Tip:
Highlight text to annotate it
X
Je staat op het punt om een andere dimensie in te gaan. Een dimensie die niet alleen uit zicht en geluid bestaat, maar
ook uit je gedachten. Een reis naar het verwonderlijke land... van robotica. Er staat een wegwijzer verderop,
volgende halte: SciShow News.
Deze week hebben wetenschappers bij de Nanyang Technological University in Singapore Nadine onthuld, een
robot receptioniste met zachte huid, echt haar en een geheimzinnig, echo-achtig sprekende stem die
ergens anders vandaan komt dan haar gezicht, alhoewel haar lippen bewegen als ze praat.
Ze zal met horten en stoten bewegen om je hand te schudden, ze zal jou en jullie voorgaande conversaties
onthouden, en ze kan zelfs lichaamstaal gebruiken om geluk en verdriet te laten zien.
Nadine is de volgende generatie van mensachtige robotica, en ze is een ongelooflijke wetenschappelijke
prestatie, aangezien ze geavanceerde motoren combineert met snelle real-time sensoren en met moderne
technologie, ofwel AI (artificial intelligence).
En heel veel mensen vinden dat het griezelig is, zoals ik, bijvoorbeeld.
Meer daarover zometeen. Laten we eerst praten over hoe Nadine werkt.
Net zoals Pepper, een persoonlijke begeleider robot die in Japan in de verkoop ging in juni 2015, heeft Nadine
verborgen camera's die verbonden zijn met software voor gezichtsherkenning.
Die camera's vertellen Nadine waar ze moet kijken, zodat ze oogcontact kan maken met haar gebruikers, en
ze voeden de AI ook met informatie over de gezichtsuitdrukkingen van de gebruiker, door dingen
zoals de vorm van de mond en ogen van de gebruiker te vergelijken met een interne databank van gezichtsuitdrukkingen.
Ik vraag me af of één van de gezichtsuitdrukkingen dit is...
Andere camera's volgen de nabijheid en lichaamstaal van de gebruiker. Een deel van de informatie over de
lichaamstaal wordt ook verzonden naar de AI, en een deel ervan wordt verzonden naar de programma's die de robot motoren, die
de positie van Nadine's armen en bovenlichaam bewegen, aansturen.
Zo weet ze hoe je je hand moet schudden als die naar haar uitreikt, hoe ze papierwerk dat je haar geeft
moet aannemen, of hoe ze je dingen moet overhandigen die op haar bureau liggen.
De AI van Nadine lijkt erg op andere AI begeleiders waar je misschien al eerder tegen gesproken hebt, zoals Siri
of Cortana.
Hun AI's, zoals die van Nadine, zijn eigenlijk niet op je telefoon opgeslagen, of binnenin een humanoïde
robot receptioniste. Die programma's draaien op gigantische servers die grote hoeveelheden aan
informatie kunnen hanteren, en het toestel - of het nou een telefoon is of Nadine - verbindt draadloos
met hen.
Die servers bevatten de woordenschat en de spraakherkenningssoftware van de AI, en het archief van
elke persoon die ertegen gepraat heeft, en waar ze het over hadden.
Ze bevatten ook het super-ingewikkelde programmering algoritmen die de AI toestaan om kruisverwijzingen van
al haar eerdere interacties te gebruiken om erachter te komen wat wel slaagde, en wat niet.
Dit zorgt ervoor dat AI's zoals Siri of Nadine na een tijdje leren.
Er zijn veel te veel mogelijke woordcombinaties for programmeurs om hen te leren hoe
ze moeten reageren op welke woorden die je zou kunnen zeggen dan ook.
Dus, in plaats daarvan, gebruiken deze AI's die opgeslagen informatie om trefwoorden en context te herkennen zodat ze,
hopelijk, kunnen "raden" wat je wil.
En wat betreft de zachte, gevoelige huid van Nadine, die de robot werkelijk toestaat om op aanraking te reageren?
De wetenschappers van de NTU hebben nog niet hun technische specificaties vrijgelaten, maar we weten wel hoe de meeste
kunstmatige huid werkt bij moderne technologie.
In het algemeen, wordt er een dun vlies van super flexibel rubber geplaatst tussen twee vellen van parallelle elektroden.
Elke onafhankelijke elektrode heeft een deelgenoot aan de andere kant van dat dunne, rubberen vlies, en
er wordt een kleine lading gegenereerd door elk paar elektroden, die wordt opgeslagen door het rubber dat tussen
ze inzit.
Wanneer je deze kunstmatige huid aanraakt, is het gecomprimeerd: dat betekent dat het rubber dunner wordt,
en nu minder elektrische lading op kan slaan.
Informatie over hoeveel lading er is tussen elk paar elektroden wordt verstuurd naar een programma
dat een topografische kaart maakt van waar en hoe de huid wordt aangeraakt. Dan besluit
de AI van de robot wat ze met die informatie gaat doen.
Dus, Nadine is een ongelooflijke samensmelting van verschillende disciplines. AI, robotica, computergebruik, drukgevoelige
elektronische huid...dus wat maakt haar zo griezelig?
Als Nadine je de kriebels geeft, ervaar je iets dat de "uncanny valley" heet.
De uncanny valley is gebaseerd op het idee dat hoe meer mensachtig en hoe minder machine-achtig
iets lijkt, hoe makkelijker het is voor mensen om er emotioneel op te reageren.
Behalve wanneer iets bijna levensecht lijkt, maar net een beetje anders is. Daardoor gaat
onze emotionele reactie ver naar beneden; onze hersenen vinden het gewoon griezelig.
Dat komt doordat wanneer een kunstmatig mens nét menselijk genoeg lijkt, we ons alleen maar kunnen concentreren
op waar de illusie te kort schiet. Het zorgt ervoor dat onze pariëtale cortext verlicht.
De pariëtele cortex verbindt het visuele verwerkings centrum van de hersenen met de motorische cortex.
Wanneer je naar iets kijkt waarvan je hersenen denken dat het een persoon is, weerspiegelt het dat wat je ziet
naar je eigen spierstelsel.
Het is een evolueerde functie die ons helpt om te leren, en het is waarom het makkelijker is om iets te doen
als we eerst iemand anders zien die het doet.
Maar dan zien we iets zoals Nadine. Ze is mensachtig genoeg waardoor onze pariëtele cortex in beeld komt
en haar probeert te weerspiegelen...maar haar bewegingen zijn niet net zo mensachtig als haar uiterlijk,
dus ze kan niet weerspiegeld worden naar onze spieren.
Eigenlijk houdt Nadine onze visuele cortex voor de gek, maar niet onze motorische cortex, en onze pariëtele
cortex pakt dat dan op. Het weet niet wat het probleem is, maar het weet dat er een
probleem is, en dat je waarschijnlijk *** zou moeten zijn.
Wil die robot receptioniste je eten? Dat weet het niet. Waag het maar niet,
ren gewoon.
Nadine mag dan wel een super geavanceerde robot zijn, maar ze zal binnenkort waarschijnlijk geen menselijke
receptionisten vervangen. Niet totdat ze het uit de uncanny valley kunnen halen.
Bedankt voor het kijken naar deze aflevering van SciShow News. Als jij SciShow geweldig vindt en SciShow wil delen
met degenen waarvan je houdt, kijk dan even naar onze SciShow Valentines die overeenstemmen met aankomende
afleveringen, op dftba.com/scishow. En vergeet niet om naar youtube.com/scishow te gaan en te abbonneren.