Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hoppa! Hij doet het Bob! Hoi, sorry, we zijn een beetje laat.
Eén momentje.
Hey Bob, vangen!
Sorry man!
Welkom bij 'Cultuur in Verval'. Ik ben Peter Joseph.
Deze show is gemaakt voor diegenen die iets kritischer willen zijn
over de samenleving, omdat je misschien net als ik ben.
Naarmate je ronddwaalt in dit experiment dat we wereldwijde samenleving noemen,
kun je er niets aan doen de je een toenemend gevoel van onbehagen krijgt,
misschien zelfs frustratie over de manier waarop wij, de menselijke soort,
gekozen hebben ons te organiseren op deze kleine planeet.
De wijlen astronoom en bekende wetenschapper, Carl Sagan,
heeft in zijn beroemde tv-serie Cosmos ooit de vraag geopperd:
"Als we bezoek zouden krijgen van superieur buitenaards leven
en we zouden gedwongen worden om uit te leggen hoe we onze planeet besturen,
en niet te vergeten hoe we met mensen omgaan,
zouden we dan trots zijn op wat we beschrijven?"
Hoe zouden wij het verklaren dat bijna de helft van de aardbewoners,
meer dan 3 miljard mensen, amper kunnen overleven door armoede en ziektes
of simpelweg onnodig sterven
met een snelheid van 1 persoon iedere paar seconden,
en dit allemaal bij het begin van een geavanceerd technologisch tijdperk,
waar we elke familie op aarde gemakkelijk kunnen voeden, kleden en huisvesten,
met een respectabele levensstandaard?
Hoe zouden we de wereldwijde oorlogen verklaren
Alleen al 230 miljoen door hun medemens gedood in de afgelopen 100 jaar?
Gebaseerd op wat? Zinloze territorialiteit, grondstoffen,
verouderde, dogmatische ideologieën?
Dit gebeurt allemaal in de groeiende wetenschappelijke onderkenning,
dat wij inderdaad één familie zijn die één huishouden delen,
gebonden aan exact dezelfde wetten van de natuur,
en dus vandaar diezelfde verenigende operationele ideologie.
En hoe zit het met ons economische systeem, de basis van onze samenleving,
en onze belangrijkste beweegredenen?
Hoe zouden wij de realiteit verklaren die, eerder dan onszelf efficiënt te organiseren
als een enkel systeem tot een adequaat beheer van het huishouden dat we delen,
wij elkaar kinderlijk verdelen, beconcurreren en exploiteren
door middel van een ouderwets, volledig van de natuur ontkoppeld spel.
Een spel, ter info, dat niet alleen een enorm spectrum
van sociale wreedheden in stand houdt,
maar de samenleving ook verder lijkt te destabiliseren
en onze volksgezondheid schade toebrengt.
Sorry dit te moeten zeggen, maar als individu
kan het me niet echt schelen wat je gelooft, noch respecteer ik het.
Waarom? Omdat ik ook niet echt respecteer wat ik zelf geloof.
Er is geen bewijs dat aantoont dat onze traditionele waarden,
instituten, sociale structuren en algemene praktijken
die we vandaag hebben, morgen nog relevant zullen zijn.
Het enige dat de tand des tijds lijkt te doorstaan, is dit idee van verandering,
het continu evoluerend begrip van onszelf en de wereld die we bewonen.
Misschien denken sommigen dat dit de definitie van menselijke intelligentie is.
Wat denk je hiervan? Minder over wat we weten,
meer over hoe kwetsbaar we zijn.
Dus als je uit je raam kijkt, vraag jezelf af:
Zie je intelligentie of zie je dogma's?
Zie je een cultuur die luistert en werkt om zichzelf te hergroeperen
met de steeds terugkerende natuurlijke orde zoals ze zich ontplooit?
Of zie je wanhopig en hardnekkige inspanningen door velen,
met name die in posities van macht,
die alles hetzelfde proberen te houden ten koste
van het gehele menselijke experiment?
Net als jij, ben ik slechts
één lid van deze familie die nu 7 miljard mensen telt.
En zoals in de meeste gezinnen, is het soms moeilijk consensus te bereiken.
Maar soms gaan bepaalde zaken zó slecht dat er dringende interventie nodig is.
Deze serie is zo een interventie,
in de hoop iets te redden, wat duidelijk een cultuur in verval is.
Van de maker van de Zeitgeist filmtrilogie
komt de ergste realiteitsshow aller tijden.
De Enige Echte
GMP Films presenteert
Cultuur in Verval
Met uw gids, Peter Joseph
Het is een verkiezingsjaar in de Verenigde Staten
en sommigen zeggen dat het een verkiezingsjaar is voor de hele wereld.
Het politieke systeem van de VS, die nog steeds de heersende macht zijn,
heeft in de afgelopen tien jaar alleen al ongeveer 25 miljard dollar uitgegeven.
Een bedrag, dat als het jaarlijks gelijkmatig zou worden verdeeld,
iedere dakloze in Amerika kan huisvesten en voeden,
waarmee de epidemie effectief ten einde wordt gebracht.
Misschien zul je, net als ik, tegen het einde van dit programma,
vinden dat dat geld beter besteed zou kunnen worden.
Hoe dan ook, de presidentsverkiezingen van 2012
kondigt zich aan als één van de meest dure,
en ogenschijnlijk belangrijkste verkiezing aller tijden;
gezien de aanslepende schuldencrisis, de werkloosheidscrisis,
en de enorme destabilisering die we door de hele samenleving zien.
Ik ben echter niet bijzonder geïnteresseerd in links of rechts,
noch ben ik geïnteresseerd in de politieke verdienste van enig kandidaat.
Waar ik wel in ben geïnteresseerd, is het hele idee van wereldwijde democratie
in de traditie zoals het bestaat, en hoe het door de overgrote meerderheid
van de mensen op de wereld blindelings wordt aanvaard. Als zijnde de enige optie
om te voldoen aan hun belangen en welzijn te creëren,
en dus maatschappelijk beheer, in de meest optimale vorm.
Dat is wat mij interesseert.
Dus, in plaats van te debatteren over wie de volgende president moet worden,
waarom nemen we geen stap terug en overwegen we enkele ruimere kwesties?
Zoals bijvoorbeeld, ik weet niet,
waarom we überhaupt een president hebben?
Wat zijn dit, de feodale middeleeuwen?
Ik dacht dat de dagen van koningen, dictators, en het geven van enorme macht
aan één persoon, tot een einde aan het komen was. Of, meer in het algemeen,
lijkt het niet een beetje absurd om te spreken over een participatieve democratie
wanneer het publiek zelf eigenlijk niets te zeggen heeft,
als het aankomt op de beslissingen van de verkozenen.
Het is al erg genoeg dat ze geen enkele wettelijke verantwoordelijkheid hebben
om uit te voeren wat ze tijdens hun campagne beweerd hebben.
Maar als je naar de geschiedenis kijkt, vind je het historische feit dat
het algemeen belang altijd ondergeschikt is geweest aan andere belangen.
Hoofdzakelijk financiële en zakelijke belangen.
Natuurlijk is dit algemeen bekend, toch?
Waarom heeft de Amerikaanse regering, volledig in strijd met het algemeen belang,
toegestaan om het privaat banksysteem,
een systeem dat eigenlijk niets creëert,
te redden voor een bedrag van 13 biljoen dollar?
U heeft een huis in Florida van 14 miljoen dollar met zicht op zee.
U hebt een vakantiehuis in Sun Valley, Idaho.
U en uw vrouw hebben een kunstcollectie gevuld met peperdure schilderijen.
Terwijl het publiek werd achtergelaten met gigantische private schuld,
banenverlies en een stagnerende economie.
Als we blijven vasthouden aan dit dwaze spelletje dat we hebben verzonnen
genaamd de groei-economie, waar het verkeer van geld alles bepaalt,
zou het een goed idee zijn om na te gaan wat eigenlijk zou kunnen helpen
om dit economisch systeem te laten functioneren op een toelaatbaar niveau.
Daarom, als je de belastingen van de zogenoemde rijken zou verhogen,
ben je eigenlijk de belastingen aan het verhogen voor de banenscheppers.
En als het doel de groei van de privé sector is,
moet je erkennen dat de beste manier om deze groei te creëren
is om kapitaal in de schatkisten van de banenscheppers te laten.
Als het geld voor de redding van de banken was besteed aan
schuldverlichting van de privé huishoudens,
en tegelijkertijd Goldman Sachs, JP Morgan
en alle andere technisch zinloos, niets-producerende financiële instellingen
de mislukking en het verdiende faillissement hadden laten ervaren,
en het gehele VS bankwezen was genationaliseerd,
zou de Amerikaanse economie een kans hebben gehad. Waarom?
Omdat banken eigenlijk niets bijdragen. Mensen met banen doen dit.
Als je groei in dit type systeem wilt, heb je banen nodig.
Als je banen wilt, heb je vraag nodig,
en vraag vereist dat mensen geld vrij hebben om te besteden.
Dus door de last van de overheidsschuld te helpen,
plant je de werkelijke zaden voor economische groei.
Hoe vanzelfsprekend dit ook mag lijken, vergeten velen één ding:
de reddingsoperatie had niets te maken met het helpen van de economie,
evenmin kan het of zal het de
noodlijdende soevereine economieën in de wereld helpen.
Waarom? Omdat we in een plutocratie leven, niet in een democratie.
En de enige werkelijke macht zit achter de schermen, niet op de voorgrond.
De financiële en zakelijke macht bezit en controleert niet alleen dit land,
ze bezit en controleert de hele planeet.
En nee, het is geen samenzwering, het is een storing in het waarde-systeem.
Zolang er een dollarteken gekoppeld is aan iedere grasspriet,
ieder landperceel, iedere vluchtige gedachte of uitvinding,
om nog te zwijgen van het oordelen over de verdiensten van personen
op hun recht op leven door arbeid, zouden wij wij niets minder moeten verwachten.
Sinds het begin van de staat zelf,
gekoppeld met de onderliggende macht van geld
als de ultieme drijfveer van menselijke beslissingen, en dus overtuiging,
is de ware macht altijd financieel geweest.
En die paar mensen die je om de paar jaar verkiest
hebben ook eigenaren, en vergeet dit niet.
Democratie: is dat iets waar je in gelooft, zoals het vandaag bestaat in Amerika?
Wanneer je 'ergens in geloven' zegt, bestaat het? Zoals bosbranden, God,
of de duivel?
Wat is uw mening over het huidige democratische systeem? - Het is kapot,
het is helemaal kapot. - Democratie gaat, natuurlijk, terug naar Griekenland
en het is de theorie dat de mensen de regering bezitten. Gebeurt het
in de praktijk, in 2012, in dit land? Verre van! Het is een corporatocratie.
Dit gezegd hebbende, laten we nu iets nauwkeuriger nadenken
over dit hele democratie verhaal.
De traditie van onze democratie te maken heeft met vertegenwoordigers
die blijkbaar zijn verkozen om het denkwerk voor ons te doen.
Een kritische vraag wordt dan: waar komen deze mensen vandaan?
Waarom zijn zij degenen op uw TV en niet anderen?
Heb jij bepaald dat deze mensen de beste keuzes zijn
om te concurreren voor een dergelijk allesbepalend leiderschap?
Of heb je gemerkt dat de meeste uitgesproken kandidaten,
vooral de presidentskandidaten, uit het niets lijken op te komen,
en hun geloofwaardigheid halen door hun herhaaldelijke blootstelling in de media?
De term democratie komt van het Griekse 'demos', dat 'mensen' betekent,
en 'krates', dat 'regeren' betekent.
De mensen van een bepaalde samenleving uiten hun mening door te stemmen
en beleid wordt gemaakt door het meerderheidsbelang.
Het lijkt erop dat dit proces werd geformaliseerd in het oude Griekenland,
en zich sindsdien bleef aanpassen.
Echter duurde het niet lang voor er een vleugje cynisme tevoorschijn kwam
met betrekking tot het proces zelf, gezien het feit dat
de hele basis van het idee ervan uitgaat dat het stemmende publiek
voldoende is opgeleid om te weten wat ze doen.
Franklin D. Roosevelt verklaarde ooit:
"Democratie kan niet slagen, tenzij degenen die hun keuze maken
bereid zijn om verstandig te kiezen."
"Daarom is de echte bescherming van de democratie, het onderwijs."
Winston Churchill aan de andere kant, was iets minder vergevingsgezind
en zei: "Het beste argument tegen democratie
is een vijf minuten durend gesprek met de gemiddelde kiezer."
En de beruchte Mark Twain had de climax door te zeggen:
"Als stemmen enig verschil zou maken, zouden ze het niet toelaten."
Ik zou willen dat je jezelf afvraagt: "Als wij de heersende klasse zouden zijn,
de 'investering-eigenaars-klasse', om Thorstein Veblen citeren,
en we wilden onze belangen tegen iedere mogelijke bemoeienis beschermen,
wat zouden we dan doen?
Eerst moeten we het breedst mogelijke perspectief aannemen dat we kunnen.
We moeten ervoor zorgen dat het electoraat zo onwetend mogelijk is,
met betrekking tot relevante kwesties die in strijd zijn met onze praktijken.
Teglijkertijd moeten we ook zo veel mogelijk het onafhankelijk-, logisch-,
causaal- en wetenschappelijk denken elimineren.
Dus laten we een extreem ondergefinancierd, verouderd,
en beroofd openbaar onderwijssysteem ondersteunen.
Een systeem dat enkel is gericht om iemand ooit van een baan te voorzien,
niet om ze te leren om logisch en kritisch na te denken.
Het fundament van de democratie is de aanname dat het publiek goed is opgeleid
in het kritisch nadenken. Dat ze weten hoe over zaken na te denken en te evalueren,
en daarom kunnen ze goede beslissingen nemen, toch? Wat is uw mening
over het Amerikaanse onderwijs en z'n effect het democratische proces?
Ik denk dat er meerdere problemen zijn in het Amerikaanse onderwijs.
Ik denk dat we te maken hebben met het dommer maken van Amerika.
Vind je dat dergelijk zwakke onderwijssystemen
voordelen heeft voor de gevestigde instituten? - Oh, absoluut!
Absoluut! Houd ze dom, houd hen makkelijk vermaakt.
Als ze slecht zijn geïnformeerd, kunnen ze niet terugvechten!
Echter, om dit verder te versterken,
moeten we ook geloofssystemen en waarden
aanprijzen en belonen die passieve gehoorzaamheid ondersteunen;
geloofssystemen en waarden die koppig en irrationeel zijn,
en kortzichtig denken bevorderen
Religie wordt super handig in dit geval.
Is het mogelijk, dat religie wordt gepolitiseerd,
en dat kandidaten het gebruiken als een instrument?
Ik geloof dat God het heelal schiep.
We zijn door het heilige schrift bevolen om ons met alle macht te verzetten.
Laat ons niet bidden dat God aan onze kant is,
in oorlog of een andere tijd, maar laat ons bidden dat wij aan Gods zijde zijn.
God zegene de Zevende Dag Adventist kerk.
Ik dank de God, die van ons houdt, die ons leven gaf, die ons ons wezen gaf...
En dus van elke zeiler, soldaat, piloot en marinier,
die betrokken was bij deze missie, laat me zeggen dat u Gods werk doet.
Als mensen opgevoed worden om gehoorzaam en blindelings te volgen,
zijn ze rijp om deze uit te breiden naar anderen die autoriteit claimen.
Check.
Vervolgens is het van cruciaal belang dat we
een uniek, sociologisch kenmerk van de mens erkennen.
Iets wat we 'kudde psychologie' zullen noemen.
Dit is de neiging voor ons mensen om ons, in het geval van een massale oproep,
vaak te gedragen in uiterst gedachteloze en manipuleerbare manieren.
In de woorden van Charles McKay, beroemd auteur van
'Extraordinary Popular Delusions' en 'The Madness of Crowds':
"De mens, zo wordt gezegd, denkt in kuddes;
het zal blijken dat ze gek worden in kuddes,
terwijl ze hun zintuigen langzaam en één voor één herpakken."
Echter is dit niet alleen van toepassing bij bijvoorbeeld voetbalrellen.
Zulk gedrag kan simpel opgewekt worden via gezamenlijke culturele evenementen.
Herinner je je 11 September? Spreek over *** waanzin!
Deze gebeurtenis wekte onmiddellijk een massale waanzin met angst en wraak,
en het duurde voor de Amerikaanse- en andere regeringen niet lang
voordat deze waanzin werd benut om steun te krijgen
voor draconische wetten en illegale invasies.
Echter is deze psychologische kudde-neiging niet alleen zeer nuttig
voor het verspreiden en begeleiden van waargenomen belangrijke kwesties,
het is ook cruciaal bij het vastleggen van strakke grenzen van het debat,
die ervoor zorgt dat degenen die zich vragen stellen buiten dit kader,
uitgestoten en verworpen worden door de kudde zelf.
Weet je, als iemand praat over
een rechtvaardigere verdeling van de inkomsten in de samenleving:
Alle groei die in ons land de afgelopen tien jaar heeft plaatsgevonden,
is gegaan naar de bovenste 1, 2%: "*** communisten!"
Als iemand nadenkt over de voor de hand liggende machtsmanipulatie en corruptie:
"Verdomme! Ik ben deze samenzwering theoretici en hun leugens zo beu!"
"De Federal Reserve spant niet samen uit eigenbelang!"
En hemel verhoede dat we van die wereldverbeteraars krijgen
die moderne wetenschappelijke kennis willen toepassen
en de maatschappij ermee willen verbeteren: "Yeah right!"
Voedsel, kleren en iedereen op aarde van een huis voorzien met technologie?
"Utopische ezels!"
Onthoud, waarschijnlijk de beste manier om de menselijke gedachte te controleren,
is het vestigen van een diepe angst voor sociale afwijzing,
en deze angst te koppelen aan taboeonderwerpen van die cultuur.
Dus met deze fundamenten in stelling,
hebben we nu te maken met het vervelende probleem
dat het publiek misschien net verstandig genoeg wordt,
en eraan werkt om een persoon in een politiek machtige positie te krijgen,
dat ons zal leiden tot problemen.
Daarom zijn enkele specifiekere structurele zekerheden nodig.
Het komt er op neer we er voor moeten zorgen dat die ongewenste kandidaten
zelfs niet de buurt van de grote kanalen voor het brede publiek kunnen komen;
en als ze dat toch doen, behandelen we ze als freaks.
Suggereert u dat heroïne en prostitutie een uitoefening zijn van vrijheid?
Weet je wat je insinueert?
"Dat als we morgen heroïne legaliseren, iedereen het gaat gebruiken."
Hoeveel mensen hier zouden heroïne gebruiken als het legaal was?
Hoe doen we dat? Met geld,
en ons zakelijk kiesdistrict heeft er veel van.
We moeten er enkel voor zorgen dat het gebruik van dit geld
voor politieke invloed onverstoord blijft.
In 1976 besloot het Amerikaanse Hooggerechtshof om toe te staan dat
een kandidaat onbeperkt persoonlijk geld mocht gebruiken voor zijn campagne.
Het uitgeven van geld gelijkgesteld aan het recht van vrije meningsuiting,
Wat dit feitelijk betekent is
de opheffing van alle regels om iedereen zich eerlijk te kunnen laten uiten,
en daarom heeft degene met het meeste geld de meeste hulpbronnen,
en daardoor dit effect. Perfect.
Maar laten we het toch wat zekerder stellen.
Laten we er ook voor zorgen dat onze bedrijven,
het wettelijke recht krijgen om onze kleine marionetten ongelimiteerd te promoten.
Gelukkig werd in 2010 nogmaals door het Amerikaanse Hooggerechtshof
bevestigd dat de regering geen beperkingen kan uitoefenen
op politieke uitgaven van een onderneming tijdens de verkiezingen,
omdat ook zij zijn beschermd door het eerste amendement.
Dus nu kunnen we ziekelijk veel advertentieruimte kopen om wie dan ook
te promoten en de oppositie simpelweg doen verdrinken in de media.
... en dubbel check.
Met deze brede maatregelen van kracht,
is het nog steeds belangrijk om de fundamentele ontplooiing
van het verkiezingsproces te controleren, van begin tot einde.
De beste manier om dit te doen, is door het creëren van een valse dualiteit:
de illusie van concurrentie tussen de partijen.
We hebben een twee-partijen systeem nodig, die voortdurend discussiëren,
maar nog steeds de fundamentele elitaire beleidslijnen ondersteunen
die we nodig hebben om ons voordeel te behouden.
Het mooie van deze dominante twee-partijen farce
is dat je het publiek niet alleen de noodzakelijke illusie van een keuze geeft,
maar belangrijker, de opkomende derde partijen onderdrukt.
Zoals we weten zorgen deze vervelende zelf-gerechtvaardigde derde partijen,
al vanaf dag één voor problemen.
De burgerrechten, kiesrecht voor vrouwen, uitgebreide rechten
voor arbeiders, wetten tegen kinderarbeid en andere agitaties voor de industrie,
allen kwamen ze historisch gezien uit deze opkomende derde partijen.
Niet van de dominante, gevestigde groep; wij.
Dus moeten we hier waakzaam zijn.
We moeten het publiek dermate laten wennen aan deze twee-partijen dictatuur,
dat ze het zelfs niet erg vinden als de twee partijen de directe controle krijgen
over het grootste deel van het verkiezingsproces zelf.
Ze moeten de macht hebben om de regels van de kieskringen te organiseren,
de voorverkiezingen, de partijvergaderingen en de debatten,
en natuurlijk zullen wij, de heersende klasse, hun acties steunen
door middel van lobbyen, campagnebijdragen,
precies wat de vrije markt beloofd: de vrijheid om alles te manipuleren.
Ontmoet onze vrienden: de Commissie voor Presidentiële Debatten (CPD).
In 1988 hebben de Democratische en Republikeinse Partijen,
of de 'Demo-publikeinen', zoals ik ze graag noem,
de Commissie voor de presidentiële debatten opgericht.
Vermomd als een niet-partijgebonden instelling, nam de CPD met succes controle
over het meest invloedrijke verkiezingsevenement; de debatten.
De CPD is een private onderneming, voorgezeten door de voormalige leiders
van de Republikeinse en Democratische Partij. Met geheime contracten besluiten ze
wie deel gaat nemen aan de debatten en waarover er gesproken zal worden.
Die vervelende derde partijen, tezamen met hun controversiële ideeën,
kunnen alleen meedoen als de 'Demo-publikeinen' dat beslissen.
Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als die vervelende sociale groeperingen,
werkelijk de mogelijkheid hadden om in te gaan tegen de afgezaagde,
kortzichtige onderwerpen die typerend zijn voor onze vooropgezette debatten?
Maar voor de verpleegster, de leraar, de politieagent die
aan het eind van elke maand een kleine financiële crisis moeten doorstaan:
Zij moeten extra schuld aannemen enkel om hun hypotheek te kunnen betalen.
Wij hebben niet genoeg aandacht geschonken aan hun.
Als je kijkt naar ons fiscaal beleid, is dit een klassiek voorbeeld.
Sorry u te moeten onderbreken meneer de president, ik ben het volledig met u eens.
Maar denkt u niet dat het belastingbeleid
en andere punten over wat de gemiddelde Amerikaan pijn doet,
eigenlijk vrij goedaardig is, in vergelijking met
het fundament van ons economisch systeem?
Geld maken uit schuld en rente in rekening brengen voor iets wat niet bestaat,
wat betekent dat er altijd meer uitstaande schuld is dan er geld is om het te betalen.
Natuurlijk leidt dit naar nog meer schuld om het te dekken,
en uiteindelijk zijn mislukking en faillissement onvermijdelijk.
Niet voor de hoge klasse, maar voor de lagere middenklasse.
Waarom? Omdat de lagere klasse degenen zijn die de leningen aangaan
voor hun huis en hun auto, terwijl de hogere klasse de rente-inkomsten krijgen.
In plaats van rente te betalen, verdienen ze aan
hun deposito's en investeringen.
Natuurlijk garandeert dit een gigantische, groeiende kloof tussen de klassen.
Is dit niet iets om in overweging te nemen?
Nee?
Als laatste punt over de CPD:
Onze bedrijven kunnen nu direct aan de partijen schenken,
hiermee leggen we ze onze financiële invloed op, en dus de agenda, en meer,
en maken nog een ommetje rond die vervelende juridische wetgeving,
om directe contributies van bedrijven aan politieke campagnes te blokkeren.
Een prachtig ommetje.
Echter is niets perfect en je kunt niet voorzichtig genoeg zijn.
Soms zijn goede ouderwetse, beproefde tactieken nodig.
Niets is zo ouderwets als goede ouderwetse verkiezingsfraude.
Dus laten we samen met onze bedrijfsvrienden stemmachines maken,
met werkelijk verschrikkelijke integriteit,
en deze op zoveel mogelijk belangrijke plaatsen neerzetten.
Ja...slordig. Het is inmiddels algemeen bekend dat deze machines,
voor ongeveer $10 aan benodigdheden, gehackt kunnen worden op afstand,
met de kennis van een eerstejaars middelbaar wetenschappelijke opleiding.
Maar aangezien de meeste Amerikanen volledig zijn afgeleid door hun schulden,
verlaging van de levensstandaard en een voortdurend banenverlies,
valt de liberale media in dovemansoren.
Dus laten we even samenvatten.
Vrij denkende mensen hebben de neiging tot het erkennen
van de behoefte aan voortdurende aanpassing en verandering.
Dus moeten we zorgen dat het onderwijs de bestaande traditie ondersteunt,
door louter uit het hoofd te leren en niet kritisch en logisch na te denken.
Vervolgens stellen we duidelijke grenzen van debat in de cultuur
en zorgen we ervoor dat degenen die verder gaan dan geoorloofd,
door eindeloze spot en vernedering worden uitgeschakeld.
Daarna moeten we de kudde psychologie benutten,
en deze begeleiden via onze media, door ze ofwel met de kwesties
te identificeren die wij op de voorgrond willen, of door ze compleet af te leiden.
Wat betreft het op grote schaal beïnvloeden,
moeten we de vrijheid hebben om te doen wat wij willen,
en met onze enorme zakelijke rijkdommen zowel
de publieke opinie als de kandidaten zelf beïnvloeden.
Onze juridische status zorgt nu voor onze vrijheid van meningsuiting,
en vandaar het ongelimiteerd besteden.
Vervolgens creëren we de publieke illusie van competitie en keuze
en verwerven zo veel mogelijk controle over het verkiezingsproces.
Onze Demo-publikeinse pionnen, met onze eindeloze sponsoring en lobby,
gaan hier goed mee om, inclusief de beperkingen van het openbare debat,
en het negeren van alle bemoeienis van derde partijen.
En als dat niet genoeg is veranderen we gewoon het stemmen tellen zelf,
door te sjoemelen met de stemmen in de meest invloedrijke electorale staten.
En zo gaat het dus!
Sinds het begin van de beschaving,
hebben de machthebbers met succes de belangen van de meerderheid beperkt,
door het reguleren van hun waarden, het controleren van grondstoffen via geld,
en door de processen in handen te hebben om ze aan te vechten.
Is het een samenzwering? Spreken machtige mannen af op duistere plekken,
waar ze strategieën plannen om hun macht te behouden?
Eigenlijk niet. Niet zo veel als je zou denken.
Het hilarische over dit alles, is dat een dergelijk proces
van manipulatie eigenlijk zelfversterkend is,
en stap voor stap gerechtvaardigd kan worden,
met fundamenteel eigenbelang dat hen de hele weg begeleidt.
De echte corruptie vindt niet plaats in achterkamertjes, of in de haven;
de echte macht bevindt zich in hoe jullie, het publiek,
eigenlijk de onderliggende systemen die jullie onderdrukken
in stand houden, toelaten en ondersteunen.
Ter conclusie: velen die kijken naar de inhoud van deze serie,
zullen de Amerikaanse democratie waarschijnlijk interpreteren als een klucht,
of eerder de klucht van de mondiale democratie; feitelijk als een systeem
met behoefte aan betere regelgeving.
De 'ACLU', 'Democracy Now!', 'Michael Moore', 'Occupy Wall Street', Annie Leonard
en andere intelligente en uitgesproken activisme groeperingen en figuren,
zoeken naar wat zij 'verandering' noemen.
Ze opereren eigenlijk allemaal binnen dezelfde veronderstelling:
"Als we de monetaire-en bedrijfsmacht beter zouden kunnen reguleren,
zouden we de wereld kunnen repareren."
Nee.
Het spijt me te zeggen dat zolang het sociale uitgangspunt zelf,
en dus de fundamentele psychologische drijfkrachten van onze economie, zoals
gebrek aan evenwicht, schaarste, eigenbelang, uitbuiting en concurrentie.
Totdat het systeem overgaat tot het belonen van zaken als
het versterken van samenwerking, menselijk en ecologisch evenwicht,
efficiëntie en duurzaamheid, zal er niets daadwerkelijk veranderen.
In een samenleving waar alles gaat om jouw voordeel ten opzichte van anderen,
is wat we corruptie noemen eigenlijk helemaal geen corruptie.
Het is gewoon 'business as usual'.
Serieus, wat hadden jullie verwacht?
In een economie waar alles te koop is door de inherente ethiek,
waarin we onmogelijk op een intelligente manier kunnen samenwerken
ten voordele van iedereen, zou geen enkele mate van corruptie
iemand moeten verrassen.
Kortom, de aanname dat we deze economische filosofie zullen handhaven,
maar te zeggen dat bepaalde onderdelen van de samenleving
ontoegankelijk voor monetaire manipulatie en winst moeten worden,
is volledig naïef en absurd.
Maar je hoeft me niet te geloven. Leun gewoon achterover en bekijk de getijden
terwijl we van de ene corrupte en schadelijke praktijk naar de andere gaan.
Natuurlijk zullen we langzaam er een paar kwesties mee oplossen,
maar zolang het hele systeem niet in de kern wordt aangepakt,
is het merendeel helaas allemaal een verspilling van tijd
en zal er zeer weinig verbetering van komen.
Tot we tot dat niveau opgroeien, leun achterover, ontspan, geniet van de show
en tot de volgende keer. Ik ben Peter Joseph
een tussenpersoon en slachtoffer van een cultuur in verval.
Weet dat er geen Demo-publikeinen gewond raakten
of werden misbruikt tijdens de opnames van deze show.
(Echter, het lijkt erop dat hun uitsterven dreigender wordt)
Deze uitzending werd mogelijk gemaakt door royale subsidies van 'George Soros',
'The Rockefeller Foundation', 'The Theosophic Society', de 'Bilderberg Group',
Het ministerie voor Buitenlandse Zaken, de Nieuwe Wereld Orde, 'Alex Jones'
en de satanische dood cultus, bekend als "The Zeitgeist Movement".