Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vertaald door: Rik Delaet Nagekeken door: Christel Foncke
Sarge Salman: Helemaal vanuit Los Altos Hills, Californië,
Mr. Henry Evans.
(Applaus)
Henry Evans: Hallo.
Mijn naam is Henry Evans,
en tot 29 augustus 2002
beleefde ik mijn versie van de Amerikaanse droom.
Ik groeide op in een typisch Amerikaans stadje in de buurt van St. Louis.
Mijn vader was advocaat.
Mijn moeder was huisvrouw.
Mijn zes broers en zussen en ik waren goede kinderen,
maar haalden ook wel eens wat kattenkwaad uit.
Na de middelbare school ging ik verder studeren
en de wereld verkennen.
Ik ging naar de Notre Dame universiteit
en behaalde een graad in boekhouding en Duits.
Ik ging een jaar studeren in Oostenrijk.
Later behaalde ik een MBA aan Stanford.
Ik trouwde met mijn liefje uit het middelbaar, Jane.
En ben gelukkig met haar.
We kregen vier prachtige kinderen.
Ik werkte en studeerde hard om de carrièreladder te beklimmen,
en werd uiteindelijk financieel directeur
in Silicon Valley, een baan waar ik echt van hield.
We kochten ons eerste en enige huis
op 13 december 2001,
een te renoveren woning op een prachtige plek
van Los Altos Hills, Californië.
Van daaruit spreek ik nu tot jullie.
We wilden het gaan verbouwen,
maar acht maanden nadat we erin trokken,
kreeg ik een soort beroerte door een geboortedefect.
Plotsklaps was ik verlamd en stom
op de rijpe leeftijd van 40.
Het kostte me jaren,
maar met de hulp van een ongelooflijk ondersteunende familie
kwam ik tot het besluit dat het leven nog steeds de moeite waard was.
Ik werd gefascineerd door de mogelijkheden van de technologie
om ernstig gehandicapten te helpen.
Met behulp van tracking-apparaten uit de handel
van het bedrijf Madentec
kon ik mijn kleine hoofdbewegingen converteren naar cursorbewegingen
en een gewone computer gebruiken.
Ik kan surfen op het web en e-mailen met mensen.
Regelmatig versla ik mijn vriend Steve Cousins
bij online woordgames.
Deze technologie houdt mij betrokken,
mentaal actief
en geeft me het gevoel dat ik nog deel uitmaak van de wereld.
Op een dag lag ik in bed naar CNN te kijken,
toen Professor Charlie Kemp
van het Gezondheidszorg Robotica-Lab van Georgia Tech
mij verbaasde met een demonstratie van een PR2 robot.
Ik e-mailde Charlie en Steve Cousins van Willow Garage,
en we stichtten het Robots-voor-Mensen-project.
Ongeveer twee jaar lang was Robots-voor-Mensen
bezig manieren te ontwikkelen om de PR2 te gebruiken
als mijn surrogaatlichaam.
Ik schoor mezelf voor de eerste keer in 10 jaar.
Vanuit mijn woning in Californië
schoor ik Charlie in Atlanta. (Gelach)
Ik deelde Halloweensnoep uit.
Ik kon zelf de koelkast openen.
Ik kon wat huishoudelijke taken verrichten.
Ik zag nieuwe en daarvóór ondenkbare mogelijkheden
om te leven en iets te doen
zowel voor mezelf als voor anderen in mijn geval.
Allemaal zijn we wel op de een of andere manier gehandicapt.
Als we tegen 100 km per uur willen bewegen
hebben zowel jij als ik een ondersteunend apparaat, auto genaamd, nodig.
Jouw handicap maakt je niet minder mens,
en de mijne doet dat ook niet.
Tussen haakjes: kijk eens naar mijn leuke wagen. (Gelach)
Uiteraard kunnen wij geen van beiden vliegen.
Uiteraard kunnen wij geen van beiden vliegen.
Vorig jaar bracht Kaijen Hsiao van Willow Garage
mij in contact met Chad Jenkins.
Chad liet me zien hoe makkelijk het is
om vliegende drones aan te schaffen en te besturen.
Toen realiseerde ik me dat ik ze ook kon gebruiken
om de wereld
van bedlegerige mensen te vergroten,
hen een ongelooflijk gevoel van beweging
en controle te geven.
Met behulp van een muiscursor die ik met mijn hoofd bestuur,
laten webinterfaces mij toe
video van de robot te zien
en controleopdrachten te verzenden
door knoppen in een webbrowser in te drukken.
Met een beetje oefening kon ik met deze interface
rond mijn huis vliegen.
Ik kon in onze tuin
onze zelfgekweekte druiven gaan bekijken.
Ik controleerde de zonnepanelen op ons dak. (Gelach)
Een van mijn uitdagingen als dronepiloot
is landen op onze basketbalhoepel.
Ik ging nog verder
door een hoofdgemonteerde display,
de Oculus Rift, aangepast door Fighting Walrus,
te gebruiken voor een onderdompelende ervaring
van dronebeheersing.
Met Chads groep in Brown,
bestuur ik meerdere malen per week drones in zijn lab
vanuit mijn huis op 4.500 km daarvandaan.
Maar alleen maar werken en geen lol maakt een saaie verlamde van je,
dus spelen we af en toe
een vriendenmatch robotvoetbal. (Gelach)
Ik had nooit gedacht dat ik
wat zou kunnen rondwandelen op een campus zoals die van Brown.
Ik wou dat ik me het collegegeld kon veroorloven. (Gelach)
Chad Jenkins: Henry, alle gekheid op een stokje,
Ik wed dat al deze mensen hier
je graag deze drone zouden zien besturen
vanuit je bed in Californië 4.500 km hiervandaan.
(Applaus)
Oké, Henry, ben je de laatste tijd nog in D.C. geweest?
(Gelach)
Vind je het leuk op TEDxMidAtlantic?
(Gelach) (Applaus)
Laat eens zien hoe enthousiast je bent?
(Gelach)
Nu de finale.
Kun je ons laten zien wat een goede piloot je bent?
(Applaus)
Oké, er moet nog wat aan gesleuteld worden,
maar je ziet de mogelijkheden.
Henry's verhaal is zo geweldig
omdat het inzicht geeft in zijn behoeften
en begrip van wat mensen in Henry's situatie
nodig hebben van technologie.
Vervolgens ook doorhebben
wat geavanceerde technologie ons kan bieden.
En dan die twee dingen samenbrengen
om ze op een verstandige en verantwoorde wijze toe te passen.
We willen robotica democratiseren
zodat iedereen er zijn voordeel mee kan doen.
We verstrekken betaalbare, kant-en-klare robotplatformen
zoals de A.R.-drone van 300 dollar,
de Suitable Technologies beam voor slechts 17.000 dollar,
samen met open-source robotica software
zodat u kunt deelhebben aan wat we proberen te doen.
We hopen door het verstrekken van deze middelen,
dat jullie in staat zullen zijn om na te denken over betere manieren
om personen met een handicap te laten bewegen,
te zorgen voor onze verouderende bevolking,
te helpen om onze kinderen beter te onderwijzen
en om na te denken over nieuwe types
van middenklassebanen voor de toekomst,
om zowel onze omgeving te bewaken en te beschermen,
als het universum te verkennen.
Terug naar jou, Henry.
H.E.: Dank je, Chad.
Met deze droneopstelling maken we
het bedlegerige mensen mogelijk
om opnieuw de wereld buiten te verkennen.
Robotica zal uiteindelijk
iedereen kansen geven
zodat je alleen wordt beperkt door je geestelijke scherpte
en verbeelding.
Mensen met een handicap zullen
dezelfde activiteiten als ieder ander kunnen uitvoeren.
Misschien zelfs beter.
Technologie kan
een oplossing bieden aan veel mensen
die momenteel nog als een plant worden beschouwd.
Honderd jaar geleden zou ik
als een plant behandeld zijn geweest.
Eigenlijk, zelfs dat niet.
Ik zou zijn gestorven.
Wij allemaal moeten beslissen
hoe robotica zal worden gebruikt, ten goede of ten kwade,
om mensen eenvoudigweg te vervangen
of om mensen beter te maken,
om ons meer te laten doen en genieten.
Wij willen met robotica ieders geestelijke kracht ontgrendelen
door de wereld meer toegankelijk te maken
voor mensen zoals ikzelf en anderen zoals ik
over de hele wereld.
Met de hulp van mensen zoals jullie
kunnen we deze droom verwezenlijken.
Bedankt.
(Applaus)