Tip:
Highlight text to annotate it
X
HOOFDSTUK XXI
Er was een grote beroering in de melk-huis net na het ontbijt.
De churn draaide zoals gewoonlijk, maar de boter niet zou komen.
Wanneer dit gebeurde de melkfabriek was verlamd.
Squish, squash herhaalde de melk in de grote cilinder, maar nooit kwam het geluid dat ze
wachtte.
Melkboer Crick en zijn vrouw, de melkmeisjes Tess, Marian, Retty Priddle, Izz Huett, en
de gehuwde die van de huisjes, ook de heer Clare, Jonathan Kail, oude Deborah, en de
rusten, staarde hopeloos in de churn;
en de jongen die hield van het paard naar buiten gaan zetten op de maan-achtige ogen om aan te tonen zijn
gevoel voor de situatie.
Zelfs de melancholie paard zelf leek in kijken naar het raam in vragende wanhoop
bij elke wandeling ronde.
"'T Is jaren geleden dat ik ging aan de zoon van goochelaar Trendle in Egdon -! Jaar", zei de
melkveehouder bitter. "En hij was niets aan wat zijn vader had
is geweest.
Ik heb gezegd vijftig keer, als ik ooit heb gezegd, dat ik niet geloof in en, hoewel 'een
do cast mensen de wateren erg waar. Maar ik zal moeten gaan naar 'n als hij nog leeft.
O ja, zal ik moet naar 'n, als dit soort dingen continnys! "
Zelfs de heer Clara begon te voelen op tragische wanhoop van de melkveehouder is.
"Goochelaar Fall, t'other kant van Casterbridge, die ze gebruikt om te bellen 'Wide-
O ', was een zeer goede man, toen ik een jongen was, "aldus Jonathan Kail.
'Maar hij is rot als Touchwood door nu. "
'Mijn grootvader wordt gebruikt om naar goochelaar Mynterne, uit bij Owlscombe, en een slim
man een 'zo, ik heb gehoord grandf'er zeggen, "vervolgde de heer Crick.
"Maar er is geen echte folk over tegenwoordig!"
Mevrouw Crick's geest bleef dichter bij de zaak in de hand.
"Misschien is iemand in het huis is in de liefde," zei ze aarzelend.
"Ik heb gehoord zeg in mijn jongere dagen dat zal veroorzaken.
Waarom, Crick - dat meid we hadden jaren geleden, doet gij hun geest, en hoe de boter niet gekomen
dan - "" Ah ja, ja - maar dat is niet de rechten
o't.
Het had niets te maken met de liefde te maken. Ik kan er alles over gedachten -'twas de schade
naar de churn. "Hij wendde zich tot Clare.
"Jack Dollop, een '***'s-vogel van een collega die we hier hadden als melker in een keer, meneer,
hof een jonge vrouw die over ten Mellstock, en bedrogen haar als hij had bedrogen veel
hiervoor.
Maar hij had een ander soort o 'vrouw aan wi rekenen' deze keer, en het was niet het meisje
zelf.
Een Witte Donderdag van alle dagen in de Almanack, we waren hier omdat we halverwege nu,
alleen was er geen karnen in de hand, toen we ZID van het meisje de moeder komen om de
deur, wi 'een grote koperen gemonteerde paraplu in
haar hand zou ha 'geveld een os, en zeggen: "Doe hier Jack Dollop werk -?, omdat
Ik wil hem! Ik heb een grote appeltje te schillen met hem, ik kan
verzekeren 'n!'
En een of andere manier achter haar moeder liep jonge vrouw van Jack, huilen bitter in
haar handkercher. 'O Lard, Hier volgt een tijd! "Zei Jack, op zoek
uit o 'winder bij' em.
"Ze zal me vermoorden! Waar zal ik - waar moet ik -?
Zeg niet dat haar waar ik zijn! '
En met dat hij krabbelde in de churn via de trap-deur, en sloot zich
binnen, net als de jonge vrouw de moeder kapot in de melk-huis.
"De slechterik? - Waar is hij ', zegt ze.
'Ik zal klauwen zijn gezicht for'n, laat me hem alleen vangen!'
Nou, ze jaagden ongeveer overal, ballyragging Jack van zijde en door naad, Jack
liegen a'most verstikt in de churn, en de arme meid - of jonge vrouw liever -
staan aan de deur huilt haar ogen uit.
Ik zal het nooit vergeten, nooit! 'Twould gesmolten zijn een marmeren steen!
Maar ze kon niet nergens vinden hem helemaal. "De melkverkoper gepauzeerd en een of twee woorden
opmerking kwam van de luisteraars.
Melkboer Crick de verhalen vaak leek te worden beëindigd wanneer ze niet echt zo, en
vreemdelingen werden overgeleverd in voortijdige ingevingen van finaliteit, ofschoon oud
vrienden wist wel beter.
De verteller ging - "Wel, hoe de oude vrouw had moeten hebben
het wit om het geloof dat ik nooit zou kunnen vertellen, maar ze vond dat hij binnen was, dat er
churn.
Zonder een woord te zeggen nam ze bezit van de lier (het was gedraaid handpower dan),
en ronde ze zwaaide hem, en Jack begon flop over binnen.
'O, Lard! stop de churn! Laat me eruit! ', zegt hij, popping uit zijn hoofd.
"Ik zal gekarnd in een pummy! '(Hij was een laffe vent in zijn hart, zoals
zulke mannen meestal).
'Niet totdat gij wijzigt voor de verwoestende haar maagdelijke onschuld te maken!' Zegt de oude vrouw.
'Stop de churn je oude heks!' Schreeuwt hij.
'Je belt me oude heks, doet gij, je bedrieger!', Zegt ze, "toen gij moest ha '
is calling me moeder-wet deze laatste vijf maanden! '
En op ging de churn, en Jack's botten rammelde weer rond.
Nou ja, niemand van ons durfde in te grijpen, en eindelijk 'een beloofd dat het goed wi'
haar.
'Ja - ik zal zo goed als mijn woord', zei hij. En zo eindigde die dag. "
Terwijl de luisteraars waren lachende hun opmerkingen was er een snelle beweging achter
hun rug, en ze keek om zich heen.
Tess, bleek gezicht, was gegaan naar de deur. "Hoe warm 'tis to-day!" Zei ze, bijna
onhoorbaar.
Het was warm, en geen van hen verbonden haar terugtrekking met de herinneringen van de
melkveehouder. Hij ging naar voren en opende de deur voor
haar, zeggende met tender scherts -
"Waarom, maidy '(hij vaak, met onbewuste ironie, gaf haar dit koosnaampje),
"De mooiste melker Ik heb in mijn zuivel, je moet niet zo vermoeid als je dit op de
eerste adem van de zomer weer, of zullen we
worden fijn te maken aan gebrek aan 'ee door hond-dag, niet wij, de heer Clare?'
"Ik was flauw - en - ik denk dat ik beter uit o 'deuren," zei ze mechanisch, en
buiten verdwenen.
Gelukkig voor haar de melk in de karn draaiende op dat moment veranderd
pletten voor een besloten Flick-Flack. "'T komt er aan!" Riep mevrouw Crick, en de
aandacht van alles was afgeblazen van Tess.
Dat eerlijke lijder snel herstelde zich van buitenaf, maar ze bleef veel depressief
de hele middag.
Toen het 's avonds melken werd gedaan dat ze niet voorzichtig te zijn met de rest van hen, en
ging de deur uit, wandelen langs ze niet waarheen wist.
Ze was ellendig - O zo ellendig - in de perceptie die aan haar metgezellen van de
melkboer's verhaal was nogal een humoristisch verhaal dan anders, geen van hen, maar
zelf leek het verdriet van te zien; aan
een zekerheid, en niet een wist hoe wreed dat de aanbesteding plaats in haar ervaring aangeraakt.
De avondzon werd nu lelijk aan haar, als een grote ontstoken wond in de hemel.
Alleen een eenzame gebarsten-voice riet-mus begroette haar uit de bosjes bij de rivier,
in een droevige, machine-en-klare toon, die lijkt op die van een vroegere vriend wiens vriendschap die ze
had versleten.
In deze lange junidagen de melkmeisjes, en, inderdaad, het grootste deel van het huishouden, ging naar bed
bij zonsondergang of eerder, 's morgens het werk voor het melken zo vroeg en zwaar op
een moment van volledige emmers.
Tess meestal gepaard haar medemens naar boven.
To-nacht echter, was zij de eerste naar hun gemeenschappelijke kamer, en ze had dommelde
als de andere meisjes kwamen binnen
Ze zag hen uitkleden in het oranje licht van de verdwenen zon, die gespoeld hun
vormen met de kleur, ze dommelde weer, maar ze werd weer wakker door hun stem, en
rustig haar ogen gericht op hen.
Geen van haar drie kamer-metgezellen had stapte in bed.
Ze stonden in een groep, in hun nachthemden, op blote voeten, aan het raam, de
laatste rode stralen van het westen nog steeds warming hun gezicht en nek en de muren rond
ze.
Allen waren te kijken naar iemand in de tuin met grote belangstelling, hun drie gezichten in de buurt
samen: een joviale en ronde een, een bleke een met donker haar, en een eerlijk iemand wiens
lokken zijn kastanjebruin.
'Niet duwen! Kun je net zo goed als ik zie ", zei Retty, de
kastanjebruin haar en jongste meisje, zonder het verwijderen van haar ogen uit het raam.
"'Geen enkel nut voor u Tis te worden verliefd op hem niet meer dan ik, Retty Priddle", zei
vrolijke gezichten Marian, de oudste, slily. "Zijn gedachten worden van andere wangen dan
uwe! "
Retty Priddle keek nog steeds, en de anderen keek nog eens.
"Daar is hij weer," riep Izz Huett, het bleke meisje met donker vochtig haar en scherp
snijden lippen.
'Je hoeft niet alles zeggen, Izz, "antwoordde Retty.
"Want ik ZID je kussen van zijn schaduw." "Wat heb je haar aan het doen?" Vroeg Marian.
"Waarom - hij stond op de wei-bad te laten uit de wei, en de schaduw van zijn gezicht
kwam op de muur achter, dicht bij de Izz, die daar stond het vullen van een vat.
Ze zette haar mond tegen de muur en kuste de schaduw van zijn mond, ik ZID haar,
hoewel hij dat niet deed. "" O Izz Huett! ", zei Marian.
Een rooskleurige plek kwam in het midden van de *** Izz Huett's.
"Nou, er was geen kwaad in," verklaarde ze, met een poging tot koelte.
"En als ik in de liefde wi'en, zo is Retty ook, en zo zijn dat je, Marian, kom tot dat."
Volledig gezichtsmasker Marian's konden niet blozen voorbij zijn chronische roze huidje.
"Ik!" Zei ze.
"Wat een verhaal! Ah, daar is hij weer!
Lieve ogen - lieve gezicht -! Lieve heer Clare '"Er - you've eigendom it!"
"Dus heb je - zo hebben we allemaal", zei Marian, met de droge openheid van complete
onverschilligheid voor advies.
"Het is dwaas om iets anders te doen alsof bij ons, maar we hoeven niet zelf aan
andere mensen. Ik zou alleen trouwen 'n tot morgen! "
"Dus zou ik - en meer, 'mompelde Izz Huett.
"En ik ook," fluisterde de meer timide Retty.
De luisteraar werd warm. "We kunnen niet allemaal met hem te trouwen", zei Izz.
"We zullen, een van ons, dat is nog erger," zei de oudste.
'Daar is hij weer! "Ze hebben allemaal drie blies hem een stille kus.
"Waarom?" Vroeg Retty snel.
"Omdat hij Tess Durbeyfield best graag", zegt Marian, het verlagen van haar stem.
"Ik heb heb hem elke dag, en hebben gevonden het uit."
Er was een reflecterende stilte.
'Maar ze geven niet iets voor' n? "Eindelijk ademde Retty.
"Well -. Ik denk wel eens dat er te" "Maar hoe dom dit alles is", zei Izz Huett
ongeduldig.
"Natuurlijk zal hij ook niet trouwen met een van ons, of Tess - een gentleman's zoon, die gaat
een grote landeigenaar en landbouwer in het buitenland zijn! Meer kans om ons te vragen wi'en komen als
boerderij-handen bij zoveel per jaar! "
Een zuchtte, en een ander zuchtte en mollige figuur Marian zuchtte grootste van
allemaal. Iemand in bed hard door zuchtte ook.
Tranen kwamen in de ogen van Retty Priddle, de mooie roodharige jongste - de laatste
knop van de Paridelles, zo belangrijk in de provincie annalen.
Ze keken zwijgend toe een beetje langer, hun drie gezichten nog steeds dicht bij elkaar als
voor, en de drievoudige tinten van hun haar vermenging.
Maar het onbewuste de heer Clare was gegaan binnen, en zij zag hem niet meer, en, de
kleuren beginnen te verdiepen, ze kropen in hun bedden.
In een paar minuten hoorden ze hem stijgen de ladder naar zijn eigen kamer.
Marian werd al snel snurken, maar Izz niet in de vergetelheid laten vallen voor een lange tijd.
Retty Priddle huilde zichzelf in slaap.
De dieper gepassioneerd Tess was erg ver van slapen zelfs dan.
Dit gesprek was een van de bittere pillen had ze verplicht om dat door te slikken
dagen.
Schaarse het minste gevoel van jaloezie ontstond in haar borst.
Overigens zij wist zich aan de voorkeur te hebben.
Omdat meer fijn gevormd, beter opgeleid, en hoewel de jongste, behalve Retty, meer
vrouw dan ofwel, ze ervaren dat alleen de kleinste gewone zorg nodig was
voor het houden van haar eigen in het hart van Angel Clare tegen deze haar oprechte vrienden.
Maar het graf vraag was, moest zij om dit te doen?
Er was, om zeker te zijn, nauwelijks een schijn van een kans voor een van hen, in een ernstige
zin, maar er was, of was, een kans van de ene of de andere inspirerende hem met een
passeren fancy voor haar, en genieten van de
plezier van zijn aandacht terwijl hij verbleef hier.
Een dergelijke ongelijke bijlagen had geleid tot het huwelijk, en zij had gehoord van mevrouw Crick
dat de heer Clara had een dag vroeg op een lachende manier zou zijn wat het gebruik van zijn
trouwen met een mooie dame, en al die tijd tien
duizend hectare Koloniale weide te voeden, en vee aan de achterzijde, en maïs te oogsten.
Een boerderij-vrouw zou de enige verstandige soort vrouw voor hem zijn.
Maar of de heer Clare had ernstig of niet gesproken, waarom zouden zij, die nooit kon
gewetensvol te laten een mens tot nu toe met haar trouwen, en die hadden religieus bepaald
dat ze nooit zou in de verleiding om dit te doen,
trekken uit de heer Clara de aandacht van andere vrouwen, voor de korte geluk van zonnen
zich in zijn ogen, terwijl hij bleef Talbothays?