Tip:
Highlight text to annotate it
X
Transitie stimuleert de creativiteit van mensen op straat...
om samen te komen, ondanks hun verschillen...
om optimaal gebruik te maken van hun hulpbronnen, hun energie en hun karaktereigenschappen.
Het gaat niet om gedrag te veranderen...
het gaat er in plaats daarvan structuren te bieden die indien nodig beschikbaar zijn.
Als de behoefte wordt beseft, zijn ze klaar voor gebruik.
Voor mij, is Transitie het bewegen naar een economie...
waarin iedereen een plek, een waarde en een vervulling heeft.
Dat houdt in dat het milieu een bedoeling heeft, maar ook de mens.
Voor mij, betekent Transitie je meer bezighouden met je gemeenschap...
het opbouwen van je gemeenschap en erin meehelpen.
Iedereen draagt zorg voor zijn gemeenschap, dus heeft iedereen iets te bieden.
Ik hou van het alles omvattende ervan. Voor mij, is dat waar Transitie om gaat.
Dus Transitie, is voor mij, je voorstellen hoe onze gemeenschap eruit ziet...
20, 30, 50 jaren in de toekomst...
wanneer we deze klus goed geklaard hebben door iets te maken dat inclusief is, dat bloeit...
waar mensen gelukkig zijn en onze levenswijze duurzaam is...
en dan nu uit te vlooien, hoe we kunnen helpen om daar te belanden.
Mensen gingen er van uit: 'Oh, wat is dat voor spul, olie? We hebben het zojuist gevonden...
oh, dat kan heel nuttig zijn.' Dus gingen ze er meer van gebruiken.
En toen, 'Oh, Dat is werkelijk heel nuttig.' En ze gingen nog meer gebruiken.
En de hoeveelheid olie die we gebruiken nemen toe...
terwijl, de resterende hoeveelheid olie snel afneemt.
Dat veroorzaakt een groot probleem.
Alle broeikasgassen, zoals kooldioxide...
die vrijkomen als we ze verbranden, gaan de atmosfeer in.
Het vangt de hitte van de zon, houdt het vast, zorgt dat deze niet kan ontsnappen...
kaatst het terug en zal in feite de aarde opwarmen.
Wat onstabiel weer veroorzaakt, een algehele verhoging van de temperatuur...
de polen beginnen te smelten en het zeeniveau zal stijgen, en het land overstromen...
en zal een algemene klimaat chaos veroorzaken.
Piekolie is ook verbonden met een andere probleem, de economische crisis genaamd.
Er is een economische crisis als de economie failliet gaat.
In principe, heb je om de economie te laten groeien, in de eerste plaats consumenten nodig.
Dan heb je dingen nodig die de consumenten kunnen kopen.
Die dingen wordt in fabrieken gemaakt.
En de fabrieken hebben goedkope energie nodig, zoals olie.
En als ze niet zoveel goedkope energie krijgen, door de piekolie...
worden de dingen duurder, dus kopen de consumenten minder..
en de economie krimpt.
Transitie mensen zouden voor ons een duurzame economie wensen
in plaats van één die uit de hand groeit en krimpt...
want de economie, die we nu hebben...
kan op elke moment exploderen en zomaar verdwijnen.
Maar, als we een duurzame economie hebben zal dat niet gebeuren.
Dus hebben we allemaal op een of andere manier, een transitie nodig en hebben we behoefte aan een gids.
Onze cultuur is zo zeer voor ons gevormd om consumenten te zijn...
en onbewust te zijn van wat er aan de hand is in de wereld...
dat om die veranderingen door te maken, we steun nodig hebben.
Dus worden wij ondersteund door Transitie, door de gemeenschap.
Onze manier van leven is niet duurzaam.
Dus, dat is een alternatief voor consumentengedrag
dat steeds meer minder duurzaam wordt.
Dit is de manier om een wereld met mensen te creen, die meer verbonden zijn.
Ze zijn meer verbonden met zichzelf, met elkaar en met de natuur rondom.
Iedereen kan voelen dat hij iets te bieden heeft en bij te dragen.
Het is niet iets voor de deskundigen om dat ergens zomaar te doen.
Het voelt echt alsof het me een impuls heeft gegeven en een echt gevoel van een doel in mijn leven.
En het is ontzettend leuk. Het is zo lonend, en het geeft zo veel voldoening...
om mensen echt goed te leren kennen en over 'echte' dingen te kunnen praten.
Ik geniet van praten met mensen, mensen helpen, mijn gemeenschap opbouwen.
Transitie Initiatieven over de hele wereld
900 Initiatieven geregistreerd en meer dan 1800 wereldwijd.
Transitie begint met een groep mensen die bij elkaar komt...
en die groep mensen kan voortkomen uit verschillende situaties.
Het kan een groep zijn die al bij elkaar komt voor iets anders...
het kan een groep zijn van mensen die elkaar al kent, maar niet formeel samenwerken.
Het kunnen mensen zijn die elkaar tegenkomen bij een evenement of in een kroeg en zeggen, 'Laten we een Transitie Initiatief starten'.
Maar dat eerste samenkomen van mensen, het vormen van een groep...
dat is de kiem voor het hele proces.
De eerste bijeenkomst was op 3 april. Er kwamen acht mensen.
En toen bij de tweede bijeenkomst kwam er een.
En ik herinner me dat, thuis gekomen, mijn man meelevend reageerde op de lage opkomst.
Kaat Vander Straeten, Initiatiefnemer Transitie Wayland Ik keek hem aan en zei, 'Je hebt het mis'.
Alle mensen die kwamen, waren de juiste mensen.
En binnen de Transitie zeggen we, 'degene die komt is de juiste persoon'.
Ik was er erg sceptisch over; 'ja, dat zal wel'...
en ik moet zeggen dat het juist is. Het bleek helemaal waar te zijn.
Van die acht mensen die naar de eerste bijeenkomst kwamen...
maken er nu vier deel uit van de Transitie Initiatiefgroep Wayland.
En die ene persoon die kwam, die maakt ook deel uit van de Transitie Initiatiefgroep Wayland.
Bij de laatste bijeenkomst, in de bibliotheek, waren we misschien wel met z'n tienen, de meesten van Transitie Wayland.
We praatten tot laat in de avond.
De bibliotheekmedewerker moest ons uit de bibliotheek zetten omdat we over onze tijd heen waren.
Ik liep naar buiten en wist dat dit de laatste bijeenkomst was die ik zelf had georganiseerd...
en ik was in de wolken, want ik wist dat we een groep hadden.
Wat we hebben opgemerkt bij het kijken naar wat Transitiegroepen doen...
als deel van ons vijfjarige experiment dat wij hebben gedaan...
is dat ze door een aantal fasen gaan.
FASE 1: Vertrekken
De eerste fase, 'vertrekken', is die creatieve, speelse, stormachtige fase...
waarin je films vertoont, posters ophangt, evenementen organiseert, aan bewustwording doet...
om de fundering te leggen voor wat het Transitie Initiatief zal worden.
Maar in die fase kun je het nog geen Transitie 'Waar-dan-ook' noemen.
Transition Moss Side, Bewustwording - Manchester - UK Moss Side is een echt binnenstedelijk gebied.
Het is zeer dichtbevolkt, het is zeer multicultureel...
en het heeft de gruwelijke reputatie gehad, de Bronx of Britain, de achterbuurt van Engeland te zijn.
En omdat het zo dichtbevolkt is...
Joel Pritie, Initiatiefnemer Moss Side kun je in korte tijd bij veel huizen aankloppen.
Zodra je ziet dat er niemand thuis is, kun je doorlopen.
Ik werkte voor een bedrijf in dubbele beglazing, ging langs de deuren...
en deed hetzelfde voor een energiebedrijf.
Zo kreeg ik vertrouwen in het aankloppen bij mensen...
en ik dacht, 'Ik weet dat ik bij mensen kan aankloppen, overtuigend kan zijn en een goede indruk kan maken.'
Ik geloof veel meer in Transitie dan in die andere dingen...
dus dat vergrootte mijn vertrouwen ook en toen dacht ik...
Eigenlijk kan ik waarschijnlijk echt goed werk doen door ook langs de deuren te gaan voor Transitie.
Ik denk dat je een hele andere reactie krijgt door langs de deuren te gaan...
dan je waarschijnlijk krijgt door andersoortige bewustmakingsactiviteiten.
Het gaat om de aantallen, weet je.
De meerderheid van de mensen doet niet mee, denk ik, en het is een kwestie van doorgaan.
Hoe kan ik het beste contact met u houden?
Ik ben altijd thuis. Elke dag.
OK fantastisch, ik schrijf het op.
Een van de kerngroepleden, Ali Mohamed, die ik ontmoette door bij hem aan te kloppen...
was volgens mij tot nu toe nog nooit betrokken geweest bij enig milieuwerk.
Ali Mohamed, Stuurgroep lid Toen ik Joel voor het eerst zag, dacht ik niet, 'Wat hij doet, is fantastisch.'
Maar ik stond open voor hem en ik luisterde naar wat hij zei, vooral toen hij 'Moss Side' noemde.
Ik bedacht me dat dit over onze gemeenschap ging, dus ik begon te luisteren.
Langs de deuren gaan leek me echt een spannende manier om nieuwe mensen te betrekken...
die nog nooit op wat voor manier dan ook betrokken waren geweest bij milieu-activiteiten.
Het is ook goed om je buren te kennen.
Want als er iets met je zou gebeuren, zouden de buren je kunnen helpen.
Met het aan de deur kloppen bouwen we deze relatie ook op met onze gemeenschap.
En als we deze band opbouwen, betekent dat dat onze gemeenschap goed beschermd is...
en mensen kennen elkaar en helpen elkaar.
Joel heeft bij meer dan 1420 deuren aangeklopt.
Transition Moss Side heeft nu 237 mensen in haar contactenlijst.
Tweederde van hen dankzij 'aankloppen'
Er is geen juiste manier om transitie te bereiken.
Soms start je je kerngroep en dan is een van de eerste dingen die de groep doet...
is het starten van een programma ter bewustwording.
Ze maken flyers en posters, vertonen films enzovoort.
Maar het gaat ook vaak andersom: een handjevol mensen of zelfs een persoon...
start een bewustwordingsprogramma...
gaat de straat op, vertoont films, netwerkt met andere organisaties...
en doet al dat soort activiteiten.
En vanuit dat bewustwordingsprogramma ontstaat dan de kerngroep.
Geen van beide is de juiste manier, het gaat erom wat het meest geschikt voelt in jouw plaats.
Duurzaam Dorp Amoreiras, Droom - Alentejo - Portugal De aarde waar we leven is van onze kleinkinderen.
We moeten leven van wat ze ons geeft, zonder haar te vernietigen en zonder afhankelijk te zijn van andere gebieden op aarde.
Aldeia das Amoreiras is ons land en we moeten het duurzaam beheren.
De eerste stap is te dromen.
Wat is jouw droom voor het dorp en wat is jouw ideale dorp?
Het dorp is niet klein maar het is bijna leeg.
De ouderen zijn gestorven. De jongeren zoeken het elders.
Het dorp bestaat uit een half dozijn oudjes en dat is het.
Naar mijn idee wensen we onderlinge goede verhoudingen...
dat is wat we missen. Om allen samen te kunnen leven...
en elkaar te helpen waar we kunnen.
Mijn droom? Weet je wat die is?
Dat er een toegankelijke plaats komt waar de dokter is.
Ik kan zo snel niet boven komen.
Dat was mijn droom.
Om iets meer voor de kinderen te hebben...
zoals een park of speelplek.
He! Je denkt al aan een baby! Hahaha!
Om winkels te hebben zodat men niet van die lange reizen hoeft te maken...
om naar Ourique te gaan.
Dus om meer handel te krijgen in het dorp?
Ja. Om wat handel te hebben in het dorp.
Alles opgeruimd.
Schone tuinen.
Het zou al prachtig zijn als enkele van de dromen van het dorp...
vervuld zouden worden. Dat zou heel goed zijn...
omdat het dorp het echt nodig heeft...
om meer dynamisch en duurzaam te zijn.
Dat heeft het dorp echt nodig.
Het duurzame dorp van Amoreiras heeft al een aantal van haar dromen gerealiseerd.
Ze hebben het hele dorp schoongemaakt en geverfd.
Ze hebben een lokale markt opgezet.
En er zijn bijeenkomsten...
om over verbetering van faciliteiten voor kinderen en in de gezondheidszorg te praten.
Het hebben van een toekomstvisie wordt zo iets als het voor je uit werpen van een magneet of een draaikolk...
die je na een tijdje in die richting trekt.
Ik denk dat er een kracht bestaat die dat werkelijk doet.
Transitie van binnen, workshop - Devon - UK Als onze visie is dat we bloeiende gemeenschappen hebben, waar mensen voelen dat ze erbij horen,..
waar mensen welzijn ervaren, dan moet de basis van onze leefsystemen daarop gericht zijn.
Maar de grootste reis, en de grootste transitie die we moeten maken...
is feitelijk binnen in ons.
Te begrijpen hoe je mensen zich goed kunt laten voelen...
want dat ontstaat niet door een *** aan spullen te hebben.
Eigenlijk hebben we een cultuur nodig die mensen steunt in de richting van welzijn.
Het gaat om iets dat zich in ons afspeelt, waar we ons bewust van zijn.
En we beginnen te voelen wat er gebeurt waar we ons niet zo bewust van zijn...
en hoe zeer de dingen die in ons plaats vinden...
invloed hebben op de wijze waarop we met elkaar omgaan...
beïnvloeden wat we doen in de wereld.
Het is een manier om te kijken naar, 'Hoe werkt een mens van binnen?'
De wijze waarop we een wereld gemaakt hebben met deze focus op competitie...
gericht op zo veel mogelijk hebben...
gericht op gelijke tred houden met degenen die meer hebben dan jij...
en meestal de 'ander' te zien of als iemand die 'anders is'...
als iemand die een bedreiging vormt...
dat komt eigenlijk voort uit een bewustzijnstoestand en uit iets dat zich in ons afspeelt.
Totdat we dat ervaren en als onderdeel van onszelf zien...
en kijken naar wat er gebeurt en daar op een bepaalde manier mee omgaan...
dat zal verder blijven gaan door zich in de wereld te tonen.
STADIUM TWEE: Verdieping
De tweede fase noemen we 'verdieping'...
Wat betekent dat je je plotseling realiseert...
he, we zijn nu 'waar dan ook' in transitie en we we worden een organisatie en...
brengen wat meer structuur aan en we worden wat iets formeler.
Het voelt heel anders in vergelijking met die allereerste opstartfase. Het is alsof je een organisatie aan het worden bent.
Je hoeft trouwens geen organisatie te zijn om je buurt te transformeren!
Whitney Avenue Urban Farm bij Pittsburgh doet het anders, zonder 'Transitie'. Chris Condello, Mede oprichter Whitney Avenue Dorps Boerderij
Ik was op zoek naar een plek om te bloggen. En toen ik op een gegeven moment Transition vond...
leek het er op of ze eigenlijk bezig waren met alle werkzaamheden die ik probeerde toe te passen.
Het leek erop dat er al een heleboel kennis was op dit gebied en ik wilde eigenlijk alleen maar de kennis aanboren.
Ik zag dat er permacultuur materiaal op de blog stond...
waar ik geïnteresseerd in was, wat ik wilde integreren in de stedelijke gebieden.
Transition was als een opeenstapeling van alles waar ik geïnteresseerd in was op één website.
Het is een beetje lastig om andere mensen op dezelfde golflengte te vinden.
Ik ging er oorspronkelijk van uit dat er niemand van mijn leeftijd werkelijk in tuinieren geïnteresseerd zou zijn.
En Transition Pittsburgh, die website en alles wat ermee samenhing toonde me...
dat er daar mensen waren die tuinieren, wat in het verleden geacht werd een meisjesachtige hobby te zijn.
Nu kan ik naar heavy metal luisteren, er als een punk bij lopen, toch tuinieren en cool zijn.
We zijn in Wilkinsburg, Pennsylvania, een voorstad van Pittsburgh...
een afzichtelijk gebied in elk opzicht.
Het eerste wat we 's ochtends doen is de verlaten huizen controleren...
om er zeker van te zijn dat er geen krakers in zitten opdat het in ieder geval veilig voor ons is om te werken.
We gaan aan het gele huis werken. 20% van de percelen hier zijn dichtgespijkerd of zijn lege percelen.
Hallo? Hallo? Is daar iemand?
Je zult iets weelderigs worden. Laten we doorgaan.
Ach, het goede nieuws is er zit niemand in.
Dit is de Whitney Avenue stadsboerderij.
Er stonden hier huizen, ik geloof ongeveer vijf, zes jaar geleden voordat ze afbranden.
Alles wat we hier kweken wordt voornamelijk gratis weggegeven of geschonken aan de voedselbank.
Mensen uit de buurt weten ook dat ze hier welkom zijn...
en fruit en groente mee kunnen nemen wanneer ze er maar zin in hebben.
Toen Chris en Carly naar Whitney Avenue kwamen...
was het een straat met voornamelijk lege huizen en oude dooie percelen.
En zij hebben de hele straat eigenhandig zonder steun mooi gemaakt.
Mensen begonnen te waarderen wat ze aten.
Sommigen in deze straat hadden honger...
en ze konden naar de tuin daarboven gaan en eten halen.
We werken met de kinderen uit deze buurt om dit mogelijk te maken.
Eigenlijk hadden we een heleboel kinderen die in grote narigheid verzeild waren...
en we hadden behoefte om ze op de een of andere manier bezig te houden. Dit bleek uiteindelijk onze onze weg te zijn.
Toen ik hier eerst aankwam zei ik, 'dat is onbevredigend'.
Dat is het nog steeds, een soort van, maar het houdt me wel weg van narigheid.
Er waren andere kinderen in deze straat die een slechte invloed hadden op Brandon.
Hij ging andere kinderen achterna met een slechte invloed op hem.
En toen opeens trokken de kinderen weg toen Chris en Carly hen aan het werk zetten...
en bleek hij een lief klein kind te zijn.
Toen je begon met voedsel uit de tuin te oogsten, wat deed je er toen mee?
Zoals de mais?
Alles.
Oh, we verkochten het.
O ja? Waar verkocht je het?
Kijk, daarginds!
Wil je me daar naartoe brengen?
Ja.
We staan nu recht tegenover de plek waar we wachten op mensen die naar beneden komen.
We vragen of ze een mandje tomaten willen, of wat courgettes, of graan.
En als ze 'nee' zeggen, zeg je: 'Bedankt, een fijne dag verder'?
We houden van de jongen, hij is als een zoon voor me.
Ik wil hem alles leren wat hij thuis niet krijgt.
Wat hier in Wilkinsburg is gebeurd, een van de voornaamste redenen die hebben bijgedragen aan de ondergang...
was in feite het verlies van vaders.
Veel van de kinderen hun vaders zijn of in de gevangenis terecht gekomen, of zijn op enig moment om gebracht...
of ze zijn gewoonweg helemaal verdwenen.
Er waren hier bendes en als de FBI kwam om de bendes op te rollen...
betekende dat dat ze werden afgevoerd en in de gevangenis werden gegooid voor 20 ja en soms met 60, 70 mensen tegelijk...
allen mannen, de meesten van hen vaders.
STOP de VEROORDELINGEN
Mijn doel is op langere termijn, meer van dit soort tuinen te vestigen rondom Wilkinsburg...
opdat mensen zichzelf kunnen voorzien van eten.
Dit is een model dat ik hier gebruik en wat in iedere straat in Wilkinsburg kan worden toegepast.
Elke straat heeft minimaal een perceel waar een huis tegen de vlakte is gegooid.
Het is belachelijk eenvoudig.
Elke buurtje in Wilkinsburg zou een kleine moestuin moeten hebben.
Ik denk dat ik hen in zeker zin een manier van zelfvoorziening laat zien...
maar ik geloof niet dat de meeste mensen in deze straat twee jaar geleden zouden hebben...
kunnen uitleggen wat zelfvoorziening is.
Het heeft het huizenblok in die zin veranderd dat alle anderen in Wilkinsburg jaloers zijn op onze kleine straat.
Iedereen wil naar Whitney Avenue komen. Het is de beste straat in Wilkinsburg.
Ik moet huilen, jullie maken mij aan het huilen!
Het maakt dat ik me trots voel op mezelf.
Want als mijn familie op bezoek komt, voel ik me trots op waar ik woon.
En dat heeft me veranderd.
In termen van praktische projecten is voedsel het eerste waar Transitie groepen mee beginnen.
Want je hoeft nergens op te wachten om daarmee te beginnen.
Je hebt er geen toestemming voor nodig, je hebt geen geld nodig om het te doen.
Als je een windmolen wilt bouwen aan de rand van de stad, kan dat zo maar vijf of zes jaar duren.
Je kan beginnen met een schema om de tuin te delen, en beginnen eten te verbouwen, en beginnen met broeibakken in de vensterbank...
je kan daar echt snel mee beginnen en heel eenvoudig; wat we keer op keer zien...
is dat locale voedselprojecten de eerste stappen zijn bij Transitie Initiatieven...
en het eerste ding waarmee ze een soort vliegwielwerking veroorzaken.
We staan op station Kilburn van de Jubilee Lijn...
en vier maanden geleden waren deze bloembedden leeg.
Dat gaf ons het idee om aan de directie te vragen, 'Mogen we hier iets planten?'
We wilden vooral groente en fruit, om de mensen te laten te zien hoe gemakkelijk het is om op een willekeurige plek groente en fruit te verbouwen.
We geloven dat dit het enige metro perron in Londen is, waar groente en fruit verbouwd worden.
En zelfs een appelboom.
We hebben dit stukje grond gekregen op een bijzondere plaats, waar elke dag 12.000 mensen langs komen.
We zijn opgetogen van het idee dat een forens uit een trein kan stappen...
en een aardbei of tomaat kan plukken en op weg naar huis kan oppeuzelen. Dat is fantastisch!
We gingen naar de Londense Vervoersmaatschappij en vroegen of we wat voedsel hier konden verbouwen.
Ik geloof dat hun eerste reactie wat nerveus was.
'We willen daar geen voedsel verbouwen, maar het is ok voor ons dat jullie daar bloemen planten.'
Ons eerste poging was dus een beetje ontmoedigend.
Toen we een vergadering met hen hadden, kwamen zij met het idee van de 'Metro in Bloei'...
en ze zeiden, 'We zouden graag zien dat jullie dit als een onderdeel van onze Metro in Bloei wedstrijd doen.'
Bij het doornemen van de lijst met categorie‘n om te zien welke bruikbaar is...
leken ze oprecht verrast te zijn over een categorie 'verbouw je eigen voedsel'.
We wezen hen erop en zeiden, 'Het lijkt ons te gek om hieraan deel te nemen. We hebben een appelboom en we hebben enige groentezaden.'
Ze wisten zelf niet dat ze voedsel mochten verbouwen op hun perrons.
Het loont zich om vasthoudend te zijn omdat soms, zoals met veel dingen...
het er van afhangt welke karakters erbij betrokken zijn.
Iemand kan soms niet bereid zijn om een risico te nemen, maar sommigen raken er juist opgewonden over...
dus het hangt er vanaf met wie je spreekt, bij elke organisatie.
Op een andere manier om tegen dingen aankijken.
Ik woon hier al tien jaar, dus om iets in een totaal ander licht te zien...
is dit de eerste keer dat ik iets gedaan heb wat me op dit gebied contacten opgeleverd heeft.
Dat is best spannend.
Het is echt belangrijk als we met Transitie bezig zijn, dat we ruimte houden om samen te vieren.
Dat is die cyclus van dromen en plannen maken en dan iets doen...
en dan er aan te denken dat te vieren wat je bereikt hebt voordat je teruggaat in de cyclus.
Transition Town Tooting vierde feest met een optocht van mensen gekleed in afvalmateriaal
Meer dan 1 miljoen plasticflessen en tasjes...
een half miljoen chipsverpakkingen...
en een ton van ander materiaal...
werden in meer dan 6 maanden verzameld om deze spectaculaire show te cre‘ren.
Vieren, waardering en al dat soort positieve communicatie helpt ons echt als menselijke wezens...
met name om het 'rijk en goed' voelen van onszelf.
Waar we ruimte scheppen om elkaars resultaten te vieren...
om de kwaliteiten die we in elkaar zien te waarderen...
bouwen mensen onderling vertrouwen op en genieten ze van elkaars gezelschap.
Terwijl als we constant onder druk staan en we daar geen tijd voor hebben...
omdat we met het volgende bezig moeten, is dat precies het recept om als mensen erg snel uitgeput te geraken.
Welkom op het Tooting Carnaval!
Transitie voelt meer als een feest dan als een protestmars.
Bij iedere bijeenkomst zou viering en waardering van wat er gebeurd is, een vast onderdeel moeten zijn...
evenals evenementen houden waar je heel bewust de dingen die je gedaan hebt viert.
Het zou heel bedrieglijk zijn als deze film de indruk zou wekken...
dat Transitie altijd werkt en altijd stralend, duizelingwekkend succesvol is.
Soms vallen individuele projecten of verscheidene initiatieven of de hele organisaties...
bitter in duigen of zijn misschien zonder stoom komen te staan.
Transition Lancaster viel binnen een jaar uit elkaar.
We kunnen een rozige visioen hebben dat als we allen dezelfde droom hebben, we er allen samen uit komen.
Zo werkt het niet, om eerlijk te zijn. Verschillen en conflicten komen treden altijd op in onze groepen.
Als ik absoluut eerlijk ben, was het verschrikkelijk.
Ik zal niet in details treden vanwege privacy, maar het had een verschrikkelijk naar einde.
Ik was erg geraakt door sommige dingen die gezegd zijn, erg overstuur door sommige lelijke beschuldigingen die rond gingen.
En nogal overstuur over mijzelf dat ik tenslotte ook niet meer aardig kon zijn.
Goh, als dit de mensen zijn die bijeenkomen om te trachten de wereld te redden...
haal me dan maar weg van deze planeet. Ik wil hier niet zijn omdat we geen hoop meer hebben.
En misschien zijn we allemaal waarschijnlijk volledig misleid en naïef en een beetje dom.
En als we er niet doorheen komen maar open staan om te leren, is het transformeerbaar.
dan kan het ons werkelijk helpen er van te leren om het volgende keer beter te doen.
Wat we geleerd hebben, toen een nieuwe groep opstond, realiseerden we ons dat het belangrijkste...
voorbij het redden van de planeet, of voorbij piekolie, of wat dan ook...
is dat mensen zich werkelijk inspannen om het elkaar te horen en respect hebben voor elkaars inzichten, ook als ze het oneens zijn.
Niet zo zeer het ermee eens zijn en in staat zijn om te zeggen dat we het oneens zijn...
maar te verdragen en te accepteren dat relaties tussen mensen de allerbelangrijkste zaak is.
De nieuwe Transitie stad Lancaster heeft nu 450 lokale leden.
Na talloze films, presentaties, discussies, marktkraampjes, maaltijden en festivals...
werd de groep april 2010 gelanceerd.
Ik denk dat een van de zaken waar 'innerlijke Transitie' naar verwijst en een van de manieren waarop het mensen werkelijk kan helpen...
is het faciliteren in ondersteunende structuren...
die plaatsen biedt waar mensen met elkaar bespreken hoe ze verantwoordelijkheid kunnen nemen in dit Transitiewerk.
Omdat we niet in een 'Transitie bedrijf' werken is er geen manager die je een schouderklopje kan geven.
Dus voor mensen die die projecten runnen is het goed om ondersteuning te krijgen van gelijken...
andere mensen net als zij zelf, van wie ze kunnen horen waar ze tegenaan lopen en die problemen begrijpen die je tegenkomt.
Het is heel vermoeiend voorop te lopen, of te ervaren dat je voorop loopt.
Het zou kunnen dat je vergeet waarom je het doet.
Maar er is zoiets als terug gaan naar de emotionele bron...
welke je eraan herinnert waarom je het doet...
en wordt je er weer gelukkig van en is het geen sleur meer.
Ik denk dat dit absoluut fundamenteel is dat Transitie op iedereen een beroep doet om naar een ander niveau van leiderschap te gaan.
De leiders van verschillende projecten komen samen om elkaar te steunen, te netwerken...
en misschien nieuwe vaardigheden te leren die ze mee terug nemen naar hun groepen.
Het is iets magisch. En dan weet ik weer waarom ik dit precies doe.
En nu heb ik het gevoel dat ik werkelijk een heel sterk ondersteuningen netwerk heb.
Het is veel groter geworden dan wat ik had gedacht.
FASE DRIE: verbinding
De derde fase is contact zoeken. En daar, als je aan het werk bent...
begin je met een breder publiek in contact te komen...
met de organisaties en mensen die je normaliter niet ontmoet zou hebben in deze fase...
de dorpsraad, lokale bedrijven, de bredere gemeenschap.
Dus in verbinding komen is werkelijk een fase om het project dieper in de gemeenschap in te bedden...
en het veel relevanter te maken voor zoveel mogelijk mensen.
Christiano Bottone, Initiatiefnemer Transition Town Monteveglio In de zomer van 2008 had ik mijn eerste Transitie bijeenkomst in Monteveglio.
De mensen die kwamen wilden graag meer leren over Transitie.
Daniele Ruscigno, Burgemeester van Monteveglio De eerste bijeenkomst was ik overdonderd door de grote hoeveelheid informatie.
Na een paar maanden werden we ons veel meer bewust.
Sommigen van ons besloten om zich actief te betrekken in de Transitie groep.
Anderen, inclusief Umberto en Daniele, besloten om in plaats daarvan mee te doen aan de gemeenteraadsverkiezingen.
Ze wonnen, en nu zijn ze burgemeester en raadslid voor het milieu.
We kwamen dus uit op een gemeenteraad met twee leden die zich erg bewust zijn van Transitie.
En anderen met een duidelijke zicht op de uitdagingen die ons de komende jaren te wachten staan.
Umberto Fonda, Milieu Raadslid Hoe kan een gemeente, in een plaats van 5000 mensen, het hoofd bieden aan de crisis van onbeperkte groei...
het einde van goedkope olie en met beleid komen?
De eerste stap was om het allemaal op te schrijven...
En zo ontstond er een oplossing...
die het verminderen van fossiele brandstoffen rioriteit gaf door een energie-afname plan te maken.
Ons wordt vaak gevraagd, wat we hebben gedaan om onze politici te dwingen om zulke radicale beslissingen te nemen?
Maar het mooie is, dat we niemand hoefden te overtuigen.
we hoefden niet te lobbyen. We hebben al een aantal belangrijke doelen behaald.
De eerste van allemaal, een radicale verandering in onze plannen voor stedelijke ontwikkeling.
Door samen te werken met onze gemeenteraad hebben we dingen bereikt die anders waarschijnlijk onmogelijk waren geweest.
Het Enescom project zal er toe leiden dat zes dorpen in deze vallei...
een convenant ondertekenen dat het voor ons mogelijk maakt om een energie-afname plan te schrijven voor het gehele gebied.
Wanneer dit beleid uitgaat van gefundeerde beredeneringen...
vergroot het de veerkracht, wat helpt om de op olie gebaseerde economie achter ons te laten.
Het feit dat het hele omliggende gebied onderdeel zal uitmaken van het convenant maakt het nog interessanter
Het convenant is een EU programma dat zich richt op CO2 emissies...
en het ontwikkelen van alternatieve energie.
Het is een goed instrument voor Transitie...
omdat het bewoners en beheerders gefocused houdt.
In Monteveglio zien we dingen gebeuren die in de meeste andere Transition Towns gebeuren.
Maar het betrekken van lokale instellingen helpt om het veranderingsproces te versnellen.
Erg fascinerend is hoe het eruit begint te zien wanneer de Transitie benadering die van onderaf werkt...
samenvalt met een betrokken, pro-actieve lokale autoriteit die ook denkt in termen van lokalisatie en veerkracht.
En het raakvlak waar deze twee zaken samenkomen is heel, heel belangrijk en een fascinerend gebied dat zichtbaar begint te worden:
Hoe kan een gemeenteraad het Transitieproces het beste ondersteunen in plaats van het te sturen?
Hoe kunnen ze bewustwording van piekolie en de noodzaak om veerkracht op te bouwen onderdeel maken van het werk dat ze doen?
En hoe zien die twee zaken er uit wanneer ze samenvallen?
Transition Together is oorspronkelijk hier in Totnes ontstaan door het Transition Town Totnes initiatief...
op een manier om mensen op een straat-voor-straat achtige wijze te betrekken.
Fiona Ward, Transitiestraten Projectmanager Een groep begint meestal met iemand die het kantoor binnen stapt of ons opbelt...
en aangeeft dat ze geïnteresseerd zijn in het opstarten van een groep in hun buurt.
En zij zijn degenen die vervolgens daadwerkelijk gaan werven in hun buurt.
Dat maakt het verschil met ons project. Wij gaan niet naar buiten op mensen hun deuren kloppen.
Zij zijn het die het doen.
Gewoonlijk brengen ze tussen de zes en tien mensen uit hun buurt bij elkaar waarmee ze zeven sessies houden
Ze houden samen zeven bijeenkomsten, waarvan wij de eerste faciliteren.
We sturen iemand mee die hen helpt om op het juiste spoor te starten...
en om een planning te maken van wanneer ze elkaar opnieuw ontmoeten.
De tweede sessie kijkt naar het energie gebruik in huis...
er zijn zo'n 10 tot 12 praktische acties die ze kunnen uitvoeren, die allemaal weinig geld kosten.
We richten ons dus echt op gratis of goedkope acties voor mensen.
En aan het einde van de sessie schrijven ze een actieplannetje.
Gewoonlijk kiest elke persoon twee of drie acties uit die hij zegt te gaan doen, of probeert te doen voordat ze elkaar opnieuw ontmoeten.
Jo Rotas, Transitiestraat Deelnemer We zijn in staat geweest om veel dingen in praktijk te brengen...
over hoe je energie kunt besparen en hoe we beter om kunnen gaan met de grondstoffen op onze planeet...
zonder iets in te leveren.
Echt zonder iets in te leveren en dat is de sleutel. Het was echt leuk om te doen.
Omdat het de zaken bekijkt op straatniveau, betekent het dat mensen zich de gevolgen kunnen beginnen voor te stellen...
en beginnen na te denken over hoe een 'na-olie tijdperk' en koolstofarme wereld...
eruit gaat zien op kleine schaal.
Het gaat niet om, hoe wij ons de hele wereld veranderd voorstellen.
Het gaat erom, hoe we dit kleine deel van de wereld waarin wij leven ons dan voorstellen.
Hoe kunnen we ons dat veranderd en vernieuwd voorstellen? En dat is beter behapbaar.
Het toepassen van de dingen waarover we gelezen en gepraat hebben met de bewoners maakte een groot verschil.
Het gaat meer om een gevoel van hoe we zijn in ons leven, dan om wat we doen.
Het gaat om meer bewust zijn over wat we doen met ons leven, met betrekking tot energie en het verspillen of niet verspillen ervan.
Ons best doen.
Ik denk dat de voordelen op de lange termijn vooral het groepsaspect, in het bijzonder de sociale samenhang betreffen.
Het is een groep mensen waar ik normaal gesproken niet snel iets mee van doen zou hebben gehad...
dus het heeft ons samengebracht.
Holly Tiffen, Transitionstraat Deelnemer We zijn zo'n allegaartje van mensen, en dat is geweldig.
We hebben een gezamenlijke rode draad, die ons bindt als groep en waardoor we samen blijven komen.
Het heeft echt een geweldige gemeenschapszin gebracht in deze straat.
Tot nu toe zijn er: 56 groepen,
468 huishoudens,
die 1.100 mensen bereikt hebben.
Elk huishouden heeft gemiddeld £600 (ca Û720) per jaar bespaard...
en elk voorkwam dat (geschat) 1,2 ton CO2 uitgestoten werd in de atmosfeer.
Je ziet die vonk van creativiteit, en mensen gaan op een andere manier kijken naar elkaars tuinen...
en naar elkaars daken alsof ze een groot potentiaal herbergen.
Op de lange termijn denk ik dat dit de verandering is die blijft.
Wat onze maatschappij nodig heeft, wat we allemaal nodig hebben, is leven in een veilige wereld.
En ik denk dat dit het begin ervan kan zijn.
De 4e fase is: Bouwen. Bouwen gaat over de stap, waarin je strategisch gaat nadenken...
over de lokalisatie van de plaats waar je woont.
Het is het stadium waarin je begint met het opzetten van energie bedrijven, lokaal geld, sociale ondernemingen...
dus dit is waar het verschuift van een veelheid aan idee‘n, naar een merkbare impuls voor het cre‘ren van een nieuwe lokale infrastructuur.
Marsden en Slaithwaite Transition Towns, sociaal ondernemerschap - West Yorkshire - UK Op deze plek zat al heel lang een groenteboer.
Ik kom hier al ruim 50 jaar boodschappen doen.
Er was hier in ieder geval sinds de oorlog een groenteboer.
De winkel liep steeds slechter. Het zag er steeds meer naar uit dat hij ging sluiten.
Dus begonnen we met de eigenaar te praten over hoe we de winkel over konden nemen en te runnen als een soort van gemeenschapsonderneming.
De aanpak van een winkel in gemeenschappelijk eigendom was een bewuste zet, om ethische redenen neem ik aan...
maar ook vanwege praktische redenen. We wilden dat mensen de winkel gingen gebruiken.
Wat is een betere manier om ze de winkel te laten gebruiken, dan ze er eigenaren van te maken?
Carol Wood Green Valley Kruidenier Manager Hiervoor deden we niks met lokaal voedsel. Maar daar draait het nu allemaal om.
Dus er komen werkelijk mensen binnen, die zeggen, 'Ik heb zes bloemkolen, wil je die hebben?'
Zolang ze van goede kwaliteit zijn, kopen we ze van hen.
Ik weet het, het is fantastisch!
Lokaal geteelde rabarber! Hier houden we van!
Ik krijg klanten die speciaal komen vragen om rabarber van Diggle.
Het is een deel van de 'rabarber driehoek'.
We willen mensen aansporen om meer zelf te telen, we willen dit concept meer ontwikkelen...
en zo onze gemeenschap een beetje meer veerkrachtig maken.
Dit is de £13,50 die we verdiend hebben met de verkoop van onze producten, en we kopen er hier meteen andere producten voor terug.
Ik verwacht dat we meer uit gaan geven, want dat gebeurt meestal!
We hebben een hoop waarde toegevoegd aan de gemeenschap.
We hebben banen gecre‘erd, we hebben het meer mensen mogelijk gemaakt om al hun boodschappen lokaal te doen.
We hebben de handel van andere winkeliers gestimuleerd door hier te zijn...
omdat meer mensen er nu voor kiezen om lokaal hun boodschappen te doen, in plaats van naar een supermarkt te rijden.
Ze geven meer geld uit in de andere winkels net als hier, en dat is geweldig.
Ik ben erg tevreden dat het zo'n succes is geworden.
Het had ook anders kunnen zijn, daar ben ik zeker van.
Van het begin af aan, hebben we ook brood verkocht, wat echt iets bijzonders is.
Het is echt een hemels samenwerkingsverband. De twee ondernemingen zijn beide cošperatieven.
De bakkerij is een arbeiders cošperatie en wij zijn een consumenten cošperatie.
De structuur van een arbeiders cošperatie betekent dat je meer verbonden bent met de mensen waar je mee samenwerkt.
Dan MacTierman, medeoprichter 'Handgemaakt brood' Ik heb mijn leven lang collega's gehad, maar dat is niet hetzelfde.
Dit speelt zich af op een ander niveau van onderlinge verbondenheid.
Bakkerij 'Handgemaakt' - Social Enterprise, West Yorkshire, VK
We zijn de bakkerij iets meer dan 3 jaar geleden begonnen.
We wisten een groep van zo'n 60 gezinnen bij elkaar te krijgen...
die hun brood vooraf betaalden, soms wel 12 maanden in een keer.
Hoe langer de periode die ze betaalden, hoe groter de korting die we gaven.
Er was zoveel enthousiasme in de gemeenschap dat we wisten dat dit het helemaal zou worden.
Toen realiseerden we ons dat we geen ruimte meer hadden in onze 15 m2 grote kast...
dus dachten we de grote sprong te moeten wagen en een eigen pand te zoeken.
Maar we hadden daar geen werkkapitaal voor, dus moesten we weer bedenken hoe we dit konden financieren.
Het was niet ons idee, maar een suggestie van Andrew Whitley, en er werd al over gesproken...
het concept van een 'broodverbond', een reeks individuele leningen van onze klanten en mensen uit de gemeenschap...
waarover we rente zouden uitbetalen. We betalen een goed percentage, 6,25%, maar we kunnen uitbetalen in brood...
wat neerkomt op £2,50 per week, wat neerkomt op een brood per week.
Je krijgt dus alleen mensen die verbonden zijn met deze plek en dit bedrijf...
en eigenlijk is het een heel goedkope lening voor ons en een goede rente voor hen.
Je kan geen betere rente op zo'n kleine investering krijgen bij welke spaarbank dan ook.
Je connectie met voedsel hervinden is een fantastische metafoor voor het herverbinden met al het andere in je leven.
Momenteel, elke keer dat we onze energierekening betalen, verlaat dat geld zomaar onze gemeenschap.
De mogelijkheid om er dingen mee te realiseren, Transitie te laten gebeuren, is weg.
Het is heel spannend om te zien hoeveel gemeenschappen hun eigen energiemaatschappijen op gaan zetten...
op zo'n manier dat energie wordt opgewekt, maar ten voordele van de gemeenschap, het brengt daar geld terug.
Transition Town Lewes Gemeenschappelijke bezittingen - East Sussex, UK
Wij zijn de eerste zonnekrachtcentrale in gemeenschappelijk bezit in Engeland.
Daar zijn we heel trots op.
Zonnekrachtcentrale is een beetje overdreven voor een PV-opstelling van 98 Kw piek.
We hebben berekend dat het genoeg is voor zo'n 40 huizen bij het huidige verbruik.
We kunnen Lewes niet met alleen zonnepanelen van energie te voorzien...
maar er zijn allerlei andere manieren om dat wel te doen.
Het heeft het voordeel dat het eenvoudig, snel, goedkoop, onmiddellijk en probleemloos was qua planning.
We vroegen Harveys, de brouwerij, of ze ons hun dak wilden leasen.
Ze zeiden: 'ja, prima, in principe', zolang we de puntjes op de i zetten en alles contractueel goed vastlegden.
De lancering was in de stad.
We hadden uitgebreid geadverteerd, in alle lokale kranten, zodat we zeker wisten dat iedereen op de hoogte was.
Het geld begon binnen te lopen. We kregen cheques door de brievenbus, met aanmeldingsformulieren...
en in een zeer korte periode, ik geloof drie weken...
hadden we meer dan nodig was om de installatie te betalen.
Het is echt een gemeenschapsinvestering, dus het geeft iets terug aan de gemeenschap...
mensen begrijpen het, het is ongecompliceerd. Het is ook nog goed voor het milieu...
het bespaart ons CO2-uitstoot, maar het is lokaal in bezit, het is de lokale bevolking die bijeenkomt en het doet.
Het is een heel interessant voorbeeld om te geven want het toont aan...
dat de macht van de mensen ligt in de effectieve kracht om gemeenschapsgeld in te zamelen en daar projecten mee uitvoeren.
Het is een goede aanzet voor andere potenti‘le gemeenschapsactiviteiten.
Het toont dat de gemeenschap samen kan komen op gebieden die je 10 jaar geleden niet voor mogelijk had gehouden.
Als je een recycle energie-installatie hebt...
dan betaalt de overheid jou voor elke Watt die je genereert.
De opbrengsten van het Feed-In-tarief worden vergaard...
en we krijgen een bedrag aan geld waarmee we de investeerders terugbetalen.
Het is een heel moeilijk proces geweest voor ons.
Ik ben componist. Ik ben geen zakenman, ik heb niets met financi‘n.
Ik heb heel veel moeten leren in een hele korte tijd. Wij allemaal.
Niemand moet zoiets beginnen zonder enig idee over hoeveel inspanning, inzet en tijd het vergt.
Het is moeilijk.
Veerkrachtige gemeenschappen zijn de toekomst, daar gaan we heen.
Het gaat er om te regelen dat er lokaal structuren in de behoeften van de gemeenschap voorzien.
De modellen waarmee we pionieren kunnen uiteindelijk worden overgenomen...
door mensen in andere gemeenschappen en andere delen van de wereld.
De economie van de plaats waar je leeft kan je je...
voorstellen als een grote emmer.
In die emmer gaan pensioenen, lonen, subsidies enzovoort.
Maar zaken als supermarkten, elektriciteitsrekeningen en internet-aankopen boren momenteel gaten in die emmer.
Dat betekent dat de verzamelde rijkdom en het potentieel daarvan gewoon weglekken.
Overal waar een lek zit in die emmer...
zit een potentieel voor lokaal levensonderhoud, een kans voor een lokaal bedrijf of een stageplek voor jonge mensen.
Dus zaken als het steunen van lokale energiebedrijven...
het kopen van streekvoedsel waar beschikbaar en het elders bevorderen ervan...
en het gebruik van een lokaal munteenheid...
zijn allemaal geschikte manieren om de gaten in die emmer te dichten.
Brixton is de meest multiculturele plek in Groot-Brittannië. Het is uniek.
We hebben iedere nationaliteit in huis.
Susan Steed, Brixton Digitaal Geld We zijn g estart met de Brixton £pound, we lanceerden hem in 2009.
Inmiddels accepteren tenminste 200 bedrijven hem.
Chuka Umunna, Plaatsvervangend Minister van MKB Vanavond zijn we elektronisch gegaan. We zijn de eerste regio in heel Groot-Brittanni‘ die een e-munt heeft.
Wat zeg je daarvan?
We betreden nu het digitale tijdperk met de Britse pond.
Ik zie het als weer een prachtige aanleiding voor mensen om naar de Brixton markt te komen...
en naar Brixton in het algemeen en om er hun geld te besteden.
De New Economics Foundation, COIN -- een Nederlandse organisatie -- en het Transitie Network...
hebben de software ontwikkeld om dit s oort electronisch geld mogelijk te maken.
Brixton is de eerste plek waar het in het echt wordt uitgetest.
'Horloge Dokter!!'
Goeiedag. Hallo, hoe gaat het? Oh niet slecht!
Ik zou graag willen dat u even kijkt naar mijn horloge.
Wilt u dat ik het voor u maak? Ik zal het speciale horloge-gereedschap even pakken!
Okee, geen probleem, laat eens zien. Ik denk dat er een nieuwe batterij in moet.
Kijk eens aan, hij doet het! Dat wordt dan £2.50.
£2.50. Kan ik per SMS betalen?
Dat mag u zeker. Absoluut.
Ik ga nu dus naar de Brixton £pound bank... en u bent Stuart the Watchman - S T W. Ik heb het bericht. Prachtig. Uitstekend.
Mijn berichtje gekregen? Voor elkaar! Prachtig, fantastisch! Tot de volgende keer.
Tot ziens. Bedankt. Daag!
Wat we hebben ontwikkeld, een pay-by-text systeem, kan door iedereen worden gebruikt, zonder enige hardware.
Je hebt geen PIN-apparaat nodig, het enige wat je moet hebben, is een mobieltje.
Dat hoeft geen smartphone te zijn, gewoon een heel simpele mobiele telefoon.
Je kunt een SMSje sturen, dat is alles wat er nodig is.
Kan ik per SMS betalen? Ja *** dat kan.
Wat is uw gebruikersnaam? Sana Foods.
Onze lokale middenstandsbedrijven zijn essentieel voor het oplossen van de huidige economische problemen...
omdat het MKB de levensader vormt van de Britse economie.
Waar het om draait met de Brixton £pound, is dat hij ons aanzet ons geld lokaal te besteden ...
en ons lokale bedrijfsleven een enorme steun in de rug geeft, opdat die kan opbloeien.
Het belang van de Brixton £pound is niet dat hij, zeg maar geld van noord naar zuid Londen laat stromen.
Het gaat om het cre‘ren van een ander soort economie.
Eentje waarin we ons bijvoorbeeld gaan afvragen: Kunnen we lokale spullen aanbieden?
Zijn er mensen hier die daarin een rol kunnen spelen? En kunnen we dingen een beetje anders doen?
Het gaat om het soort economie waarin iedereen een rol kan spelen, een baan heeft...
Fantastisch! Ik heb een bevestiging gekregen. Prachtig. Een fijne dag verder. Tot ziens.
Ziedaar, de Brixton £pound. Electronisch! Fantastisch!
Transitie was oorspronkelijk ontwikkeld als een afkick-middel voor het Westen...
als een manier voor het rijke Westen om zijn uitstoot te beperken om ontwikkelingslanden op een andere wijze tegemoet te komen.
Maar het is fascinerend te zien dat het 't laatste jaar ook in ontwikkelende wereld begint op te komen.
In maart 2011 besloot 'Heal the Soil (heel de bodem)' het Transitie model over te nemen...
We begonnen met ons eerste dorp, Kottakarai, waar we wonen...
waarmee deze het eerste Transitie Initiatief werd in India.
Snehal Trivedi, Medeoprichter Heal the Soil Ons eerste doel is om voor het dorp, onze huizen, de families toegang tot voedzame grond te krijgen.
Dat is de kern van ons programma en ons project.
Iedereen most toe gang hebben tot voedsel van goede kwaliteit.
We gaan naar n huis zeggen we, 'wil je een groentetuin beginner?'
Wij brengen de zaden en we laten je zien hoe je hem moet onderhouden.
En zodra je er met begint, zullen buren komen en zeggen 'Kunnen wij ook hetzelfde krijgen?'
Zo zijn we gaan groeien met dit concept.
Tot zo ver hebben ze keukentuinen ge ntroduceerd bij meer dan 100 huishoudens in 4 dorpen in Tamil Nadu.
Het kan heel positief resultaten geven, dit werk op het platteland in India.
Bijvoorbeeld als je zegt dit is de koolstof voetafdruk van een person die in de VS leeft...
en dit is de koolstof voetafdruk van een person die in India leeft...
en dit is de voetafdruk van ten person die op het platte land in India leeft.
Dus, hoeven we niet van ver te komen naar hier. We zijn er al.
We hoeven alleen maar modellen over te nemen die geschikt zijn voor onze groene toepassingen, die vernieuwbaar zijn...
en toch onze dorpelingen van het platte land daar zal houden. Dus het zal de migratie stoppen.
We brengen de transitie van een oud model van ten traditioneel dorp naar een ontwikkeld India...
en vinden een balans opdat ze zich niet buiten gesloten voelen door niet in de steden te leven.
We zijn heel blij glimlachen te zien op de gezichten van de dorpelingen.
Ze zijn heel welkom bij ons... om hun hart en hun huizen te openen.
Vanaf het moment dat we gestart zijn met Transitie hadden we altijd het idee dat het groots zou zijn als het iets was dat...
in staat zou zijn om om in de cultuur door te dringen, in het DNA en de bloedsomloop van een plaats...
opdat als het tijden tegemoet gaat van grote onzekerheid of moeilijkheden...
die Transitie n van de zaken zou zijn die op tafel liggen die mensen oppakken en toepassen om aan die situatie tegemoet te komen.
Dus is was het heel interessant om het laatste jaar of zo plaatsen te zien waar zaken heel heel moeilijk zijn geworden...
en waar Transitie bijna een instinctief centraal onderdeel van het antwoord van de gemeenschap is geworden.
Hiroshi Okawa, Transition network Conference Deelnemer Zelfs door de ramp...
dacht ik dat Transitie de mooiste zaak is die ik kan volbrengen in mijn leven.
Na de ramp, was het zelfs nog waarschijnlijker...
dat Transitie het enig is wat we moeten doen, wat ik moet doen.
Tetsu Odajima, Fujino Energie Bedrijf Medewerker De Fujino Electric Power company bestaat uit ongeveer 80 tot 90 leden die op een mailing lijst staan.
Het ontstond toen de kernramp van 3/11 plaats vond.
We kwamen bij n om te bespreken waar we onze energie vandaan zullen halen en hoe veilig en duurzaam het is door de toekomst.
We hadden een aantal bijeenkomsten en sproken over wat we wilden doen, maar we kwamen niet in actie.
Dus toen 3/11 plaatsvond suggereerde iemand dat we iets moesten doen om de gevolgen van de ramp op te vangen...
en op dat moment begon het bedrijf.
Het lichtfestival was een katalysator voor het bedrijf om helderheid te geven over zijn specifieke plannen.
Dit jaar was het achtste jaar en we besloten alle elektriciteit te produceren uit recycling.
In drie dagen kwamen er 5000 bezoekers.
Na het succes van het festival besloten de deelnemers dit idee naar de Tohoku regio te brengen waar de ramp was...
en we voorzagen het rampgebied van elektriciteit.
We zouden ook graag in ons locale gebied de energie geheel groen willen maken.
Dus we moesten uitzoeken welke middelen we in Fujino voorhanden hadden en de eerste gedachte die opkwam was dit bosgebied.
En kleine hydro-elektrische centrales.
Er zijn enkele sterk stromende beken in de dalen.
We zijn nu in de fase waar we nadenken over de mogelijkheden om deze toekomstdroom te realiseren.
Transitie is slechts een van de vele mogelijkheden die toegepast wordt bij het Lyttelton Project in Christchurch in Nieuw Zeeland.
Hun Time Bank project is een inspirerend voorbeeld van de veerkracht van een gemeenschap in crisistijd.
Lyttelton in Nieuw Zeeland, de stad waar ik gewoond heb, werd onlangs getroffen door een hevige aardbeving.
Het weerzien was hartverscheurend. "Adem"
Het grootste gedeelte van de stad lag in puin.
Ondanks al deze ellende kwam het ware hart van de gemeenschap naar boven...
de goedheid en de vriendelijkheid van zijn bevolking.
Ik was de cošrdinator van de Time Bank in Lyttelton.
Julie Lee, Time Bank coordinator Ik had de laatste paar jaar gewerkt als cošrdinator bij het opbouwen en verbinden van gemeenschappen.
Time Bank werd hier ge ntroduceerd als een aanvullend betaalmiddel...
om mensen de mogelijkheid te geven van een andere manier van leven zonder de voortdurende noodzaak van geld.
En tegelijkertijd is het een verbazingwekkend gemeenschapsversterkend middel...
omdat mensen in vaardigheden konden handelen, elkaar leren kennen en hun buren ontmoeten.
Toen kwam die vreselijke aardbeving in September 2010.
Hulpdiensten werden naar Christchurch gedirigeerd...
in de veronderstelling dat hier in Lyttelton geen actuele nood was.
Er was echter wel behoefte aan hulp, maar van een andere orde.
De brandweer belde ons op, 'We weten dat jullie bij de gemeenschap betrokken zijn.'
'We weten niet wat jullie kunnen doen, maar wat kunnen jullie doen ? Kunnen jullie helpen?'
We hebben in ons kantoor een actiecentrum opgezet en gedurende vele weken was het razend druk...
tegemoetkomen in de behoeftes van de gemeenschap, water- en voedselvoorziening en het uitvoeren van noodreparaties.
We waren de toestand redelijk meester twee weken voordat de februari aardbeving toesloeg...
en dit keer was het anders. Het ging sneller, het was erger. Alle gebouwen gingen plat.
Het was totaal verschillend. Het leek alsof September een voorbereidende oefening was.
We sloegen de handen ineen als een gemeenschap.
We kwamen er achter wat we moesten doen en hoe we aan Time Bank vrijwilligers konden komen.
Toentertijd was het aantal net boven de 400.
We kregen de zaak op gang en verstuurden deze emails: 'Dit is waar we staan en dit is wat we nodig hebben.'
En mensen kwamen in drommen, vervolgens stuurden zij hun emails naar hun eigen contacten en facebookpagina's...
en we kregen zoveel vrijwilligers binnen, het is absoluut ongelofelijk.
Ik denk niet dat de gemeenschap zichzelf zo snel hersteld had...
zonder onze Time Bank gemeenschap.
Dit heeft zijn weerslag op iedereen die iets materieels heeft verloren, maar elkaar gevonden...
want het ware hart van een gemeenschap is haar mensen.
Vrolijke Vrijwaring (disclaimer)
Transitie is een sociaal experiment op aanzienlijke schaal. We weten niet of het gaat werken. Waarvan we overtuigd zijn is dat...
als we wachten op de overheid, het resultaat minimaal en te laat zal zijn.
Als we als individuen handelen, zal het te gering zijn.
Maar als we handelen als gemeenschap, zou het misschien net voldoende zijn, net op tijd.