Tip:
Highlight text to annotate it
X
Er is het Parlement,
er is de Europese Raad met de Raad van Ministers,
en er is de Europese Commissie.
Alle instellingen moeten de handen ineenslaan en samenwerken.
Mijn naam is Martin Schulz. Ik ben voorzitter van het Europees Parlement.
Mijn naam is José Manuel Durao Barroso.
Ik ben voorzitter van de Europese Commissie.
Ik ben Eleni Mavrou. Ik zit de Raad Justitie en Binnenlandse Zaken voor.
Ik heb de Raad Economische Zaken voorgezeten. Die wordt ook Ecofin genoemd.
Ik ben Herman Van Rompuy,
voorzitter van de Europese Raad van staatshoofden en regeringsleiders.
De Europese Raad is een Europese instelling
bestaande uit de staatshoofden en regeringsleiders van de 27 lidstaten,
die er binnenkort 28 worden.
Wij komen vier keer per jaar bijeen.
In crisisperiodes komen wij vaker bijeen, tot zes of zeven keer per jaar.
Samen moeten wij Europa weer structurele groei en banen laten creëren.
Wij geven de algemene richtsnoeren
voor het economisch en buitenlands beleid.
Wij zijn de ultieme politieke instelling.
De Europese Commissie is hoedster van het algemene Europese belang.
Zo zien wij onszelf.
Door haar supranationale karakter is het een unieke instelling.
Wij zijn afkomstig uit alle lidstaten
maar zijn niet de vertegenwoordigers van onze regeringen of landen.
Wij zijn hier om uit te maken waar
het algemene Europese belang ligt, en om dat belang te behartigen.
De Europese Commissie heeft het recht,
en eigenlijk ook de plicht, om wetgevingsvoorstellen in te dienen.
Het is aan de Raad, die de regeringen vertegenwoordigt,
en het Parlement, om ze goed te keuren. Samen zijn zij de wetgever.
Maar het recht van initiatief berust bij de Commissie.
De Raad van Ministers varieert van samenstelling.
De Raad is het huis van de 27 lidstaten.
Daar komen de ministers van elk land bijeen.
Het zijn steeds andere ministers, afhankelijk van het beleidsterrein.
Wanneer wij een compromis bereiken,
over een voorstel van de Commissie,
onderhandelen wij met het Europees Parlement.
Het Parlement vertegenwoordigt de burgers van de EU.
Hier zijn de mensen aangewezen op een permanente dialoog met elkaar.
Wij zijn in de eerste plaats de enige wetgevende kamer ter wereld
die bindende wetten maakt voor 27 landen en naties.
Wie is voor?
Wie is tegen?
Wie onthoudt zich? Het voorstel is goedgekeurd.
Wij zijn een parlement met meer dan 700 leden, verenigd in 7 fracties
die, als ik mij niet vergis, samen 300 partijen vertegenwoordigen.
Rekening houden met iedereen is hier een enorme uitdaging,
maar het is ook precies datgene wat zo aanspreekt in Europa,
namelijk verschillend zijn maar toch eenheid vertonen.
Mijn rol is die van voorzitter
maar ook van katalysator.
Iemand die alles in het werk stelt om uiteindelijk tot een akkoord te komen,
omdat een akkoord of een compromis het doel is van elke Europese Raad.
Een goede voorbereiding is nodig
opdat iedere Europese Raad resultaten oplevert.
Er is politieke wil nodig om taboes te doorbreken en het eens te worden.
Als één iemand het er niet mee eens is, is er geen akkoord.
En zo heb ik tijdens vele bijeenkomsten
een zeer specifieke oplossing moeten vinden voor slechts één land.
De voorzitter van het Europees Parlement coördineert alle taken van het Parlement.
Wanneer ik de plenaire vergadering voorzit, overzie ik alles.
Het is niet gemakkelijk oogcontact te houden met zoveel leden.
Collega's, luister even.
Een ding moet hier duidelijk zijn.
Dit huis is een democratische instelling!
Ik geef toe: het valt niet altijd mee me in te houden.
Als politicus zou ik willen deelnemen aan de besprekingen,
maar de voorzitter moet neutraal zijn.
De rol van de voorzitter is, uiteraard,
de algemene politieke lijnen uit te zetten en dan naar een consensus toe te werken.
Wat mijn dagelijks werk betreft
gaat veel tijd naar de samenwerking met de andere Commissarissen.
Ik moet ook veel tijd besteden aan het vertegenwoordigen van de EU
tijdens topontmoetingen, samen met de voorzitter van de Europese Raad,
gaande van de Verenigde Staten tot China, Rusland, India,
Japan en andere toppen.
Wat is een echte structurele oplossing voor deze crisis?
Nou, dat wij helemaal niets krijgen.
Dit kan zo niet langer, Montesquieu draait zich om in zijn graf.
Het Parlement moet een afspiegeling zijn van de maatschappelijke werkelijkheid.
In de samenleving is het debat ook fel. Mensen maken ook lawaai.
Ga naar een café of een restaurant
en luister naar een politieke discussie.
Die gaat gepaard met stemverheffing en onenigheid.
De Europese Raad vergadert achter gesloten deuren; dat maakt veel verschil,
omdat we zo rechtstreeks en openlijk met elkaar kunnen spreken.
Maar het verbaasde mij de eerste keer dat ik deelnam als premier van België
dat men elkaar met de voornaam aansprak.
Plots moest ik Nicolas of Angela zeggen, en zij zeiden Herman tegen mij.
Dat is best raar.
Maar er heerst een echte teamgeest.
Je hebt persoonlijk contact met ieder lid van de Raad.
Het is van belang de achtergronden van ieders standpunt te kennen.
Ik denk dat het van groot belang is te horen wat anderen te zeggen hebben.
Dat je echt naar hen luistert.
Hen niet alleen het woord geeft en vervolgens bedankt,
maar echt luistert.
Elkaar standpunt begrijpen
is essentieel om op Europees niveau tot een besluit te komen.
Ik hier zie hier grote onafhankelijkheid en inzet voor de Europese zaak.
Mijn ervaring is, en dat is het vermelden waard,
dat ideologische verschillen er niet toe doen in de Europese Commissie.
Ze zijn zelfs zo goed als irrelevant.
Voor mezelf als Commissievoorzitter geldt dat Europa mijn partij is.
En dat meen ik. Dat is mijn partij.
In de eenentwintigste eeuw kunnen identiteit en veiligheid
niet uitsluitend via nationale structuren worden verdedigd.
Er is een macht nodig die hoger is dan het nationale niveau.
En die macht moet Europa zijn.
De Europese Unie draait niet alleen om de markt,
het is een vredesproject en ook een project van vrijheid en democratie.
In de 21e eeuw, in een geglobaliseerde wereld, is het meer dan ooit nodig
eendrachtig te handelen.
We zijn de eerste generatie die geen oorlog meegemaakt heeft.
En dat is iets dat we moeten nalaten aan onze kinderen en kleinkinderen
en daarom vechten we hard voor Europa.
Niet alleen om economische en monetaire redenen, al zijn die ook belangrijk.
Wij strijden ook om het Europese ideaal levend te houden.�