Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK XII Selecteer voorval met legale handel
"In Rama werd een stem gehoord, - huilen en weeklagen, en grote
rouw, Rachel beweende haar kinderen, en wilde niet getroost worden ".
(NB:.. Jer 31:15)
De heer Haley en Tom liep op een drafje verder in hun wagen, per stuk, voor een tijd, opgenomen in zijn
eigen reflecties.
Nu, de reflecties van twee mannen zitten naast elkaar zijn een merkwaardig ding, - zittend
op dezelfde stoel, met dezelfde ogen, oren, handen en organen van alle soorten, en
die gaan voor hun ogen hetzelfde
voorwerpen, - het is geweldig wat een verscheidenheid zullen we vinden in deze zelfde reflecties!
Als, bijvoorbeeld, de heer Haley: hij dacht eerste van de lengte Tom's, en de breedte, en
hoogte, en wat hij zou verkopen voor, als hij was bleef dik en in goede geval totdat hij
hem in de markt.
Hij dacht aan hoe hij moet uit zijn bende, hij dacht van de respectieve markt
de waarde van bepaalde ondergeschoven mannen en vrouwen en kinderen die waren te componeren,
en andere verwante thema's van het bedrijf;
toen dacht hij aan zichzelf, en hoe humaan hij was, dat terwijl andere mannen geketend
hun "negers" aan handen en voeten allebei, hij alleen zetten boeien op de voeten, en liet Tom de
gebruik van zijn handen, zolang hij gedroeg
goed, en hij zuchtte om na te denken hoe ondankbaar de menselijke natuur was, zodat er ook was
ruimte om te twijfelen of Tom zijn barmhartigheden gewaardeerd.
Hij was getroffen in de door "negers" die hij had de voorkeur, maar hij was verbaasd
na te gaan hoe goedmoedig hij nog bleef!
Wat betreft Tom, dacht hij over een aantal woorden van een ouderwets oud boek, die gehouden
die door zijn hoofd, opnieuw en opnieuw, als volgt: "We hebben hier geen blijvende
stad, maar wij zoeken een te komen; waarom
God zelf is niet beschaamd te heten onze God, want hij heeft bereid voor ons een stad ".
Deze woorden van een oude volume, stond voornamelijk door 'onwetende en ongeletterde
mannen hebben ", door alle tijden, bijgehouden, een of andere manier een vreemd soort van macht over de
hoofden van de arme, eenvoudige kerels, net als Tom.
Ze wakkeren de ziel uit de diepte, en wekken, zoals met trompet noemen, moed,
energie en enthousiasme, waar voorheen alleen de zwartheid van de wanhoop.
De heer Haley haalde uit zijn zak diverse kranten, en begon te zoeken over hun
advertenties, met rente geabsorbeerd.
Hij was niet een opvallend vloeiend lezer, en was de gewoonte van het lezen in een soort van
recitatief half-luid, door de manier van bellen in zijn oren om de aftrek van zijn te controleren
ogen.
In deze toon hij langzaam reciteerde de volgende paragraaf:
"Executeur SALE, - NEGERS - aangenaam om uitspraak van de rechter, zal worden verkocht, op dinsdag,
20 februari voor het Hof-voordeur, in de stad Washington, Kentucky, de
volgende negers: Hagar, 60 jaar oud, John,
30 jaar, Ben, 21 jaar oud, Saul, 25 jaar oud, Albert, 14 jaar.
Verkocht ten behoeve van de schuldeisers en de erfgenamen van de nalatenschap van Jesse Blutchford,
"SAMUEL MORRIS, THOMAS FLINT, executeurs. '
"Dit yer ik moet kijken," zei hij tegen Tom, bij gebrek aan iemand anders om mee te praten.
"Gij ziet, ik ga om op te staan een uitstekende bende naar beneden te nemen met u, Tom, het zal maken
gezellig en aangenaam, zoals, - goed gezelschap zal, gij weet het.
We moeten recht rijden naar Washington in de eerste plaats, en dan zal ik klap je in de gevangenis,
terwijl ik doet het bedrijf. "
Tom ontving deze aangename intelligentie heel gedwee, gewoon af, in zijn eigen
hart, hoeveel van deze gedoemd mannen hadden vrouwen en kinderen, en of ze zouden
het gevoel dat hij over het verlaten van hen.
Het is te bekend, ook dat van de naïeve, off-hand informatie dat hij zijn
in de gevangenis gegooid op geen enkele wijze produceerde een aangename indruk op een arme kerel, die
had altijd ging er prat op een strikt eerlijk en oprecht loop van het leven.
Ja, Tom, we moeten bekennen, was nogal trots op zijn eerlijkheid, arme kerel, - niet
met zeer veel meer om trots op, - als hij behoorde tot een van de hogere wandelingen
van de samenleving, hij misschien nooit zou zijn teruggebracht tot deze zeestraten.
Echter, de dag vorderde, en de avond zag Haley en Tom comfortabel ondergebracht
in Washington, - de een in een taverne, en de andere in een gevangenis.
Over elf de volgende dag, was een gemengde menigte verzamelde zich rond het hof-huis
stappen, - roken, kauwen, spugen, vloeken, en converseren, volgens de
hun respectievelijke smaken en bochten, - te wachten op de veiling te beginnen.
De mannen en vrouwen om te worden verkocht zat in een groep uit elkaar, praten in een lage toon met elkaar.
De vrouw die was aangekondigd door de naam van Hagar was een regelmatig in Afrika
functie en figuur.
Ze zou zijn geweest zestig, maar ouder was dan dat door hard werken en ziekte, was
gedeeltelijk blind, kreupel en iets met reuma.
Naast haar stond haar enig overgebleven zoon, Albert, een helder ogende ventje van
veertien jaar.
De jongen was de enige overlevende van een grote familie, die achtereenvolgens zijn verkocht weg
van haar een zuidelijke markt.
De moeder hield hem met haar beide handen schudden, en keek met intense
schoorvoetend een iegelijk, die liep naar hem toe te onderzoeken.
"Wees niet feard, tante Hagar," zei de oudste van de mannen, "sprak ik met mijnheer Thomas
'Bout it, en hij dacht dat hij zou slagen om u te verkopen in een heel beide samen. "
"Dey hoeft niet bellen me nog versleten uit," zei ze, tillen haar handen schudden.
"Ik kan nog koken, en het struikgewas, en schuren, - ik ben Wuth een te kopen, als ik goedkoop komen; - Tell Em
DAT ar, - u vertellen em, "voegde ze eraan toe, ernstig.
Haley hier gedwongen zijn weg in de groep, liep naar de oude man, trok zijn mond
open en keek in, voelde van zijn tanden, maakte hem staan en strek zelf, buigen zijn
terug, en het uitvoeren van diverse evoluties aan
tonen zijn spieren, en dan doorgegeven aan de volgende, en zette hem door hetzelfde onderzoek.
Wandelen duren tot de jongen, hij voelde van zijn armen, trok zijn handen, en keek naar
zijn vingers, en maakte hem springen, om zijn behendigheid tonen.
"! Hij an't gwine om te worden verkocht widout me" zei de oude vrouw, met gepassioneerde gretigheid;
'Hij en ik gaat in een veel samen, ik' s rail sterke, maar toch, mijnheer en kan doen hopen o '
het werk, - hopen er op, meester ".
'Op plantage? ", Zegt Haley, met een minachtende blik.
"Waarschijnlijk verhaal!", En, alsof tevreden met zijn onderzoek, hij liep weg en keek,
en stond met zijn handen in zijn zak, zijn sigaar in zijn mond, en zijn hoed hield op
de ene kant, klaar voor actie.
"Wat denken ze?", Zei een man, die al na Haley's onderzoek, als
om zijn eigen mening van.
"Wal", zegt Haley, spuwen: "Ik zal zetten in, denk ik, voor de youngerly enen en de
jongen. "" Ze willen de jongen en de oude te verkopen
vrouw samen, "zei de man.
"Vind je een strak te trekken, - waarom, ze is een oude rack o 'botten, - niet de moeite waard haar zout."
"Je zou dan niet?" Zei de man. "Iedereen t 'd een dwaas zijn' zou doen.
Ze is half blind, krom met rheumatis, en dwaas om op te starten. "
"Sommige koopt deze yer oude critturs, en SES is er een gezicht meer dragen in 'em dan een
lichaam 'zou denken, "zei de man, nadenkend.
'No go,' t, "zei Haley, 'zou haar niet nemen voor een cadeau, - eigenlijk - ik heb gezien, nu."
"Wal, 't is kinder jammer, nu, niet om haar te kopen met haar zoon, - haar hart lijkt zo sot
op hem, - s 'pose ze haar affaire in goedkope ".
'Zij die het geld om die ar manier besteden hebt, het is allemaal goed genoeg.
Ik zal af bod op dat AR jongen voor een plantage-hand; - niet zou 't worden lastig gevallen met
haar, op geen enkele manier, niet als ze haar aan mij, "zei Haley.
"Ze zal nemen op desp't," zei de man.
'Nat'lly, zal ze, "zei de handelaar, koel.
Het gesprek werd hier onderbroken door een drukke brom in het publiek, en de
veilingmeester, een korte, drukke, belangrijke man, baande zich een weg in de menigte.
De oude vrouw haalde in haar adem in, en greep instinctief naar haar zoon.
"Blijf dicht bij yer mammy, Albert, - sluiten, - dey'll zet ons op togedder," zei ze.
"O, Mammy, ik ben feard ze niet," zei de jongen.
"Dey moeten, kind, ik kan niet leven, geen kans krijgen, als ze niet" zei de oude schepsel,
heftig.
De stentorstem tonen van de veilingmeester, riepen om de weg vrij, nu aangekondigd
dat de verkoop was het punt te beginnen. Een plek werd ontruimd, en het bieden begon.
De verschillende mannen op de lijst werden al snel gestoten tegen prijzen die een mooi liet
veel vraag in de markt, twee van hen viel op Haley.
"Kom nu,, jonge un", zei de veilingmeester, waardoor de jongen een contact met zijn hamer, "worden
omhoog en laat je bronnen, nu. "
"Zet ons twee tot togedder, togedder, - aarzel dan, meester, 'zei de oude vrouw, die
snel naar haar jongen. "Be uit," zei de man, nors, duwen
haar handen weg, "je komt als laatste.
Nu, neger, de lente, "en, met het woord, duwde hij de jongen in de richting van het blok, terwijl een
diepe, zware zucht stond achter hem.
De jongen zweeg even en keek terug, maar er was geen tijd om te blijven, en rennen de tranen
van zijn grote, heldere ogen, hij was in een moment.
Zijn goed figuur, alert ledematen, en helder gezicht, trok een directe concurrentie, en
een half dozijn biedingen tegelijkertijd voldaan aan de oor van de veilingmeester.
Angstig, half-angstig, keek hij van links naar rechts, als hoorde hij het gekletter van
strijdende biedingen, - nu hier, dan daar, - tot de hamer viel.
Haley had gekregen hem.
Hij was geduwd uit het blok in de richting van zijn nieuwe meester, maar stopte een moment, en keek
terug, toen zijn arme oude moeder, trillend in elk ledemaat, stak haar handen schudden
naar hem toe.
"Te Koop me, meester, ter wille van de lieve Heer -! Koop mij, - ik zal sterven als je niet!"
'Je zult sterven, als ik dat doe, dat is de knik van het, "zei Haley, -" nee! "
En hij draaide zich op zijn hiel.
Het bieden voor de arme oudje was samenvatting.
De man die had aangepakt Haley, en die leek niet verstoken van mededogen, kocht
haar voor een kleinigheid, en de toeschouwers begonnen te verspreiden.
De arme slachtoffers van de verkoop, die was opgegroeid bij elkaar op een plaats voor de jaren,
verzamelde zich rond de wanhopige oude moeder, die kwelling was zielig om te zien.
"Kan niet dey leave me een?
Mijnheer Allers zei dat ik een te hebben, - hij deed, "herhaalde ze keer op keer, in hart-
gebroken tonen. "Vertrouw op de Heer, tante Hagar," zei de
oudste van de mannen, bedroefd.
"Wat zal het doen?" Zei ze snikkend hartstochtelijk.
"Moeder, moeder, - don 't! niet doen! "zei de jongen.
"Ze zeggen dat je 's heeft een goede meester."
"Ik heb geen zorg, - kan me niet schelen. O, Albert! oh, mijn jongen! je 's mijn laatste baby.
Heer, hoe ken ik? "
"? Kom, haar af te nemen, kan niet een aantal van jullie", zegt Haley, droogjes, "niet geen goed te doen voor
haar te gaan op die AR manier. "
De oude mannen van het bedrijf, deels door overreding en deels door middel van geweld, los van de
arme schepsel de laatste wanhopig te houden, en als ze haar begon aan haar nieuwe master
wagen, trachtte haar te troosten.
"Nu!", Zegt Haley, duwde zijn drie aankopen bij elkaar, en het produceren van een bundel
van de handboeien, die hij overgegaan tot op hun polsen, en bevestiging per handboeien
aan een lange keten, reed hij hen voor hem naar de gevangenis.
Een paar dagen zag Haley, met zijn bezittingen, veilig afgezet op een van de Ohio boten.
Het was het begin van zijn bende, te worden uitgebreid, als de boot verplaatst, door verschillende
andere koopwaar van dezelfde soort, die hij, of zijn agent, voor hem had opgeslagen in
verschillende punten langs de kust.
De La Belle Riviere, zo moedig en mooi een boot als ooit liep het water
van haar naamgenoot rivier, was vroolijk zweven naar beneden de rivier, onder een schitterende hemel, de
strepen en sterren van het vrije Amerika zwaaien
en wapperend boven het hoofd, de wachters vol met goed geklede dames en
heren wandelen en genieten van de heerlijke dag.
Alles was vol leven, drijfvermogen en blijde; - alle, maar Haley's bende, die werden
opgeslagen, met andere vracht, op het benedendek, en die een of andere manier niet lijken te
waarderen hun verschillende privileges, zoals
ze zat in een knoop, praten met elkaar in lage tonen.
"Jongens", zei Haley, komen, stevig, "Ik hoop dat jullie houden goed hart, en zijn
vrolijk.
Nu, geen mokt, gij ziet, houden stiff upper lip, jongens, het goed doen door mij, en ik zal het goed doen
door jou. "
De jongens gericht antwoordde de onveranderlijke "Ja, meester," voor eeuwen het motto van de
arme Afrika, maar het is in eigendom zij zag er niet uit in het bijzonder vrolijk, ze hadden
hun verschillende kleine vooroordelen ten gunste van
vrouwen, moeders, zusters en kinderen, zien voor de laatste keer, - en hoewel "zij die
verloren ze van hen verlangd vreugde, "het was niet meteen aanstaande.
"Ik heb een vrouw hebt," sprak het artikel opgesomd als "John, dertig jaar oud," en hij
legde zijn hand op de knie geketend Tom's, - "en ze weet niet een woord over dit, slechte
meisje! "
"Waar woont ze?", Zegt Tom. "In een taverne een stukje hier beneden", zegt John;
"Ik wil nu, kon ik haar nog eens zien in deze wereld", voegde hij eraan toe.
Arme John!
Het was nogal natuurlijk, en de tranen die viel, terwijl hij sprak, kwam als vanzelf als
hij was een blanke man. Tom haalde diep adem van een zere hart,
en probeerde in zijn arm weg, om hem te troosten.
En over het hoofd, in de cabine, zat vaders en moeders, echtgenoten en echtgenotes, en vrolijk,
dansende kinderen verhuisde ronde onder hen, zoals zo veel kleine vlinders, en
alles wat er gaande was vrij eenvoudig en comfortabel.
"O, mama, 'zei een jongen, die net was komen van beneden," is er een neger handelaar op
raad van bestuur, en hij bracht vier of vijf slaven daar beneden. "
"Arme schepselen," zei de moeder, in een toon tussen verdriet en verontwaardiging.
"Wat is dat?", Zei een andere dame. "Sommige arme onder de slaven," zei de moeder.
"En ze hebben ketenen stapte," zei de jongen.
"Wat een schande voor ons land dat een dergelijke bezienswaardigheden te zien zijn!", Zei een andere dame.
"O, is er een veel te zeggen aan beide kanten van het onderwerp," zei een deftig
vrouw, die zat aan haar state-kamerdeur naaien, terwijl haar kleine meisje en jongen waren
spelen om haar heen.
"Ik heb het zuiden geweest, en ik moet zeggen dat ik denk dat de negers zijn beter af dan zij zouden
worden om vrij te zijn. "
"In sommige opzichten, sommige van hen zijn goed af, geef ik toe," zei de dame aan wiens
opmerking had ze geantwoord.
"De meest vreselijke deel van de slavernij, naar mijn mening, is de wandaden op de gevoelens en
aandoeningen, - het scheiden van gezinnen, bijvoorbeeld ".
"Dat is een slechte zaak, zeker," zei de andere dame, terwijl hij een baby jurk die ze
had net afgerond, en kijken aandachtig over de toeters en bellen, "maar dan, denk ik, doe het niet
komen vaak voor. "
"O, het doet," zei de eerste dame, gretig: "Ik woon al jaren in Kentucky en
Virginia beide, en ik heb genoeg gezien om iemand het hart ziek.
Stel, mevrouw, uw twee kinderen, er moet worden genomen van jou, en verkocht? '
"We kunnen niet reden van onze gevoelens aan die van deze klasse van personen," zei de andere
dame, het sorteren van een aantal worsteds op haar schoot.
"Inderdaad, mevrouw, kunt u niets van hen weten, als je zo zeggen," antwoordde de eerste
dame, hartelijk. "Ik ben geboren en getogen onder hen.
Ik weet dat ze wel voelen, net zo scherp, - meer nog misschien, - zoals wij dat doen ".
De vrouw zei: "Inderdaad!" Geeuwde, en keek uit het raam cabine, en ten slotte herhaald,
voor een finale, de opmerking waarmee ze begonnen was, - "Na al, ik denk dat ze beter zijn
af dan ze zou zijn om vrij te zijn. "
"Het is ongetwijfeld de bedoeling van de Voorzienigheid, dat de Afrikaanse ras moet worden
dienaren, - gehouden in een lage toestand ", zei een ernstige uitziende heer in het zwart, een
dominee, gezeten door de cabine deur.
"'Vervloekt zij Kanaän, een knecht der knechten zij hij,' de Schrift zegt."
(NB: Gen 9:25.
Dit is wat Noach zegt als hij wakker wordt uit dronkenschap en beseft dat zijn jongste
zoon, Cham, de vader van Kanaän, heeft hem gezien naakt.)
"Ik zeg, vreemdeling, is dat de AR wat die tekst betekent?", Zegt een lange man, klaar.
Het behaagde de Voorzienigheid, voor sommige ondoorgrondelijke reden, ondergang van de race om slavernij, in de leeftijd
geleden, en we moeten niet is ingesteld naar onze mening tegen dat ".
"Nou, dan zijn we allemaal zullen gaan en kopen nikkers," zei de man, "als dat is de manier waarop
van de Voorzienigheid, -? won 't we, Squire "zei hij, zich tot Haley, die had gestaan,
met zijn handen in zijn zakken, door de kachel en het aandachtig luisteren naar het gesprek.
"Ja," vervolgde de lange man, "we moeten allemaal neer bij de decreten van de Voorzienigheid.
*** moet worden verkocht, en de vrachtwagen rond, en hield onder, het is wat ze heeft gemaakt voor.
'Peren als deze yer view' is nogal verfrissend, an't het, vreemdeling? "Zei hij tegen
Haley.
"Ik had nooit gedacht op 't," zeide Haley, "Ik kon niet zo veel hebben gezegd, mijzelf, ik ha'nt
geen larning.
Ik nam de handel alleen maar om een leven te maken, als 'tan't goed, ik berekend om' pent op
'T in de tijd, gij weet. "" En nu je bespaart Yerself de moeite,
niet gij? "zei de lange man.
"Kijk eens wat 't is, nu, om de Schrift te leren kennen. Als ye'd enige onderzochte yer Bijbel, zoals deze
yer goede man, zou gij hebt know'd het al eerder, en opgeslagen gij een hoop o 'problemen.
Gij zou jist hebben gezegd, 'besproken be' - wat is zijn naam -?' En 't zou allemaal
komt goed. '"
En de vreemdeling, die niemand anders dan de eerlijke veedrijver die we voorgesteld aan onze
lezers in de Kentucky taverne, ging zitten en begon met roken, met een merkwaardige glimlach op
Zijn lange, droge gezicht.
Een lange, slanke jonge man, met een gezicht van grote expressieve gevoel en
intelligentie, hier brak in, en herhaalde de woorden, "'Al wat gij wilt
dat u de mensen doen zal, doet gij alzo tot hen. "
Ik neem aan dat, "voegde hij eraan toe," dat is de Schrift, zo veel als 'Vervloekt zij Kanaan. "
"Wal, het lijkt zo gewoon een tekst, vreemdeling", aldus John de veedrijver, "aan arme
kerels zoals wij, nu, "en John gerookt aan als een vulkaan.
De jonge man pauzeerde, keek alsof hij zou gaan om meer te zeggen, toen plotseling de boot
gestopt, en het bedrijf maakte de gebruikelijke stoomboot haast, om te zien waar ze werden
landing.
"Beide hen ar kerels Parsons?", Zei John tot een van de mannen, omdat zij gingen uit.
De man knikte.
Als de boot gestopt, een zwarte vrouw kwam rennen wild op de plank, schoot in de
de menigte, vloog naar de plek waar de slaaf bende zat en gooide haar armen om dat
ongelukkige stukje van de waren voordat
opsommen - "John, dertig jaar oud," en met snikken en tranen beklaagde zich over hem als haar echtgenoot.
Maar wat moet vertellen het verhaal, verteld ook vaak, - elke dag verteld, - van hart-strings
huur en gebroken, - de zwakke gebroken en gescheurd voor de winst en het gemak van de
sterk!
Het moet niet te vertellen; - elke dag is te vertellen, - te vertellen, ook in het oor van
Iemand die niet doof, al is hij lang stil.
De jonge man, die gesproken had voor de zaak van de mensheid en God voor stond met
de armen over elkaar, op zoek op deze scène. Hij draaide zich om, en Haley stond op zijn
kant.
"Mijn vriend," zei hij, sprekend met dikke uitspraak, "hoe kun je, hoe durf je,
voeren over een handels-als deze? Kijk eens naar die arme schepsels!
Hier ben ik, vreugde in mijn hart dat ik thuis ben met mijn vrouw en kind te gaan, en de
dezelfde klok, die is een signaal om me verder te voeren ten opzichte van hen maken deel uit deze arme man
en zijn vrouw voor altijd.
Afhankelijk, zal God u brengen naar het oordeel voor deze. "
De handelaar keerde zich in stilte.
"Ik zeg nu," zei de veedrijver, het aanraken van zijn elleboog, "er is verschil in Parsons,
an't er? 'Besproken worden Kanaän' niet lijken naar beneden te gaan
met deze 'un, doet het?'
Haley gaf een ongemakkelijk grommen.
"En dat ar de slechtste an't op 't," zei John, "mabbee het zal niet naar beneden gaan met de
Heer, noch, als gij komt om zich te vestigen met Hem, een o 'van deze dag, als alles op ons moet,
Denk ik. '
Haley wandelde peinzend naar de andere kant van de boot.
"Als ik vrij fraai op een of twee volgende bendes," dacht hij, "Ik denk dat ik
stop uit dit yer, het is echt te gevaarlijk ".
En hij haalde zijn pocket-boek, en begon toe te voegen over zijn rekeningen - een proces dat
veel heren naast de heer Haley hebben een specifiek voor een ongemakkelijke geweten.
De boot veegde trots uit de buurt van de kust, en alles ging vrolijk, zoals voorheen.
Mannen sprak, en loafed en lezen, en gerookt.
Vrouwen naaide, en de kinderen speelden, en de boot gepasseerd op weg.
Op een dag, toen ze om een tijdje lag op een klein stadje in Kentucky, Haley ging naar
de plaats op een kleine kwestie van business.
Tom, wiens boeien niet voorkomen dat zijn het nemen van een gematigde circuit, was nabij gekomen
aan de zijkant van de boot, en stond lusteloos kijken over de reling.
Na verloop van tijd zag hij de handelaar terug te keren, met een alerte stap, in gezelschap van een
gekleurde vrouw, met in haar armen een jong kind.
Ze was heel fatsoenlijk gekleed, en een gekleurde man volgde haar, waardoor langs een
kleine kofferbak.
De vrouw kwam vrolijk verder, praten, zoals ze gekomen, met de man die droeg haar
stam, en dus voorbij de plank in de boot.
De bel geluid, de stoomboot suisden, de motor kreunde en hoestte, en weg geveegd
de boot op de rivier.
De vrouw liep naar voren tussen de dozen en balen van het benedendek, en, zittend
naar beneden, bezig zich met chirruping aan haar baby.
Haley maakte een bocht of twee over de boot, en dan komen, zitten zelf in de buurt
haar, en begon iets te zeggen tegen haar in een onverschillige ondertoon.
Tom al snel merkte een zware wolk die over voorhoofd van de vrouw, en dat zij antwoordde
snel en met grote felheid. "Ik geloof het niet, - ik zal het niet geloven!"
hoorde hij haar zeggen.
"Je bent jist een foolin 'met mij."
! "Als je niet zullen geloven, kijk hier", zei de man, tekening van een papier, "dit yer's
de rekening van de verkoop, en daar is je meester om deze te, en ik betaalde neer goede stevige contant geld
voor het ook, kan ik u zeggen, - ja, nu! "
'Ik geloof niet dat mijnheer zou me zo bedriegen;! Het kan niet waar zijn "zei de vrouw, met
toenemende agitatie. "Je kunt hier vragen voor een van deze mannen, die
kan lezen schrijven.
Hier! "Zei hij, een man die was voorbij," jist lees dit yer, zal je niet!
Deze yer gal zal mij niet geloven, toen ik haar vertellen wat 't is. "
"Waarom, het is een factuur van de verkoop, ondertekend door John Fosdick," zei de man, "maken van meer dan aan u
het meisje Lucy en haar kind. Het is allemaal recht genoeg, want ik zie iets. "
De vrouw gepassioneerde uitroepen verzamelde een menigte om haar heen, en de
handelaar kort toegelicht om hen de oorzaak van de onrust.
"Hij vertelde me dat ik ging naar Louisville, te verhuren als kok op hetzelfde
taverne waar mijn man werkt, - dat is wat mijnheer mij, zijn eigen zelf verteld, en ik kan niet
geloven dat hij zou liegen tegen me, "zei de vrouw.
'Maar hij heeft je verkocht, mijn arme vrouw, is er geen twijfel over mogelijk ", zegt een goede
goedaardig uitziende man, die al onderzoek van de papieren, "hij heeft het gedaan, en er geen
vergissing. "
'Dan is het geen rekening te praten, "zei de vrouw, plotseling groeit vrij rustig, en,
clasping haar kind strakker in haar armen, ze ging op haar doos, draaide haar rug rond,
en staarde lusteloos in de rivier.
"Going het wat rustiger aan, na al," zei de handelaar.
"Got grit Gal's, zie ik."
De vrouw keek kalm, als de boot ging, en een mooie zachte zomerbries voorbij
als een barmhartige geest boven haar hoofd, --de zachte bries, die nooit vraagt
of het voorhoofd is schemerige of eerlijk dat hij fans.
En ze zag de zon sprankelend op het water, in gouden rimpels, en hoorde gay
stemmen, vol gemak en plezier, praten overal om haar heen, maar haar hart lag als
als er een grote steen was gevallen op.
Haar baby richtte zich tegen haar, en haar wangen streelde met zijn handjes;
en, springende op en neer, kraaiende en chatten, leek vastbesloten om haar te wekken.
Ze spande hem plotseling en stevig in haar armen, en langzaam een traan na de andere
viel op zijn benieuwd, onbewust het gezicht, en geleidelijk leek ze, en beetje bij
weinig, om te groeien rustiger, en bezig zich met verzorgen en verpleging hem.
Het kind, een jongen van tien maanden, was buitengewoon groot en sterk van zijn leeftijd, en
zeer krachtig in zijn ledematen.
Nooit, voor een moment, nog steeds, hij hield zijn moeder constant bezig houden in hem, en
bewaken van zijn verende activiteit.
"Dat is een fijne vent!", Zegt een man, plotseling stoppen met tegenover hem, met zijn handen in
zijn zakken. "Hoe oud is hij? '
"Tien maanden en een half," zei de moeder.
De man floot de jongen, en bood hem een deel van een stok van snoep, dat hij
gretig greep in, en al snel had het in het algemeen van een baby depot, te weten, zijn
mond.
"Rum jongen!" Zei de man "weet wat wat is!" En hij floot, en liep door.
Toen hij had gekregen aan de andere kant van de boot, hij kwam Haley, die roken
op de top van een stapel dozen.
De vreemdeling leverde een match, en stak een sigaar, zeggende, zoals hij deed,
"Decentish soort o 'deerne je hebt rond daar, vreemdeling."
"Waarom, denk ik dat ze is tol'able eerlijk", zegt Haley, blies de rook uit zijn mond.
"Door haar naar het zuiden?" Zei de man. Haley knikte, en gerookt.
"Plantation de hand?" Zei de man.
"Wal," zeide Haley, "Ik ben FILLIN 'uit een order voor een plantage, en ik denk dat ik zal
legde haar binnen
Ze telled me dat ze was een goede kok, en zij kan haar gebruiken voor die, of stel haar op
de katoen-picking. Ze heeft de juiste vingers voor dat, ik
keek 'em.
Verkopen goed, hoe dan ook, "en Haley hervatte zijn sigaar.
"Zij zullen niet van de jonge 'un wil op de plantage," zei de man.
"Ik zal hem verkopen, eerste kans vind ik," zeide Haley, verlichting nog een sigaar.
"S'pose zou je hem verkopen tol'able goedkoop," zei de vreemdeling, het monteren van de
stapel van dozen, en zitten comfortabel.
'Ik weet het niet' bout, "zei Haley," Hij is een vrij slimme jonge 'un, recht, vet,
sterk;! vlees zo hard als een baksteen "" Zeer waar, maar dan is er de moeite en de
koste van de rozijnen. "
"! Onzin", zegt Haley, "ze is opgevoed zo makkelijk als het even welk soort beestje er gaat;
ze an'ta iets meer moeite dan pups. Deze yer kerel zal overal worden uitgevoerd,
in een maand. "
"Ik heb een goede plaats voor rozijnen ', en ik dacht van de takin' in een iets meer voorraad,"
zei de man.
"Een kok verloor een jonge 'un vorige week, - kreeg verdronken in een wastobbe, terwijl ze was een
hangin 'out de kleren, - en ik denk dat het zou goed genoeg om haar ingesteld op raisin'
dit yer. "
Haley en de vreemdeling rookte een tijdje in stilte, geen van beide lijkt bereid om ter sprake te brengen
de testvraag van het interview. Eindelijk is de man weer:
'Je zou niet denken wantin' meer dan tien dollar voor dat ar kerel, ziet u
moeten krijgen hem yer de hand, een hoe dan? 'Haley schudde zijn hoofd, en spuug
indrukwekkend.
'Dat gaat niet, geen manieren, "zei hij, en begon zijn weer met roken.
"Nou, vreemdeling, wat zal u nemen?"
"Nou, nu," zei Haley, "ik kon verhogen, dat ar mezelf kerel, of om hem opgewekt;
hij is waarschijnlijk oncommon en gezond, en hij had een honderd dollar halen, een half jaar dus;
en, in een jaar of twee, had hij brengt twee
honderd, als ik had hem op de juiste plek, ik zal niet een cent minder of vijftig voor hem
nu. "" O, vreemdeling! dat is belachelijk,
helemaal, "zei de man.
"Feit!", Zegt Haley, met een beslissende knikje van zijn hoofd.
"Ik zal dertig geven voor hem," zei de vreemdeling, "maar geen cent meer."
"Nu, ik zal jullie vertellen wat ik zal doen", zegt Haley, spugen weer met hernieuwde
beslissing. "Ik zal splitsen het verschil, en zeg veertig
vijf, en dat is het meest zal ik doen ".
"Nou ja, eens," zei de man, na een interval.
"Klaar," zei Haley. "Waar heb je land?"
"In Louisville," zei de man.
"Louisville", zei Haley. "Heel eerlijk, we zijn er over de schemering.
Chap zal slapen, - alle fair, - krijg hem stil, en geen geschreeuw, - gebeurt
mooi, - ik rustig alles doen, - ik haat alle soorten van agitatie en
in de war brengen. "
En zo had na een overdracht van bepaalde ontwerpen van wet van de man pocket-boek
van de handelaar, hervatte hij zijn sigaar. Het was een heldere, rustige avond, toen de
boot stopte op de kade in Louisville.
De vrouw had gezeten met haar baby in haar armen, die nu verpakt in een diepe slaap.
Toen ze de naam van de plaats riep hoorde, ze haastig legde het kind in een
weinig wieg gevormd door de holle tussen de dozen, eerst zorgvuldig verspreiden onder
het haar mantel, en toen opgesprongen om de
zijkant van de boot, in de hoop dat, onder de verschillende hotel-obers die verdrongen zich in de
werf, zou ze haar man te zien.
In deze hoop, drukte ze uit naar de voor-rails, en zich uitstrekt tot over hen,
gespannen haar ogen aandachtig op de bewegende hoofden op de oever, en de menigte geperst
in de tussen haar en het kind.
"Nu is je tijd", aldus Haley, waarbij het slapende kind op, en gaf hem aan de
'Wees niet wakker, en zette hem op te huilen, nu, het zou een duivel van een ophef maken met
de gal. "
De man nam de bundel zorgvuldig, en was al snel verloren in de menigte, dat ging de
werf.
Toen de boot, krakende, en kreunend, en puffend, had losgemaakt van de kade, en was
begint langzaam om zich druk over, de vrouw terug naar haar oude stoel.
De handelaar was er zat, - het kind was weg!
"Waarom, waarom, -? Waar" begon ze, in verbijsterd verrassing.
"Lucy", zei de handelaar, "uw kind is weg, je net zo goed kennen eerst als
laatste.
Je ziet, ik know'd kon je niet naar het zuiden Hem af te nemen, en ik kreeg een kans om hem te verkopen
een eerste klas familie, zal die hem opwekken beter dan je kunt. "
De handelaar was aangekomen in dat stadium van de christelijke en politieke volmaaktheid die
wordt aanbevolen door sommige predikers en politici van het noorden, de laatste tijd, waarin
hij had volledig overwonnen elke humane zwakte en vooroordelen.
Zijn hart was precies waar de jouwe, meneer, en de mijne kunnen worden gebracht, met de juiste inspanning
en teelt.
De wilde blik van angst en uiterste wanhoop dat de vrouw wierp op hem zou kunnen hebben
gestoord een minder geoefend, maar hij was gewend.
Hij had gezien dat er hetzelfde uitzien honderden keren.
U kunt wennen aan zulke dingen, ook mijn vriend, en het is het grote doel van
de recente inspanningen om onze hele noordelijke gemeenschap gebruikt om ze, voor de glorie van
van de Unie.
Dus de handelaar alleen beschouwden de sterfelijke angst die hij zag het werken in die donkere
functies, die gebalde handen, en verstikkende ademhalingen, voor zover nodig
incidenten van de handel, en louter
berekend of ze zou gaan schreeuwen, en sta een commotie op de boot, want,
Net als andere supporters van onze eigen instelling, hij beslist hekel aan
agitatie.
Maar de vrouw niet schreeuwen. Het schot was voorbij te recht en directe
door het hart, voor huilen of scheuren. Duizelig dat ze ging zitten.
Haar slappe handen vielen levenloos aan haar zijde.
Haar ogen keek recht vooruit, maar ze zag niets.
Alle ruis en brom van de boot, het zuchten van de machines, gemengd dromerig
haar verbijsterd oor, en de arme, domme geteisterde hart had noch huilen niet verscheuren
show voor haar ellende.
Ze was heel rustig.
De handelaar, die, gezien zijn voordelen, was bijna net zo humaan als een van
onze politici, leek zich geroepen voelen om zulke troost te dienen als het geval is
toegelaten van.
"Ik weet dat dit yer komt moeilijk vriendelijker, op het eerste, Lucy," zei hij, "maar zo'n slimme,
verstandig gal zoals je bent, zal niet wijken voor het.
Je ziet het nodig is, en kan niet worden geholpen! "
"O! niet, mijnheer, doe het niet! "zei de vrouw, met een stem als een die is verstikking.
"Je bent een slimme meid, Lucy," hij hield, "Ik bedoel het goed te doen door u, en gij krijgt een leuke
plaats naar beneden de rivier, en je zult gauw een andere man, - zoals een waarschijnlijke gal als you-
"O! Mijnheer, als u niet alleen nu met me praten, "zei de vrouw, met een stem van een dergelijke
snelle en levende angst dat de ondernemer het gevoel dat er iets op dit moment in
het geval is buiten zijn stijl van de exploitatie.
Hij stond op, en de vrouw draaide zich om, en begroef haar hoofd in haar mantel.
De handelaar liep op en neer voor een tijd, en af en toe stopte en keek naar haar.
"Neemt het moeilijk, in plaats van", zegt hij soliloquized, "maar stil, tho ', - laat haar zweet een tijdje;
Ze zal goed komen, door en door! "
Tom had keek naar de gehele transactie van begin tot eind, en had een perfecte
interpretatie van haar resultaten.
Voor hem, het leek alsof er iets onuitsprekelijk afschuwelijk en wreed, omdat,
arme, onwetende zwarte ziel! hij had niet geleerd te generaliseren, en vergroot te nemen
uitzicht.
Als hij alleen in opdracht van bepaalde ministers van het christendom, zou hij hebben
bedacht zich, en gezien het een dagelijks voorval van een legale handel; een
handel die is de vitale steun van een
instelling die een Amerikaanse goddelijk ... (LET OP: Dr Joel Parker van
Philadelphia.
[Mevrouw Stowe's opmerking.] Presbyteriaanse predikant (1799-1873), een vriend van de Beecher
familie.
Mevrouw Stowe geprobeerd zonder succes om dit te identificeren opmerking uit het hebben
stereotype-plaat van de eerste editie .)... vertelt ons heeft "geen kwaad, maar een dergelijke
als onlosmakelijk zijn verbonden met alle andere relaties in het sociale en huiselijke leven. "
Maar Tom, zoals we zien, als een arme, onwetende man, van wie het lezen was opgesloten
geheel naar het Nieuwe Testament, niet kon comfort en troost zich met uitzicht zoals
deze.
Zijn ziel gebloed in hem voor wat leek hem het onrecht van de armen
lijden ding dat lag als een geknakte riet op de dozen, het gevoel, wonen,
bloeden, maar onsterfelijke ding, die
Amerikaanse staatswet koeltjes klassen met de bundels, en balen, en dozen, waaronder
ze liegt. Tom naderde, en probeerde iets te zeggen;
maar ze alleen kreunde.
Eerlijk, en met tranen langs zijn eigen wangen, hij sprak van een hart van liefde in
de lucht, van een medelijdende Jezus, en een eeuwig huis, maar het oor doof was met
angst, en de verlamde hart niet kon voelen.
'S nachts kwam op, -' s nachts rustig, onbewogen en glorieus, stralend neer met haar ontelbare
en plechtige Angel Eyes, twinkelende, mooi, maar stil.
Er was geen spraak of taal, geen medelijden met spraak-of helpende hand, van die
verre hemel.
Ene na de andere, de stemmen van zaken of plezier stierf weg, alle op de boot waren
slapen, en de rimpels op de boeg waren duidelijk gehoord.
Tom strekte zich uit op een doos, en daar, zoals hij lag, hoorde hij, nu en dan,
een gesmoord snikken of huilen van de prostaat schepsel, - "O! wat moet ik doen?
O Heer!
O goede Heer, help me! "En zo, nu en dan, tot het geruis stierf weg in
stilte. Om middernacht, Tom wakker, met een plotselinge
te starten.
Iets zwart ging snel voorbij door hem aan de kant van de boot, en hij hoorde een plons
in het water. Niemand anders zag of hoorde niets.
Hij hief zijn hoofd, - van de vrouw plek was leeg!
Hij stond op, en zocht hem tevergeefs.
De arme bloeden hart was nog, eindelijk, en de rivier de geribbelde en kuiltjes net zo
helder alsof het niet gesloten erboven. Geduld! geduld! gij wier hart zwellen
verontwaardigd over misstanden als deze.
Niet een kloppen van angst, niet een traan van de onderdrukten, wordt vergeten door de man van
Smarten, de Heer der heerlijkheid. In zijn patiënt, royale boezem draagt hij het
kwelling van een wereld.
Draagt gij, net als hij, in geduld, en arbeid in de liefde, zeker als hij is God, "het jaar
van zijn verlosten zal komen. "De handelaar wakker helder en vroeg op, en
kwam uit te zien naar zijn live voorraad.
Het was nu aan de beurt eens kijken in verbijstering.
"Waar leeft dat gal?" Zei hij tegen Tom.
Tom, die had geleerd de wijsheid van het houden van raad, voelde zich niet geroepen om de staat
zijn observaties en vermoedens, maar zei dat hij het niet wist.
"Ze kon toch niet zijn gekomen in de nacht bij een van de landingen, want ik was
wakker, en op de uitkijk, wanneer de boot gestopt.
Ik heb nooit vertrouwen in deze yer dingen aan andere mensen. "
Deze toespraak was gericht aan Tom heel vertrouwelijk, alsof het iets was dat
zou bijzonder interessant zijn voor hem.
Tom gaf geen antwoord. De handelaar zocht de boot van boeg tot
Stern, onder dozen, balen en vaten, rondom de machine, door de schoorstenen, in
tevergeefs.
"Nu, zeg ik, Tom, eerlijk over dit yer," zei hij, toen, na een vruchteloze zoektocht, hij
kwam waar Tom stond. 'Je weet dat er iets aan, nu.
Zeg me niet, - ik weet dat je doet.
Ik zag de gal uitgerekt hier te weten over tien, en ag'in om twaalf, en ag'in
tussen een en twee, en daarna bij vier was ze weg, en je was een slapende rechter
is er de hele tijd.
Nu, weet je iets, - je kunt er niets aan doen ".
"Wel, meester, 'zei Tom," tegen de ochtend iets geborsteld door mij, en ik vriendelijker half
werd wakker, en toen ik Hearn een grote plons, en dan heb ik clare wakker werd, en de gal was verdwenen.
Dat is alles wat ik weet over 't. "
De handelaar was niet geschokt of verbaasd, omdat, zoals we al eerder zeiden, dat hij werd gebruikt om
heel veel dingen die je niet gewend bent.
Zelfs de vreselijke aanwezigheid van de dood trof geen plechtige chill op hem.
Hij had gezien de dood vele malen, - ontmoette hem in de weg van de handel, en kreeg kennis met
hem - en hij alleen dacht aan hem als een harde en klant, dat zijn eigendom in verlegenheid gebracht
operaties zeer onterecht, en hij alleen
zwoer dat de gal was een bagage, en dat hij duivels ongelukkig, en dat, indien
ging op deze manier, dan moet hij geen cent te maken op de reis.
Kortom, hij leek te overwegen zelf een slecht gebruikt man, beslist, maar er was geen
hulp voor het, zoals de vrouw was ontsnapt in een staat die nooit zal opgeven een
voortvluchtige, - zelfs niet op de vraag van de hele glorieuze Unie.
De handelaar, dus zat ontevreden neer, met zijn weinig rekening-boek, en zet
beneden de ontbrekende lichaam en de ziel onder de kop van verliezen!
"Hij is een schokkend schepsel, is hij niet, - deze ondernemer? zo gevoelloos!
Het is vreselijk, echt waar! "," O, maar niemand denkt er iets van deze
handelaren!
Ze zijn universeel veracht, - nooit ontvangen in een fatsoenlijke samenleving ".
Maar wie, meneer, maakt de ondernemer? Wie is het meest schuldige?
De verlichte, gecultiveerd, intelligent man, die ondersteunt het systeem waarvan de
handelaar is het onvermijdelijke resultaat, of de slechte handelaar zelf?
Je maakt de openbare verklaring die vraagt om zijn handel, die aandoet en depraves
hem, totdat hij geen schande het voelt, en in wat ben je beter dan hij?
Ben jij opgeleid en dat hij onwetend, je hoog en hij laag, u verfijnde en hij grof, u
getalenteerd en hij eenvoudig?
In de dagen van een toekomstige vonnis, kan deze zeer overwegingen maken het draaglijk
voor hem dan voor je.
Ter afsluiting van deze kleine incidenten van legale handel, moeten we smeken de wereld niet aan
denken dat de Amerikaanse wetgevers zijn geheel verstoken van de mensheid, als macht,
misschien onterecht worden afgeleid uit de
grote inspanningen gedaan in onze nationale lichaam te beschermen en te bestendigen deze soort van
verkeer.
Die niet weet hoe onze grote mannen zelf overtreffen, in declameerde tegen
de buitenlandse slavenhandel. Er zijn een perfecte gastheer van Clarksons en
Wilberforces ...
(NB: Thomas Clarkson (1760-1846) en William Wilberforce (1759-1833), Engels
filantropen en anti-slavernij agitatoren die hielp om de passage van de beveiligde
Emancipatie Bill door het Parlement in
1833 .)... opgestaan onder ons over dat onderwerp, het meest stichtelijke te horen en te aanschouwen.
Trading negers uit Afrika, lieve lezer, is zo afschuwelijk!
Het is niet te denken van!
Maar de handel in hen uit Kentucky, - dat is iets heel anders is!