Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vertaald door: Rick van der Pluijm Nagekeken door: Jan Willem Rozema
Honden hebben interesses.
Ze hebben interesse om aan elkaar te snuffelen, eekhoorns na te jagen...
en als we dat geen beloning maken in training, dan wordt het een afleiding.
Het is altijd op me overgekomen als een enge gedachte
dat wanneer je een hond ziet in het park en de hond roept het baasje
en het baasje zegt: "Puppy kom hier, kom hier"
en de hond denkt: "Hmm, interessant".
Ik snuffel aan het achterste van deze andere hond en het baasje roept,
het is een lastige keuze". Klopt toch?
Achterste, baasje -> achterste wint.
Ik bedoel: jij verliest.
Je kunt niet concurreren met de omgeving
wanneer je de hersenen van een puberende hond hebt.
Dus, wanneer we trainen houden we altijd rekening met
het perspectief van de hond.
Nou ben ik hier voornamelijk omdat
er momenteel een soort scheiding is binnen de hondentraining.
Aan de ene kant zijn er mensen die denken dat je een hond traint,
nummer één: beginnend met het opstellen van menselijke regels.
We houden geen rekening met het perspectief van de hond.
Dus zegt de mens: "Je gaat je $%^&* je op de volgende manier gedragen,
we laten je dingen tegen je zin in doen, je moet hetzelfde willen als wij."
Als nummer twee houden we deze regels geheim voor onze hond.
En als nummer drie kunnen we nu de hond straffen
voor het breken van de regels waarvan hij niet eens wist dat ze bestonden.
Je neemt een kleine pup, die vervolgens thuis komt. Zijn enige misdaad is dat hij is gegroeid.
Toen het nog een kleine pup was legde hij zijn poten op je been,
weet je wel: is dat niet lief?
En je zegt: "Oh, wat een lieve hond."
Je bukt, je raakt hem zacht aan, je beloont de hond voor het omhoog springen.
Zijn enige fout is dat hij een Tibetaanse Mastiff is en dat hij een paar maanden later
zeg maar 35 kilo weegt.
Elke keer dat hij omhoog springt, wordt hij op allerlei manieren mishandeld.
Ik bedoel, het is eigenlijk heel eng hoe erg honden mishandeld worden.
Deze hele dominantiekwestie. Ten eerste
krijgen we in hondentraining een Mickey Mouse-interpretatie
van een heel gecompliceerd sociaal systeem.
En dat wordt heel serieus genomen.
Mannelijke honden zijn erg serieus over hiërarchie,
omdat het gevechten voorkomt.
Natuurlijk, vrouwelijke honden -- teefjes -- aan de andere kant
hebben meerdere opstandige aanpassingen voor de mannelijke hiërarchische regel.
De nummer één is: "Ik heb het, jij niet."
En wat je zult zien is dat een heel erg laag gerangeerde teef
vrij gemakkelijk een bot weg kan houden van een hoog gerangeerd mannetje.
Zo krijgen we in hondentraining dit besef van dominantie
of van het Alfa-mannetje -- Ik weet zeker dat je daar van gehoord hebt.
Honden worden misbruikt.
Honden, paarden en mensen
dat zijn de drie diersoorten die vaak mishandeld worden in het leven.
En de reden, ingebouwd in hun gedrag,
is het altijd terugkomen en excuses aanbieden.
Zoals: "Oh, het spijt me dat je me moest slaan, het spijt me zeer, het is mijn schuld."
Ze zijn gewoon erg gemakkelijk om te slaan.
En daarom worden ze geslagen.
De arme pup springt op, jij opent het hondenboek, wat zegt het?
"Houd zijn voorpoten vast, knijp daarin,
stamp op zijn achterpoten, spuit citroensap in zijn gezicht,
sla hem op zijn gezicht met een opgerolde krant,
geef een knietje in zijn maag, draai hem ondersteboven."
Omdat hij groeide?
En omdat hij gedrag vertoont dat jij hem hebt aangeleerd?
Dit is waanzin.
Ik vraag baasjes: "Hoe wil je dat de hond je begroet?"
En zij zeggen: "Ik weet het niet, door te zitten denk ik."
Ik zei: "Laten we hem leren zitten."
En dan geven we hem een reden om te zitten.
Want de eerste stap
is eigenlijk een hond Engels als tweede taal leren.
Ik zou tegen jullie kunnen zeggen: "Laytay-chai, paisey, paisey."
Ga door, er zou nu iets moeten gebeuren.
Waarom reageer je niet? Oh, je spreekt geen Swahili.
Nou, dan heb ik nieuws voor jullie.
De hond spreekt ook geen Engels, Amerikaans, Spaans of Frans.
Dus is de eerste stap in training om de hond een nieuwe taal te leren:
Engels als tweede taal.
En zo gebruiken we voedsel als aas in de hand.
En we gebruiken voedsel omdat we met baasjes te maken hebben.
Mijn vrouw heeft geen voedsel nodig, zij is een fantastisch trainer,
veel beter dan ik.
Ik heb geen voedsel nodig, maar de gemiddelde eigenaar zegt:
"Puppy, zit."
Of ze zeggen: "Zit, zit, zit."
Ze maken een handgebaar recht voor het achterste van de hond, om een of andere reden.
Alsof de hond daar een derde oog heeft; het is waanzin.
Je weet wel: "Zit, zit."
Nee, we doen: "Puppy, zit"; boem, hij heeft het goed in 6 tot 10 pogingen.
Vervolgens verminderen we langzaamaan het gebruik van voedsel als aas
en nu weet de hond dat "zit" zit betekent
en nu kan je daadwerkelijk communiceren met een hond.
In een perfect geconstrueerde Engelse zin.
"Phoenix, kom hier, neem dit en ga naar Jamie, alstublieft."
En ik heb haar "Phoenix", "kom hier", "neem dit", "ga naar"
en de naam van mijn zoon "Jamie" geleerd.
En de hond kan een notitie maken
en zo heb ik mijn eigen kleine zoek-en-red hond.
Hij zal Jamie vinden waar hij ook is,
waar dan ook kinderen zijn, steentjes brekend bij een riviertje of iets dergelijks,
en dan geef ik hem een klein bericht dat zegt:
"Heej, het avondeten is klaar, kom binnen voor het avondeten.
Dus op dat moment weet de hond wat we willen dat hij doet.
Zal hij dit doen?
Niet per se, nee.
Zoals ik zei: "Als hij in het park is en er is een achterste om te besnuffelen,
waarom dan naar het baasje toekomen?"
De hond woont bij jou, hij kan jou altijd krijgen.
De hond kan aan jouw achterste snuffelen wanneer hij dat wil.
Op hetzelfde moment is hij in het park en concurreer jij
met geuren, met andere honden en met eekhoorns.
Dus is de tweede stap in training het leren aan de hond om te willen doen
wat wij willen dat hij doet en dat is erg eenvoudig.
We gebruiken het Premack-principe.
Simpel gezegd wisselen we weinig voorkomend gedrag
-- iets dat de hond niet wil doen --
af met veel voorkomend gedrag; vooral bekend als een gedragsprobleem
of een hondenhobby -- iets dat de hond leuk vindt om te doen --
De hondenhobby wordt dan een beloning voor weinig voorkomend gedrag.
Dus gaan we: "Zit", "op de bank", "zit", "buik aaien", "zit"
Kijk, ik gooi een tennisbal, "zit", zeg hallo tegen de andere hond.
Ja, we zetten "besnuffel hun achterste" in de wachtrij.
"Zit", besnuffel hun achterste.
Zo zijn al deze afleidingen die tegen de training werkten
ineens beloningen die training stimuleren.
En wat we in essentie doen is de hond soort van leren
-- of laten denken -- dat de hond ons traint.
Ik kan de hond al voor me zien
sprekend door de schutting tegen bijvoorbeeld een Akita.
De hond zegt: "Wow, mijn baasjes zijn ongelofelijk gemakkelijk te trainen,
ze zijn als Golden Retrievers.
Ik hoef slechts te zitten en ze doen alles voor me.
Ze openen de deur, rijden met de auto, geven me massages,
ze gooien tennisballen,
ze koken voor me en ze serveren het eten.
Het is alsof ik een commando geef wanneer ik ga zitten.
Dan heb ik mijn persoonlijke portier,
chauffeur, masseur, chef-kok en serveerder."
Nu is de hond echt gelukkig.
En dat is waar voor mij de training om draait.
We motiveren de hond om het echt te willen doen,
zodat er zelden noodzaak is om de hond te straffen.
Nu gaan we naar fase drie, naar
de momenten dat de vader/het baasje het gewoon het beste weet.
En ik heb een klein tekentje op mijn koelkast dat zegt:
"Omdat ik de vader ben, daarom."
Sorry, geen uitleg meer -- "Ik ben het baasje, jij niet, ga zitten."
En er zijn momenten dat bijvoorbeeld
een van de vrienden van mijn zoon de deur open laat
en de hond moet weten dat je niet die lijn mag passeren.
Dit is van levensbelang.
Wanneer je dit gebied, de geborgenheid van je huis, verlaat
kan je geraakt worden op de straat.
Sommige dingen moeten we de hond dus laten weten:
"Je moet dit niet doen."
We moeten dit bewerkstelligen, maar zonder het door te drukken.
Men raakt vaak erg verward over wat straffen is.
Men denkt dat het iets akeligs is.
Ik wed dat velen van jullie dit ook denken.
Je denkt dat het iets pijnlijks, engs of akeligs is.
Dat hoeft niet zo te zijn.
Er zijn verschillende definities van wat straffen is,
maar één definitie, de meest populaire is:
"Een straf is een stimulatie die het direct daarvoor vertoonde gedrag vermindert,
zodat het minder snel zal voorkomen in de toekomst."
Het hoeft niet akelig, eng of pijnlijk te zijn.
En ik zeg dan altijd maar: "Als het niet zo hoeft te zijn, misschien moet het dan ook niet zo zijn."
Ik werkte ongeveer een jaar geleden met een erg gevaarlijke hond.
Deze hond had zijn beide baasjes naar het ziekenhuis gestuurd
evenals de zwager en het kind.
En ik accepteerde alleen om met de hond te werken als ze zouden beloven dat hij in huis zou blijven
en dus namen ze hem nooit naar buiten.
De hond is later laten inslapen,
maar dit is een hond waar ik lang mee heb gewerkt.
Veel agressie ontstond in de buurt van de keuken,
dus toen ik daar was tijdens het vierde bezoek
deden we een 4,5 uur durende blijf-oefening met de hond op zijn mat.
En hij bleef daar doordat het baasje daar kalmpjes nadruk op legde.
Wanneer de hond probeerde om van de mand te gaan
zei zij: "Rover, op de mat, op de mat, op de mat."
De hond verbrak zijn blijf-periode 22 keer in 4,5 uur terwijl ze het avondeten kookte,
omdat de hond veel agressie had jegens eten.
De verbrekingen kwamen steeds minder voor.
Het straffen werkte.
Het gedragsprobleem was aan het verdwijnen.
Ze heeft niet haar stem verheven.
Als ze dat had gedaan, zou ze zijn gebeten.
Het is geen goede hond om naar te schreeuwen.
En veel van mijn vrienden trainen geweldige dieren.
Grizzly beren, als je ooit een grizzly beer hebt gezien
op de TV of in een film, dan was het een vriend van mij die hem getraind heeft.
Orka's - fantastisch, omdat je er energie van krijgt.
Hoe bekritiseer je een grizzly beer?
"Slechte beer, slechter beer!" Bam!
Je hoofd is nu 100 meter verder, vliegend door de lucht, oké?
Dat is gekkenwerk.
Dus, hoe gaan we nou verder?
We willen een betere manier.
Honden verdienen beter.
Maar voor mij heeft de reden eigenlijk ook te maken met honden.
Het heeft te maken met het kijken naar hoe mensen hun puppy's trainen
en het realiseren dat zij vreselijke interactie vaardigheden hebben,
vreselijke relationele vaardigheden.
Niet alleen met de puppy, maar ook met de rest van de familie tijdens de cursus.
Ik bedoel, mijn favoriete klassieker is een andere "kom hier".
Je ziet iemand in het park -- en ik bedek mijn microfoon terwijl ik dit zeg,
want ik wil jullie niet wakker maken -- en daar is het baasje in het park
en hun hond zit hier en ze zeggen: "Rover, kom hier.
Rover, kom hier. Rover, kom hier, $%^&*."
De hond zegt: "Ik dacht het niet."
(Gelach)
Ik bedoel: wie, bij goed verstand,
denkt dat een hond hen wil benaderen
wanneer zij zo naar hem schreeuwen?
In de plaats daarvan zegt de hond: "Ik ken die toon, ik ken die toon.
De vorige keer dat ik kwam werd ik daar gestraft."
Ik liep een keer bij een vliegtuig naar binnen --
Dit was voor mij een cruciaal moment in mijn carriëre
en het moment beschrijft exact wat ik wilde doen
met dit hele puppytraining gebeuren --
Het concept om puppy's op hondvriendelijke manier te leren
om te willen doen wat wij willen dat ze doen, zodat we geen druk op hen hoeven uit te oefenen.
Weet je, ik puppy-train mijn kind.
En het moment was als volgt: Ik ging in Dallas in het vliegtuig
en in rij twee zat een vader, neem ik aan, en een jongen van ongeveer 5 jaar oud,
die tegen de achterkant van de stoel aantrapte.
"Johnny, doe dat niet."
Trap, trap, trap.
"Johnny, doe dat niet." Trap, trap, trap.
Ik sta daar met mijn tas.
De vader leunt naar voren, pakt hem zo vast en geeft een lelijk gezicht.
Een lelijk gezicht is dit:
wanneer je recht tegenover een puppy of kind zit en
je zegt: "Wat doe je! Stop daar nu mee, stop, stop daarmee!"
En ik reageerde: "Oh mijn god, ga ik hier iets aan doen?"
Dat kind heeft alles verloren.
Één van de twee personen die hij kan vertrouwen in de wereld
heeft zojuist alles waar hij op kon bouwen weggenomen.
En ik dacht: "Vertel ik deze eikel dat hij moet stoppen?"
Ik dacht: "Ian, blijf erbuiten, blijf erbuiten, je weet wel: loop door."
Ik liep naar de achterkant van het vliegtuig.
Ik ging zitten en een gedachte kwam in me op.
Als dat een hond was had ik hem gestraft.
(Gelach)
Als hij een hond had getrapt had ik hem knock-out geslagen.
Hij trapte een kind, pakte hem zo vast en ik liet hem gaan.
En dit is waar het allemaal om draait.
Deze relationele vaardigheden zijn zo gemakkelijk.
Ik bedoel, wij als mensen, onze oppervlakkigheid wanneer we onze partner kiezen
gebaseerd op de 3 K's - Kleur van het jasje, kennisgeving van toestemming en knapheid.
Eigenlijk net als bij een kleine robot.
Dat is hoe wij een relatie aangaan en dat is prima gedurende één jaar.
En dan tonen de kleine gedragsproblemen zich.
Niet anders dan wanneer een hond begint te blaffen.
De man ruimt zijn kleren niet op
of de vrouw is altijd te laat voor afspraken, wat die ook zijn, oké?
En dan begint het en we raken erin betrokken.
En er zijn twee dingen m.b.t. onze eigen feedback.
Wanneer we kijken hoe mensen omgaan met dieren of andere mensen,
dan is er erg weinig feedback, het is te onregelmatig.
En wanneer het gebeurt, is het erg en afschuwelijk.
Het is namelijk vooral zo in families, vooral met partners,
vooral met kinderen, vooral met ouders.
Je ziet het vooral in de werkomgeving,
vooral van baas tot medewerker.
Het is alsof men blij is dat de ander er last van heeft.
Dat we er van genieten wanneer anderen het fout hebben,
zodat we kunnen zeuren, klagen en protesteren.
En dat is denk ik de grootste typische zwakte van de mens.
Dat is het echt.
We vinden het goede vanzelfsprekend en klagen over het slechte.
En ik vind dat het gehele concept van deze vaardigheden aangeleerd moet worden.
Rekenen is geweldig, ***.
Toen ik een kind was, was ik er heel goed in.
Ik begrijp er nu niks meer van, maar ik kon het als kind.
Geometrie, fantastisch, kwantumfysica,
dat zijn gave dingen.
Maar daarmee red je geen huwelijken en voed je geen kinderen op.
En mijn visie op de toekomst is
en wat ik wil doen met deze hondgerelateerde dingen, is om mensen te leren
dat je man net zo gemakkelijk te trainen is.
Waarschijnlijk veel makkelijker, als je een Rotty hebt, veel gemakkelijker te trainen.
Je kinderen zijn gemakkelijk te trainen.
Alles dat je hoeft te doen is hen bekijken,
tijdsgewijs hun gedrag bijhouden en zeg maar elke 5 minuten
jezelf de vraag stellen: "Is dit goed of is het slecht?"
Als het goed is, zeggen: "Dat was heel goed, bedankt."
Dat is een hele sterke trainingstechniek.
Dit zou in scholen geleerd moeten worden.
Relaties -- hoe onderhandel je?
Hoe onderhandel je met je vriend die jouw speelgoed wilt?
Hoe bereid je jezelf voor op je eerste relatie?
Hoe ga je om met het opvoeden van kinderen?
We denken erover hoe we dit doen, één nacht in bed en we zijn zwanger.
En dan moeten we het belangrijkste opvoeden dat er is: een kind.
Nee, dat is wat aangeleerd zou moeten worden -- goed leven, goede gewoonten,
die zijn net zo moeilijk te verbreken als slechte gewoonten.
Dat zou mijn wens voor de toekomst zijn.
Balen, ik wilde precies op tijd eindigen,
maar ik heb nog 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2,
dus hartelijk bedankt, dat was mijn presentatie, bedankt.
(Applaus)