Tip:
Highlight text to annotate it
X
DEEL 3: HOOFDSTUK XIII vrijen
Ja, het is vreemd hoe weinig een tijdje op een moment een persoon kan tevreden zijn.
Alleen maar een tijdje terug, toen ik reed en het lijden, wat een hemel deze vrede,
deze rust, deze zoete rust in deze afgelegen schaduwrijke hoek van deze averecht stroom
zou hebben geleken, waar ik kon houden
perfect comfortabel de hele tijd door het gieten van een dipper van water in mijn harnas nu
en dan, maar toch al werd ik ontevreden, deels omdat ik niet kon
licht mijn pijp - voor, hoewel ik al lang geleden
begonnen met een wedstrijd fabriek, was ik vergeten om wedstrijden met mij mee te nemen - en deels omdat
we hadden niets te eten.
Hier was een andere illustratie van de kinderlijke zorgeloosheid van deze leeftijd en
mensen.
Een man in harnas altijd vertrouwd aan het toeval over voor zijn voedsel op een reis, en zou zijn geweest
aanstoot aan het idee van opknoping een mand met broodjes op zijn speer.
Er was waarschijnlijk niet een ridder van de Ronde Tafel combinatie die niet zouden
liever dood dan gevangen die zoiets als dat op zijn vlaggenstok.
En toch is er kon niet anders meer verstandiger.
Het was mijn bedoeling om een paar boterhammen binnen te smokkelen in mijn helm, maar ik
werd onderbroken in de handeling, en moest een excuus te maken en ze terzijde leggen, en een hond kreeg
ze.
Nacht naderde, en daarmee een storm. De duisternis kwam snel.
We moeten het kamp, natuurlijk.
Ik vond een goed onderkomen voor de Demoiselle onder een rots, en ging af en vond
nog een voor mezelf.
Maar ik was verplicht om te blijven in mijn harnas, want ik kreeg het niet uit door zelf
en toch kon niet toestaan dat Alisande om te helpen, omdat het zou hebben leek zo graag
uitkleden voor de folk.
Het zou niet hebben bedragen die in de werkelijkheid, want ik had kleren aan
onder, maar de vooroordelen van de fokkerij een zijn niet weggedaan juist op een
springen, en ik wist dat als het ging om
stripping off dat de bob-tailed ijzer petticoat ik zouden zich moeten schamen.
Met de storm kwam een verandering van weer, en hoe sterker de wind woei, en de
wilder de regen sloeg rond, het kouder en kouder het werd.
Al snel, verschillende soorten insecten en mieren en wormen en dingen begon te kudde uit
van de natte en kruip naar beneden in mijn harnas om warm te worden, en terwijl sommigen van hen gedroeg zich
goed genoeg, en nestelde zich op tussen mijn
kleding en werd het stil, de meeste waren van een onrustige, ongemakkelijke sorteren, en nooit
bleef nog steeds, maar ging op prowling en jagen want ze wist niet wat;
vooral de mieren, die ging kietelen
mee in vervelende optocht van het ene eind van mij naar de andere per uur, en zijn een
soort van wezens die ik nooit wil weer slapen.
Het zou mijn advies aan personen die zich op deze manier te zijn, niet rollen of rond thrash,
want dit wekt de belangstelling van alle verschillende soorten dieren en maakt
elke laatste een van hen willen zetten uit en
zien wat er gaande is, en dat maakt alles nog erger dan ze waren vóór, en natuurlijk
maakt je harder schelden op ook, als je kunt.
Toch, als je niet rollen en thrash rond hij zou sterven, dus misschien is het als
goed op een manier te doen als de andere, er is geen echte keuze.
Zelfs nadat ik was stevig bevroren Ik kon nog onderscheiden dat kietelen, net als een lijk
doet als hij is het nemen van elektrische behandeling. Ik zei dat ik nooit zou armour te dragen na deze
trip.
Al die uren te proberen terwijl ik was bevroren en toch was in een levend vuur, zoals u wellicht
zeggen, op grond van die zwerm van de rupsen, die dezelfde vraag niet te beantwoorden gehouden
cirkelen en cirkelen door mijn vermoeide
hoofd: Hoe gaan mensen zich deze ellendige harnas?
Hoe zijn ze erin geslaagd om uitstaan al deze generaties?
Hoe kunnen ze slapen 's nachts voor erg de martelingen van de volgende dag?
Toen het morgen werd eindelijk, ik was in een slechte toestand genoeg: louche, slaperig, vermoeid,
van gebrek aan slaap, moe van dorsen rond, hongerig van de lange vasten; heimwee
voor een bad, en om zich te ontdoen van de dieren, en kreupele met reuma.
En hoe was het vergaan met de adellijke geboorte, de titel aristocraat, de Demoiselle
Alisande la Carteloise?
Waarom was ze zo fris als een eekhoorn, ze had geslapen, zoals de dood, en als voor een bad,
Waarschijnlijk noch zij, noch enig ander edel in het land ooit had een, en dus ze was
niet missen.
Gemeten door de moderne normen, werden ze slechts gewijzigd wilden, die mensen.
Deze nobele dame toonde geen ongeduld om naar het ontbijt - en dat riekt van de
wilde, ook.
Op hun reizen de Britten werden gebruikt om lang vasten, en wist hoe ze te dragen;
en ook hoe om goederen tegen waarschijnlijke vasten voordat, na de stijl van
de Indische en de anaconda.
Zo gelijk als niet, was Sandy geladen voor een drie-dagen te rekken.
We waren weg voor zonsopgang, Sandy rijden en ik mank langs achter.
In een half uur kwamen we op een groep haveloze arme wezens die bijeengekomen waren om te
herstellen van de zaak, die werd beschouwd als een weg.
Zij werden even nederig als dieren voor mij, en toen heb ik voorgesteld om het ontbijt met hen,
ze waren zo gevleid, zo overweldigd door deze buitengewone minzaamheid van mij
dat in eerste instantie waren ze niet in staat om te geloven dat ik in alle ernst.
Mijn vrouw zet haar spottende lip en trok aan de ene kant, zei ze in hun
horen dat ze zou zo snel denken aan het eten met de ander vee - een opmerking
die verlegenheid gebracht deze arme duivels alleen maar
omdat het naar hen verwezen, en niet omdat ze beledigd of beledigd hen, want
dat gebeurde niet. En toch waren ze geen slaven, geen roerende.
Door een sarcasme van recht en zin waren ze vrijen.
Zeven tienden van de vrije bevolking van het land waren van alleen hun klasse en
graad: kleine 'onafhankelijke' boeren, ambachtslieden, enz., dat wil zeggen, ze waren
de natie, de werkelijke Nation, ze waren
over al dat nuttig was, of de moeite waard opslaan, of echt respect-waardig, en om
trek hen zou zijn geweest om de natie af te trekken en laat achter wat droesem,
sommigen weigeren, in de vorm van een koning,
adel, idle, onproductieve, vooral kennis met de kunst van het verspillen van
en vernietigen, en van geen soort van het gebruik of de waarde in een rationeel geconstrueerde wereld.
En toch, door de ingenieuze kunstgreep, die verguld minderheid, in plaats van in de
staart van de optocht waar het hoorde, was marcheerde hoofd omhoog en banners vliegen, op
het andere uiteinde ervan; had gekozen zich aan
worden de Natie, en die ontelbare mosselen had toegestaan, zo lang dat ze gekomen waren
eindelijk om het te accepteren als een waarheid, en niet alleen dat, maar om het te geloven rechts en als
moet worden.
De priesters hadden verteld dat hun vaders en zelf dat dit ironisch staat van
dingen was door God, en dus niet na te denken over hoe in tegenstelling tot de God het zou zijn
om zichzelf te vermaken met sarcasme, en
vooral zo'n slechte transparanter als dit, hadden ze liet de zaak daar en
geworden respectvol stil. Het gesprek van deze zachtmoedig mensen hadden een vreemd
genoeg geluid in een voormalige Amerikaanse oor.
Ze waren vrijen, maar ze konden niet verlaten van de landgoederen van hun heer of hun bisschop
zonder zijn toestemming, zij niet konden bereiden hun eigen brood, maar moet
hun graan gemalen en hun brood gebakken op
zijn molen en zijn bakkerij, en betalen ronduit voor dezelfde, ze niet konden verkopen een stuk
van hun eigendom zonder het betalen van hem een mooi percentage van de opbrengst, noch
Koop een stukje van iemand anders, zonder
gedenken hem in contanten voor het voorrecht, ze moest zijn graanoogst voor hem
gratis, en klaar is om te komen met een opzegtermijn van een ogenblik, het verlaten van hun eigen oogst aan
vernietiging door de dreigende storm, ze
had om hem te laten fruitbomen planten in hun vakgebied, en dan houden hun verontwaardiging te
zichzelf toen zijn achteloos fruit-verzamelaars vertrapt de korrel rond de
bomen, ze moesten hun woede onderdrukken wanneer
zijn jachtpartijen galoppeerde door hun velden waarin afval het resultaat van hun
patiënt zwoegen, ze waren niet toegestaan om duiven zichzelf, en als de zwermen uit
mijn heer duiventil afgerekend op hun gewassen
ze mogen niet verliezen hun geduld en doden van een vogel, want vreselijk zou de straf, wanneer
de oogst was eindelijk verzameld, toen kwam de stoet van de rovers te heffen hun
chantage daarop: eerst de Kerk carted
uit haar dikke tiende, dan is de koning commissaris nam zijn twintigste, toen mijn
Gods volk heeft een grote inval op het overige verworpen, waarna de huid freeman
had vrijheid om het overblijfsel schenken in zijn
schuur, voor het geval dat was de moeite waard, er waren belastingen, en belastingen en belastingen, en
meer belastingen, en belastingen weer, en nog andere belastingen - op deze vrije en onafhankelijke
pauper, maar niemand bij zijn heer de baron of
de bisschop, niets op de verkwistende adel of de alles verslindende Kerk, als de baron
zou slapen unvexed, moet de vrije man te zitten de hele nacht wakker na het werk zijn dag en de zweep
de vijvers te houden de kikkers stil, indien de
Freeman's dochter - maar nee, dat laatste schande van monarchale regering is
niet-afdrukbare, en tenslotte, als de freeman, gekweekt wanhopig met zijn martelingen, vond
zijn leven ondraaglijk onder dergelijke omstandigheden,
en offerde hij en vluchtte naar de dood om genade en toevlucht, de zachte Kerk
veroordeelde hem tot eeuwige vuur, de zachte wet begroeven hem om middernacht bij het kruis-
wegen met een staak door zijn rug, en
zijn meester de baron of de bisschop in beslag genomen al zijn bezittingen en draaide zijn
weduwe en wezen zijn de deur uit.
En hier werden deze vrijen geassembleerd in de vroege ochtend te werken aan hun heer de
bisschop weg drie dagen per - gratis, elk hoofd van een gezin, en elke zoon van een
familie, drie dagen elk, gratis, en een dag of zo toegevoegd voor hun bedienden.
Wel, het was zoals lezen over Frankrijk en de Fransen, voor de altijd gedenkwaardig en
gezegende Revolutie, die een duizend jaar van een dergelijke dwaasheid weggevaagd in een snelle
getij-golf van bloed - een: een regeling van
dat grijze schuld in de verhouding van half een druppel bloed voor elk okshoofd van dat
werd gedrukt door langzame martelingen uit dat de mensen in de vermoeide stuk van tien
eeuwen van verkeerde en schaamte en ellende van de
zoals die was niet gedekt worden, maar in de hel.
Er waren twee "Reigns of Terror," als we maar vergeet het en vinden het, de
een gewrocht moord in hete passie, de andere in harteloze koelen bloede zijn, de een
duurde slechts enkele maanden, had de ander duurde een
duizend jaar, de ene toegebracht dood aan tienduizend mensen, de andere op een
honderden miljoenen, maar onze huivert zijn allemaal voor de "gruwelen" van de minderjarige Terror, de
kortstondige Terror, om zo te zeggen, dat,
wat is de gruwel van de snelle dood door de bijl, in vergelijking met levenslange dood door
honger, kou, belediging, wreedheid, en hart-break?
Wat is een snelle dood door bliksem in vergelijking met de dood door trage vuur op de brandstapel?
Een stad begraafplaats kunnen bevatten de kisten gevuld door die korte Terreur die we hebben
allemaal al zo ijverig geleerd om te rillen op en over treuren, maar heel Frankrijk kon nauwelijks
bevatten de kisten gevuld door dat oudere
en echte Terror - die onuitsprekelijk bittere en afschuwelijke Terreur die niemand van ons is
geleerd te zien in de uitgestrektheid of jammer, want het verdient.
Deze arme schijnbare vrijen die hun ontbijt en hun gesprek delen met
me, waren vol van nederige eerbied voor hun koning en de Kerk en adel als hun
ergste vijand zou kunnen verlangen.
Er was iets jammerlijk belachelijk over.
Ik vroeg hen of ze zou een natie van mensen die ooit hebben bestaan, die met een vrije stemming
in de hand van ieder mens, dan zou kiezen dat een enkele familie en zijn nakomelingen moeten
voor altijd regeren over, of begaafd of
Jan van Genten, met uitsluiting van alle andere families - waaronder de kiezer, en zouden
er ook voor kiezen dat een bepaalde honderd gezinnen moet worden verhoogd tot duizelig toppen van rang,
en gekleed door met offensief overdraagbare
heerlijkheden en privileges, met uitsluiting van de rest van de families van het land -
waaronder zijn eigen.
Ze zag er allemaal unhit, en zei dat ze niet wisten, dat ze nooit over nagedacht
voor, en het had nooit bij hen opgekomen dat een natie kon zo plaatsen, dat
ieder mens zou kunnen hebben inspraak in de regering.
Ik zei dat ik had een gezien - en dat het zou duren tot het had een gevestigde kerk.
Opnieuw waren ze allemaal unhit - op het eerste.
Maar op dit moment een man keek op en vroeg me om die stelling weer staat, en
Langzaam staat, dus het zou kunnen genieten in zijn begrip.
Ik deed het, en na een weinig hij had het idee, en hij bracht zijn vuist naar beneden en zei:
Hij geloofde niet dat een land waar elke man had een stemming vrijwillig te krijgen in
de modder en vuil op een dergelijke manier, en dat
te stelen van een natie haar wil en de voorkeur moet een misdaad en de eerste van zijn
alle misdrijven. Ik zei tegen mezelf:
"Deze one'sa man.
Als ik gesteund door genoeg van zijn soort, zou ik een staking voor het welzijn van deze
land, en om te bewijzen mezelf zijn loyalest burger proberen door het maken van een gezond
verandering in het systeem van de overheid. "
Je ziet mijn soort van loyaliteit was loyaliteit aan een land, niet om haar instellingen of
haar ambtsdragers.
Het land is het echte werk, de aanzienlijke ding, het eeuwige ding, het is
het ding om te waken over, en zorg voor, en trouw zijn aan; instellingen zijn vreemde,
ze zijn alleen maar kleding, en kleding
kunnen slijten, worden haveloos, niet langer comfortabel, ophouden om het lichaam te beschermen tegen
winter, ziekte en dood.
Loyaal te zijn aan vodden, te schreeuwen voor de vodden, vodden te aanbidden, om te sterven voor lompen - dat is een
loyaliteit van onredelijkheid, het is pure dieren, het behoort tot monarchie, werd uitgevonden door
monarchie, laat monarchie te houden.
Ik was uit Connecticut, wiens grondwet verklaart "dat alle politieke macht is
die inherent zijn aan de mensen, en alle vrije regeringen zijn gebaseerd op hun autoriteit
en ingesteld voor hun eigen voordeel, en dat
ze hebben te allen tijde een onmiskenbaar en onvervreemdbaar recht op hun vorm van veranderen
overheid een zodanige wijze dat zij opportuun denken. "
Volgens dit evangelie, de burger die denkt dat hij ziet dat de hoofdofficier van politieke
kleren zijn versleten, en toch houdt zijn vrede en niet ageren voor een nieuw pak,
is ontrouw, hij is een verrader.
Dat hij de enige die denkt dat hij ziet dit verval, is geen excuus voor hem worden, het is
zijn plicht toch roeren, en het is de plicht van de anderen om hem te stemmen te verlagen indien zij
zie niet in de zaak zoals hij dat doet.
En nu ik hier was, in een land waar een recht om te zeggen hoe het land moet worden
beheerst werd beperkt tot zes personen in elk duizend van de bevolking.
Voor de negenhonderdvierennegentig om ontevredenheid met de regerend uitdrukkelijke
systeem en de voorstellen om het te veranderen, zou hebben gemaakt van de hele zes sidderen als een man, is het
zou zijn zo ontrouw, zo oneervol, zoals verrotte zwart verraad.
Zo te zeggen, was ik een aandeelhouder in een bedrijf waar de negenhonderd en
vierennegentig van de leden voorzien van al het geld en deed al het werk, en de
andere zes gekozen zichzelf een permanent
raad van bestuur van de richting en nam al de dividenden.
Het leek me dat wat de benodigde negenhonderdvierennegentig dupes was een nieuw
deal.
Het ding dat best zou gepast hebben het circus kant van mijn karakter zou zijn geweest om
ontslag van de Boss-schip en opstaan een opstand en zet hem in een revolutie;
maar ik wist dat het Jack Cade of de Wat
Tyler die zoiets probeert zonder eerst het opleiden van zijn materialen tot revolutie
kwaliteit is bijna absoluut zeker te krijgen links.
Ik had nog nooit gewend om het verkrijgen van links, zelfs als ik zeg het zelf.
Daarom, de "deal" die was al enige tijd werkzaam in vorm in mijn hoofd was
van een heel ander patroon van de Cade-Tyler sorteren.
Dus ik deed het bloed en opstand niet praten met die man daar, die zat munching zwart brood
met die misbruikt en mistaught kudde van de menselijke schapen, maar nam hem terzijde en sprak
kwestie van een andere soort aan hem.
Nadat ik klaar was, kreeg ik hem te lenen me een beetje inkt uit zijn aderen, en met deze
en een stukje schreef ik op een stukje schors - Zet hem in de Man-fabriek - en gaf het aan
hem, en zeide:
"Neem het mee naar het paleis op Camelot en geef het in de handen van Amyas le Poulet, die
Ik noem Clarence, en hij zal begrijpen. "
"Hij is een priester, dan," zei de man, en een deel van het enthousiasme ging uit zijn
gezicht. "Hoe - een priester?
Heb ik niet zeggen dat er geen roerend goed van de Kerk, geen binding-slave van de paus of bisschop kan
voer mijn Man-Factory?
Heb ik niet zeggen dat je niet kon voeren, tenzij je religie, wat het ook moge zijn,
was uw eigen accommodatie? '
"Marry, het is zo, en dat ik blij was, waarom het leuk vond mij niet, en getogen in mij een
koude twijfel, te horen van deze priester er te zijn. "
"Maar hij is geen priester, zeg ik je."
De man zag er verre van tevreden. Hij zei:
"Hij is geen priester, en toch kunnen lezen?" "Hij is geen priester en nog niet gelezen kan - ja,
en te schrijven,, wat dat betreft.
Ik leerde hem zelf. "The man's gezicht gewist.
"En het is het eerste ding dat je zelf zal worden onderwezen in dat de Factory -"
"Ik?
Ik zou het bloed uit mijn hart om die kunst te leren kennen.
Daarom zal ik je slaaf, je - "" Nee je niet, je zal niet iedereen de
slaaf.
Neem uw familie en ga mee. Uw heer de bisschop zal in beslag nemen van uw
kleine woning, maar maakt niet uit. Clarence zal vaststellen alles goed met je. '