Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK 13. The Rescue
De Laffe Leeuw was zeer verheugd te horen dat de Wicked Witch was gesmolten door een
emmer water, en Dorothy in een keer opende de poort van zijn gevangenis en zette hem
vrij.
Ze gingen in samen naar het kasteel, waar de eerste act Dorothy was om alle de oproep
Winkies elkaar en vertel ze dat ze niet langer slaven.
Er was grote vreugde bij de gele Winkies, want zij hadden gedaan om het werk
harde gedurende vele jaren voor de Wicked Witch, die altijd had ze behandeld worden met
grote wreedheid.
Zij hielden deze dag als een vakantie, en dan steeds na, en bracht de tijd in feesten
en dansen.
"Als onze vrienden, de Vogelverschrikker en de Tin Woodman, alleen waren met ons," zei de leeuw,
"Ik zou heel gelukkig zijn." "Niet je dat we kunnen hen te redden?"
vroeg het meisje angstig.
"We kunnen proberen," antwoordde de Leeuw.
Daarom noemden ze de gele Winkies en vroeg hen of ze zouden helpen om hun te redden
vrienden, en de Winkies zeiden dat ze graag om alles te doen wat in hun vermogen
voor Dorothy, die hen bevrijdt uit de slavernij.
Dus koos ze voor een aantal van de Winkies die eruit zag alsof ze wisten dat het meest, en zij
begon allemaal weg.
Ze reisden die dag en een deel van de volgende totdat zij kwamen aan de rotsachtige vlakte, waar
de Tin Woodman te leggen, al geslagen en gebogen. Zijn bijl was in de buurt van hem, maar het blad was
verroest en het handvat afgebroken kort.
De Winkies tilde hem teder in hun armen, en droeg hem terug naar de Gele
Kasteel weer, Dorothy vergieten een paar tranen door de manier waarop bij de trieste lot van haar oude
vriend, en de leeuw op zoek naar sobere en sorry.
Toen ze bij het kasteel Dorothy zei tegen de Winkies:
"Is een van uw mensen tinsmiths?"
"Oh, ja. Sommigen van ons zijn heel goed tinsmiths, "zij
vertelde het haar. "Toen ze brengen me," zei ze.
En toen de tinsmiths kwamen, brachten al hun gereedschap in manden, ze
vroeg, "Kun je recht te trekken die deuken in de Tin Woodman, en hem terug te buigen
weer in vorm, en soldeer hem samen, waar hij kapot is? "
De tinsmiths keek de Woodman over nagedacht en dan antwoordde dat ze
dachten hem te repareren, zodat hij zou zo goed als altijd.
Zodat ze aan de slag in een van de grote gele kamers van het kasteel en werkte voor
drie dagen en vier nachten, hameren en draaien en buigen en solderen en
polijsten en stampen op de benen en het lichaam
en hoofd van de Tin Woodman, totdat hij eindelijk werd rechtgetrokken in zijn oude vorm,
en zijn gewrichten werkte zo goed als altijd.
Om zeker te zijn, waren er verschillende plekken op hem, maar de tinsmiths heeft een goede baan, en
als de Woodman was niet een ijdel man die hij vond het niet erg de patches helemaal.
Toen, eindelijk, hij liep naar de kamer van Dorothy's en bedankte haar voor het redden van hem, hij
was zo blij dat hij tranen van vreugde huilde, en Dorothy moest iedere traan vegen
voorzichtig uit zijn gezicht met haar schort, zodat zijn gewrichten zou niet verroest zijn.
Tegelijkertijd haar eigen tranen vielen dik en snel op de vreugde van de vergadering haar oude
vriendin weer, en deze tranen niet hoefde te worden weggeveegd.
Wat betreft de Leeuw, hij veegde zijn ogen zo vaak met de punt van zijn staart, dat het werd
behoorlijk nat, en hij was genoodzaakt om uit te gaan naar de binnenplaats en te houden in de zon
tot het gedroogd.
"Als we alleen de Scarecrow had weer met ons," zei de Tin Woodman, wanneer Dorothy
klaar was met hem te vertellen wat er was gebeurd, "Ik zou heel gelukkig zijn."
"We moeten proberen hem te vinden," zei het meisje.
Dus belde ze de Winkies om haar te helpen, en ze liepen allemaal op die dag en een deel van de
volgende totdat zij kwamen aan de hoge boom in de takken van de Gevleugelde Monkeys
had gegooid van de Scarecrow de kleren.
Het was een zeer hoge boom, en de stam was zo glad dat niemand zou kunnen beklimmen, maar
de Woodman zei een keer: "Ik zal hak hem neer, en dan kunnen we de Scarecrow's
kleren. "
Nu, terwijl de tinsmiths was aan het werk herstellen van de Woodman zelf, een van de andere
Winkies, die was een goudsmid, had een bijl-handvat van massief goud en voorzien van het aan
van de Woodman's bijl, in plaats van de oude kapotte handvat.
Anderen gepolijste het blad totdat alle roest is verwijderd en het glinsterde als
gepolijst zilver.
Zodra hij gesproken had, de Tin Woodman begon te hakken, en in een korte tijd de boom
viel met een crash, waarna de Scarecrow's kleren viel uit de
takken en rolde op de grond.
Dorothy pakte ze op en had de Winkies carry back hen naar het kasteel, waar ze
waren gevuld met leuke, schoon stro, en zie! hier was de Vogelverschrikker, zo goed als
ooit, om hen te bedanken keer op keer voor het opslaan van hem.
Nu dat ze werden herenigd, Dorothy en haar vrienden brachten een paar gelukkige dagen in het
Geel kasteel, waar ze alles wat ze nodig hadden om ze comfortabel.
Maar op een dag het meisje gedachte van tante Em, en zei: "We moeten terug naar Oz, en claim
zijn belofte. "" Ja, "zei de Woodman," Eindelijk zal ik
mijn hart. "
"En ik zal mijn hersenen te krijgen," voegde de Scarecrow vrolijk.
"En ik zal mijn moed te krijgen," zei de Leeuw nadenkend.
"En ik zal terug naar Kansas," riep Dorothy, klapte in haar handen.
"Oh, laten we start voor de Emerald City van morgen!"
Dit besloten ze te doen.
De volgende dag riepen zij de Winkies bij elkaar en zei ze vaarwel.
De Winkies vonden het jammer om ze te laten gaan, en ze was gegroeid zo gek van de Tin Woodman
dat ze smeekte hem om te blijven en over hen heersen en de Gele Land van het Westen.
Het vinden van ze waren vastbesloten om te gaan, de Winkies gaf Toto en de leeuw elk een
gouden halsband, en Dorothy presenteerden zij een mooie armband bezet met
diamanten, en om de Scarecrow gaven ze een
goud-headed wandelstok, om hem te houden van struikelen, en naar de Tin Woodman ze
aangeboden een zilveren olie-can, ingelegd met goud en bezet met kostbare juwelen.
Elk van de reizigers maakte de Winkies een mooie speech voor terug, en alle schudde
handen met hen tot hun armen deden pijn.
Dorothy ging naar de Witch kast om haar mandje te vullen met voedsel voor de reis,
en daar zag ze de Gouden Cap. Ze probeerde ze op haar eigen hoofd en vond dat
het paste haar precies.
Ze wist niets over de charme van de Gouden Cap, maar ze zag dat het was
mooi, zo maakte ze haar hoofd om het te dragen en haar sunbonnet dragen in de mand.
Dan wordt voorbereid voor de reis, ze allemaal begon voor de Emerald City, en de
Winkies gaf hen drie gejuich en veel goede wensen uit te voeren met hen.