Tip:
Highlight text to annotate it
X
U hebt de klimaatconferentie in Kopenhagen georganiseerd
en vervolgens bent u de eerste Europese
commissaris voor klimaatverandering geworden.
Wat hebt u gedaan sinds het begin van dit jaar
om ervoor te zorgen dat de volgende klimaattop, in Cancún,
slaagt waar Kopenhagen tekort is geschoten?
Je kunt zoiets als Kopenhagen maar één keer doen:
spanning opbouwen, de druk opvoeren,
ervoor zorgen dat het klimaatvraagstuk
bovenaan de internationale politieke agenda komt te staan.
Toch hebben we wel iets bereikt in Kopenhagen,
maar niet alles wat ik graag had gewild.
Maar dat kun je geen twee keer doen.
Wat we in Kopenhagen hebben gezien,
is dat de wereld er eenvoudigweg nog niet klaar voor is.
De deelnemers wilden niet de noodzakelijke compromissen sluiten.
Dus vlak na mijn benoeming als commissaris, begin maart,
heb ik al voorgesteld om in de aanloop naar Cancún
een meer stapsgewijze aanpak te volgen.
Waarom borduren we in Cancún niet voort op de resultaten van Kopenhagen?
Misschien kunnen we ook besluiten nemen over bosbouw,
over aanpassing aan klimaatverandering,
over de financiële verplichtingen van de industrielanden,
enzovoort, enzovoort.
Er is een aantal besluiten
dat we voor Cancún moeten kunnen nemen.
Nationale en EU-leiders
zijn wellicht teleurgesteld vertrokken uit Kopenhagen,
héél teleurgesteld zelfs,
maar lokale en regionale leiders zitten geen duimen te draaien.
Wat verwacht u van deze mensen?
Ik verwacht van hen dat ze blijven doen wat ze doen.
Gelukkig doen velen van hen al een heleboel.
Ik moet zeggen dat telkens wanneer ik op werkbezoek ga
en met de plaatselijke bewoners praat,
ben ik stomverbaasd en onder de indruk van
de vele ideeën die daar in praktijk worden gebracht.
Zo moet het ook zijn.
In Brussel, in Europa, kunnen we ideeën bedenken.
Op nationaal niveau kun je wetten invoeren,
maar uiteindelijk is het toch op het lokale niveau
dat de zaken in praktijk moeten worden gebracht.
We kunnen het geld uit Europa dat we uitgeven
aan de regio's veel beter besteden, bijvoorbeeld,
als we een brug bouwen, als we in Europa besluiten
een nieuwe brug te bouwen,
waarom houden we er dan niet meteen rekening mee
dat er klimaatverandering komt,
dat de waterspiegel zal stijgen?
Dus waarom bouwen we niet meteen een langere en een hogere brug?
Kwestie van gezond verstand.
Klimaatbeleid is iets wat
praktisch alle Europese beleidsterreinen omvat.
Bent u een 'supercommissaris'?
Het gaat er niet om of je een supercommissaris bent,
maar het is een andere manier van werken.
In plaats van te zeggen:
we hebben één commissaris,
die moet zich maar met het klimaatbeleid bezighouden,
kijk je anders tegen de zaken aan en zeg je:
we gaan het klimaatdenken een plek geven
in alle relevante beleidsonderdelen.
Wanneer we een besluit nemen over het vervoer in de toekomst,
over landbouw, over gebouwen,
over auto's, over wat dan ook,
dan moeten wij, ook hier, steeds klimaatgericht denken.
Dit kost allemaal geld
en zoals iedereen weet, is overheidsgeld …
Je bespaart er ook geld mee, ***!
Als je efficiënter omgaat met energie, dan bespaar je geld,
in een huishouden, in een bedrijf, overal.
Klopt, maar het overheidsgeld dat nodig is
om deze programma's in praktijk te brengen
wordt tegenwoordig steeds schaarser.
Werkloosheidsbestrijding
en economisch herstel,
dat trekt niemand in twijfel,
maar heeft dat ook gevolgen voor de bestrijding van klimaatverandering?
Ik denk dat, als we dit slim aanpakken,
dat hier ook banen uit kunnen voortvloeien.
Ik ben er absoluut van overtuigd
dat als wij hier in Europa onze leiderspositie behouden
en nieuwe ideeën blijven ontwikkelen,
nieuwe oplossingen, nieuwe technieken,
energie-efficiënte producten,
dat we er dan ook de vruchten van kunnen plukken.
En dat geldt ook andersom:
als wij te zelfgenoegzaam zijn, te relaxed,
dan zullen wij de leiderspositie verliezen
die ons al een omvangrijke export en een hoop banen heeft opgeleverd
en zullen wij onze plaats moeten afstaan aan onze concurrenten
in Korea, Brazilië, China of waar dan ook.
Moet er een nieuw Europees financieringsinstrument komen
voor klimaatverandering
of bent u voorstander van het beter apart houden
van bestaande middelen
binnen de financieringsstromen,
zoals de structuurfondsen?
We weten dat er niet veel nieuw geld
beschikbaar zal worden gesteld de komende jaren.
Dat zit er in niet, in Europa.
Dus ik zou veel liever zien
dat we meer rendement behalen met al het geld
dat er al is: in de structuurfondsen,
in de regionale fondsen, in de landbouwsector.
Er is zóveel geld beschikbaar
dat we veel beter kunnen besteden
in overeenstemming met onze beleidsprioriteiten.
Gaat u in het kader van Europa 2020 en de begroting
uw collega, commissaris Hahn,
om een groter aandeel vragen?
Ja, dat heb ik al gedaan, en we hebben een groep opgericht
van commissarissen die zich bezighouden met klimaat
en ik ben de voorzitter van die groep.
We hebben een vergadering gehad en ik heb voorgesteld
om alle begrotingsonderdelen klimaatbestendig te maken
en mijn collega's zijn het daar in wezen mee eens.
Maar, als ik u goed heb begrepen,
dan is het nog steeds de bedoeling dat de regionale fondsen
worden gebruikt om deze projecten te financieren?
Ja, en ik denk dat ook de mensen in de regio's daar baat bij hebben
omdat zij ook weten dat er enorm veel middelen zijn
maar waarom gebruiken we die niet zo slim mogelijk?
Met overheidsgeld alleen komen we er niet.
Hoe denkt u over publiek-private partnerschappen
op het gebied van klimaatverandering?
Ik ben een groot voorstander van publiek-private partnerschappen
en ik denk dat dat ook meer vanzelfsprekend zal worden
omdat de privé-sector zal merken
dat de prijs van koolstofemissies
zal stijgen de komende jaren
omdat wij zulke ambitieuze doelstellingen hebben.
Zij zullen ook geïnteresseerd zijn in samenwerking met de publieke sector.
U hebt volkomen gelijk,
wij kunnen de klimaatverandering niet alleen met publieke middelen bestrijden.
Dat is absoluut niet toereikend.
U komt een toespraak houden in het Comité van de Regio's
tijdens de plenaire zitting van oktober.
Waarom heeft u daartoe besloten?
Ik werd uitgenodigd.
Ik denk dat het cruciaal is, want
we kunnen wel rond de internationale onderhandelingstafel gaan zitten
en praten en praten,
en hopelijk soms ook nog eens wat beslissen,
maar uiteindelijk is het in het dagelijks leven van de mensen
dat de oplossingen moeten worden gevonden en toegepast.
Ik denk dat regio's een enorme verantwoordelijkheid hebben
en over enorme mogelijkheden beschikken om dingen uit te voeren.
Ik denk dat het erg belangrijk is
dat er een optimale dialoog wordt gevoerd
tussen de verschillende niveaus.
Niet alleen omdat ik hun dan kan zeggen wat ik vind dat ze moeten doen
maar ook, en belangrijker nog, omdat zij mij dan kunnen vertellen,
als vertegenwoordiger van de Commissie,
waar zij problemen verwachten bij de uitvoering van al hun plannen.
Het Comité van de Regio's zal een overeenkomst sluiten
met de Amerikaanse vereniging van burgemeesters
over klimaatverandering.
Zijn er nog andere landen waarmee
u ons graag zo'n overeenkomst zou zien sluiten?
Ik denk dat wat nu nodig is op Europees niveau,
is dat we input verzamelen en ideeën bundelen
en beter worden in het verspreiden van goede praktijken
zodat we aan de slag kunnen gaan.
Maar ik er helemaal vóór dat het Europese initiatief
als inspiratiebron kan dienen voor de Amerikanen
omdat het Amerikaanse initiatief van steden feitelijk
een van de grootste doorbraken is
die we de laatste jaren in de VS hebben gezien.
Laten we het nu even over de handel in emissierechten hebben.
Sommigen willen de lat nog hoger leggen
en hameren op een vermindering van de CO2-uitstoot met 30% .
Wat is uw mening daarover?
Ik denk dat het erg belangrijk is dat Europa
voet bij stuk houdt en dat,
op voorwaarde dat ook anderen ambitieus zijn,
wij bereid zijn om tot 30% te gaan.
Ik denk dat het zeer betreurenswaardig zou zijn geweest
als Europa, na Kopenhagen,
die belofte zou hebben gebroken.
U zou voor 30% gaan?
Op het juiste moment, ja.
Juist, dat betekent ...
Dat betekent wanneer anderen ook iets doen.
We moeten dit goed timen
zodat we dit met name kunnen gebruiken
als onderhandelingstroef om ook anderen hun bijdrage te laten leveren
want anders zijn wij misschien wel gelukkig maar
wordt de rest van de wereld er niet veel beter van.
Anderen moeten nl. ook ambitieuzer zijn
en proberen om beneden de 2 graden temperatuursstijging te blijven.
Het schijnt dat sommige fabrieken in ontwikkelingslanden
de productie van deze zeer schadelijke gassen opvoeren
om voor certificatie in aanmerking te komen.
Dat is nu veranderd.
Er waren inderdaad een paar projecten in een zeer vroeg stadium
van wat het clean development mechanism (CDM) wordt genoemd.
Je kunt dit natuurlijk wel bevorderen maar
je kunt niet bezig blijven met dit soort projecten.
Is er een beter systeem?
Vast wel, maar dat is nog niet ontdekt.
Een prijskaartje hangen aan koolstof is het meest efficiënte marktinstrument,
wie veel vervuilt, betaalt veel,
wie weinig vervuilt, betaalt minder.
Wie controleert of dat wel gebeurt?
Projecten die gefinancierd worden via dit CDM-mechanisme, bijvoorbeeld,
moeten gecontroleerd worden door de Raad van Bestuur van het CDM.
Er zijn een paar vervelende incidenten geweest maar daar is lering uit getrokken.
Ik denk dat het altijd zo gaat.
Wanneer je een ingewikkeld systeem als dit opzet,
en we moeten onszelf niet voor de gek houden:
internationale systemen zijn altijd ingewikkeld,
ja, dan is het belangrijk dat je ook kunt controleren
dat de dingen gaan zoals ze moeten gaan.
Gezien al deze wereldwijde problemen die onze planeet bedreigen,
vraag ik mij af: kunt u nog wel slapen 's nachts?
Ja ***, ik slaap erg goed 's nachts.
Veel mensen proberen een bijdrage te leveren
zodat de wereld de goede kant op kan gaan.
En het zal ons niet lukken
om elke dag vooruitgang te boeken.
Wanneer ik kijk naar waar we vijf jaar geleden stonden,
dan concludeer ik dat we al ver gekomen zijn.
Soms moet je als politicus niet gefixeerd zijn op
de vraag of je wel elke dag grote resultaten hebt geboekt.
Want, als je het als een proces bekijkt, dan zeg je:
wow, vijf jaar geleden had ik nooit gedacht
dat we zo ver zouden komen!
Het is voor mij soms een hele troost dat je kunt zien
dat we de goede kant op gaan, maar veel te langzaam
en dat kan mij uit mijn slaap houden.
Maar als ik niet slaap, kan ik niet vechten
dus ik moet slapen�