Tip:
Highlight text to annotate it
X
Howards End van EM Forster HOOFDSTUK 30
Tibby is nu bijna zijn laatste jaar in Oxford.
Hij was verhuisd van de universiteit, en overwoog het Universum, of een
delen van het als betrokken hem, vanuit zijn comfortabele verblijven in Long Wall.
Hij was niet bezig met veel.
Wanneer een jonge man onbekommerd door passies en oprecht onverschillig voor het publiek
mening, is zijn kijk noodzakelijkerwijs beperkt.
Tibby niet gewenst om de positie van de rijke versterken of verbeteren dat van
de armen, en zo was het goed inhoud aan de iepen knikken achter het licht zien
embattled borstweringen van Magdalena.
Er zijn ergere leven. Hoewel egoïstisch, hij was nooit wreed, hoewel
aangetast op een wijze, die hij nooit gesteld.
Net als Margaret, zo verachtte hij de heldhaftige apparatuur, en het was pas na vele
bezoeken die mannen ontdekt Schlegel naar een teken en een brein bezitten.
Hij had het goed gedaan in de Mods, tot grote verbazing van de aanwezigen lezingen en
nam een goede oefening, en werd nu een blik minachtend op Chinees in het geval dat hij zou
op een dag toestemming te kwalificeren als een Student Interpreter.
Voor hem dus in dienst Helen ingevoerd. Een telegram was voorafgegaan haar.
Hij merkte op, in een ver weg, die zijn zuster had veranderd.
In de regel vond hij haar ook uitgesproken, en had nog nooit tegengekomen deze look van beroep,
zielig toch waardig - het uiterlijk van een zeeman die alles verloren op zee.
"Ik ben gekomen uit Oniton, 'begon ze.
"Er is een groot deel van de problemen daar."
"Wie is er voor de lunch?", Zegt Tibby, het oppakken van de bordeaux, die opwarming was in de
haard.
Helen ging zitten onderdanig aan de tafel. "Waarom zo'n vroege start?" Vroeg hij.
"Sunrise of iets - als ik kon weg."
"Dus ik vermoeden. Waarom? "
"Ik weet niet wat er gedaan moet worden, Tibby. Ik ben heel erg boos op een stuk van het nieuws
dat gaat Meg, en wil niet naar haar toe, en ik ga niet terug naar Wickham
Place.
Ik stopte hier om je dit vertellen. "De hospita kwam met de schnitzels.
Tibby plaats een merkdraad in de bladeren van zijn Chinese grammatica en hielp hen.
Oxford - het Oxford van de vakantie - gedroomd en ruisten buiten en binnen de kleine
vuur werd bekleed met grijze, waar de zon aangeraakt.
Helen zette haar vreemd verhaal.
"Geef Meg mijn liefde en zeggen dat ik alleen wil zijn.
Ik bedoel te gaan naar München of anders Bonn. "" Zo'n bericht is gemakkelijk te krijgen, "zei haar
broer.
"Ten aanzien van Wickham Plaats en mijn deel van het meubilair, jij en zij moeten doen
precies zoals je wilt. Mijn eigen gevoel is dat alles kan alleen maar
ook worden verkocht.
Wat wil men met stoffige economische, boeken, die hebben de wereld niet beter,
of met afzichtelijke chiffoniers moeder? Ik heb ook een andere opdracht voor je.
Ik wil dat je om een brief te leveren. "
Ze stond op. "Ik heb niet geschreven het nog niet.
Waarom zou ik niet posten, ook al? "Ze ging weer naar beneden.
"Mijn hoofd is nogal ongelukkig.
Ik hoop dat geen van je vrienden zullen waarschijnlijk binnen "
Tibby de deur op slot. Zijn vrienden vonden het vaak in deze
staat.
Toen vroeg hij of er iets was misgegaan op de bruiloft van Evie's.
"Niet daar," zei Helen, en barstte in tranen uit.
Hij kende haar hysterische - het was een van haar aspecten waarmee hij had geen belang -
en toch deze tranen raakte hem aan als iets ongewoon.
Ze waren dichter bij de dingen die betrekking hebben op hem deed, zoals muziek.
Hij legde zijn mes en keek haar nieuwsgierig aan.
Dan, als ze verder te snikken, ging hij door met zijn lunch.
De tijd kwam voor de tweede cursus, en ze huilde nog steeds.
Apple Charlotte zou volgen, dat bederft door te wachten.
"Vind je het erg mevrouw Martlett binnen?" Vroeg hij, "of zal ik het van haar te nemen aan de
deur? "
"Kan ik in bad mijn ogen, Tibby?" Hij nam haar mee naar zijn slaapkamer, en introduceerde
de pudding in haar afwezigheid. Na hielp zichzelf, hij zet het neer op
opwarmen in de haard.
Zijn hand uitgestrekt naar de grammatica, en al snel werd hij omkeren van de pagina's, het verhogen van
zijn wenkbrauwen smalend, misschien op de menselijke natuur, misschien in het Chinees.
Voor hem dus in dienst Helen terug.
Ze had vermande zich, maar het graf beroep nog niet verdwenen uit haar
ogen. "Nu voor de uitleg," zei ze.
"Waarom heb ik geen beginnen met het?
Ik heb iets over Mr Wilcox.
Hij heeft heel verkeerd inderdaad gedragen, en verwoeste twee mensen het leven.
Het kwam op mij heel plotseling afgelopen nacht, ik ben heel erg boos, en ik weet het niet
wat te doen. Mevrouw Bast - "
"Ach, die mensen!"
Helen leek het zwijgen opgelegd. "Zal ik weer de deur op slot?"
"Nee, dank je, Tibbikins. Je bent zeer goed voor mij.
Ik wil u vertellen het verhaal voordat ik naar het buitenland.
Je moet precies wat je wilt doen - behandel het als onderdeel van het meubilair.
Meg kunt niet alles hebben nog niet gehoord, denk ik.
Maar ik kan niet het gezicht van haar en vertel haar dat de man die ze gaat trouwen is misconducted
zelf. Ik weet niet eens of ze zou moeten zijn
verteld.
Weten ze wel dat ik hem niet leuk vinden, zal ze verdenken me, en denken dat ik wil
ruïneren haar wedstrijd. Ik gewoon niet weet wat te maken van een dergelijke
ding.
Ik vertrouw op je oordeel. Wat zou jij doen? "
"Ik heb begrepen dat hij een minnares had", zegt Tibby.
Helen gespoeld met schaamte en woede.
"En geruïneerd twee mensen het leven. En gaat over zeggen dat persoonlijke acties
tellen voor niets, en er zal altijd rijk en arm.
Hij ontmoette haar toen hij probeerde te rijk uit te komen in Cyprus - Ik wil niet om hem te laten
nog erger dan hij is, en zonder twijfel dat ze klaar was genoeg om hem te ontmoeten.
Maar daar is het.
Ze ontmoetten elkaar. Hij gaat zijn weg en gaat ze van haar.
Wat denk je dat is het einde van deze vrouwen? "
Hij gaf toe dat het een slechte zaak.
"Ze eindigen op twee manieren: Of ze zinken tot de gekkenhuizen en de werkhuizen
staan er vol van, en veroorzaken de heer Wilcox om brieven te schrijven naar de kranten klagen
onze nationale degeneratie, of ze
verstrikken een jongen in een huwelijk, voor het te laat is.
Zij - Ik kan het haar niet kwalijk.
"Maar dit is niet alles," vervolgde ze na een lange pauze, gedurende welke de waardin
diende ze bij de koffie. "Ik kom nu aan het bedrijf dat ons naar
Oniton.
We gingen alle drie. Handelend op advies van de heer Wilcox, de man
werpt een veilige situatie en neemt een onbeveiligde, waar hij wordt afgewezen.
Er zijn bepaalde excuses, maar in de grote heer Wilcox is de schuld van, omdat Meg zich
toegelaten. Het is alleen vaak rechtvaardigheid die hij zou moeten
maken gebruik van de man zelf.
Maar hij voldoet aan de vrouw, en, net als de huidig dat hij is, weigert hij, en probeert te krijgen tot
ontdoen van hen. Hij maakt schrijven Meg.
Twee opmerkingen kwam van haar 's avonds laat - een voor mij, een voor Leonard, ontslaan hem
met nauwelijks een reden. Ik kon niet begrijpen.
Dan komt het uit dat mevrouw Bast had gesproken aan de heer Wilcox op het gazon, terwijl we verliet haar
om kamers te krijgen, en was nog niet uitgesproken over hem toen Leonard kwam terug naar haar.
Dit Leonard allang wist.
Hij dacht dat het natuurlijk moet hij twee keer worden geruïneerd.
Natuurlijk! Zou je hebben bevat jezelf?.
"Het is zeker een zeer slechte zaak", zegt Tibby.
Zijn antwoord leek te zijn zus te kalmeren. "Ik was *** dat ik het zag uit
verhouding.
Maar je hebt gelijk buiten, en je moet weten.
In een dag of twee - of misschien wel een week - neemt alle nodige maatregelen u fit denken.
Ik laat het in je handen. "
Ze besloot haar lading.
"De feiten zoals ze aanraken Meg zijn allemaal voor u," voegde ze eraan toe, en Tibby zuchtte en voelde
het nogal hard dat, vanwege zijn open geest, hij moet worden empaneled om te dienen als een
jurylid.
Hij was nog nooit zo geïnteresseerd in de mens, waarvoor men moet hem de schuld, maar
hij had liever gehad te veel van hen op Wickham Place.
Net zoals sommige mensen niet meer bij te wonen bij het boeken worden genoemd, zodat de aandacht van Tibby
dwaalden als "persoonlijke relaties" kwam aan de orde.
Zou Margaret om te weten wat Helen wist dat de Basts om te weten?
Vergelijkbare vragen had geërgerd hem van kindsbeen af, en in Oxford had hij geleerd om
zeggen dat het belang van de mens is enorm overschat is door specialisten.
Het epigram, met zijn zwakke geur van de jaren tachtig, betekende niets.
Maar hij zou kunnen hebben laat het af nu als zijn zuster niet was geweest onophoudelijk mooi.
"Zie je, Helen - een sigaret - Ik zie niet wat ik moet doen."
"Dan is er nog niets aan te doen. Ik durf te zeggen dat je gelijk.
Laat ze trouwen.
Er blijft de kwestie van de compensatie. "
"Weet je dat ik dat ook oordelen? Had je niet beter een deskundige raadplegen? "
"Dit deel is in vertrouwen", zegt Helen.
"Het heeft niets te maken met Meg, en niet te vermelden voor haar.
De vergoeding - Ik zie niet in wie is het te betalen als ik dat niet doet, en ik heb al
besluit genomen over de minimale bedrag.
Zo spoedig mogelijk Ik ben te plaatsen op uw account, en als ik in Duitsland zult u
betalen dan voor mij. Ik zal nooit vergeten je vriendelijkheid,
Tibbikins, als je dit doet. "
"Wat is de som?" "Vijf duizend."
"Good God leeft!", Zegt Tibby, en ging Crimson.
"Nu, wat is het goede van de mondjesmaat?
Om te gaan door het leven te hebben gedaan een ding - te hebben trok een persoon uit de afgrond:
niet van deze nietige gaven van shillings en dekens - het maken van de grijze meer grijs.
Ongetwijfeld mensen zullen denken dat mij buitengewoon. "
"Ik weet niet schelen wat mensen denken schelen!" Riep hij, verwarmd tot ongebruikelijke mannelijkheid van
dictie.
"Maar het is de helft van wat je hebt." "Niet bijna de helft."
Ze spreidde haar handen over haar vuile rok.
"Ik heb veel te veel, en wij afgerekend tegen Chelsea afgelopen voorjaar dat drie honderd per
jaar is nodig om de mens op zijn voeten. Wat geef ik zal in honderd-en
vijftig twee.
Het is niet genoeg. "Hij kon zich niet herstellen.
Hij was niet boos of zelfs geschokt, en hij zag dat Helen nog zou genoeg te hebben
leven.
Maar het verbaasde hem na te denken wat haycocks mensen kunnen maken van hun leven.
Zijn delicate intonaties niet zou werken, en hij kon alleen maar flap erop dat de vijf
duizend pond zou betekenen dat een groot deel van persoonlijk moeite voor hem.
"Ik had niet verwacht dat je me begrijpt."
"Ik? Ik begrijp niemand. "" Maar je doet het? '
"Blijkbaar." "Ik laat jullie twee commissies, dan.
De eerste betreft de heer Wilcox, en u bent op uw discretie te gebruiken.
De tweede betreft het geld, en dient te worden vermeld aan niemand, en uitgevoerd
letterlijk.
U stuurt honderd pond ten behoeve morgen. "
Hij liep met haar naar het station, die door die straten die aaneengesloten schoonheid
nooit verbijsterd hem en nooit vermoeid.
De prachtige schepsel koepels en torens omhoog in de wolkenloze blauwe, en alleen de
ganglion van vulgariteit ronde Carfax liet zien hoe vergankelijk was het fantoom, hoe zwak
haar vordering naar Engeland te vertegenwoordigen.
Helen, repeteren haar commissie, merkte er niets: de Basts waren in haar hersenen, en
ze verteld de crisis in een meditatieve manier, die zou hebben gemaakt andere mensen nieuwsgierig.
Ze was te zien of het zou houden.
Hij vroeg haar eens waarom ze had de Basts tot in het hart van Evie's
bruiloft. Ze stopte als een angstig dier-en
zei: "Is dat lijkt je zo vreemd? '
Haar ogen, de hand gelegd op de mond, heel achtervolgden hem, totdat ze werden opgenomen in
de figuur van St. Mary the ***, voor wie hij pauzeerde even op de wandeling
naar huis.
Het is handig om hem te volgen bij de uitoefening van zijn taken.
Margaret liet hem de volgende dag.
Ze was doodsbang op de vlucht Helen, en hij moest zeggen dat ze had gebeld in op
Oxford. Toen zei ze: "Heeft ze lijken bezorgd op elk gewenst
gerucht over Henry? "
Hij antwoordde: "Ja." "Ik wist dat het was dat!" Riep ze uit.
"Ik zal haar schrijven." Tibby was opgelucht.
Hij stuurde de cheque aan het adres dat Helen hem gaf, en verklaarde dat hij later
kreeg de opdracht om vijfduizend pond door te sturen.
Een antwoord kwam terug, heel burgerlijk en rustig van toon - een dergelijk antwoord als Tibby zelf
zou hebben gegeven.
De cheque werd teruggegeven, de erfenis geweigerd, de schrijver zich in geen behoefte aan
geld.
Tibby heeft dit aan Helen, het toevoegen van in de volheid van zijn hart dat Leonard Bast
leek een beetje een monumentale persoon na alles.
Helen's antwoord was uitzinnig.
Hij zou geen aandacht aan te nemen. Hij was naar beneden te gaan in een keer en zeggen dat ze
bevolen acceptatie. Hij ging.
Een de reductie van boeken en porselein ornamenten wachtte hen.
De Basts was net uitgezet voor het niet betalen van hun huur, en had gezworven niemand
wist waarheen.
Helen was begonnen onbeholpen met haar geld tegen die tijd, en had zelfs verkocht haar aandelen
in de Nottingham en Derby Railway. Voor een paar weken deed ze niets.
Toen herbelegd, en, als gevolg van de goede raad van haar effectenmakelaars, werd in plaats
rijker dan ze had eerder geweest.