Tip:
Highlight text to annotate it
X
Celestia(VO): Er is niets in deze wereld zo indrukwekkend als de eerste winterse sneeuw.
Die eerste sneeuwvlokken, die duiden op een grote verandering.
De tijd voor het land om te rusten...
De dieren, te dromen...
En de ponies van Equestria, om te ontspannen en spelen.
Wetend dat er nog een jaar goed ten einde is gebracht.
vakantie vieren
vredige, rustige nachten
Levendig gelach overdag
Allemaal veroorzaakt door één poederig vlokje.
Sommigen spotten misschien met het idee dat zoiets kleins zoveel kracht heeft.
Maar dat zijn degene die vergeten zijn hoe sneeuwvlokken ontstaan zijn.
Windith: De avond na de eerste zonsopgang van de lente brengen
de regenpegasi de sneeuwsmeltende buien mee uit het zuiden.
Kan iemand me vertellen van welk zuidelijk land Equestria
die warme wolken mag gebruiken?
Cirrus?
Cirrus: Eeh...Ande...
Zibber...
Windith: Camelu.
Cirrus: Oh. Ja.
Cumulo Nimbus: Wat het ook is, ze moeten opschieten en die wolken halen. Het. Vriest.
Windith: Ze kunnen de regen nog niet maken ook al zouden ze de wolken ophalen.
het land heeft nog tijd nodig om te rusten. Dat is de enige reden waarom we winter gemaakt hebben,
om de grond te vernieuwen voor de aardponies beneden.
Nimbus: Nou ik wil niet meer wachten.
Windith: je hoeft ook niet lang meer te wachten, de eerste zonsopgang van de lente is over twee dagen
daarna hoef je het hele jaar geen vlokje sneeuw meer te zien!
Daarover gesproken, hoe staat het met iedereen's zonsopgangs-
presentaties? Is iedereen en hun partner klaar om hun cadeau's
aan de prinsessen te laten zien?
Snowdrop?
Hoe gaat het met jouw project?
Snowdrop: Mijn... eeh... mijn project?
Windith: Ja, zijn jij en je partner klaar om te presenteren? Snowdrop: Mijn partner...?
Windith: Heb je nog geen partner?
Snowdrop, dit is niet gewoon een klein projectje, dit is de honderdste
lentezonsopgang onder leiding van de prinsessen
Zij vereren ons door te laten zien wat Couldsdale's toekomst kan maken
om de seizoenen leven in te blazen
Ben je al wel begonnen?
Klasgenoot: Mevr. Windith gaat iemand dwingen om weer met haar te werken, of niet...
Klasgenoot2: Het is niet alsof ze iets kan maken terwijl ze geen hand voor ogen ziet...
Klasgenoot3: Wij hebben vorige keer met haar samen gewerkt, nu is het jullie beurt!
Snowdrop: Na-... natuurlijk ben ik al begonnen!
Ik ben zelfs al een tijdje met iets bezig.
...alleen, omdat het een...
Een verassing is! Nimbus: Een verassing? Snowdrop: Jup. Een verassing.
Daarom wilde ik graag alleen werken--
Windith: Oké iedereen, pas op met naar huis gaan. Vergeet niet je projecten mee te nemen
voor de laatste werkdag.
De prinsessen zijn hier over twee dagen!
Weet je zeker dat je op tijd klaar bent?
Alleen werken is niet gemakkelijk.
Ik kan je nog bij een ander groepje indelen, voor de eer.
Snowdrop: Oh. Nee!
Ik heb iets heel erg goeds gepland, Mevr. Windith, dat zult u zien.
Maar het moet een verassing zijn. Dat moet!
Windith: Oké dan...
Pas op met naar huis gaan. Ik weet dat je de weg kent, maar de laatste storm van
het jaar is altijd de ergste. Snowdrop: Doe ik!
Hele goede verassing... Natuurlijk.
Ik kan niet naar de lentezonsopgang gaan.
Dat kan ik gewoon niet.
Een nutteloos kind als ik kan nooit iets maken voor de lente.
De prinsessen lachen me gewoon uit, en...
Je kunt ermee wensen?
Primrose: Ja. Ooit was er een tijd dat dat niet kon, toen sterren zeldzaam waren.
Maar toen de prinsessen kwamen, kwamen de sterren iedere nacht.
Ik wil wedden dat je ze kan horen twinkelen als je goed luistert.
Snowdrop: Nee dat kan ik niet...
Primrose: Jij luistert beter dan iedereen die ik ken.
Snowdrop: Alles wat ik *** is stilte.
Ik zou ze liever willen zien.
Denk je dat ik ze te zien krijg als ik hard genoeg wens?
Primrose: Het is beter om je wensen te sparen, Snowdrop,
voor dingen die je écht nodig hebt.
Snowdrop: Heb ik mijn ogen niet echt nodig?
Primrose: Nee, jij niet.
Daar ben je veel te speciaal voor. Snowdrop: Ben ik dat?
Primrose: Wie anders kan de vorm van een wolk ontdekken zonder er een deuk in te maken?
Er is maar een paar vleugels en hoeven die zo voorzichtig zijn als dat.
En ik weet zeker dat je de sterren hoort twinkelen als je nog een keer probeert te luisteren.
Je bent een speciaal meisje, mijn Snowdrop.
Wees gerust. Je hebt je ogen niet nodig om je plek in de wereld te krijgen.
Snowdrop: Ik denk dat ik ze kan horen twinkelen...
Twinkels...
Waar zijn twinkels nou goed voor.
Je kan niet wensen met twinkels...
Ik weet niet of een van jullie daar is vanavond
in al die sneeuw...
ik denk het niet...
Maar alstublieft, als u daar bent... Ik...
Ik wens... Ik hoop... Ik droom... Ik bid.
Op de regerebde prinsessen, verlicht mijn weg. Alstublieft, ik...
Ik wil gewoon laten zien dat ik ook iets kan doen.
Iedereen zegt dat ik helemaal niks kan.
Maar ik wil gewoon...
Maar... dat was geen sneeuw.
Sneeuw... Sneeuw is...
Primrose(VO): Jij luistert beter dan iedereen die ik ken.
Snowdrop(VO): Vertel me meer over sterren
Primrose(VO): Nou, er zijn heel veel verschillende soorten sterren
Verschillende vormen en grootten
Maar ze hebben allemaal kleine puntjes aan hun randen
Als ze glinsteren, veranderen hun vormen
Ze laten kleine gloeiende ruimtes over, heel even maar.
En de paar die langs de hemel zoeven en naar de aarde vallen
de vallende sterren
Dat zijn de sterren waar je de sterkste wnesn mee maakt, want die bezorgen ze.
Primrose: Snowdrop! Wat doe je!?
Het vriest! Kom binnen!
Snowdrop: Mama... Mama, kijk!
Celestia: Allemaal heel erg bedankt voor jullie harde werk.
Na zo'n lange winter is het zo mooi om zoveel jonge meisjes en jongens
ons zulke geweldige ideeën te geven om de seizoenen te laten schitteren.
Nu kunnen we er maar één kiezen voor het eeuwfeestsymbool, maar...
Snowdrop: Wacht!
Klasgenoot1: Ze is hier?
Klasgenoot2: Ze is gisteren helemaal niet op school geweest.
Klasgenoot3: Ik dacht dat Mevr. Windith haar vrij had gegeven.
Windith: Snowdrop?
Primrose: Vergeef ons de onderbreking, hoogheden, hiet is gewoon--
Snowdrop: Ik heb echt heel hard gewerkt! Alstublieft, ik heb ook een cadeau voor de seizoenen en--
Nimbus: Dat betwijfel ik.
Celestia: Mogen we het zien?
Cirrus: Je hebt sneeuw meegenomen? Nimbus: En maar één klein stipje!
Klasgenoot2: Misschien heeft ze het verkeerde ding meegenomen hierheen?
Klasgenoot1: Waarom zou je sneeuw meenemen naar de lentezonsopgang?
Snowdrop: Het is geen sneeuw, ik heb een ster gemaakt.
Cirrus: Een ster? Jij kan geen sterren maken. Het lijkt niet eens op een ster!
Snowdrop: Misschien lijkt het er niet op, maar het is nog steeds een ster!
Het is een winterster!
Ik kan niet zien hoe sterren er daarboven uit zien.
Net als ik niet kan zien hoe de lente eruit ziet.
Maar ik *** alles, en ik hoorde de sneeuw twinkelen net als de sterren elke avond doen!
Dus die zouden ook wensen moeten kunnen vervullen, of niet?
De winter geeft ons al die hele tijd een cadeau en wij hebben het gewoon genegeerd!
De lente vieren is goed
Maar de winter kan niet alleen slecht zijn als het ons dit geeft.
Het mag dan wel koud en donker zijn...
Maar dat betekent niet dat het niet goed is.
Misschien... Misschien is de winter verdrietig dat niemand hem leuk vindt.
Dus misschien moeten we gaan wensen voor de winterse sneeuw
net als hoe we wensen voor de sterren 's nachts
Misschien kunnen we dan eens een gelukkige winter hebben
We hebben al een gelukkige lente, en zomer, en herfst.
Kan de winter niet ook gelukkig zijn?
Want, de winter is belangrijk.
Zelfs al lijkt het nutteloos, het geeft ons zoveel moois, dus...
Luna: Mogen we jouw wenssneeuw zien?
Celestia: Kan je er meer van maken voor ons?
Celestia(VO): de sneeuw van het volgende jaar was een van de
meest gevierde evenementen in de geschiedenis van Equestria
De zegen van de winter werd uiteindelijk toch ontdekt.
Van toen af aan waren de sneeuwbuien rustig
ze deden wat het weerteam wilde dat ze deden.
Kinderen konden spelen, ponies konden verder zien dan de ijsheuvel.
en een nieuw soort vallende sterren kon iedereen een fijne nacht geven.
Luna: Is dit echt de laatste die we hebben?
Celestia: Het is al meer dan duizend jaar geleden, zusje.
En ze heeft er maar zoveel gemaakt.
Luna: Kunnen we het niet bewaren?
Celestia: Je weet dat ze dat niet gewild had.
Luna: Maar ze... Ik... Ik heb nooit...
Celestia: Het spijt me. Ik weet dat ze een goede vriend van je was.
Luna: De enige die mijn nacht echt kende...
Celestia: Ze kent het nog steeds, Luna. Dat weet je.
Bewaker: Prinses, de weerkapiteinen wachten op uw signaal.
Luna(VO): Bedankt, mijn vriend.
voor alles dat je gegeven hebt
En elke wens die je waar hebt laten worden.
Vaarwel...