Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het is nu onze vierde dag in Turkije.
We zijn eerst in Marmaris toegekomen, dat een klein leuk stadje aan de kust is.
En van daar hebben we helemaal naar Pamukkale gelift, waar we de laatste dagen hebben doorgebracht.
Het is een hele leuk plaats om te bezoeken, veel geschiedenis.
En vandaag liften we helemaal terug tot aan de kust, naar Antalya.
Liften in Turkije is echt gemakkelijk.
Ik denk dat de langste wachttijd tot nu toe ongeveer twintig minuten was.
We hebben besloten om een busje te nemen dat ons uit de stad zal brengen.
En ik moet zeggen, de bediening is uitstekend!
We kregen limonade en zelfs koekjes hier op de bus.
Hele goede bediening.
We zijn net uit de bus en we voelen echt dat we in de bergen zijn.
Het is hier veel kouder.
Woo, ik heb al een extra pull aangetrokken.
Er zijn hier zeker veel kebabs te vinden.
Hmm, ik heb honger.
Geen kebab hier.
Op onze weg naar Antaly begonnen we ons allebei ziek te voelen.
en om het compleet te maken,
kwamen we in een groot onweer toe.
Dus waren we bijna verplicht om de nacht in een hotel door te brengen.
Gelukkig was het een goedkoop hotel
maar eerlijk gezegd, wanneer je je *** voelt,
excuseer mijn taalgebruik,
maar als je je echt slecht en ziek voelt,
al wat je dan wil is ergens comfortabel te zijn en het van je af te slapen
en ik denk dat dit echt een van de nadelen is van het reizen,
vooral wanneer het nog steeds koud is buiten.
Ik voel me moe.
Ja, inderdaad.
Ik wil echt slapen.
Ik hoop dat we een leuke plaats vinden waar we gewoon onze tent kunnen opslaan
voor de namiddag.
Ik denk dat we al doorheen, hoeveel, twee rollen wc-papier gegaan zijn?
Ten minste!
We vroegen de richting aan deze man
en hij wees ons ongeveer de weg.
En toen we begonnen te wandelen, nog geen vijf minuten later,
liep hij ons achterna met een bier in z'n hand
en nu wandelt hij gewoon met ons mee.
Zoals nu, deze man,
hij nam ons mee op de bus,
toonde ons hoe we ergens konden geraken
met een dolmus (mini busje),
hij bood ons sigaretten aan, we krijgen overal heel veel thee aangeboden,
eten.
Wow, dit is echt ongelooflijk.
Die man, net toen ik in de camera aan het praten was,
bood ons eten aan, we zeiden "nee, dank je wel"
maar echt, ongelooflijk!
Ik denk dat hij eten voor ons aan het kopen is, Niko.
Inderdaad.
Hij was zo vriendelijk!
We vroegen hem niets
maar hij bracht ons met de bus tot aan het station, hij koopte eten voor ons.
Thee.
Zomaar en
soms, ik weet het niet of dit door mijn Westerse achtergrond komt
maar soms vraag ik me echt af waarom mensen dit doen.
Ze vragen in ruil niets terug
en het voelt nog steeds
soms zo raar aan om zomaar alles te aanvaarden
en dan is er een stemmetje in mij die zegt "woaaa"!
We zullen een huis hebben waarin we een maand zullen verblijven
en we zullen zorgen voor de honden,
kalkoenen,...