Tip:
Highlight text to annotate it
X
Het pad naar compassie
Een toespraak van Harry Palmer
Genoeg….
Dank je, dank je.
Jullie voelen er klaar voor.
In de laatste toespraak van deze serie,
heb ik gezegd hoe belangrijk het is om een onderscheid te maken tussen
fysieke realiteiten die gebaseerd zijn op onweerlegbare feiten
en innerlijke persoonlijke realiteiten die gebaseerd zijn op overtuigingen.
En iemand zei dat hij niets
zou geloven dat niet bewezen kan worden.
Maar een ander gezichtspunt hierop is, dat als iets
bewezen kan worden het deel moet uitmaken van de fysieke werkelijkheid
en dat dan de noodzaak vervalt om erin te geloven.
Dus het grote verschil tussen innerlijke persoonlijke realiteit
en uiterlijke fysieke realiteit is hun mate van plooibaarheid.
Dat betekent: de mate waarin iets vorm gegeven of beïnvloed kan worden;
plooibaar.
En je kunt persoonlijke realiteit vormgeven door je ‘mind’ te veranderen,
maar voor het vormgeven van fysieke realiteit is planning en inspanning nodig.
Het goede nieuws is dat de grote meerderheid van de dingen die
jouw levenservaring bepalen: overtuigingen, motivaties en doelen
elementen zijn van de innerlijke persoonlijke realiteit.
Dus wat ik hier zeg is, dat je een intelligent schepsel bent
die de toestand van schepper opnieuw kan verwerven
met betrekking tot je persoonlijke realiteit.
En mocht er één of andere transparante overtuiging zijn
die ervaringen teweeg brengt die je liever niet hebt,
dan heb je de innerlijke kracht om haar te veranderen.
Je kunt al jouw “Ik kan het niet’s “ veranderen in “Ik zou het kunnen’s als ik het zou willen’s."
Dat is de manier waarop Popeye het zou uitdrukken.
Als je Avatar® gedaan hebt, weet je dat er een stap-voor-stap proces bestaat voor het
herleiden van ongewenste ervaringen
tot de onderliggende overtuigingen die de ervaring teweeg hebben gebracht
en dat er een effectieve en snelle methodologie bestaat
voor het veranderen van de overtuigingen als je daarvoor kiest.
Eén van de dingen die voortdurend benadrukt wordt in Avatar is,
dat de keus van wat je gelooft
of van wat je verandert bij jou ligt.
En daarom zijn we deze toespraken begonnen met het pad
naar persoonlijke verantwoordelijkheid.
En een onderdeel van deze tocht naar verantwoordelijkheid is, dat je leert om controle
te krijgen over je eigen ‘mind’.
En dat je wijsheid vergaart over welke overtuigingen mensen brengen tot geluk
en welke overtuigingen mensen brengen tot lijden.
Dat is de basisles van je leven.
Ervaring met het fysieke universum leidt tot kennis;
ervaring met overtuigingen leidt tot wijsheid.
En zoals ik beloofd heb in een vorige toespraak,
zijn hier een paar globale richtlijnen voor het kiezen van overtuigingen.
Gedurende tenminste 10.000 jaar en waarschijnlijk al veel langer
hebben wijze mannen en vrouwen geleerd, dat overtuigingen gemotiveerd
door vergevingsgezindheid en vriendelijkheid leiden tot geluk
en dat overtuigingen gemotiveerd door wraakzucht en egoïsme uitmonden in lijden.
De geschiedenis heeft deze these herhaaldelijk getest en vrijwel altijd bevestigd.
Dus dit is het eerste om te overwegen als je doelbewust gaat kiezen
aan welke overtuigingen jij geloof gaat hechten en welke
overtuigingen je gaat discreëren.
Vraag jezelf gewoon eens af: “Waarom kies ik ervoor om dit te geloven?”
Onderzoek je eigen motivaties.
Dat lukt het best vanuit het vaste voornemen om helemaal eerlijk te zijn.
Kijk eens naar wat je motivatie was
op het moment vóórdat je de overtuiging koos
of accepteerde van iemand anders.
Over het algemeen gesproken zijn heilzame overtuigingen gemotiveerd
door het voorspellen van toekomstige gevolgen en schadelijke overtuigingen
zijn gemotiveerd door rechtvaardiging van voorbije gebeurtenissen.
Ik zei ‘over het algemeen gesproken’, omdat zowel heilzame als schadelijke overtuigingen
besmettelijk kunnen zijn en indoctrinaties kunnen worden die
door de meerderheid van een generatie zonder meer worden geaccepteerd.
Iets anders om te overwegen bij het managen van je overtuigingen
is de gouden regel:
"Behandel anderen zoals jij wilt dat anderen jou behandelen."
Als iedereen ervoor zou kiezen om te geloven wat jij gelooft,
zou de hoeveelheid lijden in de wereld dan toenemen of afnemen?
Het derde ding
en dit is iets wat je destructieve emoties kan besparen,
is om opzettelijk te geloven dat elk
ongeluk dat je meemaakt
het resultaat is van acties die je in het verleden hebt gedaan.
Wow.
Op het eerste gezicht lijkt dit een veel te grote last op je schouders te leggen,
of lijkt het erop dat je tot slachtoffer wordt gebombardeerd,
maar in feite maakt het je helemaal vrij van het schuldspel.
En op z’n best verandert het jouw lijden in een les.
Op z’n slechts is het een eerzame manier om een karmische schuld in te lossen.
En beide zijn beter dan maar wat hulpeloos rond te fladderen in de val
van slachtoffer bewustzijn.
Volledige verantwoordelijkheid is een bron overtuiging
en het vergroot de mogelijkheid om
jezelf te helen en te leven vanuit vrije wil.
Bedenk wel, dat niemand het heeft over de waarheid van de stelling
dat jij totaal verantwoordelijk bent voor alles wat jou overkomt.
Het is een hypothese.
De waarheid is: "Ik weet het niet
en jij weet het ook niet."
Ik bedoel, het leven kan raar lopen.
Wat ik zeg is het volgende:
geloven dat deze uitspraak waar is zal uitmonden in minder lijden
dan wanneer je je overgeeft aan het idee dat je een slachtoffer bent.
Blijf vergevingsgezind, verantwoordelijk naar anderen en dan
zal de waarheid vanzelf blijken.
Van de zelfsaboterende overtuigingen
staan overtuigingen die de oorzaak van je levenservaring
buiten jouw controle plaatsen bovenaan de lijst.
Nog andere zelfsaboterende overtuigingen
zijn overtuigingen die geluk nastreven ten koste van iemand anders,
of overtuigingen die jouw verplichtingen ontkennen en overtuigingen
die inhouden dat ethisch gedrag of
spiritueel bezig zijn onbelangrijk is.
En een laatste kleine tip over het nemen van persoonlijke verantwoordelijkheid voor
je overtuigingen is deze:
vergelijk de consequenties van het hebben van de ene overtuiging eens
met de consequenties van het hebben van de tegenovergestelde overtuiging.
Toen ik begon met het programmeren van computers
was één van de moeilijkste dingen waar ik vat op moest zien te krijgen
het feit, dat er een heleboel manieren waren om hetzelfde gegeven te coderen.
Er was niet één juist antwoord.
Ik was op zoek naar één of andere instructie die zou luiden:
zo doe je dat, één juist antwoord.
Maar het bleek dat er een heleboel verschillende manieren waren
om hetzelfde resultaat te bereiken.
Nu zijn er uitzonderlijke gevallen in het fysieke universum waarbij er slechts
één manier is of één procedure
of één formule die een specifiek resultaat zal opleveren.
Maar hetzelfde geldt niet voor bewustzijn en
’slechts-één-antwoord-oplossingen’ zijn altijd verdacht.
Geloven dat er slechts één juist geloof is leidt tot
dogma, indoctrinatie en intolerantie;
het leidt niet tot wijsheid.
In het universum van de geest zijn er evenveel juiste antwoorden
als er gezichtspunten zijn
en het creëren van slechts één antwoord is gewoon lui.
Daarbij is het gevaarlijk omdat het je vastzet in één onwrikbaar gezichtspunt.
Eén overtuiging, één gezichtspunt; dat is dan alles.
Een van de werkzaamheden van Avatar Wizards is dat ze een voortdurende evaluatie
maken van de overtuigingskeuzes die in de maatschappij plaatsvinden.
Verloopt het leven beter wanneer mensen dit geloven,
of verloopt het leven beter als ze dat geloven?
En dan gaat het niet om waarheid;
dan gaat het om wat mensen geloven.
En dat brengt ons via een omweg
weer terug naar het onderwerp van deze toespraak die getiteld is:
’Het Pad naar Compassie’.
Het doel van dit pad is om een verbinding te openen tussen
de gevoelens van hart bewustzijn
en de redeneerkracht van het intellect.
De gevoelens van hart bewustzijn:
liefde, empathie, vriendelijkheid, geduld, tolerantie, enzovoort
kunnen als groep ‘compassie’ gelabeld worden
En het ontwikkelen van compassie is
het doorbreken van de zelfzuchtigheid die de rede domineert.
Compassie betekent het delen in iemands lijden.
Het is de overgang van: “Wat wil ik?” naar:
"Hoe kan ik helpen?"
Ik heb eens meegedaan aan een meditatie retraite ten noorden van New York.
De organisator was Swami Chod,
een gewezen psychotherapeut die zijn praktijk had opgegeven
om Hindu yoga te studeren.
Het programma hield in dat elke deelnemer zou mediteren
vanaf 6 uur ‘s ochtends tot 9 uur ’s avonds.
Pauzes waren alleen toegestaan voor het toilet en een
lichte lunch rondom het middaguur.
En het doel was om 40 uren aan zitmeditatie te besteden in drie dagen.
De afspraak was dat niemand gedurende die periode met elkaar zou praten
behalve met de Swami en dan nog uitsluitend
als hij zich eerst tot jou zou richten met een tikje op je knie.
Dus op de eerste dag instrueerde Swami Chod ons om rustig te gaan zitten
op onze kussentjes en te mediteren over de locatie van ons bewustzijn.
Voor mij leek het er enigszins op alsof ik mezelf aan het optillen was
aan m’n eigen veters.
Nadat ik er wel acht uur mee geworsteld had, je kent dat wel, onderbroken
door dutjes en dagdromen,
ging de Swami gehurkt voor me zitten, klopte me op mijn knie
en vroeg me met een vriendelijke glimlach: "Hoe gaat het met je?"
En ik nam de gelegenheid waar om iets te citeren wat ik ooit eens gelezen had:
"Het oog dat ziet kan zichzelf niet zien."
Ik voelde me heel zelfvoldaan,
alsof ik het zelf bedacht had.
Universiteits stu-dent.
Hij glimlachte, knikte ja met zijn hoofd
en zei: "Okay," wat betekende: "Nee, blijf doorgaan."
Hij tikte me nog eens op de knie
en breidde de instructie uit.
"Localiseer je bewustzijn zonder erbij te denken of te kijken."
Oh, zonder te denken of te kijken, dacht ik.
Dat had hij me wel eens meteen kunnen vertellen….toch?
Hij verspilde mijn tijd met onvolledige instructies.
En ik voelde een stroom van verwijten in mijn geest omhoog komen
en dat was niet de eerste keer dat ik dat meemaakte.
Maar deze keer stond het duidelijk helemaal los van mij.
Wow.
Dus zo ziet een verwijtende ‘mind’ eruit.
Dus daarna zat ik nog eens drie uur na te denken over mijn verwijten,
totdat ik besefte dat ik er waarschijnlijk littekens in mijn hersens aan over zou houden.
Toen begon ik na te denken over niet denken
en te kijken naar niet kijken
en te dromen over een roodharige in mijn geschiedenis klas.
Ik dacht erover om weg te gaan, maar toen stelde ik me voor
hoe schadelijk dat zou zijn voor mijn reputatie.
En dat leidde tot een fantasie over God die aan iedereen verscheen en aankondigde
dat ik de uitverkorene was,
wat weer onmiddelijk aanleiding was voor gedachten over de roodharige.
Ik zie dat hier meditators zijn.
Dus dag één….interessant, maar geen echte vooruitgang bij het
localiseren van de bron van mijn bewustzijn.
Op dag twee kreeg ik beenkrampen.
En ik begon me af te vragen of ik niet onbedoeld verlamd zou raken
voor de rest van mijn leven.
Daar maakte ik mij voor de rest van dag twee voornamelijk zorgen over.
Op de derde dag van de retraite,
toen ik op het punt stond om het op te geven
viel mijn denken plotseling stil en begon ik te voelen.
Hier. Hier.
Ik bedoel, bewustzijn is hier.
Helemaal hier en nu.
Wow - alles is hier en nu!
Alles, het verleden, de toekomst, allemaal nu.
Hier en nu.
Ik denk dat er toen een aureool om mijn hoofd verscheen.
Toen de Swami deze keer op mijn knie klopte,
vroeg hij niet meer hoe het met me ging.
Hij glimlachte alleen maar en liet me rustig verder genieten van het hier-en-nu.
En ik begreep waarom, op het moment van verlichting
Boeddha de grond aanraakte.
Hij gaf aan: “hier…hier.”
In de loop van de dag werd het ‘hier’ steeds ruimer en ruimer
en het ‘nu’ werd steeds trager en trager.
En ik ervoer onvoorwaardelijke liefde als een staat van zijn
in plaats van als idee.
Liefde voor de dierbare mensheid als een ervaring, als een zijnstoestand.
Oh - en ik huilde als een baby toen
deze overweldigende compassie gewoon opborrelde vanuit mijn hart.
Ik denk dat er een bepaalde magie schuilt in dat vertragen
waardoor bewustzijn gaat bewegen van hoofd naar hart.
En andersom, stel ik me voor.
Ik maakte deze beweging bewust mee als een letterlijk feit
in plaats van als dichterlijke metafoor.
Mijn waarnemingen werden vertaald in het borstgebied
in plaats van in mijn brein.
Mijn hart ging open.
Ik was tot het hart van de zaak doorgedrongen.
Ik voelde compassie in mijn hart.
Ik viel in het heilige hart.
Ik had een lied in mijn hart.
Ik liet mijn hart in San Francisco.
Sorry, ik liet mijn hart opgaan in metafoor gekte.
Okay, klaar….
kruis over mijn hart.
In het Hindoeïsme wordt hart bewustzijn Anahata genoemd,
wat de naam is van de chakra in de hartstreek, anahata.
Volgens hun overtuiging is het hart het centrum van compassie,
altruïsme, vergeving en niet-oordelende acceptatie.
En dit is het hart bewustzijn waar zich onvoorwaardelijke liefde manifesteert
en waar persoonlijke verantwoordelijkheid vandaan komt
en van waaruit mensen onzelfzuchtige vriendelijkheid naar elkaar gaan tonen.
Laat ik jullie iets voorlezen van de Zwitserse psychiater Carl Jung:
”Wij zeggen wel eens: ‘Je weet het in het hoofd, maar nog niet in het hart.’
Er is buitengewoon veel afstand van het hoofd naar het hart,
een afstand van tien, twintig, dertig jaar of een heel leven.
Het kan voorkomen, dat je iets al veertig jaar lang weet in het hoofd
maar dat het nog nooit je hart heeft geraakt.
En pas als je het gerealiseerd hebt in het hart,
begin je het echt te merken.’
Als bewustzijn zich richt met het hart in plaats van met het verstand
veranderen mensen.
Voel-oefeningen doen is een orientatie op hart bewustzijn.
Door ons hoofd aan te raken geven we aan dat er een intellectueel proces gaande is,
maar als we de hartstreek aanraken, duidt dat op een spiritueel proces.
Het hoofd is intellect:
het communiceert met woorden en emotionele reacties
en de basismotivatie is om problemen op te lossen en om te gaan met angst.
Maar het hart is ‘spirit’:
het communiceert met empathie, voelen
en het heeft als basismotivatie om
verbinding te maken, bij te dragen en liefde uit te drukken.
Het intellect focust op kwesties als overleven en sociale status;
het hart focust op ethische zaken en compassie.
Het zelf van het intellect is het ego;
het zelf van het hart is de ‘spirit’ of het hogere zelf.
De connectie tussen hoofd bewustzijn en hart bewustzijn,
of tussen ego en ‘spirit’ wordt het pad van compassie genoemd.
Hoofd is ‘mij’ bewustzijn; hart is ‘hoger zelf’ bewustzijn.
Hoofd is rede; hart is voelen.
Hoofd is stervelijk; hart is eeuwig.
Heelheid is het ervaren van de connectie tussen deze beide uitersten.
Iemand is het meest succesvol bezig
als hij of zij doelbewust toegang heeft
tot deze beide modi van bewustzijn.
Hoofd zonder hart is bruut en egocentrisch;
hart zonder hoofd is naïef en roekeloos.
Maar samen inspireren ze mensen tot gezond en ethisch gedrag.
Door de integratie van hoofd en hart komt het morele geweten op.
Hart bestuurd door het hoofd en hoofd beteugeld door het hart vormen
optimale voorwaarden voor het creëren van een verlichte planetaire beschaving®.
De obstakels op dit hoofd/hart pad
worden behandeld op de Integriteit Cursus en op
de Professional Cursus
en in het Wizard materiaal.
En die obstakels bestaan uit
misverstanden, misidentificaties,
indoctrinaties en overtredingen.
Laten we samen de compassie oefening doen.
Kijk eens of je enige beweging voelt op dit pad
van hoofd bewustzijn naar hart bewustzijn.
Eerst kies je iemand uit in deze zaal. Dat kan een vriend zijn of een vreemde.
Bij voorkeur iemand die je kunt zien.
Het is prima om het te doen op
de persoon die naast je zit of voor je.
Dit is een oefening die je in stilte doet
en de resultaten waarop ik je graag wil laten focussen zijn datgene
wat jij eruit krijgt als je de oefening doet in plaats van
het resultaat dat je krijgt als hij op jou wordt toegepast. Okay?
Ben je er klaar voor?
Bronwezens?
Met je aandacht op de persoon gericht, herhaal je bij jezelf:
"Net als ik is deze persoon op zoek naar wat geluk in zijn of haar leven.
Met je aandacht op de persoon gericht, herhaal je bij jezelf:
"Net als ik probeert deze persoon lijden in zijn of haar leven te vermijden."
Met je aandacht op de persoon gericht, herhaal je bij jezelf:
"Net als ik heeft deze persoon ervaring met verdriet, eenzaamheid en wanhoop."
Met je aandacht op de persoon gericht, herhaal je bij jezelf:
"Net als ik probeert deze persoon zijn of haar behoeften te vervullen."
En tenslotte, met je aandacht op deze persoon gericht, herhaal je bij jezelf:
"Net als ik leert deze persoon over het leven."
Mag ik met handopsteken zien wie
van jullie enige beweging hebben gevoeld van hoofd naar hart?
Jaaa, goed.
De meeste van jullie.
Hier zijn nog een paar technieken die
verschillende religies en spirituele stromingen hebben gebruikt
om mensen in beweging te krijgen op dit pad van hoofd naar hart.
De eerste is meditatie.
Bijvoorbeeld:
gaan mediteren over de vriendelijkheid van jouw moeder.
Zij zorgde voor je,
zij gaf je te eten en
zorgde voor jouw veiligheid toen je hulpeloos was.
Hoe kun je haar er ooit voor belonen dat ze jou als mens het levenslicht heeft laten zien?
En denk eens aan de vele
vriendelijkheden en offers die jouw moeder voor je heeft gebracht.
Gaat je hart daarvan open?
Een ander methode is: ademhalingsoefeningen.
De meeste ademhalingsoefeningen hebben als doel om je ademhaling
dieper en langzamer te maken.
En wanneer dat gebeurt
reinigt het lichaam zichzelf,
zakt de bloeddruk
en ontspant zich het hart en gaat open.
Weer een andere methode is het zingen van mantras.
Dat zijn klanken die energie bewegingen teweeg brengen in en om het lichaam.
Eén van mijn favorieten is om mani padme hum.
De toonvibraties van deze mantra brengen de energieën van lichaam en geest in balans.
En naarmate lichaam en geest meer ontspannen
gaat het hart verder open.
Er zijn bepaalde mantra’s die zuiver gericht zijn op devotie:
Heilige Maria, vol van genade.
Heilige Maria, vol van genade, is een vrome Christelijke mantra.
Aum Namah Shivaya, Aum Namah Shivaya,
Aum Namah Shivaya is een vrome Hindu mantra.
Beide maken ze hart bewustzijn wakker.
Er bestaan veel compassie methoden die gebaseerd zijn op devotie.
In deze zin betekent ‘devotie’, dat je het ego opgeeft
of overgeeft aan een goddelijke invloed.
En de goddelijke invloed komt binnen door het hart.
Onder ‘devotie’ vallen allerlei rituelen, gebeden,
dansen, zingen,
of elke onzelfzuchtige activiteit waardoor bewustzijn beweegt
van het hoofd naar het hart.
Als het hart pad eenmaal open is,
zorgen opbiechten en vergeven ervoor dat het open blijft en dan zullen
hoofd en hart bewustzijn gaan integreren.
Ik ben me ervan bewust dat ik een heleboel onderwerpen heb aangesneden in deze toespraak,
maar ik hoop dat er iets bij was dat je ‘spirit’ heeft geraakt.
Het ga je goed en ga door met bij te dragen aan de creatie van
een verlichte planetaire beschaving
En ik zie jullie op de Wizards.
voor meer informatie over Avatar neem je contact op met een Avatar Master
of ga je naar: www.TheAvatarCourse.com
Een productie van Star's Edge International.
© 2009 Harry Palmer, Avatar® en Star's Edge International®
zijn geregistreerde handelsmerken van Star's Edge, Inc.
Alle rechten voorbehouden.