Tip:
Highlight text to annotate it
X
De
muziek
speelt
Onze analyse van de oude maan driehoek
impliceert dat haar scheppers niet alleen maar astronomen waren,
maar meer nog,
astrofysici met de bedoeling om de hogere dimensionale structuur
van het universum in kaart te brengen
en wanneer dit zo is
dan moet er een andere kant van dit verhaal zijn.
Dus, waar moeten we kijken?
Misschien is het meest intrigerende wat we gezien hebben in onze driehoek
is dat de proporties
precies de helft zijn van de door de Indische mysticus,
Srinivasa Ramanujan’s
opmerkelijk gechannelde formules
nu gezien als de wiskundige sleutels
van de ontwijkende tien en zes en twintig dimensionele modellen.
Ramanujan’s stellingen komen consequent uit op 10 en 26
waarin de sub-totalen van 8 en 24 van cruciaal belang worden
en dit suggereert
dat er een link zou kunnen zijn
tussen zijn visies
en onze oude Keltische geometrie.
Dus laat ons nu onze eigen geometrische representatie maken
van het universum
en zien
hoe het zich verhoudt.
Allereerst
zijn er de 3 dimensies van ruimte
lengte, diepte en hoogte
die we gebruiken om een specifiek put te bepalen in ons fysieke universum.
Maar wanneer we uit ons universum stappen,
zien we dat het steeds weer uitzet,
en om datzelfde punt juist te kunnen bepalen van dit gunstige punt,
hebben we een vierde
dimensie van ruimte nodig,
de radius
van het universm.
En natuurlijk, omdat het uitzetten een continu proces is,
hebben we ook een vijfde dimensie nodig, Tijd,
om onze definitie te kunnen voltooien.
Deze driehoek is nu net de kleinste driehoek van Pythagoras
die gemaakt kan worden
met hele getallen.
"The Tome of Seus" laat ons zien dat het universum uit twee handen bestaat,
de linker is een spiegelbeeld van de rechter
langs de as van de vierde dimensie
dus laten we dit eens uitwerken.
Nu zien we een perfecte overeenkomst
met Ramanujan stellingen.
De zijden van deze driehoeken komen samen tot
8, 8, 8,
welke op zijn beurt, overeenkomen met 24 van Ramanujan.
Wanneer we nu de twee dimensies van tijd toevoegen,
één voor de linkerhand en één voor de rechterhand van het universum,
dan vormt het de basis het magische getal 10,
net zo als de schuine zijden,
en daarmee is het totaal van 26 ook bereikt.
Vandaag de dag
weten we allemaal dat het universum uit meerdere dimensies bestaat,
dus kunnen we ons afvragen,
of de volgende hele getal driehoek van Pythagoras,
de ons nu bekende
5, 12, 13 driehoek,
de sleutel zijn
tot een andere hoger dimensionele representatie van het universum?
Evenzo,
de basislijnen van de grotere driehoeken,
welke ieder voor zich onderverdeeld kunnen worden in 3 gedeelten van 4,
samen de getallen 8, 8, 8 vormend.
De 5 + 5 symetrie van het Ramanujan 10 dimensionele model
wordt voorzien door de korte zijden,
en wederom,
laten de basis lijn de niet-tijds dimensies,
en de schuine zijden
het totaal zien,
ditmaal
van het 26 dimensionele model.
Een opmerkelijke paralel zou je kunnen denken,
maar er is
iets dat nog veel verbazingwekkender is.
We hebben niet alleen een geometrisch model geconstrueerd van de gehele kosmos,
we hebben ook een plattegrond samengesteld
van de oude monumenten
in West Groot-Britannië.
Hier, hebben we omschreven, wat in "The Tome of Seus"
naar voren kwam als de "Grote Noordelijke As",
een krachtige ley-lijn, die regelmatig ontdekt is door wichelroedelopers, vooral op Lundy,
maar die nog nooit eerder verklaard werden.
Wanneer we onze reis starten in Cornwall,
op de plek van het heuvelfort
bekend als Castle Dore,
en net als de kraaien Noordwaarts vliegen,
passeren wer
St Mathiana’s Well.
Dan, het Bristol Kanaal overstekend,
passeren we direct het hoogste punt op Lundy,
herdacht met Standing Stones, voor het bouwen van de vuurtoren.
Daarna
passeren we de oude havenplaats
Caldey Island,
nu vergaan in de zee,
en verder noordwaards komen we uiteindelijk aan in het precieze centrum van
de landschaps-schedel
van Foel Drygarn.
Toeval?
Voor de sceptici onder ons,
laten we het nog wat verder onderzoeken.
Wanneer we de laterale lijn volgen van het hoge punt van Lundy,
naar het oosten,
gaan we door de monumenten van het Exmoor Complex,
passeren door het absolute centrum van Stonehenge,
om uiteindelijk
uit te komen bij het fort van Quarley Hill.
Wanneer we dit eindpunt verbinden
met die van de grote Noord As
complementeren we een enorme Preseli Driehoek.
Sommige archaeologen zullen op dit punt beargumenteren
dat ons ley-lijn landschap
zo bezaaid is met monumenten
dat dit nauwelijks verbazingwekkend is,
maar de nauwkeurigheid
waarmee deze driehoek is gemaakt
zou heden ten dage alleen geëvenaard kunnen worden met behulp van GPS positionering.
En, wanneer we een andere soortgelijke driehoek zouden vinden,
gemaakt met gelijke precissie,
dan zou de toevals-theorie
compleet teniet gedaan worden.
Kunnen we een soortgelijke driehoek vinden elders in West Groot Brittannië?
Het antwoord op deze vraag is,
we kunnen niet slechts één,
maar drie Preseli driehoeken vinden.
Één die de omgeving afbakend die nu bekend staat Preseli Cradle,
en nog twee
die verborgen lagen
in de layout van Stonehenge
sinds het moment van de voltooiing.
De niet te ontkennen overeenkomst tussen de Preseli Geometrie
en de Ramujan stellingen
leiden tot de conclusie dat
de steentijd mensen uit de Preseli een groter bewustzijn hadden van de
26 dimensionele natuur van de kosmos,
dan de wetenschappers van dit, onze zo genoemde,
zelf aangeduide
'Ruimte tijd'.
Wat is het dat de mensen uit Preseli onderscheidt,
en mystieke genieën als Srinivasa Ramanujan,
van de huidige wetenschappers?
Stel je eens voor
voor een moment
dat je wereld
een enkele electron is,
die de kern van een atoom omcirkeld
die midden in een gigantisch en bewegende kosmos ligt
van de ooit kokende ketel van steen
die vandaag
Carn Meini is.
Voor jou,
in deze onvoorstelbaar kleine wereld,
waarin beschavingen zouden komen en gaan
in minder dan een Aardling's oogwenk,
het nu prachtige zicht van de Carn Meini,
ver voorbij de grenzen van je universum
die uitkijkt over de vlakten,
over de glinsterende zee
en omhoog naar de schijnbaar
eindeloze diepten van de hemel,
zou totaal
onvoorstelbaar zijn.
Wat de Bluestone ons leert
is dit;
dat het net zo belangrijk is
om binnenin te kijken
wanneer we onze waarheden zoeken,
als dat het is om naar de hemel te kijken,
want juist door naar binnen te kijken
doen we soms onze grootste ontdekkingen.
Maar wat is het
dat de Preseli mensen dreef
in hun meedogenloze achtervolging van de wetten van het universum,
en was de kennis die zij opgroeven,
en codeerden in hun heilige geometrie,
daar geplaatst
voor bewaring
zodat wij
het konden ontdekken
in een wanhoig moment
vele duizenden jaren later?
Muziek: De stenen
zitten in
je botten