Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hallo
Het leven heeft besloten om jullie mijn verhaal te vertellen.
In de 1e klas ging ik met mijn vrienden met een webcam online.
Om nieuwe mensen te ontmoeten en te spreken
De mensen die ik ontmoette noemde me mooi, oogverblindend en perfect.
Ze wilden dat ik wat van mijn lichaam liet zien.....
En dat deed ik........
1 jaar later..................
Ik kreeg een bericht op facebook.
Van hem.... Weet niet hoe hij mijn naam kende..
Hij zij... Als je geen show voor me doet (seksueel)
Dan stuur ik een foto van je borsten rond.
Hij wist mijn adres, mijn vrienden, op welke school ik zat,
En de namen van mijn ouders en andere familie leden.
Kerst vakantie..........
Iemand klopte bij mij op de deur. Om 04:00...
Het was de politie..
Ze vertelden mij dat de foto van mijn borsten op internet stond.
Ik werd hier erg ziek van en kreeg...
Angst aanvallen en ik kwam in een ernstige depressie terecht.
Ik verhuisde... Toen kwam ik in aanraking
met drugs & alcohol.........
Mijn angst werd groter.. Ik kwam er niet meer vanaf.
Een jaar ging voorbij en de jongen kwam terug
Ik had nieuwe vrienden.. Ik zat op een nieuwe school..
Maar hij maakte een facebook pagina
Mijn borsten waren zijn profiel foto........
Ik huilde elke nacht...
Verloor al mijn vrienden..
Ik verloor de respect die de mensen voor me hadden......
Alweer........
Niemand mocht mij meer...
Ze scholden me uit, ze veroordeelden me..
Ik kan nooit meer die foto terug krijgen.
Hij is daar buiten.. voor altijd....
Ik begon mezelf te snijden.
Ik beloofde mezelf: nooit meer..
Ik had geen vrienden meer en zat tijdens de lunch alleen.
Dus ik veranderde weer van school....
Alles was beter.. Ook al zat ik nog steeds alleen.
tijdens de lunch, in de bibliotheek...
alleen............
Na een maand kwam ik in gesprek met een oude mannelijke vriend.
We sms'ten elkaar
en hij zei dat hij mij leuk vond... Hij had een vriendin...
Hij vroeg of ik langs kwam.. zijn vriendin was op vakantie....
Ik ging naar hem toe.
Grote fout..............
Hij raakte aan me gehecht.
Ik dacht dat hij me leuk vond.......
Een week later kreeg ik een sms.
'Ga weg van school'
Zijn vriendin kwam met 15 anderen. Hij was er ook bij...
Zijn vriendin en twee anderen zeiden:
'Kijk rond, Niemand mag je'
Ze zeiden het midden in mijn nieuwe school...
Een jongen riep daarna: 'sla haar nu eens'.
Ze sloeg me, gooide me op de grond en begon op me in te slaan.
Kinderen filmden het. Ik werd op de grond achter gelaten..
alleen.
Ik voelde me een grap in deze wereld. Niemand verdiende dit.
Ik was alleen. Ik loog dat het mijn schuld en idee was.
Ik wilde hem geen pijn doen.. Ik dacht dat hij me echt leuk vond..
Maar hij wilde alleen maar seks. Iemand riep: 'sla haar'.
Leraren rende erna toe. Maar ik was weg. Ik lag in een sloot.
mijn vader vond me daar.
Ik wilde zo graag dood. Toen ik thuis kwam dronk ik bleek...
Het doodde me inwendig... Ik dacht dat ik echt zou sterven.
Een ambulance kwam en bracht me naar het ziekenhuis
waar ze mijn maag leeg pompten.
Toen ik thuis kwam keek ik op facebook.
Er stond: 'ze verdient het, ik hoop dat ze dood is'.
Niemand gaf om me.. Ik verhuisde naar een andere stad bij
mijn moeder.
Weer een nieuwe school.
Diende geen aanklacht in. Want ik wilde door met mijn leven.
Maanden gingen voorbij. Mensen stuurde berichten met
foto's van flessen bleek en andere giftige producten.
Ze plaatsten mijn naam erbij.
Ze zeiden dat het beter zou werken.. als ik een ander merk bleek zou gebruiken.
'Ik hoop dat ze dit keer doodgaat en niet zo dom is'.
Ze zeiden: 'Ik hoop dat ze dit leest en zichzelf dood!'
Waarom gebeurt mij dit? Ik maakte een fout maar waarom volgt het mij..
Ik vertok uit jullie stad. Ik huil altijd.
Elke dag vraag ik me af: 'waarom ben ik er nog?'
Mijn angst was niet te omschrijven. Ik was heel de zomer niet buiten geweest.
Alles door mijn verleden.. kan geen normaal leven lijden...
ik kan niet naar school.....
Ik kan geen nieuwe mensen ontmoeten. Of bij mensen zijn. Eeuwig gevecht.
Ik ben echt depressief...
Ik slik nu anti-depressiva en ga naar therapie.
En een maand geleden. Nam ik een overdosis...
ik lag twee dagen in het ziekenhuis..
Ik weet niet wat te doen. Er is niks meer. Niks stopt..
Ik heb niemand. Ik heb iemand nodig.