Tip:
Highlight text to annotate it
X
VOLUME I
HOOFDSTUK XVII
De heer en mevrouw John Knightley waren niet lang vastgehouden op Hartfield.
Het weer snel genoeg beter voor hen om te bewegen, die moet bewegen, en de heer Woodhouse
hebben, zoals gebruikelijk, probeerde zijn dochter te halen om achter te blijven met al haar
kinderen, was verplicht om het geheel te zien
partij op weg, en terugkeren naar zijn klaagzangen over het lot van de armen
Isabella, - die een slechte Isabella, het passeren van haar leven met die zij doated op, vol
hun verdiensten, blind voor hun fouten, en
altijd onschuldig bezig, misschien een model van recht vrouwelijke geluk.
De avond van de dag waarop zij gingen brachten een briefje van de heer Elton aan de heer
Woodhouse, een lange, civiele, plechtig nota, om te zeggen, met de beste complimenten heer Elton's,
"Dat hij voornemens was Highbury te verlaten
de volgende ochtend in zijn weg naar Bath, waar, in overeenstemming met de dringende
smeekbeden van enkele vrienden, had hij bezig om een paar weken, en heel veel
betreurde de onmogelijkheid was hij onder,
van diverse omstandigheden van het weer en business, van het nemen van een persoonlijk afscheid van Dhr.
Woodhouse, van wiens vriendelijke beleefdheden hij ooit behouden een dankbaar gevoel - en
had de heer Woodhouse bevelen, moeten er graag aandacht aan hen. "
Emma was het meest aangenaam verrast .-- Dhr. Elton's afwezigheid juist in deze tijd was de
heel wat te wensen over.
Ze bewonderde hem beramen, ofschoon niet in staat om hem veel krediet voor de
wijze waarop het werd aangekondigd.
Wrok kon niet duidelijker uitgesproken dan in een beleefdheid aan haar vader,
van waaruit ze was zo nadrukkelijk uitgesloten.
Ze had niet eens een aandeel in zijn openingstoespraak complimenten .-- Haar naam werd niet genoemd, -
en er was zo treffend een verandering in dit alles, en zulk een slecht beoordeeld plechtigheid van
afscheid in zijn sierlijke
erkenning, zoals ze dacht, op het eerste, kon niet ontsnappen aan haar vader verdacht.
Wel heeft .-- Haar vader was zeer in beslag genomen door de verrassing van zo plotseling een
reis, en zijn vrees dat de heer Elton misschien nooit veilig aan het einde van het, en zag
niets bijzonders in zijn taal.
Het was een zeer nuttige opmerking, want het voorzag hen van verse zaak van denken en
gesprek tijdens de rest van hun eenzame avond.
De heer Woodhouse sprak over zijn alarmen, en Emma was in geesten hen te overtuigen weg te
met al haar gebruikelijke spoed. Ze nu besloten te houden Harriet niet meer
in het donker.
Ze had reden om te geloven dat haar bijna hersteld van haar koude, en het was
wenselijk dat zij zo veel mogelijk tijd hebben voor het verkrijgen van de betere van haar
andere klacht voor de terugkeer van de gentleman's.
Ze ging naar mevrouw Goddard is derhalve de volgende dag, om de noodzakelijke ondergaan
boete van communicatie; en een ernstig het was een .-- Ze moest alle hoop te vernietigen
die ze had zo ijverig geweest
voeding - te verschijnen in de onvriendelijke karakter van de een bij voorkeur - en
erkennen zichzelf schromelijk vergist en mis-oordelen in al haar ideeën over een
onderwerp, al haar observaties, al haar
overtuigingen, al haar voorspellingen voor de laatste zes weken.
De bekentenis volledig vernieuwd haar eerste schaamte - en de aanblik van Harriet's tranen
deed haar denken dat ze nooit weer in liefde met zichzelf.
Harriet droeg de intelligentie zeer goed - de schuld te geven niemand - en in alles
getuigen van een dergelijke naïviteit van een karakter en nederige mening van zichzelf,
zo moet verschijnen met een bijzonder voordeel op dat moment naar haar vriendin.
Emma was in de humor te waarderen eenvoud en bescheidenheid tot het uiterste, en dat alles was
beminnelijk, al die zouden moeten worden bevestigen, leek aan de kant van Harriet, niet haar eigen.
Harriet niet beschouwen zichzelf als zijnde iets te klagen.
De genegenheid van een man als Mr Elton zou te groot geweest zijn een onderscheid te maken .--
Ze had nooit kon hebben verdiend hem - en niemand maar zo een gedeeltelijke en vriendelijk een vriend als
Miss Woodhouse had dat gedacht mogelijk.
Haar tranen vielen overvloedig - maar haar verdriet was zo echt ongekunsteld, dat er geen waardigheid kunnen
hebben het meer respectabele in Emma's ogen - en ze luisterde naar haar en probeerde te
console haar met heel haar hart en
begrip - echt voor de tijd van overtuigd dat Harriet was de superieure
wezen van de twee - en dat te lijken op haar zou zijn voor haar eigen welzijn en
geluk dan al die genialiteit of intelligentie zou kunnen doen.
Het was iets te laat op de dag in te stellen over het feit dat simpel van geest en onwetend, maar
Ze verliet haar met alle vorige resolutie bevestigde van zijn nederig en discreet, en
het onderdrukken van de verbeelding de rest van haar leven.
Haar tweede taak nu minder alleen voor claims van haar vader, was om Harriet te bevorderen
comfort, en proberen om haar eigen genegenheid in sommige betere methode te bewijzen dan door
match-making.
Ze kreeg haar naar Hartfield, en hij toonde haar het meest onveranderlijke vriendelijkheid, het streven naar
bezetten en amuseren haar, en door boeken en gesprekken, aan de heer Elton rijden van haar
gedachten.
Tijd, wist ze, moet worden toegestaan voor deze grondig gedaan, en ze kon
stel zelf maar een onverschillige rechter van dergelijke zaken in het algemeen, en zeer
onvoldoende om mee te voelen in een bijlage
aan de heer Elton in het bijzonder, maar het leek haar logisch dat op de leeftijd van Harriet's,
en met de hele uitsterven van alle hoop, zou zulk een vooruitgang worden geboekt op weg naar een
toestand van kalmte door de tijd van de heer
Elton's terugkeer, zodat ze allemaal weer te ontmoeten in de gemeenschappelijke routine van
kennismaking, zonder gevaar van het verraden van gevoelens of het verhogen ze.
Harriet dacht hem al perfectie, en onderhouden het niet-bestaan van een lichaam
gelijk aan hem in persoon of goedheid - en dat deed, in waarheid, bewijzen zichzelf meer
resoluut in de liefde dan Emma had voorzien;
maar toch leek haar zo natuurlijk, zo onvermijdelijk te streven tegen een neiging
van dat soort onbeantwoorde, dat ze niet kon begrijpen haar voortdurende zeer lang in
gelijke kracht.
Als meneer Elton, op zijn terugkeer, maakte zijn eigen onverschilligheid als evident en onbetwijfelbaar als
ze kon er niet aan twijfelen dat hij zou angstig doen, kon ze zich niet voorstellen Harriet's aanhoudende
om haar geluk in de ogen of de herinnering aan hem.
Hun wezen vast, zo absoluut vast, op dezelfde plaats, was slecht voor elk, voor alle
drie.
Niet een van hen had de macht van verwijdering of van het uitvoeren van een materiële wijziging van
de samenleving. Ze moeten elkaar ontmoeten, en maak
er het beste van.
Harriet werd verder ongelukkig in de toon van haar metgezellen bij mevrouw Goddard's, de heer
Elton zijnde de aanbidding van alle leraren en grote meisjes in de school, en
het moet Hartfield alleen dat ze kon
enige kans van hem te horen van gesproken met koeling mate of afstotend waarheid.
Waar de wond was gegeven, moet er de genezing worden gevonden als overal, en Emma
was van mening dat, tot ze zag haar in de weg van genezing, kon er geen echte vrede voor zijn
zelf.