Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vertaald door: Christel Foncke Nagekeken door: Rik Delaet
Ik heb een geweldig idee dat de wereld zal veranderen.
Het zal je verbazen.
Het is mijn mooie baby.
Iedereen houdt van mooie baby's.
Ik bedoel: ik was een mooie baby.
Dit ben ik vlak na mijn geboorte met mijn vader.
In de wereld van productontwerp,
is een mooie baby net als een conceptauto.
Hij blaast je van je sokken.
Je ziet hem en je wilt hem meteen kopen.
Waarom lijken nieuwe auto's van dit jaar
dan zoveel op die van vorig jaar?
(Gelach)
Wat ging er fout tussen het ontwerpproces en de fabriek?
Ik wil vandaag niet praten over mooie baby's.
Ik wil het hebben over de onhandige adolescentie van ontwerpen--
de nogal sullige tienerjaren
waarin je aan het uitzoeken bent hoe de wereld in elkaar zit.
Wij deden iets voor de gezondheid van pasgeboren kinderen.
Het probleem:
vier miljoen baby's op de wereld,
meestal in ontwikkelingslanden,
sterven elk jaar voor hun eerste verjaardag,
zelfs voordat ze een maand oud zijn.
De helft van die kinderen, ongeveer 1,8 miljoen,
blijven leven als je ze warm houdt
tijdens de eerste drie dagen of de eerste week.
Dit is een afdeling intensieve voor pasgeborenen in Kathmandu, Nepal.
Al deze kinderen in dekens horen thuis in couveuses -- zoiets.
Atom uit Japan schonk deze.
We vonden ze in Kathmandu.
Dit is wat we willen.
Waarschijnlijk moderniseerde een Japans ziekenhuis zijn apparatuur
en schonk zijn oud spul aan Nepal.
Het probleem is, zonder technici, zonder reserveonderdelen,
worden schenkingen zoals deze heel snel rommel.
Een probleem dat we wel dachten aan te kunnen.
Een baby warmhouden voor een week:
hoe moeilijk kon het zijn.
We staken de handen uit de mouwen.
We werden partners van een belangrijke medische onderzoeksinstelling in Boston.
We voerden maandenlang onderzoek op overzeese gebruikers en
probeerden te denken als ontwerpers, voor mensgerichte ontwerpen.
Wat willen mensen?
We gebruikten duizenden Post-it blaadjes.
We maakten dozijnen prototypes met dit als resultaat.
Dit is de 'NeoNurture Infant Incubator',
met veel ingebouwde intelligentie. We voelden ons geweldig.
In tegenstelling tot de conceptauto,
wilden we iets moois combineren
met iets dat écht werkte.
Ons ontwerp zou fabrikanten inspireren en invloedrijke mensen zouden dit model bouwen.
Ons ontwerp zou fabrikanten inspireren en invloedrijke mensen zouden dit model bouwen.
Ons ontwerp zou fabrikanten inspireren en invloedrijke mensen zouden dit model bouwen.
Het slechte nieuws:
de enige baby die ooit in de NeoNurture Incubator lag,
was dit kind tijdens een fotosessie van Time magazine.
Erkenning is fantastisch.
Wij wilden onze ontwerpen naar buiten brengen.
Ons ontwerp won vele prijzen.
Het voelde echter aan als een poedelprijs.
Wij wilden mooie dingen maken die de wereld verbeterden.
Dit kind lag niet lang genoeg in de couveuse om warm te worden.
Het komt erop neer dat ontwerpen voor inspiratie
niet echt ...
Voor wat ik wilde doen,
was het of te langzaam of het werkte niet. Het is ineffectief.
Ik wil echter ontwerpen voor het resultaat.
Ik wil geen mooie dingen maken.
Ik wil de wereld verbeteren.
Bij het ontwerp van NeoNurture
was onze focus gericht op de mensen die het ontwerp zouden gebruiken:
arme families, plattelandsdokters,
overbelaste verpleegsters, zelfs herstellers.
We dachten dat we alles onder controle hadden.
Het blijkt echter dat er een hoop mensen
betrokken moeten worden bij een succesvol product:
productie, financiën, distributie, regelgevers.
Michael Free van PATH zegt dat je moet uitzoeken wie zal '‘kiezen, gebruiken en betalen'
voor een product als dit.
Ik stel dezelfde vraag als de durfkapitalisten:
"Wat is je bedrijf en wie zijn jouw klanten?"
Wie zijn onze klanten? Een voorbeeld.
Dit is een Bangladese directeur voor zijn ziekenhuis.
Hij koopt geen enkel apparaat.
Dat beslist het Ministerie van Gezondheid
of buitenlandse schenkers
en het verschijnt gewoon.
Hier is een multinational, fabrikant van medische apparaten.
Ze moeten vissen waar er vissen zijn.
In opkomende markten zijn de vissen
bij de opkomende middenklasse
met rijkeluisziekten zoals hartziekten en onvruchtbaarheid.
Ontwerpen voor resultaten
is de productie en distributie in gedachten houden.
Dat was een belangrijke les.
We pasten deze les toe op ons volgend project.
We zochten eerst een producent,
‘MTTS, een organisatie in Vietnam.
Zij produceren zorgtechnologie voor pasgeboren kinderen in Zuidoost Azië.
Een andere partner is ‘East Meets West’:
een Amerikaanse stichting die deze technologie distribueert
naar arme ziekenhuizen in die regio.
We begonnen met hen te werken en vroegen: "Wat willen jullie?
Welk probleem willen jullie oplossen?"
Ze zeiden: "Geelzucht bij pasgeborenen."
Dit is een van de verbijsterende wereldwijde problemen.
Geelzucht beïnvloedt tweederde van de pasgeborenen rondom de wereld.
Van de onbehandelde pasgeborenen, ongeveer 1 op 10,
wordt de geelzucht zo ernstig
dat het leidt tot een levenslange handicap,
of de dood.
Geelzucht kan behandeld worden
met een wisseltransfusie.
Dat is duur en soms gevaarlijk.
Er is een andere oplossing.
Ze is technologisch, heel complex en een beetje ontmoedigend.
Je moet blauw licht op het kind schijnen,
fel blauw licht op zoveel mogelijk huid.
Waarom is dit een moeilijk probleem?
Ik stapte naar MIT en
we zochten het uit. (Gelach)
Dit is een overhangend apparaat voor fototherapie
ontworpen voor Amerikaanse ziekenhuizen.
Zo moet het gebruikt worden.
Het licht boven de baby op één enkele patiënt.
Haal het uit een Amerikaans ziekenhuis,
stuur het overzee naar een overvol ziekenhuis in Azië.
Zo wordt het daar gebruikt.
De effectiviteit van fototherapie is afhankelijk van de lichtintensiteit.
De donkerblauwe vierkanten tonen waar de fototherapie effect heeft.
Wat blijkt nu.
Deze kinderen aan de zijkant
krijgen geen effectieve fototherapie.
Zonder opleiding en zonder de juiste lichtmeter,
hoe zou je het weten?
We zien nog gelijkaardige dingen.
Dit is een neonatale intensive care afdeling
waar moeders binnenkomen om hun baby's te bezoeken.
Misschien heeft moeder een keizersnede ondergaan,
een beetje een spelbreker.
Moeder bezoekt haar kind.
Ze ziet haar baby liggen, naakt onder de blauwe lampen.
Dat ziet er heel kwetsbaar uit.
Het gebeurt soms dat moeder een deken over de baby legt.
Vanuit een fototherapie-standpunt: niet de beste handeling.
Het lijkt nogal dom.
Wij hebben geleerd
dat er geen domme gebruikers bestaan.
Er bestaan alleen maar domme producten.
We moeten als existentialisten denken.
Het is niet het schilderij dat we geschilderd zouden hebben,
het is het schilderij dat we echt schilderden.
Ontwerpen voor daadwerkelijk gebruik.
Hoe zullen mensen het in werkelijkheid gebruiken?
Hetzelfde, als we denken aan onze partner MTTS.
Zij maken geweldige technologie voor het behandelen van ziekten van pasgeborenen.
Dit is een overhangende verwarmer en een CPAP.
Die zijn niet duur en heel robuust.
Ze hebben 50.000 kinderen behandeld in Vietnam met deze technologie.
Maar het probleem:
elke dokter in de wereld, iedere ziekenhuisbeheerder
kijkt naar tv en vervloekt de herhalingen van ‘E.R’.
We weten allemaal hoe een medisch apparaat eruit moet zien.
Ze willen Buck Rogers, geen effectiviteit.
Het klinkt gekt, het klinkt dom,
maar er zijn ziekenhuizen die nog liever geen apparatuur hebben
dan iets dat er goedkoop en waardeloos uitziet.
Als we willen dat mensen een apparaat vertrouwen,
moet het er betrouwbaar uitzien.
Denk aan de resultaten:
uiterlijke eigenschappen zijn blijkbaar belangrijk.
We namen al die informatie en
probeerden het deze keer goed te doen.
Dit is ons ontwerp:
het fototherapie-apparaat ‘Firefly.
Deze keer gingen we verder dan de conceptauto.
Vanaf het prille begin spraken we met producenten.
We wilden een perfect product
dat onze partner MTTS kon produceren.
Wij bestudeerden hoe zij werken en welke hulpbronnen zij beschikbaar hebben,
zodat ze dit product kunnen maken.
Dat is ontwerpen voor het productievraagstuk.
Als we denken aan het dagelijkse gebruik:
de Firefly heeft één wiegje,
geschikt voor maar één baby.
Het is onmiddellijk duidelijk hoe je dit apparaat moet gebruiken.
Als je er meer dan één kind probeert in te krijgen,
moet je ze op elkaar stapelen.
(Gelach)
Het moet moeite kosten om het apparaat verkeerd te gebruiken.
We wilden dat de juiste manier van gebruik
de gemakkelijkste manier was.
Nog een voorbeeld van een dwaze moeder.
Dwaze moeder denkt dat haar baby kou heeft, en wil een deken over de baby leggen.
De Firefly heeft lichten boven én onder de baby.
Als moeder een deken over de baby legt,
krijgt de baby nog steeds effectieve fototherapie onderaan.
Nog een slotverhaal.
Ik heb een vriend in India die me zei
dat je niet echt een elektronisch apparaat hebt getest
voor distributie in Azië
tot je een kakkerlak leert om erin te klimmen
en te plassen op elk klein onderdeel aan de binnenzijde.
(Gelach)
Je denkt dat het grappig is.
Ik had een laptop in het Peace Corps,
het scherm zat vol dode pixels.
Op een dag ontdekte ik dat het allemaal dode mieren waren.
Op een dag ontdekte ik dat het allemaal dode mieren waren.
Arme mieren!
Wat deden we met Firefly?
Het probleem is dat elektronica heet wordt.
Je moet ventilatieopeningen of ventilatoren gebruiken voor verkoeling.
Je moet ventilatieopeningen of ventilatoren gebruiken voor verkoeling.
We konden geen 'niet betreden'-bord zetten naast de ventilatieopening.
We haalden dus alle dingen weg en
sloten Firefly volledig af.
Dit zijn enkele van de lessen--
hoe onhandig het ook was om een gekke tiener te zijn,
het is veel erger om een gefrustreerde ontwerper te zijn.
Ik wil écht de wereld veranderen.
Ik moet aandacht geven aan productie en distributie.
Ik moet aandacht geven aan hoe mensen het apparaat zullen gebruiken.
Ik moet het echt al mijn aandacht geven. Er is geen excuus voor mislukking.
Ik moet denken als een existentialist.
Ik moet accepteren dat er geen domme gebruikers zijn,
dat er alleen maar domme producten zijn.
We moeten deze moeilijke vragen stellen.
Zijn we aan het ontwerpen voor de wereld die we willen hebben?
Zijn we aan het ontwerpen voor de wereld die we al hebben?
Zijn we aan het ontwerpen voor de wereld van de toekomst,
of we er nu klaar voor zijn of niet?
Ik kwam in deze business door het ontwerpen van producten.
Ik leerde dat als je echt een verschil wilt maken in de wereld,
je moet ontwerpen voor de resultaten.
Dat is van belang.
Dank je.
(Applaus)