Tip:
Highlight text to annotate it
X
Hoi, ik ben Destin.
Welkom terug bij Smarter Every Day.
Je hoort mensen wel eens zeggen:
"Het is net als fietsen,"
oftewel: het is gemakkelijk en je vergeet nooit meer hoe het moet, toch?
Maar ik deed iets.
Ik deed iets wat mijn geest beschadigde.
Het gebeurde in de straten van Amsterdam
en ik werd er eigenlijk best *** van.
Ik kan niet meer fietsen zoals jullie dat kunnen.
Voor ik je de video laat zien van wat er gebeurde
moet ik je het achtergrondverhaal vertellen.
Zoals veel zes-jarige kinderen met een MacGyver matje,
heb ik leren fietsen toen ik nog erg jong was.
Ik had een levensvaardigheid geleerd, en was er erg trots op.
Alles veranderde echter toen mijn vriend Barney mij 25 jaar later belde.
De lassers op mijn werk zijn geniaal en halen graag grappen met de ingenieurs uit.
Hij had een uitdaging voor mij.
Hij had een speciale fiets gebouwd, en wou dat ik erop ging rijden.
Hij had maar één ding veranderd:
Wanneer je het stuur naar links draait, gaat het wiel naar rechts.
Wanneer je het naar rechts draait, gaat het wiel naar links.
Ik dacht dat het gemakkelijk zou zijn, dus ik sprong op de fiets,
klaar om te laten zien hoe snel ik dit door zou hebben.
En daar is hij dan dames en heren,
meneer Destin Sandlin.
De eerste poging om op de fiets te fietsen.
- Ja, ja.
Ik kon het niet.
Je kan zien dat ik aan het lachen ben, maar eigenlijk ben ik heel erg gefrustreerd.
Op dat moment kwam ik tot een vreemde gewaarwording.
Mijn gedachten waren compleet in de war.
Deze fiets toonde me een interessante waarheid.
Ik had de kennis om de fiets te kunnen besturen,
maar ik kon het niet begrijpen.
Dus, kennis is niet begrip.
Kijk, ik weet wat je nu waarschijnlijk denkt:
Destin is waarschijnlijk gewoon een ongecoördineerde ingenieur en daarom kan hij het niet.
Maar dat is helemaal niet het geval.
Het algoritme dat is verbonden aan het fietsen
in je hersenen, is gewoon zo ingewikkeld.
Bedankt maar eens:
neergaande kracht op de pedalen,
evenwicht met je hele lichaam,
duwen en trekken aan je stuur,
gyroscopische precessie in de wielen,
elke afzonderlijke kracht is deel van het algoritme.
En als je ook maar iets verandert, beïnvloedt dat het hele systeem.
Ik doe niet vaak definitieve uitspraken,
maar ik vertel je:
jij kan niet op deze fiets fietsen.
Je denkt misschien dat je het wel kunt, maar je kan het niet.
Ik weet dit, omdat ik vaak wordt gevraagd om te spreken op universiteiten en hoge scholen
en dan neem ik deze fiets mee.
Het is altijd hetzelfde verhaal.
Mensen denken dat ze een trucje kunnen toepassen, of ze proberen het gewoon.
Zo werkt het niet.
Je hersenen kunnen dit gewoon niet aan.
Bijvoorbeeld, deze jongen.
I bood hem 200 dollar om op deze fiets naar de andere kant van het podium te fietsen.
Iedereen dacht dat het hem zou lukken.
Nee nee nee, je snapt het niet.
Deze kant op, niet die kant.
Oké, ga maar als je er klaar voor bent.
Onthoud, je moet je voeten op...
Je moet je in ieder geval afzetten. En gaan!
Hou je voeten op de pedalen. Hup.
Gewoon je voeten op de pedalen houden.
Oke dan, nog één keer.
Wanneer je in je hoofd een bepaalde manier van denken hebt,
kun je dit soms niet meer veranderen, hoe graag je dat ook wilt.
Dus dit is wat ik heb gedaan.
Het was een persoonlijke uitdaging.
Ik bleef hier op deze weg
en ik oefende ongeveer 5 minuten per dag.
Mijn buren lachten me uit.
Ik had veel ongelukken.
Maar na 8 maanden gebeurde dit:
De ene dag kon ik er nog niet op fietsen, de dag erop kon ik het wel.
Het was alsof ik in mijn hersenen een soort verbinding voelde die nu was ontgrendeld.
Tegelijkertijd was het heel erg vreemd.
Het is alsof er een soort pad is in mijn hersenen,
maar als ik er niet genoeg aandacht aan besteedde,
verloren mijn hersenen dat neurale pad, en sprong het terug naar het bekendere oude pad.
Een kleine afleiding, zoals telefoon die afgaat in mijn broekzak,
was al genoeg om mijn hersenen terug te laten springen naar het oude pad, en dan viel ik.
Maar ik kon er in ieder geval op rijden.
Mijn zoon lijkt genetisch gezien het meest op mij,
en hij kan al 3 jaar fietsen op een normale fiets,
dat is als meer dan de helft van zijn hele leven.
Ik wou weten hoe lang het zou duren voordat hij op de omgekeerde fiets kon fietsen,
dus ik zei tegen hem, dat als hij zou leren fietsen op de omgekeerde fiets,
ik hem mee zou nemen naar Australië zodat hij een echte astronaut kon ontmoeten.
Geef je op?
- Nee.
- Ga maar verder.
Dit is hoe het begint,
en kijk nu hier eens naar.
Het is zo knap.
Sta op, je kan het!
Zie je hoe zijn hersenen het snappen?
Dus in.. hoeveel weken doen we dit al? Twee weken?
In twee weken kan hij iets waar ik acht maanden over deed,
wat laat zien dat een kind meer neuroplasticiteit heeft,
— zeg ik dat goed —
dan een volwassene.
Uit dit experiment blijkt duidelijk dan kinderen flexibeler zijn in hun hersenen dan volwassenen.
Daarom is het als jong kind de beste tijd om een taal te leren.
Oke, het fietslogboek van vandaag.
Ik kan netjes rijden, ik kan snel rijden.
Ik denk dat het experiment voorbij is.
Oke, ik ben nu in Amsterdam,
een stad met meer fietsen dan inwoners.
De vraag is, kan ik nog op een normale fiets fietsen?
Ik bedoel, ik ben al deze tijd bezig geweest met het afleren van fietsen,
als ik nu ga proberen te fietsen op een normale fiets, zullen mijn hersenen dan geheel in de war zijn?
Dus ik heb een Smarter Every Day-opkomst getwittert,
en ik ga nu kijken of iemand een normale fiets heeft meegebracht, en ga proberen te fietsen.
Het is omgekeerd, het is omgekeerd.
Dit was een van de meest frustrerende momenten in mijn hele leven.
Ik kan fietsen sinds mijn zesde,
maar nu kon ik het niet meer.
Ik dacht dat ik had bewezen dat ik mijn hersenen kon laten doen wat ik wou,
maar nu was ik er zeker van dat ik slechts heb bewezen dat je het kan aanpassen.
Oké, wat je niet ziet is dat daar een groep mensen staat
naar mij te kijken.
Ze kijken naar die vreemde Amerikaan
die niet kan fietsen, omdat hij te dom is.
Maar eigenlijk ben ik twee niveaus diep
omdat ik heb geleerd en afgeleerd. Goed.
Na mezelf 20 minuten lang belachelijk te hebben gemaakt
schakelden mijn hersenen ineens weer over op het oude algoritme.
Ik kan het niet uitleggen, maar het gebeurde op een heel specifiek moment.
Ik kan het, ik kan het, ik kan het.
Ik ben terug.
Oh het komt terug. Het komt terug.
Ik heb het, ik heb het.
Oké daar gaat 'ie.
Dat was het moment.
Oké, ik kan weer fietsen.
Ik probeerde dit uit te leggen aan mensen om mij heen,
maar ze snapten het gewoon niet.
Ze dachten dat ik net deed alsof de 20 minuten daarvoor,
en niemand wou mij geloven.
Het zag eruit als of ik net alsof deed. Of niet soms?
Je denkt dat ik net alsof doe, je gelooft me niet.
- Het zag er zo vreemd uit...
- Je denkt dat ik lieg.
Ik lieg niet.
Ik voelde me de enige persoon op de wereld die zichzelf ooit afleerde om te fietsen
en het aan niemand kon uitleggen
omdat iedereen gewoon dacht dat je niet kan vergeten hoe je moet fietsen.
Dus ik heb drie dingen geleerd van dit experiment:
Ik heb geleerd dat lassers vaak slimmer zijn dan ingenieurs,
dat kennen en kunnen niet hetzelfde is,
en dat de waarheid de waarheid is,
wat ik er ook over denk.
Dus wees heel voorzichtig met hoe je alles waarneemt,
want je kijkt naar de wereld met een vooroordeel
of je nou denkt dat je dat doet of niet.
Ik ben Destin,
you're getting Smarter Every Day,
tot later.
Oké, als je Smarter Every Day wilt steunen
dan kan je een gratis audiobook downloaden op: audible.com/smarter
Ik raad zelf het boek van Commander Hadfield's aan,
namelijk An Astronaut's Guide to Life on Earth.
Ik heb het gelezen, en het was erg gaaf.
Als je erover nadenkt, heb ik moeten leren fietsen op een ander soort fiets,
en mijn zoon ook,
maar Commander Hadfield moest leren hoe je een ander ruimteschip moest besturen.
Niet alleen dat, maar een ander soort ruimtestation.
Hij was in Mir en het internationale ruimtestation ISS.
In ieder geval, als geïnteresseerd bent in het steunen van Smarter Every Day,
audible.com/smarter An astronaut's Guide to Life on Earth.
Ik ben Destin, you're getting Smarter Every Day.
Tot later.
Niks klopt, mijn instinctieve reactie klopt niet.
Waarom fiets jij er niet op? Je hebt het alleen gebouwd?
- Ik kan er niet op fietsen, ik heb het alleen gebouwd.