Tip:
Highlight text to annotate it
X
Tekenen is voor mij altijd een proces geweest waarbij ik heb geleerd door heel mijn leven.
Ondanks het feit dat mijn tekenstijl veranderd en geëvolueerd is,
is er altijd een deel hetzelfde gebleven. Als kind tekende ik altijd heel simpel,
ik tekende dieren zoals vossen, leeuwen en wolven, maar altijd door middel van een paar lijnen.
Nu teken ik bijna hetzelfde, ik hou niet van overdreven tierlantijntjes, altijd zijn mijn tekeningen heel krachtig, simpel.
Het tekenen heeft een grote rol in mijn leven gehad, het tekenen. Eender wat ik nog ga doen later, ik ga het nooit verliezen,
het gaat altijd blijven, altijd iets zijn dat terugkomt.
Muziek heeft altijd al een grote rol gespeeld in mijn leven op alle mogelijke vlakken.
Het luisteren, het spelen, het zingen… Ik heb door de jaren heen opgemerkt bij mezelf dat muziek
voor mij een dagelijkse portie van genezing is. Dit doe ik voornamelijk op mijn piano.
Eerst speelde ik maar wat, ik vergat na een dag al wat ik had gespeeld, hoewel het iets heel moois was.
Nu gebruik ik een opnameapparaat, en als ik tot een mooi idee kom waarvan ik kan zeggen "dit is echt mooi",
neem ik het op om het niet te vergeten. Als ik er dan een maand niet naar luister
helpt het soms om het muziekstuk op een andere manier te zien, op een andere manier ernaar te luisteren.
Dan kan ik er verder op bouwen. Vaak helpt het dus echt om een pauze te nemen zeg maar.
Ik heb zes jaar in Italië gewoond, ik ben sinds vorige zomer terug.
Italië is de plek waar ik het meeste geleerd heb in mijn leven. Vooral omdat ik naar een internationale school ben geweest.
Ik heb daar veel geleerd over de omgang met andere culturen. Ik had veel vriendinnen uit andere landen,
mijn beste vriendin kwam uit Kenia, ik had Britse vriendinnen, een vriendin uit Finland, ze kwamen van over heel de wereld.
Doordat zij verhalen vertelden over hun land van oorsprong ben ik nu geïnteresseerd geworden in reizen,
dit heeft mijn manier van denken veel ruimer gemaakt. Ik ben heel blij dat ik dit gedaan heb,
dit was echt een enorme ervaring. Ik raad het aan iedereen aan om in een ander land te gaan wonen.
Toen ik drie was had ik een ongeluk met mijn voet op de fiets van mijn mama.
Mijn voet was tussen het wiel geraakt. Ik kon toen een tijd niet meer zelf stappen.
Die zomer kwam mijn oma van India op bezoek. Zij heeft mij na het ongeluk weer leren stappen.
Dat was fijn want ik zie mijn oma bijna nooit. Samen aan iets werken was een mooie herinnering;
stappen kon ik al maar ik moest het opnieuw leren. Door opnieuw te leren stappen was ik minder afhankelijk van anderen,
hierdoor kon ik mijn eigen weg gaan. Zo is het met alle dingen die je leert
ook in de wetenschap, in de kunst, boeken - door te leren kan je meer een eigen weg gaan.
Een belangrijk moment in mijn leven was toen ik vier was en ik besloten heb om te gaan dansen.
Ik herinner mij dit nog heel goed, de eerste les was liefde op het eerste gezicht.
Ik merkte dat dansen iets was waar zo ik in op kon gaan dat ik mij kon afsluiten voor de rest van de wereld.
Dat was wel fijn. Het was iets dat ik wou kunnen voor mezelf. Andere leerlingen hadden soms moeite met de verschillende leerkrachten.
Voor mij maakte dit niet zoveel uit, zolang ik maar vooruit kon. Je zou hier kunnen spreken van een drang die van binnenuit komt.
Ik wou blijven leren en beter worden, niet alleen technisch, ik wou ook mijn lichaam laten spreken en op een realistische manier naar mezelf kijken.
Jezelf observeren is nodig om beter te worden.
Als ik nadenk over wat ik geleerd heb de voorbije jaren vind ik het voor mezelf opkomen het belangrijkste.
Vroeger toen ik jonger was zou ik mij verscholen hebben achter iemand die veel te zeggen heeft, terwijl ik het nu zelf durf te zeggen.
Dat helpt in mijn sociale leven. Mensen leren mij nu kennen voor wie ik ben.
Ik herinner mij goede leermomenten altijd aan goede leerkrachten. Leren schrijven, salto's maken, Latijnse functies, een balletoefening -
goede leerkrachten zorgden er altijd voor dat ik mezelf verder dreef, dat ik uit mijn comfortzone stapte.
Als ik er alleen voor stond deed ik dan verder.
Iets waar ik veel van geleerd heb is het piano spelen, ik ben al heel mijn leven bezig met muziek.
Ik heb voor een aantal instrumenten les gevolgd met leerkrachten die bepaalden wat, wanneer en hoe ik iets speelde.
Dat ging wel maar ik leerde er niet altijd iets bij. Piano ben ik op mezelf begonnen.
Op een moment had ik er zin in en ik ben doorgegaan zonder les of begeleiding. Ik merkte dat dit werkte voor mij,
totale vrijheid. Ik kon doen wat, hoe en wanneer ik het wilde zonder regime of schema.
Ik merk dat dit bij alles zo is, bij schrijven, bij taken merk ik dat als ik zelf mijn tijd kan indelen het altijd op tijd af is.
Zo werkt het wel voor mij, het beste werk ik totaal onbeïnvloed door iemand.
Toen ik leerde lezen was ik vijf of zes. Dit was iets dat ik grotendeels mezelf aangeleerd heb,
het was de eerste vaardigheid die ik zelf ontwikkeld heb. Ik was heel blij toen ik de ondertitels op de tv zelf kon lezen.
Later bleef ik lezen; in mijn kindertijd las ik kinderboeken zoals van Jan Terlouw. Ik lees nog steeds veel,
voornamelijk schrijvers als Jack Kerouac en Dostojevski
Sport is heel belangrijk geweest in mijn leven. Ik ben niet zo sportief aangelegd, maar doordat
ik het intensief ben blijven doen ben ik er sterker uit gekomen. In het derde studiejaar begon ik basketbal te spelen.
Dit heeft mij geholpen om fysiek sterker te worden en mij beter in mijn vel te voelen.
Het doet deugd om je uit te leven in de sport. Ook al heb je er eerst geen zin in, achteraf voel je je altijd beter.
Er zijn veel dingen veranderd in mijn leven doordat ik vaak verhuisd en van school veranderd ben.
Ik had vroeger angst voor deze verandering omdat ik de situatie niet kon controleren.
Je zou wel kunnen zeggen dat ik een controlefreak ben. Dat veranderde toen ik mij realiseerde dat de mogelijkheid tot geluk
in het accepteren van deze verandering zit. Ik heb geleerd om het leven te nemen zoals het is.
Tot mijn achtste woonde ik in een huis dat vroeger een boerderij was, we hadden grote tuin waar ik vaak in meehielp.
Zo leerde ik veel dingen over de natuur, over planten en dierennamen, die ken ik nu nog steeds.
Als ik nu in een bos loop en een roofvogel zie vliegen kan ik precies zeggen welke vogel dat is.
Toen ik klein was en in Amerika woonde kreeg ik mijn eerste laptop. Hij was heel klein en speciaal, ik was heel blij.
Papa kon snel aan nieuwe p.c.'s komen via zijn werk. Eerst kreeg ik afdankertjes. Als we dan uit eten gingen
en in verveelde mee nam ik mijn laptop mee om er in een hoekje mee te spelen.
Iedereen keek toen en zei; "wow look at that little kid, she's just five years old and she's already playing on a computer, look at that!
Ik heb het dus jong geleerd, ik was erop voorbereid, maar ik wil niet alleen het technische doen, ik wil ook het creatieve bijhouden.
Later kan ik naast software devellopment ook game developpment of graphic design doen, dat zien we later wel.
Als ik terugblik in mijn leven dan merk ik dat ik bepaalde aspecten moet vermijden en andere moet bevorderen om te leren leren.
Ik moet het betuttelen vermijden en het doorzetten bevorderen. Bijvoorbeeld toen ik leerde fietsen merkte ik dat wanneer mensen
mij betuttelden wanneer ik viel ik de neiging had om te stoppen. Wanneer mensen ik zelf de kracht moest vinden om op te staan en verder
te fietsen had ik daardoor de kracht om door te doen. Zo kon ik de dingen beter mezelf aanleren.
Toen ik tien jaar was zijn mijn ouders gescheiden, mijn moeder had een vriend die al 17 jaar in België woonde.
Hij is nog steeds mijn stiefvader en hij had een zeilboot waar we vaak mee op vakantie gingen.
Het was altijd heel leuk op zee, je had een gevoel van vrijheid, je zat nergens aan vast, we voeren dan doorheen Nederland.
Toen ik elf was ging ik zelf ook op zeilkamp, ik heb zelf leren zeilen toen.
Eerst was het heel moeilijk, het was een proces van vallen en opstaan, mijn handen zaten vol met blaren, ik kreeg vaak de giek tegen mijn hoofd,
uiteindelijk heb ik het toch geleerd. Ik heb nu diploma's van één en tweebaans zeilboten.
Het gevoel dat je hebt als je op het water zit met veel wind en golven, dan ken je echt een gevoel van vrijheid.
Vroeger was ik een ontzettend verlegen kind. In het vijfde leerjaar heb ik besloten om piano te gaan spelen,
maar ik moest eerst een jaar notenleer volgen. Dit deed ik tegen mijn zin omdat ik de andere kinderen niet kende,
we moesten ook vaak alleen zingen, dat was niet echt mijn favoriete bezigheid.
De dingen die ik tegen mijn zin doe zijn de dingen waar ik het meeste uit leer.
De dingen die je het minste kan worden door dit proces steeds beter en leuker.
Uiteindelijk ben je er goed in en doe je het echt graag.