Tip:
Highlight text to annotate it
X
Ik *** de laatste tijd veel geblaat en gejank in de pers
over agressief intolerant atheïsme,
alsof dat op één of andere manier slecht is.
Het lijkt erop dat religie dat prima kan verkopen, maar het niet kan verdragen,
als een straatschoffie die de politie roept wanneer het slachtoffer terugvecht.
Agressief atheïsme is eigenlijk defensief atheïsme
want er is op dit moment niets agressiever dan politieke religie.
Atheïst of seculier zijn is vandaag de dag niet langer een vorm van niet mee doen
maar van actief afweren, dus zeg ik dat elke belediging van religie,
meer dan tien keer verdiend is.
Daarnaast denk ik niet dat het mogelijk is te agressief te zijn
bij het verdedigen van de vrijheid van meningsuiting, die natuurlijk absoluut heilig is, zoals we allen weten.
Veel, veel heiliger nog dan enige god, profeet of geschrift
kan of wil zijn van nu tot het eind der tijden,
of voor de eeuwigheid of welk van de twee langer duurt.
Mensen zeggen mij wel eens: "Je bent net zo intolerant als de mensen die je bekritiseert."
Echt? Ik hoop het maar, want iemand moet dat zijn.
Er zijn dingen waar ik erg intolerant in ben en het heeft geen zin dat te ontkennen.
Eens even kijken, je hebt vrouwenhaat en sexisme. Daar ben ik erg intolerant in.
Ik hoop dat dat niet beledigend is.
Racisme? Antisemitisme? Nee, absoluut geen tolerantie daarvoor, ben ik ***. Het spijt me..
Homofobie misschien? Geen greintje tolerantie voor te vinden.
Goh, ik heb wat problemen niet?
Hoe zit het met wreedheid tegen dieren?
Nogmaals, absoluut geen enkele tolerantie voor.
Maar hou je vast, want dit is nog niet de helft er van.
Niet alleen ben ik openlijk en schaamteloos intolerant in al die dingen,
maar wanneer religie als een excuus voor elk van deze zaken wordt gebruikt,
ben ik *** dat ik agressief vijandig word, en wat meer is,
ik verontschuldig me er niet voor. Omdat ik me niet hoef te verontschuldigen
en u ook niet.
Er is mij altijd verteld dat ik gevoelens van mensen moet respecteren.
OK, maar hoe zit het met mijn gevoelens?
Hoe zit het met het gevoel van diepe afkeer dat ik krijg wanneer ik denk aan
de god van de woestijn en de verschrikkelijke gedachten en daden waartoe hij inspireert?
Deze god is mijn Satan. Als ik zijn naam *** ruik ik zwavel,
als ik zijn woorden *** ruik ik de dood.
Ik zie dat deze smerige religie de wereld vervuild heeft waar ik in moet leven
veel grondiger nog dan enige fossiele brandstof had gekund.
En ik kan zien dat alles rond deze god bewust bedacht is
om ons gevoel van leven op aarde te verpesten, niet om het te verbeteren;
om ons angstig te houden, kennis te onderdrukken,
om vrijheid en creativiteit aan banden te leggen en de dood te vieren.
Het is niets minder dan het heilig verklaarde dommer maken van het menselijk ras,
en daar respect voor eisen is ronduit een belediging die verdient te worden terugbetaald met aanzienlijke rente.
Religie verdient geen enkel respect omdat, A: het biedt geen enkel respect,
en B: het biedt geen enkel bewijs.
Bewijs is eigenlijk niet gewenst, omdat het de noodzaak tot geloof wegneemt,
en dat zou een ontzettende verspilling zijn van al die nepdeugd.
Geloof is een van de drie schijndeugden, de andere zijn vroomheid en gerechtigheid.
Niet zozeer als een drie-eenheid, maar als drie lelijke zussen.
In tegenstelling tot de heksen in Macbeth, die de wereld zien in een ketel,
hebben deze drie hun best gedaan om de boel te veranderen in een
"Prijs de Heer" wereld en ze zijn nog steeds sterk.
Onder de vele geschenken van deze heerlijke musen,
hebben we om te beginnen het conflict in het Midden-Oosten,
en dat is een geschenk dat lijkt te blijven geven.
Om het maar niet te hebben over de kanker in het hart ervan, Jeruzalem,
dat juweel in de woestijn, dat hemelse pisgat in het zand
van waaruit de geestelijke zwarte dood van de woestijn van het Midden-Oosten
vloeide en zich verspreid heeft over deze wereld als een smerige olievlek,
die alles wat het aanraakt bedekt en besmet
met het dikke slijm van vrome onwetendheid,
we noemen het alleen niet onwetendheid; we noemen het geloof.
Wat een verschrikkelijk klein woord is dat - geloof,
dat zijn nep aura van zuiverheid en deugd uitstraalt
terwijl het sommige van de lelijkste ideeën die deze planeet ooit heeft gezien voorop stelt;
het sluit de harten van mensen, terwijl ze ze zouden moeten openen,
het maakt ze trots op dingen waarvoor ze zich zouden moeten schamen
en ze schamen zich voor dingen waar ze trots op zouden moeten zijn.
Als we kijken naar de gewelddadige barbarij van de islamitische wereld
zien we dat geen rechtvaardige handeling te verdorven is
voor een geest die het volledige recht hem toegestaan door het geloof claimt.
Als je deze god volledig op zijn woord gelooft
kun je net als hem zijn, een gemeen harteloos monster,
en je er goed bij voelen.
Zelfs in de beschaafde wereld, is niets te eerloos
om gereinigd te worden door geloof.
Denk eraan dat het geloof was dat de homoseksuelen van Californië
hun grondrechten ontnam op dezelfde dag
dat Amerika een zwarte president koos.
Het was hun geloof dat zwarte christelijken ertoe bracht
om homoseksuelen achter in de bus te laten plaatsnemen.
Dit zou op zichzelf al erg genoeg geweest zijn,
als we niet zelf constant carte blanche zouden geven
aan deze valse deugd die 'geloof' heet.
Religie is nu geheel onbeheersbaar geworden.
Het heeft zijn handen al om de strot van de Verenigde Naties
en werkt hard aan een wereldwijd verbod op godslastering
zodat mensen beschermd worden tegen woorden
die hun achterlijke gedachten zouden lostrekken uit het Stenen Tijdperk.
Het begrip 'blasfemie' is op zichzelf al een perfecte illustratie
van de laffe achterlijkheid van de godsdienstige denkwijze
en de leegheid van religie zelf.
Als religie ook maar een flinter waarheid bevatte, zou het kunnen worden belachelijk gemaakt,
beledigd, zelfs besmeurd, zonder ook maar op enige manier aan waarde in te boeten.
Die waarheid zou naar buiten komen, ongehinderd, zonder schandvlek,
en zou degenen die haar misbruikten tot een beschaamd zwijgen brengen.
Maar zo staan de zaken er niet voor.
Religie is snel geïrriteerd, onverdraagzaam en ultra-defensief,
juist omdat zij zo broos en breekbaar is.
Ongeveer net zo stevig als een schuimgebakje:
allemaal buitenkant en gebakken lucht.
Al duizenden jaren had het de kans zichzelf te bewijzen,
en dat leverde alleen maar drogredenen op, geweld,
en een spervuur van moralisme dat een ratelslang zou beschamen.
En al die luchtfietserij en blah blah van de clerus
kan het simpele feit niet verhullen dat echte inhoud ontbreekt.
De enige waarheid over religie is, dat zij onwaar is.
Die claim van een hogere kennis is belachelijk.
Het heeft niet eens lagere kennis.
Geen een van die bespottelijke claims over de werkelijkheid
zou ook maar een paar seconden standhouden in de rechtszaal,
en het is tijd dat we ophouden met doen alsof ze serieuze overweging waard zijn.
Meer zeggen we niet, en meer vragen we niet.
En iemand die dat agressief vindt,
die weten wel wat ze waarin kunnen steken,
en als ze dat niet weten, wil ik het hun met plezier vertellen.
Vrede. Ook een raar idee. Het zijn rare tijden.