Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vertaald door: Marijke Verlaan Nagekeken door: Els De Keyser
Ik schrijf een wekelijkse technologiecolumn voor de New York Times.
Ik recenseer gadgets en zo.
Wat goede vaders vooral horen te doen in deze tijd van het jaar
is knus samenzijn met hun kinderen en de kerstboom versieren.
Wat ik vooral doe dit jaar
is op tv komen en weer dezelfde vraag beantwoorden:
"Wat zijn de technologietrends voor volgend jaar?"
Dan denk ik: "Deden we dat vorig jaar ook al niet?"
Ik kies de trend die mij het meest interesseert, en dat is het
volmaakte huwelijk van de mobiele telefoon met het internet.
Ik vond die vulkaan op Google Images,
ik besefte niet dat ik er uitzie als de omslag van Dianetics.
(Gelach)
Dit begon allemaal een paar jaar geleden.
Men begon toen je stem via het internet te sturen in plaats van via de telefoonlijn.
We zijn een stuk verder gekomen sindsdien.
Dat was interessant op zichzelf. Dit zijn bedrijven zoals Vonage.
Je neemt een gewone telefoon, je sluit hem aan op dit doosje
en het doosje sluit je aan op je kabelmodem.
Nu werkt het als een gewone telefoon.
Je kan de telefoon opnemen, je hoort een kiestoon,
maar die is nep. Het is een WAV-file van een kiestoon,
om je gerust te stellen dat de wereld niet is vergaan.
Het kan van alles zijn. Het kan salsamuziek zijn
of een cabaretshow -- het maakt niet uit.
Het doosje bevat je telefoonnummer.
Dat is heel cool -- je kan het meenemen naar Londen of Siberië
en je buurman kan je thuis bellen en je mobiel gaat over,
omdat alles in het doosje zit.
Dit ding kan alles wat de mensheid heeft uitgevonden,
want een nieuwe feature toevoegen is een kwestie van software.
Het resultaat van Voice Over IP --
ik haat die term -- Voice Over Internet --
is dat het aantal vaste telefoons met 30 procent daalde in de laatste drie jaar.
Geen zichzelf respecterende student heeft nog een vaste telefoon.
Dit is wat studenten meestal hebben. Het is de meest populaire
VOIP-dienst ter wereld: Skype.
Het is een gratis programma dat je downloadt op je Mac of je pc,
en je kan gratis bellen overal ter wereld.
Het nadeel is dat je een headset op moet als een nerd.
Het is niet je telefoon -- het is je computer.
Als je student bent en je hebt geen geld,
geloof me, dan is dit beter dan je mobiel gebruiken.
Het is heel schattig om mensen van middelbare leeftijd te zien,
zoals ik, die Skype voor het eerst gebruiken,
dat is meestal als hun kind gaat studeren in het buitenland.
Ze willen de internationale tarieven niet betalen,
dus zeggen ze: "Timmy! Ben jij dat?"
(Gelach)
Het is heel schattig.
Tenminste, dat was het toen ik het deed.
(Gelach)
Ik denk dat VOIP echt interessant wordt
als ze het op mobieltjes zetten.
Stel je voor dat je een gewoon mobieltje had
en elke keer dat je in een wireless hotspot was --
gratis bellen naar waar ook ter wereld,
nooit een stuiver betalen aan het telefoonbedrijf.
Dat zou heel erg cool zijn -- en toch,
nooit een stuiver betalen aan het telefoonbedrijf.
vreemd genoeg,
het aantal standaardmobieltjes
dat Amerikaanse providers aanbieden met gratis VOIP
is nul!
Ik snap niet waarom!
(Gelach)
Ik moet dit bijstellen. Er is er nu eentje.
Het is zo interessant dat ik jullie erover ga vertellen.
Dit is van T-Mobile.
Ik word niet betaald door T-Mobile.
Ik promoot T-Mobile niet.
The New York Times heeft daar hele strenge richtlijnen over.
Sinds die sukkel Jayson Blair het voor ons verpestte.
(Gelach)
De reden dat jullie nog niet van dit programma hebben gehoord,
is omdat het vorig jaar is geïntroduceerd
op 29 juni.
Herinnert iemand zich wat er nog meer gebeurde op 29 juni vorig jaar?
Het was de iPhone. The iPhone kwam die dag uit.
Kunnen jullie zich voorstellen om de
T-Mobile pr-dame te zijn?
"Hi, we hebben een aankondiging -- WAH!!!"
(Gelach)
Het is echt heel erg cool. Je hebt een keuze aan telefoons,
en we hebben het niet over smartphones --
gewone mobieltjes, waaronder een Blackberry, die Wi-Fi hebben.
Elke keer dat je in een Wi-Fi hotspot bent,
zijn al je telefoontjes gratis.
Als je buiten een hotspot bent, ben je op je gewone mobiele netwerk.
Jullie denken: "Hoe vaak ben ik in een hotspot?"
Het antwoord is: "De hele tijd!"
Omdat ze je
een wireless router geven die samenwerkt
met je huistelefoon.
Wat heel knap is, want we weten allemaal dat
T-Mobile de armzaligste provider is.
Ze hebben een dekkingsgebied ter grootte van mijn duimnagel.
(Gelach)
Het kost honderd miljoen dollar om een zendmast te bouwen.
Zoveel geld hebben ze niet. In plaats daarvan geven ze elk van ons
een doosje van 7-dollar-en-95-cent. Als een geheim zendmastprogramma.
We zetten het in onze huizen voor hen!
Ze hebben Wi-Fi-telefoons in Europa.
T-Mobile doet wat niemand eerder deed:
als je belt en je gaat van Wi-Fi naar mobiele aansluiting,
dan wordt het gesprek midden in de zin overgedragen,
naadloos. Ik zal jullie de geavanceerde technologie laten zien
van de New York Times om dit apparaat te testen.
Dit ben ik met een camcorder aan de telefoon
terwijl ik dit doe.
(Gelach)
Als ik mijn huis uitloop, weg van mijn Wi-Fi-hotspot,
naar het mobiele netwerk terwijl ik bel met mijn vrouw --
kijk links boven. Dat is het Wi-Fi-signaal.
(Video): Jennifer Pogue: Hallo?
David Pogue: Hoi schat, ik ben het.
JP: Hoi lieverd, hoe gaat het met je?
DP: Je bent op Wi-Fi. Hoe klinkt het?
JP: Het klinkt best wel goed.
Nu verlaat ik het huis. DP: Ik ga wandelen -- vind je het erg?
JP: Helemaal niet. Ik heb een leuke dag met de kinderen.
DP: Wat zijn jullie aan het doen?
Precies daar!
Ik veranderde naar de mobiele zendmast midden in het gesprek.
Ik snap niet waarom mijn vrouw zegt dat ik nooit naar haar luister.
(Gelach)
Waar het op neerkomt is dat de grenzen,
door de combinatie 'internet-mobieltje', versmelten.
Het coole van de T-Mobile-telefoons
is dat hoewel schakeltechnologie heel geavanceerd is,
de technologie voor gesprekskosten nog niet is bijgewerkt.
Ik bedoel, je kan een gesprek beginnen
in je huis in de Wi-Fi hotspot,
je kan in je auto gaan zitten en praten tot je batterij leeg is --
wat na 10 minuten zal zijn --
(Gelach)
En het gesprek blijft gratis.
Omdat ze niet, ze hebben niet --
Nee, wacht! Niet zo snel.
Andersom werkt het ook.
Als je een gesprek begint op je mobiele netwerk
en je komt thuis, blijf je gesprekskosten betalen.
Daarom krijgen de meeste mensen met deze service
de gewoonte om te zeggen:
"Ik kom net thuis. Kan ik je zo terugbellen?"
Nu snappen jullie het.
En als je een van deze telefoons overzee gebruikt,
weet hij niet in welke internet hotspot je bent.
Op het internet weet niemand dat je een hond bent.
Niemand weet dat je in Pakistan bent.
Je kunt eindeloos gratis bellen
naar huis in Amerika met deze telefoons. Zeer interessant.
Dit is nog een favoriet van mij.
Heeft iemand hier een mobiel die aanstaat,
met bereik, die mij nu kan bellen zonder veel moeite?
Wil je mij nu bellen alstublieft? [Nummer wordt doorgegeven.]
Bel me niet om drie uur 's nachts, of ik de printer repareer.
(Gelach)
Ik heb twee mobieltjes, dus dit wordt heel raar als het lukt.
Ik *** beter te weten dan technologiedemo's te geven
voor een publiek. Het is absurd.
Deze gaat af. Ik heb het geluid uitstaan. Tsh! Geweldig.
Deze gaat ook af. Dus ze rinkelen tegelijkertijd.
Excuseer me even.
Hallo?
Waar bel je vandaan?
Nee, grapje. Daar is hij. Hartelijk dank daarvoor.
Ik wist niet eens dat jij het was -- Ik keek naar deze man.
Geweldig! Ja, je kunt nu stoppen met bellen!
(Gelach)
OK! We hebben het punt gemaakt.
OK! Telefoon uit. Iedereen wil meedoen.
(Gelach)
Dus dit is Grand Central aan het werk --
oh, in godsnaam!
(Gelach)
Ik heb jullie nummers nu!
(Gelach)
Jullie zullen hiervoor boeten.
Grand Central is dit werkelijk briljante idee,
waar ze je een nieuw telefoonnummer geven,
en dan belt dat nummer al jouw telefoons tegelijk.
Je huistelefoon, je werktelefoon, je mobiel, je jachttelefoon
(dit is het EG-publiek).
(Gelach)
Het mooie hiervan is dat je nooit een gesprek mist.
Ik weet dat velen van jullie denken:
"Ik wil niet elk moment bereikbaar zijn."
Het mooie is dat het allemaal via het internet gaat,
met allerlei coole features.
Je kan zeggen: ik wil dat deze mensen mij kunnen bellen tijdens deze uren.
Ik wil dat deze mensen deze groet horen:
"Hoi baas, ik ben geld voor ons aan het verdienen. Laat een boodschap achter."
En dan belt je vrouw, en: "Hoi schat, laat een boodschap achter."
Heel makkelijk aan je wensen aan te passen.
Google kocht het en ze hebben er een jaar aan gewerkt.
Ze zullen het binnenkort openbaar uitbrengen.
Dit is iets dat me heel erg irriteert.
Ik weet niet of jullie het doorhebben. Als je 411 belt met je mobiel,
dan rekenen ze je twee dollar.
Wisten jullie dat? Het is een schande.
Ik heb zelfs een foto van de Verizon-werknemer hier.
Ik vertel jullie hoe je dat kan voorkomen.
Gebruik Google Cellular.
Het is volledig gratis -- er zijn zelfs geen advertenties.
Als je weet hoe een sms te sturen, kan je dezelfde informatie gratis krijgen.
Ik sta op het punt je leven te veranderen. Zo doe ik dat.
Je stuurt een sms naar het woord "Google,"
dat 46645 blijkt te zijn.
Laat de laatste "e" weg ter besparing.
Laten we zeggen dat je een apotheek nodig hebt in Chicago.
Je typt "apotheek Chicago," of de postcode.
Je drukt op "versturen" en binnen vijf seconden
sturen ze je de twee dichtstbijzijnde apotheken in de buurt,
compleet met naam, adres en telefoonnummer.
Hier komt het.
Het is al opgeschreven -- dus als je auto rijdt,
hoef je niet een van deze dingen te doen...
Met het weer werkt het ook.
Je kunt "weer" zeggen en de naam van de stad waar je naartoe reist.
En binnen vijf seconden sturen ze je
het complete weerbericht voor die plaats terug.
Straks vertel ik jullie waarom ik in Milaan was.
Hier gaan we. Dit is pas het begin.
Dit zijn al de dingen die je naar Google kunt sms-en en zij zullen --
Jullie zijn dit allemaal op aan het schrijven.
Dat is leuk. Ik heb een emailadres, dat jullie me gewoon kunnen vragen.
Het is absoluut fenomenaal. Het enige nadeel
is dat je moet weten hoe je moet sms-en.
Niemand boven de 40 weet hoe dat moet.
Ik ga jullie nog iets veel beters leren.
Dit heet Google Info.
Ze hebben net een stemgestuurde versie van hetzelfde ding gelanceerd.
Het is stemherkenning zoals je ze nog nooit gehoord hebt.
Laten we zeggen dat ik in Monterey ben.
En ik wil wat?
Wat wil ik vinden? Bagels.
Google: Zeg het bedrijf en de stad en staat.
Bagels, Monterey, California.
Ik kreeg de Chinese lijn.
(Gelach)
Google: Bagels, Monterey, California.
Top acht resultaten: nummer een,
Bagelbakkerij, El Dorado-straat.
Om nummer een te selecteren, druk je op een of zeg je "nummer een".
Nummer twee: Bagelbakkerij, winkelcentrum.
Nummer twee. Nummer twee. Twee.
(Gelach)
Waarom luister ik naar de mensen in het publiek?
Hier gaan we!
Google: ... winkelcentrum op McClellan Avenue, Monterey.
Ik verbind je door, of zeg "details", of "ga terug".
Hij verbindt me! Hij geeft me niet eens het telefoonnummer!
Hij verbindt me gewoon rechtstreeks. Het is net of je een butler hebt.
Google: Wacht even.
(Gelach)
Kan ik er 400 met kaas krijgen?
Nee, nee -- grapje, nee nee.
Je komt niet eens achter het nummer.
Het is gewoon zo wonderbaarlijk.
Het is ongelooflijk accuraat.
Dit is nog wonderbaarlijker. Maak hier een sneltoets van.
Je kunt dit ding met je stem elke vraag stellen.
Wie won in 1958 de World Series?
Wat is het recept van een bepaalde cocktail?
Het is absoluut wonderbaarlijk -- en zij sms-en je het antwoord terug.
Ik probeerde dit vanmorgen om te zien of het nog steeds bestaat.
Welke acteurs hebben James Bond gespeeld?
Ze sms-ten me dit terug: "Sean Connery,
George Lazenby, Roger Moore, Timothy Dalton, Pierce Brosnan, Daniel Craig."
Daarna deed ik of ik een Valleymeisje was.
Ik dacht: "Wat is het woord dat betekent, je weet wel,
als de zon, de maan en de aarde op, zeg, een lijn staan?"
Gewoon om te zien hoe de herkenning was.
Ze sms-ten me terug: "Het heet een syzygie."
Dat ik weet, want met dit woord won ik in 1976 de Ohio-spelwedstrijd.
Vele mensen vragen zich af: "Hoe gaan ze
hier ooit geld mee verdienen?" Het antwoord is: kijk naar de laatste regel.
Ze plaatsten er deze piepkleine advertentie, 10 tekens lang.
Veel mensen willen weten: "Hoe werkt het?
Hoe kan dit zo goed zijn? Het lijkt alsof er een mens zit
aan de andere kant van de lijn."
Omdat er daar een zit!
Ze hebben 10.000 mensen
die 20 cent per antwoord betaald krijgen.
Zoals je je kan voorstellen, zijn dit studenten en ouderen.
Dat zijn de mensen die dit kunnen doen.
Maar het is een mens aan de lijn. Het heeft me gered uit zoveel
lastige situaties, zoals: "Wanneer vertrekt de laatste vlucht uit Chicago?"
Het is gewoon verbazingwekkend.
Iets anders dat me echt stoort aan mobieltjes vandaag de dag --
dit is waarschijnlijk mijn grootste technologische lievelingsergernis.
Als ik bel om een bericht achter te laten,
krijg ik 15 seconden aan instructies
van een derdeklasleraar op slaappillen!
(Gelach)
"Om deze persoon op te piepen ..."
Oppiepen? Wat is dit, 1975?
Niemand heeft nog piepers.
"U kunt beginnen met praten na de toon.
Als u klaar bent met opnemen,
kunt u ophangen." Nee!
(Gelach)
En dan wordt het erger:
als ik bel om mijn berichten op te halen,
allereerst: "U heeft 87 berichten.
Om uw berichten te beluisteren ..."
Waarom ben ik anders aan het bellen?
(Gelach)
Natuurlijk wil ik naar mijn berichten luisteren!
(Gelach)
Oh! Jullie hebben ook allemaal een mobieltje.
Vorig jaar ging ik naar Milaan, Italië.
Ik sprak voor een publiek
van mobiele managers uit 200 landen over de hele wereld.
Ik zei voor de grap:
"Ik heb het uitgerekend. Verizon heeft 70 miljoen klanten.
Als je je voicemail twee keer per dag checkt,
dan levert dat 100 miljoen dollar op per jaar.
Ik wed dat jullie dit alleen doen om onze beltijd te verlengen?"
Geen glimlachje. Ze zitten er zo bij.
(Gelach)
Waar blijft de woede, mensen? Kom in opstand!
(Gelach)
Sorry. Ik ben niet bitter.
(Gelach)
Ik ga je vertellen hoe je hier vanaf komt.
Er zijn van die services die
je voicemail in tekst omzetten.
Die sturen ze naar je email
of als sms naar je telefoon.
Het verandert je leven.
Ze maken soms fouten in de woorden,
omdat het via de telefoon gaat.
Ze plakken de audiofile onderaan de email,
zodat je kunt luisteren om te controleren.
De services zijn dingen zoals Spinvox,
Phonetag -- dit is degene die ik gebruik --
Callwave. Veel mensen zeggen: "Hoe doen ze dat?
Ik wil eigenlijk geen mensen die meeluisteren met mijn gesprekken."
De managers van deze bedrijven vertelden mij:
"We gebruiken een eigendoms B-to-B, best-of-breed, peer-to-peer oplossing --"
Volgens mij zijn het mensen in India met koptelefoons die meeluisteren.
Dat denk ik omdat
op de eerste dag dat ik een van deze services uittestte,
ik twee voicemailberichten kreeg. Een was van Michael Stevenson,
dat niet zo moeilijk uit te schrijven is, en het was verkeerd gespeld.
Het andere was van mijn videoproducer van de Times, Vijaiy Singh,
met de stomme 'h'. Klopte precies.
(Gelach)
Jullie mogen beslissen.
(Gelach)
Deze service, Callwave, belooft
dat het allemaal software is -- niemand die meeluistert met je berichten.
Ze beloven ook dat ze alleen de kern van je berichten
zullen opschrijven.
(Gelach)
Ik dacht eens te kijken hoe dat gaat.
Dit ben ik terwijl ik het uittest.
(Video): Hallo, dit is Michael.
Hoop dat het goed met je gaat. Gaat prima hier. Alles goed.
Ik liep door de straat en de lucht was blauw.
Je dochter brak haar been tijdens de voetbaltraining.
Ik neem een sandwich voor de lunch.
Ze is op de eerste hulp in kamer 53W.
OK, spreek je later -- bye.
(Gelach)
Ik hou van mijn werk.
(Gelach)
Een paar minuten later kreeg ik dit per email.
Het is een hele goede transcriptie. Maar een paar minuten daarna,
kreeg ik de sms-versie. Denk eraan,
een sms kan maar 160 tekens lang zijn.
Dan kan het maar beter de kern van de kern bevatten, toch?
Ik maak geen grapje. Het bericht zei:
"Liep langs de straat" en "lucht was blauw" en "eerste hulp"!
(Gelach)
Wat de f --?
(Gelach)
Ik denk dat dat de kern was.
(Gelach)
Als laatste moet ik vertellen over deze.
Dit is mijn favoriet aller tijden. Het heet Popularitydialer.com
Voor als je op zo'n dubieus afspraakje gaat
of naar een hopeloze vergadering.
Je gaat en je typt je telefoonnummer in
op exact de minuut dat je gebeld wilt worden --
(Gelach)
Op dat moment gaat je telefoon over.
Je zegt: "Sorry. ik moet dit even opnemen."
Het mooie ervan is,
je weet hoe als iemand vlak naast je zit, men soms
de beller een beetje kan horen.
Ze geven je een keuze
in wat je wilt horen aan de andere kant.
Hier is de vriendin.
Telefoon: He jij, wat gebeurt er?
DP: Ik ben een presentatie aan het geven.
Telefoon: Dat is goed.
DP: Wat doe jij?
Telefoon: Ik vroeg me juist af wat jij zou gaan doen.
DP: Juist, ik kan nu niet echt praten.
Dit is de -- ik hou van deze -- de baas belt.
Telefoon: Dit is mijnheer Johnson vanuit het kantoor.
DP: Hallo mijnheer.
Telefoon: Heb je dat ding afgemaakt ongeveer een maand geleden? Die fotokopietraining?
DP: Sorry dat ben ik vergeten.
Telefoon: Wanneer was de laatste keer dat je het kopieerapparaat hebt gebruikt?
DP: Dat was drie weken geleden.
Telefoon: Ik weet niet of je het gehoord hebt, misschien van Lenny, maar --
(Gelach)
Ik denk dat de grootste verandering, toen internet de telefoon ontmoette,
plaatsvond met de iPhone.
Niet mijn beste moment in de New York Times-journalistiek.
Het was in de herfst van 2006,
ik legde uit waarom Apple nooit een mobieltje zou maken.
(Gelach)
Ik leek een idioot. Hoewel, mijn logica was goed,
omdat -- ik weet niet of je dit beseft maar -- totdat de iPhone er was,
hadden de telefoonmaatschappijen --Verizon, AT&T, Cingular --
vetorecht over elk aspect
van elk ontwerp van elke telefoon.
Ik ken de mensen die werkten aan de Treo.
Ze gingen langs bij deze bedrijven en zeiden:
"Kijk naar deze coole features." en Verizon dacht: "Hmm, nee.
Dat denk ik niet."
Dit was niet erg bevorderlijk voor innovatie.
Waar ik niet op gerekend had, was dat Steve Jobs
langsging en zei: "Weet je wat, ik geef jullie een vijfjarig exclusief recht,
als jullie mij deze telefoon laten vormgeven in alle rust --
en jullie krijgen het niet eens te zien tot het af is.
Zelfs hij werd afgewezen door Verizon en anderen.
Uiteindelijk zei Cingular OK.
Ik ga vertellen over het effect van de iPhone.
Zet me vanavond niet klem op het feestje met
"Wat ben jij? Een Applefan?"
Jullie weten dat ik dat niet ben.
Je ziet wat ik erover gezegd heb. Het is een mislukt meesterwerk.
Het heeft slechte en goede kanten. Laten we dat erkennen.
Maar het heeft wat zaken veranderd. Het eerste dat het veranderde,
was dat al die telefoonmaatschappijen zagen
dat ze 10 miljoen van deze dingen verkochten in een jaar.
Ze zeiden: "Oh help, misschien hebben we het verkeerd gedaan.
Misschien moeten we telefoondesigners telefoons laten ontwerpen.
(Applaus)
Het liet 10 miljoen mensen,
voor de eerste keer, kennismaken met altijd online zijn.
Zonder die 60-dollar-per-maand-telefoonkaarten
voor hun laptops.
Ik snap niet waarom we er nog niet zijn.
Als ik een oude man ben, vertel ik aan mijn kleinkinderen:
"Toen ik zou oud was als jullie, moest ik, als ik mijn email wilde checken,
rondrijden door de stad op zoek naar een café, echt waar!"
(Gelach)
"We hadden wireless-basisstations die konden
uitzenden -- wel 50 meter in doorsnee."
(Gelach)
Het is absurd. We hebben stopcontacten
in elke kamer, in elk gebouw. We hebben stromend water.
Wat is het probleem?
Dit leert mensen hoe het is.
Je moet naar YouTube gaan
en "iPhone Shuffle" intypen.
Deze gast maakte een nepfilmpje van eentje
die 2½ cm groot is, net als de echte iPod Shuffle.
"Het heeft maar een knop.
Raak het aan en het draait een willekeurig nummer."
(Gelach)
"Wie is dit dan weer?"
(Gelach)
Het andere effect:
het lanceerde het idee van een appwinkel.
Het downloadt rechtstreeks naar je telefoon.
Je kan de bewegingssensor gebruiken
om deze auto te sturen in dit spel.
Deze programma's kunnen al deze onderdelen gebruiken
van de iPhone -- het aanraakscherm.
Dit is het Etch-A-Sketch programma -- het thema van EG 2008.
Weet je hoe je dit moet wissen?
Natuurlijk. Je schudt het.
Natuurlijk. We schudden om het uit te wissen, zo.
Ze hebben 10.000 van deze programma's.
Dit is het vertaalprogramma. Ze hebben elke taal ter wereld.
Je typt in wat je wilt en het geeft je de vertaling.
Dit is verbazingwekkend. Dit is Midomi.
Een liedje speelt door je hoofd.
Je zingt het in het ding:
do do do do do, da da da da da da, da dum ...
Je toetst "Klaar" en het vindt het liedje voor je en speelt het voor je.
Het is te gek, toch?
Dit is Pandora. Niet gewoon gratis internetradio --
je typt een band in of de naam van een liedje.
Het speelt meteen het liedje of die band.
Het heeft een duim-omhoog en een duim-omlaag.
Je kunt zeggen of je het liedje leuk vindt of niet.
Als je het leuk vindt, probeert het een ander liedje op je uit
van een andere band, met dezelfde instrumenten, stemmen,
melodie en tempo.
Als je dat leuk vindt, of niet,
geef je een duim-omhoog of omlaag. Na een tijdje snijdt het de liedjes op je toe,
zodat het stopt met slechte liedjes spelen.
Uiteindelijk speelt het alleen liedjes waar je van houdt.
Dit is Urbanspoon. Je bent in een stad. De gps geeft aan waar je staat.
Je wilt een plek om te eten. Je schudt het.
Het stelt een restaurant voor.
Het geeft je de prijs, de locatie en waardering.
Ik ga niet helemaal naar Flushing.
Gewoon wonderbaarlijke dingen.
Natuurlijk gaat het niet alleen om de iPhone.
De iPhone brak door de dijk, de muur.
Nu is het aan de anderen. Google heeft zijn eigen Android-besturingssysteem.
Dat komt snel op telefoons van 34 bedrijven.
Aanraakscherm -- heel, heel gaaf.
Met zijn eigen appwinkel, waar je programma's kunt downloaden.
Dit is geweldig. In het kielzog hiervan,
zei Verizon, de meest verouderde,
conservatieve provider van allemaal:
"Je kunt elke telefoon gebruiken die je wilt op ons netwerk."
Ik hou van de Wired-kop:
"Varkens vliegen, de hel bevriest
en Verizon opent zijn netwerk -- Nee. Echt."
Alles verandert. We zijn binnengetreden
in een nieuwe wereld van innovatie, waar de mobiel je laptop wordt,
aangepast zoals jij wilt.
Elke mobiel is uniek. Er is software die je kunt toevoegen.
Kan ik nog een een-minuut liedje doen? Bedankt.
(Applaus)
Om alles samen te vatten -- dit is de nieuwe Apple Power Music Stand.
Het is maar drie pond,
of 12 als je Microsoft Office installeert.
(Gelach)
Sorry, dat was gemeen.
Dit is een liedje dat ik maakte voor de New York Times-website als muziekvideo.
Dames en heren, zeven zalige uren lang
was het de nummer één-video op YouTube.
♫ Nu komt het eind in zicht.
Ik ben doodziek
van deze oude mobiel.
Slecht geluid, zwak signaal,
de software is slecht.
Een telefoon in de hel gemaakt.
Ik heb gehoord dat er iets nieuws is --
een miljoen keer vetter dan mijn mobiel.
Ook ik sluit me aan bij de cult.
Ik wil een iPhone.
Zorgen -- ik heb er een paar. Hij heeft een paar fouten.
Laten we het maar toegeven.
Geen toetsen, geen geheugenkaart,
de batterij is verzegeld --
je kunt ze niet vervangen.
Maar God, dit ding is prachtig.
Een multitouch, iPod, Wi-Fi telefoon.
Ik was in de ban vanaf: "Hallo."
Ik wil een iPhone.
Ik wil het kostbare scherm aanraken.
Ik wil de vlekken wegvegen.
Ik wil dat mijn vrienden kijken en kwijlen.
Ik wil zeggen: "Kijk -- nu ben ik cool!"
Ik stond in de rij en ik zal de mijne krijgen.
Ik wil een iPhone.
Want wat is een man
Wat heeft ie? Zonder iPhone,
heeft hij niks.
het is alles wat een telefoon moet zijn.
Wat kan het me schelen dat het AT&T is?
Ik ging op mijn strepen staan, betaalde 500 dollar!
En ik kreeg een iPhone!
(Applaus)
Dank u. Dank u wel.
(Applaus)