Tip:
Highlight text to annotate it
X
Simply ReleaseS Toppers
Simply The Best
Proudly Presents
Letters To Juliet.
Vertaald door Simply ReleaseS Toppers
Biteme en Suurtje
Met Sophie Hall van The New Yorker.
Bedankt dat u me terugbelt, Mr Beal.
Ik ben geen schrijver, ik
trek de feiten na.
Zoiets als een detective.
Eens kijken of u die Robert Beal
bent waar ik naar op zoek ben.
Kunt u bevestigen waar u was toen u ontdekte
dat WOll voorbij was?
Poughkeepsie.
Bedankt.
Ja, het moment dat de oorlog afgelopen was.
Palm Beach? U had geluk, bedankt.
Er zijn nog twee Robert Beals,
en één onderofficier derde klas.
Wacht.
Ik bel je terug.
Kunt u bevestigen waar u was toen u ontdekte
dat WOll voorbij was?
Times Square?
Daar ben ik nu.
Ik sta nu waar de foto genomen is.
Ik dacht echt dat ik u nooit zou vinden.
Kunt u beschrijven wat u die dag hebt gezien?
Een kus? Spontaan, of nep?
Dat was het?
Dat weet u zeker?
Je bent er zeker van?
Onderofficier eerste klas, Robert Beal
die zei dat de verpleegster geweldig was.
Dat de kus helemaal spontaan was,
en de viering van echte liefde.
Dat heeft hij je zelf verteld?
- Ja.
Ik vraag niet vaak een persoonlijk interview
aan een 'fact tracker'. Je moet het zeker weten.
Honderd procent zeker.
Mensen willen in ware liefde geloven, of niet?
Jij gaat naar Verona, alvast
voor een pre-huwelijksreis?
Leg dat eens uit.
- Gewoon een vakantie voor de bruiloft.
We willen tijd samen hebben
voor zijn restaurant...
De stad van de liefde toch?
- Ja.
Goede keuze en goed werk. Bedankt.
- Als ik nu eens zou schrijven als ik daar ben.
Jij trekt zo goed de feiten na.
Fijne reis.
Bedankt. Tot later.
Wie gaat er nu op huwelijksreis
zonder bruiloft?
Jullie hebben zo een geluk.
- Victor's restaurant opent over zes weken...
dus het is onze laatste kans.
- Laat hem geen aandacht schenken...
aan iets anders dan aan jou.
Gooi zijn mobiel in de Adriatische Zee.
Maar hij moet leveranciers spreken.
Goed, ik beloof het.
Wat?
Doe je ogen dicht.
Doe je ogen dicht en je mond open.
Is het lekker?
Ja? Nee?
Ik heb de noodles opnieuw uitgevonden.
Proef deze eens.
Die is heerlijk.
Het is hetzelfde, maar anders.
Vetter.
Meer je weet wel...
Lekker, toch?
Bescheiden gesproken,
denk ik dat ik een meesterstuk creëer.
Eén is er perfect uitgekomen.
Deze denk ik.
Probeer deze eens.
- Mag ik iets zeggen?
We gaan over twaalf uur weg,
en je hebt nog niets ingepakt.
Dat klopt.
- Ik draaf door.
Tot ziens, New York,
hallo, mooi Verona.
Het wordt geweldig.
Waar ben je, lieve Sophia.
Tot ziens. Het is te gek hier.
- Geweldig.
Ik moet je de mooiste...
- Weet je wat nog geweldiger is?
Ik heb net gesproken met Mr Morini...
hij heeft een tour geregeld
met al mijn leveranciers.
We beginnen met de oudste
en mooiste wijngaard in heel Veneto.
Ja?
- Victor?
Je snapt het niet.
We gaan naar de oudste en mooiste wijngaard.
Dat is romantisch.
We drinken wat wijn, worden aangeschoten
en dan komen we terug...
Hoe was het?
- Ik heb weer geprobeerd met Bobby te praten.
Hoe ging het?
- Ik heb hem niet gesproken.
Hoe zo?
- Omdat ik *** was.
Ik moet geen feiten meer controleren,
maar schrijven.
Als het je passie is moet je dat doen.
Ik heb je verteld over de druiven
van de wijngaarden uit de regio. Soave?
Weet je nog?
De wijn is goed.
- Het is fris, bloemen en fruit.
Heerlijk.
Lachen.
Gaan we kaarten halen voor de opera
voordat ze uitverkocht zijn?
We moeten Castelvecchio bekijken
het Gardameer en Juliets huis.
Sophie, dit is prachtig, ongelofelijk.
Sophie, dit is ongelofelijk.
Geweldig. Ik wou dat ik een kleine muis
was die in jouw cheesecakes woonde.
Dat was Mr Morini.
Hij nodigt ons uit naar dat prachtige bos.
Maar 120 km hier vandaan.
Daar hebben ze die uitstekende truffels.
- 120 km?
Het zijn geen miles.
- Ik begrijp het verschil, maar...
ik begrijp niet waarom je 120 km wil reizen
om een paddestoel te zien.
Het is geen paddestoel,
het is een truffel.
Dat doe je bovenop de pasta.
Je hebt toch een leuke dag?
Het was prima. Ik heb geen zin
om nu naar een paddestoel te gaan kijken.
Ik begrijp het. Prima.
Noem het alleen geen paddestoel.
Waarom ga jij niet naar die truffels toe?
Dan ga ik dingen bekijken.
- Echt?
Ja, win win.
Mijn lieve Juliet...
Lieve Juliet, de man waar ik van hou
is niet mijn man.
Is alles goed met je?
Neem deze mand, en hoe zeg ik dat...
En begin maar.
Begin maar.
- Jij bent toch de vertaler van het kantoor?
Nee.
- Ik heb al twee weken gewacht.
Ik heet Sophie, ik ben jullie gevolgd...
en zag dat jullie de brieven in een mand deden,
en ik vroeg me af waarom.
Waarom?
Ben je een schrijfster?
Ja, ik ben een schrijfster.
Ik zal het je laten zien.
Ze komen iedere dag van over de hele wereld.
Maar hun brieven wegnemen, is dat niet alsof
je penny’s uit een wensbron pakt?
Hoe kunnen wij hen anders antwoord geven?
Je schrijft hen dus allemaal terug?
- Ja.
Zijn ze allemaal Juliet?
- Haar secretaressen.
Donatella is 51 jaar getrouwd
met dezelfde man.
Ze handelt de problemen met echtgenoten af.
- Echtgenoten zijn net als wijn.
Het duurt lang tot ze volwassen zijn.
Francesca is een verpleegster.
Ze behandelt de ziektes. En verlies.
En Maria.
- Waarom zucht je altijd als je mijn naam zegt?
Ze heeft 12 kinderen, en 29 kleinkinderen.
En 16 achter kleinkinderen.
Ze schrijft wat ze maar wil.
- En jij?
Isabella doet degene die je haast
niet lezen kan.
De ruzies van geliefden, de scheidingen,
de harten die in de knoop zitten.
lemand moet het doen.
Mijn moeder.
Blijf je eten?
Mama, dit is geen belediging.
Ik maak een heerlijke maaltijd,
genoeg voor de hele stad.
En zei zegt nee.
- Ik zou graag willen, maar ik moet gaan.
Dat is het probleem van de Amerikanen.
Altijd zo een haast.
Alsjeblieft, mama.
- Ik heb een afspraak met mijn verloofde.
Verloofde?
Neem dan een dessert mee
voor jou en je verloofde.
Bedankt.
Fijne avond.
120 kilometer heen en terug
en ik versla je nog steeds?
Gefeliciteerd.
- Wat vond je van Verona?
Zonder mij. Leeg, half leeg,
of volkomen leeg?
Half leeg. Ik heb de secretaresses
van Juliet ontmoet.
Juliet Capulet?
Die vrouwen noemen zich
de secretaresses van Juliet.
En ze schrijven aan mensen die brieven
aan Juliet schrijven.
Die secretaresses werken
voor de stad Verona.
En al die vrouwen met een gebroken hart,
uit de hele wereld...
schrijven brieven en hangen die aan de muur.
- Wat zit er in de tas?
Ik weet het niet.
Ze hangen hen aan de muur
in de tuin van Juliet...
en die secretaresses komen terug met een mand,
die halen elke dag de brieven op.
En dan schrijven ze terug als Juliet.
Op alle brieven staan retouradressen.
Dit is hun baan.
Het is ongelofelijk, dit is hun passie.
Dit doen ze elke dag.
Daar werken ze letterlijk elke dag.
- Dit is ongelofelijk.
Dit is ongelofelijk.
Proef dit eens.
Neem eens een grote hap.
Jouw Victor is heel passioneel.
Hij denkt dat hij een Italiaan is
sinds we hier zijn.
Nadoen is de grootste vorm
van vleierij. Zijn imitatie is niet erg goed.
Die vrouw is ongelofelijk.
Ze is geweldig.
Ik denk dat ik verliefd ben. Absoluut.
Je bent verliefd op haar?
- Ja.
Echt waar?
- Zeg nee en ik doe het niet.
Ik wil het graag, maar doe het dan niet.
Wat?
Angelina bood me vandaag aan
wat geheimen te leren.
Nu?
Nu. Het is fantastisch.
Ze maakt 'Risotto de Amarone', toch?
Goede risotto.
- Zie je?
Dat recept is 200 jaar oud.
Dat is fantastisch.
Geen Gardameer vandaag dus?
Het Gardameer is er al 500.000 jaar.
Angelina bood me aan te helpen,
ik ben hier, wij zijn hier...
Paul Newman, als je wil werken
moet je kijken.
Zie je?
Ik werd Paul Newman.
Wat moet ik doen? Mijn handen zijn gebonden.
Ik weet het niet.
Je kunt helpen als je wil.
Ja, dat brievengedoe.
Jij schrijft de brieven, ik kook
en later eten we, en...
Hoe lang zijn jullie al verloofd?
- Bijna een jaar.
Waarom draag je dan geen verlovingsring?
Dat ben ik. Ik drong aan,
zij had het zo druk...
Dat hele restaurant en alles.
Ik voelde me zo overbodig.
Een meisje moet een ring hebben.
Ik ben niet naar hem toegegaan, Juliet.
Ik ben niet naar Lorenzo gegaan.
In zijn ogen stond zo een vertrouwen...
ik beloofde hem om samen weg te lopen.
Omdat mijn ouders het niet goedkeurde.
Maar ik heb hem op mij laten wachten.
Onder onze boom.
Wachtend en zich afvragend waar ik was.
Ik ben nu in Verona en ga
morgen naar Londen terug.
En ik ben zo ***.
Vertel me alsjeblieft, Juliet,
wat ik moet doen.
Mijn hart breekt en ik kan
me tot niemand anders wenden.
Liefs, Claire.
Dat heeft daar al die jaren gelegen?
Ik denk dat ze teruggekomen is om
haar enige ware liefde te vinden.
En ze hadden tien kinderen en hebben nog
steeds elke avond passionele liefde.
Behalve dat hij dik en kaal
is geworden.
En zij moet al het werk doen.
Misschien is ze in Londen gebleven,
en is getrouwd met een man van adel.
Leeft nog lang en gelukkig.
Net als jij.
Maar, jij bent met een accountant
getrouwd, geen man van adel.
Ik denk als ze de liefde bedrijft met die man
van adel, dat ze denkt aan haar eerste liefde.
Isabella, ik moet terug schrijven.
Antwoord haar maar.
Welterusten, vrienden.
Welterusten, Sophie.
- Welterusten.
Sorry dat ik zo laat ben.
- Maakt niet uit.
Hoe was je dag? Goed?
- Geweldig.
Dan ben ik blij.
- Hoe was het met Angelina?
Geweldig. Die vrouw is ongelofelijk.
Heel instinctief. Ze kookt zonder recepten.
Ze nodigde me uit om nog eens te koken.
Echt?
- Ik kan veel leren van haar.
Jij eerst.
Sorry.
Ik had zo een geweldige dag.
Ik mocht een 50 jaar oude brief beantwoorden.
Ik weet dat het misschien niet aankomt...
maar het schrijven voelde zo goed.
Je moet meer tijd met hen doorbrengen.
- Waarom?
Het is je passie.
Het komt echt goed uit.
Signore Morini belde net...
ik mag mee naar die geweldige wijnveiling
in Livorno.
Livorno.
- Ja, heel exclusief.
Ik weet niet of ik een kaartje kan krijgen.
Ik ben misschien twee dagen weg. Maximaal.
Als je wil kan ik kijken of ik twee kaartjes
kan krijgen.
Naar een wijnveiling in Livorno?
Dat klinkt vreselijk.
Nu voel ik me echt rot.
Ik voel me rot.
Ik mis je nu al.
Ik kom vlug terug.
- Goed.
Luister naar wat dit arme meisje schrijft.
Juliet, is er nog iets ergers in de wereld
dan deze man?
Ja, twee.
Sorry.
Sorry dat ik stoor, zijn jullie
de secretaresses van Juliet?
Dat zijn we.
Wie van jullie heeft deze brief aan
mijn oma, Claire Smith, geschreven?
Ik. Ik kan niet geloven
dat hij u gevonden heeft.
Wij Britten blijven meestal
in onze familiehuizen.
Geweldig. Ik heb het een week
geleden op de post gedaan.
Het was een hele overdachte brief.
Wat dacht je wel?
Ik dacht dat zij een antwoord verdiende.
50 jaar geleden misschien, niet nu.
Het spijt me dat ware liefde
een vervaldatum heeft.
Ware liefde?
Maak je een grapje?
Wat denk je dat er zou gebeuren
als ze niet bij haar verstand was gekomen?
Jij zou hier niet zijn en dat zou jammer zijn.
- Wat doe je hier trouwens?
Ben je een eenzaam Amerikaans meisje
die een plaatsvervanger voor iemand is?
Ik ben niet eenzaam.
Ik ben verloofd.
Mijn condoleances aan de bruidegom.
Sorry. Je komt helemaal uit Londen
om mij de les te lezen?
Ik ben gekomen omdat ik mijn oma
niet alleen kon laten gaan.
Is Claire hier?
Waarom?
Dat kan jij toch ook wel bedenken?
Dat is geweldig. Ze is gekomen
om haar Lorenzo te zoeken.
Geweldig?
Als Lorenzo haar nu niet wil zien?
Of haar vergeten is?
Of vreselijk ziek of dood is?
Wat dan?
Dat dacht ik al.
- Ik wil haar ontmoeten.
Ik wil Claire ontmoeten.
- Ik wil voor Manchester United spelen...
maar ik kan niet voetballen.
- Zou ze mij willen ontmoeten?
Ik denk echt niet dat ze een vrouw
wil ontmoeten die...
'mijn God' en 'geweldig' in
dezelfde zin kan persen.
Oma, ze gaan dicht.
We moeten nu gaan.
Sorry, Claire?
Hallo, ik ben Sophie.
En ik heb jou een brief geschreven.
Een brief van Juliet?
Bedankt.
Hoe heb je ons gevonden?
- Uw kleinzoon heeft mij gevonden.
Echt waar?
- Ik vond dat...
Hij is heel lief en charmant.
En hij dacht dat u mij wilde ontmoeten.
Ongewoon attent van je.
- Onder deze omstandigheden...
Onder deze omstandigheden, zou het lomp zijn...
de vrouw niet te ontmoeten die verantwoordelijk
is voor deze reis van waanzin.
Charlie is het er niet mee eens.
Daarom is het des te leuker.
We gingen net wat wijn drinken.
Wil je met ons meegaan?
Absoluut niet.
Het is een lange dag geweest.
Welterusten dan.
Weet jij waar we naar toe kunnen gaan?
Ik ken de perfecte plek.
Ik kan niet geloven dat je hier echt bent.
Ik deed een kunstcursus in Toscane.
Ik logeerde bij een familie buiten Siena.
En zij hadden een zoon.
Lorenzo.
En het was liefde op het eerste gezicht.
Hij had zulke blauwe ogen.
En hij zei dat ik erg mooi was.
Het mooiste meisje van de wereld.
Bedankt.
En hij gaf mij deze ring.
Hij wilde trouwen.
ik had examens in Engeland en mijn ouders
zouden nooit toegestemd hebben.
Ik was *** en ik rende weg.
Nu...
wat ik nu echt wil...
is hem vertellen hoe zeer het me spijt
dat ik zo een lafaard was.
Natuurlijk is een kaart of een brief
te eenvoudig.
Jij bent dus gekomen
om jouw Lorenzo te vinden?
Omdat ik denk dat ik weet waar hij is.
- Waar?
Op de boerderij,
vlakbij Siena.
Charlie brengt me daar morgen naar toe.
- Omdat ik niet wilde dat je ging liften.
Hij denkt dat het een grote fout is.
Omdat je geen romantisch botje in je lijf hebt.
- Omdat ik een realist ben.
Nee, omdat je een Engelsman bent.
- Koud als vis.
Wie schreef Romeo en Juliet?
Williamo Shakespearelli,
een grote Italiaan.
Ze zijn gek.
Sophie, liefje, bedankt.
Dank je.
Welterusten, allemaal.
Welterusten.
- Charlie, kom op.
Welterusten, dames.
Geweldig als ze haar Romeo zou vinden.
Stel je toch voor. 50 jaar later.
Alleen omdat jij die brief gevonden hebt.
Niemand zou het geloven
als dat waar is.
Wacht.
- Daar komt ze.
Mag ik mee om Lorenzo te zoeken?
- Met ons meegaan?
En jouw verloofde dan? Je bent in de stad
der liefde en je wil met ons meegaan?
Hij heeft het druk, ik ben vrij.
Als ik me niet opdring.
Het is niet opdringerig.
- Ik moet eerst nog iets zeggen.
Dit is niet helemaal onbaatzuchtig.
Het begon als een simpel antwoord...
op jouw brief, en nu vind ik
het geweldig wat je doet.
En ik wil daar graag over schrijven
als dat goed is.
Een journalist die in ons privé leven
wil gluren.
Het zijn toch geen staatsgeheimen?
Ik ben geen journalist.
Dat zou ik wel graag worden.
Oma's verhaal is je kaartje?
- Ik denk dat het verhaal verteld moet worden.
Ik zou het leuk vinden als je meeging.
Echt?
- Ja.
Natuurlijk.
- Goed.
Claire is hier. De vrouw waar ik
de brief aan schreef. Later meer nieuws.
Hoeveel tijd heb je eigenlijk
met Lorenzo doorgebracht?
Elke seconde die maar mogelijk was.
Ik ging naar hem toe na school
op de boerderij waar hij werkte.
Dan zaten we onder de bomen
en deelden wat brood...
met tomaten en olijfolie.
- Zo romantisch.
Wat is er nu romantisch aan
om in de modder te eten?
Echt?
- Hij hield van de aarde.
Hij vertelde mij over de regen...
de waterbronnen.
We liepen kilometers ver weg.
We lagen in het droge gras.
Ik weet het nog steeds.
De geur van zijn lieve warme zweet.
- We snappen het al, oma.
Je voelt je zeker alsof je
je verloren zielsverwant vindt.
Ja.
- Haar zielsverwant was mijn opa.
Ontzenuw niet mijn hele bestaan.
- Het spijt me...
dat bedoelde ik niet.
Charlie is net als mijn man.
Sceptisch. Liefde bestond volgens
mijn man alleen uit hormonen.
Maar daaronder had hij zo een warm
en gepassioneerd hart.
En Charlie is precies hetzelfde.
Vertel me over de jongen
waar jij verliefd op bent.
Victor.
Hij is een geweldige chef.
Hij opent een restaurant in New York.
Daarom zijn we hier.
We ontmoeten hier leveranciers.
Hij is nu in Livorno
bij een wijnveiling.
Dat lijkt me leuk.
- Voor hem.
Vinden je ouders hem aardig?
Mijn vader vindt hem wel aardig.
Mijn moeder is weggegaan
toen ik negen was.
Dat spijt me.
- Het is al lang geleden.
Langzaam.
Hoe wil je dit aanpakken?
Aanbellen.
Als de vrouw nu opendoet,
en woest wordt?
Ik zou gevleid zijn.
Ik ben meer bezorgd, dat hij
zich mij niet meer herinnert.
Dan gaan we naar huis, voordat
dit alles in tranen eindigt.
Er is niemand.
- Laten we achter kijken.
We hebben ons best gedaan, we
hoeven niet meer door te gaan met de afspraak.
Ja?
Kijk eens aan.
- Hallo.
Lorenzo Bartolini?
- Dat ben ik.
Ik ben Charlie Wyman,
dit is mijn oma Claire.
En Sophie.
Claire, weet je nog?
Hij is het niet.
- Weet je dat zeker?
Het zijn zijn ogen niet.
Laten we er zeker van zijn.
Weet u nog wat u
in de zomer van 1957 deed?
De zomer van 1957 zal ik nooit vergeten.
Toen ontmoette ik het mooiste meisje.
Met lang blond haar.
We zijn dat jaar getrouwd.
Ik vervloek die vrouw.
Ik kan haar ogen, haar tanden,
haar snor niet uitstaan.
Waarom vragen jullie dat? Waarom brengen
jullie zo een nare herinnering naar boven?
Dat ging goed.
We hebben het tenminste geprobeerd.
Sorry, echt waar.
- Meen je dat nou?
Als ik wist wat er met die vraag bedoeld werd,
kan ik het misschien beantwoorden.
Hij kan niet de enige Lorenzo Bartolini.
in Toscanie zijn.
Hij is de enige hier in de buurt.
Ik hou er nu nog niet mee op.
- Wil je dan op elke deur gaan kloppen?
En dan vragen of Lorenzo er is?
Wat gaan we doen?
47 Lorenzo Bartolini's.
We kunnen toch zo niet op jacht gaan?
We gaan morgen naar huis.
- Doe eens rustig. Sophie, wat denk jij?
Wat zij er van denkt?
Ze denkt niet.
Dit was haar briljante idee.
Het is voorbij, klaar. We hebben Nemo gevonden.
De gordijnen zijn dicht.
Daar is de uitgang.
Sophie?
- Dit is mijn werk. Ik vind dingen.
Door een eliminatieproces en 'caveat emptor'
dat is er voor nodig...
met nog wat meer feiten
kunnen we dit nogal beperken.
Gebruikte Mevrouw Geweldig net
caveat emptor?
Alsjeblieft. Ik ben naar Brown gegaan.
Twee hoofdvakken, tweede was Latijn.
Dit is waanzin.
Zei je niet dat je wilde gaan zwemmen?
Dit is waanzinnig.
- Werk.
Ik kan het niet geloven.
Hij ziet er goed uit.
Weet je zeker dat Lorenzo nooit
verhuisd kan zijn?
Hij hield van dit land.
Ik ben er vrij zeker van.
Mag ik?
- Ja.
Onze Lorenzo's.
Weet je zeker dat we hier tijd voor hebben?
Hoe gaat het met je?
- Goed, en met jou?
Ik heb net een geweldige veiling gezien.
Hoe gaat het?
- Goed, ik ben nu in Sienna.
Wat ben je daar aan het doen?
Ik schijf een verhaal over een soort
avontuur. We zijn op zoek naar iemand...
die ze 50 jaar geleden gekend heeft.
- Dit is niet de juiste tijd, ik ben nu bezig.
Ik ben blij dat je gebeld hebt,
ik wilde jou net bellen.
De mogelijkheden zijn geweldig,
en ik denk dat ik tot vrijdag bezig ben.
Als je dat niet wil sla ik het wel af.
Ik voel me vreselijk.
Doe het maar.
Ik ben ook tot vrijdag weg.
Vrijdag is prima.
Ik ben vrij.
Ze gaat met ons mee.
Geweldig.
Helaas ben ik niet de Lorenzo waar
u naar op zoek bent.
Als je hem niet vindt,
kom dan terug.
Dan zal ik een lekkere vismaaltijd
voor je maken.
Mijn God, nee.
Dit zou mooi zijn, oma.
Van een jongen die op het land werkt...
tot een man die de eigenaar is,
en je moet de rommelige dingen overslaan.
Het leven is de rommelige dingen.
Ik kan het niet geweest zijn.
Signora Claire, ik zou je nooit
weg hebben laten gaan.
Geloof mij.
Bedankt.
Tot ziens.
- Tot ziens.
Wat is dat met Italiaanse mannen.
Die vallen aan je voeten.
Jammer. Ik denk dat ik gelukkiger
geweest had kunnen zijn.
Gelukkig?
Zei jouw kleinzoon net 'gelukkig'?
Ik zei 'had kunnen zijn'.
Niet doordraven.
Ik heb een reputatie hoog te houden.
Waarom vertel je Sophie niet
over jouw pro bono werk?
Ze heeft waarschijnlijk geen interesse.
- Probeer maar.
De hulpeloze verdedigen.
Mensenrechten dienen.
Vluchtelingen aan asiel helpen.
Grote verrassing?
- Ik ben zeer verrast...
ik had niet gedacht dat je een
'red de mensheid' type was.
Echt?
Wat voor type denk je dan dat ik ben?
- Ik dacht aan een Oxford kwezel.
Maar zelfgenoegzame mensen
doen ook goed werk.
Je hebt dan weinig mensenkennis.
- Ze gaat wel met feiten om.
Ik ga naar bed.
Welterusten, lieverd.
- Slaap lekker.
Mag ik meelopen naar je kamer?
- Wees aardig voor elkaar.
Ze is geweldig.
Goed dat je het woord, 'dit geval' gebruikt.
- Ik ben gevleid. Bedankt voor je goedkeuring.
Heel graag gedaan.
Zullen we het bed in duiken?
Ik zou graag de hele fles Caparzo leegdrinken.
- Ga naar bed. Welterusten.
Juist. Welterusten.
- Welterusten.
Vergeef me.
Waar zijn mijn manieren.
Sinds ik je ontmoet heb vraag ik
me dat ook al af.
Ik weet niet wat het is.
Je haalt het ergste in mij naar boven.
Dus dit is mijn schuld?
- Het is jouw schuld.
Jij hebt die verdomde brief geschreven.
Hoe dan ook, ik loop mee naar je kamer.
Spelbederver,
daar maak je me voor uit.
En door mij vraag jij je af of
ware liefde onzin is.
Schuldig.
Ik maak me gewoon echt zorgen om haar.
Ze lijkt geen zorgen te hebben, maar
haar leven is niet zo simpel geweest.
Ben ik zo onredelijk dat ik
me daar zorgen over maak?
Nee, maar ik heb hier een goed gevoel over.
Je zul het wel zien.
- Laten we hopen dat je gelijk hebt.
Signora Claire, dit is Signore Bartolinni.
Herinnert u zich mij?
Ik ben Claire Smith.
Jouw mooie gezicht.
Het komt zo bekend voor.
Goedenavond.
We zijn nog niet klaar.
Natuurlijk zijn we nog niet klaar.
Bedankt.
- Alstublieft, Signorina.
Hallo?
Hallo.
Is Claire bij je?
- Nee, ze is vroeg naar bed gegaan.
Ik wilde vragen of je mee ging eten.
- Ik was net aan mijn verhaal begonnen.
Hoe gaat het daar mee?
- Goed.
Kom ik er in voor?
- Misschien. Waarom?
Mag ik een stukje lezen?
- Maak je een grapje?
Een klein stukje maar.
- Zeker niet.
Hoe weet ik dat ik fatsoenlijk weergeven wordt?
- Dat word je wel. Geloof mij maar.
Dat word je wel.
- Wat bedoel je daar mee?
Dat betekent, 'welterusten, Charlie'.
Welterusten.
Ja.
Welterusten.
Zo een situatie waar je het tegenover-
gestelde zegt van wat je eigenlijk bedoelt.
Nee.
Welterusten dan.
- Welterusten, Charlie.
Goedemorgen.
- Goedemorgen.
Oma wil vanmorgen uitslapen.
- Is alles goed met haar? Heeft ze iets nodig?
Hoeft niet.
Ze is een oude taaie. Churchill in een jurk.
Ik wilde wat in Siena rondkijken.
Dat is een goed idee.
Ik denk dat je door wil gaan met schrijven.
Nou, jij...
- Werken.
Bewonderenswaardige karaktertrek.
Ga maar door.
Nu we hier toch zijn.
Ik geef je niet graag complimentjes, maar
wat je voor Claire doet is lief, en ik...
je brengt je vakantie liever
ergens anders door, dus...
ben je uit jezelf meegegaan of hebben
je ouders dat gevraagd?
Ik denk dat ze ergens
op een mooie plek zijn.
Ze zijn omgekomen bij een auto ongeluk
toen ik tien was.
Het spijt me.
Dank je, Sophie.
Dat waardeer ik.
Het was een moeilijke tijd.
Oma verloor haar zoon,
ik mijn ouders.
Ik geloof niet echt in gelukkige afloop.
Oma bemoeide zich ermee. Nam een boos
afschuwelijk jongetje onder haar vleugels...
en maakte me tot
de onplezierige man die ik nu ben.
Wordt jouw verloofde niet wat eenzaam?
- Victor heeft nu de tijd van zijn leven.
Hij merkt niet eens dat ik weg ben.
Heb jij geen vriendin?
Dat is een heel lang verhaal.
- Dat verbaast me niets.
Ik heb Patricia een jaar geleden
voor het laatst gezien.
Jij hebt het met haar uitgemaakt?
Je denkt dus dat ik het type ben dat gedumpt
wordt, en ik doe het dumpen niet zelf?
Misschien wel.
- Ik heb het uitgemaakt.
Deze keer.
Zo is het genoeg.
Zo is het genoeg.
Sophie.
- Zo is het genoeg.
Je schrijft echt goed.
- Dank je.
Het is echt heel erg goed.
Waarom ben je zo verbaasd?
Waarom heb je dat nooit aan iemand laten zien?
- Volgens mij is het nooit af.
Waarom?
- Ik denk dat ik een perfectionist ben.
Dat is een andere manier om te zeggen
'ik ben een lafaard'.
Je hoeft nergens *** voor te zijn.
Je trekt geen feiten na, je bent een schrijver.
Waar was dat voor?
- Ik ben geen lafaard.
En ik geen heer.
Moeten we niet naar Claire?
- Ja.
Nog veel meer Lorenzo's.
We moeten naar Claire.
Ik ben Lorenzo Bartolini.
Neem hem mee.
- Ik ben Lorenzo Bartolini.
Weet je wat jij bent?
Je bent de Montagues en de Capulets.
Je bedoelt...
Ik ben tenminste Romeo niet.
Dat is het understatement van de eeuw.
- Nee. Als ik de liefde van mijn leven vind...
sta ik daar niet als een idioot,
in de tuin te fluisteren.
Ik grijp haar van dat plastic balkon
en ik ben er klaar mee.
Geloof jij in het lot?
Jij?
- Ik denk het wel.
Ik denk dat het het lot is
dat ik nu hier ben.
Met Claire.
- Natuurlijk. Met Claire.
Dit is de straat.
Waar is nummer twee?
Goedenavond.
- Goedenavond.
Hier ben ik nu het meest *** voor.
- Je weet niet eens of hij het is.
Ik hoop van niet.
Hoe dan ook, we zijn klaar.
- Nee, niet hier.
Waarom stoppen we dan?
De volgende heuvel, of de volgende?
Het hele land doorschuimen?
Hier eindigt het.
- De andere Lorenzo is hier niet ver vandaan.
Het is niet het einde dat je wil.
Dit is geen slim verhaal met een slim einde.
Het is mijn oma's leven.
Het gaat niet om een verhaal.
- Ze heeft die man al eens verloren.
Hoe vaak wil jij dat ze verliest?
Ik verwacht niet dat jij dit begrijpt.
Jij weet niets van echt liefde.
Sophie's moeder is weggegaan toen
zij een klein meisje was.
Dat is anders.
Je hebt gelijk.
Sophies moeder verkoos haar te verlaten.
Jij hebt altijd geweten dat jouw vader
en moeder van je hielden.
Binnen.
Ik wilde alleen even kijken
of alles goed ging.
Het gaat goed.
Claire, het spijt me...
Elke minuut was zo speciaal.
Lieverd.
Mag ik?
Een grote vreugde in het leven is
als je iemands haar mag borstelen.
Zeg dat het je spijt, Charlie.
In de ogen kijken.
Met berouw.
Sophie.
- Dank je.
In haar ogen kijken.
- Ja oma, ik ben geen 12.
Bewijs het.
Het spijt mij oprecht,
Sophie...
en het zal niet weer gebeuren.
Uitstekend.
Sophie, ik wil toosten.
- Dank je.
Ik wil je bedanken voor wat je gedaan hebt,
voor een vreemdeling. Dat vergeet ik nooit.
Ik ook niet.
Dit zijn de mooiste paar dagen
die ik gehad heb, en...
ik kan jullie niet genoeg bedanken
dat ik mee mocht gaan.
Je hebt meer gedaan dan dat.
Op al onze geliefden.
Waar ze ook moge zijn.
Mag ik bij je komen zitten?
- Ga je gang.
Het spijt me, Sophie.
Als kind lag ik altijd onder sterren,
zomers.
Twijfel of de sterren vuur zijn.
Twijfel dat de zon niet beweegt.
Twijfel dat waarheid
een leugenaar is.
Maar twijfel nooit aan
dat ik liefheb.
Denk je dat hij daarboven is. Lorenzo?
- Ja.
Hij is ergens.
Heb ik het verkeerd, dat ik wil
dat ze stopt?
Je kunt niet altijd door blijven gaan.
Waarom voel ik me dan als
een schooljongen op een zondag?
Het is bijna morgen,
maar ik wil niet gaan.
Ik ook niet.
Ik vond school altijd leuk.
Goedemorgen.
- Goedemorgen.
Hoe heb je geslapen?
- Prima en jij?
Heel goed, dank je.
Goedemorgen.
- Goedemorgen.
Goedemorgen, lieverd?
Het is een prachtige dag.
Sophie, zou je voorin willen zitten,
zodat ik mijn benen strekken kan?
Geweldig, lieverd.
Vanuit mijn raam
kon je erg mooi sterren kijken.
Kijk, die wijngaard. Onze favoriete wijn.
Laten we daar inslaan.
En toosten op het afscheid.
- Prima.
Charlie, stop.
Oma wat is er?
Dat is Lorenzo.
Wie?
Die jongen?
Oké oma, jij moet maar even in
de schaduw.
Ik ben Lorenzo Bartolini.
Volgens mij is dit...
Ken jij Lorenzo Bartolini?
Dat ben ik. Lorenzo Bartolini.
- Echt?
Sophie, hij is een kleinzoon.
Hallo.
Kan ik jullie ergens mee helpen?
Ja. Wij zoeken Lorenzo Bartolini.
Ik ben Lorenzo Bartolini.
- Hij heet ook Lorenzo.
Heb jij ook een vader die Lorenzo heet?
- Ja, maar wat kan ik voor jullie doen?
Het spijt me, erg onbeleefd van ons.
Ik ben Charlie Wyman, dit is Sophie.
- Lorenzo, Lorenzo.
We zoeken al een tijd lang
naar jouw vader.
Mijn oma, Claire, kent hem.
Laten we gaan.
Oma, Lorenzo is hier...
hij is met de auto weg,
mar kan elk moment hier zijn.
Laten we dan gaan
voordat hij terugkomt.
We zijn helemaal naar hier gekomen...
- Ik doe belachelijk.
Belachelijk. Hij kende mij
toen ik 15 was. Een meisje.
Dat meisje is weg.
Mijn God.
Claire?
Ja.
Na al die jaren.
- Ja, 50.
Als jullie mij toestaan...
ik weet niet precies hoe ik dit zeggen moet.
Vanmorgen ben ik gaan rijden
als een oude man...
en ik ben als een tiener teruggekomen.
Ik ben blij dat jullie nu
allemaal Claire mogen ontmoeten...
en haar kleinzoon, Charlie...
en hun mooie vriendin, Sophie.
Mijn lieve Claire...
ik heb gehoord dat jij jouw Jack
verloren bent...
jij weet ook dat ik mijn
Rosa kwijt ben...
maar het lot heeft ervoor gezorgd
dat wij elkaar weer tegen kwamen.
Proost!
- Proost!
Op de Bartolini familie.
Sorry dat ik zo laat was.
Nee.
We hebben het nu over liefde,
het is nooit te laat.
Pech, toch?
Ik heb alles verloren en hij komt
aanrijden op een wit paard.
Ik kan het niet geloven.
Beloof me...
beloof me dat je het verhaal afmaakt.
Dit was het dan.
Dat spijt me.
Mij ook.
Sophie, ik...
ik had je niet mogen kussen.
Ik was volledig uit mijn doen.
Jij bent verloofd.
Het is tijd om te gaan.
Tot ziens, Charlie.
Ik zal je missen.
Het is tijd om...
Ik moet nu echt terug
naar Victor, het spijt me.
Maar natuurlijk.
Waar is Charlie? Dan rijden wij
je er wel naar toe.
Nee, ik kan je hier niet weghalen.
Mijn zoon kan je wel brengen.
Een klein momentje.
- Prima, dank je.
Ik ben zo blij voor je.
Is er iets mis?
- Nee, nee...
Nee, je weet wel...
En je gaat weg.
Een engel heeft jou
naar mij toegebracht.
Dank je, ik zal je eeuwig
dankbaar zijn.
Dank je.
U bent erg aardig.
Dank u.
Heel erg bedankt.
Je bent hier altijd welkom.
- Dank u.
Bedankt, Lorenzo.
- Tot ziens.
Ik spreek je gauw.
Schat, je bent familie, dus...
je zult me vast begrijpen als ik
tegen je zeg dat je een idioot bent.
Verbloem het niet.
Dat doe ik niet. Hoeveel Sophie's
denk jij dat er op deze planeet zijn?
Wacht niet 50 jaar lang,
zoals ik.
Ga.
Ik heb je zo gemist.
Ik wou je persoonlijk zien,
in plaats van een e-mail, omdat...
Het sloeg nergens op.
Ik wist dat je...
Heel even.
Ja.
Wat is er gebeurd?
- Vind je het einde niet mooi?
Het einde is wel goed, het is ontroerend.
Maar wat is er met de mensen gebeurd?
Zijn ze nog altijd samen? En die jongen,
En die jongen, die Charlie dan?
Geen idee.
We hebben geen contact meer.
Heb je advies?
- Je kan best voorraad in Alitalia kopen.
Want al de dames gaan samenstromen in Verona.
Ga je dit publiceren?
- Ja, het is een goed verhaal.
Heb je nog iets anders?
- Nee, niet op dit moment.
Jij zei toch, Toscaans goud?
- Dat klopt ja.
Dit is geel. Dit is Toscaans goud,
dat is geel.
Geen Toscane, dan geen goud.
Net als met een citroen.
Ga je het over doen?
Prima.
- Probeer het nog maar eens.
Hoe is het gegaan vandaag?
- Ik heb mijn verhaal aan Bobby laten lezen.
Vond hij het goed?
- Ja, hij gaat het publiceren.
Publiceren?
- Ja.
Dat is geweldig.
- Ik weet het.
Heb je het gelezen?
Ik had het gisteravond voor je neergelegd.
Dat hoeft niet.
Ik weet dat het geweldig is.
Ik zie het wel als het uitkomt.
Daarom koop ik het graag.
Wacht even.
Je verdient dit zo.
Ik wil mijn leven lang feiten natrekken
voor jou. Ga nooit ergens anders naar toe.
Nooit meer.
- Dat beloof ik.
Sophie, deze berichten
zijn er voor jou gekomen.
En ook nog 'n brief.
- Dank je.
CLAIRE SMITH & LORENZO BARTOLINI
KONDIGEN HUN HUWELIJK AAN
GEVIERD OP ZATERDAG 22 AUGUSTUS
OM EEN UUR IN DE NAMIDDAG
IK GING NIET NAAR HEM, JULIET
Wat is die geur?
Alfonzo, nee. De uien moeten zweten.
Dit is caramaliseren.
Zweten. Ik weet niet waar je dat vandaan
hebt. Doe het nog maar eens.
Hoi, Sophie,
hoe gaat het met je?
Gaat alles goed?
- Ja.
Lorenzo en Claire gaan trouwen.
- Werkelijk?
Wanneer?
- Zaterdag.
Aanstaande zaterdag?
Ja en ik ga erheen.
Alleen.
Alleen?
Jongens? Willen jullie even uit de
keuken gaan, alsjeblieft?
ledereen, laat alles maar
zo liggen, dat komt wel goed.
Kom op. Tempo.
ledereen mijn keuken uit,
kom op!
Kom op.
Wacht even...
Nee, wacht. Sophie.
- Laat me dit zeggen, alsjeblieft.
Ik weet niet meer wat
dit te betekenen heeft.
We doen niet meer wat we
anders deden...
jij staat constant in de keuken
en we hebben nauwelijks tijd voor elkaar.
Ja, omdat jij het druk met schrijven had.
Dat vond ik niet erg.
Dat weet ik,
en jij was ook druk.
Jij ging naar Livorno. Dat vond
ik ook niet erg.
Nee, Sophie.
- Luister naar wat ik zeg.
Victor, wij zijn op een huwelijksreis geweest...
en we vinden het niet erg om uit elkaar
buurt te zijn.
Zo hoort het niet te zijn, dan wil je
de hele tijd bij elkaar zijn.
Ik zou je willen zeggen
dat alles anders wordt...
dat ik veranderen wil...
en nou ik...
dit is wie ik ben.
- Dat weet ik, maar ik hou...
ik hou ook van jou zoals je bent,
maar ik ben veranderd.
Dit werkt niet.
Ik moet gaan, Victor.
Sophie?
- Hoi.
Ik kan niet geloven dat je
hier bent, je ziet er prachtig uit.
Waar zit je en waar verblijf je?
Daar heb ik nog niks voor bedacht.
- Dat hoeft niet, je kunt hier verblijven.
Lorenzo zou het niet graag anders zien.
Dat hoopte ik al. Hou is het met
onze geweldige Lorenzo?
Is hij nog zo geweldig?
- Nog veel meer.
Eigenlijk ben ik hier om...
- Daar ben je.
We zijn klaar en ze kan hier elk moment zijn.
Sophie, dit is Patricia.
Ben jij dé Sophie?
- Dé Sophie.
Wat ben ik blij jou
eindelijk te ontmoeten.
Ik zie je zo binnen wel.
Niet struikelen.
- Alsof ik nog niet nerveus genoeg ben.
Wat geweldig om je weer te zien.
- Ik zal vast even...
Ik zie je straks wel weer, oké?
Hoe gaat het met jou?
Prachtig.
We zijn hier.
- Het is geweldig.
Ik wilde jullie bedanken, namens
mijzelf en mijn mooie vrouw.
Mijn schoonheid Claire.
Nu is het jouw beurt.
Doe maar.
Geachte vrienden...
50 jaar geleden ben ik in Juliets huis
geweest in Verona.
Ik had haar een brief geschreven,
met daarin een vraag.
En twee maanden geleden
ontving ik een antwoord.
En zonder die brief...
waren we hier vandaag niet geweest.
Sophie, zou je het erg vinden als
ik je geschreven woorden zou voorlezen?
Goed?
Lieve Claire...
'Wat' en 'als' zijn twee woorden zo
onbedreigend als woorden maar kunnen zijn.
Maar als je ze naast elkaar zet...
hebben ze de kracht je voor de rest
van je leven te achtervolgen.
Wat, als...
Wat, als...
ik weet niet hoe je verhaal geëindigd is...
maar als je gevoelens van toen,
gevoelens van ware liefde waren...
dan is het nooit te laat.
Als het toen ware liefde was,
waarom dan nu niet meer?
Je hebt alleen de moed nodig
om je hart te volgen.
Ik weet niet hoe het voelt om
een liefde zoals die van Juliet te hebben...
een liefde om geliefden
voor achter te laten...
een liefde om oceanen over te steken...
maar als ik ooit het ook zo voelen mag...
weet ik dat ik de moed zal hebben
om het te grijpen.
En Claire,
als je dat niet gedaan hebt...
dan hoop ik dat je het ooit
wel zult doen.
Met al mijn liefde, Juliet.
Muziek.
Natuurlijk, het balkon.
Wat doe je daarboven?
Ik ga weg.
- Waarom?
Omdat dit erg pijnlijk is...
ik had het me eerder moeten
realiseren, maar dat was niet zo...
misschien kon ik dat ook niet,
maar...
Victor en ik zijn niet meer samen.
Ik ben teruggekomen in de hoop...
Wacht. Ben jij niet meer verloofd?
Nee.
Maar het is te laat.
Het is blijkbaar al te laat.
En het maakt allemaal
niet meer uit, omdat...
eerlijk gezegd...
hou ik van jou.
Ik kan niet geloven dat ik
dat net gezegd heb.
Maar ik hou echt van je.
Dat zou je niets moeten uitmaken, omdat...
je met Patricia hier bent.
- Patricia?
En je hoort nu bij haar te zijn.
Patricia is mijn nicht,
ze is mijn nicht.
Is dat wel legaal dan?
Sophie, laat me het je uitleggen.
Sophie, ik ben zo dom.
Er zijn twee Patricia's.
Mijn nicht die hier is,
en diegene die ik vergeten ben.
Maar belangrijker nog,
er is maar één Sophie.
Wil je nu naar beneden komen?
Wacht, Charlie.
Wat ga je doen?
Charlie, wat doe je?
Luister goed naar mij.
Ik woon in Londen.
Een prachtige, levendige, historische stad.
Waar ik toevallig graag woon.
Jij in New York dat nogal overschat wordt.
Sorry?
Maar daar de Atlantische Oceaan
te breed is om elke dag over te steken...
al zwemmend, met de boot, of al vliegend,
moeten we een muntje opgooien.
Wat wil je daarmee zeggen?
- Als je dat niet accepteren kan...
uit Londen vertrekken
zal een genoegen zijn...
zolang jij maar op de andere kant
op mij wacht.
De waarheid is, Sophie...
ik ben tot over mijn oren
verliefd op jou.
Echt waar?
Dat ben ik.
Ga je mij nu zoenen?
- Ja.
Ik kan niet geloven dat ik
dat net gedaan heb.
Gaat het?
Zeg me alsjeblieft dat
niemand dat gezien heeft.
Niemand heeft het gezien.
Goed, dat is goed.
Kun je je bewegen?
Alleen mijn lippen.
Vertaald door Simply ReleaseS Toppers
Biteme en Suurtje
Gedownload van www.simplyreleases.com