Tip:
Highlight text to annotate it
X
Zoals je kan zien,
ben ik geboren zonder vingers aan mijn rechterhand.
Mijn rechterbeen was ook een stuk korter
dan mijn linkerbeen.
De botten in mijn been werden gebroken,
er werden metalen pinnen in het bot geschroefd.
Ik heb niet alleen pinnen,
maar ook draad door mijn hele been
om het te stabilizeren.
Ik moet erop lopen.
Ik moet het uitrekken
zodat mijn spieren niet atrofiëren.
Mensen vragen vaak: "Doet het pijn?"
Ja, het doet pijn,
maar ik richt me op wat ik wel kan,
niet op wat ik niet kan.
Ik wil het met jullie hebben
over het overwinnen van obstakels.
Iedereen heeft obstakels,
een beperking,
een hindernis.
We hebben een keuze:
Laat de hindernis jou verslaan
of overwin de hindernis.
Misschien heb je al eens gehoord van Jim Abbott.
Hij was een Major League honkbalspeler.
Hij won goud op de Olympische Spelen.
Hij speelde voor de Yankees, de Angels.
Hij gooide een no-hitter,
en hij had maar één arm.
Toen hij klein was,
kwam hij een keer woedend thuis en zei tegen zijn vader:
kwam hij een keer woedend thuis en zei tegen zijn vader:
"De kinderen laten me niet meedoen met honkbal
omdat ik maar één hand heb."
Zijn vader antwoordde:
"Nee, ze laten je niet meedoen
omdat je heel slecht bent in honkbal.
Je kan niet veranderen dat je maar één hand hebt,
maar je kan wél veranderen dat je slecht speelt."
Dus begon zijn vader met hem te oefenen
en hij werd heel goed.
Hij overwon obstakels.
Teams probeerden gebruik te maken van zijn zwakke punt.
Ze stootten de bal naar de kant
waar hij geen arm had.
Maar ze hadden nooit success
omdat hij heel veel oefende
om zulke stootballen toch te pakken.
Het is geen schande om een handicap te hebben.
Ik wil dat iedereen mijn mogelijkheden respecteert,
maar ik wil geen medelijden.
Ik gebruik de obstakels die ik tegenkom niet
als een excuus voor zelfmedelijden.
Ik zal harder oefenen,
harder spelen,
en mijzelf meer motiveren
om steeds beter te worden.
Afgelopen seizoen ben ik begonnen
in het beste basketbalteam van mijn middelbare school
als brugklasser,
en won ik de 'Groentje van het Jaar'-prijs.
Ik was een van de topscorers van het team.
Wat ik zo grappig vind,
is dat mensen mij op mijn uiterlijk beoordelen.
Ze zeggen:
"Kijk die manke bleekscheet met één hand.
Ik wil hem niet in mijn team!"
Ze weten alleen niet
dat ik niet alleen een beperking heb,
ik heb een gave.
Een van mijn favoriete momenten van afgelopen seizoen
was dat we tegen een team speelden
dat we nog niet kenden.
Toen de wedstrijd begon
maakten ze mijn handicap belachelijk.
Ze zetten extra verdedigers op onze langste speler.
Ze speelden heel slap tegen mij
en echt,
je kon het ze horen denken:
"Wat kan die jongen met één hand nou doen?"
Dus ik stond vrij voor een drie-punter.
Die ik scoorde.
Ze lieten me vrijstaan voor nog een drie-punter.
Die ik ook scoorde.
Toen raakten ze gefrustreerd
en hinderden ze mij opzettelijk.
Ik scoorde beide vrije worpen.
En zij vroegen om een time-out.
Toen we met ons team samen stonden,
hoorde ik die andere coach
schreeuwen tegen zijn spelers over mij.
Waar ze me eerst helemaal vrij lieten staan,
werd ik nu dubbel gedekt.
Het is allemaal overwinnen van obstakels.
Inderdaad, ik heb een beperking,
net als jij.
Ik heb ook veel mogelijkheden,
net als jij.
Iedereen moet obstakels overwinnen.
Sommige zijn zichtbaar, zoals de mijne.
Sommige zijn minder zichtbaar.
Misschien is jouw obstakel
dat je uit een arme wijk komt.
Misschien zeggen mensen dat je nergens goed voor bent.
Bewijs ze het tegendeel.
Misschien is jouw obstakel wel een leerachterstand
en denken mensen dat je dom bent.
Bewijs ze het tegendeel.
Misschien beoordelen mensen jou
op je huidskleur
of op de achtergrond van je familie.
Bewijs ze het tegendeel.
Ik ken heel veel mensen
die naar mij kijken en me meteen veroordelen.
Ze zeggen:
"Oh, hij kan nooit goed zijn in basketbal,
met maar één been, één hand."
Als ze denken dat jij je obstakels niet kan overwinnen,
bewijs ze het tegendeel.