Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 6
De middag was perfect. Een diepere stilte bezat de lucht, en
de glitter van de Amerikaanse herfst werd getemperd door een waas die de diffuse
helderheid zonder mat het.
In de bosrijke holten van het park was er al een zwak kou, maar als de grond
stegen de lucht werd lichter en de oplopende lange hellingen voorbij de hoge weg, Lily
en haar metgezel bereikte een zone van slepende zomer.
Het pad wond over een weide met verspreid staande bomen, dan is ondergedompeld in een rijstrook
bepluimde met asters en purpling sprays van braam, waaruit, door het licht trillen
van ash-bladeren, het land uitgerold zelf in pastorale afstanden.
Hoger, de laan toonde verdikking plukjes van varens en van de sluipende glossy groen
van de schaduwrijke hellingen, bomen begonnen te overhang, en de schaduw verdiept tot de geblokte
schemer van een beuken-bos.
De stammen van de bomen stonden wijd uit elkaar, met slechts een lichte bevedering van de
ondergroei, het pad wond aan de rand van het bos, nu en dan uitzicht op een
zonovergoten weiland of op een boomgaard bezaaide met fruit.
Lily had geen echte intimiteit met de natuur, maar ze had een passie voor de juiste en
zou kunnen worden scherp gevoelig voor een scène die was het aanbrengen achtergrond van haar eigen
sensaties.
Het landschap uitgespreide onder haar leek een uitbreiding van haar huidige stemming, en ze
vond iets van zichzelf in zijn kalmte, zijn breedte, het lange vrije bereikt.
Op de hellingen dichter bij de suiker-esdoorns wankelde, zoals brandstapels van licht, lager was
een Massing van grijs boomgaarden, en hier en daar de aanhoudende groen van een eiken-bos.
Twee of drie rode boerderijen dommelde onder de appelbomen, en de witte houten torenspits
van een dorpskerk toonde verder dan de schouder van de heuvel, terwijl ver beneden, in een
waas van stof, de high-weg liep tussen de velden.
"Laten we hier zitten," Selden voorgesteld, omdat zij tot een open rand van de rots boven
die de beuken sterk gestegen tussen bemoste keien.
Lily liet zich op de rots, gloeiend met haar lange klim.
Ze rustig zat, haar lippen gescheiden door de stress van de klim, haar ogen dwalen
rustig over het gebroken bereik van het landschap.
Selden strekte zich op het gras aan haar voeten, kantelen zijn hoed tegen het niveau van
Zon-stralen, en vouwde zijn handen achter zijn hoofd, die rustte tegen de zijkant van de
rock.
Hij had geen zin om haar te praten te maken, haar snelle ademhaling stilte leek een deel van de
algemene stilte en harmonie van de dingen.
In zijn eigen geest was er slechts een lui gevoel van genot, veiling van de scherpe randen van
sensatie als de September nevel gesluierde de scène aan hun voeten.
Maar Lily, was maar haar houding was zo kalm als zijn, kloppend innerlijk met een haast
van gedachten.
Er waren in haar op het moment dat twee wezens, een tekening diep adem van de vrijheid en
opwinding, de andere happend naar lucht in een kleine zwarte gevangenis-huis van angsten.
Maar gaandeweg de gevangene schrikt groeide zwakker, of de andere betaalde minder aandacht aan
hen: de horizon uitgebreid, de lucht sterker, en de vrije geest sidderde voor
vlucht.
Ze kon niet zelf hebben verklaard de zin van drijfvermogen die leek op te tillen en
swing haar boven de zon-overgoten wereld aan haar voeten.
Was het liefde, vroeg ze zich af, of slechts een toevallige combinatie van gelukkige gedachten
en sensaties?
Hoeveel van het gevolg was om de betovering van de perfecte 's middags, de geur van de
fading bossen, de gedachte aan de dulness had ze gevlucht?
Lily had geen duidelijke ervaring door om de kwaliteit van haar gevoelens te testen.
Ze had een paar keer verliefd geweest op fortuin of carrière, maar slechts een keer met een
man.
Dat was jaren geleden, toen ze voor het eerst kwam, en was geslagen met een romantische
passie voor een jonge man genaamd Herbert Melson, die had blauwe ogen en een beetje golf
in zijn haar.
De heer Melson, die bezeten was van geen andere verhandelbare effecten, had spoedde zich naar
dienst deze in het vastleggen van de oudste juffrouw Van Osburgh: sindsdien is hij gegroeid was stout
en piepende ademhaling, en werd gegeven aan het vertellen van anekdotes over zijn kinderen.
Als Lily herinnerde dit vroege emotie was het niet te vergelijken met hetgeen nu
bezat haar, het enige punt van vergelijking is het gevoel van lichtheid, van
emancipatie, die herinnerde ze zich voelen,
in de maalstroom van een wals of de beslotenheid van een serre, tijdens de korte loop van
haar jeugdige romantiek.
Ze had niet meer bekend is tot op heden dat de lichtheid, dat de gloed van de vrijheid, maar nu is het
was iets meer dan een blinde betasten van het bloed.
De bijzondere charme van haar gevoel voor Selden was dat ze het wel te verstaan, ze
zou legde haar vinger op elke schakel van de keten die tekende ze samen.
Hoewel zijn populariteit was van de rustige soort, voelde in plaats van actief tot uitdrukking
onder zijn vrienden, had ze nog nooit vergist zijn onopvallendheid voor onduidelijkheid.
Zijn reputatie teelt werd over het algemeen beschouwd als een lichte belemmering voor de eenvoudige
geslachtsgemeenschap, maar Lily, die zichzelf trots op haar ruimdenkend erkenning van
literatuur, en altijd gedragen een Omar
Khayam in haar reistas, werd aangetrokken door deze eigenschap, die ze voelde zich zou
hebben gehad zijn onderscheid in een oudere samenleving.
Het was bovendien een van zijn giften aan zijn deel kijken, tot een hoogte die zijn opgeheven hebben
hoofd boven de menigte, en de scherp gemodelleerd donkere kenmerken die, in een land van
amorfe vormen, gaf hem de lucht van
die behoren tot een meer gespecialiseerde race, van het dragen van de indruk van een geconcentreerde
verleden.
Expansieve personen vond hem een beetje droog, en zeer jonge meisjes vond hem sarcastisch;
maar deze lucht van vriendelijke afstandelijkheid, zo ver verwijderd als mogelijk vanuit elke bewering van
persoonlijk voordeel, was de kwaliteit die Lily's belangstelling gewekt.
Alles over hem overeenkomen met de kieskeurig element in haar smaak, zelfs voor
de lichte ironie waarmee hij onderzocht wat leek haar het meest heilig.
Ze bewonderde hem het meest van allemaal, misschien, voor het kunnen als afzonderlijke een gevoel van over te brengen
superioriteit als de rijkste man die ze ooit had ontmoet.
Het was de onbewuste verlenging van deze gedachte, die leidde haar tot op dit moment te zeggen,
met een lach: "Ik heb gebroken twee afspraken voor u vandaag.
Hoeveel heb je kapot voor me? "
"Geen," zei Selden kalm. "Mijn enige engagement op Bellomont was met
je. 'Ze keek op hem neer, vaag glimlachen.
"Heb je echt komen om Bellomont om me te zien?"
"Natuurlijk heb ik gedaan." Haar blik verdiept meditatief.
"Waarom?" Mompelde ze, met een accent dat alle zweem van koketterie namen uit de
vraag. "Omdat je zo'n geweldig spektakel:
Ik heb altijd graag om te zien wat je doet. "
"Hoe weet je wat ik zou moeten doen als je niet hier?"
Selden glimlachte.
"Ik denk niet vlei me dat mijn komst is uw manier van handelen afgebogen door een haar na
breedte. "
"Dat is absurd - omdat, als je niet hier, kon ik natuurlijk niet nemen van een
lopen met je "" Nee,. maar uw het nemen van een wandeling met mij is alleen
een andere manier van gebruik te maken van uw materiaal.
Je bent een kunstenaar en ik toevallig het stukje van de kleur die je gebruikt vandaag.
Het is een deel van je slimheid om te kunnen produceren met voorbedachten rade effecten
ex tempore. "
Lily glimlachte ook: zijn woorden waren te acute niet om haar gevoel voor humor staking.
Het was waar dat ze bedoeld om het ongeval van zijn aanwezigheid gebruiken als onderdeel van een zeer
bepaald effect, of die, op zijn minst, was het geheim voorwendsel dat ze had gevonden voor het breken van
haar belofte om te lopen met de heer Gryce.
Ze was soms van beschuldigd te gretig - zelfs Judy Trenor had haar gewaarschuwd om
gaan langzaam.
Nou ja, zou ze niet al te gretig in dit geval, ze zou haar minnaar te geven een langere
smaak van suspense.
Waar de plicht en neiging elkaar sprong, was het niet in de natuur Lily's om ze te houden
scheide.
Ze had verontschuldigd zich van de wandeling over de exceptie van hoofdpijn: het afschuwelijke hoofdpijn
die, in de ochtend, had verhinderd haar wagen naar de kerk.
Haar verschijning op lunch gerechtvaardigd het excuus.
Ze keek loom, vol van een lijdende zoetheid, ze droeg een geur-fles in
haar hand.
De heer Gryce was nieuw voor zulke manifestaties, vroeg hij zich af in plaats nerveus of ze
delicaat, met verregaande angsten over de toekomst van zijn nageslacht.
Maar sympathie won de dag, en hij smeekte haar niet om zich bloot: hij altijd
verbond de buitenlucht met ideeën van de blootstelling.
Lily had ontvangen zijn medeleven met de lome dankbaarheid, drong er bij hem, omdat zij moet worden
zo slecht bedrijf, om de rest van de partij die, na de lunch, begonnen mee te doen
auto's op een bezoek aan het Van Osburghs op Peekskill.
De heer Gryce was geraakt door haar onbaatzuchtigheid, en, om te ontsnappen aan de
bedreigd leegte van de middag, had haar advies en vertrok treurig,
in een stof-kap en bril: als de motor-
auto stortte neer de laan glimlachte ze naar zijn gelijkenis met een verbijsterd kever.
Selden had haar manoeuvres met luie amusement.
Ze had geen antwoord op zijn suggestie dat ze de middag door te brengen
samen, maar als haar plan zelf ontvouwde voelde hij zich vrij zeker van worden opgenomen
in het.
Het huis was leeg toen hij eindelijk haar stap op de trap hoorde en liep uit
de biljart-ruimte om haar te vergezellen. Ze had een hoed op en wandel-jurk, en de
honden werden bounding aan haar voeten.
"Ik dacht, na al de lucht kunnen doen me goed," legde ze uit, en hij het erover eens dat zo
eenvoudig een remedie was het proberen waard.
De dagjesmensen zouden verdwenen zijn ten minste vier uur, Lily en Selden had de hele
's Middags voor hen, en het gevoel van vrije tijd en veiligheid gaf de laatste aanraking van
lichtheid aan haar geest.
Met zo veel tijd om te praten, en geen definitieve object dat moet worden geleid tot, kon ze proeven van de
zeldzame vreugden van mentale landloperij.
Ze voelde zich zo vrij van nevenmotieven dat ze nam zijn belast met een vleugje
wrok. "Ik weet het niet," zei ze, "waarom bent u
altijd beschuldigt me van opzet. "
"Ik dacht dat je bekend om het: je vertelde me dat de andere dag dat je moest een te volgen
bepaalde lijn - en als men zich een ding is het een verdienste om grondig te doen ".
"Als je bedoelt dat een meisje die niemand heeft om na te denken voor haar is verplicht om na te denken voor
zelf, ik ben best bereid om de toerekening te accepteren.
Maar je moet mij vinden een sombere soort mens als je denk dat ik nooit overgeven aan
een impuls. "
"Ah, maar ik denk niet dat dat: niet heb ik u verteld dat uw genialiteit ligt in
het omzetten van impulsen in de bedoelingen? "" Mijn genie? 'echode ze met een plotselinge opmerking
van vermoeidheid.
"Is er een laatste test van het genie, maar succes?
En ik zeker niet gelukt. "Selden duwde zijn hoed terug en nam een side-
blik op haar.
"Succes - wat is succes? Ik zal benieuwd naar uw hebben
definitie. "" Succes? '
Ze aarzelde.
"Waarom, om zo veel als men kan uit het leven halen, denk ik te krijgen.
Het is een relatieve kwaliteit, na alles. Is dat niet uw idee van? "
"Mijn idee ervan?
God verhoede! "Hij ging rechtop zitten met plotselinge energie, rust zijn
ellebogen op zijn knieën en uit op het zachte veld staren.
"Mijn idee van het succes," zei hij, "is de persoonlijke vrijheid."
"Vrijheid? De vrijheid van zorgen? "
"Van alles - van geld, van armoede, uit gemak en angst, van alle
materiaal ongevallen. Om een soort van republiek van de geest -
dat noem ik succes. "
Ze boog zich voorover met een responsieve flitser. "Ik weet - ik weet - dat het vreemd is, maar dat is
net wat ik voelde vandaag. "Hij haar ogen een ontmoeting met de latente zoetheid
van zijn.
"Is het gevoel zo zeldzaam met jou?" Zei hij. Ze bloosde een beetje onder zijn blik.
'Je denkt me verschrikkelijk smerige, niet waar? Maar misschien is het eerder dat ik nog nooit had
elke keuze.
Er was niemand, ik bedoel, mij te vertellen over de republiek van de geest. "
"Er is nooit - het is een land een moet vinden de weg naar jezelf."
"Maar ik zou nooit hebben gevonden mijn weg er als je niet had me verteld."
"Ach, er zijn wegwijzers - maar men moet weten hoe ze te lezen."
"Nou, ik heb gekend, ik heb gekend! 'Riep ze met een gloed van gretigheid.
"Als ik je zie, vind ik mezelf spelling uit een brief van het teken - en gisteren -
laatste avond bij het diner - zag ik plotseling een klein beetje in je republiek ".
Selden was nog steeds naar haar, maar met een veranderde oog.
Tot nu toe had hij gevonden, in haar aanwezigheid en haar te praten, de esthetische amusement, die een
reflecterende mens is geneigd om in ongeregelde omgang te zoeken met mooie vrouwen.
Zijn houding was een van de bewonderende toeschouwer, en hij zou zijn geweest
bijna spijt te sporen in haar emotionele zwakte die moet interfereren met de
vervulling van haar doelstellingen.
Maar nu is de hint van deze zwakte was geworden van de meest interessante ding over
haar.
Hij was gekomen op haar die ochtend in een moment van ontreddering, haar gezicht was bleek en
veranderd, en de vermindering van haar schoonheid had leende haar een schrijnende charme.
Dat is hoe ze eruit ziet als ze alleen! was zijn eerste gedachte, en het tweede
was te merken in haar de verandering die zijn komst geproduceerd.
Het was het gevaar-punt van hun omgang die hij niet kon de twijfel
spontaniteit van haar gading.
, Vanuit welke hoek hij gezien hun aanbreken intimiteit, kon hij niet zien als onderdeel van de
haar schema van leven, en om de onvoorziene element in een carrière zo
nauwkeurig gepland was zelfs stimulerend om
een man die had afgezworen sentimentele experimenten.
"Nou," zei hij, "deed het je meer wilt zien?
Gaat u een van ons? "
Hij had getrokken uit zijn sigaretten terwijl hij sprak, en ze bereikte haar hand in de richting van de
geval. "Oh, geef me toch een - ik heb niet gerookt
dag! "
"Waarom zo'n onnatuurlijk onthouding? Iedereen rookt op Bellomont. "
"Ja - maar het is niet over nagedacht om in een Jeune Fille A MARIER, en op de huidige
moment ben ik een Jeune Fille A MARIER. "
"Ah, dan ben ik *** dat we kunnen u niet laten in de republiek."
"Waarom niet? Is het een celibatair bestellen? '
"Niet in het minst, al ben ik verplicht om te zeggen er zijn niet veel getrouwde mensen in.
Maar je gaat trouwen wat een zeer rijk, en het is zo moeilijk voor rijke mensen om in zo
het koninkrijk der hemelen. "
"Dat is onrechtvaardig is, denk ik, omdat, zoals ik het begrijp, een van de voorwaarden van de
burgerschap niet te veel na te denken over geld, en de enige manier niet aan te denken
geld is om een groot deel van het. "
"Je kan net zo goed zeggen dat de enige manier om niet te denken aan de lucht is om genoeg te
ademen.
Dat is waar genoeg in een zin, maar je longen na te denken over de lucht, als u
zijn dat niet.
En zo is het met uw rijke mensen - ze mogen niet denken aan geld, maar ze zijn
ademen het al die tijd, neem ze in een ander element en zien hoe ze kronkelen en
snik! "
Lily zat staren afwezig door de blauwe ringen van haar sigaret-roken.
"Het lijkt me," zei ze eindelijk, "dat je een goede deal van uw tijd door te brengen in de
element dat je afkeuren. "
Selden ontving deze stuwkracht zonder ontsteltenis.
"Ja, maar ik heb geprobeerd te blijven amfibische: het is allemaal goed, zolang je
longen kan werken in een andere lucht.
De echte alchemie bestaat uit de mogelijkheid om terug te keren goud weer in iets anders;
en dat is het geheim dat de meeste van je vrienden hebben verloren. "
Lily mijmerde.
'Denk je niet,' antwoordde ze na een ogenblik, "dat de mensen die vinden schuld
met de samenleving zijn te geneigd om het te beschouwen als een einde en niet een middel, net als de mensen die
verachten geld spreken alsof het alleen gebruik maken van zouden worden bewaard in zakken en gloated over?
Is het niet eerlijker om te kijken naar hen beiden als kansen, die zowel kan worden gebruikt
dom of intelligent, afhankelijk van de capaciteit van de gebruiker? "
"Dat is zeker het gezond te bekijken, maar het rare ding over de maatschappij, is dat de
mensen die het beschouwen als een einde zijn degenen die in, en niet de kritiek op de
hek.
Het is gewoon de andere kant met de meeste shows - het publiek kan onder de illusie, maar
de acteurs weten dat het echte leven is aan de andere kant van het voetlicht.
De mensen die de samenleving nemen als een ontsnapping aan het werk zetten om zijn juiste gebruik;
maar wanneer het wordt het ding werkte voor verstoort alle relaties van het leven. "
Selden richtte zich op zijn elleboog.
"Goede hemel!" Ging hij verder, "Ik weet niet onderschatten de decoratieve kant van het leven.
Het lijkt mij het gevoel van pracht en praal heeft zich gerechtvaardigd door wat het heeft voortgebracht.
Het ergste is dat er zoveel menselijke natuur wordt gebruikt in het proces.
Als we al het ruwe materiaal van de kosmische effecten, zou men liever het vuur dat
tempert een zwaard dan de vis die kleurstoffen een purperen mantel.
En een samenleving als de onze afval zulke goede materiaal in de productie van de kleine patch van
paars!
Kijk naar een jongen als Ned Silverton - hij is echt te goed om te worden gebruikt te renoveren
iedereen de sociale haveloosheid.
Er is een jongen alleen maar op uit om het universum te ontdekken: is het niet jammer dat hij moet eindigen
door het vinden van het in mevrouw Fisher's salon? "
"Ned is een lieve jongen, en ik hoop dat hij zal zijn illusies blijven lang genoeg om wat schrijven
leuke gedichten over hen, maar denk je dat het is alleen in de maatschappij dat hij waarschijnlijk
kwijt? '
Selden antwoordde haar met een schouderophalend. "Waarom noemen we al onze gulle ideeën
illusies, en de gemiddelde degenen waarheden?
Is het niet een voldoende veroordeling van de samenleving te vinden jezelf te accepteren zoals
fraseologie?
Ik heb bijna verworven jargon op de leeftijd van Silverton, en ik weet hoe namen kunnen
veranderen van de kleur van de overtuigingen. 'Ze had hem nog nooit horen spreken, met een dergelijke
energie van de bevestiging.
Zijn gewone aanraking was die van de eclectische, licht die draait om en
vergelijkt, en ze was ontroerd door deze plotselinge blik in het laboratorium waar zijn
godsdiensten werden gevormd.
"Ah, je bent zo slecht als de andere sekten, 'riep ze uit," waarom denk je
contact op met uw republiek een republiek?
Het is een gesloten bedrijf, en creëer je willekeurige bezwaren in te houden
mensen. "
"Het is niet MIJN republiek, als het ware, ik moet je een staatsgreep en zetel
de troon. "" Overwegende dat het, in werkelijkheid, denk je dat ik nooit
zelfs mijn voet over de drempel?
Oh, ik begrijp wat je bedoelt. Je veracht mijn ambities - je denkt ze
onwaardig me! "Selden glimlachte, maar niet ironisch.
"Nou, is dat niet een eerbetoon?
Ik denk dat ze heel waardig het merendeel van de mensen die er wonen door hen. "
Ze had zich tot ernstig blik op hem.
"Maar is het niet mogelijk dat, als ik had de kansen van deze mensen, zou ik maak
een beter gebruik van hen?
Geld staat voor allerlei dingen - de aankoop van de kwaliteit is niet beperkt tot
diamanten en motor-auto's "" Niet in het minst:. u misschien uw boeten
genot van hen door het oprichten van een ziekenhuis. "
"Maar als je denkt dat ze zijn wat ik echt zou moeten genieten, moet je dat mijn ambities
zijn goed genoeg voor mij. "Selden ontmoet deze oproep met een lach.
"Ach, mijn lieve Miss Bart, ik ben niet de goddelijke Voorzienigheid, om je te genieten garanderen
dingen die je probeert te krijgen! "
"Dan is de beste wat je kan zeggen voor mij is, dat na worstelen om ze ik waarschijnlijk krijg
niet willen opkomen? "Ze haalde diep adem.
"Wat een ellendige toekomst voorzie je voor mij!"
"Nou - heb je nooit voorzien dat voor jezelf?"
De langzame kleur steeg naar haar ***, en niet een blos van opwinding, maar afkomstig uit de diepe
putten van het gevoel, het was alsof de inspanning van haar geest had voortgebracht.
"Vaak, vaak, 'zei ze.
"Maar het ziet er zo veel donkerder als je laten zien aan me!"
Hij maakte geen antwoord op deze uitroep, en voor een tijdje zat ze stil, terwijl de
iets klopte tussen hen in de wijde stilte van de lucht.
Maar plotseling draaide ze zich op hem met een soort van heftigheid.
"Waarom doe je dit met me doen?" Riep ze.
"Waarom maak je de dingen die ik gekozen heb lijkt hatelijk naar mij, als je niets te
in plaats daarvan geef mij? "De woorden wekte Selden uit het mijmeren fit
waarin hij was gevallen.
Hij zelf wist niet waarom hij geleid had hun gesprek langs deze lijnen, het was de
laatste gebruik zou hij kunnen denken zelf maken van eenzaamheid een middag met Miss
Bart.
Maar het was een van die momenten dat geen van beide leek om doelbewust te spreken, wanneer
een inwonende stem in elk genoemd naar de andere over unsounded diepten van het gevoel.
"Nee, ik niets te geven in plaats daarvan heb je," zei hij, zitten en te draaien, zodat hij
keek haar aan. "Als ik het had, moet de jouwe, weet je."
Zij ontving deze abrupte verklaring op een manier die nog vreemder dan de wijze waarop het
maken: ze liet haar gezicht op haar handen en hij zag dat een moment dat ze huilde.
Het was voor een moment alleen, maar, want toen hij leunde dichterbij en trok haar handen naar beneden
met een gebaar minder hartstochtelijk dan graf, draaide ze zich op hem verzacht een gezicht, maar niet
misvormd door emotie, en hij zei tegen
zelf, een beetje wreed, dat zelfs haar wenen was een kunst.
De reflectie kalmeerde zijn stem als hij vroeg, tussen medelijden en ironie: "Is het niet
natuurlijk dat ik moet proberen om alle dingen die ik niet kan bieden u kleineren? "
Haar gezicht klaarde op, maar ze trok haar hand weg, niet met een gebaar van
koketterie, maar alsof afstand doen van iets waar ze geen aanspraak.
"Maar je kleineren ME, ga je niet," antwoordde ze zacht, "in zo zeker van dat ze zijn
? het enige wat ik zorg voor "Selden voelde een innerlijke start, maar het was slechts
de laatste trillen van zijn egoïsme.
Bijna onmiddellijk antwoordde hij simpelweg: "Maar je zorg voor hen, niet waar?
En geen wensen van mij kan dan veranderen. "
Hij had zo volledig opgehouden na te gaan hoe ver dit zou kunnen hem dragen, dat hij een
duidelijke gevoel van teleurstelling toen draaide ze zich op hem een gezicht sprankelend met
spot.
"Ach," riep ze, "voor al uw mooie zinnen je echt een even grote lafaard als ik,
voor u niet zou hebben gemaakt een van hen als je niet was zo zeker van mijn antwoord. '
De schok van deze retort had het effect van de kristallisatie twijfelende bedoelingen Selden's.
"Ik ben niet zo zeker van je antwoord, 'zei hij zachtjes.
"En ik heb je de gerechtigheid te geloven dat u niet beide."
Het was haar beurt om bij hem te kijken met verbazing, en na een moment - "Wilt u
met me trouwen? "vroeg ze.
Hij brak in de lach. "Nee, ik wil niet - maar misschien moet ik
als je dat deed! "
'Dat is wat ik u gezegd - je bent zo zeker van mij dat u zelf kunt vermaken met
experimenten. 'Ze trok de rug van de hand die hij had herwonnen, en
zat neer te kijken op hem droevig.
"Ik ben geen experimenten maken," antwoordde hij. "Of als ik ben, het is niet op u maar op
mezelf.
Ik weet niet welk effect ze zullen hebben op mij - maar als je trouwen is een van de
ze, ik zal het risico te nemen. 'Ze glimlachte vaag.
"Het zou een groot risico zeker, - ik heb nooit verborgen u hoe groot."
"Ah, jij bent het die de lafaard!" Riep hij uit.
Ze was opgestaan, en hij stond tegenover haar met zijn ogen op de hare.
De zachte isolatie van de dalende dag gehuld hen leken ze opgetild tot een
fijnere lucht.
Alle prachtige invloeden van de uren beefden in hun aderen, en trokken ze naar
elkaar als het losgemaakte bladeren werden getrokken naar de aarde.
"Het is jullie die de lafaard, 'herhaalde hij, het vangen van haar handen in de zijne.
Ze leunde op hem voor een ogenblik, als met een druppel vermoeide vleugels: hij voelde zich alsof
haar hart waren nogal slaan met de stress van een lange vlucht is dan de kick van het
nieuwe afstanden.
Dan, tekening terug met een kleine glimlach van waarschuwing - "Ik zal afschuwelijke kijk in slonzig
kleren, maar ik kan mijn eigen hoeden trim, 'verklaarde ze.
Ze stonden een tijdje stil na deze, glimlachen naar elkaar, zoals avontuurlijk
kinderen die zijn geklommen naar een hoogte van verboden, welke zij een nieuwe
hele wereld.
De werkelijke wereld aan hun voeten was veiling zich in duisternis, en over de vallei een
duidelijke maan roos in de dichtere blauw.
Plotseling hoorden zij een extern geluid, zoals het gezoem van een gigantische insect, en na
de high-weg, die witter wond door de omliggende schemering, een zwart voorwerp
renden over hun visie.
Lily ging uit haar houding van de absorptie; haar glimlach verdween en ze begon
te bewegen in de richting van de baan. "Ik had geen idee dat het zo laat was!
We zullen weer niet tot na donker, 'zei ze, bijna ongeduldig.
Selden keek haar met verbazing: het kostte hem even de tijd om zijn gebruikelijke bekijken herwinnen
van haar, toen zei hij, met een oncontroleerbare nota van droogheid: "Dat was
niet een van onze partij, de motor ging de andere kant op ".
"Ik weet - ik weet ----" Ze zweeg even, en hij zag haar rood worden door de schemering.
"Maar ik vertelde hen dat ik was niet goed - dat ik niet zou gaan.
Laten we naar beneden gaan! 'Mompelde ze.
Selden bleef kijken naar haar, dan trok hij zijn sigaret-case uit zijn zak en
Langzaam stak een sigaret op.
Het leek hem noodzakelijk is, op dat moment, te verkondigen, door een gewone gebaar van
dit soort, zijn hersteld greep op de feitelijke: hij had een bijna kinderachtig wilt
liet zijn metgezel zien dat hun vlucht over, had hij landde op zijn voeten.
Ze wachtte terwijl de vonk flikkerden onder zijn handpalm gebogen, toen hield hij het
sigaretten naar haar toe.
Ze nam een met een onvaste hand en zetten het aan haar lippen, boog zich voorover om
trekken haar licht uit zijn.
In de onduidelijkheid van de kleine rode schijnsel verlicht het onderste deel van haar gezicht, en hij
zag haar mond beven in een glimlach.
"Was je serieus?" Vroeg ze, met een vreemde sensatie van vrolijkheid die ze zou kunnen hebben
gevangen, in haast, uit een hoop op voorraad stembuigingen, zonder tijd om te kiezen
de rechtvaardige noot.
Selden's stem was beter onder controle. "Waarom niet?" Antwoordde hij.
"Je ziet dat ik geen risico's nam zo."
En als ze bleef staan voor hem, een beetje bleek onder de retort, voegde hij eraan toe
snel: "Laten we naar beneden gaan."