Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hoewel we nu veel over licht weten,
zijn er nog enkele mysteries over hoe het echt is gestructureerd en functioneerd
In deze aflevering van de Primer velden,
zullen we de ware structuur van het licht onthullen
en daarmee een aantal mysteries te ontgrendelen
die de werelds knapste koppen voor eeuwen perplex hebben doen staan
Aan u zal worden getoond wat er echt achter de dubbele natuur van het licht zit.
Het zal worden onthuld waarom licht de eigenschappen van zowel een deeltje en een golf heeft.
Met andere woorden het zal blijken waarom het licht kan worden aangetoond te
bestaan uit discrete eenheden bekend als fotonen,
en toch golf eigenschappen kan hebben tegerlijkertijd
Dan zullen we zien dat dezelfde structuur
zou gelden voor alle elektromagnetische straling en alle materie.
Deze uitleg zal ook overeenstemmen met het beruchte dubbele spleet experiment
op een manier die meest iedereen kan begrijpen.
Aangezien het dubbele spleet experiment aan de kern is van kwantummechanica,
heeft dit verstrekkende gevolgen voor de toekomst van quantum computing
evenals vele andere toekomstige technologieën dat zal worden gebouwd op deze kennis.
Sommige van deze toekomstige technologie is er al,
maar dat zal niet worden geopenbaard tot Deel 7 in de Primer Velden serie.
In deze aflevering van de Primer Velden, bespreken we:
Rand diffractie, Enkele spleet diffractie, dubbele spleet diffractie,
en vele andere aspecten van het licht
evenals alle elektromagnetische straling.
Het interessante is
dat de verklaring om dit alles is eigenlijk heel simpel is,
en zoals je misschien al had geraden,
Is dat het gebouwd is op de Primer veld structuur.
dus laten we ons kleine mysterie eens beginnen te ontcijferen!
In deze demonstratie van het dubbele spleet experiment
zien we een rode laser,
een gele laser,
en een groene laser
dat wordt gebruikt om te laten zien hoe de verschillende golflengten,
of kleuren van het licht
reageren wanneer ze door identieke dubbele spleten gaan.
Dit experiment toont duidelijk het golfkarakter van licht
en toch weten we uit andere experimenten
dat licht is gemaakt van discrete eenheden,
of quanta van het licht,
waar wij naar verwijzen als fotonen.
Merk op hoe de patronen van de drie verschillende kleuren variëren.
Dit is een zeer belangrijke aanwijzing.
Dan met enkele rand diffractie
zien we de zeer intrigerende patronen rond het scheermesje.
Dit is een andere zeer belangrijke aanwijzing.
We hebben ook belangrijke aanwijzingen onthuld in het continue spectrum van het licht
dat is te zien in deze enkele spleet experimenten.
Experimenten die zijn uitgevoerd met elektronen
hebben ons ook een aantal belangrijke aanwijzingen die ons zal helpen oplossen van dit mysterie.
Deze grafiek toont de frequentie,
golflengte en energie niveaus van elektromagnetische straling.
Dit is nog een aanwijzing.
Dit is een diagram van het elektrische veld en
het magneetveld van elektromagnetische straling.
Nog een aanwijzing voor ons om te gebruiken.
Hier hebben we de structuur van een eenheid,
of quanta, van elektromagnetische straling.
De rode gebied is van Noord-polariteit en
het blauwe veld is van de tegenovergestelde polariteit...
Dan zien we hoe deze structuur zou passen in ons diagram
van elektromagnetische straling.
De omvang van het veld wordt bepaald
door de golflengte van de elektromagnetische straling.
Daardoor is de veldgroote gelijk aan een cyclus van de golflengte
waar de nuldoorgang punt wordt gecentreerd
op de kern van de velden, of foton in het geval van licht.
Nu gaan we een kijkje nemen naar de interne doorstroming binnenin deze ene foton.
Ook dit zou gelden voor alle elektromagnetische straling.
De groene bol staat voor de foton.
Hier hebben we de interne energiestroom
binnen het gebied van de foton
evenals verscheidene andere weergaven van het foton en de velden.
Het beeld in de rechterbovenhoek toont
hoe dit is gerelateerd aan onze vacuümkamer experimenten.
Dezelfde stromingen zijn aan het werk in de vacuümkamer.
Nu rond de kern van de foton hebben we de komvormige magnetisch veld emitters
die zijn geopenbaard in The Primer Fields Part 2.
Dan als we inzoomen op de kern van onze foton
zien we de flip ring en de vernauwings ring.
Dan merk op dat de inkomende deeltjesstroming niet alleen deeltjes zijn.
Elk deeltje dat stroomt binnenin de fotons velden
heeft ook dezelfde komvormige magnetisch veld structuur om zichzelf
Dus deze vloeiende deeltjes zijn eigenlijk niet echt deeltjes,
ze eigenlijk concentraties energie.
Deze stromende concentraties van energie
hebben ook dezelfde interne vloeiende structuur als het foton zelf heeft.
Een foton is eigenlijk een concentratie van energie
Gemaakt uit vele stromende concentraties energie
die uit een groot aantal stromende concentraties energie bestaan.
Hoeveel niveaus dit herhaald patroon naar beneden gaat is niet bekend.
de groene cirkel in dit beeld vertegenwoordigt de concentratie van energie
waar we naar verwijzen als de foton.
Maar zoals je kunt zien is er veel meer aan de foton
dan alleen de energie geconcentreerd in het midden van de velden van de foton.
De precieze omvang van de foton in relatie naar de velden en waar het precies is
ten opzichte van de flip ringen moet nog worden bepaald.
Dit beeld is alleen bedoeld om u een idee van het totale systeem te geven
en niet bedoeld als een exact schaal model.
In werkelijkheid is de foton veel kleiner ten opzichte van de velden dan hier getoond,
maar deze verhouding is meer effectief voor
De innerlijke werking van een enkele foton te tonen.
Nadat de inkomende concentraties van energie de flip ring raken
raken ze vervolgens gevangen in de groene cirkel of foton.
Maar zoals je kunt zien
ontsnapt een deel van deze opgesloten energie bij de evenaar van de foton
En wordt weer terug in de flip ring gerecycled
Dit is hetzelfde patroon dat we zien in de vacuümkamer experimenten.
Laten we nu onze enkele foton en zijn velden pakken
en ze in een enkele rij zetten met andere fotonen.
Denk er aan de eigenlijke velden die hier worden
getoond in rood en blauw zijn eigenlijk onzichtbaar.
De groene bollen zijn de fotonen zelf.
De rode velden vertegenwoordigen noordelijke magnetische polariteit
en de blauwe vertegenwoordigen zuid magnetische polariteit
en daarom zijn ze van nature zijn tot elkaar aangetrokken
En de afstand tussen fotonen word onderhouden door deze veldstructuur.
Nu zullen de fotonen net langs ons af gaan en ons net missen
maar de velden van de fotonen raken ons wel.
In de echte wereld zou dit natuurlijk de fotonen iets laten draaien
vanwege de weerstand op de velden aan de zijde van de velden die ons raken
Fotonen kunnen worden gedraaid door een obstructie in het pad van de foton's velden
ook al komt de obstructie niet in direct contact met de foton zelf
Dit is hoe licht kan buigen rond een object.
Onthoud ook dat elke foton's veldstructuur
een stroming heeft die word getoont in de linker benedenhoek.
Opnieuw zien we en schema van elektromagnetische straling
en je kunt duidelijk zien hoe dit diagram is het eens met de structuur
van onze fotonen en velden.
Dus de bol opgesloten plasma in de vacuümkamer
heeft dezelfde basisstructuur als een foton.
Laten we nu onze witte foton pakken
en splitsen het op om ons zes verschillende
golflengten te geven of kleuren van fotonen.
De fotonen worden nu getoond met hun relatieve grootte en draai hoevelheden.
Deze animatie is slechts een aproxomatie om u het basisconcept te geven
en niet bedoeld als en nauwkeurig schaal model.
Een belangrijk iets om op te merken is
dat hoe kleiner de foton hoe hoger de draai hoeveelheid is.
Dit zou gelden voor alle elektromagnetische straling.
De violette foton heeft een kortere golflengte dan de rode foton
en het heeft ook een hogere draaihoeveelheid.
De violette foton
heeft ook een groter energie-niveau dan de rode foton.
Daardoor hoe korter de golflengte, hoe hoger de draaisnelheid,
hoe groter het energie niveau is des de kleiner de foton is.
Dit zou logischerwijs van toepassing zijn op alle elektromagnetische straling.
Dan is natuurlijk de golflengte is gerelateerd aan de veldgroote
en de veldgroote is gerelateerd aan het foton grootte.
Laten we een snelle beoordeling doen
van de interne stromende energie structuur van een enkele foton voordat we vooruit gaan.
Deze stromende structuur is hetzelfde voor alle elektromagnetische straling .
Eens te meer zien we dat golflengte is gerelateerd aan veldgrootte.
Hier hebben we rijen van foton velden met de bijbehorende golfvorm.
Dus je kunt nu zien dat de golfvorm duidelijk de groote van de velden
representeerd rondom een foton van elektromagnetische straling.
Nu worden de velden weergegeven als rode en blauwe polariteit velden.
Dit beeld vertegenwoordigt wat gebeurt er met de velden
Als een rij van fotonen door glas heen gaan.
Merk op hoe de velden worden gecomprimeerd als ze door het glas gaan.
Vergeet niet dat de velden eigenlijk onzichtbaar zijn.
Nu hebben we een rij van fotonen
die we gaan bekijken als ze door het glas gaan.
Laten we een licht snelheid indicator hechten aan een van de fotonen
om zijn snelheid bij te houden
kijk hoe de foton deaccelereert als het het glass in gaat
en dan weer versnelt naar volle lichtsnelheid als de foton uit het glas komt
en de andere fotonen in de rij ook terug accelereren naar de lichtsnelheid
bij het verlaten van het glas en hun normale afstand herstellen.
Nu gaan we naar een race tussen twee rijen van fotonen hebben.
Slechts een rij fotonen zal door het glas paseren.
merk op hoe de velden van de onderste rij worden gecomprimeerd
als ze het glas tegenkomen.
Dan als ze het glas uit gaan
springen de gecomprimeerde velden terug en duwen de fotonen weg van het glas
daardoor reaccelereren de fotonen terug naar het volle licht snelheid.
Laten we nog een race tussen rijen van fotonen houden.
Eens te meer zien we hoe de gecomprimeerde velden terugspringen
als ze uit het glas gaan
daardoor reaccelereren de fotonen terug naar het volle licht snelheid.
Dit terugspringen van het gecomprimeerde veld is wat verantwoordelijk is voor de beweging
van de optische vezel in de video linksboven.
Dus als de fotonen en hun velden door de optische vezel passeren
comprimeren ze als een veer.
Dan als deze veer van fotonen en velden de optische vezel verlaten
springen ze terug en duwen zich af van de optische
vezel waardoor deze vezel heel licht zweept.
Dus zoals je kunt zien
duwt licht eigenlijk af van glas zodra het het glas verlaat.
Zelfs de fotonen van licht die je netvlies raken van deze video
worden geduwd van het scherm bij het verlaten van het scherm
als gevolg van het terugspringende effect van de gecomprimeerde foton velden.
Dan weer de grootte van de velden van een foton
worden bepaald door de golflengte van het foton.
Hier zien we de typische golfvormen die worden
gebruikt om het zichtbare licht te vertegenwoordigen
en andere vormen van elektromagnetische straling.
Maar in werkelijkheid bestaat zo een golfvorm niet.
De golfvormen zijn nuttig voor bespreken van elektromagnetische straling,
maar licht en andere elektromagnetische straling
beweegt niet in een golfvorm patroon.
Met andere woorden: het licht gaat niet op en neer. of wiebeld
Hier zien we alweer dat een golflengte gelijk is aan de grootte van de velden.
In dit beeld worden de bovenste rij van fotonen vergroot weergegeven
zodat u de draai hoeveelheid en relatieve grootte beter kunt zien.
Ik heb ook opzettelijk de bovenste fotonen getoond
als geen harde bolvorm te zijn maar te benadrukken dat fotonen
eigenlijk concentraties energie zijn
zoals de bal van plasma in de vacuümkamer .
Nu gaan we zien waarom het licht van verschillende golflengten
verschillende hoeken van straalbreking hebben,
of met andere woorden
waarom krijgen we een spectrum van kleuren
wanneer we wit licht door een glazen prisma schijnen.
In deze animatie is de tijd tijdelijk bevroren
En dit heeft de fotonen gestopt met bewegen zodat we een betere kijk kunnen krijgen
op de dynamiek van dit glas foton interactie.
Als de rij van foton velden het glazen prisma ingaan
zien we dat de verschillende kleuren breken, of buigen onder verschillende hoeken.
Dan zien we dat als ze de glazen prisma verlaten de foton velden
ook onder verschillende hoeken breken inlijn met de golflengte,
of kleur van het licht.
Het is duidelijk dat het licht breekt op het oppervlak van het glazen prisma
en de foton velden gemarkeerd in het wit is waar we op willen richten.
Nu gaan we naar te kijken als twee fotonen
en hun velden reizen door het glazen prisma.
We kunnen duidelijk zien dat de violette foton velden
meer breken als ze door de opervlakte van het glazen prisma gaan dan de rode velden.
Dan als de foton velden het glas verlaten
zien we ook dat de violette foton velden
sterker breken dan de rode foton velden.
Deze keer gaan we inzoomen om te kijken als de foton velden
het glazen prisma ingaan.
Je kunt duidelijk zien dat de violette foton sterker breekt
dan de rode foton velden als gevolg van de grootte van de velden.
Dus hoe kleiner de velden, hoe sterker ze zullen breken.
Aangezien veldgrootte is gerelateerd aan de golflengte van het licht,
Dit komt overeen met wat we eigenlijk vinden
wanneer het licht wordt gebroken door een glazen prisma in de echte wereld.
Laten we eens kijken als de rode foton velden het glazen prisma ingaan.
Merk op hoe de voorste rand van de foton's velden het glas als eerste raakte
en dit draait de foton als het het glas ingaat.
Dan als de foton het het glas inkomt worden de velden gecomprimeerd
net zoals we zagen in de foton races die we net een beetje eerder liepen.
Nu als de gecomprimeerde velden het glas uitgaan springen ze terug
Sinds de rand van de foton velden het glas als eerste verlaten
springt die als eerste terug zodoende duwt het die rand van de foton
en draait de foton en zijn velden.
Opnieuw zien we de rode en violet foton velden
als ze door de glazen prisma passeren.
Dus nu weet je waarom het licht werkelijk breekt als het door glas passert
of andere transparante materialen.
Het is heel simpel als je eenmaal weet hoe fotonen van het licht in feite zijn opgebouwd
Opnieuw zien we dat de velden rond een foton van tegengestelde polariteit zijn.
Hier hebben we een aantal rijen van fotonen afgestemd met de bijbehorende golfvormen.
Nu gaan we de rijen van fotonen overlappen.
Wanneer golfvormen met elkaar uitlijnen
ze aangeduid als in fase.
Wanneer de golfvormen niet in lijn zijn
worden ze aangeduid als uit fase.
Wanneer de foton velden elkaar overlappen in fase
lijnen de rode polariteit velden elkaar uit
en lijnen de blauwe polariteit velden met elkaar uit.
Dit resulteert in een toename van de energie en de fotonen stralen feller.
Dit wordt aangeduid als constructieve interferentie.
Wanneer de foton velden elkaar overlappen uit fase
lijnen de velden van tegengestelde polariteit elkaar uit
en de energiestroom van het rode veld
annuleert de energiestroom van het blauwe veld.
Dit resulteert dat er geen energie in de overlappende fotonen gaat
en ze daarom stralen geen licht uitstralen.
Met andere woorden: beide fotonen gaan uit als zij uit fase inlijnen
Dit wordt aangeduid als destructieve interferentie.
Als de foton velden blijven bewegen
zien we de constructieve en destructieve interferentie.
Dit is de reden waarom het licht ofwel uit gaat
of helderder word in laser interferentie experimenten
Je kunt zien dat dit geen aan uit situatie is.
Hoe meer de overlappende velden inlijnen in fase
hoe helderder het foton zal schijnen.
Dan hoe dichter de velden inlijnen uit fase
hoe meer de foton wordt gedimd.
Dit is de reden waarom er geen scherpe Cut offs zijn in de interferentie patronen.
Er is een geleidelijke overgang van licht naar donker
in de interferentie patronen vanwege dit effect.
Nu hebben we twee vlakke panelen van foton velden.
Merk op dat het rechter paneel van foton velden kan draaien.
In werkelijkheid zouden de overlappende velden leiden tot helemaal geen licht,
maar de beperkingen van de animatie software die ik gebruikte
zou me niet toestaan om het gewenste effect te bereiken.
Maar je krijgt het idee.
Nu kijk wat er gebeurt als we het ene paneel van foton velden roteren.
Laten we nu beginnen aan rand diffractie.
Let op de intrigerende patronen rond de rand van het scheermes.
Deze animatie toont een foton geweer
die een enkele rij van fotonen zal uitzenden over de gele rand.
Merk op dat hoe meer de foton velden de rand raken
hoe meer het foton en de velden worden gebogen.
Het foton zelf gaat nog langs de gele rand,
maar zijn pad is veranderd
Vanwege de weerstand van de velden die over de rand gaan
Dus als we foton velden hebben die de gele
rand oversteken op verschillende niveaus
zullen we een reeks van diffractie krijgen als hier getoond.
Dan als deze afgebogen fotonen elkaar kruisen
zien we onze interferentie patronen ontstaan.
Dit is de reden dat we deze interferentie patronen te zien
rond de rand van het scheermes.
Nu gaan we spleet diffractie bespreken die in feite gewoon rand diffractie is
maar met twee randen die parallel aan elkaar staan
aan weerszijden van een straal van fotonen.
Zoals je hier kunt zien de breedste spleet resulteert in het smalste patroon.
Een groter percentage van de fotonen die door het smalle spleet gaan
worden beïnvloed door de randen van de spleet dan het geval is voor de breedste spleet.
Zodat de randen van het bredere spleet,
Invloed op een kleiner percentage van de fotonen die door de gleuf
dan het geval zou voor de smallere spleet zijn.
In deze demonstratie gebracht door MIT
zien we een rode laser die schijnt op een enkele spleet
die in breedte zal variëren tijdens deze demonstratie.
Dus als de spleet breedte toeneemt word het patroon wordt smaller.
Dan als de spleetbreedte afneemt word het patroon wordt breder en diffuser.
Hier zien we weer onze foton pistool,
maar deze keer is onze foton pistool gewijzigd
om twee rijen van fotonen met hun velden op hetzelfde moment uit te zenden.
Een enkele spleet geeft ons een waaiervormig patroon van fotonen en hun velden.
Nu zien we wat er zou gebeuren
als we twee spleten hadden met fotonen die er door passeren.
De afstand tussen de spleten wordt gevarieerd
Zodat wij veranderingen in het interferentiepatroon kunnen observeren.
Deze interferentie patronen zijn het resultaat van constructieve
en destructieve interferentie.
Nu weet je de ware oorzaak van de waargenomen duale karakter van het licht.
De velden rond de foton resulteren uiteraard in het golfachtig gedrag van licht
en andere elektromagnetische straling.
Maar we hebben nog steeds een probleem met het
dubbele spleet experiment dat we moeten aanpakken.
Het interferentie patroon vertoont nog steeds zelfs als we enkele fotonen afvuren
of enkele elektronen door de dubbele spleten.
Het foton of elektron lijkt te bemoeien met zichzelf,
maar hoe is dat mogelijk?
Tot op dit punt heb ik u
een vereenvoudigde versie van hoe de velden echt zijn gestructureerd laten zien
om verwarring te voorkomen.
Er is veel meer aan deze velden dan wat u tot nu toe heeft gezien.
Nu het gaat een beetje meer ingewikkeld worden
als we beginnen met de bespreking van hoe deze magnetische velden
elkaar overlappen en met elkaar omgaan.
Hier hebben we weer de foton en zijn velden.
Maar in werkelijkheid
stoppen de elektromagnetische velden niet alleen
bij de grenzen van de velden die we hier zien
Ze stralen veel verder uit,
maar ze worden ook veel zwakker als ze verder weg van het foton gaan.
Nu zien we het rode veld
dat veel verder uitsltraalt dan wat we hebben besproken tot dit punt.
Ook dit uitgebreide elektromagnetische veld is veel zwakker
op de buitenste grenzen dan het is naast het foton.
Nu zien we het uitgebreide blauwe elektromagnetisch veld.
Hoe verder je van het foton gaat hoe zwakker de velden zijn.
Let op de interessante gelijkenis met de golffunctie van waterstof 421.
Nu hebben we twee fotonen.
Nu hebben we de uitgebreide elektromagnetische velden van deze twee fotonen.
Merk op hoe de uitgebreide elektromagnetische velden elkaar overlappen.
Hier zien we de uitgebreide velden vertegenwoordigd in wireframe.
Nu zien we de uitgebreide velden elkaar overlappen.
Laten we nog wat fotonen en velden, zodat we een rij van fotonen en velden hebben.
Hier hebben we een set van uitgebreide elektromagnetische velden.
En dan twee sets van uitgebreide elektromagnetische velden.
Nu hebben we alle fotonen uitgebreide elektromagnetische velden.
U kunt zien waarom ik heb het bespreken heb willen vermijden
van deze uitgebreide elektromagnetische velden tot nu toe.
Maar de manier waarop deze velden overlappen is zeer belangrijk
als het gaat om het inzicht in het dubbele spleet experiment
en hoe de bindingen in materie zo sterk kunnen zijn.
Dus je kunt zien dat de uitgebreide elektromagnetische velden
ver uit de buurt van de foton stralen
net zoals de velden van onze zon ook ver uit de buurt van de zon stralen.
De velden van de zon stralen uit voorbij Pluto,
en zelfs zo ver van de zon draagt de zonne-wind nog steeds geladen deeltjes.
Dus je zou de zon kunnen zien als een grote foton.
We hebben weer een enkele foton met zijn uitgebreide elektromagnetische velden.
Een van de meest intrigerende experimenten in de natuurkunde is het dubbele spleet experiment.
Tot nu toe is er geen bevredigende verklaring geweest
voor de interferentie patronen die resulteren wanneer je slechts een foton of
een elektron tegerlijkertijd door de spleet vuurt.
het is alsof de foton of electron interfereert met zichzelf.
Maar deze schijnbare paradox is opgelost als je begrijpt
dat fotonen en elektronen niet alleen ballen van gecondenseerde energie zijn.
Fotonen en elektronen worden ook omgeven hun elektromagnetische velden
die veel groter
en er energie is dat in deze verlengde elektromagnetische velden stroomt.
Het foton of elektron passeert door de ene spleet.
Dan een deel van de energie van de uigebreide elektromagnetische velden
passeert door de andere spleet
en deze energie interfereert met de foton of elektron energie
dat door de tegenoverliggende sleuf ging.
Dit is de reden waarom een foton of elektron kan interfereren met zichzelf.
Het mysterie van de beruchte dubbele spleet experiment is niet langer een mysterie.
Dat brengt ons bij het einde van De Primer Fields deel 3.
Ik ben momenteel bezig met totaal zeven series
om goed de grondbeginselen van de Primer Velden
en de implicaties die ze hebben op onze wereld.
Dus we hebben drie klaar en nog vier te gaan.
In deze aflevering van de Primer Velden
hebben we geleerd over fotonen van elektromagnetische straling
en de elektromagnetische velden die hen omringen.
We zagen de ware oorzaak van constructieve en destructieve interferentie.
Er werd aangetoond hoe wanneer de elektromagnetische
velden van dezelfde polariteit in lijn komen
hebben we constructieve interferentie en het foton feller brandt.
Toen zagen we dat wanneer de elektromagnetische velden
van de tegenovergestelde polariteit in lijn komen
zij elkaar teniet doen waardoor de foton dimt.
Dit is echte reden die we hebben geleerd achter destructieve interferentie.
We zagen hoe een scherpe rand
ertoe kan leiden dat fotonen van licht buigen om de rand
en ons de intrigerende interferentie patronen geeft die we hier zien
We onderzochten spleet diffractie een foton per keer.
De reden dat licht vertraagt in glas
en dan versnelt weer op volle snelheid bij het verlaten van het glas werd getoond.
Toen zagen we dat we nu deze glasvezel zweep konden uitlegen
door de velden van de fotonen die zich afzetten van het einde van de optische vezel
als de fotonen de vezel verlaten.
De echte reden dat licht buigt als het in en uit glas gaat werd geopenbaard.
We zagen dat de hoek van breking voor fotonen wordt bepaald door hun veldgrootte.
Dus de volgende keer je een regenboog ziet weet je de wetenschap achter haar schoonheid.
toen eidigden we door
het oplossen van de reeds lang bestaande mysterie
van het beruchte dubbele spleet experiment.
In de Primer Fields deel 4
zullen we de structuur van materie bespreken tot in het sub-atomaire niveau.
Nu het gaat echt interessant worden.
De Primer Velden
Is een totaal nieuwe theorie van de fundamentele krachten die alle materie
samen houden van het het sub-atomaire niveau tot aan het galactische niveau.
Subtitles: Danny Andringa