Tip:
Highlight text to annotate it
X
Wij waren jagers en verzamelaars
De onontgonnen gebieden waren overal
We waren begrensd alleen door de Aarde, en de oceaan, en de hemel
De open weg fluistert nog steeds aanlokkelijk
Onze kleine uit land en water bestaande aarde is het gekkenhuis van die honderden, duizenden, miljoenen werelden
Wij, die niet eens ons eigen aardse huis in orde kunnen brengen
verscheurd door rivaliteit en haat.
Gaan wij ons in de ruimte wagen?
Tegen de tijd dat wij klaar zijn om zelfs de meest dichtbijgelegen planetenstelsels te bevolken,
zullen we veranderd zijn.
Het simpelweg passeren van zoveel generaties zal ons hebben veranderd.
Noodzaak zal ons veranderd hebben
Wij zijn een soort dat zich aanpast
Wij zelf zullen niet degene zijn die Alpha Centuri en andere nabijburige sterren zullen bereiken
Het zal een soort zijn dat erg op ons lijkt
Maar met meer van onze sterke punten
En minder van onze zwakke punten
Met meer vertrouwen, vooruitziend, bekwaam, en wijs.
Want ondanks onze tekortkomingen, onze beperkingen en fouten
Zijn wij mensen in staat om grote dingen te verwezelijken
Welke wonderen ondenkbaar in onze tijd,
zullen we hebben verricht in een volgende generatie?
En een volgende?
Hoe ver zal onze nomadische soort het hebben geschopt aan het eind van de volgende eeuw?
En het volgende millennium?
Onze verre nakomelingen, veilig geleidt naar vele werelden tot het einde van het zonnestelsel...
...en daar voorbij,
zullen verenigd zijn.
Door hun gemeenschappelijk erfgoed, hun waardering van hun thuisplaneet
..en door de wetenschap dat wat het andere leven ook mag zijn, de enige mensen in het hele universum,
komen van de Aarde.
Zij zullen omhoog staren en zullen moeite hebben om de blauwe stip aan hun hemel te vinden.
Zij zullen zich vergapen aan hoe kwetsbaar de vergaarplaats van onze ruwe potentie ooit was.
Hoe hachelijk ons beginstadium
Hoe bescheiden ons prille begin
Hoe veel rivieren we hebben moeten oversteken
voordat we onze weg vonden.