Tip:
Highlight text to annotate it
X
K: Ik zie dat al mijn oude vrienden hier zijn!
Als ik mag
vraag ik heel beleefd en respectvol
ga er s.v.p. geen feestelijke gelegenheid van maken.
Het is geen popfestival
maar we zijn eerder een serieuze groep
niet geneigd tot frivoliteit
maar eerder een oprechte, serieuze groep mensen
die willen of verlangen
het geheel te onderzoeken in complexiteit van het leven.
En als er nogmaals op gewezen mag worden
er is hier geen spreker
Hoewel hij op deze plaats zit
maar eigenlijk bestaat de spreker niet
want dan zul je voornamelijk luisteren naar wat de spreker vertelt
en niet je zelf werkeijk bezig bent te onderzoeken.
Dus alsjeblieft, als ik nogmaals met de meeste ernst
dat er is geen spreker is, maar we samen aan het onderzoeken zijn
verkennend, inzicht in iets krijgen
wat het leven is met al zijn complexe en gevarieerde problemen.
Dus dit delen we gezamelijk.
De spreker is hier niet.
Wat ik heel duidelijk wil maken.
Hoewel we samen zijn maken we een reis in onszelf
en kijken oplettend naar de werking van onszelf.
We worden nooit uitgedaagd
- psychologisch -
we worden wel in de uiterlijke wereld uigedaagd
we eisen wel betere materialen
beter vakmanschap, betere scholen, betere politiek.
De uitdaging gaat om een betere uiterlijke wereld, altijd.
Maar blijkbaar weinigen onder ons onderzoeken
en dagen onszelf uit om de hoogste vorm
van zowel intellectueel, ethisch, moreel gedrag, psychologisch gezien.
En als we kunnen, gaan we samen in op deze vraag
en we onszelf volledig onderzoeken
om de uiterste vorm van intellectuele en
- ik wil het woord "emotionele" niet gebruiken
omdat dat dit neigt naar sentimentaliteit -
maar eerder de diepste vorm van genegenheid
de hoogste vorm van liefde.
En waarom is het dat de mensen
- die millennia na millennia heeft geleefd -
leven op de manier zoals we nu doen
verward, ongelukkig, ellendig, onzeker
en uiterlijk in de wereld, zoals men waarneemt
gaan de zaken steeds slechter en slechter.
Hoe meer je produceert, hoe meer we gebruiken
wat de aarde voortbrengt, we zijn de aarde aan het vernietiging.
En innerlijk, geestelijk als ik dat woord mag gebruiken
hebben we elk gevoel verloren voor diep religieus besef.
Ik gebruik het woord 'religieus' in de zin van
geen geloof, geen dogma's, geen rituelen
niet de verschillende hiërarchische vormen of theologische beweringen
maar als de religieuze persoon, die totaal geen "zelf" heeft.
Dat lijkt mij de hoogste vorm van religieuze actie
waar het 'ik' of het ego, het zelf, geheel niet bestaat.
Dat is de hoogste vorm van intelligentie
en uitzonderlijk ethisch gedrag.
Dus we gaan ons, als ik mag, verdiepen in deze problemen.
Dus u luistert niet naar een spreker
maar eerder het luisteren naar jezelf
en jezelf uitdagen
niets zomaar accepteren, maar de grootste duidelijkheid
de hoogste manier van optreden
en daardoor uitstekendheid in werking.
Dat is wijze waarop we samen naar deze vraag gaan.
Dus je bent naar jezelf aan het luisteren
je luistert niet volgens je specifieke voor- en afkeur
die daar in betrekken, maar daadwerkelijk luisteren naar wat er gaande is
steeds afvragend waarom we leven, zoals we nu doen, op deze verschrikkelijke
beangstigende, destructieve manier van leven.
Ja?
Ik denk dat dit de meest serieuze vraag is die we onszelf moeten stellen.
Daar buiten ons alles bezig is uiteen te vallen.
Daar is geen twijfel over
terrorisme, dat een ultieme vorm van oorlog is
er zijn terroristen, verdeelde naties
dat alles is gaande in de wereld.
Er wordt 400 miljard dollar per jaar aan wapens besteed
over heel de wereld.
Dus zijn we allemaal verdwaasde mensen.
En om dit te willen wijzigen
moet je voor je zelf weten wat de juiste handelswijze is
met betrekking tot al de dingen die we doen
Wat men ook doet, moet juist, nauwkeurig, en waar zijn.
En dat kan alleen door onszelf uitgezocht worden
als we onze handelingen betwisten
onze manier van leven, dat is werken in een beroep
relaties hebben met elkaar
en het uiterst gebrek aan duidelijkheid van gedachten
de slordigheid van ons denken.
En om een totaal ander soort van leven
niet alleen gebaseerd op plezier, op angst en ga zo maar door.
Dus gaan we samen
zoeken, - als we kunnen -
naar al de antwoorden op deze vragen van onszelf.
Als dat duidelijk is tussen u en de spreker
- en de spreker is hier niet -
als het heel duidelijk is, waar we over veronrust zijn
dan hebben we een bepaald soort relatie met elkaar berwerkstelligd.
Als we allen betrokkenen zijn met hetzelfde
niet met onze specifieke meningen en oordelen
onze intellectuele theorieën
maar eerder samen serieus betrokken zijn
- tenminste voor vandaag en voor de paar dagen, dat je hier bent -
betrokken zijn om een manier van leven te vinden
die kan leiden tot het ontstaan van een andere wereld.
Ja?
Dus dat is onze vraag.
Als we samen aan het waarnemen zijn
is uiteraard de eerste stap
het opzij zetten van onze persoonlijke vooroordelen
onze persoonlijke verlangens, onze kleine problemen van het moment
en zo in staat zijn
ons vrij en diep af te vragen.
Dat vermogen ontstaat niet door voortdurende beoefening
waar we psychologisch over praten.
Het ontstaat als er rechtstreekse betrokkenheid en
uitdaging is, waarop u met al wat mogelijk is moet reageren
dan heeft u het vermogen tot vrij onderzoek.
Anders blijf je spelen met woorden.
De woorden zijn belangrijk
omdat zij een bepaalde betekenis weergeven
maar als woorden ons gaan beheersen
als woorden ons tot bepaalde conclusies dwingen
tot bepaalde acties, dan controleert de taal.
de woorden ons, vormt ons, dwingt ons.
Dat is nu heel helder, is het niet?
Of de taal gebruikt ons, of we gebruiken de taal.
Maar de meesten van ons worden door taal beheerst.
Bij het woord "communisme", krijg je allerlei angstige ideeën
niet dat de communisten niet angstaanjagend zijn.
En als je zegt "Ik ben Brits" ontstaan onmiddellijk bepaalde reacties.
Dus woorden, taal sturen ons, vormen ons
vormen onze manier van denken, ons gedrag, onze handeling.
Het beseffen van
de slavernij van de taal.
Maar als we weten hoe we taal gebruiken
de exacte betekenis van woorden
de inhoud en de betekenis van de diepte van het woord
dan gebruiken we taal zonder emoties
zonder sentimentaliteit, niet beïnvloed door een bepaald woord
dan kunnen we heel eenvoudig direct met elkaar communiceren.
Als ik blijf bij het woord "Hindoe" of een "Indiër"
en dat woord vormt mijn denken, mijn vooroordelen, al die onzin
dan dwingt dat woord mij om op een bepaalde manier te handelen.
Maar als ik van het woord "Hindoe" vrij ben
van heel zijn nationale, beperkte en bijgelovige betekenis
dan ben ik vrij om de mens achter dit woord te begrijpen.
Ja?
Hebben we elkaar hier in ontmoet?
Ten minste dat hoop ik.
Dus hier gebruiken we de taal
en de taal maakt geen gebruik van ons
we gebruiken de taal zonder emoties
taal die behandelbaar is
correct, volgens het woordenboek
dus kunnen we samen met elkaar communiceren
heel eenvoudig en direct, wanneer we het woord zonder emoties gebruiken.
Het woord, dat geen enorme psychologische inhoud achter zich heeft.
Kunnen we dit doen?
Voor de meesten van ons is het buitengewoon moeilijk
omdat we ons zelf hebben geïdentificeerd met het woord
wij zijn het woord - Ik ben een Britse, ik ben een Hindoe -
Kunnen we ons bevrijden uit dit netwerk van de taal
die ons stuurt, ons vormt
en zonder emoties woorden gebruiken, die eenvoudig, direct zijn
en daardoor een woord, dat geen psychologische reacties veroorzaakt?
Ja? Kunnen we dit allereerst doen?
Als dat mogelijk is, dan is het mogelijk om samen te onderzoeken
omdat we vrij zijn van het woord dat ons drijft
want we gebruiken het woord rechtstreeks.
Ik hoop dat dit duidelijk is.
Maak ik dit duidelijk?
Tenminste dat hoop ik.
Dan emotieloos de betekenis van woorden wetende
zonder enige reactie op het woord
dan kunnen we ingaan op dit hele probleem
van onze manier van leven, waarom leven we zoals we doen
waarom elke dag van ons leven er conflict is, gewelddadigheid
egoïsme, beperking, angst, vrees, onzekerheid
een warboel waarin we leven.
We zijn dus onszelf aan het uidagen
om te onderzoeken waarom we op deze manier leven?
Waarom we zo mechanisch zijn in onze relatie
in onze manieren van denken
waarom we elke vorm van geweld tolereren
zowel in onszelf als buiten ons
waarom, ofschoon de mens al duizenden en duizenden jaren heeft geleefd
hij in verdriet leeft, zonder enige liefde
***, ongelukkig, volkomen onintelligent.
Dus beginnen we samen te onderzoeken
gebruikmakend van woorden zonder emoties, zonder enige reatie
om te begrijpen waarom we intellectueel
en ethisch zo mechanisch zijn geworden.
Ja?
We gaan feiten vermelden, geen conclusies.
Het is geen conclusie om te zeggen dat wij mechanisch zijn, - dat zijn we.
We zitten gevangen in een routine, het kantoor
of wanneer je van je werk thuis komt
exact het zichzelf herhalend proces gaat door
seksueel, ethisch, in ons dagelijks handelen.
Sommigen van ons beseffen dit
en proberen als revolutionairen eraan te ontsnappen.
Fysieke revolutionairen, of ideologische revolutionairen.
Fysieke revolutie schept geen verandering.
Dat is duidelijk, ondanks de terroristen.
Psychologisch, innerlijk, in de huid als het ware
waarom zijn we mechanisch geworden?
Ik bedoel met dat woord 'mechanisch'
actie op basis van plezier
actie gebaseerd op angst
actie gebaseerd op gezag
actie volgens een bepaald patroon van denken
handelingen om te frauderen
vermijden, wegrennen en nooit de feiten zien zoals we zijn.
Dit zijn geen conclusies, maar duidelijke dagelijkse feiten.
Nogmaals, je bent naar jezelf aan het luisteren
ofschoon de spreker het zegt, er woorden voor gebruikt
- hoewel de spreker niet hier is -
je bent naar jezelf aan het luisteren en aan het ontdekken
jezelf aan het uitdagen, waarom we dit mechanisch bestaan leven.
U kunt allerlei verschillende ideologieën loslaten
Christelijke of communistische en andere ideologieën.
U kunt Katholiek of Protestants worden of een Hindoe
of als u erg gevorderd bent in het Zen Boeddhisme gaan.
Of als je nog meer gevorderd bent
ga je de weg van Krishnamurti onzin!
Dus het is allemaal Begrijpt u
hoe gemakzuchtig we zijn om het juiste te doen.
Altijd afhankelijk van iemand zijn
goeroes, deze persoon of die persoon.
Wat is dus de juiste actie in een wereld, die aan het afbrokkelen is.
Die dagelijks steeds beangstiger wordt
waar zoveel verdeelde godsdiensten zijn
dogma's, nationaliteiten enzovoort, enzovoort
religieuze en elke vorm van verdeeldheid.
Wat is nu de juiste actie voor ieder van ons
in ons dagelijks leven met al onze bezigheden enzovoort
Wat is de juiste actie, wat is de juiste manier van leven?
Als je jezelf uitdaagt
en ik hoop dat u dit nu doet
Wat moet je dan doen?
Dus we moeten vragen: Wat is actie?
Nietwaar?
Wat bedoelen we met dat woord "handeling"
of je getrouwd bent, of niet getrouwd bent
of op kantoor bent, of dat het u redelijk goed gaat
en onafhankelijk bent, enzovoort, enzovoort
wat is de juiste handelswijze in mijn leven.
Dit alles te bezien, niet volgens een patroon.
Uiteraard is dat niet de juiste actie.
Niet volgens bepaalde ideologieën
ook dat is niet correct handelen
omdat deze ideologieën worden geprojecteerd door het denken
slimme, sluwe gedachten.
En actie gebaseerd volgens een bepaalde autoriteit
zowel religieuze, politieke
of je eigen persoonlijke autoriteit
gebaseerd op je eigen ervaring en kennis
dat is ook geen correct handelen.
Probeer dit alles te begrijpen.
Als je je handeling op je eigen ervaring baseert
en je ervaring zeer beperkt is
waardoor je steeds meer
en meer en meer ervaring eist
wat meer en meer sensatie inhoudt, geen ervaring.
Het woord "ervaring" betekent door iets heengaan, het afronden.
En handeling gebaseerd op een conclusie uit het verleden
hoe correct, hoe waardevol, maar het is nog steeds uit het verleden
en daardoor steeds beperkt in termen van tijd.
Of als je actie gebaseerd is op een conclusie voor de toekomst
op een toekomst ideologie of een toekomst ideaal
ook dit is weer geen juiste actie
omdat je het ideaal hebt geprojecteerd
van wat je zou moeten zijn, of hoe je land zou moeten zijn
of bij welke groep je zou moeten behoren
en handel je volgens wat zou moeten zijn
daardoor handel je helemaal niet.
Actie houdt in "nu" iets te doen.
Onafhankelijk van het verleden en de toekomst.
Dat is echt heel boeiend en enorm interessant
- als ik deze woorden mag gebruiken het zijn geen juiste woorden
maar voor het moment maakt het niet uit -
om voor jezelf uit te zoeken:
is er een actie totaal verstoken van tijd?
Begrijp je?
Tijd het verleden zijnde, met al mijn herinneringen, kennis
ervaringen, in de hersenen opgeslagen als herinnering.
En te handelen volgens dat geheugen
dat is het verleden dat handelt in heden
of het verleden, met zijn vele ervaringen
zoveel mislukkingen, zoveel angsten, frustraties, verdriet
dat iets in de toekomst projecteert als ideologie
"wat zou moeten zijn, hoe gelukkig het zou zijn"
en daarnaar te handelen, wat alweer een non-actie is.
Ja?
Laten we tenminste elkaar intellectueel ontmoeten
dan als je dat intellectueel begrijpt
dan kan je daar nog dieper op in gaan
tenminste dan kunnen we elkaar op dat niveau begrijpen
wat wel erg beperkt is.
Dan: is er een actie in het dagelijks leven
in onze dagelijkse relatie met elkaar
intiem of niet intiem, seksueel of niet seksueel
is er een actie welke holistisch, een geheel
niet afhankelijk van tijd, van milieu, of omstandigheden is?
Onze uitdaging betreft: is er een dergelijke actie?
Of we kennen alleen handelen gebaseerd op het verleden, of op de toekomst.
We weten geen enkele andere actie
en we accepteren een dergelijke handeling
het is veel handiger, eenvoudiger
makkelijker om dergelijk handelen te aanvaarden.
We zijn elkaar aan het uit dagen om te kijken of het mogelijk is
te leven vanuit correct handelen
welke niet afhankelijk is van het milieu
of omstandigheden, op het verleden, of op de toekomst.
Begrijp je?
Dit is heel moeilijk om uit te vinden.
Als je een dergelijke actie wilt vinden
wanneer er een dergelijke actie is
begint denken direct te functioneren.
Denken dat zegt, "Is er zoiets?", "Ik moet dit onderzoeken".
Dus denken is het verleden - is het niet?
Denken is het resultaat van het geheugen
gedachten zijn het resultaat van je ervaringen
opgebouwde kennis en vandaar uit ontstaat geheugen
vervolgens ontstaat vanuit de reactie van dat geheugen het denken.
Dat is simpel, heel simpel als je dit beleeft.
Het is niet ingewikkeld.
Dus wanneer er zo'n uitdaging is door te zeggen:
is er actie die niet afhankelijk is van het verleden
of de toekomst, of van het milieu, de omstandigheden
dan begint het denken te functioneren.
Goed? Dat is wat je aan het doen bent.
Vervolgens zegt het denken: "Ik moet zo'n actie ontdekken".
Maar omdat het denken geen antwoord vindt zeg je dat dit onmogelijk is.
Volgen jullie dit alles?
Doen we dit allemaal samen, of ben ik in gesprek met mezelf?
Dat kan ik in mijn kamer doen.
Maar dat doe ik niet, hoe dan ook, maar
Dus actie welke gebaseerd is op het denken is begrensd
omdat het denken in zichzelf een vebrokkeld ding is, een fragment
beperkt, omdat zij op kennis is gebaseerd
en kennis hoeveel je er ook van verzamelt
hoeveel feiten je ook verzamelt
je kennis steeds vergroot
constant uitbreidt, het blijft nog steeds beperkt.
Dat is alweer duidelijk.
Misschien niet door de mensen
die pleiten voor ontwikkeling van de mens door kennis.
Want dat is hun wijze om een eigen conclusie te vormen.
Maar als men echt inziet, in het dagelijks leven
hoe kennis ongekend beperkt is.
Je hebt technologische kennis welke je nodig hebt
en aan die kennis kan meer toegevoegd worden
het kan voortdurend uitgebreid worden.
Maar bestaat het verzamelen van psychologische kennis
waaruit handelen plaats vindt?
Begrijp je? Zijn we
Goed.
Men heeft psychologisch kennis opgebouwd.
Ik ben gekwetst
Vele jaren geleden als een jongen of als meisje, ben ik gekwetst.
En deze pijn is mijn kennis geworden
Het is diep in mij.
En ik handel volgens die kennis, dat betekent dat ik tegenwerk
ik isoleer mezelf om niet meer te worden gekwetst.
En dus is er een constante scheiding tussen mij en een ander
om te voorkomen meer gekwetst te worden.
Dit is alweer een algemeen feit.
Dus handel ik volgens die kennis.
Ik kan het onlogische ervan inzien.
Ik kan naar een psychologen gaan.
Ik kan er van alles aan doen
maar de wond is er nog steeds
en die wond reageert doorlopend.
Zo blijf ik handelen naar aanleiding van een vroeger incident
of dat verleden incident plezierig of pijnlijk was, is irrelevant
het is een gebeurtenis uit het verleden, dat is mijn kennis.
Ik had een heerlijke middag dat wordt mijn kennis
Ik krijg een fantastische dag morgen
en opnieuw, volg je? Dit hele proces is gebaseerd op
het cumulatieve verloop van ervaring, verlangen en genoegen.
Maar bestaat er een actie die volledig onafhankelijk is van dit alles?
U begrijpt mijn vraag?
Om dat te onderzoeken, moet de werking van het denken
begrepen worden.
Want je kunt niet stoppen met denken.
Als je jezelf dwingt, zoals veel mensen via meditatie
- wat geen meditatie is - het denken proberen te controleren
door gedachten bij te schaven, waardoor ze zichzelf opdelen
in de denker die superieur is, en het inferieure denken.
En zo probeert het superieure het inferieure te controleren.
U kent dat dat allemaal.
Dus, is er een manier
van handeling die volledig gescheiden is van dit alles?
Wij dagen jullie uit
Ik daag jullie uit en jullie dagen mij uit.
Samen verkeren we in een staat van uitgedaagd worden.
Misschien als je je voldoende diep en serieus hebt uitgedaagd
met heel je wezen
vervolgens vind je een antwoord, dan zeg je, ik zal het je wel vertellen
maar we zijn dit samen aan het bespreken
we delen dit samen
dus ik zeg ik je het niet en jullie nemen het niet aan
want dan wordt het zinloos
dan kunnen we net zo goed naar sommige goeroes gaan.
Maar als je het voor jezelf kunt ontdekken
dan ben je vrij - begrijp je?
Je hebt "actie" in zijn volle betekenis begrepen
de diepte en de schoonheid van actie.
Wij zeggen - de spreker zegt dat er een dergelijke actie is
volledig verstoken van verleden of toekomst
van omgeving, van omstandigheden.
Het is inzicht hebben
in de totale beweging van het denken
zoals het zich uitdrukt in het milieu, de omstandigheden
verleden en toekomst, dat is inzicht hebben in "actie".
Dat betekent, inzicht is geen weerklank uit het geheugen.
Ja?
Is het je niet eens overkomen, dat je plotseling zegt
"Dat heb ik begrepen"?
Zonder woorden, zonder gebaren, zonder omstandigheden
zonder het verleden, je voelt opeens heel klaar, " Ik heb het."
En dat is onherroepelijk, het is ultieme waarheid.
Je kunt niet zeggen, dat je het de volgende dag kwijt bent.
Samen zijn we dus aan het ontdekken
de betekenis van dit woord "inzicht".
Inzicht krijgen in iets, is niet iets persoonlijks
is niet gebaseerd op ideologische conclusies, memoires, herinneringen.
Men moet daar vrij van zijn
om ogenblikkelijk inzicht in iets te krijgen.
Men moet vrij van kennis zijn om een directe waarneming te hebben.
Deze is niet iets buitenissigs, exotisch, of nogal emotioneel
Maar wezenlijk.
Als je ooit dit soort van ogenblikkelijk begrip is overkomen
en daardoor onmiddellijke actie.
Dat ogenblikkelijk begrip vereist ogenblikkelijk handelen
waar tijd onbelagrijk is.
Heeft het niet plaatsgevonden?
Het gebeurt, natuurlijk
Maar dan zegt het denken, "Ik had dat inzicht
ik had die vreemde diepe waarneming
en daaruit die onmiddellijke actie
maar ik wens dat het aldoor zal doorgaan".
Begrijp je?
Ik wil dat inzicht, deze directe waarneming
direct begrijpen, dat het doorgaat.
Als je zegt dat het moet doorgaan
ben je al begonnen met de hele beweging van het denken.
Ik vraag me af of je dit ziet.
Inzicht, het snelle waarnemen van iets
is ogenblikkelijk en eindigt daar.
Je kunt er niet mee doorgaan.
Terwijl het denken vergt dat het moet doorgaan
waardoor het het volgende inzicht belet.
Ik vraag me af of je dit alles begrijpt.
Hebben we hier iets van begrepen
want het is heel belangrijk
omdat van hier we verder kunnen ingaan op iets
waar snel inzicht wordt vereist
zodat je nooit meer hoeft te worstelen
nooit meer in conflict hoeft te zjn.
Omdat als je handelt met inzicht het een onheroepelijke waarheid is.
Het is geen intuïtie.
Dwaal niet af Wij gebruiken het woord zorgvuldig.
Mensen hebben intuïties, wat betekent dat ze verlangen naar
projecties en je kent al dat soort rommel.
Dit is inzicht.
Snelle beleving en actie is niet persoonlijk
daardoor is het heel, het is holistisch.
En onze daden zijn nooit een geheel.
Soms hebben we spijt
"Ik wou dat ik dat niet gedaan had"
of we doen dingen welke ons plezier geven
en wij willen meer van die bezigheden.
Terwijl inzicht iets is wat heel sober is
maar om zo'n inzicht in dingen te krijgen
moet je een snelle geest hebben, geen afgestompte geest
niet een geest die *** is
of een geest waar het denken zegt, "Als ik dat doe, wat zal er gebeuren?"
Ik zou er spijt van kunnen krijgen, het zou kunnen mislukken
het zou anderen of mijzelf pijn kunnen doen.
En zo'n actie is nooit totaal, compleet, een geheel.
Terwijl handelen dat uit inzicht is geboren
uit directe waarneming, geen spijt heeft, omdat het feitelijk is
het is de enige actie.
Met dit in gedachten
misschien zelfs intellectueel
heb je een snelle beleving
van wat de hele aard en structuur van gezag is?
Autoriteit van boeken, het gezag van professoren
gezag van wetenschappers, gezag van de religieuse priesters
enzovoort, enzovoort.
Of je eigen ervaring, wat jouw autoriteit is geworden.
Er direct inzicht in het hebben
dan ben je volledig vrij van alle gezag.
Dan hoef je niet te vechten en te strijden om te zeggen
"Ik accepteer deze autoriteit, dat gezag aanvaard ik niet.
Het gezag van mijn goeroe is fantastisch
maar ik wijs het gezag van de priester af".
Ze zijn precies hetzelfde.
Dus in discussie, uitgedaagd te worden
en elkaar uitdagend, ben je vrij van gezag?
Er is het gezag van de politieman
het gezag van de wet
het gezag van de chirurg
dat is misschien op zijn plaats
maar bestaat er psychologisch gezag van een geloof, van een dogma
van een conclusie, van een ideologie, de Communist, Socialist
of wat voor autoriteit dan ook, religieus, innerlijk?
Bestaan die voor je
dan zal je nooit ontdekken wat juist handelen is.
Vanzelfsprekend. Akkoord?
In het onderzoeken van dit, stap voor stap, bent u feitelijk
- als ik het respectvol mag vragen - vrij van gezag
met inbegrip van het gezag van deze persoon
die momenteel op dit platform zit?
Als u dat niet bent
zoek dan uit waarom je accepteert
gezag
innerlijk.
Objectief heb je gezag nodig.
Niet?
In Engeland kun je in het verkeer niet rechts rijden
je zou ongelukken krijgen.
Als je het gezag van sommige staatswetten afwijst
word je gestraft, enz
daar heeft gezag zijn juiste plaats.
Maar diep, innerlijk, geen enkele vorm van gezag te hebben.
Dan kunnen we verder gaan onderzoeken
waarom mensen voortdurend in een staat van angst leven.
Nietwaar?
Zullen we hier op ingaan?
Waarom jij als mens
die de vertegenwoordiger van de hele mensheid is
Nietwaar? Ik vraag me af of jij je dat realiseert.
Dat jij als mens de hele menselijke geest vertegenwoordigt
omdat je lijdt, je bent onzeker
je bent in bepaalde overtuigingen gevangen
of je bent geconditioneerd, je bent British
of je bent Frans, Duits of dit of dat
en je gelooft in deze Jezus of Christus
of iemand anders gelooft daar niet in
en je bent een Hindoe, een Moslim, begrijp je?
Dus je bent ervan bewust dat in je relatie
in je dagelijkse activiteiten, er een gevoel van grote angst is.
Ja? Ben je je hiervan bewust?
Als men dat is, dan vervolgens - kijk nu:
Als je vrees hebt, de natuurlijke reactie
- ik noem het niet natuurlijk - de irrationele reactie is
moed verzamelen, wat dat ook moge betekenen
of om er van weg te lopen
of het rationalisateren, waarom zou ik niet *** zijn
het is natuurlijk, enzovoort, enzovoort.
Of je identificeert: je angst en jezelf.
jezelf en angst zijn één
er is geen "jij" gescheiden van angst
dus de angst - die jezelf bent - identificeert zichzelf met iets "groters"
en zegt, door me aan het "grotere" over te geven, ben ik mijn angst kwijt.
Over de hele wereld hebben we dit spel eeuwenlang gespeeld.
En nog steeds beleven we angst. Na al die miljoenen jaren
beleeft ieder mens overal in de wereld een bepaalde angst.
Verkrijg daar nu direct inzicht in
en daardoor er volledig vrij van te komen.
Is dat mogelijk?
Want angst is iets meest schrikaanjagends, het maakt je
je kent dat allemaal, wat het resultaat van angst is.
Neuroticisme van elke soort
wegvluchten in verschillende vormen van vermaak
religieus of anderszins.
Rationalisering of aanvaarding van angst
zijn deel van ons dagelijks bestaan.
Nu vragen we: is het mogelijk
een inzicht in de hele aard en structuur van de angst te hebben
en er vrij van zijn?
Wil je niet weten of je vrij van angst kunt zijn?
Of accepteer je het, zoals zo vele dingen, als deel van het leven?
Als je het niet accepteert als deel van het leven
wat is dan de aard van de angst?
Wat is de wortel van de angst?
Wat is de samenstelling, de structuur, de hele dynamiek van angst?
Niet alleen angst voor je man of vrouw, meisje - begrijp je, - angst
in zijn geheel, niet een bepaalde vorm van angst.
Wil je daar niet achter komen?
In die zin, wil je niet heel je geest er aan geven
je denken, je aanwezigheid, al je energie om er achter te komen
of het mogelijk is om angst volledig uit te roeien?
Angst heeft vele vormen
een van de belangrijkste daarvan is gehechtheid.
Gehechtheid aan een persoon, gehechtheid aan een ideaal
aan een geloof, gehechtheid aan een meubelstuk.
Je weet wat gehechtheid is.
En waar gehechtheid is
is er onvermijdelijk de angst voor verlies.
Is het mogelijk om, zonder geïsoleerd te raken
te leven zonder gehechtheid?
Begrijp je mijn vraag?
Is dit voor een mens mogelijk
die al tienduizend jaar en meer geleefd heeft
altijd met angst, als deel van zijn leven
vanaf holbewoner tot nu
is het mogelijk om jezelf van angst te deconditioneren?
Zoals we zeiden, één van de factoren van angst is gehechtheid.
Er achter komen of je gehecht bent, niet vermijden door te zeggen
ontdekken of je gehecht bent aan iets.
Aan je goeroe, aan je kennis, aan je meubels
aan je vriend, je vrouw, meisje, jongen of wat het ook moge zijn
gehecht aan je land.
Waar sprake is van gehechtheid is er jaloezie
is er bezitterigheid
is er de behoeft om zich met iets anders te identificeren.
En als er die gehechtheid en identificatie is
is er altijd onzekerheid.
Dit zijn feiten, niet?
Nee?
Kun je dus vrij zijn van gehechtheid
niet morgen of wanneer je op het sterfbed ligt
dan is loslaten natuurlijk heel eenvoudig worden!
Je kunt met de dood niet redetwisten.
Maar nu in je bestaan van alledag
vrij te zijn van elke vorm van gehechtheid
zonder geïsoleerd te raken, wat ook weer angst veroorzaakt.
Ik maak mezelf los uit dit
en van alles verder, en opeens voel ik me eenzaam
een gevoel van leegte
en *** geworden voor die leegte
begin ik me weer te hechten, niet aan een persoon maar aan een mooi ideaal.
Dat alles, elke vorm
van gehechtheid, brengt angst.
Een man of een vrouw die echt onderzoekt en vraagt, zichzelf uitdaagt
of je ooit vrij van angst kan worden
heeft een direct inzicht nodig
in de hele natuur van gehechtheid.
Heb je terwijl wij spreken, met elkaar onderzoeken
dit gevoel van inzicht gekregen
dit onmiddellijke waarneming van de hele natuur van gehechtheid
en haar structuur met al zijn
daarbij betrokken complicaties, het onmiddelijk zien.
En als je het ziet in zijn geheel zijn totaliteit, is het voorbij.
Het betekent niet dat je gevoelloos bent geworden.
Het betekent niet dat je geïsoleerd raakt.
Integendeel: je bent een vrij mens
die niet langer door angst beperkt wordt.
Goed?
Dat is slechts één uiting van angst.
Misschien de diepste uitdrukking van angst
het verliezen van wat je bezit.
Feitelijk bezit je niets, maar dat is nu niet terzake.
Dus wat is de wortel van dit alles, die angst?
Zie je, de meesten van ons zijn geneigd
de bijzaken van angst aan te pakken.
Ja?
Ik ben hier *** voor, laat mij me er daarom van ontdoen
of laat ik naar iemand gaan die me zal helpen me van angst te bevrijden
van die bepaalde expressie van angst
de psycholoog, de priester, de analist
de laatste goeroes en al die zaken.
Maar we zijn niet bezig om de boom van angst te snoeien
maar eerder om de wortel van de angst bloot te leggen
zodat als je de wortel er van ziet
en diep begrip hebt van de wortel
dan als je een dergelijk begrip hebt
en dat is een inzicht, dan verdwijnt angst volledig
je bent psychologisch niet langer ***.
Fysiek is het een andere zaak.
Fysiek
moet men voorzichtig zijn
je moet redelijk zijn, gezond
tenzij je buitengewoon neurotisch bent
dat is dan een andere zaak.
Maar fysiek moet men oplettend zijn voor gevaar
zoals je oplettend bent bij een afgrond
waakzaam bij een gevaarlijk dier
mogelijkerwijs worden mensen
meer en meer gevaarlijker dan een dier.
Dus moet men ook waakzaam zijn voor de mens
de terroristen, de politici
zijn er soms politici hier?
En heel alert voor goeroes enzovoort, enzovoort.
Dus men begrijpt deze waakzaamheid, het gevaar - fysiek.
Maar wat is de wortel van psychologische angst?
Vraag dit jezelf af.
Neem mijn uitdaging niet zomaar over.
Vraag jezelf af wat de wortel van dit alles is.
Zeg niet, "Ik weet het niet"
en laat het zo, of schets een conclusie.
Als je dat doet, zal het je belemmeren bij het vinden van de wortel.
Als je zegt: "Ik weet echt niet
wat de wortel van angst is", dan begin je met nederigheid.
Dan zeg je: "Ik weet het echt niet, maar ik ga het uitzoeken".
Maar als je met arrogantie begint door te zeggen: "Ik kan het oplossen.
Ik weet het, ik ken alle feiten van angst"
dan begin je met een conclusie
met een gevoel van hoop.
Wat niet betekent dat je wanhopig moet zijn om het te vragen.
Maar als je echt ernstig betrokken bent met
de aard en de structuur van angst op haar diepst
wat is de wortel van angst?
Degenen die dit hebben gelezen of de spreker eerder gehoord hebben
zeggen niet: "Ja, ik weet het".
Dat is een goedkope truc.
Omdat je iemand het je hebt horen vertellen
en dat kan de waarheid zijn, maar die is niet van jou
het is niet "de waarheid", het is van iemand anders.
Er is geen mijn of jouw waarheid
maar als je tevreden bent met uitspraken van anderen, zoals deze persoon
en zegt: "Ja, ik heb dat eerder gehoord
maar het heeft mij niet van mijn angst verlost"
dan is het de taal die je stuurt.
Begrijp je?
Taal is je dan aan het besturen.
Taal gebruikt jou.
Maar als je vrij bent van wat je eerder hebt gehoord
maar je je nu feitelijk afvraagt, zoals je daar zit, om uit te vinden
wat de essentie is, de wortel, de basis van alle angst
dan als je dat niet weet begin je opnieuw
benader je het met een zeker gevoel van nieuwsgierigheid, om uit te vinden.
Maar als je er al een conclusie over hebt
is het onmogelijk om de oorsprong ervan te begrijpen.
Laten we dus samen dit opnieuw gaan ontdekken
wat de wortel is van de hele aard en structuur van angst.
Zoals: "Ik moet je vrij zijn van angst" - wat en motief is -
dan geeft het motief richting aan het onderzoek.
Dus het motief, dat een richting aangeeft, belemmert je in je onderzoek.
Dit is eenvoudig, niet?
Wanneer ik een motief heb om angst te onderzoeken
omdat ik mij van angst wil ontdoen
dan heb ik er al een richting aan gegeven.
Ja?
Omdat mijn wens is zich er van te ontdoen
niet het begrijpen van de aard, de structuur en de diepte van angst.
Ik wil me ontdoen van het woord "angst".
Het woord "angst" stuurt ons dus.
Begrijpen jullie?
Maar als je ernaar kijkt
of je vrij kunt worden van het woord en zegt
"Wat is deze angst waar ik al zolang door word geleefd?"
Wat is het?
Is het tijd?
Tijd welke betekent gisteren, vandaag en morgen
een ondergaande zon, een rijzende zon.
Is angst, het gevolg van tijd?
Iets gebeurde waarvoor je *** bent
een jaar geleden of gisteren
en die angst voor dat voorval blijft
en de herinnering ervan wordt "angst" genoemd.
Begrijp je dit alles?
De herinnering aan dat incident
dat een jaar geleden of gisteren plaatsvond
heeft een bepaalde indruk achtergelaten
en die herinnering geeft aan dat er angst is.
Duidelijk?
Dus herinnering aan een woord dat vrees genoemd wordt, is angst.
Terwijl we proberen te ontdekken
vrij te worden van het woord, wat de essentie ervan is.
Kunnen jullie dit alles volgen?
Is dit niet te vermoeiend?
Hindert niet.
Wat is daar de wortel van?
Ik vraag mezelf af, want ik ben een heel serieus persoon
en ik heb veel energie
ik wil er achter komen, omdat ik niet met angst wil leven.
Het is te absurd, te onlogisch, irrationeel.
Wat is de essentie hiervan? Is het tijd?
Dat is het gedeeltelijk, tijd.
En ook
creëert het denken angst?
Begrijp je?
Dus tijd, denken.
Ik heb de aard van de tijd min of meer begrepen
externe tijd, innerlijke tijd - psychisch.
Ik zal worden ik ben niet, ik zal worden
of ik zou moeten zijn, ik ben het nu niet.
Het "zullen worden" is de beweging van tijd.
Ja?
Ik vraag me af
Dit is belangrijk, volg je dit alles?
Het is een mooie ochtend en ik hoop dat jullie daar ook van genieten.
Ik hoop dat je op een aangename, prettige wijze dit onderzoekt verricht.
Een plezierig tijd, zittend op het grasveld
en te kijken naar de bomen en de wolken en de warme zon.
Wat is dan denken?
Ik kan de aard van de tijd begrijpen.
Nu wil ik begrijpen of denken verantwoordelijk is voor angst.
Ik weet het niet, maar ik ga het onderzoeken.
Als het denken verantwoordelijk is
moet ik de hele natuur van het denken begrijpen.
Wat is denken?
Denken is de weerklank van herinnering.
Niet? Uiteraard.
Als je helemaal geen herinnering had, zou je niet kunnen denken.
Maar denken is heel belangrijk voor ons geworden.
We gebruiken denken bij alles wat we doen.
Is liefde een herinnering, een gedachte?
Ik spreek niet van de seksuele liefde, prikkeling, de zinnelijke liefde.
Ik wil dat zelfs geen liefde noemen, het is sensatie.
Is liefde gevoel?
Is liefde een herinnering?
En is denken liefde?
U begrijpt, ik vraag dit alles.
En wat is de aard van denken?
Heel eenvoudig, het is gebaseerd op de accumulatie van kennis
verzameld door ervaring van duizenden jaren leven
die opgeslagen is in de hersenen
- Ik ben geen hersenspecialist, je kunt jezelf waarnemen -
in de hersenen en de herinnering reageert op een uitdaging.
Nu ben ik mezelf aan het uitdagen: wat is denken?
En dus zegt het, "Herinnering, natuurlijk".
Dus is het geheugen verantwoordelijk voor angst?
Ik ben verleden jaar fysiek gekwetst
ik herinner me dat en ik ben *** dat het misschien weer gebeurt
de ziekte of de pijn, of wat het ook is.
Dus
denken, gebaseerd op een pijnervaring van gisteren of vorig jaar
het herinneren en het *** worden
dat het maar niet weer gebeurd.
Al onze acties, ons hele bestaan is gebaseerd op het denken.
Ik weet niet of je dit buitengewone feit beseft.
Alles wat we doen is gebaseerd op het denken.
Er is geen spontaniteit
dat is een heel verschillend bestaan, het spontaan zijn.
Om deze spontaniteit te hebben
moet men de aard van het denken begrijpen
welke onze brein geconditioneerd heeft
ons hele mentale kijken, onze handelingen.
Als er een besef is
direct inzicht hierin, dan is er spontaniteit
er is vrijheid.
Maar dat is een heel andere zaak.
Dus we vragen: tijd, zie ik is gedeeltelijk verantwoordelijk.
Denken is ook verantwoordelijk.
Is tijd denken?
Of denken is tijd?
Begrijp je?
Het is niet tijd en denken, gescheiden.
Er is alleen denken dat psychologische tijd creëert.
Goed?
En daar we er diep op ingegaan zijn
het begrepen, niet intellectueel, verbaal
maar werkelijk voor jezelf de aard van het denken zien
dan besef je dat denken fundamenteel verantwoordelijk is voor angst.
Dan zegt men: "Hoe kan ik het denken stoppen?"
Wat de meest absurde vraag is.
Zie je, dat is het deel van de truc die de goeroes gebruiken.
Dat is: mediteren, om het denken proberen te controleren, denken te stoppen.
Heb je ooit geprobeerd te stoppen met denken?
Wanneer je dat gedaan hebt zul je ontdekken
dat de persoon die zegt: "Ik moet stoppen met denken"
de entiteit die dat zegt, ook een deel is van het denken.
Hij speelt een truc met zichzelf.
Als je inziet dat tijd is denken, tijd is beweging, beweging
van gisteren, vandaag, morgen.
En ook het denken is een beweging
beweging gebaseerd op herinneringen, ervaringen uit het verleden
kennis uit het verleden. - kennis is altijd het verleden -
Dus het denken is fundamenteel verantwoordelijk voor angst.
Begrijp je?
Is nu het woord "angst", angst? Begrijp je?
Is het woord "angst", feitelijke angst?
Of het woord is niet dat ding.
Worden jullie nu te moe?
Je begrijpt mijn vraag?
Is het woord anders dan het onderwerp?
Of creëert het woord dat ding, - angst?
Dan word je door het woord bestuurt
en schept het woord de angst.
Of bestaat er angst onafhankelijk van het woord?
Dat betekent, het woord is niet het ding.
Ja?
Begrijpen jullie?
Heb je het woord gescheiden van het ding?
Begrijpen jullie?
De tent, het woord "tent", is het ding niet.
Akkoord?
Dus als je ernaar kijkt
kan je het woord scheiden van het ding?
Begrijpen jullie mijn vraag?
Dus heb je het woord gescheiden van de reactie
die je angst noemt?
Dus dat betekent
besef je dat je gevangen zit in het netwerk van woorden?
Waardoor de woorden je besturen.
Kan je naar het ding kijken, zonder het woord
wat betekent ernaar kijken zonder het te benoemen
waarmee het het woord wordt.
Ik vraag me af of jullie dit alles begrijpen!
Kijk, dit vereist grote opmerkzaamheid
een groot besef, van je observatie.
Het is niet alleen accepteren, "Ja, ik kan het woord scheiden
dit en dat" - ermee spelen.
Maar feitelijk te zien dat je gevangen zit
je observatie gaat via een woord
waardoor het woord zo belangrijk wordt.
Dus in het besef dat je zegt, goed
ik zal het woord scheiden, het wegleggen, laat me naar het ding zelf kijken
zonder tussenkomst van het woord
het woord met al zijn bijbetekenissen, zijn inhoud.
Laat me eens kijken naar dat ding.
Begrijpen jullie?
Ik besteed er veel energie aan en hoop dat jullie dat ook doen.
Dus, kan je naar angst kijken, het woord
het feitelijke gevoel zonder het woord?
Of creëert het woord het gevoel?
De naam, angst, creëert dat.
Begrijp je?
Je kunt naar deze tent kijken
het woord en het feit, de tent, verschillend
je kunt het scheiden en zeggen
"Ja, ik kan het zien zonder het woord.
Ik zie de touwen, de palen, zonder het woord".
Maar om dat psychologisch te doen, is veel meer
moet men buitengewoon alert zijn.
Zo diep bewust te worden van de betekenis, het woord en het ding.
Nu als je dat bent, dan het ding waarnaar je kijkt
zonder het woord, is dat angst?
Je begrijpt wat ik tracht te zeggen?
De reactie, die je angst hebt genoemd
als je het geen naam geeft, is dat angst, bestaat er angst?
Je komt daarop na het onderzoek
het begrip van tijd en denken.
Denken is tijd want beiden zijn beweging.
Tijd is beweging.
Denken is beweging.
Dus ze zijn geen twee afzonderlijke dingen.
Denken creëert psychologische tijd.
Dus het denken heeft het woord geschapen.
De oorspronkelijke mens of de aap of de aboriginal
primaten zeggen: "Ik ben ***" - angst verdween - begrijp je?
- dit gaat door tot nu - Begrijp je?
En nu vragen wij: scheidt die twee
het woord en het gevoel, de reactie en kijk er naar
observeer de reactie zonder het woord.
Nu terwijl je de reactie waarneemt
is de waarnemer verschillend van de reactie?
Begrijp je?
Of ze zijn beiden hetzelfde, de waarnemer is het waargenomene
de reactie is de waarnemer?
Akkoord?
Ik zie dat sommigen van jullie het niet begrijpen.
Jullie zijn boos geweest
is die boosheid verschillend van jezelf?
Je bent je alleen van die boosheid gewaar
op het moment van boosheid ben je niet
maar een seconde of een minuut later zeg je: "Ik ben boos geweest".
Je hebt jezelf gescheiden van dat ding, dat boosheid heet
en dus is er een splitsing.
Evenzo
Is de reactie die je angst noemt verschillend van jou?
Uiteraard niet.
Dus jij en die reactie zijn hetzelfde.
Wanneer je dat beseft bestrijdt je het niet, je bènt dat.
Goed?
Ik vraag me af of je het ziet.
Dan vindt er een totaal andere actie plaats
dat is, voorheen, heb je positieve actie met betrekking tot angst gebruikt
je zegt: "Ik moet niet *** zijn, ik zal het ontkennen
ik zal dit controleren, ik moet dit en dat daarvoor doen
naar een psycholoog gaan, - je weet wel, enzovoort.
Nu wanneer je beseft, wanneer er het feit is - niet beseffen -
wanneer het feit er is, dat jij de reactie bent
er is geen jij gescheiden van die reactie.
Dan kun je niets doen, nietwaar?
Ik vraag me af of je dit beseft, dat je niets kunt doen.
Daarom een ontkenning, een negatieve
een niet-positieve waarneming betekent het einde van angst.
Akkoord?
Hoe laat is het? Q: Eén uur.
K: Sorry, dat ik anderhalf uur gesproken heb, ik realiseeerde me dit niet.
Ik hoop dat u verveeld bent
jullie zijn niet stijf zijn van in dezelfde positie zitten.
Q: Wees niet ***. We genoten.
K: Goed. We zullen elkaar morgen weer zien.
Q: Dank u wel.
Applaus
K: Klap alsjeblieft niet. Het is de moeite niet waard.