Tip:
Highlight text to annotate it
X
De bakermat van Preseli is een erg spirituele plaats
niet alleen vanwege de ruige en magische schoonheid
noch
vanwege haar unieke geologische formatie
met haar prachtige micro-kosmische representatie van het universum
maar vooral
vanwege de uitzonderlijke kennis van de aloude Britten
die doordrongen is
in het complexe landschap
en die kennis
wordt nu herontdekt
als het Preseli bewustzijn.
Wanneer je jouw huis bouwt
en je de stenen kiest
dan neem je niet degenen die gemaakt zijn uit
politiek
Wanneer je de sterren kust
in de hemel
wanneer je jouw huis bouwt, dan zal het
gemaakt worden met liefde.
In zijn boek
The New View Over Atlantis
laat John Michelle zien dat de dimensies van Stonehenge precies
de dimensies van de Aarde reflecteren
hieruit blijkt
dat de bouwers van Stonehenge niet alleen wisten dat de Aarde bolvormig was
vijfduizend jaar voordat Columbus ditzelfde inzicht had
maar ze hadden het daadwerkelijk gemeten met een ongelovelijke precisie
die nu slechts geëvenaard kan worden met de meest geavanceerde
satelliet-laser meet-technieken!
Hoe hebben ze dit ooit kunnen doen vraag je je wellicht af.
Hadden ze astrale krachten waarmee ze zichzelf het universum
in projecteerden
of misschien hadden ze hulp van de kleine groene mannetjes.
Een wat aannemelijker antwoord op deze vraag
wordt gegeven op pagina 82 van een ander boek
"The Tome of Seus"
"Door de hemel te bestuderen vanaf de grond,
leerden zij de grond te zien vanuit de hemel."
Dit is een fundamentele observatie
die grotendeels genegeerd werd in het plaatje van de klassieke archeologie.
Archeologen neigen zich te foccussen op het abrupte ontstaan
van de grote monumenten zoals Stonehenge en de Pyramiden
waardoor ze de conclusie trekken
dat de benodigde kennis voor het bouwen van deze fabelachtige structuren
net zo plotseling was verworven als dat de monumenten zelf gebouwd waren.
Echter, analyse van kleinere maar veel eerdere monumenten
laat zien dat de ouden de hemel al duizenden jaren voordat het werk
aan Stonehenge en de pyramiden begon observeerden en in kaart brachten,
wat duidt op en veel logischer conclusie.
Dit belangrijke element van het verhaal
werd veelal genegeerd door de experts in Egypte
en wordt ook hedentendage nog compleet over het hoofd gezien in Groot Britannië.
Daarom is het dat, met uitzondering van de onderzoeken van een weinig bekende amateur
E.T. Lewis
uit Crymych
die bewijs zag in de Preseli heuvels over het in kaart brengen van de sterren,
wat zeer waarschijnlijk de klassieke monumenten vele duizenden jaren voorgaat.
Eveneens,
is de technologie om grote stenen te verplaatsen en op te zetten al eerder ontwikkeld
door diezelfde mensen
en ondanks de catastrofale vernietiging van de Preseli monumenten
gedurende de afgelopen driehonderd jaar
zijn er
nog steeds bewijzen
in de stenen van West Wales.
Precies hoe lang
de oude Kelten,
bouwers van Stonehenge, de precieze vorm en dimensies van de Aarde al kenden
kunnen we niet zeggen
maar hun wetenschap en technologie waren duidelijk ontwikkeld gedurende een
langere periode
dan de reguliere theorie
op dit moment vertelt.
Het is nu geopenbaard dat,
in de Preseli heuvels,
deze evolutie
was geïnspireerd door een holistische filosofie
die uiteindelijk leidde tot de technologie die,
eens gezegend met de nodige mankracht,
projecten als Stonehenge
en de Pyramiden mogelijk maakten.
Het is deze filosofie, geboren in de Preseli Heuvels en vrijwel zeker
ontwikkeld in de 'Reflection Wells' die uitstijgen boven de zogenoemde mindere monumenten
van Carn Bica en Foel Drygarn,
die nu
opduiken als een opwindende basis
voor het voortbestaan
van leven
op Planeet Aarde
en die filosofie wordt benoemd als
het Preseli Bewustzijn
ter ere
van haar oorsprong.
"De Kelten waren niet alleen spirituele voorouders
van de huidige verlichte holistische denkers,
maar ze hadden een intuïtief begrip verworven over de plaats van de mensheid
in de Kosmos
die zelfs overeenkomt met de meest ontwikkelde wiskundige natuurkunde van nu."
Dit zijn de woorden van Eric Franklin,
filosoof van de moderne tijd,
en het bewijs achter die gedurfde en oprecte stelling zijn nu te zien
in de layouts van Stonehenge
en de Preseli Driehoek die er aan vooraf gegaan is.
Dus laten we nu eens kijken naar de kern van die opmerkelijke
heilige geometrie.
Het verhaal, voor ons wel te verstaan,
begint bij Stonehenge
met de vier ijkstenen.
In 1720,
heeft William Stukeley een aantal astronomische uitlijningen geïdentificeerd in Stonehenge
waarmee hij aanzette tot een blijvende verschuiving in de publieke visie over de mensen die het gebouwd
hebben.
In 1965
deed Dr. Gerald Hawkins verder onderzoek naar de speciale betekenis van de Stonehenge
ijkstenen rechthoek,
door het onthullen
van de geometrische relatie
tussen de maximale zomer maansopgang
en de midwinter zonsondergang
en vice versa.
Hij merkte ook op
dat deze rechthoekige verbinding,
en andere uitlijningen die hij had ontdekt
alleen werkzaam waren op de specifieke breedtegraad
waarop Stonehenge lag.
Toen, in 1972,
de astronoom C.A. Newham
bovendien onthulde dat de vier ijkstenen van Stonehenge
dienden om een
rechthoekige uitlijning te creëren
die de maansopgang uitzette
en de maansondergang
tijdens de grote maanstilstand,
een gebeurtenis
die slechts
iedere 18,6 jaar voorkomt.
Hawkin's observatie
van de speciale breedtegraad van Stonehenge
werd daardoor belangrijker,
doordat het aanzienlijk branstof leverde voor het argument
dat de plaats geselecteerd was vanwege de voordelen als een observatorium
meer dan gekozen te zijn
omdat de stenen daar toevalligerwijze waren achtergelaten door een gletsjer.
Het is wellicht toepasselijk nu te benoemen
dat Newham
ook vaststelde
dat de waarneming tussen de 'Parkeerplaats' paalkuilen
en de ijkstenen
afgestemd zijn op zonne- en maanstanden
met een extreme nauwkeurigheid
mogelijk gemaakt
door hun aanzienlijke afstand van het centrale monument.
Omdat sommige van deze paalkuilen
sindsdien middels koolstofdatering van 9.000 jaar voor Christus blijken te zijn,
is het nu duidelijk
dat de Oude Kelten kennis hadden van de geografische voordelen
om deze specifieke plaats te gebruiken voor hun astronomische waarnemingen,
minstens elf duizend jaar geleden.
Wederom
laat dit zien dat de fascinatie van de oude Kelten
voor de numerologie, het universum
verder terugreikt
in de pre historie
dan men zich in het algemeen realiseert,
maar nu weer terug
naar het verhaal wat we vertelden.
Het is zeker geen toeval
dat de proporties van de ijksteen rechthoek
precies corresponderen
met de primaire afmetingen van de driehoek, die door heden ten daagse astronomen gebruikt wordt
om de cycli van de maan te beschrijven
in wiskundige termen.
Net als de ijkstenen heeft deze maansdriehoek zijden
met de proporties
5
12, 13
om het echter intersessant te maken voor astronomen
moet dit in twee-en gedeeld worden
naar het 3:2 ratio punt
van de kortste zijde
waarbij een tweede schuine zijde gecreëerd wordt
met een lengte van 12,37
het precieze aantal keren dat de maan rond de Aarde cirkelt in één
Aarde Jaar.
Echter, het idee dat de oude Kelten op de hoogte waren van de astronomische maan driehoek
kon niet onderbouwd worden
omdat er geen steen was om deze binnenste driehoek te markeren
in Stonehenge.
In 1801,
na het openen van een oude grafheuvel in de buurt van Warminster,
nu bekend als Boles Barrow,
ontdekte een archeoloog genaamd William Cunnington
een grote Bluestone.
De erkende Stonehenge expert, Aubrey Burl
beredeneerde later dat de Bluestone daarheen getransporteerd was door verschuivende gletsjers,
daarmee de eerdere plaatselijke speculatie wegnemend dat
de steen een bepaalde connectie had met Stonehenge
Maar die was er!
Boles Barrow
ligt circa 18 kilometer
ten west noordwesten van Stonehenge
en ligt precis op de leylijn die Stonehenge verbind
met het eiland Caldey
in West Wales.
En de hoek die deze leylijn vormt met
de laterale lijn die door Stonehenge loopt
is precies gelijk aan de hoek
die de 12,37 schuine zijde creëert,
daarmee afdoend bewijzend
dat de oude Kelten
deze belangrijke hoek wel degelijk in hun ontwerp
verwerkt hebben.
Helaas,
maar misschien niet verrassend,
heeft E.T. Lewis verwezen naar precies deze steen
als belangrijk voor het grotere plaatje
in zijn boek
uit 1967,
maar zijn advies werd compleet genegeerd.
Dus nu kunnen we zien
dat de bouwers van Stonehenge
bezig waren met het combineren van de bewegingen van de maan met
die van de zon
binnen een wiskundig model
uitgedrukt en verwerkt
middels hun heilige
geometrie van het landschap.
Maar keken deze mensen verder dan de sterren
in een zoektocht
naar de aard
en oorsprong
van het universum zelf?
De
muziek
speelt