Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hallo allemaal. Weer wil ik de boos geboren Christenen bedanken die mij hebben geschreven om mij te vertellen
hoe erg zij naar mijn eeuwige marteling in de vuren van de Hel uitkijken.
Het is leuk om te weten dat ik in jullie gebeden voorkom. En jullie wrijven in jullie handen met het blijde vooruitzicht,
sommigen van jullie, zo te horen, als jullie niet woest pagina na pagina van de geschriften aan het typen zijn.
En toch, als ik jullie gek noem, ben ik blijkbaar degene die beledigt. Wat een vreemde wereld, nietwaar?
Om eerlijk te zijn, sympatiseer ik wel een beetje met jullie. Ik bedoel, het moet behoorlijk frustrerend zijn voor religieuze mensen
om atheisten als ikzelf te zien, die zonder een spoor van schuld of zelfhaat hun gang gaan,
en niet in het minst van plan zijn te bidden of enig soort van boete te doen, en helemaal niet ongerust zijn over enige vorm van
eeuwige straf. Ik geef toe, dat als ik religieus was, ik ook bij mijzelf zou denken: "Waarom heb ik deze last op mijn
schouders terwijl die schooiers gratis meeliften?" Maar ik denk dat ik niet blij zou zijn
zoals sommigen van jullie duidelijk wel zijn, bij het vooruitzicht van eeuwige marteling in de vlammen van de hel, roosteren in doodsstrijd en
folteringen door demonen, omdat ik dat scenario echt niet slik. Ik denk, dat als hel bestaat, het waarschijnlijk niet
een plaats is waar je voor altijd fysiek brandt, maar misschien een metafoor voor iets meer subtiels, dat je verteert,
van binnen uit. Iets zoals eeuwige spijt, misschien. Iets niet gedaan, niet uitgedaagd, niet gewaagd,
niet genoeg geliefd. Of misschien is het gewoon branden in het vuur. Daar doe ik niet moeilijk over.
Het is al erg genoeg dat Jezus voor mijn zonden stierf - daar ben ik nog steeds niet overheen - en bedankt dat je me daar
nogmaals aan herinnerde, trouwens. Ik voel me al wat schuldig dat ik niet wat dankbaarder ben aan Jezus, maar ik wou dat hij de moeite had genomen
me even van te voren te vragen voor hij ermee doorging, want nu voelt het alsof ik een rekening krijg voor iets wat ik niet besteld had.
En dat is de afspraak, nietwaar? Als je Christen bent, wordt je geboren met een schuld aan Jezus, en dat is een schuld
die je alleen kunt terugbetalen door dood te gaan. Mooie afspraak heb je daar gemaakt.
Dat is zoiets als een hypotheek afbetalen op een huis dat al van jou is, speciaal omdat er geen hard historisch bewijs is
dat de Jezus uit de evangeliƫn echt bestaan heeft. De bewijzen die we hebben zijn opgeschreven door mensen die geboren zijn
lang nadat hij dood ging. Dus die vertelden alleen maar door wat ze gehoord hadden.
En, natuurlijk, hetzelfde geldt voor de evangeliƫn zelf.
Vreemd, nietwaar, dat niemand die iets opschreef in die tijd zelf, iets lijkt te weten
over Jezus, behalve de fantastische wonderen die hij verrichtte, de menigtes waartegen hij preekte,
en natuurlijk zijn opmerkleijke en spectaculaire heengaan. En vergeet niet dat dit een kerel is wiens geboorte gekenmerkt werd
door een hemelse geberutenis, die door een wonder geboren is uit een maagd in het jaar 6 voor Christus.
Twee wonderen voor de prijs van een en daarna het ene wonder na het andere,
menigtes voeden, zieken genezen, lopen over water, doden laten opstaan. Op een plank gespijkerd
en weer tot leven komen. Hoe kan het dat niemand van hem gehoord heeft?
Hij zou het gesprek van de woestijn moeten zijn. Hij zou net zo belangrijk als Elvis geweest moeten zijn.
En alles wat we hebben, is van horen zeggen, uit tweede en derde hand, waaraan gedokterd en geschaafd is,
en vertaald heen en weer, zo vaak dat de waarheid niet in de verste verte meer lijkt op
het origineel, als het dat al deed. Dus ik weet niet tegen wie jullie bidden, maar het lijkt jullie niet
veel goed te doen, wel? Misschien moeten julllie een tijdje tot Elvis bidden. Kijken hoe dat uitpakt.
Ik bedoel, we weten teminste dat Elvis echt bestaan heeft.
Maar omdat Jezus een rol heeft in een verhalenboek is, betekent dat nog niet dat hij een slechte rol heeft.
Het betekent niet dat hij geen wijsheid heeft overgedragen. Zei hij niet: "Het koninkrijk der Hemelen zit van binnen"?
Lucas 17, vers 21, geloof ik dat het was. En wat een nuttig stuk informatie is dat, als je erover nadenkt.
Ik realiseer me, dat je, als een boze Christen, waarschijnlijk lippendienst bewijst aan die woorden, maar je ze niet echt gelooft.
En dus, voor jou, gebeurt het niet echt. En overduidelijk is dat niet gebeurd, anders was je niet zo boos, toch?
Keer de andere *** toe, vergeef zondaars, heb je vijand lief? Dat is een vreemde taal voor jou.
Nee, jij wilt straf, nietwaar? Je wilt eeuwige marteling. Je wilt onvoorstelbaar lijden,
voor jouw eigen genoegdoening. Dus ik denk dat het net zo waarschijnlijk is dat Jezus niet bestond,
want als hij terugkwam, en zag wat mensen als jij van zijn lessen terechtbrengen,
hij zich snel realiseert dat niemand naar hem geluisterd heeft, en dat hij zijn adem beter kon sparen
en dat hij zijn leven verspild had. Nouja, ieder huisje heeft zijn kruisje.
Vrede aan iedereen, speciaal aan Christenen, binnen en buiten het koninkrijk der hemelen.