Tip:
Highlight text to annotate it
X
Vandaag gaan we een existentile uitbarsting krijgen!
Heb je het ooit moeilijk gevonden om de dag door te komen, terwijl je weet dat wat je ook doet,
je hele bestaan in een oogwenk voorbij is? En dat het zelfs nog heel veel,
korter lijkt in het oog van het universum?
Ik probeer geruststelling te vinden met het feit dat er 7,2 miljard andere levende en denkende
mensen hersenen zijn op aarde waarmee ik mijn gevoelens kan delen. Maar als ik die dan allemaal probeer op te tellen,
dan kom ik tot de conclusie dat het mij meer dan drie volle levens zou kosten. En voordat ik klaar was met tellen
zullen er miljarden meer zijn. Ik zou Sisyphos worden,
die mijn kei eindeloos de heuvel op moet duwen.
En nu dwing ik mezelf om een diepe adem te nemen, voordat ik mezelf helemaal gek maak...
... maar dan verbeeld ik me de 10 tot de 22ste moleculen in de lucht waarmee ik mijn longen vul,
wat ik natuurlijk niet kan. En nu dat wij het over lucht hebben, denk ik aan de ton atmosfeer
boven mij, drukend op mijn hoofd. Of is dat gewoon het gewicht van het bewustzijn?
We moeten rustig blijven. We moeten de tijd en de onmetelijkheid van ons universum direct in het gezicht aankijken,
zodat wij de angst kunnen vervormen naar dit!
[angelic choir]
Dit doen we door de onmeetbaarheid van het universum te omhelzen. Hier zijn een paar van mijn favoriete manieren,
om dat te doen. Links in de discriptie. De magnitude van 'meat-space,' in een dagelijkse schaal van meters
en mijlen, zitten wij ongeveer tussen de grootste en kleinste dingen waar wij van afweten.
Dat is ongeveer evenveel orders van grootte tussen de onpeilbare straal van ons zichtbare
universum en de punt waar punten zelf uiteenvallen tot energie, golven en zelfs snaren.
Technologie en kunst geven ons de kracht om te ontdekken in beide richtingen. Het is net alsof wij
Alice zijn, en dit is Wonderland. Wij kunnen heel groot of heel klein worden, met alleen maar een
splinter kennis of een sprankje fantasie.
Wat is tijd? Wat is vandaag? Ja, ik ben misschein een ndagsvlieg in de oog van het universum,
maar ik ben een ndagsvlieg met een bewustzijn, en duimen, en het internet, en een onverzadigbare
wil om het universum te ordenen. Door het studeren van de ruimte en stenen, zijn we getuige
van alles wat geweest is tot op dit moment. Hoe stonden de wijzers op de klok toen het leven begon?
Of wanneer onze planeet was geboren? Telt de klok op of af?
We zijn zo ver dat we dingen kunnen zien in het universum dat buiten ons zichtspectrum valt.
We hebben via synthetische ogen gekeken naar alternatieve elektromagnetische dimensies. Dit met behulp van radio telescopen
tot rntgen kristallografie.
Een microscoop is toch niets anders dan een omgedraaide telescoop?
Helpt dit een beetje? Voel jij je je wat beter?
Ik denk dat door het defineren van onze plek in deze eindeloos voortdurende wereld wij ons meer op ons gemak zullen voelen met
het belang van ons bestaan. En ja, soms is ons bestaan irrelevant. Ieder van ons is een universum
van atomen, maar we moeten soms accepteren dat we nu eenmaal nietszeggend zijn en dat er dingen zijn
die wij niet kunnen veranderen. Mocht dat nu in de verste uithoeken van de ruimte zijn of
in de kamer naast ons. Ik geloof dat er vrijheid schuilt in die kennis, en dat de last
die op de schouders van een denkende, voelende en afvragende mens kan liggen zo een beetje verlicht word.
Kies jij om te verdwalen in je eigen belangeloosheid? Of verlies je jezelf in ongeloof?
Een dagelijks dosis perspectief kan dienen als medicijn tegen de angst van het onbekende.
Jason Silva noemde dit: "ongeloof als therapie." Ongeloof is een gevoel dat wij in het Nederlands niet kunnen beschrijven, maar
in Japan hebben ze een woord ervoor: "yugen" - het realiseren van de onmetelijkheid van het universum dat een emotionele reactie
geeft die te diep en te sterk is voor woorden.
Dit gevoel is geen toegang tot een andere wereld, maar kan voor een diepere verbinding zorgen met de wereld
om ons heen. Misschien heb jij, net zoals ik, al deze dingen ervaren en verwonder jij je van al deze dingen
van schaal van ruimte en tijd en word je bezonder bewust van alles. Maar toch kan je niet
je gevoelens in woorden uiten. Het enige wat je kan doen is kijken met een gapende blik en en geluiden
uiten zoals:
Dat betekent dat je het goed doet.
Groot of klein, het universum is iets geweldigs. Bedankt voor het kijken.
En laat me weten wat jouw favoriete manier is om de schaal van de universum te ervaren beneden in de reacties,
Vergeet niet te abboneren zodat je meer geweldig wetenschappelijk nieuws kan ontvangen elke week van
It's Okay To Be Smart. Bedankt voor het kijken en blijf nieuwsgierig.