Tip:
Highlight text to annotate it
X
Bedankt Mijnheer de Voorzitter.
Heren Ministers, beste collega’s.
België is inderdaad het land van het surrealisme.
Deze morgen meldde de media dat het Belgisch leger niet in staat is om te strijden tegen
sommige extremistische soldaten met een radicaal Islamitisch geloof
binnen hun eigen rangen en die niet kunnen ontheven worden door
het gebrek aan legale middelen. Nochtans, tezelfdertijd
besluiten we om Frankrijk te steunen in hun oorlog tegen ‘terrorisme’
door hen logistiek te steunen bij hun operatie in Mali.
Wat zouden we niet doen om te strijden tegen terrorisme buiten onze landsgrenzen?
Ik hoop dat we zo voorzichtig waren om voor deze antiterrorisme operatie in Mali,
met deze veelbesproken Belgische Islamitische soldaten!
Het lijkt er misschien op dat ik een grap maak, maar wat vandaag in de wereld gebeurd maakt me helemaal niet aan het lachen.
Het maakt me niet aan het lachen omdat er zonder enige twijfel
de leiders van onze Westerse landen
denken dat wij mensen imbecielen zijn,
dit met de steun en de hulp van de media
die niets meer zijn dan een propaganda-instrument van de heersende machten.
Overal ter wereld worden militaire interventies
en het omver werpen van regimes meer en meer frequent.
Preventieve oorlogsvoering is de regel geworden.
En vandaag, in naam van de democratie en de strijd tegen het terrorisme,
eigenen onze staten zich het recht toe om de soevereiniteit van onafhankelijke landen te schenden
en hun legitieme leiders ten val te brengen.
Er waren Irak en Afghanistan, deze oorlogen van de Amerikaanse leugen.
Later kwamen Tunesië, Egypte, Lybië , waar
dankzij jullie beslissingen, ons land ‘in de eerste lijn’
deelnam aan misdaden tegen de menselijkheid, om telkens
progressieve en geordende regimes
omver te werpen en te vervangen door Islamitische regimes, en
– is het niet vreemd? –
hun eerste doel was om de Sharia wet in te voeren.
Dit is exact wat momenteel in Syrië aan het gebeuren is
waar België schaamteloos de bewapening van de Islamitische rebellen financiert
die proberen om Bashar Al Assad omver te werpen.
Dit, in het midden van de economische crisis,
terwijl meer en meer Belgen zich geen woning, voedsel, verwarming,
medische zorg meer kunnen veroorloven
– Ja, ik *** nu reeds welke vuile populist ik ben –
heeft de minister voor Buitenlandse Zaken beslist
om aan de Syrische rebellen 9 miljoen euro te schenken!
Uiteraard zullen ze ons wijsmaken dat dit geld zal aangewend worden
voor humane doelen...nog een leugen!
En zoals je zelf kunt zien, gedurende maanden, neemt ons land enkel deel
aan niets anders dan het installeren van Islamitische regimes in Noord Afrika en het Midden-Oosten.
Dus als ze pretenderen dat ze ten strijde trekken
tegen terrorisme in Mali, wel... dan krijg ik zin om te lachen.
Het is een leugen! Onder het mom van goede acties,
komen we enkel tussen om financiële interesses te verdedigen
binnen een totaal neo-koloniale logica.
Het is pure nonsens
om Frankrijk te helpen in Mali in de naam te strijden tegen het Islamitisch terrorisme
vermits we op hetzelfde moment Syrië steunen
om Bashar al-Assad door Islamitische rebellen van de troon te stoten
die Sharia wetten willen installeren zoals reeds gebeurd is in Tunesië en Lybië.
Het is de hoogste tijd om te stoppen ons te beliegen en mensen als imbecielen te behandelen.
De tijd is gekomen om de waarheid te vertellen.
De Islamitische rebellen bewapenen, zoals het Westen in het verleden deed
met Osama Bin Laden, de vriend van de Amerikanen voor ze zich tegen hem keerden,
maken de Westerse landen van de gelegenheid gebruik
om militaire bases in de nieuw veroverde landen te vestigen
daarbij hun eigen nationale bedrijven bevoordelend.
Alles is strategisch.
In Irak, hebben onze Amerikaanse bondgenoten
hun handen gelegd op de olierijkdom van het land.
In Afghanistan waren het *** en drugs
altijd handig is als men snel goed geld wil verdienen.
In Lybië, in Tunesië en opnieuw in Syrië,
was en is het doel vandaag nog steeds
om gevestigde macht omver te werpen
en te vervangen door Islamitische macht die al heel snel
voor moeilijkheden zullen zorgen en die we dan schaamteloos kunnen aanvallen
opnieuw pretenderend,
te strijden tegen het terrorisme of om Israël te beschermen.
Dus, de volgende doelwitten zijn al bekend.
Ik wed dat binnen een paar maanden
onze blik zich op Algerije zal richten
en tenslotte op Iran.
Ten strijde trekken om een bevolking te bevrijden van een externe agressor is een nobel doel.
Maar ten strijde trekken om de interesses van de USA te verdedigen,
oorlog voeren om de interesses tr verdedigen van grote multinationals zoals AREVA,
oorlog voeren om de hand te leggen op goudmijnen,
heeft totaal niets nobel en het ontmaskert onze landen als agressors en schurken.
Niemand durft te spreken, maar ik zal niet zwijgen!
En als mijn strijd me doet overkomen als een vijand van het systeem dat de mensenrechten schendt
in naam van financiële, geo-strategische en
neo-koloniale interesses, dan zij het zo!
Dit regime ontmaskeren en openbaar maken is een plicht en maakt me trots.
En oprecht, ik verontschuldig me voor mijn gewone woordenschat,
maar ik kots van jullie zogenaamde weldoeners
zowel uit de linkse als de rechtse hoek en van het midden,
die vandaag de laarzen likken van onze corrupte machten
en die me graag belachelijk zullen maken.
Ik kots van jullie, leiders die met jullie bommen spelen
als kinderen in een speeltuin!
Ik kots van jullie die pretenderen democraten te zijn
terwijl jullie niet meer zijn dan lage criminelen.
Ik heb niet veel respect meer voor de journalisten en de media
die de gewoonte hebben om ‘tegenstanders’ het etiket van mentaal gestoord op te kleven,
terwijl ze heel goed weten dat deze tegenstanders volledig gelijk hebben.
Tenslotte, verwerp ik, op het hoogste niveau,
diegenen die zichzelf als koningen van de wereld zien
en die hun wetten dicteren, want IK STA aan de kant van de waarheid,
de kant van gerechtigheid, de kant van de onschuldige slachtoffers
van de plunderingen ten allen prijze. Om deze reden heb ik besloten me duidelijk tegen deze resolutie te verzetten
die ons land troepen laat inzetten om Frankrijk te steunen in zijn neo-koloniale operatie.
Vanaf het begin van de Franse operatie werd de leugen gecreëerd.
Er werd ons gezegd dat Frankrijk enkel antwoordt op de roep om hulp van de Malinese president.
We vergeten bijna dat deze president geen enkele legitimatie heeft
en dat hij werd geïnstalleerd om de overgang te garanderen na de staatsgreep in maart 2012.
Wie steunde deze staatsgreep? Wie startte ze?
Voor wie werkt deze president in werkelijkheid?
Zie hier de eerste leugen!
De franse president, François Hollande durft te beweren te strijden
tegen de Jihadisten die een bedreiging (ohhh *** goed, een ‘bedreiging’)
zijn voor het Franse en Europees gebied! Maar wat een smerige leugen!
Door dit officieel argument, en van de gelegenheid gebruik te maken
om de bevolking angst in te boezemen
door het terrorisme alarm te verhogen,
gebruik makend van het Vigipirate plan
stellen onze leiders en media een onvoorstelbare verontwaardiging tentoon!
Hoe durven ze zo’n argument te gebruiken terwijl
België en Frankrijk niet geaarzeld hebben om de Jihadisten in Lybië
te steunen en te bewapenen en dat diezelfde landen doorgaan de Jihadisten in Syrië te steunen.
Dit voorwendsel verbergt strategische en economische belangen.
Onze landen vrezen niet voor onsamenhangendheid omdat alles gedaan is om het te verbergen.
Maar de onsamenhangendheid bestaat wel.
Het is niet voor morgen dat je een Malinese burger een terroristische aanslag in Europa zal zien doen.
Neen! Tenzij we er plotseling een creëren
zodat we deze militaire operatie kunnen rechtvaardigen.
Hebben we tenslotte 11 september
niet gecreëerd om de invasies, willekeurige arrestaties, foltering en moord
op onschuldige mensen te rechtvaardigen?
Dus, een Malinese terrorist creëren is niet zo moeilijk!
Dit kan helemaal niet te moeilijk zijn voor onze bloeddorstige leiders.
Een ander voorwendsel dat de laatste maanden gebruikt wordt om militaire operaties te rechtvaardigen,
is de bescherming van de mensenrechten.
Ah! Dit voorwendsel wordt vandaag nog steeds gebruikt om de oorlog in Mali te rechtvaardigen.
Maar ja! We moeten actie ondernemen, anders zullen de stoute Islamieten
de Sharia wetten in Mali installeren, vrouwen stenigen en de handen van schurken afhakken.
Oh! De intenties zijn echt nobel.
Nobel en bevrijdend, dat is zeker.
Maar dan, waarom, waarom lieve god,
hebben onze landen bijgedragen in Tunesië en Lybië om de macht van de Islamieten te vergroten,
Islamieten die besloten hebben deze Sharia wetten toe te passen in die landen
die nog niet zo lang geleden, modern en progressief waren?
Ik nodig u uit te vragen aan de jonge Tunesiërs,
die aan de basis van de revolutie lagen,
of ze zo gelukkig zijn met hun huidige situatie? Dit is pure hypocrisie.
Het doel van deze oorlog in Mali is zeer duidelijk.En vermits niemand
er zich vragen over stelt, ZAL IK erover spreken.
Het doel is te strijden tegen China
en onze Amerikaanse bondgenoten hun aanwezigheid in Afrika en het Midden-Oosten te doen behouden.
Dat is de drijfveer van deze neo-koloniale operaties.
En je zult zien, als de militaire operatie voorbij is,
zal Frankrijk, uiteraard, zijn militaire bases in Mali behouden.
Deze bases zullen ook goed van pas komen voor de Amerikanen.
En tezelfdertijd, zoals steeds het geval geweest is,
zullen Westerse bedrijven hun handen leggen op dikke contracten
die opnieuw de geherkolonialiseerde landen van hun rijkdommen en grondstoffen zullen beroven.
Laat ons dus duidelijk zijn,
de eerste begunstigden van deze militaire operatie,
zullen de eigenaars en aandeelhouders van de Franse gigant AREVA zijn
die al jaren proberen de exploitatie van een uranium mijn in Falea in handen te krijgen,
een stad met 17.000 inwoners op 350 km van Bamako.
En ik weet niet waarom maar mijn kleine teen zegt me
dat het niet lang zal duren voor AREVA uiteindelijk die mijn zal exploiteren!
Ik weet het niet, het is een indruk die ik heb.
Daarom staat het vast dat ik niet zal deelnemen aan dit mijn-kolonialisme,
dit kolonialisme van de moderne tijd.
En diegenen die aan mijn argumenten zouden twijfelen,
nodig ik uit
om de rijkdom van Mali eens te bestuderen.
Mali is een belangrijke producent van goud, maar recent is het aangeduid
–zeer recent hé – als zijnde een land van wereldklasse is
voor de ontginning van uranium. Hoe vreemd!
Een stap dichter bij een oorlog tegen Iran, het is evident.
Voor al deze redenen
en om niet in de valstrikken van de leugens die ze ons voorhouden te trappen,
heb ik besloten de interventie in Mali niet te steunen.
Daarom zal ik tegen stemmen.
Dit doende ben ik vasthoudend
vermits ik in het verleden ook nooit onze criminele interventies in Lybië
of in Syrië gesteund heb, en zo ben ik de enige parlementair in dit land
die niet-inmenging verdedigd en die vecht tegen de obscure interesses.
Ik denk echt dat het tijd is om een eind te maken
aan onze participatie aan de Verenigde Naties of de Navo en uit de EU te stappen
als dit Europa, in plaats van vrede te brengen
een aanvalswapen wordt om soevereine landen te destabiliseren
en financiële interesses in plaats van humane interesses dient.
Tenslotte, kan ik enkel bij onze regering erop aandringen
om President Hollande te herinneren
aan de verplichtingen opgelegd door de Conventies van Genève
aangaande het respecteren van oorlogsgevangenen.
Inderdaad, ik was geschokt toen ik op TV
uit de mond van de Franse president hoorde dat het zijn intentie was om te ‘vernietigen’
– ik zeg duidelijk ‘vernietigen’ – van Islamitische terroristen.
Dus, ik wil niet dat die term gebruikt wordt om de tegenstanders van het Malinees regime te benoemen.
– tegenwoordig komt het altijd goed uit om over ‘Islamitische terroristen’ te spreken –
om gebruikt te worden om de verplichtingen van om het even welke democratie staat te omsluieren
in het geval van de rechten van oorlogsgevangenen te respecteren.
We verwachten zo’n respect van het Vaderland van de Mensenrechten.
Tot slot wil ik benadrukken
hoe makkelijk we beslissen ten oorlog te trekken
Ten eerste, de regering handelt zonder enige toestemming van het parlement.
Het lijkt dat de regering daar het recht toe heeft.
De regering stuurt materiaal en mensen naar Mali.
Het parlement reageert later en als het reageert, zoals vandaag,
dan blijkt dat er slechts 1/3 van de leden aanwezig zijn.
Zelfs nog veel minder als we spreken over de Franstalige parlementairen.
Het is daarom een schuldige minderheid,
die me niet echt verrast,
komend uit een parlement van schoothondjes,
onderworpen aan de eisen van de politieke partijen. Ik dank u.