Tip:
Highlight text to annotate it
X
Nou ik ben William van der Sman, bouwjaar 71.
Ik werk eigenlijk mijn hele leven in de luchtvaart
en die techniek spreekt me heel erg aan.
En daardoor
kom je eigenlijk alleen maar bij Lancia terecht, als je een Italiaanse passie hebt,
heb je het toch wel over Lancia en als je het over engineering kwaliteit hebt
heb je het ook over Lancia.
Dus het was eigenlijk heel simpel dat ik bij dat merk terecht kwam.
Gezien mijn leeftijd had ik eigenlijk iets meer
in de Lancia Beta Coupe moeten zoeken.
Maar uiteindelijk is dit nog veel meer vintage en veel mooier eigenlijk.
Deze auto was eigenlijk een van de eerste homologatie auto's,
dus dat wil zeggen een auto die de fabriek uitbrengt om mee te kunnen racen.
Waarbij ze dus een aantal zaken al standaard al verwijderen om gewicht te besparen
omdat hij dan in een bepaalde klasse kan vallen.
Dus deze auto heeft vanaf fabriek plexiglazen zijramen,
aluminium deuren en kleppen en ze hebben de bumpers weggehaald, kunnen er ook niet eens op.
Ze hebben een heel erg minimalistisch interieur gemaakt
en er zijn er maar een paar van verkocht eigenlijk alleen maar
om er mee te kunnen racen,
om hem competitief te maken.
Het is ook een van de weinigen die nog over is, want de meesten zijn denk ik toch wel plat gereden.
Ik heb later, veel later heb ik eens een keer geïnformeerd, van nou waar moet je nou op letten
als je een Fulvia koopt
en wanneer moet je hem zeker laten staan. Alle redenen waarom
ik hem had moeten laten staan had mijn auto,
dus dat was heel vervelend.
Later pas kwam ik erachter dat toen ik de motor helemaal mooi gereviseerd had
dat die motor er helemaal niet in hoorde.
Nou dan kan je zeggen: "ik accepteer dat en ga er gewoon mee rijden "
of ik denk ik blijf toch gewoon zoeken naar de goede want het moet gewoon kloppen.
Maar dingen als de deuren en het interieur..., ik had geen idee want ik zag hem voor het eerst.
Uiteindelijk heb ik de halve auto weer moeten verzamelen door allerlei beurzen af te gaan
en Italiaanse blaadjes te kopen en te lezen en te bellen en te faxen.
Want Italianen faxen graag.
En uiteindelijk kom je dan na jaren kom je aan de originele spulletjes.
Deze motor, de 1200 HF dat is dan weer de eerste motor die destijds geleverd
was met zijn hele speciale onderdelen.
Die vond ik
bij toeval bij een vriend van mij, die had ergens in zijn schuur
had hij nog een oud motorblok liggen en hij vertelde: "Joh,
ik gebruik het niet meer, wil jij het meenemen? Misschien heb je nog wat aan de onderdelen?".
En ik controleerde het motornummer en het bleek gewoon
een 1200 HF motor te zijn.
Fantastisch natuurlijk.
Als je naar de motor kijkt, naar de opstelling van de motor.
Het is een krappe V4 en het ligt er ook gekanteld in, waardoor de carburateurs horizontaal liggen
dus je krijgt zelfs een beetje een motorfiets idee. Nico Bakker, Nederlandse motorfietsframebouwer
die heeft ook een keer een motorfiets gemaakt met een Lancia Fulvia blok erin
omheen
en dat ging fantastische, daar heb ik zelfs op gereden op die motor.
Het bijzondere ook nog van het feit dat je zo'n motor terug vind
is dat er maar 435 van die auto's zijn gemaakt.
En daar ligt dus een motorblok van ergens in Nederland in een schuur, hoeveel zouden
r in Nederland zijn verkocht? Hij koste 18.000,- gulden in 1966.
Wie koopt er nou zo'n auto in Nederland? Dat moet van een coureur ofzo geweest zijn,
dus waar is die motor vandaan gekomen? Ik weet het tot op de dag van vandaag nog niet,
maar het is natuurlijk wel super bijzonder.
Ja zoals, denk ik iedereen, ben ik ook begonnen gewoon met brommertjes sleutelen.
Je bent 12 en ik kreeg mijn eerste Tomos brommertje,
die kocht ik voor 12 gulden. En daar ging je dan een beetje mee crossen,
kijken of je hem kon uitvijlen.
Wanneer werd hij snel, werd hij te snel? Of deed hij het helemaal niet meer? En zo met vallen en opstaan
leer je dat altijd.
Ja de techniek,
kijk als je dit zo ziet, de cilinderkop van een 1600 is dit.
Als je ook bekijkt hoe ingewikkeld allemaal, die tuimelaars in elkaar zitten,
hoe mooi het gietwerk is.
En dit is natuurlijk,
hier gaat het om bij een Fulvia,
de V4.
Als je dat zo ziet, met zo'n bolvormige verbrandingskamer
en die mooie kleppen erin en hoe dat dan met zo'n spruitstuk eraan.
Het is echt wonderlijk dat ze het kunnen maken
en dat het ook nog zo hard gaat en heel blijft.
In 1992 heb ik de auto gekocht en daarna ben ik alleen maar aan het restaureren geslagen.
Dus plaatwerk tegenslagen, verkeerde lassen, verkeerde mensen.
Je betaald leergeld als je een auto voor de eerste keer restaureert.
Je komt verkeerde mensen tegen, mensen die verkeerde onderdelen geven
of mensen die niet doen wat ze beloven. De eerste negen jaar van het bouwen van die auto was
niet helemaal echt fijn.
Toen kwam hij voor het eerst op de weg in 1999, toen dacht ik:
"Ben ik hier nou zeven jaar mee bezig geweest?". Het reed helemaal niet zo lekker,
ik vond het een beetje een flauwe auto, ik denk: "Nou dat is ook jammer",
daarna ben ik de puntjes op de i gaan zetten. Ben ik wat snellere spullen gaan kopen
en andere dingen bedenken.
Ja, daar ben ik nu dus al 14 jaar mee bezig en ik geloof dat ik nu
eindelijk kan zeggen dat hij af is
en nu is het pas leuk rijden.
De aanpassingen , dat behelst al 25 kantjes denk ik en elke keer
verzin ik weer iets nieuws of je komt achter iets wat dan toch net weer iets beter is dan wat je had.
En dan komt dan toch weer de perfectionist in mij
en misschien de vliegtuigmonteur,
het is eigenlijk nooit goed genoeg.
Wat is er aan gedaan? Er zitten gesmede hoge zuigers in, de krukas is lichter gemaakt,
gebalanceerd een heel licht vliegwiel zit er in met een
moderne diafragma koppeling.
Er zitten carburateurs van een 1600 op, dat zijn 42mm carburateurs, dat is behoorlijk groot
voor een 1200cc.
Er zitten hele mooie inlaatkelken hierachter.
e vierversnellingsbak is niet voor sportief gebruik dus je moet een 5-bak hebben,
maar niet iedere 5 bak mag in deze auto want het is een homologatie special
dus daar mag alleen maar een goedgekeurde versnellingsbak in hebben anders is het zonde van zo'n auto.
Dus ik heb een versnellingsbak, uiteindelijk, van een fanallone geplaatst
en dat fanalone is, zeg maar, de 1600 HF.
Dat was, zeg maar, de laatste evolutie van de HF
en die had een 5-bak en uiteindelijk werd die ook toegestaan om in deze auto te bouwen.
Als je er mee wilde racen, dus die bak is correct. Ik wilde er alleen de auto
niet voor aanpassen dus het hele versnellingsbakmechanisme zit in de auto.
Nou dat is zo'n gaaf gezicht om te zien hoe je daar dan mee kan schakelen.
Toe in uiteindelijk de originele motor had gevonden is die echt helemaal uit elkaar geweest
alle mooie onderdelen zitten erin die je maar kan bedenken.
Hij maakt 8000 toeren,
nou dat is echt een genot.
Ik heb er een ander stuur in gezet, een origineel merk Fusina.
Dat is het originele stuur van de rallyteams, Italianen zitten altijd
een beetje zo in die auto
en het stuur zit dan ook daar dus dan rijd je gewoon niet lekker.
Dus ik heb de stuurkolom verlengd, waardoor hij meer naar me toekomt
en ik met mijn Europese lijf toch lekker kan zitten.
De zithouding is behoorlijk aangepast ten opzichte van wat het was
zonder dat je het eigenlijk echt ziet
en daarmee kan je gewoon lekker rijden en die pook valt dus precies in je hand.
Daar gaat het om.
De rode olifantjes die stonden bij Lancia voor
kracht en onverzettelijkheid.
HF dat staat voor High Fedelity, dat was een elitair Lancia clubje
die meer dan drie auto's achter elkaar nieuw van de fabriek
konden kopen.
En uiteindelijk heeft Squadra Corsa, dat is de rally afdeling van Lancia
die heeft vanaf 1965 dit symbool gebruikt om op al hun auto's te plakken,
het staat dus voor de rally afdeling van Lancia.
Nou het leuke aan het rijden in deze auto
is dat je echt compleet een andere rijervaring hebt dan in een moderne auto.
Hij sputtert nog een beetje, duidelijk nog een ochtendhumeur
terwijl het toch al in de middag is.
Je moet voorzichtig zijn met schakelen want als hij koud is dan wil
de 2e versnelling niet zo lekker in schakelen
dus je moet er echt mee leren leven
met bepaalde dingen. Wat dat betreft
lijkt het wel of zo'n auto leeft.
Nou dan heb je allemaal modificaties aangebracht, sommige werken wel en van sommige denk je:
"Nou dat kan nog wel wat beter".
Maar altijd als in die auto stap ben ik altijd een soort van zenuwachtig, Dan denk ik van:
"Hoe gaat hij het vandaag doen?" en "Heb ik er lol in?".
Dan kijk ik in een winkelruit waar je langs rijd en dan kijk ik zo van: "Goh, leuk"
Dan ben ik er wel blij mee.
En ja , dan het geluid he.