Tip:
Highlight text to annotate it
X
[piano muziek]
... de vierde verdieping van het Museum van Moderne Kunst
en de kamer gewijd aan pop kunst en we kijken naar een zeer geweldige schilderij
Het is eigenlijk een heel groot schilderij
Het is niet echt een schilderij in het geheel.
Het heet: "Gouden Marilyn", als in Marilyn Monroe. Het is van 1962.
En het is niet alleen dat het groot is, maar het voelt duur aan omdat het meeste canvas is bedekt
met deze soort enigzins metaalachtig bronsgouden verf
Marilyn's hoofd zweeft een beetje.. in een rechthoek in het midden.
Te klein...Ik bedoel, echt een soort van vreemd afgezonderd midden in het oppervlakte van het goud.
Kijk naar Marilyn's hoofd. Ten eerste is dit interessant omdat het kwam van -
Als ik het juist herinner - de laatste foto sessie die ze surveilleerde en een soort van goedkeurde
en als je ernaar kijkt is het eigenlijk verschrikkelijk afgedrukt, en is het helemaal niet geschilderd.
Nee, het is een afdruk.
Ja, uit een krant. Van een foto uit een krant die is vergroot.
afgedrukt in zwart en toen heel goedkoop overgeprint met een slechte dekking.
met deze afschuwelijke kleuren die recht uit de *** Tracy strips komen.
dat geel bovenop het zwart voor het haar, en het rood van de lippenstift.
en de groene oogschaduw.
Oh, God, dit turquoise is gewoon verschrikkelijk, vind je niet?
En dan echt het meest glamoureuze hel - het rode van de lippen over het zwart.
Dit was net na haar zelfmoord. Dus dit is stevige kost.
Dus dit is bijna een gedenkteken. Ik denk dat het religieuze boventonen krijgt, ik denk dat het een soort van symbool is.
Ik denk dat het goud functioneert als het goud in een Byzantijns schilderij
en ze heeft de Maagd Maria vervangen. Ze is in onze consumenten cultuur,
in onze cultuur van schone schijn, van roem, wat ontzettend belangrijk was voor Warhol,
is ze nu...
Dat is onze cultuur, dat is wie we zijn.
Het is zo. En dat is Warhol's genialiteit.
Hij denkt niet zo veel over de geschiedenis van kunst dan wat authentiek is aan het nu.
Immers, laten we terug gaan naar het afdruk probleem. Warhol, denk ik, maakt een zeer interessante conclusie,
dat is - het schilderij is niet langer een authentiek proces in 1962.
Als we in een wereld leven dat een wereld is van maakbaarheid, *** productie,
dan neemt hij een stap terug en stopt hij met schilderen, hij begint met het maken van meervoudige afdrukken,
hij begint mensen in te huren die afdrukken maken voor hem en hij doet dit in een atelier
die hij De Fabriek noemt.
Dit zou de mensen wel van streek hebben gemaakt die zochten naar het ambacht van schilderen.
En erger dan dat, wat het grootste probleem van pop was - dat het stilleven, het landschap
traditionele historische schilderingen, wat nog over was - van al die, op een zekere wijze, oude tradities,
op zijn kop werd gezet kijkend naar de populaire cultuur.
Niet langer de Maagd Maria schilderen, maar een pop icoon, is een ongelofelijk krachtige,
agressieve uitdrukking tegen de Westerse cultuur.
Het was Lichtenstein die werd gevraagd in...volgens mij was het 1961 of '62.. wat pop kunst was
en hij zei: weet je, na het Abstracte Expressionisme, kunnen we een met olie bedrenkt tapijt
op de muur hangen en iemand zal het een kunstwerk noemen.
We zochten naar iets dat nog steeds verachtelijk was.
En hij zei dat het ding dat nog steeds zeer verachtelijk was
de populaire visuele cultuur was, de dingen uit de commerciƫle wereld.
De lage cultuur...
Voor mij opent dit een heel nieuwe kwestie over identiteit en de manier waarop we identiteit aannemen.
Dit is niet Marilyn. Immers, we hebben helemaal geen toegang tot wie ze echt is.
Wat we hier hebben is haar masker.
[piano muziek]