Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hallo ik ben Mick Andriessen, 43 jaar
en mijn passie is auto's en in het bijzonder
mijn Italiaanse
Ferrari 308 GTB uit 1980.
Een auto die ik al sinds mijn middelbare schooltijd,
toen de serie Magnum PI
op de tv was altijd mooi heb gevonden.
Heel lang op zoek geweest, specifiek naar een niet rode Ferrari.
Ik was 31, toen heb ik een donkerblauwe Ferrari 308 GT
Buit 1977 gekocht in Duitsland.
Die heb ik drie jaar gehad en helaas daar een ongeluk mee gehad.
ik lag in het ziekenhuis sen bij moeder die
Ik lag in het ziekenhuis en mijn moeder
die kwam mij opzoeken in het ziekenhuis en die vroeg aan mijn :"Mick, heb je er wat van geleerd?".
En ik zei: "Ik heb geleerd dat ik zo snel mogelijk weer een Ferrari 308 wil hebben".
Toen ben ik vier maanden later, in een brace,
ik had drie gebroken ruggenwervels van het ongeluk,
met een vriend van mij Europa in getrokken. Toen niet succesvol geweest
maar een of twee maanden later in een advertentie stond deze auto te koop
met 8.200 kilometer op de teller.
Uit 1980,
laatste bouwjaar dat de GTB's werden gemaakt met een motor met carburateurs
en ik wilde per se de Europese versie
hebben met het dry-sump,
dus het droge oliecarter.
Het is een stalen carrosserie ,
er zijn er 2185 van gemaakt in 1980 en doorlopend tot in 81
zijn de laatste
stalen auto's gemaakt met de carburateur motoren.
Dit is de motor, een dwarsgeplaatste 8 cilinder motor in V-vorm.
En wat je ziet, dat achter de motor is een
goed bruikbare
bagageruimte waar je toch een aantal weekendtassen in kwijt kan,
dus je kunt een mooie trip door Europa maken met genoeg bagage.
Nou mijn liefde voor Ferrari is ontstaan gedurende
mijn middelbare schooltijd,
mijn schoolmaatjes en ik
begonnen natuurlijk met het kijken
naar Formule 1 wedstrijden
en wie deden het in der tijd goed? Dat is onder andere Ferrari.
Ik kan in een GTB goed zitten ik heb nog hoofdruimte over.
Ik zit goed achter het stuur en wat de meeste Italiaanse auto's hebben,
is dat je met je benen vrij ver naar rechts gaat als het een linksgestuurde auto betreft
althans om dat je natuurlijk met je voorwiel zit.
Het koppelingspedaal zit precies in de as van het stuur en het gas en de rem zitten dus echt rechts van je.
Als je met zo'n auto gaat rijden en de motor is nog koud
dan moet je daar echt rekening mee houden.
Ik ben ook iemand die altijd
luistert naar de auto,
wat vertelt hij je. Dus op het moment dat ik de garage instap
en de hoes van de auto aftrek
kijk ik natuurlijk eventjes
om de auto heen of de banden een beetje op spanning staan.
Dan stap ik in de auto, dan heb ik een schakelaar onder het dashboard laten maken
om de benzinepomp uit te schakelen, dan zet ik hem op het contact.
Dan ga ik de motor "krenken". De motor laten doorlopen op de startmotor
totdat ik oliedruk heb, dus dat het lampje van de oliedruk uit gaat.
Dan zet ik de benzinepomp aan
en dan een paar keer drukken op het gaspedaal
om de pomp te "primen" zeg maar.
Ja en dan start hij vrijwel meteen altijd.
De motor daar zit dus 11 liter olie in,
voordat dat warm is ben je dus 15 kilometer of 20 kilometer verder.
Het is dus niet een auto die
voor dagelijks gebruik heel makkelijk is
want de auto vind het niet leuk om bijvoorbeeld....
wat je ook nooit moet doen is in de garage even starten
en dan weer koud laten worden want dan hoopt zich condens op in het oliesysteem
en het uitlaatsysteem
dat kan dan toch corrosie teweeg brengen.
Het is dus niet een auto
die je eventjes voor een kort ritje,
als je even
een rondje Amsterdam doet, dat moet je niet doen.
dat is niet goed voor de auto.
Op het moment dat de motor dan goed warm is
ja dan kan je lekker je gang gaan.
De beleving van mij met deze auto is absoluut niet de topsnelheid,
mensen vragen als je zegt dan je een Ferrari hebt vragen ze:
"Hoe hard kan ie?". Nou ik kan zeggen wat er in het boekje staat,
hij kan 250. Ja op de meter staat, even kijken, 280.
Nou dat haalt hij niet.
Oorspronkelijk werd er opgegeven voor deze auto 255 pk,
ik denk realistisch gezien 230 pk.
Dan heb ik gereden met deze auto,
op de teller 250 en daar moet je dan een beetje correctie van af trekken.
Ik denk dat ik 235 heb gereden met deze auto. Dat is niet de beleving want
het verschil tussen 200 rijden en 235 is lawaai of meer lawaai.
Het is lekker lawaai
maar de beleving zit voor mij in korte stukjes accelereren,
stevig door bochten rijden af en toe even de achterkant uit voelen stappen.
oppakken weer
een beetje sportief door bochten rijden,
een beetje korte felle acceleraties. Dat is voor mij de beleving in een Ferrari
in een toch min of meer onopvallende auto een niet schreeuwerige auto,
een auto
waar sympathiek op gereageerd word door andere mensen, mensen vinden het mooi
dus het is een klassiek
mooi model, maakt goeie geluiden en toch niet patserig of protserig
hoop ik want dat ben ik ook niet denk ik.
Wat ook leuk is om te laten zien
dat zijn een aantal
oorspronkelijke handtekeningen van Enzo Ferrari.
Dit zijn fabrieksfoto's
van het formule 1 team van indertijd met onder andere
Michele Alboreto die ook al niet meer leeft.
Op de achterkant
een korte Italiaanse tekst met zijn markante
paarse handtekening: Ferrari.
Daar heb ik er een aantal van en dat vind ik gewoon erg leuk om te hebben.
Zijn overlijdenskaart heb ik overigens ook, die zit in deze envelop.
Dit was de kaart die, op het moment dat hij is overleden door
de fabriek en de familie is rond gestuurd
aan iedereen.
Enzo Ferrari
14 augustus 1988.
Wat ik dus ook heerlijk vind van de auto is de geur als je instapt.
Het Connoly leer wat
overigens nog in mooie staat is en wat heerlijk ruikt
en als je dan in de auto zit,
het is natuurlijk een ontwerp uit 1975. Het is een gedateerd interieur, maar
zo ontzettend leuk gedateerd.
Het is eigenlijk een lekkere auto die je aantrekt,
ruikt voelt, hoort
Ja dus....ja.
Wat ik nog wil laten zien is deze foto, dat is mijn eerste Ferrari 308,
dat is een donkerblauwe.
Er staat een handtekening op die is van Alain Prost, die had ik een keertje aan bord
en ik heb hem gevraagd om deze foto te tekenen en dat
ging niet van harte maar hij deed het wel.