel op uit.
Ik denk niet dat ik hier iemand ken.
Is dat zo? Misschien kent u die dame daar wel?
Dat is Marlene. Ik vind haar films geweldig.
Zal ik haar aan u voorstellen?
Ik zou liever echt niet de polo-kerel zijn.
Ik vind deze dingen zo opwindend.
Dat is een leuke dans.
Ik denk dat we elkaar
al eerder hebben ontmoet, Mr Buchanan.
Ongeveer een maand geleden.
Dat is juist. Je was toen samen met Nick.
Bij de kapper.
Dat is juist.
Ik ken uw echtgenote.
Is dat zo?
- Ja.
Mr Gatsby...
Mr Slago is hier.
- Nee, niet nu.
Mr Buchanan.
Als u het niet erg vindt.
Uiteraard niet.
Ik denk dat ik mezelf wel bezig kan houden.
Mocht je een paar adressen willen noteren.
Excuseer.
Weer een leuk feestje, Jay.
- Wacht maar tot de slangenbezweerder komt.
Is dit allemaal geheel ontsproten
uit je eigen verbeelding?
Nee.
Je was er altijd al.
In elk idee.
In elke beslissing.
Uiteraard, als je iets niet goed vindt,
dan verander ik het.
Het is perfect.
Uit je perfecte, onweerstaanbare verbeelding.
Ik vraag me af waar hij Daisy heeft ontmoet.
Ik vind je wel.
- Goed.
Dank je.
Heb je mijn vrouw gezien?
Nee.
Al een tijdje niet.
Whiskey.
Grappig, ik dacht haar hier gezien te hebben.
We zouden gewoon moeten weglopen.
Weglopen?
Nee, Daisy, dat zou niet fatsoenlijk zijn.
Jij woont toch hier ergens?
Hiernaast.
Is dat zo?
Wij gaan hier wonen. In dit huis.
Jij en ik.
Liefste.
Het is tijd om het aan Tom te vertellen.
Wat een circus.
Als je haar ziet...
ben ik naar haar op zoek geweest.
Zeg haar dat maar.
Weet je nog hoeveel pret we hadden?
Ik weet niet waarom we niet weer
zoveel pret kunnen hebben.
Hallo, Nicky.
Wij maken ruzie.
- Waarover?
Over dingen.
Over de toekomst.
De toekomst van de gekleurde rijken.
Het is Tom. Hij zwerft het feestje af...
Mr Gatsby, mijnheer.
Het is Mr Slago, hij is vrij emotioneel.
Verontschuldig me.
Als je het niet erg vindt.
- Uiteraard.
Gatsby verdween om een soort geschil op te lossen.
Daisy wachtte.
Maar Gatsby kon niet wederkeren.
Ik rekende op je, met die heethoofden.
Maar jij was niet beschikbaar.
Jay, wat is er met je aan de hand?
Waar was je?
- Bij Nick.
Mr Gatsby gaf ons een rondleiding.
Hij zal zich best uitgesloofd hebben
om dit allemaal bijeen te krijgen.
Ik wil graag weten wie hij is. Wat hij doet.
En ik denk dat ik er een punt van maak
om het uit te zoeken.
Ach, daar ben je.
Daisy is net weggegaan. Ze vroeg me
je te vertellen, dat ze het erg leuk had.
Ze vond het niet leuk.
- Uiteraard wel.
Nee.
Nee, ze vond het niet leuk.
Ze heeft geen leuke tijd gehad.
Ik voel me nu zo ver bij haar vandaan.
Ik zal het haar laten inzien.
Bedoel je over het feestje?
Het feestje boeit me geheel niet.
Dat is alles voor nu, heren. Dank u.
Zie je...
ze moet Tom vertellen dat ze nooit van hem hield.
Wat?
- Ja.
En dan kunnen we terug
naar het huis van haar ouders in Louisville.
Haar ouders zijn fijne mensen.
We zullen daar trouwen.
Zie je, Daisy en ik zullen opnieuw beginnen,
alsof het vijf jaar geleden was.
Ik zou niet te veel van haar verlangen.
- Ik zou niet te veel verlangen, nee.
Neem me niet kwalijk, ouwe jongen.
Het is gewoon...
Het is zo droevig, omdat het zo moeilijk is
om het haar te doen begrijpen.
Het is zo moeilijk het haar te doen begrijpen.
Ik heb dit alles voor haar gedaan.
Alles voor haar en nu wil ze gewoon weglopen.
Ze wil zelfs dat achterlaten.
Je kunt het verleden niet herhalen.
Kan ik het verleden niet herhalen?
- Nee.
Maar natuurlijk kan je dat wel.
Natuurlijk wel.
Het is gewoon de dingen herstellen,
zoals ze voorheen waren.
Alles was zo verwarrend sinds die avond.
Hij praatte veel over het verleden.
Alsof hij iets wilde herstellen.
Als ik maar weer terug kon naar de ster.
Als ik terug kon naar de ster,
het kon terugvinden.
Een bepaalde visie van hem,
waarbij hij meende dat hij van Daisy hield.
Een avond in Louisville, vijf jaren geleden.
Gatsby bevond zich in Daisy's huis
door een onvoorstelbaar toeval.
Ik ging eerst naar haar huis
met de officieren van Kamp Taylor.
Ik was nooit eerder in zo'n mooi huis geweest.
Zijn uniform verborg de waarheid,
dat hij een berooide jongeman was.
Met enkel die grote visie over zichzelf.
Daisy, geen sprongetjes.
- Deed ik niet, moeder.
Er zijn veel knappe jonge officieren hier
en van wat voor voorname families.
Ik wist altijd dat ik me kon beteren.
Ik kon mezelf enkel beteren,
als ik het alleen zou doen.
Ik wist dat, wanneer ik...
dit meisje zou kussen...
ik voor altijd met haar getrouwd zou zijn.
Ik stopte.
Ik stopte en ik...
Ik wachtte.
Ik wachtte moment langer.
Hij wist dat hij zijn gedachten nooit meer
de vrije loop kon laten...
zoals de gedachten van God.
Dat verliefd worden zijn lot zou veranderen...
voor altijd.
En ik liet mezelf gewoon gaan.
Zij bloeide open voor hem, als een bloem.
De incarnatie was compleet.
Het was een grote vergissing
voor iemand als ik, om verliefd te worden.
Ik ben slechts 32.
Ik kan misschien nog een groots iemand zijn...
als ik ooit kan vergeten
dat ik ooit Daisy verloren heb.
Mijn leven, ouwe jongen, mijn leven.
Mijn leven moet zijn, zoals dit.
Het moet blijven doorgaan.
Ze moet naar Tom gaan...
om hem te vertellen dat ze nooit van hem hield.
Je moet haar gewoon meer tijd geven, ouwe jongen.
Maak je geen zorgen, ouwe jongen.
Ik kan haar hier beschermen.
Welterusten, ouwe jongen.
Je hebt het mis over het verleden, ouwe jongen.
Je hebt het mis.
Er was heel de zomer muziek bij mijn buren.
In zijn bloementuin kwamen en gingen
vele meisjes als motten...
tussen het gefluister en gelach en de sterren.
Ontbijt?
- Ja.
Dank u.
Gelach.
Dank u.
Van het gefluister en de champagne en de sterren.
Maar na het bezoek van Tom en Daisy...
gingen Gatsby's lichten uit, een voor een.
Er waren geen feestjes meer.
Daisy bezocht hem discreet.
Want dezelfde roem die Jay Gatsby
de gehele zomer voldoening gaf...
was nu een bedreiging geworden.
Ik wil niet naar huis.
Ik hoorde dat je al je bedienden hebt ontslagen.
Daisy komt soms langs en ik wil niet
dat mensen gaan roddelen...
tot wij besloten hebben wat we gaan doen.
Die stadsmensen hangen erg goed samen.
Dan haalt het de kranten, begrijp je?
Het zijn allemaal mensen
waar Wolfsheim iets voor wilde doen.
Wat is het verschil, zolang ze maar kunnen
koken en bedden opmaken, toch?
Daisy is er klaar voor.
Ze is klaar, er is nog één ding.
Ze vroeg of jij en Ms Baker morgen
voor de lunch bij haar thuis komen.
Wil je komen, ouwe jongen?
Daisy heeft je nodig.
Wij hebben je nodig.
Wil je komen, ouwe jongen?
Weet je dat ik ergens gelezen heb
dat de zon elk jaar heter wordt.
Wacht eens even. Het is het tegenovergestelde.
De zon wordt elk jaar kouder.
Wat zou ik vandaag graag op dat meer vertoeven.
Ik woon recht tegenover u.
Daar.
Kijk eens aan.
Ziet u, elke avond zie ik dat licht...
aan het einde van uw pier knipperen.
Wat voor licht?
Ziet u, Mr Buchanan, ik wilde dichtbij zijn.
Daisy en ik hebben het...
- Zo heet. Alles is zo verward.
Wat moeten we deze namiddag doen?
Of de dag erna of de volgende dertig jaar?
Ach, wees niet zo morbide.
Laten we naar de stad gaan. Wie wil?
- Naar de stad?
Vrouwen hebben toch rare ideeën.
Je ziet er zo gaaf uit.
Je ziet er altijd zo gaaf uit.
Net als de advertentie in de Times Square.
De man in de gave, prachtige hemden.
Ze had Gatsby verteld dat ze van hem houdt.
En Tom heeft het gezien.
Laten we de stad in gaan.
Vind ik een goed idee.
- Ik ook.
Henri, laat de auto voorrijden.
- Nu direct? Mag ik niet eerst een sigaret roken?
Je hebt tijdens het eten al gerookt.
- Laten we plezier maken...
het is te warm om ruzie te maken.
- Daisy, het was jouw geweldige idee.
Waarom gaan we niet allemaal de stad in?
- Ik ben van gedachte veranderd, jij bruut.
Kom op, we nemen een grote kamer
in het Plaza. Een emmer ijs...
een fles whiskey en het zal leuk zijn.
Kom nou. Het was jouw idee.
Goed, jij je zin dan. Kom mee, Jordan.
Wilt u ons vergezellen, Mr Gatsby?
Twee flessen whiskey voor de stad. Kom op, Nick.
Mr Gatsby, wilt u zo vriendelijk zijn
met mijn coupé te rijden?
Ik breng de rest wel met uw circuswagen.
- Denk niet dat die nog veel benzine heeft.
Voldoende benzine. Zitten we zonder,
dan stoppen we even bij een winkel.
Ik *** dat je tegenwoordig
alles in een winkel kunt kopen.
Neem jij Nick en Jordan.
- Dat lijkt me wel zo, ja.
We zien je weer bij het Plaza.
Ik zal die in het hoekje zijn,
die twee sigaretten rookt.
Jullie denken vast dat ik dom ben, niet soms?
Soms heb ik een ingeving,
die me vertelt wat te doen.
Ik heb deze kerel laten onderzoeken.
- En je kwam erachter dat hij naar Oxford ging?
Oxford of Nieuw-Mexico,
hij draagt verdraaid een roze kostuum.
Rustig, we zitten bijna zonder benzine.
Wilson, waar wacht je nog op?
Doe er eens benzine in.
Moet ik het soms zelf doen?
Denk je dat ik hier voor het uitzicht kom?
- Spijt me, ik ben ziek.
Hoezo, wat heb je?
Geen idee, ik voel me futloos.
Ik heb dringend geld nodig.
Mijn vrouw en ik willen naar het westen gaan.
Wil je vrouw dat?
Tom voelde hete, paniekerige warmte.
Zijn minnares en vrouw
waren een uur geleden nog een zekere zaak.
Beiden glippen tussen zijn vingers weg.
Ik ben de laatste paar dagen iets gaan inzien.
Ze gaat naar het westen, of ze wil of niet.
Wat ben ik je verschuldigd.
- Eén dollar twintig.
Je mag de auto hebben. Ik zal hem morgen sturen.
Goed zo.
Doe nog een raam open.
- Er zijn er geen meer.
Bel dan voor een bijl.
- Vergeet de hitte toch.
Je maakt het erger door erover te zeuren.
- Laat haar toch met rust, ouwe jongen.
Dat is een geweldige uitdrukking van jou, hè?
Wat bedoel je?
- 'Ouwe jongen'.
Waar heb je dat vandaan?
- Als je persoonlijk wordt, blijf ik hier niet.
Ik begrijp dat u Oxford-kerel bent.
Nee, niet echt.
- Ik had begrepen dat u naar Oxford bent geweest.
Ja, ik ben er geweest.
- Natuurlijk.
Een man in roze kostuum ging naar Oxford.
Ik zei toch dat ik er geweest ben?
- Ik heb je wel gehoord.
Ik wil graag weten wanneer.
Wilt u graag weten wanneer?
En, Mr Gatsby?
Het was 1919, ik verbleef er slechts vijf maanden.
Daarom kan ik me niet echt
een Oxford-kerel noemen. Het was een kans...
die ze aan sommige officieren gaven,
die in de oorlog vochten.
Ik wilde recht staan
en Gatsby een schouderklopje geven.
Ik zal een drankje voor je maken, Tom.
Dan lijk je niet zo stom meer.
Wacht eens even. Ik wil Mr Gatsby...
nog één vraag stellen.
- Alstublieft, doe maar, Mr Buchanan.
Wat voor ruzie...
wil je in mijn huishouden veroorzaken?
- Hij veroorzaakt niets, dat doe jij.
Toon wat zelfbeheersing.
- Zelfbeheersing?
Ik veronderstel dat je tegenwoordig
rustig af moet wachten...
en Mr Niemand hier maar met je vrouw laat stoeien.
Als dat het idee is, moet je niet op mij rekenen.
Tegenwoordig lopen mensen
niet hoog op met het familieleven...
en de instelling die een gezin betekent.
Het volgende is alles door het raam gooien...
en mogen kleurlingen met blanken trouwen.
- Uw vrouw houdt niet van u.
Ze heeft nooit van u gehouden. Ze houdt van mij.
Je moet gek zijn.
- Nee, ouwe jongen.
Nee, ze heeft nooit van u gehouden.
Ze is enkel met u getrouwd, omdat ik arm was
en ze was het wachten beu. Het was een...
verschrikkelijke vergissing, maar in haar hart
heeft ze van niemand anders dan van mij gehouden.
We kunnen beter gaan. Laten we naar huis gaan.
- Blijf. Ga zitten, Daisy.
Alsjeblieft, ga zitten.
Vooruit, Daisy.
Wat is er aan de hand?
- Ik heb al gezegd wat er aan de hand is.
Het is al vijf jaar bezig.
- Je bent al...
vijf jaar met hem?
- Nee, niet bij mij.
We konden elkaar niet zien, maar heel de tijd
hielden we van elkaar. Of niet soms?
Ach, is dat alles?
Jij bent gek.
Ik kan niets zeggen over wat vijf jaar geleden
gebeurd is, want toen kende ik Daisy nog niet...
maar ik heb geen idee hoe je haar
hebt kunnen benaderen...
tenzij je de boodschappen
aan de achterdeur bracht.
Maar de rest is gewoon een leugen.
Daisy hield van mij toen ze met me trouwde...
en ze houdt nu ook van mij.
- Nee, het spijt me, Mr Buchanan.
Doet ze wel, echt wel.
En daarbij, ik hou ook van haar.
Ik houd van je, Daisy.
Af en toe doe ik eventjes gek,
maar ik kom altijd terug.
Eventjes gek.
- Ik houd van je, vanuit mijn hart.
Ik houd altijd van je.
- Je bent walgelijk.
Weet je waarom we Chicago verlieten?
Ik ben verbaasd dat ik je dat eventjes gek doen...
toen niet heb verteld.
- Dat is allemaal voorbij, Daisy.
Vertel hem gewoon de waarheid, vooruit.
Je hebt nooit van hem gehouden.
En dit zal snel voor altijd vergeten zijn.
- Hoe kon ik van hem houden?
Je moet hem vertellen
dat je nooit van hem gehouden hebt.
En al die pijn zal voor altijd verdwijnen.
Daisy, zeg het hem dan.
- Ik heb nooit van hem gehouden.
Nooit?
Nee.
Ook niet op Kapi'olani?
Ook niet toen ik je van de Punch Bowl droeg,
zodat je schoenen droog bleven?
Nooit.
Alsjeblieft, niet doen.
Nee, Jay. Je wilt te veel.
Ik hou nu van je, is dat niet genoeg?
Ik kan het verleden niet verhelpen.
Ik heb ooit van hem gehouden,
maar ik hield ook van jou.
Je hield ook van hem? Je houdt van mij?
Zelfs dat is een leugen.
Ze wist niet dat jij leefde.
Er zijn dingen tussen Daisy en mij, die jij nooit
zult weten. Dingen die wij nooit kunnen vergeten.
Ik moet enkel alleen met Daisy spreken.
Je hebt haar helemaal opgewonden gemaakt.
Ik kan niet zeggen dat ik niet van Tom hield,
dat zou niet de waarheid zijn.
Uiteraard niet.
- Alsof dat jou wat uitmaakt.
Uiteraard maakt dat mij wat uit.
Ik zal beter voor je zorgen, vanaf nu.
U gaat niet meer voor Daisy zorgen.
Ze verlaat u.
- Flauwekul.
Ik ga het wel doen.
- Nee, ze gaat mij niet verlaten.
Zeker niet voor een gewone oplichter, zoals jij.
Mr Gatsby, wie ben je eigenlijk wel?
Ik heb je zaakjes laten onderzoeken.
Je behoort tot mijn Wolfsheim-groep.
- Alsjeblieft, laten we naar huis gaan.
Hij en Ms Wolfsheim hebben
heel wat drogisterijen opgekocht...
en verkochten er illegale sterke drank.
- Wat is daarmee, ouwe jongen?
Noem mij niet 'ouwe jongen'.
En die drogisterijen stellen niets voor...
vergeleken met die obligatiestunt
van jou en Wolfsheim.
Je vriend Walter Chase doet met plezier mee.
- Hij stond er niet goed bij stil.
Tom wel. Een gerenommeerde bankier als
Walter Chase, in de schulden tot aan zijn nek...
Ik zal je vertellen hoe.
- ...aan een kleine zeikerd als Wolfsheim.
Dat noemen ze hebzucht.
- Dat klopt.
En jij hebt de helft van Wall Street zwemmend
in je gratis drank, elk weekend in je pretpark.
Ik ben verrast dat hij jou
er niet probeerde in te slepen.
Mijn God, dat deed hij ook.
Hij heeft niets te maken met...
- Je kleine zwendel.
Zie je niet wat voor kerel hij is?
Met zijn huis, zijn feestjes en zijn mooie kleren.
Hij is gewoon een dekmantel
voor Wolfsheim, een gangster...
om zijn klauwen in respectabele mensen
te kunnen zetten, zoals Walter Chase.
Het enige respectabele aan jou, is je geld.
Je geld en meer niet.
Ik heb net zoveel als jij, dus zijn we gelijk.
Nee, nee.
Wij verschillen. Ik ben, zij zijn, zij is...
anders dan jij.
Zie je, wij zijn verschillend geboren.
Het zit in ons bloed. Niets wat je doet...
Een meisje als Daisy...
Zwijg. Zwijgen, jij.
Houd je kop. Zwijgen.
Gatsby leek op dat moment...
alsof hij iemand had vermoord.
Mijn oprechte excuses.
Ik schijn mijn zelfbeheersing
even verloren te hebben.
Dat klopt, Mr Gatsby.
Toon ons uw beleefde Oxford-manieren.
- Rustig, Tom.
Dit verandert niets.
Daisy, praat met me, liefste.
Ik was enkel mijn zelfbeheersing kwijt, meer niet.
Hij begon opgewonden te praten.
Maar met elk woord,
keerde Daisy zich verder in zichzelf.
Alsjeblieft, Tom, ik kan er niet meer tegen.
Waarom rijden jullie twee niet naar huis?
In de auto van Mr Gatsby.
- Daisy, kijk niet naar hem.
Hij zal je niet lastigvallen.
Ik denk dat hij beseft dat deze flirt voorbij is.
Wil je hier iets van?
Wat?
Wil je dit?
- Nee.
Ik herinnerde het me net.
Vandaag is mijn verjaardag.
Gelukkige verjaardag.
Dertig, de belofte van een decade van eenzaamheid.
Het geduchte van dertig jaar verdween...
terwijl Gatsby en Daisy wegreden
in de koele schemering...
de dood tegemoet.
Lieg niet tegen me. Van wie heb je deze?
Je kan mij misschien voor de gek houden,
maar God ziet alles.
Langzaam.
Grote problemen verderop.
Goed, eindelijk heeft Wilson wat volk.
We gaan even kijken.
Is dat nodig?
- Gewoon even kijken.
Kom op.
Uit de weg. Maak ruimte.
Heb wat respect.
Als je iets hebt gezien waar je met mij
over wilt praten, dan kan dat hier buiten.
Niemand mag hier naar binnen.
Meneer, ik vraag u...
- Blijf van mij af.
Ik ben in orde.
Ik ben in orde.
U kende haar?
Niet echt, nee.
Wil u alsjeblieft achteruitgaan, meneer.
Wat is er gebeurd?
Ze rende de weg op.
De klootzak stopte niet eens.
Ik heb het gezien.
Het was een grote gele auto.
- Kwam aangevlogen uit het niets.
Een grote gele Dusi. Speciaal gemaakt.
Ze moeten mij niet vertellen
wat voor auto het was. Dat weet ik zelf wel.
Ik weet wat voor auto het was.
Ik weet welke auto het was.
- Iedereen naar buiten, hij heeft rust nodig.
Luister, ik ben net terug van new York.
Ik ging je de coupé brengen.
Ga zitten.
Geef hem wat te drinken.
Die gele auto was niet van mij.
Ik heb hem de hele middag niet gezien.
Welke kleur is uw auto?
- Blauw, de coupé.
We zijn net terug uit New York.
- Ze zijn hier net aangekomen.
Blauw.
Juist.
Hier.
Drink langzaam.
Van wie is de gele auto?
Van een kerel genaamd Gatsby. Jay Gatsby.
Hij is een oplichter, George.
Die houdt die feestjes
waar de kranten over schrijven.
En ik denk dat hij het was
met wie Myrtle een affaire had.
Misschien heeft hij haar daarom vermoord.
Misschien.
Met zo'n kerel weet je het nooit.
Je moet hem pakken.
Gatsby.
Er moet iets gedaan worden aan zo'n kerel.
Hij zal betalen. Hij gaat echt betalen.
De lafaard.
Hij stopte niet eens.
Ga je hem nu nog verdedigen?
Ik zal een taxi bellen. Kom maar even binnen...
voor avondeten, terwijl je wacht.
- Nee, dank je. Ik wacht hier buiten wel.
Wat heb je toch?
Wil je toch niet naar binnen komen?
- Nee, dank je.
Het is nog maar half tien.
- Nee, ik heb er genoeg van.
Van iedereen.
Hallo, ouwe jongen.
Wat doe je hier?
Ik zit hier gewoon.
- Ja, dat zie ik.
Heb je problemen onderweg gezien?
- Die vrouw die je aangereden hebt, is dood.
Ik dacht het, ik zei tegen Daisy dat ik...
- *** je jezelf wel?
Hoe kon je dat doen? Wat is er mis met je?
- Wees stil.
Je bent niets meer dan een lafaard.
- Niet zo luid.
Alsjeblieft, dit heeft geen nut meer.
- Geen nut?
Geen punt? En die vrouw dan?
- Ze was onmiddellijk dood.
Ze lag opengescheurd. Ik was daar, ik zag haar.
- Ik begrijp het. Het was mijn fout.
Het was mijn fout.
Die vrouw rende op ons af, alsof...
Alsof ze ons wilde spreken.
Het gebeurde allemaal zo snel.
Ze probeerde... Ik probeerde...
- Zij probeerde?
Het was Daisy.
Ik...
Nadat we New York verlieten, was ze...
erg zenuwachtig.
Ze dacht dat rijden haar zou kalmeren.
Maar...
deze vrouw verscheen uit het niets.
Het gebeurde allemaal zo snel.
Het was niet Daisy's fout.
Niemand mag weten dat Daisy reed.
Beloof het me.
Ga naar huis en rust wat.
- Ik blijf hier wachten.
De gehele nacht, indien nodig.
- Nee, dat is geen goed idee.
Als hij haar lastigvalt met wat
vanmiddag voorviel. Als hij haar lastigvalt...
Als hij eender wat probeert...
- Tom zal haar niet aanraken.
Hij denkt niet eens aan haar.
- Ik vertrouw hem niet.
Echt niet.
- Goed.
Wacht hier.
Ik ga kijken of er nog onrust is.
Zou je dat willen doen?
Dank je, ouwe jongen.
Je moet je totaal geen zorgen maken.
Laat mij het maar regelen.
Je moet wat rusten.
Maak je geen zorgen. Het komt in orde.
Alles in orde?
- Ja.
Alles is prima.
Tegen vier uur kwam ze aan het venster.
Ze stond daar en deed het licht uit.
Help je me even, ouwe jongen?
Ik had hem moeten zeggen wat ik net zag, maar...
alles wat ik kon voorbrengen was...
Weet je, met alles wat gebeurd is,
kun je beter weggaan.
Vanavond nog. Ze zullen je opsporen.
- Weggaan?
Nee, ik kan nu niet weggaan. Niet vanavond.
Begrijp je dat er een vrouw dood is?
- Daisy zal morgenochtend bellen.
En dan zullen we plannen maken.
Dan gaan we samen weg.
Daisy heeft tijd nodig om na te denken.
- We praten hier, dank je.
Ze heeft gewoon tijd nodig om na te denken.
- Nee, Jay.
Wat Daisy...
- Ze heeft enkel tijd nodig om na te denken.
Ze zal morgenochtend bellen.
Blijf je met me wachten?
Ze zon komt bijna op.
Dat was de avond dat hij me eindelijk
de waarheid vertelde.
Alles.
Ik dacht een tijdje...
Ik had vele dingen maar...
de waarheid is dat ik leeg ben.
Daarom verzin ik dingen over mezelf.
Maar ik wilde je het gehele verhaal
al heel lang vertellen.
Ik ben heel erg arm geboren, ouwe jongen.
Mijn ouders...
Hij onthulde zijn nederige begin,
zijn transformerende reis met Dan Cody.
De oorlog, Oxford...
en hoe hij samen met Wolfsheim zaken ging doen.
Het was ook die avond dat ik me bewust werd
van Gatsby's buitengewone gave voor hoop.
Ik was verrast toen ik merkte
dat ik van haar hield. Ze hield ook van mij.
Een gave die ik bij nog bij niemand had ontdekt.
Ik heb nooit beseft hoe buitengewoon
een leuk meisje kon zijn.
En wat ik waarschijnlijk nooit meer zal vinden.
Ik dacht aan mijn leven met Daisy
en probeerde uit te zoeken hoe te trouwen...
en elke maand de eindjes aan elkaar te knopen.
Wat stond er in de brief?
De reden waarom ik na de oorlog...
niet kon terugkeren.
Ik vroeg haar te wachten tot ik iets
van mijzelf had gemaakt, maar zij was...
Ik voelde, alsof ik met haar getrouwd was.
Dat was alles.
Het was allemaal voor haar. Het huis, de feestjes.
Alles.
God ziet alles.
Mr Gatsby, excuseer me.
Chicago aan de lijn.
- Nu niet.
Hou de lijn vrij voor een persoonlijk gesprek.
Een persoonlijk gesprek? Uiteraard.
Excuseer, Mr Gatsby. Ik laat het zwembad vandaag
leeglopen, voordat de bladeren erin vallen.
Niet vandaag.
Niet vandaag, het is zo prachtig.
Weet je, ouwe jongen...
ik heb dat zwembad
de gehele zomer nog niet gebruikt.
Laten we gaan zwemmen.
Laat de telefoon aan het zwembad brengen.
Ik moet gaan, Jay.
Ik moet gaan werken.
- Ik begrijp het.
Ik wandel even mee.
Ik bel je nog.
- Doe maar.
Doe maar gerust.
Maar veronderstel dat Daisy dan ook belt?
Dat zou kunnen.
Ja.
Tot ziens.
Het is een rotte bende.
Jij stelt meer voor dan die hele hoop samen.
Ik was altijd blij dat ik dat gezegd had.
Het was het enige compliment dat ik hem ooit gaf.
Die ochtend...
brulde Wall Street
zijn gebruikelijke gouden schreeuw.
Maar ik slaagde er niet in werk te verzetten.
Ik wachtte op een telefoon van Gatsby met nieuws...
terwijl hij wachtte op Daisy.
De Gatsby-residentie.
Mr Gatsby is blij dat u belt...
Hallo, is alles in orde?
Ik herinner me de rest van die dag
als een eindeloos opkomen van politie...
en fotografen en roddelbladjournalisten.
En de krantenkoppen waren een nachtmerrie.
Ze wreven Gatsby alles aan.
De verhouding met Myrtle, het vluchtmisdrijf.
Alles. En ik kon niets zeggen, behalve...
het ene onuitsprekelijke feit
dat niets ervan waar was.
Liefje, papa gaat zorgen
voor zijn twee favoriete meisjes.
Waar gaan we heen?
- Op vakantie.
We moeten gaan.
- Alleen jij, ik en papa.
De Buchanan-residentie.
Mag ik Ms Buchanan spreken?
Het is Mr Carraway, haar neef.
Mevrouw is niet beschikbaar.
- De auto wacht.
Als je haar ziet,
zeg haar dat morgen de begrafenis is.
Het spijt me, monsieur, ze zijn weggegaan.
Weggegaan? Weet je wanneer ze terugkomen?
Nee. Ze zijn al vertrokken.
Alsjeblieft, ik weet dat ze er bij wil zijn.
Als je haar kunt bereiken,
laat mij dan met haar praten, alsjeblieft?
U wil haar contacteren?
Ik heb geen verdere informatie, monsieur.
Alsjeblieft.
- Au revoir.
Het waren achteloze mensen, Tom en Daisy.
Ze braken dingen en mensen
en trokken zich dan weer terug in hun geld...
in hun totale achteloosheid.
Scheer jullie weg, vooruit.
Maak dat jullie wegkomen.
Ik belde, ik schreef, ik smeekte...
maar geen enkele van de honderden
die van zijn gastvrijheid genoten...
woonden de begrafenis bij.
En van Daisy...
niet eens een bloem.
Ik was al wat hij had.
De enige die het zich aantrok.
Na het overlijden van Gatsby...
was New York voor mij gedaan.
Die stad...
mijn ooit gouden, glinsterende luchtspiegeling...
maakte mij nu ziek.
Op mijn laatste avond in New York...
keerde ik nog een keer terug
naar dat enorme, onsamenhangende huis.
De medewerkers van Wolfheim
hadden het leeggehaald.
Hij gaf al die feesten,
hopend dat ze op een avond zou komen.
Het is net een pretpark.
- Woon je hier geheel alleen?
Ze laat het gewoon prachtig lijken, of niet soms?
Muziek. Dat we de hele avond kunnen dansen.
Wil je komen, ouwe jongen, we hebben je nodig.
- Ik wou dat het zo voor altijd kon zijn.
Dat zal het zijn.
Ik herinner me hoe we ons allemaal
in Gatsby's corruptie dompelden...
terwijl hij voor ons stond...
een niet-corrumpeerbare droom verbergend.
Van je perfecte, onweerstaanbare verbeelding.
De maan stond hoger.
En toen ik daar in diepe gedachten verzonken was
over de oude onbekende wereld...
dacht ik aan Gatsby's wonder, toen hij
voor het eerst dat groene licht uitkoos...
aan het einde van Daisy's pier.
Hij was van zover gekomen...
en zijn droom moet zo dichtbij geleken hebben,
dat hij er niet naast kon grijpen.
Maar hij wist niet dat het reeds achter hem lag.
Gatsby geloofde in het groene licht.
De orgastische toekomst
die elk jaar voor ons mindert.
Toen ontging het ons, maar dat is van geen belang.
Morgen zullen we harder rennen...
onze arm verder uitrekken...
en op een goede morgen...
Dus gaan we maar door...
als boten tegen de stroom in...
onophoudelijk wedergeboren door het verleden.
GATSBY
T
TH
THE
THE G
THE GR
THE GRE
THE GREA
THE GREAT
THE GREAT GATSBY
Vertaling: r3p0 & Cdrazar
Controle: RQ ~ Sync: THC