Tip:
Highlight text to annotate it
X
Deze aflevering bevat met trots waargebeurde verhalen die met ons gedeeld zijn door onze kijkers.
De monologen van Maureen en David komen direct uit de ingestuurde verhalen, alleen aangepast voor dramaturgische doeleinden.
We waarderen hun bijdrage.
- Rose - Hoi!
- Dit is zo vreemd. - Ja.
Weet je, ik had helemaal niet bedacht dat ik iemand tegen kon komen die ik kende hier.
Dus, jij bent...
Oh ja, ik ben compleet lesbisch.
Ik denk dat mijn moeder nog in de 'doe alsof alles goed is' fase zit.
Die twee mannen waar je hier mee bent, zijn ze...?
Oh nee! Dat zijn m'n vader en zijn vriend.
- Mhm, zijn "vriend". - Nee! Ik bedoel, hij is echt gewoon een vriend.
Ik ben pas uit de kast gekomen tegenover m'n vader.
Ga weg! Dat is fantastisch!
Ik denk het.
En je moeder, weet die het?
Nee...
Ik heb geen moeder, ze is overleden.
- Het spijt me. - Het zijn alleen m'n vader en ik.
Je vader?
Oh, nee.
Mijn vader is niet echt een deel van mijn leven.
Het is vooral mijn moeder, broertje en ik.
Hoe in de war mijn moeder ook is, ze speelt in elk geval mee.
IK weet niet hoe mijn vader het op zou nemen.
Dit is de tweede bijeenkomst waar we heen zijn gegaan, en het gaat heel goed. Ze leert er echt van.
- Oh mijn god, ik praat veel te veel. - Dat geeft niet, uhm...
Ik word heel stil als ik nerveus ben.
Oké iedereen!
Laten we weer beginnen. Het is een emotionele avond, we hebben nog meer verhalen die we willen horen.
Laten we terug in de cirkel gaan zitten.
Ga je iets delen?
Ik weet niet...
Doei...
Hoi, mijn naam is Maureen. Ik ben een PFLAG moeder.
Veel van jullie kennen me al, en weten al van mijn zoon David.
Hij is er vanavond ook bij.
Hij is de reden dat ik bij PFLAG ben gegaan.
En hij is de moedigste persoon die ik ken.
David kwam uit de kast toen hij op de middelbare school zat.
Hij ging erg elke dag heen, en elke dag was het een hel.
Iedere dag.
Ze scheldden hem uit, ze duwden hem...
Zorgden ervoor dat hij zich waardeloos voelde.
En hij kreeg geen hulp.
Van niemand niet. Zelfs niet van zijn leraren.
Hij was alleen.
Ik probeerde het schoolsysteem veranderen, maar dat lukte niet.
Hij is bestolen van zijn educatie,
jeugd,
geluk.
En thuis ging het ook niet veel beter.
Als ik niet thuis was, waren zijn broers en zussen net zo onaardig als de rest op school.
En dan is er mijn ex-man.
Hij dacht dat de enige manier om er mee om te gaan was de *** uit hem te slaan.
Dat was rond de tijd dat David...
... mijn kleine jongen,
...wegliep van school.
Hij verhuisde naar Toronto, vanuit Chatham, waar we eerst woonden.
En hij verdween.
Hij was een heel jaar lang weg.
Hij was pas 17.
En ik kon hem niet vinden.
Oh, ik zocht overal, altijd. Maar ik kon hem niet vinden.
Waar hij was, wat hij dat jaar deed... Ik zal het nooit weten. Want hij praat er niet over.
Maar ik weet dat hij zich begon te verwonden.
En zelfmoord heeft overwogen.
Sorry, schatje, zeg ik te veel?
Nee, nee, ga verder.
Hij kwam eindelijk naar huis, om alleen maar meer problemen te vinden.
Hij probeerde het goed te maken met zijn vader.
En belandde in het ziekenhuis.
Nu weet ik dat hij niet de enige moedige persoon in deze ruimte is...
Ik kijk hier rond, en ik zie een hoop dezelfde verhalen.
Maar ik huil omdat...
Wanneer ik bedenk en praat over hoe moeilijk het voor een moeder is,
...om die pijn te zien,
...en het niet op te kunnen lossen.
Ik zal nooit weten wat hij doormaakt.
Maar hij is de moedigste persoon die ik ken.
Ik denk niet dat ik mezelf nog voor hoef te stellen.
Als het goed is, wil ik graag een leuk verhaal vertellen.
Ik heb een hoop serieuze verhalen.
Maar ik denk dat ik graag wil vertellen over de eerste, nou, mijn eerste dans met een jongen.
Dus, de vierde klas. Ik was zestien jaar. En al uit de kast.
Ik was geweldig.
En ik had een goede groep vrienden.
Er zat een nieuwe jongen in die groep.
Laten we hem J. noemen.
J was ongeloofelijk mooi.
Hij was 1 meter 90, 85 kilo, een grote spierbonk.
Hij had ruig blond haar.
En de mooiste hazelbruine ogen die ik ooit heb gezien.
Het is vast duidelijk dat ik halsoverkop verliefd op hem was vanaf het moment dat ik hem zag.
Net als elk ander meisje.
Spoel vooruit naar het laatste schoolfeest van dat jaar.
Ik vond ze altijd geweldig, ik ging naar elk schoolfeest.
Ik ging er heen en danste met m'n meiden, en stond er helemaal te swingen.
We maakten er vaak een hele show van.
Weet je, bij mijn schoolfeesten
was het altijd de meiden en ik op de dansvloer,
en de jongens die in een hoekje stonden te wachten op de langzame liedjes.
Het eerste langzame liedje van de avond komt voorbij,
En J komt naar me toe en vraagt of ik wil dansen.
Ik weet nog dat ik naar hem keek alsof hij was of zo.
Ik dacht dat het een grote grap was, dat ik mezelf voor schut zou zetten als ik ja zou zeggen.
Of nog erger, dat als ik ja zou zeggen, hij zou zeggen:
"Nou ik ben geen ***, dus zoek het uit!"
Ik zei nee.
Maar hij bleef het maar vragen.
Het is het laatste schuifelnummer van de avond.
J komt naar me toe en tikt op mijn schouder, hij vraagt of hij deze dans mag.
Het is het laatste liedje van die avond. Ik kan naar buiten gaan en wat frisse lucht halen. Dus ik stap achteruit zodat hij met m'n vriendin Trish kan dansen.
Maar tot mijn verassing pakt hij mijn hand en sleurt hij me mee de dansvloer op.
Het was met zo'n kracht dat ik letterlijk mijn armen om hem heen moest slaan om niet om te vallen.
Ik keek hem in zijn ogen en kon alleen maar vragen "waarom?"
En hij zei:
"Je hebt de hele avond met meisjes gedanst...
...je hebt nog niet gedanst met iemand die je echt leuk vindt."
"Ik weet dat je me leuk vindt."
"En ik ben gevleid, maar ik val niet op jongens."
"Maar ik vind het niet erg om met je te dansen."
De tranen stonden in mijn ogen op dat moment.
Toen was ik nog nooit gezoend.
Had nog nooit een vriendje gehad.
Dit was het dichtst bij intimiteit dat ik ooit met iemand die ik echt leuk vond gekomen was.
Ik weet nog dat ik zei:
"Maar alle jongens zullen denken..."
Hij zei dat ik m'n mond moest houden.
En hij zei,
"Man, het kan me niet schelen wat die idioten hier op school denken."
"Dus stil zijn en geniet van je dans."
Ik was nu echt aan het huilen, en ik verborg mijn hoofd in zijn schouder.
Maar hij hield me gewoon vast, en danste met me terwijl ik huilde.
Dat was mijn eerste dans met een jongen.
Is het goed als ik nu ga?
Ga je gang, schat.
Hoi, ik ben Nathan.
Mijn dochter is net uit de kast gekomen.
Ik had een vermoeden.
Nou, meer dan een vermoeden, eigenlijk.
Maar ze vertelde het me niet.
En ik vind het helemaal prima.
Maar ze vertelde het me niet.
En dat deel, dat vind ik niet goed.
We zijn maar met z'n tweëen.
En we hebben elkaar altijd gesteund.
Dus de gedachte dat ze iets voor me verborg was heel moeilijk te bevatten.
In elk geval...
Ze is nu uit de kast.
Naar mij, niet naar anderen.
Of nou,
naar sommige anderen.
Dus,
het was een enorme fout van mij...
...toen ik...
...haar uit de kast gooide tegenover iemand.
En het heeft een erg negatief effect gehad op Rose.
Ik probeer het goed te maken.
Maar zoals een vriend van me vertelde,
kan ik de wereld geen betere plek maken voor mijn bloesem.
Hoe hard ik het ook probeer.
Of hoe hard ik het ook wil proberen.
Het spijt me zo schat, ik...
Ik heb het echt verknald.
Ik weet het.
Het spijt me.
Het is gewoon, al jullie verhalen...
Ik bedoel, jullie zijn allemaal zo moedig.
En dat ben ik niet.
- Ik... - Het komt wel.
De moed, die komt wel.
Het is gewoon...
Voordat iemand het wist,
kon ik mijn beste vriendin nog zien.
Ik wil gewoon dat de dingen weer terug gaan zoals ze eerst waren.
Ik ben zo moe.
Het is vermoeiend om zo emotioneel te zijn.
Ik ga meteen naar bed.
Pap?
Dank je.
Ik ben heel blij dat we gegaan zijn.
Zou je weer gaan?
Welterusten lieverd.
Steun alsjeblieft Out With Dad! Ga naar outwithdad.com