Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het pad naar persoonlijke verantwoordelijkheid.
Een toespraak van Harry Palmer
Dank je.
Genoeg….dank je.
Dank je.
Ga alsjeblieft zitten.
Leren jullie iets?
Zijn jullie er klaar voor om nog iets meer te leren?
Eén van de redenen waarom ik kom spreken is, dat
het me de gelegenheid geeft om
wat van de theorie achter het Avatar® Materiaal te verduidelijken.
En dat hoop ik vandaag ook te doen.
Aan de basis van wat wij met zekerheid kunnen weten
liggen dingen die fysiek vanzelfsprekend zijn.
Er bestaat algemene overeenstemming over en ze kunnen worden getest.
Daaronder valt alle onze kennis over
materie, energie, kracht en beweging -
de natuurwetenschappen.
Je kunt niet door stenen muren lopen.
Dat kun je testen.
En ijs smelt bij een bepaalde temperatuur,
dat kun je ook testen.
En je kunt niet van een gebouw springen en dan gaan vliegen door domweg te geloven dat je dat kan.
Geloof me in dit geval maar op mijn woord.
We leven binnen bepaalde fysieke grenzen
en als je deze grenzen overschrijdt
merk je daar snel en onmiddellijk de gevolgen van,
vaak in de vorm van pijn.
Dus als je het vanzelfsprekende wilt bestuderen,
kun je dat doen door te letten op patronen die zich herhalen
en getest kunnen worden.
En na heel vaak kijken,
voorspellen en testen
krijg je tenslotte wat informatie die ‘kennis’ kan worden genoemd.
Kennis bestaat uit feiten.
En een feit is iets dat vanzelf spreekt
voor iedereen die kijkt of bereid is het te testen.
Het is een aantoonbaar stukje informatie.
Dat hier een lichaam staat is een feit.
Een feit waar onweerlegbaar bewijs voor geleverd kan worden
is iets dat een normaal iemand zal geloven.
En weigeren om in iets te geloven dat feitelijk is,
wijst op waanideëen.
Vanzelfsprekende feiten worden ‘axioma’s’ genoemd.
Dat zijn uitspraken die niet bewezen hoeven te worden omdat
men ze vanzelfsprekend vindt.
Bijvoorbeeld:
twee dingen die gelijk zijn aan hetzelfde ding
zijn gelijk aan elkaar.
Dat is een axioma.
’Waarheid’ kan een verwarrend woord zijn.
Met betrekking tot het fysieke universum
wordt ‘waarheid’ bepaald door feitelijk bewijs,
maar als het gaat over persoonlijke werkelijkheid
wordt ‘waarheid’ voornamelijk bepaald door ‘zekerheid van overtuiging’ of geloof.
Waarheid gebaseerd op zekerheid is niet zo onveranderlijk
als waarheid gebaseerd op feitelijk bewijs.
Je kunt je zekerheid in overtuigingen veranderen.
Dat opent de deur naar een technologie voor het managen van overtuigingen, zoals Avatar.
Als je ‘waarheid’ op een schaal zou zetten,
dan is er in de buurt van het midden een oversteekpunt
waar de criteria voor wat waar is van ‘feitelijk’ in ‘geloof’ veranderen.
Beneden deze drempel geldt: wat is, is.
Boven deze drempel geldt: wat is,
is wat wij vinden dat is.
Beneden de drempel zien we dingen zoals ze zijn.
Een stenen muur is een stenen muur.
Boven de drempel is er iets anders aan de hand.
Wat we geloven over de stenen muur,
onze primary, zal onze waarneming kleuren met een opvatting
en die opvatting zal, als we erin meegaan,
een reactie of een emotionele ervaring teweeg brengen.
Dus we hebben hier een proces dat een aantal afzonderlijke stadia doorloopt:
waarneming,
gekleurd door een overtuiging,
loopt uit op een opvatting,
die een reactie of ervaring teweeg brengt.
Dat gebeurt heel snel.
Als je iemands gewaarzijn vermindert
zal de waarnemingsstap afvallen en dan heb je alleen nog een overtuiging,
die uitloopt op een opvatting,
die een reactie teweeg brengt.
En als je iemands gewaarzijn nog verder vermindert
zal de overtuiging onbewust worden en wat dan overblijft is een opvatting
die een reactie teweeg brengt.
Zo zijn een heleboel mensen bezig.
Laat ik jullie een voorbeeld geven waarbij ik een stenen muur gebruik
als metafoor voor externe prikkels.
Op een zuiver feitelijk niveau neem je een stenen muur waar.
Het is een muur gemaakt van stenen.
Geen opvattingen. Geen overtuigingen. Geen reacties.
Het is gewoon een stenen muur.
Maar laten we zeggen dat je ergens in jouw verleden,
om de een of andere reden, een primary hebt gemaakt dat
stenen muren lelijk zijn.
Dan wordt jouw waarneming van ‘gewoon een stenen muur’
gefilterd door die overtuiging
’stenen muren zijn lelijk’
en je overweging daarbij is:
"Ik houd er niet van"
en dan ervaar je weerstand tegen de stenen muur.
Snap je dat?
Beneden de drempel zijn de dingen wat ze zijn;
boven de drempel zijn de dingen
hoe we opvatten dat ze zijn.
En hoe we ze opvatten kan herleid worden tot
de primaries die we gemaakt hebben.
Nu zal iemand, afhankelijk van de mate waarin hij zelfbewust en kalm is,
of hoe innerlijk alert hij is,
zich op een gegeven moment realiseren dat hij niet van stenen muren houdt.
En als hij nog wat dieper gaat, zal hij zich realiseren dat hij er
negatieve opvattingen op nahoudt over stenen muren.
Weer iets dieper, zal hij kunnen inzien dat hij een kritische overtuiging heeft
over stenen muren.
En als hij zich er echt op concentreert, zal hij zich situaties of omstandigheden
kunnen herinneren die hem ertoe gebracht hebben om de primary
te maken van de kritische overtuiging over stenen muren.
Dus je hebt in de menselijke geest deze verschillende niveaus waarop het werkt:
helemaal onderaan is de primary,
daarboven is een bepaalde overtuiging die gecreëerd is,
daarboven liggen de opvattingen die voortkomen uit die overtuiging,
en bovenaan zijn de reacties en ervaringen die
veroorzaakt worden door iemands opvattingen.
Door gebruik te maken van het Avatar gereedschap kan iemand het levenspatroon veranderen
op elk niveau waarvan hij zich bewust is.
En hoe dieper het niveau waarop hij het patroon verandert,
hoe blijvender de verandering.
Je kunt reacties creëren of discreëren.
Je kunt overwegingen creëren of discreëren.
Je kunt overtuigingen creëren of discreëren.
Of je kunt een nieuwe primary creëren
en de oude primaries die daarbij als secondaries tevoorschijn komen discreëren.
Het is belangrijk te weten aan welke kant van de drempel van kennis
en overtuiging je bezig bent, omdat
de technieken voor bewustzijn niet hetzelfde zijn
als die voor het fysieke universum.
En het kan een ernstige vergissing zijn om ze met elkaar te verwarren.
In ruil voor het voorrecht om te functioneren binnen het fysieke universum,
heb je een aantal bindende afspraken met elkaar gemaakt
over wat en hoe je creëert of discreëert.
Gij zult geen stenen muren discreëren.
Je kunt ze veranderen door kracht te gebruiken,
je kunt de deeltjes ruimtelijk herordenen
of de deeltjes zelfs veranderen in iets anders, maar
absoluut geen: “Poef en het is weg.”
Dezelfde regel gaat ook op voor het creëren. Geen: “Poef en het verschijnt uit het niets.”
Op het eerste gezicht lijkt dit een vreselijke beperking te zijn bij
het creëren van je eigen werkelijkheid, maar in feite is dat niet zo,
omdat we een stabiele, voorspelbare speelruimte nodig hebben
als het toneel waarop we onze uiteenlopende leerspelen kunnen opvoeren.
En iemand heeft een heleboel moeite besteed aan het creëren van het fysieke universum
en we hebben afgesproken dat we onszelf zullen beperken tot het vormgeven of omvormen
ervan met fysieke technologieën.
Geen ‘poefs’.
Eén ‘poef’ en het spel is voor jou over en uit.
Als je dat zou willen, kun je de stenen muur
(en alle materiële zaken die beneden de kennis/overtuiging drempel vallen)
betitelen als ‘gedeelde fysieke werkelijkheid’.
Het is een soort van levenloze realiteit;
het is er gewoon.
Je kijkt naar een stenen muur en zegt:
"Jawel, dat is een stenen muur.”
En je hebt daar verder geen opvattingen over.
In feite is het zo, dat als je er niet rechtstreeks naar kijkt
of geen poging doet er doorheen te lopen of zoiets,
de stenen muur zelfs helemaal niet voor jou lijkt te bestaan.
Boven de kennis drempel raak je verzeild in onderwerpen als
psychologie, filosofie, theologie, metafysica en zoals te verwachten viel:
het creëren van je persoonlijke werkelijkheid.
Jouw persoonlijke werkelijkheid bestaat uit de opvattingen die
jij erop nahoudt over de stenen muur.
Je kunt vinden dat hij mooi is, of lelijk,
dat hij je in de weg staat of
dat hij een groot obstakel in jouw leven vormt.
Je kunt de stenen muur de schuld geven van al jouw problemen.
Je kunt er met je vuist tegenaan slaan totdat die gekneusd is
en je totaal als slachtoffer ineen stort.
Dat is de persoonlijke werkelijkheid die jouw overtuigingen creëren
en die je zo ervaart.
Sommige mensen liggen helemaal uitgeteld voor deze stenen muur,
geruïneerd, ongelukkig, gedeprimeerd,
hopeloos slachtoffer.
En wat denk je:
de stenen muur gaat gewoon door met stenen muur te zijn.
Hij heeft niets te maken met de realiteit
die mensen over hem creëren en ervaren.
Hij zit er niet mee.
Zeg, hoe zou het zijn als we in plaats van de stenen muur
jouw moeder daar neer zouden zetten?
Of een gemeen iemand?
Of de duivel in eigen persoon?
Nou, ben je er klaar voor?
Geen van allen heeft ook maar iets van doen met
de werkelijkheid die jij aan het creëren en ervaren bent.
Wat jij creëert en ervaart als je persoonlijke werkelijkheid zijn,
wees eens eerlijk,
jouw opvattingen, gebaseerd op jouw overtuigingen over de stenen muur,
of over je moeder,
of over die gemene persoon,
of over de duivel.
En die overtuigingen kwamen voort uit de primaries die jij hebt gemaakt.
Het goede nieuws is dat, hoewel je niet “poef” kunt doen en de stenen muur,
of je moeder, of een gemeen iemand of de duivel zonder meer kunt laten verdwijnen,
je wél, met de Avatar gereedschappen
een magische “poef” kunt toepassen op al jouw opvattingen,
of overtuigingen, of oude primaries over de stenen muur,
of over je moeder,
of over die gemene persoon, of over de duivel
waardoor je leven zal veranderen.
Dat wordt bronzijn genoemd.
Nu zijn de regels die gelden voor je bewustzijn
niet dezelfde regels die gelden voor het gedeelde fysieke universum.
Zullen je moeder, de gemene persoon of de duivel veranderen
omdat jij je overtuigingen en opvattingen verandert?
Nou, alleen als ze zich op een bepaalde manier gedroegen
als reactie op hoe jij je gedroeg.
Als dat zo is zullen ze als jij verandert waarschijnlijk ook veranderen.
Zie je, dat is de bonus als je bron bent.
Dat zul je vaak zien.
Als je alle inhoud van de gemiddelde menselijke geest zou kunnen legen,
zou de hoofdzaak van wat je daarin zou tegenkomen bestaan uit
mentale kopieën van het fysieke universum.
En deze kopieën zijn gelabeld volgens jouw overtuigingen.
Voor sommige overtuigingen hebben we misschien bewijs - weet je nog:
een feit dat aangetoond kan worden met onweerlegbaar bewijs,
is iets dat een normaal iemand gelooft.
Maar voor het grootste deel is het enige bewijs dat we hebben voor onze overtuigingen:
onze eigen subjectieve zekerheid.
Het feit dat onze ‘mind’
meer overtuigingen bevat waaraan we vasthouden vanwege subjectieve zekerheid
dan vanwege onweerlegbare, objectieve feiten,
opent voor ons de mogelijkheid om iets te doen.
Subjectieve zekerheid is het domein dat we bedoelen als we het hebben over
het creëren van je eigen werkelijkheid of
het vormgeven van je eigen ervaring.
Ik bedoel maar, als de stenen muur moet verdwijnen of
aan jou zijn excuses moet aanbieden om je beter te voelen,
dan zitten we in de problemen.
Of jouw moeder…
Dus het domein dat we aanspreken is zekerheid, persoonlijke overtuiging
en dat ligt boven de drempel van datgene wat doorgaat voor feitelijke kennis.
Het is persoonlijke werkelijkheid.
En de waarde van het managen van persoonlijke werkelijkheid
is dat alle onze levenservaringen erop gebaseerd zijn.
Dus waar komen je pre-Avatar overtuigingen vandaan?
Welke omstandigheden maakten dat je ze creëerde?
Laat ik jullie het volgende eens vragen:
Hoeveel onbeantwoorde vragen heb je?
Is er een God?
Is er rechtvaardigheid in het universum?
Wat gebeurt er als je doodgaat?
Zal het goede het kwaad uiteindelijk overwinnen?
Wordt het goede beloond?
Wordt kwaad gestraft?
Is er iets fundamentelers dan het fysieke universum?
Laat ik je nu eens mijn eerlijke antwoord geven op deze vragen.
En ik bedoel: laat ik er volstrekt eerlijk over zijn, okay?
Het feit, dat iemand die bij z’n volle verstand is zal moeten geloven is:
"Ik weet het niet.
Ik weet het niet…”
Dat is zo eerlijk als ik maar zijn kan.
Ik weet het niet.
"Ik weet het niet," is eerlijk, maar niet erg bevredigend.
”Ik weet het niet” is geen comfortabele geestesgesteldheid.
Wil je echt dat men jou ziet als iemand die het niet weet?
Ja ja, die beste Harry, die heeft geen idee.
Nou ze hebben gelijk.
En niet alleen ‘weet ik het niet’, maar ik verdenk steeds meer iedereen ervan
dat zij het evenmin weten.
Nu zijn er antwoorden waarin ik verkies te geloven
en er zijn ook antwoorden waarvan ik me subjectief zeker voel,
maar niet iedereen zal het met die antwoorden eens zijn.
Je zult merken dat je een heleboel mensen ontmoet, inclusief mijzelf,
die bereid zijn om jouw “ik weet het niet” in te vullen met hun antwoorden.
Dat zou van hen uit gezien een opzettelijke vorm van vriendelijkheid kunnen zijn,
zodat jou een “Ik weet het niet” bespaard wordt
of het kan zijn dat ze zichzelf geruststellen door jouw instemming te krijgen.
Of misschien hebben ze wel een verborgen agenda om jou bepaalde dingen te laten geloven.
Het verlichten van de druk van het niet-weten is de functie van geloof.
Religies verschaffen je troost voor jouw "Ik weet het niet" met een goddelijke waarheid
waar een of ander buitengewoon iemand toegang toe had.
En je zult haar waarschijnlijk accepteren omdat je,
punt één, niet in de problemen wilt komen met het goddelijke
en twee: het voelt beter dan te zeggen: “Ik weet het niet.”
In de kern gaat het bij religie om het gelovig accepteren van antwoorden.
We weten het niet dus we accepteren een antwoord gelovig.
Dat kan een goed antwoord zijn zoals: heb uw naaste lief
of het zou een slecht antwoord kunnen zijn, zoals: breng alle on-gelovigen om.
Begin je al wat meer te begrijpen van waarom zoveel mensen geïndoctrineerd zijn?
Antwoorden zijn waardevol,
zelfs als ze totaal verzonnen zijn en leiden tot zelfsaboterende overtuigingen.
Kun je je herinneren dat je de beurt kreeg op school?
De lerares stelde je een vraag zoals:
"Welke rol speelden de Romeinse aquaducten bij de val van Rome?"
Dan ga je natuurlijk niet zeggen: “Ik weet het niet."
Je verzint een of ander antwoord dat geweldig intelligent klinkt.
Maar het eerlijke antwoord is… je weet het niet.
Is jouw lerares als ze een antwoord van jou verwacht zelf ook niet oneerlijk?
Ze is er blij mee als jij kan oplepelen wat er in het studieboek staat,
wat je waarschijnlijk nooit gelezen hebt.
Ik bedoel, wist degene die het studieboek schreef het echt?
Is hij erbij geweest?
En heeft hij onweerlegbaar bewijs of gokt hij maar wat
en vraagt hij jou om hem op zijn woord te geloven?
Deze toestand van “Ik weet het niet” zet mensen onder druk om te gaan speculeren,
of zich een antwoord te verbeelden,
of andermans antwoorden te accepteren
en uiteindelijk een primary te creëren waarvan ze zich subjectief zeker voelen
en wat hun overtuiging wordt.
Met hoeveel dingen heb je ingestemd als feiten
die eigenlijk de mening waren van iemand die het eerlijk gezegd ook niet wist
en maar wat gokte?
Een vraag die zelfs nog beter is:
met hoeveel dingen over jezelf of iemand anders heb je ingestemd,
terwijl het niet meer was dan
de mening van iemand die het
eerlijk gezegd ook niet wist?
Dus laten we onszelf niet langer voor de gek houden en gewoon wakker worden
en toegeven dat we met een heleboel overtuigingen rondlopen
die iemand anders gissingen naar een antwoord zijn.
tel hierbij op de informatie
die familie, vrienden, leraren en de maatschappij
je wilden laten geloven omdat dat in hun belang was
en dan krijg je … moderne opvoeding.
"Zullen wetenschap en religie het ooit eens worden?"
"Gebeuren er echt wonderen?"
"Wie heeft het leven uitgevonden?"
"Wat is waarheid?"
Je weet het al, ik weet het niet.
Ik weet het niet.
"Ik weet het niet” ligt aan de basis van jouw zekere waarheid.
Het is de toestand die van kracht is op het moment
voordat je tot een overtuiging besluit.
En het is de toestand die je weer moet opzoeken voordat je
een overtuiging echt kunt veranderen.
"Ik weet het niet" creëert een open plek in jouw persoonlijke werkelijkheid
om nieuwe overtuigingen te creëren en te verkennen.
"Ik weet het niet” motiveert je om op onderzoek en avontuur uit te gaan.
Hoe zou het zijn om te leven in een verlichte planetaire beschaving?
Hier is de sleutelvraag en de hele reden
om persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen:
is jouw leven beter, gelukkiger, meer succesvol of veiliger als je
geloof hecht aan de ene overtuiging boven de andere?
Nu zullen de meeste mensen hier “ja” op antwoorden,
dat geloven in bepaalde dingen mijn leven beter maakt
dan geloven in andere dingen.
’Beter’ is het criterium dat ze gebruiken om vorm te geven aan hun werkelijkheid.
Er komt een heleboel ervaring en wijsheid bij kijken om
echt te bepalen wat ‘beter’ is.
En we gaan dat volgende maand verder onderzoeken in het tweede deel van deze toespraak.
Eén van de vragen waar ik mee startte was:
”Is er gerechtigheid in het universum?”
Ik weet het niet, maar ik geloof bij voorkeur dat het wel zo is.
In iets geloven maakt het nog niet waar voor iedereen
en iemand anders zou in iets anders kunnen geloven.
En als we met elkaar ruzie gaan maken over onze overtuigingen
houdt dat in, dat we allebei oneerlijk zijn,
omdat we, als we eerlijk waren,
allebei zouden toegeven dat we onze overtuigingen hebben aangenomen als oplossing voor
"Ik weet het niet.”
Wanneer we inzien dat het enige verschil tussen ons onderling onze overtuigingen zijn,
en dat de overtuigingen gemakkelijk gecreëerd of gediscreëerd kunnen worden,
zal het welles-nietes spel afnemen
en zal zich een co-creatiespel ontvouwen
dat zal uitmonden in wereldvrede.
Het teweeg brengen van deze realisatie is de missie van Avatar.
Voordat ze Avatar deden hadden een heleboel mensen er geen idee van
dat ze zeggenschap kunnen hebben over wat ze geloven.
Ze zijn geïndoctrineerd met overtuigingen die iemand anders belang dienen
en ze worden gestraft door hun eigen geweten als ze
die overtuigingen ter discussie stellen.
Dus persoonlijke verantwoordelijkheid nemen voor je overtuigingen is een grote stap;
soms zelfs een gevaarlijke stap.
Het vereist enorm veel moed, compassie en wijsheid.
"Is het nog steeds ‘moord’
als je iemand doodt op bevel van jouw regering?"
"Is het nog steeds ‘moord’ als je iemand doodt in naam van jouw religie?"
Voor sommige mensen gaat het wakker maken van persoonlijke verantwoordelijkheid
voor hun overtuigingen gepaard met intense schaamte.
Sommige proberen op de een of andere manier weer in slaap te vallen met alcohol,
of drugs, of werk, of sociale normen waarmee ze zichzelf verdoven tot onbewustheid.
En in sommige gevallen gaan ze kritiek leveren op mensen of groepen die
persoonlijke verantwoordelijkheid aanmoedigen omdat
persoonlijke verantwoordelijkheid voor hen aanvoelt als schuld en verwijten.
Voor veel mensen geldt, dat zij rondes van opbiechten en vergeving nodig hebben
voordat ze persoonlijke verantwoordelijkheid ook maar kunnen overwegen.
Eén van de omstandigheden die we als menselijke wezens met elkaar delen is,
dat er verschrikkelijk veel dingen zijn die we niet weten.
De wereld zou soepeler lopen als we dat zouden integreren en toegeven.
Hier is een Avatar perspectief:
"Ik weet het echt niet, maar ik merk dat geloven in bepaalde dingen leidt tot
een beter, soepeler en plezieriger leven.
Ik merk ook dat geloven in bepaalde andere dingen
lijden en disharmonie veroorzaakt."
Als je maar lang genoeg leeft,
of in staat bent om je genoeg vorige levens te herinneren,
zul je een duidelijk idee krijgen van welke overtuigingen mensen gelukkiger, veiliger
en zelfsturender maken.
En je zult ook leren welke overtuigingen uitmonden in lijden.
Dat is geen kennis, dat is wijsheid.
En op de volgende Master Cursus zullen we het hebben over de stadia van gewaarzijn
die uitmonden in leven vanuit vrije wil en dan zullen we
enkele beproefde criteria schetsen voor het kiezen van heilzame overtuigingen.
Tot dan, vertrouw op vriendelijkheid en compassie als jouw gidsen.
Draag bij aan de creatie van een verlichte planetaire beschaving.
En weet dat ik van jullie houd. Dank je.
voor meer informatie over Avatar, neem contact op met een Avatar Master
www.TheAvatarCourse.com
Een productie van Star's Edge International
Avatar® en Star's Edge International®
zijn geregistreerde handelsmerken van Star's Edge, Inc.
© 2009 by Harry Palmer Alle rechten voorbehouden.