Tip:
Highlight text to annotate it
X
Nou, weet je...
Toen Philip Adams hier ging staan en zei: "Mijn naam is Philip en ik ben atheïst."
was ik erg kwaad, want dat wilde ik al doen!
Dus... ik bedenk dat we allebei reclamemakers waren, dus misschien hebben we dezelfde ideeën.
Dus ik besloot 't iets te veranderen en te openen met: Mijn naam is Jane, en ik ben feminist.
En wat ik wil zeggen tegen alle mannen en vrouwen in het publiek,
is: ik zou willen dat jullie allemaal na deze bijeenkomst
zouden zeggen "Mijn naam is - wat dan ook - en ik ben feminist".
Want het is een woord dat ons ontstolen is.
We mogen ons niet meer identificeren als feministen.
Doe je dat wel, dan is er een soort bange terugslag, een stap terug, een angst.
Wanneer ik ook maar spreek over feminisme, wordt mij altijd dezelfde vraag gesteld:
"Maar je *haat mannen* toch niet, hè?!"
Nee, maar ik haat *die vraag* verdomme wel!
Waarom betekent vóór vrouwen zijn, wat ik tenslotte... BEN...
automatisch tegen mannen zijn?
En ik ben 't eens met Leslie, dat atheïst zijn niet automatisch betekent 'tegen mensen zijn die anders geloven'.
Iemand zei tegen me toen ik mezelf als atheïst afficheerde, dat zoiets zelfs maar zeggen een 'agressieve daad' was.
Waarom wordt alles hoe ik mezelf noem te zijn, "Ik ben feminist en atheïst",
automatisch als 'agressief' gezien?
Feministen geloven dat vrouwen even menselijk zijn als mannen.
En gek genoeg is iedereen die dat niet gelooft niet alleen een idioot,
maar bevooroordeeld, onverdraagzaam en... snood.
Er is een handjevol mensen in de westerse wereld dapper genoeg om te zeggen dat ze het niet geloven.
Maar er zijn veel mensen die doen alsof ze het niet geloven.
Eigenlijk zou ik zeggen dat wellicht de meerderheid van de mensen doen alsof ze het niet geloven.
Zeggen dat ik atheïst ben is slechts een feitelijke uitspraak. Ik geloof niet in een bovennatuurlijke god.
Net als Philip Adams heb ik desgevraagd over het hiernamaals,
en of ik daar niet bezorgd over ben, altijd gezegd:
"Nee, ik heb geen moeite met het hiernamaals, want ik neem aan...
wat hierna komt zal vrijwel hetzelfde zijn als wat hiervóór kwam."
En er waren tenslotte miljarden en miljarden en miljarden jaren hiervóór...
...en ik kan me niet herinneren dat ik enige pijn heb geleden, of het gevoel had dat ik veel heb gemist.
Ik bedoel, ik heb een heleboel gemist, natuurlijk: de hele beschreven geschiedenis!
Maar ik kan niet zeggen dat het me destijds erg bezorgd maakte.
Dus ik ben gelukkig zodra ik mijn momentje op dit podium heb gehad,
en ik bedoel dit podium, en ik bedoel het grotere Shakespeare-podium
en alle mannen en vrouwen slechts spelers, en dan mijn graf in te schuifelen.
Mijn moeder wil nu een kartonnen doodskist, dus misschien wordt 't een kartonnen kist, of gecremeerd,
of wat de nieuwste klimaatvriendelijke manier om je van je stoffelijk overschot te ontdoen moge wezen...
Als mijn tijd om te gaan komt, ben ik blij om gewoon te GAAN.
Ik kan me niets ergers voorstellen dan eeuwig doorgaan en doorgaan en doorgaan...
Ik ben schrijfster.
(Mijn eerste roman komt eraan, hebben jullie het gehoord? Ehm....)
En ik weet dat de beste verhalen een begin, een midden en een einde hebben.
En ik wil graag dat mijn verhaal goed is. Ik bedoel, mijn eigen levensverhaal.
Dus ik verwacht...
Het heeft een begin gehad, ik ben nu iets voorbij het midden...
...en ik best best gelukkig met de gedachte aan een einde.
Net als Leslie wil ik jullie wat vertellen over mijn achtergrond.
Ik ben op z'n allerminst een derdegeneratieatheïst.
Ik ben opgevoed in een gezin totaal geen religieus geloof en geen religieuze traditie.
Mijn vaders familie was ergens in een ver duister verleden waarschijnlijk joods,
maar daar zijn letterlijk geen enkele familieherinneringen meer aan.
Mijn moeders familie was methodistisch, maar mijn moeder *zo* geen-methodist-meer, dat je haar een "anti-methodist" kunt noemen.
En dientengevolgde bekijk ik religies 'n beetje zoals niet-Amerikanen guida? en football bekijken.
Ik weet best dat het enorm enthousiasme en passie opwekt bij hun volgelingen, maar ik heb geen flauw benul waarom!
En ik zie de schade die het doet, en als vrouw zie ik vooral de schade die het vrouwen heeft aangedaan.
Ik denk dat religie - en ik denk dat ik de verantwoordelijkheid rechtstreeks bij religie ga leggen -
vrouwen oververantwoordelijk en mannen onderverantwoordelijk heeft gemaakt en ons daardoor beiden gehinderd om volwassen te worden.
Ik denk dat religies, allemaal, volgens mij geconcentreerd zijn
op het idee om vrouwen en hun seksualiteit te beheersen.
Dat is naar mijn idee hun fundamentele bedoeling.
Ze lijken hun meeste regels te maken over echt idiote zaken zoals wat voor zooi vrouwen moeten dragen.
Stel je 'ns een bovennatuurlijk wezen voor, almachtig, dat daarboven een beetje zit
te beslissen over mode-ontwerpsels voor het vrouwelijk geslacht hier op Aarde...
Waarom zou het zo'n wezen boeien?
Nou ja, zo'n wezen bestaat natuurlijk niet, maar zelfs als-ie bestond zou het hem niet boeien, of *haar* niet boeien.
Het zijn *mannen* die het boeit.
En het zijn mannen die sterk ongemak hebben gehad met hun eigen seksualiteit en seksuele reacties op vrouwen,
en hebben daarom filosofieën bedacht die die verantwoordelijkheid voor hun gevoelens slim op vrouwen hebben geprojecteerd.
Taslima's punt over dat de boerka de manier is om "vrouwen te beschermen" - dat zeggen ze -
tegen mannelijk verlangen is slechts één voorbeeld van hoe religie vrouwen verantwoordelijk maakt
voor de manier hoe mannen zich over hen voelen.
Dat is niet alleen schadelijk voor vrouwen, het is ook schadelijk voor mannen.
Het is erg schadelijk voor mannen.
Want het betekent dat je geen verantwoordelijkheid neemt voor je eigen gedachten en gevoelens,
en totdat een mens verantwoordelijkheid neemt voor z'n eigen gedachten en gevoelens,
is hij nog niet volkomen volwassen.
Ik zou jullie willen beweren dat voor best veel vrouwen
feminisme eerder leidt tot atheïsme dan dat atheïsme leidt tot feminisme.
Ach, *één* persoon is het met me eens!
En daarom neigen religieuze leiders veel woester te reageren op feminisme dan op atheïsme.
Hoe zwaar ze ook maar op Richard Dawkins mogen afgeven,
hem besmeuren ze niet met dezelfde hoeveelheid minachting en vitriool als vrouwen zoals Germaine Greer.
En wie zal dat verbazen?
Dit zijn slechts twee voorbeelden van de manier verschillende religies vrouwen hebben bezien.
Niet zo heel lang geleden was er discussie in de Church of England van de 19e eeuw,
een serieuze theologische discusse over vrouwen, of het zo was dat vrouwen zielen hadden.
Uiteraard won het verkeerde kamp, want ze besloten dat we die hadden.
Wat ze niet beseften...
Wat ze niet beseften is natuurlijk dat wij geen zielen hebben, en zij ook niet!
Het andere, mijn favoriet, en hiermee zal ik eindigen, mijn favoriet is dat toen een imam werd gevraagd
- want we hebben nu het nieuwe fenomeen van vrouwelijke zelfmoordterroristen -
wat gebeurt er, naar welke hemel gaat een vrouwelijke zelfmoordterrorist?
Want een man krijgt die 72 maanden, maar wat is *haar* beloning?
En hij zei: "Nou, als ze getrouwd is, krijgt ze de beste van haar echtgenoten."
En ze zeiden: "Ja, maar de meeste vrouwelijke zelfmoordterroristen waren tot nu toe ongetrouwd."
Dit schiep een groot theologisch probleem, maar hij kwam met een oplossing:
want ze gaan naar de tuin van het paradijs... Ja, ze mogen de tuin onderhouden!
Nou dames, da's nog 'ns iets dat het waard is om jezelf voor op te blazen, hè?!
- Ondertiteling door Dietseleeuw -