Tip:
Highlight text to annotate it
X
Adams: Hallo, YouTube.
Mijn naam is Maxine Kwok-Adams,
eerste violist bij het London Symphony Orchestra.
Dit is de masterclass
voor viool voor het YouTube Symfonie Orkest.
Als je auditie wilt gaan doen voor een orkest,
in de verre toekomst of heel binnenkort,
kun je er 99,9 procent zeker van zijn
dat je wordt gevraagd om het eerste deel van een
Mozart-concert te spelen.
Dat is overal in de wereld een vaste waarde,
dus ik hoop dat de tips die ik hier geef, je zullen helpen.
Ik heb voor A majeur gekozen
omdat ik vind dat het eerste deel
wat lastiger is dan de G majeur en D majeur,
waar je praktisch meteen kunt inspringen.
De A is, laten we zeggen, wat zenuwslopender,
en ja, ook voor ons erg spannend,
dus je weet dat je je daar niet voor hoeft te schamen,
maar ik hoop dat ik je wat kan geruststellen.
Nu, bij de allereerste maten,
heeft het orkest
of de begeleiding net gespeeld.
[Vijfde concert van Mozart]
En dan het sologedeelte,
Je moet twee noten uit het luchtledige plukken
zodat het prachtig klinkt,
en het geluid moet helder zijn als een klok.
In een zenuwslopende situatie als een auditie is dit niet eenvoudig,
maar het belangrijkste dat je moet onthouden
is dat op de derde kwartnoot
de begeleiding gaat meespelen,
en een duidelijk idee moet hebben van het tempo.
Een voor de hand liggende valkuil die ik vaak heb gehoord
tijdens audities is dat de violist
vast komt te zitten
in deze eerste twee kwartnoten
en deze veel te lang aanhoudt,
en dat is niet echt wat Mozart schreef,
dus je moet juist op een vloeiende manier adagio spelen.
Het hoeft niet extreem langzaam te zijn,
en ik denk dat het juist eenvoudiger te spelen is
als je niet probeert extreem langzaam te spelen.
Doe het een beetje zoals dit, hoewel je op stylistisch gebied
waarschijnlijk je eigen ideeën wilt gebruiken.
[Vijfde concert van Mozart]
Dat was het moeilijkste stuk.
Dus zorg ervoor dat je je begeleiding
een hele goede opmaat geeft,
want hoewel je misschien tijdens een auditie
met een beetje geluk je eigen begeleiding mag meenemen,
is het lang niet gegarandeerd dat je die mogelijkheid krijgt.
Het kan ook heel goed dat je tijdens de auditie
voor het eerst met een bepaalde persoon samenspeelt.
Dan moet je hem dus een sterke opmaat geven naar maat 46.
En onthoud: houd de trillers in de maat.
Probeer niet te veel streken te gebruiken.
Dat werkt eenvoudig niet,
en leidt ertoe dat je het tempo ophoudt.
Ik hoop dat ik dat voor je kan demonstreren.
[Vijfde concert van Mozart]
Nu wil ik het met je hebben
over een passage die later in het deel langskomt.
Dit is het contrasterende deel.
Tijdens een auditie hoef je mogelijk
alleen maar het eerste deel van een Mozart-concert te spelen,
en daarbinnen moeten mensen het hele bereik van je spel kunnen horen.
Dit is je kans om
je romantische kant te laten horen,
maar wel binnen redelijke grenzen.
want het blijft natuurlijk wel Mozart.
Maar je kunt hier duidelijk meer espressivo spelen,
en verschillende kleuren in je spel gebruiken.
Afhankelijk van welke editie je van deze muziek hebt,
heb je waarschijnlijk maat 135 gehad
als forte, en vervolgens de volgende passage als een echo.
Persoonlijk doe ik dat liever omgekeerd,
omdat ik denk dat het mooier is
om mee te gaan in het orkest vóór de herhaling
met een forte-akkoord,
omdat er niets erger is
dan dat gedeelte piano te moeten tokkelen,
maar dat is natuurlijk jouw keuze,
en je kunt daar zelf over beslissen.
Het begin van de symfonie
is een forte pizzicato.
Ik ben van mening dat pizzicato
maar zelden op de juiste manier wordt onderwezen,
en vaak echt heel lelijk klinkt,
als er vingernagels in de weg zitten.
Mijn benadering van het pizzicato in dit stuk
is naar de rand van de toets te gaan
en omlaag te strijken in de richting van de linkerhand.
Als je de andere kant op werkt,
kom je meestal met een nagel vast te zitten, of zoiets.
Op deze manier krijg je een sterk, krachtig geluid, dat rond is.
Het hoeft geen enorm geluid te zijn,
want het wordt door veel mensen
tegelijk in het orkest gespeeld,
dus houd daar rekening mee.
De openingsfrase moet volgens mij
doorlopen naar de negende maat,
in plaats van, zoals veel mensen zullen denken,
eindigen in de vierde maat.
Ik denk dus dat het ongeveer zo moet klinken.
[Vierde symfonie van Mendelssohn]
Dit is een passage voor de eerste violen,
een prachtig stuk,
maar best moeilijk,
omdat het zo priegelig is.
Een beetje als het breien van een trui of zoiets.
Het belangrijkste is dat je probeert het geheel heel soepel te houden,
en ook om het heel simpel te houden.
De eerste positie werkt prima voor een groot deel van dit stuk,
en de tweede positie, eigenlijk ook.
Ik weet dat we niet graag in de eerste positie spelen,
maar het helpt echt bij grote delen van dit stuk.
En houd ook je vibrato heel minimaal.
Sommige dirigenten vragen je dit zonder vibrato te spelen,
wat behoorlijk extreem is, maar het komt voor.
Ik denk dat het in ieder geval helpt
om te proberen deze passage niet te romantisch te spelen.
[Negende symfonie van Beethoven]
Hopelijk vond je dit allemaal nuttig.
Ik vond het erg leuk om hier te zijn en je hiermee te helpen,
dus, van mij, hartelijk dank,
en ik hoop dat ik je binnenkort weer zie.
Tot ziens.