Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK VIII OFF voor Honduras
Precies wat Tom's gedachten waren, Ned, natuurlijk, kon het niet raden.
Maar door de flush waaruit bleek dat onder de tan van de wangen zijn maatje van de jonge financiële
secretaris voelde vrij zeker van dat Tom was een beetje *** van het resultaat van
Professor Beecher de oproep van Maria Nestor.
"Dus hij gaat haar te zien over 'iets belangrijks', Ned?"
"Dat is wat sommige leden van zijn partij noemde."
"En ze zijn hier te wachten tot hij hen aan te sluiten?"
"Ja. En het betekent wachten op een week voor een andere stoomboot.
Het moet iets heel belangrijk zijn, vind je niet, te veroorzaken Beecher aan risico
die vertraging bij het opstarten na de afgod van goud? '
"Belangrijke? Ja, ik denk, "beaamde Tom.
"En toch, zelfs als hij wacht op de volgende boot, krijgt hij naar Honduras bijna net zo
Zodra we doen. "
"Hoe is dat?" "De volgende boot is een snellere."
"Waarom gaan we niet nemen dat? Ik haat het getreuzel mee op een langzame vrachtschip. "
"Nou, voor een ding het zou nauwelijks nu doen om te veranderen, wanneer al onze goederen zijn op
raad van bestuur.
En bovendien, de kapitein van de Relstab, waarop we gaan varen, is een vriend van
Professor Bumper is. "
"Nou, ik ben net zo blij Beecher en zijn partij niet gaat met ons," hervatte Ned,
na een pauze. "Het zou kunnen maken de problemen."
"Oh, ik ben klaar voor elke moeite die hij zou kunnen maken!" Snel riep Tom.
Hij bedoelde de problemen die zouden kunnen worden ontwikkeld in het gaan naar Honduras, en het starten van de zoekactie
naar de verzonken stad en de afgod van goud.
Dit soort problemen Tom en zijn vrienden hadden meegemaakt, op andere reizen
waar rivalen hadden verzocht om hun doel te frustreren.
Maar in zijn hart, hoewel hij zei niets tegen Ned over, Tom maakte zich zorgen.
Hoezeer hij een hekel aan om toe te geven aan zichzelf, hij vreesde het bezoek van professor Beecher aan
Mary Nestor in Fayetteville had maar een betekenis.
"Ik vraag me af of hij gaat voorstellen om haar", dacht Tom.
"Hij heeft het veld helemaal voor zichzelf nu, en haar vader houdt van hem.
Dat is in zijn voordeel.
Ik denk dat de heer Nestor heeft heel me nooit vergeven voor die fout over het dynamiet vak
en dat was niet mijn schuld. Ook toen de Beecher en Nestor gezinnen
zijn vrienden voor jaren.
Ja, hij heeft zeker de binnenrand op mij, en als hij haar naar me gooien ----
Nou, ik zal niet opgeven zonder een gevecht! "En Tom mentaal omgordde zich voor een strijd van
verstand.
"Hij heeft een beroep op het prestige zal hij uit deze afgod van goud als zijn partij vindt
het, "dacht op de jonge uitvinder. "Maar ik zal je helpen eerst vinden het.
Ik ben blij dat een klein begin van hem, hoe dan ook hebben, ook al is het niet meer dan twee
dagen. Hoewel als ons schip is weer veel in handen van
stormen hij kan eerst ga op de grond.
Dat kan echter niet worden geholpen. Ik doe het beste wat ik kan. "
Deze gedachten schoten door het hoofd van Tom's zelfs als Ned was zijn vragen stellen en het maken van
reacties.
Dan is de jonge uitvinder, schudde zijn schouders, alsof ze te ontdoen van een aantal
gewicht, merkte op: "Nou, kom naar buiten en zie de bezienswaardigheden.
Het zal lang duren voordat we op Broadway opnieuw. "
Toen de kameraden teruggekeerd van hun toeristische excursie, vonden zij dat
Professor Bumper was aangekomen.
"Waar is Bumper professor?" Vroeg Ned, de volgende dag.
"In zijn kamer, gaan over boeken, kranten en kaarten ervoor zorgen dat hij alles heeft."
"En meneer Damon?"
Tom had niet op die laatste vraag te beantwoorden.
In het appartement kwam openbarsten van de opgewonden individu zelf.
"Zegen mijn overschoenen," riep hij, "Ik heb al overal op zoek naar jou!
Kom op, er is geen tijd te verliezen! "" Wat is er nu? "Vroeg Ned.
"Is het hotel in brand?"
"Is er iets gebeurd met Professor Bumper?"
Tom eiste, een wild idee vormen in zijn hoofd dat misschien iemand van de Beecher
partij had geprobeerd om de ontdekker van de verloren stad van Pelone ontvoeren.
"O, alles in orde is," antwoordde meneer Damon.
"Maar het is bijna tijd voor de show te beginnen, en we willen niet te laat komen.
Ik heb tickets. "
"Voor wat?" Vroeg Tom en Ned elkaar. "De films," was het lachend antwoord.
"Zegen mijn losse ribben! maar ik zou niet mis hem voor alles.
Hij is in een nieuw toneelstuk genaamd 'Up in een luchtballon Boys.'
Het is geweldig! "En de heer Damon uitgeroepen tot een bepaalde komische bewegend beeld ster in wiens paard
spel Mr Damon nam een nieuwsgierige belangstelling.
Tom en Ned waren blij genoeg om te gaan, Tom dat hij misschien een kans om een bepaald hebben
hoeveelheid van denken, en Ned want hij was nog jongen genoeg om bewegende beelden wilt.
"Ik vraag me af, Tom," zei de heer Damon, die naar voren kwamen van het theater twee uur later,
alle drie de grinniken bij de herinnering aan wat ze hadden gezien ", vraag ik me af je nooit
draaide je inventieve geest naar de film. "
"Misschien zal ik, op een dag", zegt Tom. Hij sprak nogal onzeker aan.
De waarheid van de zaak was dat hij nog steeds diep na te denken van het bezoek van
Professor Beecher aan Maria Nestor, en zich afvragen wat het voorspelde.
Maar als Tom van de slaap werd ontroerd die avond zei hij niets van het aan zijn vrienden.
Hij was vroeg de volgende ochtend, want zij waren die dag te verlaten, en er was nog steeds
veel gedaan moet worden in het zien van dat hun bagage en voorraden veilig waren
geladen, en in het bijwonen van de laatste details van een aantal zakelijke aangelegenheden.
In het hotel hadden ze een aantal glimp van de leden van de Beecher
partij die in afwachting waren van de komst van de jonge professor die was om hen te leiden in
de wildernis van Honduras.
Maar onze vrienden niet zoeken naar de kennis van hun rivalen.
De laatste, eveneens, bleef op zichzelf, hoewel ze wisten ongetwijfeld dat
er was waarschijnlijk een zware race voor het bezit van de afgod van goud zijn, dan,
het werd verondersteld, diep begraven in een aantal beboste stad.
Professor Bumper had zijn afspraken zorgvuldig.
Terwijl hij legde aan zijn vrienden, dan zouden ze de stoomboot te nemen van New York naar Puerto
Cortes, een van de belangrijkste zeehavens van Honduras.
Dit is een stad van ongeveer drie duizend inwoners, met een uitstekende haven en een
grote pier waarlangs schepen kunnen binden en rechtstreeks lozen hun lading in de
wachtende auto's.
De voorbereidingen werden uiteindelijk afgerond. De partij ging aan boord van de stoomboot, die
was een groot vrachtschip, die een beperkt aantal passagiers, en laat op de
's Middags neergeklapt New York Bay.
"Uit voor Honduras," riep Ned vrolijk, als ze langs het Vrijheidsbeeld.
"Ik vraag me af wat er gaat gebeuren, voordat we zien dat dametje opnieuw."
"Wie weet?" Vroeg Tom, schouders ophalend, Spaanse mode.
En er kwam voor hem de visie van een bepaalde "kleine dame", over wie hij had
zijn diep denken laat.