Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ik ben dol op katten.
Iedereen vraagt me of ik een kat heb en dan zeg ik: nee, maar ik heb wel een pluizig oranje vriendje genaamd Mr. Howell.
Mijn naam is Emily Graslie en ik ben de vrijwillige curatorsassistent hier bij het Zoölogisch Museum van de Universiteit van Montana.
De Hoofdcollectiekamer.
Alleen al in deze kamer hebben we ongeveer 21,000 exemplaren.
In het midden staan de zoogdieren, de vogels staan langs de rand.
Dit is wat we onze vergelijkingscollectie noemen.
In feite kan de hele collectie als vergelijkingsmateriaal dienen.
We werken samen met de forensisch antropologen en met het misdaadlab van de Staat Montana...
om hen te helpen met het identificeren van willekeurige botten en faunaresten van vindplaatsen van over heel de staat.
We hebben archeologen die naar een opgraving gaan en dan allerlei botten vinden en dan hiernaartoe brengen...
en dan vaststellen dat bijvoorbeeld 600 jaar geleden iemand een pijlenslijper heeft gemaakt van het middenvoetsbeentje van een witstaarthert.
Dat is geweldig!
De Schapenkamer.
Dus waar we nu staan is wat we de 'schapenkamer' noemen, want de meeste dingen die hier liggen zijn schapen...en hun schedels.
We noemen het ook de overloop-schedelopslagkamer, wat een beetje dubbelop is,
want het hele museum is zo'n beetje overloop-schedelopslag.
Deze kamer is vrijwel tot de nok toe gevuld met wat ik schat op een paar honderd dikhoornschapen.
We hebben ook een complete eland.
En we hebben hier een paard.
En waarschijnlijk ongeveer twee bisons.
Het is ook waar we onze archiefkast bewaren, dus het is ook het kantoor.
De koelcel
Dit is de koelcel.
Dit is waar we het merendeel van onze vachten opslaan, als ze niet in een kast zitten.
Het voorkomt insectenplagen.
Je krijgt dingen als spekkevers die dit soort dingen eten, dus door het gekoeld te houden vermindert het dat soort problemen.
We hebben hier ook een hoop spul liggen. Het is waarschijnlijk één van de meest eclectische kamers van onze collectie.
We hebben hier van alles, van deze gigantische wolfshuiden die hier aan het plafond hangen, we hebben rivierotters...
en zeeluipaarden en wrattenzwijnen en primaten en gibbons en slingerapen en miereneters en grijpstaartstekelvarkens, en een zebra...
en een paauw... en luipaardtapijten.... en een hoop coole dingen die je waarschijnlijk binnenkort te zien krijgt.
Het is niet echt ideaal om dit soort dingen in een koelcel op te slaan, want het moet gekoeld worden...
en als je je kunt voorstellen hoe dingen bederven in je koelkast als je een lekkage hebt...
dierenhuiden kunnen ook bederven als je een lekkage hebt. Dus je kunt beschimmelde aapjes krijgen.
Dat is gebeurd... Een keer.
De Vogelkamer.
Dit is waarschijnlijk mijn favoriete kamer van de hele verzameling, zo niet van heel het universum van de wereld.
Dit is wat we onze vogelkamer noemen, ik denk dat het nogal vanzelfsprekend is.
Maar voor het geval het je nog niet opgevallen was, het is een kamer vol volledig opgezette vogels. En een wasbeer... hierzo
Waarom staat er een wasbeer in de vogelkamer? Omdat ik die knul een paar maanden geleden achter een kast vond, dus ik haalde hem tevoorschijn...
nam wat foto's, en toen wilde ik hem niet terug stoppen in de donkere dieptes der vergetelheid.
We hebben ook een konijntje op de vloer, maar die heeft maar één oor.
Het Preparatielab.
Oef.
Dat moet ik straks schoonmaken.
En dit is ons preparatielab!
Dit is waar alle magie plaatsvindt.
Alle soorten droog prepareren, zoals studiehuiden, gebeurt aan die tafel.
Hersenverwijdering gebeurt in de gootsteen.
Dit hier is een vriezer die letterlijk vol zit met dode vogels, van allerlei soorten en maten.
Dit is een koelkast, waarvan mensen soms vergeten dat het gewoon een koelkast is, dus soms gaat het daar stinken.
Daar achter is de zoogdierenvriezer.
Op het moment zit er een mara in -wat het op 3 na grootste knaagdier ter wereld is- een aantal vleermuizen en spitsmuizen en muizen,
de incidentele wolf of coyote of vos.
Er zitten ook cavia's in. Ik weet het niet, die hebben we net gekregen.
De Spekkeverkolonie.
Dit is waar we spullen stoppen als we ze snel willen laten schoonmaken.
Het is een kolonie vol vleesetende kevers.
Zij eten het vlees op. Niet van levende dingen. Mensen vragen me of ik *** ben dat ik levend zal worden opgegeten door een stel kevers,
en dat gaat niet gebeuren.
Voordat een skelet veilig onze collectie in kan, moet het eerst langs de kevers om al het spierweefsel te verwijderen.
Want ondanks hoe goed we zijn in het schoonmaken van een schedel, kunnen we niet het werk doen van een heel klein, ietsie-pietsie kevertje...
die alle kleine gedetailleerde stukjes van een bot af eten.
Dus deze jongens eten spierweefsel, en het is meestal de larven die alles eten.
De volwassen eten eigenlijk niks, ze hebben gewoon seks en feesten de hele tijd.
Echt, als je een orgie wil zien op de campus, moet je hier zijn.
Nogmaals, mijn naam is Emily, abonneer je alsjeblieft op het kanaal, en dit is een hersenspatel.
Er zitten nog hersens aan.