Sting - How i started writing songs again

Vertaald door: Roel Verbunt Nagekeken door: Els De Keyser (Intro) ♪ Het staat allemaal in het evangelie ♪ ♪ Magdalena maakt haar opwachting ♪ ♪ Maar ze is in de war ♪ ♪ Als ze een leeg graf aantreft ♪ ♪ De steen is weggerold ♪ ♪ Geen lijk te zien ♪ ♪ In het donker en de kou ♪ ♪ Als ze bij de deur is ♪ ♪ Ziet ze een goddeloos tafereel ♪ ♪ Een eenzame gestalte en een halo van licht ♪ ♪ Hij zweeft door, voorbij de berg van Golgotha ♪ ♪ In een Almachtige haast ♪ ♪ Maar ze kan hem nog inhalen ♪ ♪ Vertel me waar je heen gaat, Heer ♪ ♪ En waarom die haast? ♪ ♪ O, hinder me niet, vrouw ♪ ♪ Ik heb geen tijd te verliezen ♪ ♪ Want er vertrekt een boot morgenmiddag ♪ ♪ En ik moet er voor zonsopgang zijn ♪ ♪ Ik mag hem niet missen ♪ ♪ De jongens verwachten me ♪ ♪ Waarom had anders Onze Lieve Heer mij laten herrijzen? ♪ ♪ Niets kan mij tegenhouden. Ik moet er naartoe ♪ ♪ Door de tanden van dit noodweer ♪ ♪ In de mond van een storm ♪ ♪ Mogen de engelen mij beschermen ♪ ♪ Als alles verder mislukt ♪ ♪ En het laatste schip vertrekt ♪ ♪ O, het lawaai van de ketens ♪ ♪ En het kraken van de balken ♪ ♪ Het geluid van het einde van de wereld in je oren ♪ ♪ Terwijl een berg van staal op weg gaat naar de zee ♪ ♪ En het laatste schip vertrekt ♪ Ik ben opgegroeid onder de rook van een scheepswerf in een klein dorp aan de noordoostkust van Engeland. In mijn vroegste herinneringen blokkeren enorme schepen het einde van onze straat, maar vaak ook de zon. Als kind zag ik elke ochtend duizenden mannen de heuvel aflopen om in de scheepswerf te werken. Diezelfde mannen zag ik elke avond terug naar huis lopen. Ik moet zeggen dat de scheepswerf niet de prettigste plek was om naast te wonen of in te werken. De scheepswerf was lawaaiig, gevaarlijk, erg giftig, vreselijk ongezond en onveilig. Desondanks waren de mannen en vrouwen die aan die schepen werkten, ontzettend trots op hun werk, en terecht. Een paar van de grootste schepen die ooit op aarde gebouwd zijn komen van het einde van onze straat vandaan. Mijn opa was scheepstimmerman, en omdat er maar weinig ander werk was in het dorp, vroeg ik me als kind al ongerust af of dat ook mijn lot ook zou zijn. Ik was vastbesloten van niet. Ik had andere dromen, niet altijd even praktisch, maar als achtjarige erfde ik een gitaar. Het was een gehavend oud ding met vijf roestige snaren, vals, maar ik leerde er snel op spelen. Ik had een vriend voor het leven gevonden, een medeplichtige, een samenzweerder in mijn plan om te ontsnappen aan dit onwerkelijke industriële landschap. Ze zeggen dat als je iets maar hard genoeg droomt, dat het uit zal komen. Ofwel was het dat, of ik had heel veel geluk, maar dit was mijn droom. Ik droomde dit dorp te verlaten om, net als die schepen, eenmaal te water gelaten, nooit meer terug te komen. Ik droomde dat ik liedjes ging schrijven, dat ik die zou gaan zingen voor enorme aantallen mensen over de hele wereld. Dat ik buitensporig veel geld zou verdienen, beroemd zou worden, een mooie vrouw zou trouwen, kinderen krijgen, een gezin stichten, een groot huis op het platteland, honden, wijn verbouwen, kamers vol Grammy Awards, platina platen, en veel meer. Alles goed en wel, toch? (gelach) Maar op een dag hielden de liedjes op. Ik had wel vaker last van een writer's block, maar altijd kort. Dit keer was het chronisch. Elke dag zat ik naar een leeg blad te kijken en er kwam niets in me op. Die dagen werden weken en de weken werden maanden en al snel werden die maanden jaren met weinig resultaten om te laten zien. Geen liedjes. Dan ga je jezelf vragen stellen. Waarmee heb ik de goden beledigd dat zij me zo hebben verlaten? Is de gave om liedjes te schrijven me net zo makkelijk afgepakt als zij me geschonken was? Of is er misschien een meer -- een diepere psychologische reden? Het was sowieso altijd een faustiaans pact. Je wordt beloond om je meest innerlijke gedachten te onthullen. Je privé-emoties op papier om anderen te vermaken, ter analyse, ter onderzoek voor anderen en misschien heb je genoeg privacy weggegeven. En toch, als je je werk bekijkt, zou het kunnen dat je beste werk helemaal niet over jezelf gaat, maar over iemand anders? Is je beste werk ontstaan toen je je ego aan de kant schoof en ophield met je eigen verhaal te vertellen, maar andermans verhaal vertelde, misschien iemand zonder stem, terwijl je empathisch een tijdje in zijn schoenen stond of de wereld door zijn ogen bekeek? Ze zeggen: "Schrijf op wat je weet." Als je niet meer over jezelf kunt schrijven, over wie moet je dan schrijven? Daarom is het ironisch dat het landschap waar ik zo hard aan wilde ontsnappen en de gemeenschap die ik min of meer had verlaten en waar mezelf uit had verbannen, hetzelfde landschap was, dezelfde gemeenschap bleek waar ik naar terug moest om mijn vermiste muze te vinden. Zo gauw ik dat deed, zo gauw ik besloot de gemeenschap waar ik vandaan kwam te eren, begonnen de liedjes weer vlot te komen Ik heb het ooit beschreven als een soort projectielbraken. Een stortvloed aan ideeën, karakters, stemmen, verzen, coupletten, hele liedjes vormden zich haast in één trek. Ze kregen vorm recht voor me alsof ze na jaren in mij ontkurkt werden. Eén van de eerste dingen die ik opschreef, was een lijst namen van mensen die ik kende. Zij werden de personages in een soort driedimensionaal drama, waarin ze uitlegden wie ze waren, wat ze deden, wat hun hoop en angsten voor de toekomst waren. Dit is Jackie White. Hij is voorman op de scheepswerf. Ik ben Jackie White en ik ben voorman op de werf en je spot niet met Jackie op deze kade. Ik ben zo hard als staalplaat. Wee jou, als je te laat komt als wij een boot buiten moeten krijgen bij springtij. Je kunt sterven en hopen op de hemel, maar je moet eerst je dienst voltooien. Ik verwacht jullie terug aan het gevest en als Petrus bij de hemelpoort je vraagt waarom je te laat bent, dan vertel je hem dat je een schip moest afbouwen. Wij bouwen slagschepen en kruisers voor Hare Majesteit de Koningin, supertankers voor Onassis en alle klassen ertussenin. Wij bouwden het grootste schip in tonnage dat de wereld ooit gezien heeft. ♪ En alleen het leven in de scheepswerf is de moeite waard ♪ ♪ Staal in het veekamp, ijzer in de ziel ♪ ♪ Ik zou een schip tevoorschijn toveren ♪ ♪ waar eerst een romp was ♪ ♪ En we weten niet wat we aanmoeten ♪ ♪ Als deze werf wordt verkocht ♪ ♪ Want alleen het leven in de werf is de moeite waard. ♪ (Applaus) Ik had besloten om over andere mensen te schrijven in plaats van over mezelf, maar de ironie is dat je soms meer onthult over jezelf dan je ooit bedoeld had. Dit liedje heet 'Laarzen van een dode man', en gaat over hoe moeilijk het is om werk te vinden. Met andere woorden, je kunt alleen werk krijgen in de werf als iemand overlijdt. Of misschien kan je vader een stage voor je ritselen als je 15 bent. Maar soms kan vaderliefde verkeerd begrepen worden als controle, en omgekeerd kan de ambitie van zijn zoon een luchtkasteel lijken. (Muziek) ♪ Zie deze werklaarzen in mijn handen ♪ ♪ Ze passen je nu waarschijnlijk wel, zoon ♪ ♪ Neem ze, je krijgt ze cadeau van mij ♪ ♪ Waarom pas je ze niet? ♪ ♪ Het zal je oude vader goed doen ♪ ♪ Je op een dag met deze laarzen te zien rondlopen. ♪ ♪ En neem plaats tussen de mannen ♪ ♪ Die werken op de scheepshelling ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man, hoewel oud en afgedragen ♪ ♪ Als een kerel een baan en een plek in de wereld wil ♪ ♪ En het tijd is voor een man om zelfstandig te worden ♪ ♪ En naar de rivier te lopen in de laarzen van zijn vader ♪ ♪ Hij zei: "Ik ga dood zoon, en ik vraag je ♪ ♪ of je nog één ding voor mij wilt doen ♪ ♪ Je bent nog maar net een jong boompje, en je denkt dat je een boom bent ♪ ♪ Voor je kunt bloeien ♪ ♪ moet je eerst wortels ontwikkelen ♪ ♪ Eerst de ene voet en dan de andere ♪ ♪ In deze laarzen van een dode man ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man, hoewel oud en afgedragen ♪ ♪ Als een kerel een baan en een plek in de wereld wil ♪ ♪ En het tijd is voor een man om zelfstandig te worden ♪ ♪ En naar de rivier te lopen in de laarzen van zijn vader ♪ ♪ Ik zei: "Waarom zou ik dat in godsnaam doen? ♪ ♪ Waarom zou ik instemmen?" ♪ ♪ Als ik alleen zijn hand kreeg ♪ ♪ Voor zover ik me herinner ♪ ♪ Hij heeft me niet bepaald met zijn vriendelijkheid overladen ♪ ♪ Tot dan, zie je ♪ ♪ Had ik mijn eigen plan en ik verlaat deze plaats ♪ ♪ Als ik oud genoeg ben ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man kennen de weg de heuvel af ♪ ♪ Ze kunnen daar zelf heen lopen en doen dat waarschijnlijk ook ♪ ♪ Ik heb veel andere keuzes en veel andere routes ♪ ♪ En je zult me nooit zien lopen in deze laarzen van een dode man ♪ ♪ Waardoor dacht hij ♪ ♪ Dat ik zoals hij wilde eindigen ♪ ♪ Want hij heeft amper een paar centen over ♪ ♪ Of een kapotte pot om in te pissen? ♪ ♪ Hij wilde hetzelfde voor mij ♪ ♪ Was dat zijn laatste wens? ♪ ♪ Hij zei: "Wat wil jij gaan doen?" ♪ ♪ Ik zei: "Alles beter dan dit" ♪ ♪ Deze laarzen van een dode man kennen de weg de heuvel af ♪ ♪ Ze kunnen daar zelf heen lopen en doen dat waarschijnlijk ook ♪ ♪ Maar niet met mij, want ik ben de andere kant op ♪ ♪ Ik heb er genoeg van, ik wil wat kwijt ♪ ♪ Als alles wat je over hebt, dat kruis op de muur is ♪ ♪ Ik wil niets van jou, ik wil helemaal niets ♪ ♪ Geen pensioen, geen hongerloontje als je hele leven voorbij is ♪ ♪ Neem van mij aan, ik lijk totaal niet op jou ♪ ♪ Ik ben klaar met bekvechten, geen geruzie meer ♪ ♪ En je zult sterven voor je mij ziet in jouw laarzen van een dode man ♪ (Applaus) Dankjewel. Elke keer als er een schip te water ging, kwam er een hoge pief met de trein uit Londen om een speech te geven, het schip te dopen met champagne, het van de helling te laten lopen de rivier in, naar zee. Voor een heel belangrijk schip kwam soms iemand van de koninklijke familie langs, de hertog van Edinburg, prinses Anne of zo. Je moet weten dat nog niet zo lang geleden aan de koninklijke familie in Engeland magische genezende krachten werd toegedacht. Zieke kinderen werden omhoog gehouden in de menigte om te proberen de mantel van koning of koningin aan te raken, om te genezen van een vreselijke ziekte. Zo was het niet meer in mijn tijd, maar ook wij waren behoorlijk opgewonden. Op een zaterdag was er een tewaterlating en mijn moeder had mij mijn zondagse kleren aangetrokken. Ik was er niet erg blij mee. Alle kinderen waren op straat en we wapperden met Engelse vlaggetjes. Bovenaan de heuvel verscheen een stoet motoren. Middenin die stoet reed een grote zwarte Rolls-Royce. In die Rolls-Royce zat de Koningin-Moeder. Dat was me wat. De stoet bewoog gestaag door onze straat en toen deze mijn huis naderde, begon ik hard met mijn vlaggetje te zwaaien. Daar was de koningin-moeder. Ik zie haar en zij lijkt mij ook te zien. Ze knikt naar me. Ze zwaait en ze lacht. Ik zwaaide nog harder met mijn vlaggetje. Eén moment waren we samen, ik en koningin-moeder. Ze knikte naar mij en weg was ze. Nou, ik was nergens van genezen. Eigenlijk meer het tegenovergestelde. Ik werd besmet. Ik werd besmet met een idee. Ik *** niet thuis in deze straat. Ik wil niet in dat huis wonen. Ik wil niet eindigen op die scheepswerf. Ik wil in die auto zitten. (Gelach) Ik wil een groter leven. Ik wil een leven buiten dit dorp. Ik wil geen normaal leven. Het is mijn recht. Net zo goed voor mij als voor haar. En nu sta ik hier bij TED. Ik moest dit verhaal kwijt, en het past om het vanzelfsprekende te zeggen dat er een symbiotisch en intrinsiek verband bestaat tussen verhalen vertellen en de gemeenschap, tussen de gemeenschap en de kunst, tussen de gemeenschap, wetenschap en technologie, tussen de gemeenschap en economie. Ik geloof dat de abstracte economische theorie die de behoefte van de gemeenschap ontkent, of ontkent dat gemeenschap een bijdrage leveren aan de economie, kortzichtig, wreed en onhoudbaar is. (Applaus) Of je nu een rockster, een lasser op een scheepswerf, een lid van een stam uit het Amazonegebied, of de koningin van Engeland bent, aan het einde van de dag zitten we allemaal in hetzelfde schuitje. ♪ De lakeien zijn uitzinnig van verontwaardiging ♪ ♪ De koningin heeft zelf een taxi naar het station gepakt ♪ ♪ Waar de dragers, verbaasd door haar gebrek aan koninklijke bagage ♪ ♪ haar en drie corgi's naar de achterkant van het rijtuig jagen ♪ ♪ De trein zit volgepropt met de adel van heel Europa ♪ ♪ En geen van hen is beroemd vanwege zijn overeenkomst ♪ ♪ Ze vechten om zitplaatsen ♪ ♪ Pardon, Hoogheid ♪ ♪ Maar zoals u ziet is die van mij, dus ga terug naar uw eigen plek! ♪ ♪ Maar waar gaan ze naar toe? ♪ ♪ Alle dragers discussiëren ♪ ♪ "Waarom gaan ze naar Newcastle en durven ze niet te laat te komen?"♪ ♪ Want ze laten een schip te water op de Tyne bij vloed ♪ ♪ En ze kwamen overal vandaan, van heinde en ver.♪ ♪ Daar is de oude Dalai Lama ♪ ♪ En de hogepriester van Rome ♪ ♪ Ieder paleis in Europa, er is geen zeikerd meer thuis ♪ ♪ Daar is de hertogin van Cornwall en de loyale kroonprins ♪ ♪ Ziet er verpletterd en ongemakkelijk uit met hoge hoed en jacquet ♪ ♪ Ze hebben geen kaartjes ♪ ♪ Kom nou, het is maar een detail ♪ ♪ Geen tijd om ze te kopen en daar zijn ze te goed voor ♪ ♪ We gaan naar de scheepswerf of we eindigen in de gevangenis ♪ ♪ Als het laatste schip vertrekt ♪ ♪ O, het lawaai van de ketens ♪ ♪ En het kraken van de balken ♪ ♪ Het geluid van het einde van de wereld in je oren ♪ ♪ Terwijl een berg van staal op weg gaat naar de zee ♪ ♪ En het laatste schip vertrekt ♪ ♪ En wat je ook beloofd hebt ♪ ♪ Wat je ook gedaan hebt ♪ ♪ En op welk station in het leven je terecht gekomen bent ♪ ♪ In de naam van de vader In de naam van de zoon ♪ ♪ En het maakt niet uit welk weefsel je van het leven hebt gesponnen ♪ ♪ Op aarde, in de hemel of onder de zon ♪ ♪ Als het laatste schip vertrekt ♪ ♪ O, het lawaai van de ketens ♪ ♪ En het kraken van de balken ♪ ♪ Het geluid van het einde van de wereld in je oren ♪ ♪ Terwijl een berg van staal op weg gaat naar de zee ♪ ♪ En het laatste schip vertrekt ♪ Hartelijk dank voor het luisteren. Dankjewel (Applaus) Dankjewel. Oké, nu moet je meedoen als je het kent. (Muziek) (Applaus) ♪ Slechts een schipbreukeling ♪ ♪ Een eiland verloren op zee, o♪ ♪ Weer een eenzame dag ♪ ♪ Niemand hier behalve ik, o♪ ♪ Meer eenzaamheid dan iemand kan verdragen ♪ ♪ Red me voor ik wanhopig word ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik hoop dat ik iemand bereik met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Er is een jaar verstreken sinds ik mijn brief schreef ♪ ♪ Ik had dit van tevoren kunnen weten ♪ ♪ Alleen hoop houdt me bij elkaar ♪ ♪ Liefde kan je leven verbeteren ♪ ♪ maar liefde kan je hart breken ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Ik liep vanochtend naar buiten ♪ ♪ En geloofde mijn ogen niet ♪ ♪ Honderd miljard flessen ♪ ♪ Aangespoeld op de kust ♪ ♪ Ik ben blijkbaar niet alleen alleen ♪ ♪ Honderd miljard schipbreukelingen ♪ ♪ Op zoek naar een thuis ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik stuur een S.O.S. de wereld in ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Ik hoop iemand te bereiken met mijn ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ ♪ Flessenpost ♪ Zing mij na! Oké, het volgende stuk. Het is heel eenvoudig. Zing unisono. Daar gaan we. ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Kom op nu. Publiek: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Sting: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Publiek: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Sting: ♪ Ik stuur een S.O.S. uit ♪ Publiek: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Sting: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Publiek: ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ Sting: ♪ Stuur uit ♪ ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ ♪ Stuur een S.O.S. uit ♪ ♪ Jooooooo ♪ Dankjewel TED. Goedenavond. (Applaus)